PAGI ANGST voor „het boze oog".... STOKEN MET OLIE? voorzichtig mei opslaan C iet uzenw r~ f PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 10 JANUARI 1959 Het Engelse Modehuis Mélbray vond deze oplossing voor het probleem van de hoge taillelijn: een»japon van be drukt katoensatijn met een nauwslui tend lijfje waarvan de beide helften aan de voorzijde over elkaar heen- sluitenDe hooggeplaatste taille krijgt een extra accent door een brede ceintuur van stevige stof in een af stekende tint. De rok is zeer toijd; het jurkje is dan ook bedoeld als «it- gaansjapon. Zomennode.. en atoomstraling Volgens de leiders van de stichting „Nieuwe Textiel Ontwikkeling" in Enschede zal de atomaire wetenschap binnenkort een revolutie veroorzaken in het werk van spinners en wevers. Ze waren ai half chemici geworden, deze degelijke Nederlandse vakmen sen, want met kunstharsen maakten ze stofjes kreukherstellend, zodat de strijkbout overbodig werd. DoeH in de komende jaren zal men de katoen vezels zelfs chemisch wijzigen met behulp van afcoomstrallng en de lie ve draagster van de stofjes zullen dan stralender dan ooit zijn in hun nieuwe jurkjes. Stralende i-oosjes, wel te verstaan rozen vol ontloken, en roosjes in de knop uposjes met en zonder door nen en met en zonder blad. Roosjes op wit fond voor hoogzomer of roos jes verscholen in donkere groene tin ten. En soms Foosjes uitgeknipt en dan weer gestikt op andere roosjes. Behalve roosjes zullen er ook deze zomer zoals al vele zomers, die achter ons liggen streepjes zijn. Smalle „streepjes, streepjes in bleke pasteltinten, streepjes dwars en streepjes schuin, en bontgeweven streepjes. Al dat zomernlcuws was te zien op de modeshow yan zomerstof fen, die Nederlandse textielfabrieken deze week hebben gegeven. Taboes bemoeilijken het werk van de Unesco in Ethiopië Op een schone baby rust het Boze Oog; een vuile baby wordt onge moeid gelaten, zo zegt men in het dorp Majite in Ethiopië. Daarom le ven de babies in een blijvende staat van dusdanige vervuiling, dat het een der belangrijkste oorzaken is van de grote kindersterfte (40 tot 60 procent). Andere oorzaken zyn ondervoeding en verkeerde voeding een kind wordt soms tot zijn vijfde levensjaar door de moeder zelf ge voed. Het doorsneehois in Majite is een ronde woning van rotsblokken, met gedroogde modderklei aaneengemetseld en met een harde gras soort afgedekt. Het bestaat uit een woonruimte, waarin men eet, slaapt en kookt. Vensters zijn schaars, de woning wordt nauwelijks gereinigd, „ïk heb een baby gezien", meldt de Nederlander Bouman die als deskun dige werkzaam is bij het Majite Community Development Training Centre van de Unesco in een verslag van zijn werkzaamheden, „die in een bam- boewieg juist tussen het kookvuur en de deur in was geplaatst. Alle rook en smook trok langs hem heen naar buiten. Hefc kind zag zwart van de viezigheid en werd langzaam gewurgd". De mensen van het Unesco-eentrum kunnen dit uiteraard niet begrijpen. Zij kunnen slechts hameren op zinde lijkheid en hygiëne en gratis zeep ver strekken. Maar de babies blijven even vuil als vroeger men is doodsbang voor he£ Boze Oog. Dit is slechts een van de vele ta boes, die het werken aan de ont wikkeling en vooruitgang van de bevolking van Ethiopië zo ontzag lijk moeilijk maakt. Maar de men sen van Unesco geven de moed niet op. Taboes maken deel uit van een sociaal systeem en dat kan men niet afbreken zonder er een nieuw voor in de plaats te stellen. Wel kan men trachten, met name door landbouwonderricht, de