Eerste deel in het Nederlands
van de roman „Dokter Zjivago
C
DEFOE: 300 jaar geleden geboren
Ontwikkeling der Amerikaanse kunst
„Gedichten": ook poëzie in de
vertaling van Charles Timmer
D
Hij schreef meer dan
alleen Robinson Crusoë
Een tentoonstelling, die
twee eeuwen omspant
H
ZATERDAG V FEBRUARI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
V
WERK VAN BORIS PASTERNAK
Het is geen gemakkelijke taak, iets steekhoudends te zeggen over
een boek dat men nog maar voor de helft gelezen heeft, en een
dichter te beoordelen naar een fragmentarische bloemlezing die men
dan nog enkel in vertaling kent. Doch daar het hier Boris Pasternak
betreft, van wiens geruchtmakende roman „Dokter Zjivago" thans het
eerste gedeelte in de Nederlandse taal verschenen is, en van wie on
geveer gelijktijdig een bundel „Gedichten" uitkwam die werk bevat van
1917-1956 volgen hier toch een paar voorlopige opmerkingen, waarbij
we echter nadrukkelijk aantekenen dat we ons eindoordeel opschorten
tot het werk volledig verschenen zal zijn.
Boris Leonidowitsj Pasternak werd In 1890 in Moskou geboren uit een
kunstzinnige familie: zijn vader was een bekend kunstschilder, o.a. be
vriend met Tolstoï en Rilke, en zijn moeder een hoogbegaafd pianiste.
Hij schijnt van beide iets te hebben
geërfd: zijn werk getuigt van een
vaak schilderachtige visie, en heeft
sen grote muzikaliteit. (Hij heeft
zelfs enige tijd muziek gestudeerd
onder Skrjabin). Verder studeerde
hij rechten en filosofie. Afgezien
van enkele reizen, o.a. in 1935 naar
Parijs, heeft hij het grootste ge
deelte van zijn leven in en nabij zijn
geboortestad Moskou doorgebracht
Hij schreef vele bundels gedichten,
enkele verhalen, een autobiografie,
en werkte tien jaar lang aan de
tweedelige roman „Dokter Zjiva
go". Zijn gedichten hadden hem
Letterkundige kroniek
door HANS WARREN
reeds lang doen opvallen als een
uitzonderlijk talent, en zoals thans
overbekend, is vooral de in Rusland
verboden roman „Dokter Zjivago"
aanleiding geweest hem de Nobel
prijs voor literatuur te verlenen,
welke onderscheiding hij, na een
verheugde aanvaarding, opeens af- {^"ï^en^die h^
wees. loslaat om ze later weer bij de ge-
boek leest al9 een gewoon boek,
daarbij vergetend dat juist deze
volkomen individuële, vrije en kri
tische toon, in het huidige Rusland
iets unieks is en van grote moed
gteuigd. Anderzijds kan 't de on
bevangen lezer verbazen (nog
maals, voor zover dit eerste deel
betreft) dat een staat zó beducht
is voor kritiek dat het een werk
als dit als een groot gevaar be
schouwt, en verbiedt. (Al sedert
1936 is het werk van Pasternak in
de Sowjet-Unie niet meer herdrukt
en de aanvankelijke permissie, na
Stalins dood, om „Dokter Zjivago"
ook in Rusland te laten verscnij-
nèh, werd weer ingetrokken).
it eerste deel bestrijkt een tijd-
vak van het begin van
eeuw tot aan het begin van de
Russische revolutie. Pasternak heeft
dus het verhaal laten beginnen in de
tijd waarin hij zelf bewust begon te
worden; door romanfiguren ongeveer
de eigen leeftijd te geven, verleent
men licht een toets van authenticiteit
aan een werk, en inderdaad is Zjiva
go aan het begin van het boek nog
een kind, en zal de groei van de hele
in menig opzicht overeenkomst ver
tonen met Pasternaks eigen innerlij
ke ontwikkeling.
Pasternaks werkwijze doet aan een
mozaïek denken (en een enkele maal
dringt de vergelijking met „droog
zand" zich wel eens op, met name in
't begin van de roman en ook in som
mige gedichten). Hij werkt met tal
loze kleurige fragmenten, die hij aan-
en in elkander past, en met zeer vele
Evenals de meeste belangstellen
den tasten wij in het duister
aangaande deze gang van za
ken. Zoals meestal in politieke ver
wikkelingen, kent vrijwel niemand
precies de waarheid en de drijfsveren
en we kunnen U niet vertellen of Pas
ternak zich inderdaad geheel vrijwil
lig terugtrok toen hij merkte dat
zijn werk niet enkel geprezen werd
om de literaire merites (dat er dus
politiek in het spel was) of dat er
dwang op hem werd uitgeoefend toen
deze bekroning aanleiding werd tot
politieke verwikkelingen en harts
tochten of om nog andere redenen.
