„De Nederlandse Dagbladpers"
viert vijftigjarig bestaan
Bruid op zicht
llli MMK
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
JAARLIJKS IN NEDERLAND
5400 ECHTSCHEIDINGEN
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDA^1^DECEMBE^165S
FEUILLETON
VAN MARGARET MALCOLN
„De betrekking is heel goed", gaf
Caroline toe.
„Wat hapert er dan aan?"
„Niets".
„Waarom aarzelt U?"
„Och, ik moet er nog eens over den
ken".
„Hm", dacht Raoul, „ze wil tijd heb
ben om te weigeren". Hardop vroeg
hij: „Is er dan iets om over te den
ken?"
„O ja".
„Ik dac^it dat er enige haast bij
was".
„Dat is ook zo".
„Welnu dan
Caroline zweeg. Ze bemerkte, dat
M'sieur Pierre haar aandachtig ga
desloeg, zich waarschijnlijk afvra
gend waarom zij zijn edelmoedig
voorstel niet met beide handen aan
nam. „Nu ja", dacht ze, „dat zou ik
een half uur geleden voor ik hem
had gezien ook wel hebben ge
daan". Ze was zich terdege bewust
van haar aarzeling om de kans te
grijpen en verweet zichzelf, dat ze zo
dom zou zijn. Waarom vreesde ze in
nader contact te komen met deze
man, hem dagelijks te zien, met hem
te spreken? O, ze zou het heerlijk
vinden, voor hem te werken en toch
koesterde ze angst; angst, die al het
andere overschaduwde en elke mi
nuut, die ze in het weelderige ver
trek vertoefde, groter werd. Angst
voor eigen zwakheid. Wat zou het
noodlottig gemakkelijk zijn, op een
man met zo'n aantrekkelijk voorko
men en optreden verliefd te worden!
Ja, die mogelijkheid bestond. Mis
schien was het al gebeurd, meende
Caroline onthutst. „Neen", dacht ze
verder. „Ik wil me aan niemand bin
den, ik wil
Maar wat ze eigenlijk wilde, wist ze
zelf niet.
„Heeft U bezwaren tegen mijn aan
bod?" informeerde Raoul. „Verlangt
U soms meer salaris?"
„O neen, gelooft U dat alstublieft
niet".
„Meer vrije uren misschien?"
„Neen, ik begrijp dat de genoemde
uren voor uw zaak de belangrijkste
zijn en ik zou mij er natuurlijk bij,
moeten aanpassen. Het gaat er al
leen om, dat nu ja, dat ik er eerst
eens met een vriendin over zou wil-
lèn praten!"
„Met Fanny?" vroeg Raoul haastig
en was blij, dat Caroline „Ja" ant
woordde.
„O, zij zal U zeker raden, de betrek
king aan te nemen".
„Misschien". Caroline kon nog steeds
niet tot een besluit komen en er trad
een langdurig stilzwijgen in.
Toen gebeurde er iets merkwaar
digs. Tijdens het gesprek was de te
lefoon herhaaldelijk gegaan en had
Nini met haar dunne, schrille stem
de gestelde vragen of gemaakte op
merkingen beantwoord. Nu echter
weid Raoul zelf aan het toestel ge
roepen. Ze trippelde naar hem toe,
stiet hem even aan en bleef toen
blijkbaar ten overstaan van Caro
line met een lijdzaam-onderwor-
pen gelaatsuitdrukking wachten.
„Wat is er, Nini".
Rad Frans sprekend, antwoordde
Nini: „Madame la Marquise de la
Falliére is aan de telefoon".
Raoul zag er eensklaps jonger en
vrolijker uit, toen hij met een haas
tig „pardon" het toestel opnam. Hij
glimlachte en zag het gesprek ken
nelijk met vreugde tegemoet.
Een onduldbaar ogenblik lang was
het Caroline te moede alsof iemand
haar met een zwaard in het hart had
testoken. Het gevoel was zo sterk
at ze er inderdaad pijn van kreeg.
Jalouzie op de onbekende vrouw die
Raoul had opgebeld, scheen haar
bloed te doen stollen, terwijl allerlei
wilde gedachten haar bestoi-mden.
„Allo, chérie", riep Raoul zachtjes.
„Wat ben ik blij, je stem te horen.
Er blijkt uit, dat je weer beter.
bent".
De laatste woorden had hij in het
Engels gesproken. Met een blik of
Caroline fluisterde hij, even he_
mondstuk van de telefoon bedek
kend: „Mijn moeder!"
Caroline keek beschaamd naar het
tapijt. Wat was ze toch dwaas
weest, niet aan de mogelijkheid van
een gesprek met een vrouwelijk fa
milielid te denken!
