Prof. Beel: gewerkt wordt aan
nieuwe invaliditeitsverzekering
EENZAAM
„Hans Hedtoft"was niet verzekerd
KLAnmm
Oud-Indiëstrijders (33 of
ouder en niet tot kader
bekorend) niet bij B.B.
maar niet alleen
SCHRIJNWERKER IMITEERDE
WERKEN VAN EDVARD MUNCH
Kenners dachten dat het
originele waren
LEVENSHERINNERINGEN VAN
PRINSES WILHELMINA VANAF
10 FEBRUARI AANSTAANDE IN
DE PROV. ZEEUWSE COURANT!
VRIJDAG ti FEBRUARI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
MOTIE VAN P. v. d. A. OVER ARBEIDSTIJDVERKORTING
Geen antwoord op vraag naar
algemene loonsverhoging
(Van onze parlementaireredacteur),
i Het huidige kabinet zal geen beslissing nemen over verkorting van de
arbeidstijd. Er wordt gewerkt aan de voorbereiding van een nieuwe
invaliditeitsverzekering, over een arbeidsongeschiktheidsverzekering
wordt gestudeerd.
De memorie van antwoord op de algemene kinderbijslag wordt niet
meer door het huidige kabinet ingediend.
De kwestie der gemeenteclassificatie is een der onderwerpen, die een
plaats zullen krijgen op de lange lijst van verlangens.
De memorie van antwoord op de weduwen- en wezenverzekerïng wordt
zoveel mogelijk bespoedigd.
De vraag naar een algemene loonsverhoging werd niét beantwoord,
„omdat het bekend is, dat gewacht wordt op een advies van de S.E.R.;
eerst na ontvangst daarvan kan de regering een beslissing nemen",
de migratieregeling wordt toegepast in het industrialisatiespreidings-
beleid.
Een ambtelijke commissie heeft rapport uitgebracht over het sta
kingsrecht. De S.E.R. is nagenoeg gereed met een advies voor de ver
hoging van de loongrens in de wachgeld- en werkloosheidwet. Met de
andere sociale wetten moet de S.E.R. nog beginnen.
Dat waren de voornaamste antwoor
den die door de minister van sociale
zaken en volksgezondheid ad interim
prof. Beel, gisteren werden gegeven
op vragen, die door leden van de.
Tweede Kamer waren gesteld, waar
uit bleek dat het kabinet vele zaken
onbeslist laat.
Over de arbeidstijdverkorting zei de
minister nog, dat een beslissing pas
economisch en sociaal verantwoord
is als het nadere advies van de S.E.R.
is binnengekomen.
De heer Baart van de P.v.d.A. was
echter niet tevreden mét de gang
van zaken. Hij diende daarom een
motie in, waarin wordt uitgespro
ken, dat de nadere advies-aanvra
ge overbodig was en dat reeds
thans een begin dient te worden
gemaakt met de verkorting van
de arbeidstijd op basis van de be
leidslijn, die in het verleden jaar
verschenen advies van de S.E.R.
is uitgestippeld. De motie komt
later in stemming.
Wat de werkloosheid en de werk
gelegenheid aangaat, deelde de be
windsman mee, dat voor 1959 gere
kend wordt op een gemiddelde werk
loosheid van 85.000 a 90.000 mannen
en vrouwen. De werkloosheid in de
noordelijke provincies verloopt onge
veer zoals in de rest van het land. In
de probleemgebieden is het werkloos
heidscijfer nog altijd aanmerkelijk
hoger dan in het landelijk gemid
delde.
Deze onevenredige verdeling van de
werkloosheid over ons land geeft de
regering reden tot bezorgdheid, zo
verzekerde prof; Beel. Er wordt ge-
DIEET In Hamburg hoorde een man,
die in een goederenwagon doende
was, de deur achter zich grendelen.
Hij zag geen kans de aandacht van
het spoorwegpersoneel te trekken.
Toen de trein zich in beweging zette,
wist hij nog niet dat de reis vier da
gen zou duren. Pas in Neurenberg,
500 km verder, zag hij het daglicht
weer. Er waren toen precies vijftig
eieren minder in de wagon.
