PAGIM
Vrouwen spelen belangrijke rol
bij besluit tot emigratie
Kappersscbool met internaat
~öan ozouw
C tot OZOUW
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1959
PRIMEUR VOOR ROTTERDAM:
Naast de deur van een hoog en
ouderwets-degelijk hula in een
van Rotterdams meest rustige
wijken hangt sinds kort een
bord met een wat lichtvoetig
opschrift. Men leest er o.m. de
naarri van Antonio, een Parijse
kapper, die over de hele wereld
bekend ls. In het huis zelf luis
tert een groep meisjes en jon
gens vol aandacht naar een uit
eenzetting oyer veel, wat met de
charme van de vrouw te maken
heeft: het kapsel en alles wat
daarbij komt kijken. 25e horen
er, dat men niet zo maar een
stel krulletjes in het haar moet
draaien met de gedachte: „Als
het maar houdt." Nee, ze leren
er in de eerste plaats, dat men
vooral naar het type vrouw
moet kijken, dat een salon bin
nenkomt, voor men er zelfs maar
aan denkt haar te gaan kappen.
Als de les afgelopen is, zoeken
een paar meisjes haar kamer op
om de genoteerde gegevens nog
eens te vergelijken, of zo maar
wat te praten, louter voor de
gezelligheid. Want ze ontvangen
m dit grote pand niet alleen een
deel van haar opleiding tot da
meskapster, maar ze wonen er
ook zo lang deze cursus duurt.
En hiermee heeft Rotterdam een
primeur voor Nederland. Had
deze stad ais enige in ons land
al een nijverheidsdagschool, die
onder de naam „Les Ecoles In
ternationales d'Antonio de Paris"
van Groningen tot Maastricht een
goede klank heeft, thans heeft de
directie van deze school ook een
Internaat geopend. Zowel meisjes
als jongens hebben hier een ge
zellig onderdak, zolang de leer
tijd duurt.
Niet alleen de grote interesse
voor deze opleiding uit alle
plaatsen van ons land, maar
ook de buitenlandse belang
stelling voor de school heeft
er eigenlijk toe geleid een in
ternaat als dit op te richten.
..Want ziet U", vertelt de
heer N. G. Veger, directeur
van de school, „wij krijgen
hier meisjes en jongens van
nog maar net vijftien jaar uit
steden en dorpen, die hier ki
lometers vandaan liggen. Die
kinderen moeten ergens in
pension en dan moeten de
ouders maar afwachten, waar
ze terechtkomen.
In dit huis waar we maximaal
45 meiBjes en jongens kunnen
hebben, zijn de leerlingen in een
vertrouwde omgeving en dat is
heel veel waard. De jongeren
moeten 's avonds om tien uur
binnen zijn, de ouderen krijgen
een huissleutel mee. We hebben
In de heer en mevrouw Leenders
zelfs éen vader en moeder van
het huis. die in r.lle opzichten
voor de jonge gasten zorgen."
Het Is een ondernemend man,
deze mijnheer Veger. Zijn nijver
heidsdagschool aan de Meent
startte een paar jaar geleden
met...... zeven leerlingen. Wie er
nu eens naar binnen stapt ziet er
tientallen meisje» en jongens,
„Zo doek je dat..-.."; een van de
leraren geeft het voorbeeld.
maar ook heel wat ouderen aan
liet werk, die liier het vak komen
leren. In december jl. heeft zelfs
do duizendste leerling met het
diploma op zak de school verla
ten.
De school ls eigenlijk opgericht,
omdat er zo'n bijzonder gróót te
kort aan goed geschoold perso
neel bestond. De bestaande avond
scholen, waar toekomstige kap
pers en kapsters een keer per
week les kregen, bleken volgens
de heer Veger, niet in de behoef
te te voorzien. Door de naam An
tonio aan het instituut te ver
binden, kreeg hij een waarborg
voor een gedegen opleiding. Deze
vooraanstaande vakman is name
lijk supervisor van dergelijke
..écoles" in Japan, Griekenland,
Frankrijk, Duitsland, Engeland
en Amerika. De heer Veger zelf
heeft naast deze Rotterdamse
school er nog twee en wel in
Duitsland en Engeland, terwijl hij
binnenkort in Toronto (Canada)
de vierde denkt te openen.
