Russische jeugd volgt de Westerse
mode en draagt nauwe broeken
L
U.S. STEEL NEEMT DEEL AAN
ERTSONTGINNING OP N.-GUINEA
DONDERDAG 26 FEBRUARI 1969
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DE „OLIFANTSPOOT" HEEFT AFGEDAAN
Patrouilles van komsomols helpen
bij arrestatie van „straatschenders"
Sedert veertig jaar is de ideologische strijd tussen de twee werelden,
de kapitalistische en de socialistische, het geliefde onderwerp van de
verantwoordelijke communisten in de Sowjet-Unie. En gezien het feit
dat in Rusland op veel drastischer en eenvoudiger wijze een grens ge
trokken wordt tussen het goede en het slechte, de hemel en de onder
wereld dan de meest stelselmatige anti-communistische geest kan ver
moeden, moet men zich er niet over verwonderen dat de strijd opde
meest onverwachte terreinen wordt uitgevochten. Terreinen, waarvan
men in de eerste plaats zou denken dat die in elk geval buiten de
ideologie liggen en dat er ruimte is voor een vrije persoonlijke keus,
zoals op het gebied van de kleding, zo schrijft Michel Tatu in „Le
Monde". Daar is bijvoorbeeld de kwestie hoe breed de broekspijpen
moeten zijn. Het kan in de Sowjet-Unie gebeuren, dat een politiek in
gesteld blad als de Komsomolskaia Prawda, liet orgaan van de jonge
communisten, driekwart pagina aan dit probleem wijdt, zoals onlangs
het geval was.
Het probleem is niet nieuw; het
heeft in de Sowjet-Unie al heel
wat inkt doen vloeien. De Wester
ling, die een paar dagen in Moskou
doorbracht, herinnert zich door
gaans de Sow jet-burger als een
zware gestalte in een somber ge
kleurde overjas met een slapge-
rande marine-blauwe of groene
hoed en vooral met een reusachti
ge broek, van slecht grijs linnen,
die in grote plooien naar beneden
hangt op zijn rubberlaarzen of zijn
schoeisel geheel bedekt. Het was
de zeer beroemde „Olifantspoot",
die enige jaren geleden de algeme
ne regel was. Maar sedertdien
hebben de „destalinisatie" de vor
deringen van de lichte industrie, de
uitwisseling van toeristen en het
jeugdfestival hun beslag gekregen.
En deze factoren hebben een niet
geringe invloed op de kleding ge
had.
Men is ermee opgehouden de
uitleg te verspreiden nis was. de
nauwheid van de westerse broe
ken een gevolg van de schaars
te aan stoffen in de kapitalisti
sche wereld waartegenover de
„Olifantspoot" een teken van
hoge levensstandaard zou zijn.
Blikken vol argwaan
Veel Sowjet-burgers, in hoofdzaak
jongeren, zijn tot een elegantere
stijl overgegaan en talrijke con-
fectie-ateliers zijn met deze bewe
ging meegegaan. Het gebeurt lang
niet zelden, dat men op de trot
toirs van de Gorkistraat jonge
mannen en meisjes ziet wier kle
ding bijna niet verschilt van die
der „bonne société" van de
Champs-Elysées of van Regent
Street. De heer Kroesjtsjew zelf.
wiens pakken tijdens de eerste
conferentie te Genève de westerse
fotografen zo interesseerden
onopvallende, maas onberispelijke
snit. Maar de vorderingen, die on-
draagt op het ogenblik kleding van
miskenbaar in Moskou, Leningrad
of Kiew merkbaar zijn, hebben
nog lang niet de afgelegen gebie
den bereikt, waar de modelessen
niet doordringen.
Zelfs in Moskou zullen, wan
neer U gekleed bent in een op
vallend kostuum, met een beet
je te schreeuwerige kleuren en
een te nauwe broek, argwanen
de blikken op U gevestigd wor
den. Want de partij behoudt
zich het recht voor op dit ge
bied tussenbeide te komen. De
principes van het individualis
me, de vrijheid van spreken en
van moraal, het „laat me met
rust, van mijn kant laat ik dan
U uw gang gaan", worden hier.
waar de „collectivistische geest"
regeert, formeel veroordeeld.
Het is tekenend dat de kroniek
schrijver van de Komsomols-
kaja, terwijl hij spreekt over de
breedte van de broekspijpen, de
noodzaak gevoelt over het
vreezaam naast elkaar leven te
spreken en over de kapitalisti
sche moraal en bovendien de
aandacht te vestigen op de ma
noeuvres van de kapitalistische
ideologie, die „nu ze op het ter
rein van wetenschappen en
kunst zijn verslagen zich ge
luidloos in onze.wereld indringt
op het eerste gezicht onschulcïi-
fa wegen zoekend". Maar de
roniekschrijver laat zijn lezers
in onzekerheid wat betreft de
gewenste breedte van hun
broekspijpen.