WAT DOET U NU?. In een B.B.C.
programma vertelde Wynford Vaugh-
aan Thomas dezer dagen dat niet al
leen radioreporters soms danig in
verwarring worden gebracht wan
neer de mensen die zij moeten inter
viewen geen antwoord weten te ge
ven op de door hen gestelde vra
gen. Ook vorsten kunnen voor der
gelijke moeilijkheden worden ge
plaatst. Toen de hertog van Eding-
burgh onlangs te Londen met ver
scheidene veteranen sprak stelde hij
aan iemand uit Yorkshire de vraag
„Ik hoorde dat U in dat en dat leger
onderdeel heeft gediend, wat doet U
nu?"
„Oh, ik ben nu hier", antwoordde de
man,
streefd naar vermindering van de
werkloosheid juist daar, waar dit het
hardst nodig is. De uitgetrokken be
dragen van 87 miljoen en van twee
maal tien miljoen als extra subsidie
voor de uitvoering van aanvullende
werken achtte hij voldoende.
De verhoging van de lonen in de ge
meentelijke sociale werkvoorzienings
regeling de zogenaamde G.S.W.
zal besproken worden op 20 fe
bruari door vertegenwoordigers van
de vakbeweging en de overheid.
De bezwaren, die geopperd zijn over
de subsidievoorwaarden voor de bij
zondere beroepskeuzebureaus wilde
de bewindsman ernstig bestuderen.
Dit jaar zullen zij echter, zo dit no
dig mocht blijken, niet meer veran
derd worden.
Wat tenslotte de emigratie aangaat,
was hij er van overtuigd dat de aan
staande emigranten uitvoerig en
voortreffelijk worden voorgelicht. De
Kamer behandelt dinsdag de afdeling
volksgezondheid van de begroting.
Schrootaf faire
Binnenkort zal de Tweede Kamer
de schrootaffaire, die enige tijd
geleden in ons land veel stof deed
opwaaien, in een openbare verga
dering bespreken. Zij besloot na
melijk aan de agenda toe te voe-
- i, de socia-
jhr. mr.
3fs en drs.
Nedei'liorst over het beleid, dat de
minister van economische zaken,
van justitie, van buitenlandse za
ken en van financiën hebben ge
voerd ten aanzien van de in Ne
derland en elders gepleegde
schrootfraude. Het is nog niet be
kend op welke datum de inter
pellatie gehouden zal worden, doch
het staat nu vast, dat dit zeer bin
nenkort zal zijn.
Weduwen- en
wezenverzekering
Zeer spoedig is de nota van de minis
ter van sociale zaken en volksgezond
heid ad interim te verwachten, die
het antwoord inhoudt op de opmer
kingen, die de leden van de vaste
commissie voor sociale zakenuit de
Tweede Kamer blijkens het daarover
uitgebrachte verslag over het wets
ontwerp weduwen- en wezen verzeke
ring hebben gemaakt.
De voorzitter van de Tweede Kamer
deelde in de donderdag gehouden ver
gadering mee, dat het zijn bedoeling
is tussen het verschijnen van de nota
en de openbare behandeling van het
wetsontwerp althans één dag te la
ten verlopen. Dit betekent dus, dat de
openbare behandeling als het ware
voor de deur staat.
Van bevoegde zijde wordt verzocht
de aandacht te vestigen op een kwes
tie, welke voor vele Indonesiëgangers
die voor de noodwachtplicht zijn aan
geschreven, van g^oot belang is.
In zijn antwoord op de vragen van
het Kamerlid, de heer Visch, over de
noodwachtplicht, heeft minister
Struycken nadrukkelijk doen uitko
men, dat voor de oud-Indiëstrijders
die niet de rang van korporaal of
hoger bekleden, de leeftijdsgrens, niet
zoals voor anderen op 40 jaar, maar
op 35 jaar is gesteld.
Om te voorkomen dat de ouderen
onder de soldaten (dus niet tot
het kader behorende), die in In
donesië zijn geweest, kort na de
noodwachtopleiding zouden moe
ten worden ontslagen, is van meet
af aan als algemene gedragslijn
aangenomen zodanige personen in
dien zij 33 jaar of ouder zijn, niet
bij de noodwacht in te schakelen.