Zijn leerlingen worden door de
acht docenten en drie assi
stenten niet in de eerste plaats
bekwaamd in het „krullen
draaien". Het gaat in deze zes
of negen maanden durende
cursussen eigenlijk om „de ge
hele vrouw." Want er wordt
les gegeven in biologie, anato
mie en chemie; klanten- en
verkooppsychologie staan ook
op 't lesrooster, evenals huid
en haarcosmetlek. Natuurlijk
zijn het knippen en snijden
van het haar, de coupe dus,
ook belangrijk, evenals ten
slotte het creëren van een mo
dekapsel.
Een onderdeel van zijn wei'k, dat
de heer Veger vooral nauw aan
het hart ligt, is de uitwisseling
met het buitenland. Leerlingen,
die in Engeland of Duitsland hun
opleiding volgen kunnen, mede
dank zij het internaat, nu ook
eens hun licht in Nederland op
steken, terwijl de Nederlandse
cursisten gemakkelijker naar En
geland of Duitsland kunnen gaan.
De mogelijkheid in de toekomst
zelfs in Toronto ervaring op te
doen, bestaat ook al. Een reder
biedt goede leerlingen de kans
zelf op een schip de overtocht te
verdienen. „Ziet U, zo krijgen ze
mensenkennis, mijn leerlingen, en
dat vind Ik uitermate belangrijk",
vertelt de heer Veger een beetje
trots. En terecht, want zo'n kans
is toch wel uniek.
Die Internationale uitwisseling
van ervaring krijgt ook accent in
het aan de Avenue Concordia
staande internaat. Jongelui uit
Leiden, Den Haag, Dordt, Den
Helder, Heerlen of Dedemsvaart,
kunnen er samen werken en pra
ten met jeugd uit Cuba, Curagao
of de Libanon. Want ook die ko
men zich hier in het kappersvak
bekwamen.
Huishoudelijke en gezins
voorlichting Middelburg
De plaatselijke commissie Middel
burg van de stichting voor huishou
delijke- en gezinsvoorlichting kan te
vreden zijn over het achter haar lig
gende jaar. Dat blijkt uit het zojuist
verschenen jaarverslag over 1958,
waarin onder meer gememoreerd
wordt dat het werk van de plaatse
lijke commissie nog steeds groeiende
ls en dat het aantal cursisten belang
rijk ls gestegen. Zo namen 100 cur
sisten deel aan de naaicursussen, 20
aan de cursus eenvoudige ziekenver
zorging, 63 aan de cursussen bloe-
menschikken, 15 aan de cursus ca-
eaus maken, 10 aan de cursus hand
werken en 15 aan de cursus gymnas
tiek. Voorts was er goede belangstel
ling voor de diverse lezingen (onder
meer gewijd aan modernisering van
het Interieurdiverse voedingspro
blemen, mode door de eeuwen heen,
besteding van het inkomen) en voor
de tentoonstellingen en huishoudelij
ke demonstraties.
Voor de maand februari staat op het
programma van de plaatselijke com
missie Middelburg onder meer een
modeshow met toelichting, die op 19
februari in sociëteit „De Vergenoe
ging" wordt gehouden.
-J
Londense mode voor komende lente
Hardy Amies, Victor Stiebel en Ronald Paterson, drie Londense mode-ont
werpers, hebben deze week hun nieuwste collecties getoond en bleken liet
eens te zijn over de driekwartmouw en los in de rug hangende jasjes.
Amies, een van de ontwerpers van de garderobe van koningin Elizabeth,
had de lengte van jasjes zowel als rokken in zijn befaamde mantelpakjes
vergroot. De jasjes vallen ruim vijf centimeter onder het middel.
Stiebel en Paterson hielden zich aan pcnseelslanke rokken, maar Amies
kwam met ruime plissé's In zijn rokken. De Londense couturiers waren
evenal3 hun Parijse collega's teruggekeerd tot het gebruik van ceintuur
(op de juiste plaats) en deden ook de boezem recht wedervaren. Ook cock-
tal en avondjaponnen hadden sjerpen of ceinturen die nauw om het mid
del lagen. Op wollen japonnen werden helder gekleurde leren ceintuurs ge
dragen- Amies kwam in de afdeling accessoires met een nieuwigheid, die
naar hij voorspelt de grote rage van het seizoen zal worden, namelijk
bronskleurige schoenen, handtasjes, handschoenen en grote kralen.