Hoe dit ook zij: „Dokter Zjivago"
moet hier op zijn literaire waarden
beoordeeld worden en niet op zijn po
litieke of zijn eventueel geëngageerd
zijn. We laten dus verder het duiste
re politieke spel voor wat het is, om
ons enkel met de roman als kunst
werk bezig te houden.
Dan valt toch inderdaad allereerst
op dat dit boek de uiting is van
een vrij mens, niet de uiting van
een mens levend en passend in een
totalitaire staat. Dit is voor ons,
mensen nit een democratisch land,
zó vanzelfsprekend, dat menigeen
die dit eerste deel begint te lezen
en dan mogelijk direct de felste
aanvallen op het Sowjet-regiem
verwacht, „niets merkt" en het
ullurele
cavalcade
DE „FEDERATION internationale
den jeunesses musicales" heeft even
als vorig jaar een compositiewed-
strijd uitgeschreven, waar Neder
landse componisten onder de 35 jaar
aan kunnen deelnemen. De belcroon-
i werken zullen worden gepubli
ceerd. De composities mogen reeds
gespeeld zijn.
HET OPERABALLET en het Ballet
der Lage Landen zullen vermoedelijk
per 1 september een fusie aangaan.
De plannen daartoe zijn reeds verge
vorderd. Vast staat, dat de artistieke
leiding zal komen te berusten bij Ma-
scha ter Weeme, de leidster van het
Ballet der Lage Landen en Johan
Verdoner, directeur van het Opera
ballet. De taak van beide ensembles
wordt overgenomen door de Stich
ting Amsterdams Ballet".
WIM SONNEVELD zal op 25 febru
ari voor de B.B.C.-televisie een show
verzorgen, met o.a. Ellen Vogel,
Johnny Jordaan, Marianne Hilarides
en Conny Stuart, zodat de Britten
dan een uitgesproken Nederlands
programa te zien zullen krijgen. Een
maand later zal Sonneveld een een-
mansshow voor de Britse televisie
verzorgen.
HET ENIGE toneelstukdat de No
belprijs-winnaar "William Faulkner
heeft geschreven Requiem for a
Nun", zal in de loop van dit jaar
door Darryl F. Zanuck Productions
worden verfilmd. In Londens West
end had het stuk bijzonder veel suc
ces.
beurtenlsseb té betrekken, soms nog
weer onder een andere naam. Zo be
gint zich langzamerhand het patroon
duidelijker af te tekenen, en dat is
vaak groots. Door deze speciale werk
wijze (vele personen in vele situaties)
krijgt men reeds in dit eerste deel,
dat toch nog geen 300 blijdzijds be
slaat, de indruk van Sen zéér uitvoe
rige, zeer rijke roman. Prachtig zijn
vaak de poëtische evocaties van lief
de en natuur, als miniaturen gevat in
het geheel.
Wanneer het binnenkort te verwach
ten tweede deel verschenen zal zijn
zullen we de inhoud hier nader be
spreken. Naar onze smaak komt dit
eerste deel vrij traag op gang; het
duurde geruime tijd eer onze belang
stelling echt gewekt werd, maar
naarmate we verder lazen, raakten
we meèr en meer geboeid.
Moeilijk is het ook, een opinie te
geven over Pasternaks „Gedich
ten" Charles B. Timmer vertaal
de er een 25-tal, uit allerlei perioden
gekozen, zodat men zich enigermate
een indruk kan vormen van zijn ont
wikkeling. Pasternaks poëzie, vooral
zijn oudere, is tamelijk duister, vaak
chaotisch zelfs, en zulke poëzie ver
talen is geen gemakkelijke opgave,
terwijl het bovendien haast ondoen
lijk is uit die vertalingen de kwaliteit
van de originelen op te maken. Naar
mate Pasternak ouder werd, wordt
zijn poëzie algemeen verstaanbaar.