TEN ONRECHTE VERDACHT VAN DIEFSTAL
Schrijnwerker Casper Caspersen heeft
de tegen hem gerezen verdenking dat
hij kostbare schilderijen had gestolen,
tot zwijgen gebracht, door een fraaie
imitatie te schilderen van een schil
derij van de beroemde Noorse schil
der Edvard Munch.
Caspersen deed dit op het hoofdbu
reau van politie in Oslo, om te bewij
zen dat hij de schilderijen niet gesto
len had die hij voor 22.000 en 17.000
kronen aan kunsthandelaars verkocht
had. Hij had beweerd dat het imitaties
van schilderijen van Munch waren,
maar de kunsthandelaren dachten met
originele Munchs te doen te hebben.
Een van de beweerde imitaties werd
aan een reder verkocht voor 47.000
kronen.
Aanvankelijk wilde niemand geloof
hechten aan de bewering van Casper
sen. Men verdacht hem er van de
schilderijen gestolen te hebben toen
hij in de woning van Munch werkte.
Kunstkenners waren aanwezig, toen
de schrijnwerker een landschap schil
derde naar een origineel van Muncli.
Hun conclusie was dat de imitatie zo
goed was, dat de door hem verkochte
doeken ongetwijfeld ook van zijn hand
kunnen zijn.
Edvard Munch, die in 1944 over
leed, is een beroemd Noorse schil
der. De zaak Caspersen heeft tot
stormachtige discussies in kunst
kringen en in de Noorse pers ge
leid.
DINSDAG AANSTAANDE beginnen wij met de publika-
tie van de belangrijkste stukken uit het boek „Eenzaam
maar niet alleen", geschreven door prinses Wilhelmina.
Dit boek werd door de prinses opgedragen aan de Vader
des Vaderlands en aan haar dochter, koningin Juliana.
In de stilte van het paleis Het Loo heeft H.K.H. Prinses Wilhelmi
na enkele jaren veel aandacht besteed aan het neerschrijven van
haar herinneringen. Zij, die als vorstin een halve eeuw ons land be
stuurde, heeft in dit openhartig geschreven verhaal haar levensloop
weergegeven, die zo nauw verweven was met de geschiedenis van
ons volk.
Uiteraard draagt dit boek een persoonlijk karakter, waar
de schrijfster ons verhaalt over haar jeugd, haar inhuldi
ging en over de laatste jaren van koningin Emma en
prins Hendrik. Voor het eerst vernemen wij ook iets van
dc overwegingen, die geleid hebben tot de abdicatie. Histo
risch belangrijk is ook het hoofdstuk, dat aan de strijd
bare Londense periode gewijd is. Vier jaren lang is haar
onafgebroken vertrouwen in het „Nederland zal herrij
zen" tallozen in het vaderland tot steun geweest. Uit het
laatste hoofdstuk blijkt, aan welke levensovertuiging de
schrijfster haar kracht ontleent. De evangelische vernieu
wing van enkeling en samenleving gaat haar ten harte.
Haar woord zal ouderen en jongeren aanspreken, omdat
het zo concreet voortspruit uit haar rijke levenservaring.
REGERING AANVAARDDE RISICO
Op een presenteerblaadje vastge
houden door de 12-jarige Ria Potter
lcreeg de heer A. Schout, lid van
Gedeputeerde Statengisteren in Tho-
len een sleutel aangeboden, de sleu
tel, waarmee hij even later de nieu
we christelijke nationale school offi-
rhe.ol niie.vifle fWn+r> P 7. Él
De Deense regering zal het ver
lies van de voor 8 miljoen gul
den gebouwde „Hans Hedtoft"
zelf moeten lijden, en ook even
tuele eisen tot schadeloosstel
ling, die uit de ramp kunnen
voortvloeien, zelf moeten rege
len: de Koninklijke Deense
Glroenlandcompagnie heeft in
dertijd een assurantie tegen to
taal verlies van het schip, die
beschikbaar was tegen een pre
mie vai\ ongeveer 235.000 gul
den per jaar, niet aanvaardi
Deze overheidsinstelling volgde
de gedragslijn die in vrijwel al
le landen door regeringsinstan
ties gevolgd wordt en aan
vaardde het risico zelf.