Steunkous van nylon
Als U behoort tot de (duizenden!)
vrouwen, die hun vermoeide of opge
zette enkels en kuiten graag een
steuntje zouden geven, maar een he
kel hebben aan elastieken kousen,
moet U eens uitkijken naar een
nieuw soort steunkous, zojuist in de
handel gebracht, helemaal van nylon
gemaakt en met het uiterlijk van een
stevige strechnylon. Net als de ge
wone nylon heeft de kous een dun
ne naad; de boorden zijn van dunner
materiaal gemriakt, dat zich als ge
bruikelijk met charetelles laat be
vestigen.
Nu moet U, als U op doktersvoor
schrift sinds jaar en dag elastieken
kousen draagt, niet meteen juichend
op de nieuwe steunende nylons over
schakelen. De fabrikant zelf zegt,
dat de kous waarschijnlijk niet vol
doende steun geeft voor ernstige
spataderen. In ieder geval lijkt over
leg met de huisarts dus aan te be
velen.
Maar voor de zeer vele vrouwen, die
al lang elastieken kouseri hadden
moeten aanschaffen omdat ze lijden
aan opgezette enkels, vermoeide voe
ten en benen, maar die er tegenop
zagen om eraan te beginnen, lijkt de
steunende, kunstig-geweven nylon
bepaald een grote uitkomst door zijn
elegantie.
deChinezen bezitten
meer dan 20 manieren
omhun eten teberei.
den, koken, takkenriom
pelen.qieten enz.
de kokA Cai
aiendebij Rothschild
5OJD00gld.per jaar. Cs
pnr.s Pucklsrfcezsi
c-o elf koks.
de kok van prins Ester-
hazv had een salaris
van zOJDOOgld.perbar
plus een huisvaniOka.
mersen een rijtuig
Napoleoi^ iedere och
tend wat qebradenkip
Beet hoven tekie iedere
ochtend 45 koffiebonen
voorzïin kok uit A
y,Houterige" slabak
Slacouverts, slabakken, notekra-
kers, pindaschaaltjes: het wordt alle
maal, behalve van de gebruikelijke
materialen, ook van hout gemaakt
tegenwoordig. Als U zoiets „houte
rigs" begeert, maar het mooie teak
hout te. duur vindt, gaat U dan eens
op zoek naar iepenhout. Het. wordt
veel geïmporteerd uit Italië, maar er
is ook iepen-van-elgen-bodem. Het
is heel mooi, en veel minder duur dtn
teakhout.
ENQUÊTE RESULTAAT TOONT AAN:
(Van onze Haagse redactie)
„Hij wil wel emigreren, maar zijn vrouw wil niet". Er moeten vele
mannen in ons land rondlopen die hier al lang weg hadden willen zijn,
maar worden tegengehouden door hun echtgenoten die haar vaderland be
slist niet willen verlaten. Want als de vrouw niet wil, gaat de emigratie
bijna nooit door. Zo is het te verklaren dat bij een onderzoek naar de re
denen van vertrek van 1000 emigranten, aan het licht kwam dat 80 pro
cent der mee-emigrerende vrouwen .van het begin af er enthousiast voor
was geweest. Acht procent aarzelde aanvankelijk en begon er pas later
voor te voelen; zeven procent waser. slechts matig mee ingenomen; vijf
procent voelde er in het geheel niets voor, maar had toch aan de aandrang
van de man toegegeven.
En deze laatste vijf procent vormen
dan de uitzonderingen, want als de
vrouw beslist niet wil blijft het gezin
bijna zeker thuis. Het is ook beter zo,
want zo leert de praktijk als de
vrouw het niet kan bolwerken in het
nieuwe land, is de kans op misluk
king groot.
