„Dior" bracht evenmin sensaties
Het leek of accountant en niet
„goed heertje" terecht stond....
ASSISTENT WEES TELKENS OP ACHTERSTAND;
WERD DUPE VAN SCHANDAAL
KLANKBORD
MAN SLOEG ZIJN VROUW IN
BAR DOODEIS ZES JAAR
VRIJDAG 30 JANUARI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Miljoenenknoeierij ontsnapte aan controle
(Van een speciale verslaggever)
Naarmate èr na de arrestatie van „het goede
heertje", de ex-boekhouder-kassier van de N.V.
Berger en Co, meer en meer bekend werd over
de enorme malversatie van deze Kees van H.,
heeft heel Nederland zich met stijgende verba
zing afgevraagd: „hoe is het mogelijk, dat deze
man dit grandioze bedrog dat tenslotte meer dan
twee miljoen' beliep, elf jaar lang heeft kunnen
volhouden?"
Die vraag is donderdag op de tweede procesdag
van de Amsterdamse rechtbank tegen deze frau
deur wel beantwoord. De heer Dragt (54 jaar)
het hoofd van de interne accountantsdienst van
het concern Van Mierlo en Zn. te Breda (waar
van de NiV. Berger en Co. een „geheime doch
teronderneming" is) verkondigde in de middag-
zitting, dat een interne accountants-controle
heel iets anders is dan een zogenaamde „public"-
accountantscontrole. Hij had zijn controlerende
taak zuiver als informatie tegenover de directie
van Van Mierlo gezien. Het was meer een soort
Als eerste getuige trad gistermorgen
voor het hekje mr. F. H. J. Berger
(62), directeur van de N.V. Berger
en Co. Deze vertelde, dat de N.V. in
1946 naar Amsterdam werd overge
plaatst en dat in 1947 de heer Van
H. als boekhouder in dienst kwam.
Hij deelde mede, dat de heer Salm
1^1947 een nieuwe tak van het be
drijf opzette: handel in schatkistpa
pier. C. R. van H. werd in dat jaar
als boekhouder-kassier aangesteld.
Getuige zelf hield zich bezig met de
gemeenteleningen. Veel was hij op
reis om relaties aan te knopen. Alle
aandelen van de N.V. waren in han
den van de firma Van Mierlo in Bre
da. In 1952 annexeerde de Twentsche
bedrijfseconomische voorlichting dan een con
trole
Want zo verklaarde deze getuige voor een
goede controle had hij noch genoeg, noch de
juiste mensen. Herhaaldelijk heeft hij bij de
„big boss" (mr. Van der Schrieck in Breda) op
personeelsuitbreiding aangedrongen. Maar die
besteedde niet voldoende aandacht aan de
klacht. „Waanzin", noemde directeur Van der
Schrieck deze beschuldiging aan zijn adres. De
opdracht van de heer Dragt is geweest volledig
controle uit te oefenen over het gehele concern.
„De heer Dragt heeft mij nimmer een concreet
voorstel gedaan om meer personeel te krijgen"
-zo verklaarde mr. Van der Schrieck „zodat
ik gesterkt werd in de mening dat de bestaande
bezetting voor de controle-werkzaamheden vol
doende was".
Het leek wel alsof de hypernerveuze accountant
Dragt tijdens de zitting van donderdag, de ver
dachte was, in plaats van Kees van H.
Onbewoonbaar
Slot van pagina 1
gesproken. Men dient goed te besef
fen, dat het ontbreken van duidelijke
planologische richtlijnen voor de ont
wikkeling van dit gebied betekent,
dat om het eens kras uit te druk
ken de ruimtelijke ordening voor
dit gedeelte van ons land wordt ver
zorgd door Krupp in Duitsland; de
Nederlandse bijdrage kan dan be
perkt blijven tot een opdracht aan
de Topografische Dienst om het re
sultaat vast te leggen
Totzovcr .de heer de Wit, die erkent,
dat er ook bij decentralisatie van
bestaansbronnen en bevolking in de
gebieden buiten de randstad offers
aan natuur- en recreatiegebieden ge
bracht moeten worden. Hij vindt dat
redelijk, omdat het westen van ons
land niet moet dichtgroeien, maar
bewoonbaar moet blijven. Ook de
bevolking van de randstad dient mo
gelijkheden voor recreatie te behou
den in een niet al, te verre omge
ving.
