PAGI
ANGST voor „het boze oog"....
STOKEN MET OLIE? voorzichtig mei opslaan
C iet uzenw
r~
f
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 10 JANUARI 1959
Het Engelse Modehuis Mélbray vond
deze oplossing voor het probleem van
de hoge taillelijn: een»japon van be
drukt katoensatijn met een nauwslui
tend lijfje waarvan de beide helften
aan de voorzijde over elkaar heen-
sluitenDe hooggeplaatste taille
krijgt een extra accent door een brede
ceintuur van stevige stof in een af
stekende tint. De rok is zeer toijd;
het jurkje is dan ook bedoeld als «it-
gaansjapon.
Zomennode..
en atoomstraling
Volgens de leiders van de stichting
„Nieuwe Textiel Ontwikkeling" in
Enschede zal de atomaire wetenschap
binnenkort een revolutie veroorzaken
in het werk van spinners en wevers.
Ze waren ai half chemici geworden,
deze degelijke Nederlandse vakmen
sen, want met kunstharsen maakten
ze stofjes kreukherstellend, zodat de
strijkbout overbodig werd. DoeH in
de komende jaren zal men de katoen
vezels zelfs chemisch wijzigen met
behulp van afcoomstrallng en de lie
ve draagster van de stofjes zullen
dan stralender dan ooit zijn in hun
nieuwe jurkjes.
Stralende i-oosjes, wel te verstaan
rozen vol ontloken, en roosjes in de
knop uposjes met en zonder door
nen en met en zonder blad. Roosjes
op wit fond voor hoogzomer of roos
jes verscholen in donkere groene tin
ten. En soms Foosjes uitgeknipt en
dan weer gestikt op andere roosjes.
Behalve roosjes zullen er ook deze
zomer zoals al vele zomers, die
achter ons liggen streepjes zijn.
Smalle „streepjes, streepjes in bleke
pasteltinten, streepjes dwars en
streepjes schuin, en bontgeweven
streepjes. Al dat zomernlcuws was te
zien op de modeshow yan zomerstof
fen, die Nederlandse textielfabrieken
deze week hebben gegeven.
Taboes bemoeilijken het werk van
de Unesco in Ethiopië
Op een schone baby rust het Boze Oog; een vuile baby wordt onge
moeid gelaten, zo zegt men in het dorp Majite in Ethiopië. Daarom le
ven de babies in een blijvende staat van dusdanige vervuiling, dat het
een der belangrijkste oorzaken is van de grote kindersterfte (40 tot 60
procent). Andere oorzaken zyn ondervoeding en verkeerde voeding
een kind wordt soms tot zijn vijfde levensjaar door de moeder zelf ge
voed. Het doorsneehois in Majite is een ronde woning van rotsblokken,
met gedroogde modderklei aaneengemetseld en met een harde gras
soort afgedekt. Het bestaat uit een woonruimte, waarin men eet, slaapt
en kookt. Vensters zijn schaars, de woning wordt nauwelijks gereinigd,
„ïk heb een baby gezien", meldt de Nederlander Bouman die als deskun
dige werkzaam is bij het Majite Community Development Training Centre
van de Unesco in een verslag van zijn werkzaamheden, „die in een bam-
boewieg juist tussen het kookvuur en de deur in was geplaatst. Alle rook
en smook trok langs hem heen naar buiten. Hefc kind zag zwart van de
viezigheid en werd langzaam gewurgd".
De mensen van het Unesco-eentrum
kunnen dit uiteraard niet begrijpen.
Zij kunnen slechts hameren op zinde
lijkheid en hygiëne en gratis zeep ver
strekken. Maar de babies blijven even
vuil als vroeger men is doodsbang
voor he£ Boze Oog.
Dit is slechts een van de vele ta
boes, die het werken aan de ont
wikkeling en vooruitgang van de
bevolking van Ethiopië zo ontzag
lijk moeilijk maakt. Maar de men
sen van Unesco geven de moed niet
op. Taboes maken deel uit van een
sociaal systeem en dat kan men
niet afbreken zonder er een nieuw
voor in de plaats te stellen. Wel
kan men trachten, met name door
landbouwonderricht, de levens
standaard langzaam omhoog te
brengen.