Raoul bleef^iijn moeder in het En
gels te woord staan, zodat het hem
blijkbaar niets kon schelen of Caro
line alles begreep. Voor haar had het
geluid van die tedere liefdevolle stem
de hele situatie op slag veranderd.
De zakenman van het laatste halfuur
was een innig liefhebbende zoon ge
bleken. Een juist op tijd gekomen
telefoongesprek had haar de kans
geboden, hem in het hart te lezen.
Ze vergat de angst van daareven,
angst, die was voortgesproten uit
het besef, dat Fanny haar voor de
mal had gehouden en de vrees, dat
hij Raoul, hetzelfde zou doen. Zij,
Caroline, die tot nu toe niet had ge
weten hoe te handelen, had alle aar
zeling definitief overwonnen: Ze zou
de betrekking aanvaarden!
Intussen voelde Caroline zich op dit
ogenblik min of meer een indring
ster, zodat ze, innerlijk stralend van
blijdschap aanstalten maakte tijde
lijk de kamer te verlaten.
Raoul, die de beweging zag. hief de
hand op ten teken dat ze moest blij
ven.
Caroline knikte, maar trad een eind
terug en stond nu met de rug naar
hem toe een vrolijk getint schilderij
aan de effen grijze wand te bekijken.
Althans, dat scheen zo, want in
werkelijkheid zag ze er niets van;
ze was totaal in gedachten verdiept.
„Ja", ging het in haar om. „Ik kom
onmiddellijk. Ik zal doen zoals hij
wenst en bil Toinette een mooie ja
pon kopen. Ik ben vastbesloten van
mijn baan een succes te maken, zodat
hij trots op me zal zijn en blij, dat
hij me heeft aangesteld".
Eensklaps merkte ze, dat het ge
sprek was geëindigd, de telefoon weer
met een zachte „klik" werd opge
hangen en Raoul achter haar stond.
Ze wendde zich naar hem toe en zag,
dat hij haar rustig aankeek. Hij zag
er vrolijk en tevreden uit.
„Dat was mijn moeder", zei hij. „Ze
is ziek geweest en ik was bang,
omdat ze zo klein en teer is. Ik ben
blij dat ze zich helemaal beter voelt.
„Ik ben er ook blij om", antwoord
de Caroline en dat was de volle
waarheid.
Raoul leidde haar naar de deur en
opende die voor haar. „Ik hoor dus
spoedig van U, juffrouw May?"
vroeg hij, andermaal met een char
mant gebaar zich over haar hand
buigend.
„Wanneer verwacht U me?" vroeg
Caroline zonder meer.
„U heeft dus al een besluit geno
men?" riep hij, meteen haar hand
loslatend, maar met de blik op haar
gevestigd.
„Ja".
„Komt U dan morgen. Als U zich na
tien uur morgenochtend met Toinette
in verbinding stelt, zal U vernemen,
dat ik al met haar heb afgesproken,
U zo vlug mogelijk te helpen. Goede
avond, juffrouw May".
„Goedenavond, M'seur Pierre".
Caroline ging de deur uit en zag, dat
Henri in de gang op haar wachtte.
In het Frans zei Raoul tot hem
„Wil je alsjeblieft mademoiselle naar
buiten begeleiden?"
Het gesprek was afgelopen. En Ca
roline kreeg het gevoel alsof ze iets
verloren had; ze huiverde, ofschoon
de centrale verwarming nog brand
de en er van koude geen sprake kon
zijn. Dat gevoel bleef haar bij toen
ze Henri volgde door de gang en met
hem in de lift naar beneden ging.
Haar enige troost putte ze uit het
besef: „Morgen zie ik hem terug!"
Henri sloeg haar glimlachend en vol
belangstelling gade. Zijn nieuwsgie
righeid zou op een ander tijdstip
Caroline's verontwaardiging hebben
gewekt, maar nu nam ze er geen no
titie van.
Daarentegen trof haar de deelde van
de lift, klein en intiem als een da
mesboudoir en dacht ze onwillekeu
rig: „Wat prettig hier te mogen
werken en deze lift te gebruiken,
keurig geklede mensen te zien en
goed toebereid eten te nuttigen. Wat
ben ik toch gelukkig!"