Jammer genoeg is men het juist in
ae allergrootste steden van Neder
land niet met de denkbeelden
van ae heer de Wit eens. Men peinst
daar nog vrij algemeen over onbe
perkte uitbreiding van de werkgele
genheid en van de welvaart. Iedere
verwijzing van "nieuwe industrieën
naar andere gebieden zou door lei
dende figuren in die grote steden op
gevat worden als een pijnlijke bena
deling van de eigen gemeenschap.
De minister, die het zou wagen door
afremmen en subsidiëren een nieuwe
en betere lijn te brengen in het
industrie-vestigingsbeleid, zou bij de
grote stadsgemeenschappen op ern
stige tegenstand stuiten
Totdat straks de grenzen van de be
woonbaarheid overschreden zullen
zijn en men in de massa-steden de
toeneming van de welvaart en de
produktie overtroffen ziet door de
levensmoeheid.
Eerst dan zal men in die grote ste
den tot beter 'inzicht komen. Daar
buiten bestaat dat betere inzicht nu
al! Vooral zij, die niet in de randstad
wonen, merken bij korte bezoeken
aan de verzamelingen van huizen en
fabrieken, dat er daar iets hapert aan
de bewoonbaarheid.
Ze zijn verrast en soms geïmponeerd
aoor vele grote en goede dingen,
maar ze keren haastig terug naar
hun betere plaats van herkomst! Orn
aat ze daar frisser ademhalen en
beter leven!
VRIENDENDIENST. Het was een
troep wilde honden in de omgeving
van een afgelegen boerderij in de
Oostenrijkse alpen blijkbaar niet ont
gaan, dat er een soortgenoot aan de
Bank deze Bredase zaak en werd de
N.V. Berger eigendom van de Twent
sche Bank.
Verrassing
Nimmer, was openlijk medegedeeld,
dat de N.V. een dochteronderneming
was van Van Mierlo. Ingewijden
spraken dan ook wel over .Berger en
Co. als „de geheime dqchter" van
Van Mierlo.
„Hebt U zich als directeur van een
zelfstandige N.V. of als hoofd van
een afdeling van Van Mierlo ge
voeld?" vroeg de president.
Getuige: „Als van een zelfstandige
N.V.".
Hij deelde zelf meestal aan het einde
van de maand de salarissen aan het
personeel (14 personen) uit.
Op de werkzaamheden van verdachte
heeft getuige nimmer controle uitge
oefend. „Ik zou dat ook niet gekund
hebben, want ik ben administratief
weinig onderlegd. Het gebeurde in
goed' vertrouwen. Hij werd bovendien
door accountants gecontroleerd".
President: „U hebt nimmer enig wan
trouwen tegen hem gekoesterd, on
danks het feit dat hij op ongebruike
lijk grote voet leefde?"
Getuige: „Ik heb wel eens feinfor-
meerd, maar toen bleek mij dat zijn
vrouw als mode-ontwerpster verdien
de. Een ongewone weelde is mij ech
ter niet bekend geweest. Eerst nadat
de fraude ontdekt was door de Twent-
s.clie Bank, ben ik- een keer bij hem
thuis geweest. Bij mij is er nimmer
naar zijn bijzondere levensstaat ge-
informeer d".
President: „Hebben de accoun
tants van Van Mierlo nooit eens
met U gesproken over de situatie
op uw kantoor?"
Getuige: „Neen, alleen over de la
te inboeking van bepaalde stuk
ken heeft de heer Van der
Schrieck wel eens met mij
sproken".
President: „Zag "U de interne contro
le Van Breda als een volledige con
trole
President: „Van H. heeft vrij gauw
na zijn komst de souches van de che
queboekjes altijd vernietigd".