Inmiddels heeft het koninklijk archief
meégedeeld dat met de „Hans Hed
toft" 'n zending van 13 lusten docu
menten, teruggaand op 1780 en alle
betrekking hebbend op Groenland en
zijn geschiedenis, vergaan is.
Al voor de Eerste Wereldoorlog was
dit Groen lands historisch archief sa
mengesteld, en opgeslagen in een ge
bouw te Godtliaab, de hoofdplaats
van Groenland. Korte tijd terug werd
tot reparatie van de in verval raken
de archiefruimte besloten. De gehelè
collectie zou voor de duur van de res-
taui'atie in het koninklijk archief te
Kopenhagen worden ondergebracht.
Men had er al 100 meter stellingruim
te voor vrijgemaakt.
De collectie is zeer waardevol en on
vervangbaar. Een deel van de erin
vervatte gegevens zou men kunnen
terugwinnen, door de archieven van
de Groenlandcompagnie te analyse
ren. Maar deze archieven, die overi
gens in Kopenhagen staan, gaan lang
zover niet terug als de verloren ge-
gane collectie.
In een dagblad heeft redacteur
Palle Brandt, die directeur van de
Groenlandse radio is geweest, ont
hullingen gedaan over bezwaren
die de kapiteins van Groenland-
vaarders reeds tegen de winter-
vaart op Groenland hadden voor
het ongeluk met de „Hans Hed
toft".
Brandt vertelt, dat nadat het Deense
póolschip Umanak op zijn eerste reis
vorige winter grote moeilijkheden had
gehad met het ijs, de kapiteins een
verklaring ondertekenden waarin ge
zegd werd dat zij natuurlijk bereid
waren in de winter te varen in de
GroenlEfndse wateren, maar alleen in
dien die vaart absoluut nodig is. De
kapiteins adviseerden tegen het mee
nemen van passagiers en legden er de
nadruk op dat in de maanden januari
en februari de vaart op Groenland al
leen zou moeten geschieden indien vi
tale belangen op het spel staan.
Maar daar deze verklaring praktisch
zou uitsluiten, dat het parlement het
geld voor een nieuw poolschip zou vo
teren, ondertekenden de kapiteins
met tegenzin een nieuwe verkla
ring aan de Groenlandse handels
maatschappij; waarin zij akkoord
gingen met de wintervaart in de
Groenlandse wateren, indien de sche
pen daartoe zo goed mogelijk zou
den zijn uitgerust.
Het moet mogelijk zijn alle noodza
kelijke voorraden tijdens de zomer en
de herfst naar Groenland te sturen,
zegt Brandt. In Noord-Groenland,
waar de kust 5 a 8 maanden per jaar
voor de scheepvaart onbereikbaar is,
is deze moeilijkheid reeds overwon
nen, iets dat ook wat betreft Zuid-
Groenland mogelijk moet zijn.
Het Wereldgebeuren
Verre reis
Harold Macmillan laat zich door
zijn verantwoordelijke functie
van Brits premier niet overwel
digen. Zo is hij gewend om ver
gaderingen en conferenties voorbe
houden elke avond minstens een
uur lang iets anders te lezen dan
officiële rapporten. Zo heeft hij vo
rig jaar een deel van zijn tijd be
steed aan het doorwerken van een
twaalfdelige geschiedenis van Groot-
Brittannië. Hij zou geen waardige
loot van een uitgeversfamilie zijn.
als lezen mankeerde op de lijst van
zijn hobby's. Die liefhebberij heeft
hem ook in moeilijke momenten af
leiding gegeven. Toen hij, vechtend
in de Eerste Wereldoorlog, gewond
was geraakt, heeft hij vierentwintig
uur op hulp liggen wachten, lezend
in een zakuitgave van Homerus.