levens standaard langzaam omhoog te brengen. „Het materiële komt ook hier op de eerste plaats", aldus de heer Bouman, „want met een slecht gevulde buik kap men moeilijk hard werken en staat men nauwelijks open voor raad gevingen op ander terrein. Ook zal men de aandacht kunnen concentre ren op de idee van zelf-hulp. Vele dotpen zijn ingeslapen en moeten wakker geschud worden uit hun le thargie. En laat men nu niet aanko men met de stereotiepe vraag: „waar om deze mensen wakker schudden? lukklg". Deze mensen voelen zich gelukkig en U zou U ook niet geluk kig voelen als de helft van uw kinde ren overleed voor hun tweede levens jaar, uw oogst mislukte door een In sectenplaag, uw gehele lichaam met zweren was overdekt, uw woning lekte en op instorten stond en het drinkwater of ontbrak of totaal ver vuild was..." Te trachten het volk van Ethiopië kracht en wijsheid bij te brengen, 1» een gigantische taak. Maar Unesco gaat ermee door, zij het noodgedwongen veelal met be scheiden middelen. Zo worden in Majite 82 mannen opgeleid voor dorpsonderwijzer en dorpsleider. Aan een aantal vrouwen worden de beginselen bijgebracht van hy giëne, het voeren van een goede huishouding, een juiste voeding, breien, naaien en borduren. De mannen krijgen onderricht in le zen, schrijven, rekenen, gezondheids leer, hygiëne, voedingsproblemen, aan leg van groentetuinen en waterbas sins, dorpsplanning, waterzuivering en het graven van latrines. Op alle mo gelijke manieren probeert men hen te leren zichzelf uit de moeilijkheden te redden. En daarbij doen zich dan soms bijzon dere problemen voor. Zo kent de na tionale taal het Amhaars 231 lettertekens. De normale leertijd om het lezen en schrijven van die taal on der de knie te krijgen, is vier jaar. Nieuwe creatie met losse overrok Hebt U wel eens geprobeerd van een nauwsluitend feestjurkje een (schijn baar) geheel nieuwe creatie te ma ken, door het aan te vullen met een wijde overrok? Zo'n overrok kan heel eenvoudig zijn, b.v. aan een brede band gerimpeld, en die band kan zo wel op onze natuurlijke taille worden feplaatst als op de moderne, ver oogde. Van voren laat U de rok -ge woon open, zodat de gladde ook zicht baar blijft. Tule of velours-chiffon le nen er zich voor, maar natuurlijk ook andere stoffen, als ze maar goed har moniëren met de stof van de „basis japon" Vooral voor vrouwen en jon- gedochters, die na „de" feestdagen nóg een feest hebben (verjaardag', ju bileum, "bruiloft) is de losse overrok een attractieve en toch niet te dure oplossing; en met zo'n creatie be vindt U zich In uitstekend gezel schap. want de grote ontwerpers wil len ook nogal eens en met succes goochelen met dergelijke „hulp stukken". Een Unes'co-expert ontwierp echter een systeem, dat de 231 lettertekens onderbrengt in 5 groepen, dlo onge veer dezelfde kenmerken vertonen en dat de 7 verschillende klanken van elk teken met een aparte kleur aan duidt. De leertijd wordt op deze ma nier teruggebracht tot ongeveer drie maanden. Confectie per automaat Een herenkledingzaak in Manchester heeft automaten geïnstalleerd waar uit het publiek, door het inwerpen van halve kronen, confectiekostuums kan betrekken. De automaten zullen bulten winkeltijd onder toezicht staan van enkele winkelbedienden, die de klanten zullen helpen bij het maken van hun keus, èn bij het geld wisse len want niemand ln Engeland heeft genoeg half crowns (2 shilling en 6 pence) in zijn zak om er een kostuum mee te betalen Pruiken op de tennisbaan Teddy Tinling, een van de be