Getuige: „Ik heb nooit geweten, dat
de souches getekend hadden moeten
worden".
Officier van justitie: „Als U daar
controle op gehouden had, had U
móeten merken, dat er een veelvoud
van geld opgenomen werd".
Getuige: „De fraude is een absolute
verrassing voor mij geweest. Ik had
voorgesteld Van H. per 1 januari '58
tot procuratiehouder te benoemen"
President: „U zag derhalve géén be
zwaar in de combinatie van de func
ties boekhouder-kassier?".
Getuige: „Er ging veel in de kas om".
President: „Ja, ja, dat is wel geble
ken". (hilariteit).
Dan komt de tweede getuige voor
het hekje, de wisselmakelaar J.
Salm uit Amsterdam, 59 jaar. oud
en mededirecteur van de N.V.
Foto links: de accountantsassistent
Jacobsdie er, volgens verdachte,
meer van wist dan de accountant
zelfFoto rechts: de accountant J.
Dragt, die iedere drie maanden de
boeken van verdachte controleerde....
Het Wereldgebeuren
Biljonair
Berger en Co., een kleine man
met 'kale schedel, dié een bril
draagt en van oorsprong Duitser
is.
(Vroeger was hij chef van de Va
luta Arbitrage bij de firma De
Bary).
Deze getuige werd bij de N.V. Berger
en Co. belast met de handel in schat
kistpapier, die de firma vele miljoe
nen heeft opgeleverd. Met de admini
stratie, die verdachte daarover voer
de, bemoeide deze getuige zich niet.
Hij had zijn eigen administratieve
werk. Deze getuige controleerde de
bevestigingen die over de transacties
van de kas-associatie dagelijks per
(Zie slot pag. 9 kol. 1
GEËRGERD OVER GEDRAG NA VERLATING
„Overgevoelig en
over jaloers"
Zes jaar gevangenisstraf met aftrek
is gistermiddag voor de rechtbank te
Rotterdam geëist tegen de 25-jarige
matroos grote vaart P. J. van der G.
wegens doodslag op zijn 21-jarige
echtgenote M. L, YV. B. té Rotterdam
in- de nacht van 27 op 28 september jl.
„Hét is hier niet: de overspelige
vrouw die loon naar leven kreeg, de
man zelf was overgevoelig en -ja
loers".
„Hier staat een man die zodanig ge
plaagd en aan de lijn gehouden werd
door zijn vrouw, dat hij tot deze daad
kwam".
Zo stonden de meningen van respec
tievelijk de officier van justitie, mr.
H. van Buuren, en de verdediger, mr.
J. A. vaiï der Ven, tegenover elkaar
in deze zaak, nadat voor de recht-:
bank het gebeurde in de bewuste
nacht en de achtergronden ervan be
sproken waren.
Van der G. en zijn vrouw leefden de
laatste tijd gescheiden. Zij met een
andere man, die ze had leren kennen
toen Van der G. op zee was, hij bij
zijn schoonmoeder in. Zijn vrouw
kwam vaak in een bepaalde bar met
dansgelegenheid in Rotterdam Zuid,
waar Van der G. op die zaterdag
avond, nadat hij eerst naar. de tele
visie gekeken had, ook heen ging.
Zij was er, en hij ergerde zich aan
de manier waarop zij danste.
De man ging naar huis om een mes
te halen. Daar had zijn schoonmoeder
hem voorgesteld, samen iemand te
gaan halen om de wouw uit de bar
weg te krijgen. Eerst nam hij dit
voorstel aan, maar tijdens de wande
ling verliet hij fcijn schoonmoeder,
ging naar de bar en kwam daarbij na
een nieuwe ergernis tot zijn tragi
sche daad."
Ter terechtzitting kwam naar voren,
dat de man in de laatste tijd voor de
doodslag steeds had geprobeerd zijn
vrouw terug te krijgen, maar zij
had hem „aan het lijntje gehouden".
Een psychiater noemde hem een ge
spleten man, vol tegenstrijdigheden.