De schrijver stelt zich er bij wijze
van conclusie mee tevreden de
twee gevaren, die men moet trach
ten te vermijden, te kenmerken.
De broeken in de vorm van een
fluit, die de kuiten strak omspan
nen, zijn niet mooi, maar kan men
zeggen dat een jongeman met een
broek met overdreven wijde pijpen
goed gekleed gaat? Pijpen die in
de wind wapperen als de zeilen
van een schip. Een dergelijke kle
ding doet het figuur niet beter uit
komen, integendeel zij misvormt
de gestalte en geeft de betrokkene
een enigszins onhandig uiterlijk.
Helpers van politie
Hier en daar komen de patrouilles
van komsomols tussenbeide.
Het zijn karakteristieke instellin
gen van het regime, deze patrouil
les, die bestaan uit jonge mensen
met een rode band om de arm. Zij
doorkruisen 's avonds de openbare
parken en komen op bals en bij
andere vermaaksgelegenheden van
de jeugd. Zonder over enige wette
lijke macht te beschikken zijn ze
niet alleen de helpers van de poli
tie, die graag hulp verlenen bij de
arrestatie van „straatschenders"
en andere boosdoeners, maar zij
garanderen tevens de handhaving
van de „morele orde" door in ge
vallen, die de justitie niet raken,
maar alleen het „collectivistisch
geweten", dat zij vertegenwoordi
gen, pp te treden. Het spreekt van
zelf dat „buitenlandse vormen van
non-conformisme" de patrouilles
niet ongeïnteresseerd laten en dat
verscheidene van hen de opvallend
westers modernistisch geklede jon
gelui voor straatschenders uitma
ken.
Zo werden enkele klachten uit
Swerdlowsk gehoord, waar kom-
somol-patrouiltes een aantal „bui
tenissig" geklede jongens arres
teerden en kaal scheerden. In Ir-
koetsk werden twee studenten, die
nauwe broeken droegen, gewaar
schuwd dat wanneer ze geen „nor
male" broeken aantrokken van de
colleges verwijderd zouden wor
den.
In het stadje Oulianowsk, de va
derstad van Lenin, werden op een
dag drie jonge arbeiders in een
park door een patrouille komso
mols, geholpen door de militie,
gearresteerd. Toen ze in het ge
bouw van de komsomols waren ge
bracht werden ze daar beledigd;
twee van hen werden kaal gescho
ren, het overhemd van de derde
werd in beslag genomen. Het mo
tief luidde: dat hun broeken nau
wer waren dan de norm toeliet en
dat één van hen „een cowboy-
hemd naar buitenlands ontwerp"
droeg.
Het sportieve ensemble dat hiernaast links staat ufgbeeldzou ook in de
garderobe van de Nederlandse jonge vrouw uitstekend passen. Het is een
ontwerp van Madeleine de Ranch die het de naam Rïfiffi13 gaf. De
■mosterdkleurige blouse heeft grote knopen en een grote puntkraag; de
banen van de rok zijn afwisselend mosterdkleurig en donkerrood. De bij
passende sportieve hoed heeft een hoge bol en een bescheiden randje.
„Amourette" heet het vierde ensemble, dat voor de namiddag bestemd is
en uit een witte linnen japon met een rood-wït geruite mantel bestaat.
De hoedjes bij deze vier creaties volgen allemaal dezelfde lijn: ze hebben 'n
vrij hoge bol en een bescheiden randje, dat het gezicht vriendelijk omlijst.
Hiernaast links tenslotte 'n tweetal voorbeelden van de Engelse voorjaars
mode. Het tweedkostuum met de enorme kraag is ontw orpen door de Lon-
dense ontwerper Norman Hartnell die zijn creatie de naam „Blaze" meegaf.
De kleur is helder koraalrood; de taille is nog wat hoger dan normaal aan
gegeven door een brede ceintuur met knoopsluitmg. Daarnaast zien we van
John Cavanagh een zomers jasje van witte wafeltjesstof zónder kraag,
maar met een ceintuur, al wordt de taille dan ook niet door deze ceintuur
geaccentueerd.
(\\i\luurlijkl\eiil en gratie
overwonnen
(Van onze redactrice).
Wie het nog niet heeft willen geloven, kan zich nu met eigen ogen
overtuigen: voor het eerst sinds jaren hebben de toonaangevende
mode-ontwerpers van Europa zich bepaald bij het natuurlijk, sil
houet van de vrouw, en zich verre gehouden van alles wat zweemde naar
„extra-vagance". Eén voor één kwamen ze vorige maand voor de dag met
kleding die door de vrouw aanvankelijk met verwondering, vervolgens met
blijde verrassing werd ontvangen: taille-, heup- en boezemlijnen bleken
voor het eerst sinds lange tijd weer eens op de natuurlijke plaatsen te zit
ten! Op bijstaande foto's komt dat duidelijk tot uiting.