„Het materiële komt ook hier op de
eerste plaats", aldus de heer Bouman,
„want met een slecht gevulde buik
kap men moeilijk hard werken en
staat men nauwelijks open voor raad
gevingen op ander terrein. Ook zal
men de aandacht kunnen concentre
ren op de idee van zelf-hulp. Vele
dotpen zijn ingeslapen en moeten
wakker geschud worden uit hun le
thargie. En laat men nu niet aanko
men met de stereotiepe vraag: „waar
om deze mensen wakker schudden?
lukklg". Deze mensen voelen zich
gelukkig en U zou U ook niet geluk
kig voelen als de helft van uw kinde
ren overleed voor hun tweede levens
jaar, uw oogst mislukte door een In
sectenplaag, uw gehele lichaam met
zweren was overdekt, uw woning
lekte en op instorten stond en het
drinkwater of ontbrak of totaal ver
vuild was..."
Te trachten het volk van Ethiopië
kracht en wijsheid bij te brengen,
1» een gigantische taak. Maar
Unesco gaat ermee door, zij het
noodgedwongen veelal met be
scheiden middelen. Zo worden in
Majite 82 mannen opgeleid voor
dorpsonderwijzer en dorpsleider.
Aan een aantal vrouwen worden
de beginselen bijgebracht van hy
giëne, het voeren van een goede
huishouding, een juiste voeding,
breien, naaien en borduren.
De mannen krijgen onderricht in le
zen, schrijven, rekenen, gezondheids
leer, hygiëne, voedingsproblemen, aan
leg van groentetuinen en waterbas
sins, dorpsplanning, waterzuivering en
het graven van latrines. Op alle mo
gelijke manieren probeert men hen te
leren zichzelf uit de moeilijkheden te
redden.
En daarbij doen zich dan soms bijzon
dere problemen voor. Zo kent de na
tionale taal het Amhaars 231
lettertekens. De normale leertijd om
het lezen en schrijven van die taal on
der de knie te krijgen, is vier jaar.
Nieuwe creatie met
losse overrok
Hebt U wel eens geprobeerd van een
nauwsluitend feestjurkje een (schijn
baar) geheel nieuwe creatie te ma
ken, door het aan te vullen met een
wijde overrok? Zo'n overrok kan heel
eenvoudig zijn, b.v. aan een brede
band gerimpeld, en die band kan zo
wel op onze natuurlijke taille worden
feplaatst als op de moderne, ver
oogde. Van voren laat U de rok -ge
woon open, zodat de gladde ook zicht
baar blijft. Tule of velours-chiffon le
nen er zich voor, maar natuurlijk ook
andere stoffen, als ze maar goed har
moniëren met de stof van de „basis
japon" Vooral voor vrouwen en jon-
gedochters, die na „de" feestdagen
nóg een feest hebben (verjaardag', ju
bileum, "bruiloft) is de losse overrok
een attractieve en toch niet te dure
oplossing; en met zo'n creatie be
vindt U zich In uitstekend gezel
schap. want de grote ontwerpers wil
len ook nogal eens en met succes
goochelen met dergelijke „hulp
stukken".
Een Unes'co-expert ontwierp echter
een systeem, dat de 231 lettertekens
onderbrengt in 5 groepen, dlo onge
veer dezelfde kenmerken vertonen en
dat de 7 verschillende klanken van
elk teken met een aparte kleur aan
duidt. De leertijd wordt op deze ma
nier teruggebracht tot ongeveer drie
maanden.
Confectie per automaat
Een herenkledingzaak in Manchester
heeft automaten geïnstalleerd waar
uit het publiek, door het inwerpen
van halve kronen, confectiekostuums
kan betrekken. De automaten zullen
bulten winkeltijd onder toezicht staan
van enkele winkelbedienden, die de
klanten zullen helpen bij het maken
van hun keus, èn bij het geld wisse
len want niemand ln Engeland
heeft genoeg half crowns (2 shilling
en 6 pence) in zijn zak om er een
kostuum mee te betalen
Pruiken op de tennisbaan
Teddy Tinling, een van de be
kendste Britse ontwerpers van
sportkleding, wil dit jaar op
de tennisbaan de pruik invoe
ren voor de dames. De pruiken,
in platina, roodbruin, zilver en
blond, kosten ongeveer 300
gulden. Ze worden in bedwang
gehouden door een band. vol
gens de mode die indertijd ge
ïntroduceerd is door de Fran-
gaise Suzanne Lenglen. Na een
zware wedstrijd rukt het meis
je de pruik af als zij zich naar
het net begeeft om de tegen
standster te feliciteren, en haar
haar zit toch keurig.