Hij werd verminderd zo niet" sterk
verminderd toerekeningsvatbaar
acht. De verdediger vroeg terbeschik
kingstelling of een korte gevangenis
straf met de mogelijkheid tot psy
chiatrische behandeling. Over veer
tien dagen doet de rechtbank uit
spraak.
Drie voorbeelden van de nieuwe len-
temode voor de jeugd, zoals die door
de Parijse ontwerpster Virginie ge
toond werd. Links: een dans jurkje
„Madame de Crecy", een fleurig
jurkje van met kleurige bloemen be
drukte katoenDe lange ceintuur
met slipven is aardbeildeurig.Mid
den: een lichte wollen jas met kip
penpoot-motief in blauw en wit.
Marcel Pr oust" is de naam ervan.
Rechts: een namiddagpakje van wit
te flanel, >yRgussain-le-Pin", afgezet
met strookjes en een zeer brede
ceintuur in kastanjebruine kleur.
ketting lag, hetgeen kennelijk hun Engeland van 483 horloges.
medelijden ha.d opgewekt.
Op een morgen ontdekte de baas van
de kettinghond, dat deze een groot
stuk gerookt spek van wel 5,5 kg
zat te verorberen. Hij stelde de po
litie ervan in kennis, waarna een
onderzoek werd ingesteld.
Het bleek toen dat een troep wilde
honden een overval had gepleegd op
een boerderij in het dal. Een van de
honden had een deel van de buit naar
d: kettinghond gebracht om deze
deel te doen hebben van het „feest".
Nederlandse zeeman in
Londen beboet voor
horlogesmokkel
Een Nederlandse zeeman, A.B. twee
de machinist op het motorschip „Tri
as" is woensdag door een Londense
rechtbank veroordeeld tot het beta
len van 1Ö00 pond sterling boete,
subsidiair zes maanden gevangenis
straf, wegens poging tot smokkel in
fA. B.
ontkende echter schuldig te zijn.
Douane-ambtenaren verklaarden ter
terechtzitting de horloges die teza
men ;\021 pond sterling waard wa
ren, gevonden te hebben in de ma
chinekamer van het schip, verpakt in
kleine doosjes.
Volgens A. B. zou een lange man
hem in Rotterdam gevraagd hebben
de pakjes naar Engeland te brengen
tegen een beloning van tien pond.
De machinist dacht dat de pakjes
gereedschappen bevatten.
OP DERDE DAG VAN PARIJSE VOORJAARSSHOWS
(Van onze redactrice)
Het beroemde modehuis
Dior, tegenwoordig on
der artistieke leiding
van jïe jonge ontwerper
Yves Saint-Laurent,
heeft zich zoals reeds
eerder uit mededelingen
van Saint-Laurent viel op
te merken, geschaard in
de rij van degenen, die
zijn teruggekeerd naar
„de natuurlijke lijn".
Dat bleek duidelijk tij
dens de drukbezochte
modeshow waarop mai-
son Dior gistereu de
voorjaarsmodellen voor
1959 heeft gelanceerd.
I-Ict was een show zon
der sensatie, met elegan
te draagbare modellen
waarvan taille, beupen
en boezem op de natuur
lijke plaats zaten en
waarvan de rokken vijf
tot zesenjenhalve centi
meter onder de knie hin
gen.
Nu huize Dior de ge
heimzinnigheid rondom
de lentecollecties defini
tief heeft verbroken,
kunnen wij de korte rok
en de hoge taillelijn dus
wel even definitief af
schrijven! Want wat
men in - maison Dior
voorschrijft, wordt door
een groot deel van de
modewereld altijd nog
als belangrijk genoeg
geacht om er terdege re
kening mee te houden
Terugkeer tot het na
tuurlijk silhouet dus, ook
in dit wereldbefaamde
modehuis. Vaak wordt
bij de modellen van
Saint-Laurent de taille
slechts even aangege
ven, zonder ceintuur;
een enkele maal ziet
men lijfjes die vlak bo-
ven de taille een extra
accent nebben hetgeen
dan nog wel vaag aan
empire-lijn doet den
ken; voorts zijn er losjes
blousende ruggen.