We moeten bekennen dat uit deze
vertalingen slechts zelden de vonk
haar ons over sloeg, en dat stellen we
zeker niet op rekening van Timmer,
want we hadden dezelfde moeilijkhe
den met Franse en Engelse vertalin
gen van zijn verzen. In tegendeel, het
fijkt ons dat Timmers vertaling zeer
goed te noemen is, het is althans Ne
derlandse poëzie geworden, de hoog
ste lof die men een vertaler toe
zwaaien kan. We noemen „Uit Bij
geloof", „In het bos", „Zo is het be
gin", „O, had 'k vermoed", „Hamlet"
en bovenal als 't schoonste en ontroe
rendste „Een Winternacht", maar
troffen ook verzen aan als „Schrei
niet' 'en „De Vleugel likt" die we
ronduit slecht vinden, althansin
vertaling. (Onbegrijpelijk hoe de taal
fout „des werelds" in „Mijn schoon
heid" kon blijven staan!)
De tekst geeft links het Russisch,
rechts het Nederlandse. We schrijven
tot slot een der kortere verzen over,
het uit 1956 daterende
HAMLET
De zaal werd stil. En ik betrad
de planken.
Ik draal nog even leunend aan
de deur
En ik vang op In verre echoklanken
Wat in mijn levensloop met mij
gebeurt.
Op mij richt zich het duister,
altegader
En duizenden binocles draaien aan.
Indien het mogelijk is, abba, Vader,
Laat deze beker ditmaal langs
mij gaan.
Ik hoef mij niet voor deze rol
te schamen
Be heb jouw eigenzinnig oogmerk lief.
Maar wat nu gaat, dat is een
ander drama,
En liever zag ik dat je mij onthief.
Maar de vijf acten volgen vaste regel
En onafwendbaar eindigt ieder ding.
Ik ben alleen. En alles wordt
gehuichel.
Het leven leven is geen wandeling.
Boris Pasternak: Dokter Zjivago.
eerste deel; vert. Nico Scheepmaker,
A. W. Bruna en Zoon, Utrecht.
Pasternak: Gedichten, vertaald en
ingeleid door Charles B. Timmer.
G. A. van Oorschot, Amsterdam.
(Van een onzer redacteuren)
In het oude hart van Londen
schonk 300 jaar geleden de
vrouw van slager Foe het leven aan
een zoon. De vrome vader gaf de
nieuwgeborene de oud-testamenti-
sche naam Daniël. Hij koesterde de
hoop deze zoon eens als prediker op
de kansel te zien. Maar zoals het
wel meer gaat met warmgekoester-
de wensen, ook deze ging niet in
vervulling. Daniël werd kousenma
ker, later fabrikant van dakpannen
ging tweemaal failliet en maakte
kennis met schandpaal en gevang...
Toch werd dezelfde Daniel Defoe
wereldberoemd. Op 60-jarige leef
tijd schreef hij „Het leven en de
vreemde wonderbaarlijke avontu
ren van Robinson Crusoë". Het
boek, in zijn soort destijds een we
reldprimeur, kwam op 25 april 1719
van de pers en werd vrijwel direct
populair. Reeds binnen het jaar
waren acht herdrukken nodig. De
eerste Nederlandse vertaling was
er al in 1720. Sindsdien werd het
verhaal in bijkans alle talen ter
wereld gedrukt en is er nauwelijks
iemand te vinden, die niet in hoge
mate werd geboeid door Robinsons
avonturen op het eenzame oceaan
eiland.
Daniel Defoe had een merkwaardig I
leven achter de rug voor hij, dank
zij het avontuur van de Schotse zee- j
man Alexander Selkirk, kwam tot!
het beschrijven van de belevenissen;
Deze foto laat zien hoe de
Amerikaanse president Eisen-
heiver (links) tijdens een
plechtigheid in het Witte Huis
te Washington de gouden me
daille van de Nationale Geo
grafische Vereniging van de
V.S. heeft uitgereikt aan de
Britse poolvorser Sir Vivian
Fuchs. Sir Vivian kreeg ook
de Hubbard-medaille van ge
noemde vereniging, van welke
medaille in totaal tot heden
nog slechts 17 exemplaren wa-
ren uitgereikt. Hij kreeg de
medaille voor ,yzijn briljante
leiderschap van de zuidpool- i
expeditie van het Britse geme-
nebest en voor zijn buitenge
wone bijdragen tot de geogra
fische kennis van het zuidpool-
gelden zich de politieke en godsdien
stige twisten van het Engeland in de
tweede helft van de zeventiende
eeuw.
Het feit dat zijn vader als Dissenter
teen lid was van de Engelse kerk
ield de deur van de universiteit voor
de zeer intelligente Daniel gesloten.