Parijs voorspelt:
„meer klassieke lijnen"
Volgens deskundigen in Parijs zal de
„new look-1959" geen revolutionaire
lijnen vertonen en zullen de grote
Franse modehuizen meer klassieke
lijnen ln hun creaties verwerken dan
in vorige jaren.
Het Franse modeseizoen wordt op 26
januari geopend en zal tot 31 januari
duren. Do climax komt op 29 januari
wanneer het toonaangevende mode
huis Christian Dior de voorjaarscol
lectie toont.
De sensationele lijnen van de vorige
jaren hebben afgedaan en de nieuwe
mode zal conservatiever zijn, zo voor
spellen de deskundigen, en men zal
zich er eerder op toeleggen de hui
dige tendenzen te „consolideren" dan
nieuwe lijnen te lanceren.
Jacqs Heim, president van het
Franse Mode-Syndicaat, opent de rij
met een show op de morgen van 26
januari, gevolgd door Jean Patou,
Pierre Cardin en Carven.
De collecties van Balmain en Nina
Ricci worden op 27 januari vertoond,
die van Jacques Griffe en Maggy
Rouff op de 28e. Dan volgen Dior en
Lanvin op 29 januari, Gres en Made
leine de Rauch op 30 jan. en Jean
Desses op de laatste dag* van deze
maand.
„"25e feest gefeWe
vrouw v«u aWg tijden
Zoals gebruikelijk heeft het New
Vork Fashion Institute weer een lijst
uitgegeven met de namen van de
best geklede vrouwen ter wereld. De
ze jaarlijkse lijst la het resultaat Van
oen enquete onder experts op het ge
bied van de mode. Voor het eerst
lièeft het instituut nu ook „de best
geklede vrouwen van alle tijden" in
rangorde geschaard.
De eerste plaats op de lijst van „de
bést geklede wouwen van nu" wordt
ingenomen door mrs. Winston Guest,
een bekende sportfiguur uit de Ame
rikaanse society, samen met de Ita
liaanse gravin Rodolfo Crespi, die
ook in de Amerikaanse society een
goede bekende is. Op hen volgt mrs.
Henry Ford II, echtgenote van de
president van Ford. Op haar volgt
dan prinses Margaret van Engeland,
die vorig jaar door haar koninklijke
zuster verdrongen was. Prinses Gra-
cia van Monaco komt niet op de lijst
voor. Wel vindt men er de actrices
Kay Kendall, Audrey Hepburn en
Merle Obérori. Audrey werd negende
en Merle sluit de rij van twaalf.
En als de desbetreffende lijst be
trouwbaar is, is de hertogin van
Windsor de best geklede vrouw van
alle tijden. De hertogin wordt ge
volgd door mrs. William Paley,- echt
genote van de board chairman too
Columbia Broadcasting System. Der
de is de gravin Edward von Bismark,
die vaak op de lijst der bestgekleden
stond toen zij nog mrs. Harrison Wil
liams was. Vierde is koningin Eliza
beth II en zij wordt gevolgd door
mrs. Jacques Balsan (de vroegere
Consuelo Vanderbllt), Mary Martin,
Irene Dunne en Claudette Colbert.
p MM VHATl m
(even blijven/
Als je eon mens gelukkig kunt maken, verleng je daar zoor
waarschijnlijk zijn leven mee". Deze zin, opgetekend uit
7* de mond van een Amerikaans hartspecialist, kunt U
vinden in het boek „Help uw man in leven blijven", van de,
ook Amerikaanse, schrijfster Hannah Lees.