De vele deskundigen en
belangstellenden die de
show bijwoonden, waren
wel bijzonder enthousi
ast; men is over het al
gemeen van mening dat
details en accessoires
dusdanig volmaakt afge
werkt zijn, dat ze de col
lectie tot een bijzonder
succes maken, al ont
breekt ditmaal het
waarlijk-sensationele dat
men sinds New-Look en
andere opzienbarende
modelijnen toch ieder
seizoen weer van maison
Dior verwacht.
De mantelkostuums van
Saint-Laurent hebben
soms strak gedragen
ceintuurs, maar vaak
hebben ze loshangende,
tot de taille reikende
jasjes; Andere jasjes
hebben V-vormige kra
gen, versierd met organ
die of chiffon.
Bij het detail „kraag"
zijn trouwens talloze va
riaties: uitstaande kra
gen, matrozenkragen,
monnikskappen, en ca
pes (op japonnen en en
sembles Tuniek japon
nen zijn eveneens „en
voguè".
Als kleur gebruikt Saint
-Laurent dikwijls de
klassieke geliefde combi
natie van marineblauw
met wit, voorts blauw en
rood, en ook de antra-
cietkleur is in de collec
tie vertegenwoordigd,
onder meer in een deux-
pièces met losse over-
blouse en slank afkle-
dende rechte rok, en in
een fijnkorrelig tweed
kostuum.
De antracietkleur vinden
we ook terug in de col
lecties van een ander
bekend Parijs ontwer
per: Jacques Griffe. De
ze couturier brengt wij
de, klokkende en bolle
rokken, vaak gesteund
door petticoats. Zelf ver
klaart Griffe, bij het
ontwerpen van zijn rok
ken geïnspireerd te zijn
door baremrokken en
door klassieke boeren
kostuums.
Ook bij Griffe zijn tail
le-, boezem-, heup- en
roklijnen normaal, dat
wil zeggen: hij sluit zich
aan bij de algemene
gang van zaken zoals
zich die deze week in de
Lichtstad heeft gemani
festeerd.
Als hij nu eens bijzonder royaal
zou %villen zijn,, dan kon Alfried
Krupp iemand bij wijze van
verjaarscadeautje een cheque van
een biljoen aanbieden. Zijn bezittin
gen aan kolenmijnen en staalbedrijven
en in allerlei zware, middelzware en
lichte industrieën zou hij voor het
uitschrijven van zo'n cheque niet eens
allemaal behoeven te verzilveren.
Het zou trouwens niet meevallen
om kopers te vinden voor het '„im
perium" dat Krupp-concern heet en
op welks produktiel.ijstje onder meer
de volgende artikelen te vinden zijn:
bouwwerkenin gewapend beton,
kunstgebitten, baggermolens, comple
te staalfabrieken, locomotieven, d-rij
vende kranen, installaties voor centra- -
le verwarming, centrifuges, autobus
sen, kant-en-klare woonhu:zen en
vleeswaren. Met de haast onoverzien
bare reserves waarover Alfried
Krupp's familieonderneming beschikt,
is het mogelijk om het ,rijk" met tel-
kens nieuwe „gebieden" uit te brei-
den. Zo heeft Krupp een paar weken
geleden nog zijn handtekening gezet -
onder een overeenkomst tot overne-
ming van de Bochumer-Verein, een'
onderneming die staalfabrieken ex
ploiteert. Maar weinigen zijn in staat
om een behoorlijke portie uit dit
sprookjesrijk te bekostigen, wanneer
Krupp' het formeel ten verkoop aan-
biedt. En de weinige directies van
buitenlandse concerns die daartoe
isschien in staat zouden zijn, heb-
ben er (met het oog op de goede ver-
houdingen) geen zin in om het deel
van Krupps bedrijven over te nemen
dat hij moét aanbieden als gevolg
van een geallieerde deconcentratiewet
uit 1953.