Voor verloofden loopt het een enkele
keer anders af. Daar is bijvoorbeeld
het geval van de militair, die van In
donesië uit wilde emigreren. Zijn ver
loofde bleek echter obstinaat. Hij ver
brak de verloving, keerde naar Ne
derland terug, zocht hier een meisje
dat wel van land wilde veranderen
en stapte voldaan met haar op de
boot.
Vooral de band met de ouders houdt
vele vrouwen tegen. Diverse emigra
tieplannen werden opgegeven of uit
gesteld, omdat de vader of moeder
van de vrouw de scheiding niet zou
kunnen verwerken, in sommige geval
len wellicht zelfs niet zou overleven.
Doorzetten is dan niet verantwoord.
Dikwijls wordt clan het plan uitge
steld tot vader of moeder zijn overle
den.
„Gezinshereniging" is een bekend
verschijnsel in de emigratie. De oud
ste zoon gaat bijvoorbeeld eerst; en
kele broers en eventueel ook zusters,
al of niet met man, .volgen later; de
ouders sluiten de rij. De „aangetrouw
de" man hangt er dan soms zo maar
een beetje bij. Er kwam zelfs een ge
val aan het licht van een man, die
van zijn schoonmoeder mee moest, of
hij wilde of niet. Die schoonmoeder
had eerst haar zoons, de een na de
ander, laten emigreren om tenslotte
ook zelf te gaan. Maar eerst was dit
jonge echtpaar aan de beurt. De man
stribbelde hardnekkig tegen, maar
het hielp niet. Zijn vrouw stond ge
heel onder invloed van haar moeder,
bij wie zij inwoonden.
Het komt ook voor, dat de vader
van geëmigreerde kinderen ge
dwongen wordt tegen zijn zin zijn
land te verlaten. Wanneer de moe
der haar „schaapjes" hier niet bij
een kan houden, wil zij dikwijls de
kinderen achterna, ook al wil de
vader dat niet. Het .emigratievon-
nis wordt dan geveld met een uit
spraak als: „Ik zou doodgaan als
ik niet naar ze toeging".
In verreweg: de meeste gevallen is de
man de drijvende kracht achter de
emigratie, maar toch blijkt nog in
één op de zes a zeven emigrerende
gezinnen de vrouw de hoofdrolspeel
ster te. ?ijn geweest. Zij moet daar
echter Wel een bijzondere reden voor
hebben, zoals bijvoorbeeld ernstige
familiemoeilijkhederi. Eerdere huwe
lijken van de vrouw spelen daarin vrij
dikwijls een rol.
Onder de vrouwen, die hier graag
weg wilden, werd een naar verhou
ding vrij groot aantal vrouwen van
buitenlandse afkomst aangetroffen,
maar ook: uit de stad afkomstige
vrouwen, die op een dorp zwaar be-
roddcld werden. En andersom: vrou
wen van het platteland, die in de stad
niet konden aarden.
Verder maakt het rapport „De gaan
de man" melding van ambitieuze
vrouwen, meestal van „betere af
komst" dan haar echtgenoten, die
wilden proberen deze „sociale daling"
in het buitenland weer ongedaan le
maken. Ook waren er de domineren
de vrouwen die in het nieuwe land
bijvoorbeeld een eigen zaak of cafe
taria wilden vestigen en haar meest
al vrij slappe echtgenoten dwongen
om mee te gaan.
In enkele gevallen, zo constateert het
rapport, werd het initiatief van de
vrouw herleid op „zwerversbloed", ge
hechtheid aan een vrolijk leven, oor
logsangst en ook wel religieuze roe
ping. Drie vrouwen emigreerden uit
vrees, dat haar echtgenoot slachtof
fer zou worden van zijn beroep mijn
werker, caféhouder, harmuzikant).
Maar ook zonder nu beslist de drij
vende kracht te zijn, speelt de vrouw
op allerlei wijze dikwijls een belang
rijke rol in het besluit tot emigratie.
Het begint al met de jongelui, die
graag willen trouwen, daarvoor ech
ter niet genoeg verdienen, de kansen
overzee sterk overdrijven, hun meis
je gouden bergen beloven en met veel
te rooskleurige voorstellingen ver
trekken.