De titel van haar boek, in Nederland vertaald door Jeanne
Roos en uitgegeven door Seheltema en Holkema N.V. In Am
sterdam, klinkt een beetje alarmerend, maar de inhoud is dat
niet. Hannah Lees gaat ervan uit dat de gemiddelde man jon
ger sterft dan de gemiddelde vrouw, en ze meent dat do vrouw
daar iets aan moet dóen. Nu lijkt het een beetje pedant om te
geloven dat de vrouw dat zo maar zou kunnen, maar dat een
mens zich prettiger voelt als hij (of zij) met liefde en goede
zorgen wordt omringd, staat wel vast.
Hannah Lees heeft eigenlijk niet veel méér gedaan dan al
lerlei eisen van huwelijkskameraadschap opschrijven,
die iedereen wel kent, maar die men in de dagelijkse
sleur dreigt te vergeten. Zo wil de mens bewuster laten han
delen, vooral in do verhouding tot de huwelijkspartner. Een
vrouw moet niet zeuren dat ze minder kan kopen dan een
buurvrouw, zo moet eraan denken dat haar man wel eens even
moe kan zijn als zij na een dag hard werken cn dat zo hem
dus niet meteen do kinderen moet „toeschuiven" om zelf op
adem te kunnen komen. Ze moet haar schone vloer niet be
langrijker vinden dan haar man. Zo moet haar man ook niet
vergeten terwiUe van de kinderen. Ze moet.»..
Enfin, we kunnen het niet allemaal opsommen waaraan we
volgens Hannah Lees moeten blijven denken. Maar dat haar
boek een leerzaam boek is, zult IJ, als U wel eens zelfkritiek
hebt, bij voorbaat met ons eens zijn.
Overigens: het hangt niet alleen van do vróuw af ln Iietvhu-
welijk. De schrijfster geeft ook de mannen een aantal wijze
adviezen.
Goed nieuwe voor de liefhebsters (èn
liefhebbers!van de boeken van Wil
ly Cor sari: drie bekende novellen va»
deze schrijfster die op bijstaande
foto met een viervoetige huisgenoot
staat afgebeeld zijn verschenen in
één deel, getiteld „Omnibus". Het zijn
haar verhalen „De man zonder uni
form", ,iDe zonden van Laurian Os-
tar" en „Het mysterie van de Mond-
scheinsonate
Van deze drie novellen is „De man
zonder uniform", het levensverhaal
van de arts die uiteindelijk zelf ten
prooi valt aan de door hem met alle
wapenen der wetenschap bestreden
ziekte, eigenlijk het minst geslaagd.
Veel representatiever voor stijl en
schrijfkunst van Willy Corsari is iyDe
zonden van Laurian Ostar"; een ver
haal waarvan het onderwerp welis
waar een tikje naar de driestuivers
roman riekt, maar dat desondanks
bijzonder sfeervol blijkt te zijn ge
schreven, met aanvaardbare en over
tuigende karaktertekeningen.
,JJet mysterie van de Mondscheinso-
nate" tenslotte is een speurdersver-
haal en op dit terrein voelt mevrouw
Corsari zieli uitnemend thuis; het
„mysterie" weet dan ook van het ont
staan tot en met de ontknoping te
boeienDe uitgeverij „Arbeiderspers"
te Amsterdam stelde deze Oorsari-
omnibus samen, in een royale en aan
trekkelijke uitvoering.
Voorraad mag hoogstens
225 liter bedragen
Even gedecideerd als enkele jaren te
rug do bromfiets, heeft de laatste tijd
de oliehaard of oliekachel de Neder
landse markt veroverd. Een van de
consequenties ervan Is, dat tegen
woordig op de vreemdste plaatsen
grote hoeveelheden „stookolie"
veelal de brandgevaarlijke petroleum
worden opgeslagen. Zo deponeerde
een oudere dame in de hoofdstad een
vat van een paar honderd liter nood
gedwongen in een kast in haar woon
kamer. Geregeld tante ze hier een
hoeveelheid uit om de oiiepot naast
haar brandende haard te vullen, zon
der zich ervan bewust te zijn, hoe ge
vaarlijk of het was.
Mag men dit misschien een exces
noemen, de Rijksinspectie voor het
brandweerwezen en de commandan
ten van de brandweer in vrijwel alle
steden en dorpen van ons land hebben
met verontrusting gezien, dat no?
tallozen niet dc voorzichtigheid in
acht nomen, die toch werkelijk nodig
is. Als algemeen 'erschijnsel werd
bijvoorbeeld gesignaleerd, dat vaten
met olie verdieping na verdieping ge
plaatst worden op houten balcons.