In de handel mislukte hij, al deed hij
tijdens zijn reizen door Europa erva
ringen op, die hem later goed van pas
kwamen.
Geheim agent
Daniel werd tenslotte beroepsjour-
nallst. In die tijd was het ge
woonte, dat personen met een
vaardige pen in dienst traden van
personen, groepen of zelfs regerings
functionarissen. Dit om hen in ge
schriften te verdedigen of te helpen
grotere invloed te krijgen dan wel
carrière te maken. Zo diende Defoe
als politiek pamflettist de liberale
Whigs en later zelfs als „geheim
agent" koning-stadhouder Willem de
Derde.
Aanzienlijken in Engeland hadden de
Hollandse stadhouder, getrouwd met
Mary, oudste dochter van de hertog
van York, uitgenodigd het protes
tantse volksdeel van Engeland in
bescherming te nemen tegen de ka
tholieke regering. In 1688 landde Wil
lem de Derde met zijn troepen in de
baai van Torbay. Het leger onder be
vel van James Churchill (de latere
hertog van Marlborough) sloot zich
bij hem aan. En ook Daniel Defoe,
Deze Engelse houtsneden uit
de achttiende eeuw illustreer
den vrij primitiefdoch zeer
aansprekend een der bewerkin
gen van Defoes Robinson-ver-
haal. Het eerste brengt de
schipbreuk in beeld. Op het an
dere prentje ziet ge Robinson
geholpen door Vrijdag in strijd
gewikkeld met een groep kan
nibalen, die juist op het punt
staat een gevangen blanke
(geheel linkste roosteren
Een der weinig bekende afbeel
dingen van Daniël Defoe.
in Willem de man ziend, die vrijheid
van godsdienst kon brengen, stelde
zich in zijn dienst. Hij deed dat ook
met de pen en schreef in 1701 het
satirische gedicht „The trueborn
Englishman", waarin hij de vooroor
delen tegen een buitenlands vorst be
streed. Dit bezorgde Daniel zelfs een
koninklijke onderscheiding.
Rozen
Hoewel goed bedoeld bracht een
volgend beroemd geworden
pamflet hem weer ongeluk.
Daarin raadde hij de regering (Wil
lem de Derde was al overleden) aan
de Dissenters tot heil van de staat
(Van een bijzondere medewerker)
Het spreekt vanzelf dat de kunstgeschiedenis
in de Verenigde Staten de geschiedenis
van het land weerspiegelt. Het knappe
maar fantasieloze handwerk van die allereerste
schilders, het daarop volgend tastend streven
naar creatieve uitingen, het onvermoeid zoeken
naar en het uiteindelijk bereiken van een natlo-
onale beleving in de kunst dit alles ging
hand in hand met de groei van het nieuwe land.
En juist deze wisselwerking van krachten
van de grote bewegingen in het buitenland met
de eigen opvattingen en doelstellingen van de
Amerikaanse kunstenaars maakt vooral de
evolutie der schilderkunst in de Verenigde Sta
ten zo ongelooflijk interessant.
Hiervan werden wij ons wederom bewust op
de tentoonstelling, die onder de titel „Veertien
Amerikaanse Meesters Schilderijen van de
Koloniale Tijd tot Heden" in het Metropolitan
Museum in New York gehouden wordt. Deze
kunstwerken omspannen twee eeuwen en aan
de hand van ongeveer tweehonderd schilder
stukken.
Een van de charmantste verzamelingen op de
tentoonstelling zijn de schilderijen van John
Singeleton Copley. Deze belangrijkste portret
schilder uit de Koloniale Tijd en misschien
wel de grootste die de Verenigde Staten hebben
voortgebracht is de man van het Portrait
d'apparaat, de Rococco-stijl, die een persoon
weergeeft in zijn dagelijkse omgeving. Copley
wist met buitengewoon succes de karakteris
tieke uitdrukking en gebaren van zijn model
te treffen en beeldde hem uit met warmte en
in felle kleuren.
Een andere schilder uit die tijd, wiens wer
ken grote bewondering hebben geoogst, is
Gilbert Stuart, die aan het nageslacht het
best bekend is door zijn portretten van Ge
orge Washington. Het is dan ook een feit
dat men zich van de eerste president alleen
dank zij de werken van Stuart een visueel
beeld kan vormen. Zijn portretten worden
gekenmerkt door een zekere gereserveerd,
volkomen rust van zijn model en een ver
waarlozing van details en achtergrond.
et portret bleef tot in het begin van de
negentiende eeuw de belangrijkste rich
ting waarin de schilderkunst zich stylis-
tisch van het neoklassieke formalisme tot de
uitbeelding van gemoedsaandoeningen ontwik
kelde, zoals we bijvoorbeeld in de werken van
Eastman Johnson zien. Vooral in zijn „Two
Men" bereikte hij een psychologische inleving,
die de Amerikaanse portretkunst tot nieuwe
hoogte verhief.