(Wordt vervolgd)
BEKENDE COURANTIERS WAREN LID
Advertentiewezen werd geordend
en gratis publiciteit bestreden
Hec initiatief tot oprichting van een
vereniging van uitgevers van dag
bladen werd in 1908 genomen door de
directeuren van de Amsterdamse bla
den. Him oproep daartoe vond in
brede kring gehoor. Zevenendertig
dagbladdirecteuren kwamen op de
eerste vergadering, waarin tot op
richting werd besloten. Deze verga
dering werd gehouden op 21 decem
ber 1908 in- het Bible hotel in Am
sterdam, dat thans niet meer bestaat.
Achttien directies gaven zich onmid
dellijk op voor het lidmaatschap;
velen volgden spoedig daarna, zodat
einde 1909 reeds het overgrote deel
van de Nederlandse dagbladen in de
vereniging vertegenwoordigd was. AI
direct van de aanvang af was de
„Nederlandse Dagblad Pers" zeer ac
tief en slaagde zij er in, de gemeen
schappelijke belangen van de Neder
landse dagbladen op velerlei gebied
op doeltreffende wijze te behartigen.
Het nut van de samenwerking vóór
de Tweede Wereldoorlog van 1940
'45 moge blijken uit enkele voorbeel
den van bereikte resultaten:
De geslaagde ordening van het
advertentiewezen dat voordien een
chaotisch beeld vertoonde („rege
len voor het advertentiewezen");
de bestrijding van de gratis pu
bliciteit, welk euvel destijds, voor
al waar het de publiciteit van de
overheid betrof, ernstige vormen
had aangenomen;
de papiervoorziening in 1917 en
volgende jaren toen tengevolge
van de Eerste Wereldoorlog deze
voorziening dreigde spaak te lo
pen;
het treffen van voor een gezond
dagbladwezen- onmisbare bedrijfs-
regelingen;
voortdurend overleg en samenwer
king met de organisaties van de
journalisten;
de oprichting van het Centraal
Bureau voor Courantenpubliciteit
en de stichting van het A.N.P.
Met deze en dergelijke onderwerpen
is niet alleen het engere bedrijfsbe
lang, doch ook vaak het algemeen
belang gediend.
De N.D35. heeft onder haar leden vele
bekende courantiers gekend: mensen
als A. G. Boissevain, Joh. Enschede,
J. Funke, H. M. C. Holdert, J. C.
Peereboom, Ferd Wierdels, Henry
Kuypers e.a. Zij allen namen aan
het werk der vereniging actief deel.
In februari 1942 werden de bestuurs
leden van de vereniging door de be
zetters ontheven van hun functie,
waardoor de vereniging tot een wel
kome werkeloosheid werd gedoemd.
Spoedig na de oorlog, in 1945, nadat
de dagbladen in bevrijd gebied in
1944 al waren voorgegaan, verenig
den de dagbladen'zich opnieuw. Dit
maal niet met een persoonlijk lid
maatschap van de directeuren, doch
als 'ondernemingen. De N.D.P. vond
zo haar voortzetting in de thans be
staande organisatie, die een aantal
jaren na de oorlog „de N.D.P. 1945"
heette, waarbij wederom alle dagbla
den behalve „De Waarheid" zijn aan
gesloten en welke tèn blijke van de
voortzetting als vroeger de naam
draagt van „De Nederlandse Dag
bladpers".
Het feit, dat alle dagbladen bij de
vereniging zijn aangesloten en de
omstandigheid dat de directeuren
reeds lang aan samenwerking in
verenigingsverband gewend zijn,
gevoegd bij de groei van de taak
van de bedrijfsorganisaties in het
algemeen, hebben ertoe geleid dat
de omvang en het bèlang van het
werk van de N.D.P. na de oorlog
sterk toenamen.
De werkzaamheden der vereni
ging zijn bijzonder veelzijdig. Zij
liggen op het gebied van het ad
vertentiewezen (de „regelen voor
het advertentiewezen"). De be
drijfsregelingen van economische
aard, de collectieve arbeidsover
eenkomsten, de papiervoorziening,
de samenwerking met de journa
listenverenigingen en zusterorga
nisaties, de medewerking aan in
stituten ais de stichting reclame
onderwijs en de keuringsraad ge
neesmiddelen en geneeswijzen etc.
Dat de dagbladpers in staat is de be
langrijke taak van de voorlichting
van het Nederlandse volk te vervul
len op de goede wijze waarop dit in
ons land geschiedt, is mede aan de
samenwerking der dagbladen in de
N.D.P. te danken.
Het totale aantal abonnementen van
de Nederlandse Dagbladpers is in de
laatste 50 jaar enorm gestegen en
bedraagt thans 2.972.752 (opgave per
30 september 1958). De advertentie
omzet bedraagt thans per jaar meer
dan f 120.000.000. De dagbladpers is
het belangrqkste reclamemedium
Het aantal werknemers in het dag
bladbedrijf .is-zeer groot.