Wat voor een prachtige vuurhaard
dit kan opleveren, laat zich niet zo
moeilijk begrijpen. Een klein binnen
brandje bij benedenburen kan heer
lijk voèdsel vinden in het oliedoor-
drenkte plan
de bovenburen.
Talloze knutselaars hebben hun
olievat en haard met elkaar ver
bonden door een leidinkje van
rubber of plastic. Dit is een volko
men ondeugdelijke constructie. De
leidingen moeten evenals de ver
bindingen aan de haard, tenminste
een temperatuur van 400 C kun
nen verdragen, en zowel aan het
vat, als aan de haard of kachel
moet een afsluitkraan zitten.
Gelukkig zijn er nog weinig of geen
ernstige gevolgen geweest, maar de
minister van binnenlandse zaken
heeft nog juist vóór de kabinetscrisis
de gemeentebesturen bepaalde richt
lijnen doen toekomen betreffende het
opslaan voor huishoudelijk gebruik
van brandbare vloeistoffen. De
grootst toelaatbare hoeveelheid is ln
deze richtlijnen gesteld op 225 liter.
Wil men een grotere voorraad bij huis
hebben, dan worden er speciale eisen
gesteld ten aanzien van de bergplaats,
de verpakking en wijze van opslag.
Uiteraard kannen de eisen» per ge
meente in belangrijke mato veriëren.
In een plattelandsgemeente, waar
veelal een ruim erf bij de huizen is,
waar een vat op enige meters afstand
van de woning kan worden gedepo
neerd, zijn de mogelijkheden groter
dan In de dichtbevolkte steden met
hun hoogbouw. Hoofdzaak is alleen,
dat men dient te weten, dat er maar
niet raak geliefhebberd kan worden,
maar dut er terdege voorschriften
rijn.
Dan otenti)
Daar zit ik dan, met twee aller
liefste brieven links en ïeclits
van mijn blocnote en ik heb
maar werk met hoofdschudden, van
de een naar de ander, over zo'n droe
vig misverstand.
Al ben ik, eerlijk gezegd, met de brie
ven zelf bijzonder in mijn schik. Hier
klinken tenminste weer eens schuch
ter twee stemmen op uit de wereld
die volkomen tegengesteld is aan het
oord van geweld, verwildering ën
haat dat zich elke avond met grote
koppen luidruchtig aan ons opdringt.
Twee bescheiden, goedhartige leze
ressen hebben de tafel een ogenblik
leeggeruimd om mij eens uit avervx>l
femoed een briefje te schrijven met
e idealistische slotsom: Nee, nee, dat
mag U niet zeggen: aan ieder meps
is nog wel iets te doen, als je maar
geduld hebt.
herinnert zich misschien de aanlei
ding Een oude heer, die mij één be
kommerd briefje schreef naar aanlei
ding van zijn jongste zuster, wier
leeg en onvoldaan bestaan hij wilde
opfleuren met gezonde bezigheid, mét
bevredigende levensvulling.
Uit zijn korte persoonsbeschrijving
van deze zuster, waarop ik uiteraard
/Ptedclipen met 2e oezkeez2e
moest afgaan, bleek mij dit tenminste
duidelijk, dat deze dame een van die
typische egoïstische naturen was, die
alles van anderen eisen en maar met
cwee artikelen gul zijn: zelfbeklag en
kritiek. Mot het onvermijdelijk ge
volg dat zij vroeger of later, als
ouderlijk huis, man on gezin weg
vallen, zichzelf terugvinden in een
koude lege eenzaamheid, die niets of
niemand helpt vullen.
Tot zover zijn de beide brief
schrijfsters en ik het wel aardig
eens. Maar terwijl ik, uit op
recht medeleven met deze hartelijke
oudste broer, de raad geef: Waarde
heer, laat haar maar, want zulke
naturen zijn niet te helpen schud
den mijn lieve lezeressen om strijd
het hoofd en betogen: Geduld, Sas-
kia. Medegevoel. Een helpende hand.