Bij d-ie wet werd Krupp verplicht,
vóór morgen zijn ijzer- en staal-
bedrijven „af te stoten". Maar al
vorig jaar heeft Krupp zich openlijk
tegen die geallieerde order uitgespro
ken. Hij noemde dit bevel „onverenig
baar met het streven naar Europese
samenwerking". De Westduitse bonds
republiek, vond hij, moest geen maat
regelen, ten uitvoer leggen die volgens
hem in strijd zijn met de grondrech
ten van de republiek. Tenslotte, zo
betoogde hij, zou het gezonde ver-
stand wel winnen.. In het Britse
Hogerhuis heeft lord Elibank daarna
geïnformeerd of de Britse regering er
nota van wilde nemen „dat deze in
e Neurenberg tot twaalf jaar
gevangenisstraf veroordeelde maar in
.1951 voortijdig vrijgelaten beruchte
werkgever van slavenarbeiders een
dergelijke onbeschaamde opmerking
nooit zou hebben gemaakt als hij niet
verzekerd was van de steun van be
langrijke personages in Bonn". Inder-r
daad had de Westduitse bondskanse
lier dr. Konrad Adenauer al .in 1957
per brief aan de drie westelijke ge
allieerden verzocht, ontheven te wor
den van de verantwoordelijkheid voor"
de uitvoering van het besluit tot uit-
eenrafeling en verdeling van hét".'
Kruppconeern. Ondermeer vroeg de.'
Westduitsec*. bondskanselier toen „be-
grip voor'het streven naar concentra-"
tie- dat-zich. overal in de industriële
wereld doet gelden". Ongetwijfeld ïs.
Krupp voorts een der machtigste
steunpilaren van de Westduitse rege
ring bij de verdere economische ex
pansie van de Bondsrepubliek. Wist
de riian d;ie in de Tweede Wereldoor
log de Duitse wapenarsénalen van
zijn produkten voorzag, in de laatste
zeven jaren niet belangrijke vreedza
me opdrachten te krijgen uit landen
als' Pakistan en India en uit Zuid-
Amerika?
De minister van economische zaken,
prof. dr. Ludwig Erhard, heeft 'waar
schijnlijk reden om Krupp de. hand
boven het hoofd te houden omdat die
biljonair medehielp, zijn „Wirtschafts-
wunder" tot stand te brengen. In zijn
vrij stevige in 1957 tot stand gekomen
antikartelwet ziet Erhard wellicht
voldoende garanties om machtsmis
bruik van de zijde der economische
imperia tegen te gaan.
Maar de geallieerde® denken er
blijkbaar anders over. De las-
ten die in het verleden aan
Krupps concern zijn opgelegd, wer
den niet geschreven op vodjes pa-'
pier die zomaar verscheurd mogen
worden. En nu Krupp officieel heeft,
laten weten, dat hij niet erin is ge
slaagd om een en ander van de hand'
te doen. is er dan ook grote veroni-'
waardiging, vooral in Frankrijk waar
men Duitse antikartelwet of niet
in de steeds groeiende macht van
Krupp „een bespotting van de norma
le concurrentieregels" ziet die niet in
overeenstemming is met de geest van
de Europese Gemeenschap voor Ko
len en Staal. Gisteren, werd in Lon
den bekendgemaakt, dat.de Verenig
de Staten, Frankrijk en Engeland een
verzoek zullen bespreken dat Krupp
heeft ingediend en dat ten doel heeft,
de periode waarbinnen hij zijn ijzer
en staalbedrijven moet afstoten, met
een jaar te verlengen. Er zuilen over,,
dit onderwerp, dat zo vele kanten-
heeft, wat denkbeelden n-ar voren:
worden gebracht. Maar men kan zich
onder de gegéven omstandigheden
moeilijk iets anders voorstellen, dan.
dat de biljonair Krupp, „die echt
geen kans zag om de order uit te voe
ren", zijn (eindeloze) „jaartje respijt"
we' t egewezen krijgt.
nixi' inciu ivuurr
(naar Time)
....verkoop wil niet lukken...