kendste Britse ontwerpers van sportkleding, wil dit jaar op de tennisbaan de pruik invoe ren voor de dames. De pruiken, in platina, roodbruin, zilver en blond, kosten ongeveer 300 gulden. Ze worden in bedwang gehouden door een band. vol gens de mode die indertijd ge ïntroduceerd is door de Fran- gaise Suzanne Lenglen. Na een zware wedstrijd rukt het meis je de pruik af als zij zich naar het net begeeft om de tegen standster te feliciteren, en haar haar zit toch keurig. Parijs voorspelt: „meer klassieke lijnen" Volgens deskundigen in Parijs zal de „new look-1959" geen revolutionaire lijnen vertonen en zullen de grote Franse modehuizen meer klassieke lijnen ln hun creaties verwerken dan in vorige jaren. Het Franse modeseizoen wordt op 26 januari geopend en zal tot 31 januari duren. Do climax komt op 29 januari wanneer het toonaangevende mode huis Christian Dior de voorjaarscol lectie toont. De sensationele lijnen van de vorige jaren hebben afgedaan en de nieuwe mode zal conservatiever zijn, zo voor spellen de deskundigen, en men zal zich er eerder op toeleggen de hui dige tendenzen te „consolideren" dan nieuwe lijnen te lanceren. Jacqs Heim, president van het Franse Mode-Syndicaat, opent de rij met een show op de morgen van 26 januari, gevolgd door Jean Patou, Pierre Cardin en Carven. De collecties van Balmain en Nina Ricci worden op 27 januari vertoond, die van Jacques Griffe en Maggy Rouff op de 28e. Dan volgen Dior en Lanvin op 29 januari, Gres en Made leine de Rauch op 30 jan. en Jean Desses op de laatste dag* van deze maand. „"25e feest gefeWe vrouw v«u aWg tijden Zoals gebruikelijk heeft het New Vork Fashion Institute weer een lijst uitgegeven met de namen van de best geklede vrouwen ter wereld. De ze jaarlijkse lijst la het resultaat Van oen enquete onder experts op het ge bied van de mode. Voor het eerst lièeft het instituut nu ook „de best geklede vrouwen van alle tijden" in rangorde geschaard. De eerste plaats op de lijst van „de bést geklede wouwen van nu" wordt ingenomen door mrs. Winston Guest, een bekende sportfiguur uit de Ame rikaanse society, samen met de Ita liaanse gravin Rodolfo Crespi, die ook in de Amerikaanse society een goede bekende is. Op hen volgt mrs. Henry Ford II, echtgenote van de president van Ford. Op haar volgt dan prinses Margaret van Engeland, die vorig jaar door haar koninklijke zuster verdrongen was. Prinses Gra- cia van Monaco komt niet op de lijst voor. Wel vindt men er de actrices Kay Kendall, Audrey Hepburn en Merle Obérori. Audrey werd negende en Merle sluit de rij van twaalf. En als de desbetreffende lijst be trouwbaar is, is de hertogin van Windsor de best geklede vrouw van alle tijden. De hertogin wordt ge volgd door mrs. William Paley,- echt genote van de board chairman too Columbia Broadcasting System. Der de is de gravin Edward von Bismark, die vaak op de lijst der bestgekleden stond toen zij nog mrs. Harrison Wil liams was. Vierde is koningin Eliza beth II en zij wordt gevolgd door mrs. Jacques Balsan (de vroegere Consuelo Vanderbllt), Mary Martin, Irene Dunne en Claudette Colbert. p MM VHATl m (even blijven/ Als je eon mens gelukkig kunt maken, verleng je daar zoor waarschijnlijk zijn leven mee". Deze zin, opgetekend uit 7* de mond van een Amerikaans hartspecialist, kunt U vinden in het boek „Help uw man in leven blijven", van de, ook Amerikaanse, schrijfster Hannah Lees. De titel van haar boek, in Nederland vertaald door Jeanne Roos en uitgegeven door Seheltema en Holkema N.V. In Am sterdam, klinkt een