Daaraan heeft deze vrouw behoefte.
„Laat haar maar daar komt nie
mand verder mee. Ze heeft het aan
zichzelf te danken, dat weet en be
grijpt ze heel goed. Ze kan het best
aardig hebben als ze wilde en zich
zelf geven wou. Maar dat is het hem
nu juist dat kan ze uit zichzelf niet".
„Ik weet uit ondervinding dat men
zeer weinig kan bereiken met men-
sen die niet van goeden wille zijn,
maar dat men in gedachten hun toch
foed gezind kan trachten te blijven,
aar zij door hun eigen inslag zo wei
nig vreugde kennen".
Uit twee totaal verschillende richtin-
fen komt dus eenzelfde advies aan
ezo bezorgde oude heer: Hef is wel
een hopeloos geval, maar U moet het
toch niet opgeven. Blijf haar oDzoe-
ken, blijf met haar praten, blijf haar
eon oplossing wijzen.
Kijk en juist dat heb ik, door er
varing geleerd, niet willen raden.
Want mijn beste menslievende brief
schrijfsters zien één ding over het
hoofd: dat er hier twéé belangen in
het spel zijn. Niet alleen dat van de
nog betrekkelijk jonge zuster, maar
ook dut van de broer op jaren, En
moet ik die nu maar voortdurend op
zo'n hopeloos enerverende visite stu
ren
Het is er eigenlijk zo mee gelegen,
dat wij doorgaans medelijden
hebben met de personen die
dat het minste verdienen. De .één
mag klagen en mokken, na een léven
lang om het hardst verwend te zijn
en de ander moet zijn rustige wel
verdiende levensavond gaan bederven
door periodieke bekeringspogingen
van iemand die zich vooral niet beke
ren wil want dan is zij immers
niet langer het ontziene middelpunt?
Een vrouw die nog buitenlandse rei
zen onderneemt is stellig wel in staat
om in een grote stad als haar woon
plaats op eigen golegenheld naar
bezigheden te gaan zoeken. Zij be
hoeft er 's avonds de krant maar
voor op te slaan. Er staan, ook van
redactiewege, tientallen oproepen tot
hulpverlening, tot belangeloze mede
werking in. Daarvoor is het heus niet
nodig dat haar broer op zijn leeftijd
drie provincies ver komt reizen om
haar dat te vertellen.
Haar zusters, vlak ln de buurt, heb
ben dat trouwens al meermalen op
praktische en weinig zachtzinnige
vrouwenmanier gedaan, eveneons
zonder resultaat. Maar terwijl zij de
schouders ophalen slaat broerlief aan
het piekeren en dat verdient me
delijden.
Hoeveel onnodige tobberij, slapelo-
ze uren, zorg en zelfverwijt zijn
er al niet aan egoïstische natu
ren onnodig verspild. De ervaring
heeft mij voortdurend stom verbaasd
doen staan over dergelijke dames en
heren, die als vanzelfsprekend door
hun bezorgde ouders, broers en zus
ters, magen en vrienden op de handen
door het leven werden gedragen.
Zij werden ontzien, naar de ogen ge
keken zelfs: zij deden bij de minste
of geringste tegenslag met werkelijk
komische onbeschaamdheid een be
roep op de beurs, de hulpvaardigheid
of de morele kracht- van anderen Zij
accepteerden dat alles met een van
zelfsprekendheid alsof hun dat van
rechtswege toekwam, zonder ook
maar dank je wel te zeggen.
Zij werden dat kan ik U verzekeren,
er oud bij, en overleefden al die be
drijvige helpers jaren en jaren. Ja.
in sommige gevallen heb Ik mij wel
eens afgevraagd of dat oveneven
juist niet ging ten koste van de ge
wetensvolle, bereidwillige steuners en
schragers. Met wie moeten wij dan
eigenlijk zo te doen hebben.
Mijn hartelijke briefschrijfsters ma
ken eigenlijk dezelfde fout als do
oude heer in kwestie: zij beoordelen
iedereen naar zichzelf Zij kunnen
zich eenvoudigweg de volkomen op
zichzelf gerichte mentaliteit van een
rasechte egoïste niet voorstellen.
SASKIA.