Verder zijn er de trouwlustige paar
tjes, die in geen jaren uitzicht op een
huis hebben; de echtparen, die als ge
volg van een gedwongen huwelijk in
financiële of andere moeilijkheden
zitten; de echtparen waarvan de
vrouw hogere financiële eisen stelt
dan waaraan de man kan beantwoor
den (hetzij omdat zij het thuis zo ge
wend was, hetzij door een neiging tot
een luxueuse leventje): de echtparen
waarvan hier de vrouw tegen haar
zin uit werken moet om uit de finan
ciële zorgen te raken en echtparen,
die zeer slecht behuisd zijn (krotten
e.d.) of geen eigen leven kunnen lei
den inwoning met alleen een eigen
slaapkamer).
„Bekrompen en s*!echte huisvesting",
aldus het rapport, „veroorzaakt vaak
het meeste ongerief aan de vrouw;
van haar gaat dan ook meermalen
het initiatief uit tot emigratie als ge
volg van huisvestingsmoeüijkhcden.
Aangezien echter over het algempon
de vrouw minder emigratiogezind
lijkt dan de man, geven vele vrou
wen er vermoedelijk de voorkeur aan
zich in ongunstige omstandigheden te
blijven behelpen, liever dan de grote
stap van emigreren te wagen".
„Logeerbed" voor de hond
Uw hond kan best mee op reis*
maar waar laat U de hondemand?
Het beste kunt U hem thuislaten
en'er zelf een voor hem blazen. Echt
blazen! Het is n.l. gewoon een oude
autobinnenband, die U leeg mee
neemt en later opblaast. Gecomple
teerd met een oud dekentje ls het
een prima vervanger van de echte
mand.
Zo bij tijd en wijle heeft men nei
ging zich allebei de ogen uit te
wrijven van verbazing bij het
lezen van een krantebericht. Geluk
kig dat de toon daarvan altijd objec
tief en gelijkmatig is: dat maakt de
indruk nog des te verbluffender. Het
kostte mij tenminste tweemaal lezen
eer ik wilde toegeven dat mijn eerste
indruk inderdaad juist was.
Een melkcentrale heeft enige jaren
f eleden ergens een uitgiftestation la-
en bouwen. Kosten dezes een slor
dige ton. Naast die centrale bevindt
zich, zoals te doen gebruikelijk is
naar ik aanneem, een parkeerter
rein. Daar worden in de vroeg mor
genuren kratten en melkflessen ge
lost, bij honderden gelijk natuurlijk.
Aangezien deze voorwerpen gewoon
lijk niet van rubber gemaakt wor
den, zal daar wel iet of wat lawaai
en gerinkel aan te pas komen. Het
lijkt me dan ook echt geen pretje om
vlak daarnaast te wonen, en als mij
een dergelijke buurschap ten deel viel
zou ik ernstig over een spoedige ver
huizing gaan peinzen.
Maar er schijnt ook nog een andere
oplossing mogelijk, naar het krante
bericht in voile ernst meedeelde.
U schrijft gewoon aan die melkman
nen dat U zoiets niet neemt. Dat U
niet vo°or dag en dauw uit de slaap
ferammeld wilt worden, en dat U dus
e heren sommeert om maar te zor
gen dat daaraan een eind komt.
Hoe ongelooflijk het klinkt, maar
U krijgt hierin uw zin, hoor.
Gegarandeerd. Een oude dame
heeft het pad voor U geëffend: ja,
U moet tegenwoordig bij de ouder
dom maar komen. Die gaat voor nieta
opzij, nog voor geen duizend melk
flessen.
De dame zocht haar rust tot ln de
allerhoogste instantie, en zij kréég
ze ook. Het melkuitgifte-station gaat
dicht, de melkflessen worden nu op
veertien verschillende plaatsen gelost
en dat zal zo blijven totdat het par
keerterrein met een keuring asralt-
vloertje onder een overkapping is
verdwenen, die praktisch geen rinkel-
tje meer doorlaat.
De volhardende oude dame kan dan
's morgens rustig doorslapen, rai-
son van opnieuw een kleine halve ton.