Rose taftzijde is het materiaal waaruit Nina Ricci bovenstaand luxueus
cocktailensemble vervaardigdebestaande uit een bescheiden gedécol
leteerde japon, en een mantel met driekwart mouw en afstaande halslijn.
Vlak boven de taille is de japon gegarneerd met een sierlijke strik; men
zou deze garnering nog een „verlaat buiginkje" in dé richting van de
empire-lijn kunnen noemen!
Linksboven een deux-pièces voor de middag, gemaakt uit kastanjebruine-
en-beige wollen stof. Het kreeg de naam „Dandy", heeft een bolero-achtig
jasje en een kleine liggende kraag rondom een puntige halsuitsnijding..
Rechtsboven „Fontainebleau", een voorjaarsmantel van strogele wollen
stof, waarvan de capc-achtïge lijn aan de voorrijde wordt onderbroken
door een grappig klein ceintuurtje.
Linksonder een bizar jurkje, gemaakt van in mozaiek-patroon bedrukte
zijde en daarom ook „Mosaïque" genoemd. Het japonnetje heeft een zeer
brede ceintuur die, wanneer hij strak wordt aangetrokken, vanzelf de rok
In de vereiste klokvorm doet vallen.
Concessie omvat het eiland
Waigeo en Cycloopgebergte
De U.S. Steel is het grote ertsver-
werkende Amerikaanse bedrijf, dat
zal behoren tot de combinatie van
vier maatschappijen, die de verdere
exploratie en exploitatie van de
nikkel- kobalt- en ijzerertsen in Ne
derlands Nieuw-Guinea ter hand zal
nemen, aldus vernemen wij van be
voegde zijde in Den Haag. De twee
Nederlandse mijnbouwmaatschap-
pijen zijn de Oost-Borneo maat
schappij en Muller en Co. De vierde
maatschappij is een Nederlandse
bankinstelling, waarvan men de
naam in bevoegde kringen nog niet
wilde noemen.
I eiland Waigeo met omliggende eilan
den en het gebied van het Cycloop-
gebergte.
Geen enkele vrouw, of zij houdt van een mode-verandering op zijn tijd,
maar de laatste mode-seizoenen brachten ons wel wat erg veel wijzi
gingen. Van „ligne-sac" naar „empire-lijn": het was een vrij grote
sprong en het zijn er niet zo velen die deze sprong hebben meegemaakt.
De meeste vrouwen hielden zich maar bij japonnen en pakjes waarvan de
taille vaagjes was aangegeven en waarmee ze weliswaar niet hyper-mo
dern, maar toch modieu^ gekleed waren.
Hierboven een foto-niuntage waarin vier voorbeelden van de nieuwe mode
voor lente en zomer 1959 zijn bijeengebracht. Het zijn allemaal modellen
van het Parijse modehuis Manguin.
Vier maatschappijen zijn iri het be
zit van de rapporten, die het gouver
nement van Nederlands Nieuw-Gui
nea heeft opgesteld over de reeds
verrichte exploratie. Dit onderzoek
moet echter in zekere zin als voor
lopig worden beschouwd en ver
wacht wordt, dat bij verdere explo
ratie door de maatschappijen zelf op
diepere lagen de concentratie der
ertsen groter zal blijken te zijn. In
bevoegde kringen wordt voorts ver
wacht, dat de verwerking der ertsen
wel ter plaatse zal moeten gebeuren.
Het gehalte van het nikkelerts va
rieert van 1.5 tot 1.6 procent en het
vervoer daarvan zou te kostbaar
worden. Het zal echter nog wel jaren
duren, voordat in Nederlands-Nieuw-
Guinea een modern ertsverwerkende
industrie in bedrijf zal zijn. Wel is
het mogelijk, dat op kortere termijn
ertsen in min of meer geconcentreer
de vorm zullen kunnen worden ver
scheept.
Zoals destijds werd medegedeeld be- I
treft de aangevraagde concessie het
Ach ja... Nu huivert Holland. Kou,
nattigheid, rilwind - actieve hand-
langers van verkoudheid - zijn in
de aanval. Bescherm Uzelf m<
Agré-Gola van Philips-Roxane
AGRE-GOIA
Voorkomt verkoudheid,
aandoeningen van de
luchtwegen, hoest,
heesheid enz. Doosje met 60 ta
bletten f 0.98.
PHILIPS-RQXANE -
noem de naam - voor aha aektrheid
Van heden af is ook de „gewone" jurk dus weer alleszins draagbaar, met
naar believen een wijde of nauwe rok, een smalle of brede ceintuur, een
normale of in de breedte getrokken halslijn, kortom: het kan voor de Ne
derlandse wouw een „onbezorgde modezomer" worden!