beetje alarmerend, maar de inhoud is dat niet. Hannah Lees gaat ervan uit dat de gemiddelde man jon ger sterft dan de gemiddelde vrouw, en ze meent dat do vrouw daar iets aan moet dóen. Nu lijkt het een beetje pedant om te geloven dat de vrouw dat zo maar zou kunnen, maar dat een mens zich prettiger voelt als hij (of zij) met liefde en goede zorgen wordt omringd, staat wel vast. Hannah Lees heeft eigenlijk niet veel méér gedaan dan al lerlei eisen van huwelijkskameraadschap opschrijven, die iedereen wel kent, maar die men in de dagelijkse sleur dreigt te vergeten. Zo wil de mens bewuster laten han delen, vooral in do verhouding tot de huwelijkspartner. Een vrouw moet niet zeuren dat ze minder kan kopen dan een buurvrouw, zo moet eraan denken dat haar man wel eens even moe kan zijn als zij na een dag hard werken cn dat zo hem dus niet meteen do kinderen moet „toeschuiven" om zelf op adem te kunnen komen. Ze moet haar schone vloer niet be langrijker vinden dan haar man. Zo moet haar man ook niet vergeten terwiUe van de kinderen. Ze moet.».. Enfin, we kunnen het niet allemaal opsommen waaraan we volgens Hannah Lees moeten blijven denken. Maar dat haar boek een leerzaam boek is, zult IJ, als U wel eens zelfkritiek hebt, bij voorbaat met ons eens zijn. Overigens: het hangt niet alleen van do vróuw af ln Iietvhu- welijk. De schrijfster geeft ook de mannen een aantal wijze adviezen. Goed nieuwe voor de liefhebsters (èn liefhebbers!van de boeken van Wil ly Cor sari: drie bekende novellen va» deze schrijfster die op bijstaande foto met een viervoetige huisgenoot staat afgebeeld zijn verschenen in één deel, getiteld „Omnibus". Het zijn haar verhalen „De man zonder uni form", ,iDe zonden van Laurian Os- tar" en „Het mysterie van de Mond- scheinsonate Van deze drie novellen is „De man zonder uniform", het levensverhaal van de arts die uiteindelijk zelf ten prooi valt aan de door hem met alle wapenen der wetenschap bestreden ziekte, eigenlijk het minst geslaagd. Veel representatiever voor stijl en schrijfkunst van Willy Corsari is iyDe zonden van Laurian Ostar"; een ver haal waarvan het onderwerp welis waar een tikje naar de driestuivers roman riekt, maar dat desondanks bijzonder sfeervol blijkt te zijn ge schreven, met aanvaardbare en over tuigende karaktertekeningen. ,JJet mysterie van de Mondscheinso- nate" tenslotte is een speurdersver- haal en op dit terrein voelt mevrouw Corsari zieli uitnemend thuis; het „mysterie" weet dan ook van het ont staan tot en met de ontknoping te boeienDe uitgeverij „Arbeiderspers" te Amsterdam stelde deze Oorsari- omnibus samen, in een royale en aan trekkelijke uitvoering. Voorraad mag hoogstens 225 liter bedragen Even gedecideerd als enkele jaren te rug do bromfiets, heeft de laatste tijd de oliehaard of oliekachel de Neder landse markt veroverd. Een van de consequenties ervan Is, dat tegen woordig op de vreemdste plaatsen grote hoeveelheden „stookolie" veelal de brandgevaarlijke petroleum worden opgeslagen. Zo deponeerde een oudere dame in de hoofdstad een vat van een paar honderd liter nood gedwongen in een kast in haar woon kamer. Geregeld tante ze hier een hoeveelheid uit om de oiiepot naast haar brandende haard te vullen, zon der zich ervan bewust te zijn, hoe ge vaarlijk of het was. Mag men dit misschien een exces noemen, de Rijksinspectie voor het brandweerwezen en de commandan ten van de brandweer in vrijwel alle steden en dorpen van ons land hebben met verontrusting gezien, dat no? tallozen niet dc voorzichtigheid in acht