Realisme ziet men in de werken van Georges
Inness, een kunstenaar die hoofdzakelijk auto
didact was en wiens eerste werken zoals
Peace and Plenty, een allegorische voorstelling
van het einde van de Burgeroorlog de schil
derstukken van anonieme kunstenaars van de
zogenaamde Hudson River School volgden; la
ter was hij een baanbreker van het lyrisch
impressionisme. Een andere realist was Thomas
Eakins die ronduit alles zoals hij het zag op
het linnen overbracht. Een van zijn bewonde
renswaardige werken is het naargeestige
portret van zijn vrouw met een hond.
In de laatste decennia van de 19de eeuw ge
raakte een aantal Amerikaanse kunstenaars
onder invloed van de Impressionisten en van de
Japanse prenten tekenaars: James McNeill
Whistler met zijn verrukkelijk koele harmonie
van kleuren en volmaakte indeling van het
vlak; John Singer Sargent, wiens gracieuze en
levendige stijl hem tot de meest gezochte por
trettist van zijn tijd maakte, zowel hier als in
Europa; Mary Cassatt door velen de groot
ste Amerikaanse kunstenares van alle tijden
genoemd die moeders en kinderen met gro
te warmte en innigheid schilderde en Childe
Hassam met zijn frisse en opgetogen stijl, die
meer dan enig ander kunstenaar de geest van
het Impressionisme naar de Verenigde Staten
heeft gebracht. Genoemde kunstenaars zijn
op fraaie wijze op deze tentoonstelling verte
genwoordigd.
In het begin van de 20ste eeuw kwamen de
kunstenaars in opstand tegen de matte
esthetische levensbeschouwing van de Im
pressionisten, eerst door de acht Amerikaanse
schilders in hun tentoonstelling in 1908 en ver
volgens door de deelnemers aan de New York
Armory Show in 1913.
Een van de kunstenaars die met laatst genoem
de show een belangrijk aandeel heeft gehad
aan de introductie van de moderne kunst in
de Verenigde Staten was Walt Kuhn. Een an
dere belangrijke kunstenaar uit die tijd was
John Steuart Curry, die onder de naam The
American Scene een schildersschool vestigde.
Dichter bij het heden staat de in 1953 overle
den John Marin, de meest originele en conse
quente kunstenaar in Amerika. Hij is hier door
dertig werken vertegenwoordigd, vanaf zijn
vroege explosieve „stadsgezichten" van New
York tot zijn latere land- en zeeschilderstukken
van de staat Maine. Hij maakte bij voorkeur
waterverven en gebruikte daarbij een oorspron
kelijke staccato stijl.
Ook twee hedendaagse schilders behoren tot de
14 meesters in Metropolitan: Georgia O'Keeffe,
die algemeen wordt beschouwd als de grootste
levende schilderes; haar beheerste vormgeving
en zuivere proporties hebben grote invloed uit
geoefend op de toegepaste vormgeving en zelfs
op de architectuur en Edward Hopper, de
„deken" van de levende Amerikaanse artiesten,
nier onderwerpen de Amerikaanse stad en de
vrije natuur vormen, weergegeven in al hun
schoonheid en lelijkheid.
uit te roeien. Daar Defoe zelf tot de
Dissenters behoorde, was het stuk
duidelijk ironisch bedoeld, maar zo
fel geschreven, dat zelfs zijn mede
standers erdoor in verwarring raak
ten. Als straf zette men hem in Lon
den drie dagen aan de schandpaal.
De man was echter al zo populair,
dat de menigte hem niet sarde, maar
zijn schandpaal met rozen versierde...
Overmoedig geworden, schrijft Da
niel dan een loflied op de schandpaal,
welk stuk poëzie door de Londenaars
op straat grif werd verkocht, hetgeen
hem voor achttien maanden in de cel
doet belanden...
Defoe's geestkracht brak er niet
door. Want van 1704 tot 1713 gaf
hij zonder medewerkers „The Re-
view", een der eerste Engelse kran
ten urt, die de voorloper werd van
de later zo beroemde „Spectator".