Ter gelegenheid van het vijftigjarig
bestaan der vereniging zal op don
derdag 18 december in het Instituut
voor de Tropen te Amsterdam (aan
vang 2.30 uur) een jubileumbijeen
komst plaatsvinden. Als sprekers zul
len achtereenvolgens optreden:
drs. W. van Norden, voorzitter der
N.D.P., mr. J. M. L. Th. Cals, minis
ter van O., K. en W. en prof. mr. dr.
I. A. Diepenhorst.
Na afloop van deze bijeenkomst des
middags om ongeveer 4.30 uur, zal
het bestuur van de N.D.P. in de hal
van het instituut recipiëren.
Vrijdag 19 december zal des avonds
in het Amstelhotel een galadiner
worden gegeven. Prins Bernhard, de
minister-president, de minister van
O., K. en W-, en vele andere persoon
lijkheden uit regeringskringen en
kringen van het bedrijfsleven' zullen
als gasten aanzitten.
ipillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllM
M Tenvijl wij in Nederland wors-
telen met een zioare winterjas, §f
die nu zo langzamerhand nodig
s geschuierd en van de motten-
balletjes ontdaan moet worden
terwijl wij de kachel al. wat |jj
minder temperen, is het in
Zuid-Frankrijk het heerlijkste
weer van de wereld. Dit plaatje
werd gemaakt bij Nice.
~Oan en oeet
Sprookjesland
Bij Foreholte in Voorhout verscheen
„Sprookjesland", een verzameling
verhalen in sprookjesvorm door Cas-
sander. Het lijdt geen twijfel of de
schrijver is erin geslaagd, in het vijf
tal verhalen dat hief werd gebundeld,
de juiste toon te treffen om de aan
dacht van kinderen in de leeftijds
groep 8 tot 12 jaar gevangen te hou
den.
„De merel en het meisje", „De ko
ningin en de lapjeskat" „Arietta en
Arioso", „Van een jongetje dat -Olie
Dom was" en „De ontevreden mus"
hebben alle een wijze moraal, die er
echter niet duimendik bovenop ligt
en dat verhoogt de aantrekkelijkheid
van het geheel. Het boek is met teke
ningen rijk geïllustreerd.
(Advertentie)
Nog 10 dagen
dan la het weer KerstfeestNatuur
lijk haalt U roor Uw feestschotels
mayonnaise In huis. Wilt Uverse
mayonnaise, let dan op het achter
etiket met datumstempel.
Wilt U lekkere mayonnaise, let dan
op het yooretiket, want de fljnsta
mayonnaise komt van
VUTmeCaet
CENTRAAL BUREAU VOOR DE STATISTIEK:
Gemiddelde duur ontbonden
huwelijken tien jaar
Uit een dezer dagen verschenen pu-
blikatie van het Centraal Bureau
voor de Statistiek betreffende de
echtscheidingen in Nederland in
het tijdvak 1900-1957 blijkt onder
meer dat in de laatste jaren ge
middeld per jaar ruim 5400 hu
welijken door echtscheiding wor
den ontbonden. De gemiddelde
duur van de bij deze echtscheidin
gen betrokken huwelijken is tien
jaar. Ruim de helft van het totaal
aantal ingeschreven echtscheidin
gen had een huwelijksduur van
minder dan tien jaar.
Ten aanzien van de leeftijdscombina
tie van de voormalige echtgenoten
blijkt, dat bij ongeveer gelijke
leeftijd van man en vrouw (maxi
maal leeftijdsverschil van vijf
jaar) de echtscheidingsfrequentie
lager ligt dan wanneer een groter
leeftijdsverschil bestaat, terwijl
zij hoger wordt naarmate de man
jonger is dan zijn vrouw.
Voorts blijkt dat voor echtpa
ren zonder minderjarige kinde
ren de echtscheidingsfrequen
tie ruim tweemaal zo hoog is
als voor die met minderjarige
kinderen. Jaarlijks zijn in to-
.taal ca. 6600 minderjarige kin
deren bij echtscheidingen be
trokken, waarvan 2400 dit is ca
36 pet in huwelijken, welke
nog geen 10 jaar hebben ge
duurd, met andere woorden in
gezinnen met jonge kinderen.
Daarnaast zijn bij de door
echtscheiding ontbonden' huwe
lijken mët een huwelijksduur
van 20 jaar of langer nog 1200
minderjarige kinderen betrok
ken.