nomen, die toch werkelijk nodig is. Als algemeen 'erschijnsel werd bijvoorbeeld gesignaleerd, dat vaten met olie verdieping na verdieping ge plaatst worden op houten balcons. Wat voor een prachtige vuurhaard dit kan opleveren, laat zich niet zo moeilijk begrijpen. Een klein binnen brandje bij benedenburen kan heer lijk voèdsel vinden in het oliedoor- drenkte plan de bovenburen. Talloze knutselaars hebben hun olievat en haard met elkaar ver bonden door een leidinkje van rubber of plastic. Dit is een volko men ondeugdelijke constructie. De leidingen moeten evenals de ver bindingen aan de haard, tenminste een temperatuur van 400 C kun nen verdragen, en zowel aan het vat, als aan de haard of kachel moet een afsluitkraan zitten. Gelukkig zijn er nog weinig of geen ernstige gevolgen geweest, maar de minister van binnenlandse zaken heeft nog juist vóór de kabinetscrisis de gemeentebesturen bepaalde richt lijnen doen toekomen betreffende het opslaan voor huishoudelijk gebruik van brandbare vloeistoffen. De grootst toelaatbare hoeveelheid is ln deze richtlijnen gesteld op 225 liter. Wil men een grotere voorraad bij huis hebben, dan worden er speciale eisen gesteld ten aanzien van de bergplaats, de verpakking en wijze van opslag. Uiteraard kannen de eisen» per ge meente in belangrijke mato veriëren. In een plattelandsgemeente, waar veelal een ruim erf bij de huizen is, waar een vat op enige meters afstand van de woning kan worden gedepo neerd, zijn de mogelijkheden groter dan In de dichtbevolkte steden met hun hoogbouw. Hoofdzaak is alleen, dat men dient te weten, dat er maar niet raak geliefhebberd kan worden, maar dut er terdege voorschriften rijn. Dan otenti) Daar zit ik dan, met twee aller liefste brieven links en ïeclits van mijn blocnote en ik heb maar werk met hoofdschudden, van de een naar de ander, over zo'n droe vig misverstand. Al ben ik, eerlijk gezegd, met de brie ven zelf bijzonder in mijn schik. Hier klinken tenminste weer eens schuch ter twee stemmen op uit de wereld die volkomen tegengesteld is aan het oord van geweld, verwildering ën haat dat zich elke avond met grote koppen luidruchtig aan ons opdringt. Twee bescheiden, goedhartige leze ressen hebben de tafel een ogenblik leeggeruimd om mij eens uit avervx>l femoed een briefje te schrijven met e idealistische slotsom: Nee, nee, dat mag U niet zeggen: aan ieder meps is nog wel iets te doen, als je maar geduld hebt. herinnert zich misschien de aanlei ding Een oude heer, die mij één be kommerd briefje schreef naar aanlei ding van zijn jongste zuster, wier leeg en onvoldaan bestaan hij wilde opfleuren met gezonde bezigheid, mét bevredigende levensvulling. Uit zijn korte persoonsbeschrijving van deze zuster, waarop ik uiteraard /Ptedclipen met 2e oezkeez2e moest afgaan, bleek mij dit tenminste duidelijk, dat deze dame een van die typische egoïstische naturen was, die alles van anderen eisen en maar met cwee artikelen gul zijn: zelfbeklag en kritiek. Mot het onvermijdelijk ge volg dat zij vroeger of later, als ouderlijk huis, man on gezin weg vallen, zichzelf terugvinden in een koude lege eenzaamheid, die niets of niemand helpt vullen. Tot zover zijn de beide brief schrijfsters en ik het wel aardig eens. Maar terwijl ik, uit op recht medeleven met deze hartelijke oudste broer, de raad geef: Waarde heer, laat haar maar, want zulke naturen zijn niet te helpen schud den mijn lieve lezeressen om strijd het hoofd en betogen: Geduld, Sas- kia. Medegevoel. Een helpende hand. Daaraan heeft deze vrouw