U neemt mij wel niet kwalijk
als ik dit verloop ronduit ver
bijsterend vind. Niet dat Ik alla
oude dames niet van harte haar mor
gentukje gun. Als zij niet meer rus
tig mogen slapen, wie dan wél
En ik neem ook dadelijk aan, dat er
met de wet in de hand niets op af
te dingen valt. Met de wet in de hand
zijn zoveel wonderlijke situaties te
bekrachtigen, dat deze er heus wel
bij kan. Ik vind het allemaal echter
toch wel een tikje, laten we zeggen,
onbegrijpelijk.
Want ieder die dit leest en graag
een klein béétje mag nadenken
vraagt zich toch af of er van weers
kanten dan helemaal niet van tevoren
is nagedacht. Moet ik aannemen dat
die oude dame juist daar is neerge
streken toen do hele centrale er
stond en rammelend en rinkelend In
vol bedrijf was? Dan lijkt me dat,
speciaal voor Iemand op leeftijd toch
wel een erg onberaden keuze van do
micilie.
Of Is de centrale pal naast het huls
van de oude dame gebouwd toen zij
er al hoog en breed woonde? Maar
dan had zij toch. naar ik mij heb la
ten vertellen, tegen de bouw van zo'n
lawseicentrum kunnen protesteren op
grond van de Hinderwet? Zoiets lijkt
mij wél .zo doelmatig en minder
kostbaar.
Hét lijkt mij alles vrij onverklaar
baar hoe ik het ook wend of
keer. En In elk geval, het spijt
mij dat ik het zeggen moet. weer
echt Iets voor een vrouw Welke mén
zou zoiets onzakelijks en onredelijks
'n zijn hoofd halen?
Nu zult U mij vragen, wat mij of U
deze hele geschiedenis aangaat zo
lang wij niet persoonlijk uit de slaap
worden gebonden door melkflessen?
Meer dan U denkt.
Want het 's alweer verbazingwek
kend en zelfs in hoge mate Irritant,
hoe de één wegens een zuiver per
soonlijke ergernis hemel en aarde
mitsgaders alle wettelijke instanties
kan bewegen om tenslotte nog gelijk
te krijgen ook tegen enorme kosten
voor de tegennartij. die geen enkel
boos opzet beeft dneb enkel een keu
rig zindelijk bedvjjf tot nut van het
algemeen uitoefent.
Terwijl andere oude dames ln haar
huls een gruwelijk vervuild asiel kun
nen houden tot schade en schande
van een hele buurt d'e daar met allo
protesten wegens overlast niets aan
kan doen Te^wlll moeders van kle'ne
kinderen z'ob vnrhteioos onw'nden
over de radio of de niano of de ver-
ioarsnartij van de buren, want tegen
lawaai ls nu eenmaal niets te doen
Waarom kunnen deze en derge'ijke
slachtoffers zieken, studerenden,
bejaarden nergens bun recht zoe
ken. terwijl dat, toch wél zo billijk te
versobaffen zou zijn als een over
dekte parkeerplaats van een halve
ton?
SASKÏA
„Zorgeloze dagen" is de naam, die de Parijse hoedenont werper Claudt
St.-Cyr gaf aan dit door hem gewrochte voorjaarshoedje. Het is een „tam-
bourin-model" van witte bloemblaadjes met licht-groene strepen, waarbij
een zwartfluwelen lint voor het kleurcontrast zorgt. Wie dit hoedje koopt,
haalt de lente in haar garderobe!
Aan de sla? met wasbeits!
Een zolder- (of lager gelegen!) ka
mer met een vloer van gebeitste
mooie brede planken? U kunt nog zo
aan die gestaag slijtende beitsvloer
gehecht zijn, op een kwade dag valt
net U toch wel op dat er nu echt eens
iets aan gedaan moet worden. Aan
de slag! De oude beits gaat er wel
af met sterk verdunde ammoniak,
soms ook even goed met verdund
bleekwater. Als het vloertje helemaal
kurkdroog is, nieuwe wasbeits erop
en dan maar wrijven. Sommige plan-
Sen (ln van die heel oude huizen)
Ijn zelfs zo mooi, dat gewone meu-
belwas ze al prachtig doet glimmen.
Maar dan moeten ze wel geregeld
een veegje hebben.