Grote belangstelling heeft de Brit
se premier ook voor sociale on
derwerpen. Meer dan menige
mede-Conservatief welgevallig is,
verdedigt hij overheidsmaatregelen
op sociaal gebied. Deze eigenaardig
heid schrijft men onder meer toe aan
het feit, dat zijn grootvader, die naar
Londen trok en daar begon met de
opbouw van de grote uitgeversfirma
Macmillan, een der veertien kinderen
was van een arme Schotse boer.
Macmillan zelf heeft een dure, aris
tocratische opvoedirig genoten. Zijn
gevatte toespraken, waarin hij „als
een gladiator de politieke tegenstan
ders te lijf gaat, leggen daarvan
nog getuigenis af. Beter dan wie ook
van zijn collega's is de debater Ha
rold-Macmillan in staat om op ogen
blikken dat hij dit nodig vindt de te
genstander te „ontwapenen" en
wanneer het een interne strijdvraag
binnen de eigen partij betreft het
enthousiasme van een heel congres
voor zijn standpunt te winnen.
ri Engeland vraagt men zich nu
af, wat Macmillan zich voorstelt
van zijn Russische reisplan. Het
wordt algemeen in verband gebracht
met de komende algemene verkie
zingen. Het zou Maccillans bedoe
ling zijn om de (Labour) tegenpar
tij die telkens heeft aangedrongen
op een dynamische 'aanpak van de
Oost-West-problemen, met het onder
nemen van deze reis te „ontwape
nen". En verder zou hij nieuwe glorié
willen toevoegen aan de in de laatste
jaren niet meer zo luisterrijke voort
zetting van Groot-Brittannië's histo
rie, waaroveréhij juist vorig jaar nog
een twaalfdelig boek heeft doorge
worsteld. Tijgt immers een Britse
premier naar Moskou, min of meer
uit naam van het hele Westen, dan
kan dat aan de reputatie van Lon
den als politiek centrum een nieuwe
injectie geven.
Men maakt zich in West-Europa
in het algemeen niet bezorgd
over het gevaar, dat Macmil
lan met zijn gesprekken in Moskou
het Westen min of meer aan afspra
ken zou „binden". In dit opzicht is
Maemillans tocht te vergelijken met
de ontvangst door de Amerikanen
van de Russische ëerste vice-premier
Mikojan. Het valt te verwachten dat
Macmillan evenmin als Mikojan zijn
reis zal maken voor het voeren van
onderhandelingen. In de eerste plaats
zal het er om gaan Kroesjtsjews ware
bedoelingen te peilen. Wil hij bijv. met
zijn voorstellen óver Berlijn alleen
spanningen oproepen of wenst hij se
rieus ovei'leg?
Op de slotzitting van het commu
nistische partijcongres in Mos
kou, heeft de Russische leider
gisteren weer enkele merkwaardige
staaltjes van demagogie ten beste
gegeven. Hij schoof bijvoorbeeld aan
de Amerikaanse minister van buiten
landse zaken, John Foster Dulles de
schuld voor de koude oorlog in dé
schoenen, terwijl toch zijn eigen re
devoeringen en zijn ultimatum
achtige voorstellen betreffende Ber
lijn niet weinig tot de vrieskou heb
ben bijgedragen.
Of het in een week of tien dagen
mogelijk is, de ware bedoelingen van
Kroesjtsjew en de zijnen te door
gronden, is zeer de vraag en het
is dan ook raadzaam, geen illusies
te koesteren over het succes van
Maemillans reis voor zover het dé
wereldpolitiek betreft. De hartstoch
telijke lezer Macmillan kan zich
voordat hij op gevatheden met ge
vatheden gaat antwoorden niet te
veel verdiepen in de theorieën, waar
uit het optreden van de Russische
leiders wordt bepaald.
HAROLD MACMILLAN
...per dag een uur lectuur...
De Jordaanse autoriteiten hebben het
Amerikaanse Hilton-eoncern toestem
ming gegeven voor de bouw :van een
hotel met 350 kamers in de Jordaanse
sector van Jeruzalem. Het aantal toe
risten naar het Heilige Land neemt
ieder Jaar toe.