behoefte. „Laat haar maar daar komt nie mand verder mee. Ze heeft het aan zichzelf te danken, dat weet en be grijpt ze heel goed. Ze kan het best aardig hebben als ze wilde en zich zelf geven wou. Maar dat is het hem nu juist dat kan ze uit zichzelf niet". „Ik weet uit ondervinding dat men zeer weinig kan bereiken met men- sen die niet van goeden wille zijn, maar dat men in gedachten hun toch foed gezind kan trachten te blijven, aar zij door hun eigen inslag zo wei nig vreugde kennen". Uit twee totaal verschillende richtin- fen komt dus eenzelfde advies aan ezo bezorgde oude heer: Hef is wel een hopeloos geval, maar U moet het toch niet opgeven. Blijf haar oDzoe- ken, blijf met haar praten, blijf haar eon oplossing wijzen. Kijk en juist dat heb ik, door er varing geleerd, niet willen raden. Want mijn beste menslievende brief schrijfsters zien één ding over het hoofd: dat er hier twéé belangen in het spel zijn. Niet alleen dat van de nog betrekkelijk jonge zuster, maar ook dut van de broer op jaren, En moet ik die nu maar voortdurend op zo'n hopeloos enerverende visite stu ren Het is er eigenlijk zo mee gelegen, dat wij doorgaans medelijden hebben met de personen die dat het minste verdienen. De .één mag klagen en mokken, na een léven lang om het hardst verwend te zijn en de ander moet zijn rustige wel verdiende levensavond gaan bederven door periodieke bekeringspogingen van iemand die zich vooral niet beke ren wil want dan is zij immers niet langer het ontziene middelpunt? Een vrouw die nog buitenlandse rei zen onderneemt is stellig wel in staat om in een grote stad als haar woon plaats op eigen golegenheld naar bezigheden te gaan zoeken. Zij be hoeft er 's avonds de krant maar voor op te slaan. Er staan, ook van redactiewege, tientallen oproepen tot hulpverlening, tot belangeloze mede werking in. Daarvoor is het heus niet nodig dat haar broer op zijn leeftijd drie provincies ver komt reizen om haar dat te vertellen. Haar zusters, vlak ln de buurt, heb ben dat trouwens al meermalen op praktische en weinig zachtzinnige vrouwenmanier gedaan, eveneons zonder resultaat. Maar terwijl zij de schouders ophalen slaat broerlief aan het piekeren en dat verdient me delijden. Hoeveel onnodige tobberij, slapelo- ze uren, zorg en zelfverwijt zijn er al niet aan egoïstische natu ren onnodig verspild. De ervaring heeft mij voortdurend stom verbaasd doen staan over dergelijke dames en heren, die als vanzelfsprekend door hun bezorgde ouders, broers en zus ters, magen en vrienden op de handen door het leven werden gedragen. Zij werden ontzien, naar de ogen ge keken zelfs: zij deden bij de minste of geringste tegenslag met werkelijk komische onbeschaamdheid een be roep op de beurs, de hulpvaardigheid of de morele kracht- van anderen Zij accepteerden dat alles met een van zelfsprekendheid alsof hun dat van rechtswege toekwam, zonder ook maar dank je wel te zeggen. Zij werden dat kan ik U verzekeren, er oud bij, en overleefden al die be drijvige helpers jaren en jaren. Ja. in sommige gevallen heb Ik mij wel eens afgevraagd of dat oveneven juist niet ging ten koste van de ge wetensvolle, bereidwillige steuners en schragers. Met wie moeten wij dan eigenlijk zo te doen hebben. Mijn hartelijke briefschrijfsters ma ken eigenlijk dezelfde fout als do oude heer in kwestie: zij beoordelen iedereen naar zichzelf Zij kunnen zich eenvoudigweg de volkomen op zichzelf gerichte mentaliteit van een rasechte egoïste niet voorstellen. SASKIA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 14