De echtscheidingsfrequentie onder
niet-gemengde huwelijken, waar
bij man en vrouw beiden rooms-
katholiek, of beiden Nederlands-
hervormd, of beiden gereformeerd
of zonder kerkelijke gezinte zijn,
is ruim viermaal zo laag als die
onder huwelijken, waarbij man en
vrouw niet behoren tot eenzelfde
van de hier genoemde gezindten.
Voor de niet-gemengde huwelijken
tussen rooms-katholieken, res
pectievelijk tussen gereformeer
den. is de echtscheidings-frequen-
tie lager dan voor die tussen Ne
derlands-hervormden, en voor de
1047. Vol spanning hadden
de vier mannen de moeilijke
landing van het brandende
toeristenschip gadegeslagen
en zodra de machine op de
grond rustte, snelden zij toe
om de helpende hand te bie
den aan de vele tientallen
verschikte mensen, die
ijlings het schip verlieten.
Reeds kwam de brandweer
in actie tegen de steeds fel
ler wordende vuurhaard in 't
achterschip. Er waren vele
gewonden aan boord die on-
niddellijk naar het hospitaal
werden overgebracht. Toen
Tien het vuur meester was,
kreeg Shor Nun eindelijk de
gezagvoerder te pakken en
au hoorde hij van de oorzaak
van het ongeluk. Het was
zoals hij reeas gevreesd had!
Evenals piloot Storm met z'n
Horzel, waren zij nabij de
Zwarte Burcht plotseling bes
het grote schip minder wendbaar was dan
Arends toestel, had het enkele treffers te in
casseren gekregen.
Ongeveer een kwartier later kwam bij de ra-
andere machine binnen: wij
staanbaar omlaag getrokken...
ten dol!!! Wat kan er gebeurd
«CilUiCU... unauc UUI Uli.. ObUlbCU... XUcll
niets meer! Met een spierwit vertrokken ge
zicht bracht Shor Nun rapport uit over deze
alarmerende gebeurtenissen rond de metropolis.
ze laatste groep weer aanmerke
lijk lager dan voor de huwelijken
waarbij noch de man noch de
vrouw tot een kerkelijke gezindte
behoort. Voor de gemengde huwe
lijken tussen rooms-katholieken
en anderen is de echtscheidings
frequentie hoger dan voor de ove
rige gemengde huwelijken. De
laagste echtscheidingsfrequentie
onder de gemengde huwelijken
vertoont de combinatie Neder
lands-hervormd met gerefor
meerd.
Bij een onderscheiding naar sociale
milieus blijken aanmerkelijke ver
schillen. De echtscheidingsfre-
quentïe onder huwelijken, waar
van de man een nïet-agrarisch
beroep heeft is ruim zesmaal zo
hoog als die in 3e agrarische sec
tor. Zo is ook in de middelgrote
en grote stedon de echtscheidmgs-
frequentie belangrijk hoger dan in
de overwegend plattelandsgebie
den. Mede in verband daarmede
loopt eveneens voor de afzonder
lijke provincies de echtscheidings-
frequentie sterk uiteen.
9 De 53-jarige Pete McKenzie heeft de
gevangenisautoriteiten te Dallas (Texas)
gevraagd of hij weer opgesloten kan wor
den. Hij was vorig jaar vrijgelaten na
een gevangenisstraf van 34 jaar te heb
ben uitgezeten wegens een ln 1923 ge
pleegde moord. Het leven buiten de so-
liede gevangenismuren Is hem bar te
gengevallen. „Het ls dezelfde wereld niet
meer", zo klaagde hij, „je kunt r
meer vertrouwen".
EVEN NADENKEN
Horizontaal: 1. lengtemaat; 8. nood
sein, opschudding; 9. voorzetsel; 11.
meisjesnaam; 12. Eerw. Heer, Lat.
afk.; 13. meisje; 15. stremsel; 16.
spreekgeluid; l7. soort bootdienst;
18. mand; 19. bep. gebouwen; 20.
meisjesnaam; 21. tijdsdeel; 22.
maanstand, afk.; 23. ontplofb. stof;
25. groepjes bergen.
Verticaal: 1. erg bevreesd; 2. onge
veer, afk.; 3. zie 8 horiz.; 4. planeet;
5. grond rondom boerderij; 6. tot en
met, afk.; 7. verouderde afstraffing;
10. dc maat nemen; 12. werkelijk;
14. lidwoord; 15. onderricht; 17. met
vuur; 19. bep. bouwsel; 21. tijds
deel; 23. Kon. Besluit, afk.; 24. ge
heel de uwe.
(Advertentie)
een medicinale,
versnapering onder
voortdurende contröle
van het laboratorium
Dr. Van Hamel Roos
Harmens Amsterdam