In 1715 nam de Whig-regerïng De
foe in dienst. Zijn opdracht, die
hij vele jaren vervulde, was een
zeer merkwaardige, en in feite
weinig eervolle.
Hij werd redacteur van een Tory-
blad, en schreef er wekelijks een ar
tikel in gericht tegen de regering.
Het was voor de bewindslieden
schijnbaar vernietigend, maar in we
zen zo zwak, dat de gehele argumen
tatie door en ten voordele van de
regerende partij, de Whigs, kon wor
den weerlegd. Hetgeen ook de be
doeling van Defoe was. Een duister
beroep.
Robinson
Juist weer zonder werk en als 60-
jarige vader van zeven kinderen
ernstig bezorgd hoe zich een vol
doend inkomen te verschaffen, kwam
Daniel Defoe het avontuur van de
Schot Alexander Selkirk ter ore. Hij
reisde spoorslags naar Bristol om de
avonturier persoonlijk te interviewen.
Selkirk, mastenmaker od de galei
j „Vijf havens", kreeg op zee ruzie met
j kapitein Stradling om een herbergier
ster, waarop beiden verliefd waren.
Stradling zette zijn matroos op het
onbewoonde eiland Juan Fernandez,
300 mijl uit de kust van Chili, aan
land. In verwilderde staat, gehuld in
geitevellen, leefde Selkirk daar onge
veer vijf jaar tot hij dezer dagen
juist 250 jaar geleden werd bevrijd
door het Britse schip „Duke".
Selkirks verhaal schonk Defoe de
stof voor zijn boek, dat direct be
roemd werd. Bij het schrijven ervan
gaf Defoe zijn eigen fantasie ruim
baan, getuige alleen al het feit, dat
hij Robinson Crusoë' niet vijf maar
wel 25 jaar op het eiland Iaat door
brengen. Defoe toont zich in de aan
sprekende „Ik-stijl". waardoor de le
zer zich met Robinson vereenzelvigt,
een meesterlijk verteller en een knap
psycholoog. Hij weet zijn verhaal
door de eerlijke toon als pure waar
heid te verkopen. Daarenboven is het
in hoge mate boeiend.
.Robinson Crusoë" wordt beschouwd
als de eerste werkelijke roman uit
de Engelse literatuur. Het geheim,
dat het boek nog steeds, zelfs in deze
tijd van ruimtevaart, nog uitermate
boeit, moet vrij zeker daarin worden
gezocht, dat Defoe ons jaloers maakt
on Robinson, die als een vorst op zijn
e'land leeft en alles wat hem om
ringt aan zich dienstbaar maakt. Hij
heeft een heel eiland om mee „te spe
len".
Daniel Defoe werd hernemd en rijk
en toch blijven rijn Jon trie levensja
ren (bij stferf 21 anr-T 1731) in een
vrij onbekende, duistere sfeer. Hij
moet zelfs straatarm riin gestorven.
zi.jn van Defoe ongeveer
250 boeken en «resebrieten hekend.
Hij schreef behalve de Rnhóison tal
van romons en novellen. Welk een
aennerne'ïik hee'd Defoe's nen wist
on bonwen. htpek ook nit riin in
1722 verohenen Hsirhopk v°n een
ramnïoo»-". Wi>nrn men verh»T,ffpnr|e
besri»riirino-on rind* over de nest. die
ronden teirierf- ?s nPfoe een
MilfOe'd ,B voornrripHUr fonfos'©
aan het woord, want foeu de nest
Tonden tr0f. was Defoe een kind van
drie .jaar
DE ACTEUR, Kir Laurence Oliver is
na een afioezinhMd van acht laar
teruggekeerd in rrn7ifnnood Vonr het
spelen van de hoofdrol in .Snarta-
CUs" een film die wor^t opgeno
men door Universal International.
Oliver won in 191/8 een Oscar voor
zijn vertolking van Hamlet.
DE HAAGSCHE Comedie zal zater
dagavond 1$ februari in de Koninklij
ke Schouwburg te Den Haag de pre
mière geven van .^Antigone" van
Sophocles. Max Croiset voerde de
regie.
DE NEDERLANDSE cellist Anne
Biilsma uit het orkest van de Ne
derlandse Opera te Amsterdam heeft
samen met de Tsjech Joseph Chuchro
en de Zwitser Rama Junker de eer
ste plaats bezet hl het tweede inter
nationale celloconcours, dat te Japa-
la i?r Mexico is gehouden. Ere-voor-
zitter van de jury was de beroem-
le cellist Pablo Casals.