Conferenties vormen belangrijke
bron van inkomsten voor Genève
Voorzichtig gestelde aanbeveling
van commissie middenbedrijf
VOOR BELGISCHE GRAVEN
WORDT WERELDREIS BETAALD
IN NOORWEGEN STENEN MET
RUNENINSCRIPTIES ONTDEKT
DONDERDAG 6 NOVEMBER 1958
PROVINCIALE ZEEUWSE COU P ANT
Ssst
fabrieksgeheim! Steek
nog maar eens op.
't Kan er best af
want IbIS shag
(in 3 smaken
verkrijgbaar) draait
lekker uit!
WERELDGESCHIEDENIS IN HOTELKAMERS
(Advertentie)
Opnieuw is Genève het toneel van een belangrijke conferentie, die
over de atoomproeven. De vele gedelegeerden hebben er hun in
trek genomen; hotellerie en gastronomie zijn weer tevreden.
Want conferenties met alles wat daar aan vast zit mogen dan niet
altijd tot het gewenste resultaat leiden, voor Genève vormen zij een be
langrijke bron van inkomsten.
Elegante stad „zetel der humaniteit"
Talloze conferenties heeft Genève
beleefd. De naam is voor altijd
verbonden met de Geneefse Con
ventie van 1864, die een aantal re
gels stelt ter bescherming van
zieken, gewonden, krijgsgevange
nen en burgers in oorlogstijd. Het
is de stad die wel beschouwd
wordt als de zetel der humaniteit.
Genève is bovendien de zetel van
het Internationale Rode Kruis.
In een oude stadstoren is een re
liëf ingemetseld, dat een moe
der afbeeldt, die vluchtelingen
en verkommerden in haar ar
men sluit. „Stad der toevlucht"
leest men daaronder in het Frans.
Een stad der toevlucht is Genève
tot op heden gebleven. Door alle
tijden zijn bedreigden, verdreve
nen en emigranten naar deze stad
gevlucht.
Nauwelijks beroerd door de vele
conferenties is de hoger gelegen
oude stad met zijn kronkelende
steegjes. In deze nauwe straatjes,
niet ver van de Middeleeuwse
dom en het raadhuis uit de 16e
eeuw staat nog het geboortehuis
van Jean Jacques Rousseau.
Slechts weinigen weten de weg te
vinden naar de wieg van de grote
filosoof en criticus, zoals trouwens
deze oude stad voor menig confe
rentieganger een gesloten boek
blijft.
De muren van Genève staan op
vruchtbare, historische grond. Ro
meinen, Bourgondische koningen
en Frankische graven kozen de
stad als hun residentie. Tijdens de
vroege Middeleeuwen behoorde de
stad zelfs enige tijd tot het Duitse
rijk. In 1562 sloot zij zich aan bij
het Zwitserse eedgenootschap. De
hervormer Calvijn maakte Genève
tot een protestants centrum. Na
enkele benauwde jaren onder Na
poleontische heerschappij, waarbij
de stad bij Frankrijk hoorde, be
gon een rustiger periode. Genève
werd een elegante stad met brede
promenades langs de oevers van
het meer, goed verzorgde parken,
representatieve hotels en mooie
villa's. Een welvarende, zelfbe
wuste burgerij met gevoel voor
cultuur en levensstijl heeft deze
stad die atmosfeer gegeven, die
samen met de decor-achtige schit
terende natuur er om heen. haar
eigenlijke aantrekkingskracht
vormt.
Aan het Lac Léman, zoals het
Meer van Genève in het Frans
heet, is het leven goed en zelfs
hardwerkende confererende poli
tici kost het moeite, de blik af te
wenden van het sfeervolle meer en
de met sneeuw bedekte bergen.
Een vaart op het blauwe meer
heeft al ten tijde van de Volken
bond staatslieden verzoenlijk ge
stemd.
Nog heden dwepen de deftige ho
teldirecteuren en hun vergrijsde
oberkelners weemoedig met de da
gen van de Volkenbond: „Dat wa
ren nog diplomaten, mijnheer, die
toen bij ons te gast waren." Voor
de directeur van „Hotel des Ber-
gues" betekent bijvoorbeeld de
Roemeense minister van buiten
landse zaken Titulescu een onver
getelijke herinnering.
Niet één keer, maar zesmaal per
dag trok hij een schoon hemd
aan! Met vijf grote kastkoffers en
ontelbare stukken kleine bagage
placht meneer de minister zijn in
trek te nemen in het hotel. Het
hotelpersoneel is, voorzover het
deze tijden nog beleefd heeft, nog
steeds vol lof over de royale
fooien, die Titulescu rondstrooide.
In „Beau Rivage" was Sir Antho
ny Eden een vaak en graag ge
ziene gast. Hij woonde steeds op
kamer 59, een beroemde kamer,
waarin de Oostenrijkse keizerin
Elisabeth op 10 september 1898
stierf aan de gevolgen van een
aanslag op haar leven. In diezelf
de kamer sliep ook de eerste pre
sident van de Tsjecho-Slowaakse
republiek Eduard Benesj.
Eveneens zijn Pilsoedskï, Briand,
Stresemann, Rockefeller en talloze
andere groten uit de wereld van
internationale politiek en finan
ciën in de jaren tussen de twee
wereldoorlogen legendarische fi
guren geworden in de stad van de
Volkenbond.
En kritisch vergelijken de bur
gers van de stad de conferentie
gangers van toen met de man
nen, die nu wereldpolitiek ma
ken en zij missen dan in de
nuchterheid van de staatslieden
van 1958 de menselijke grootte,
die zij de mannen uit een voor
bije periode hadden toegemeten.
De Japanse meisjes laten zich door
hun kimono niet verhinderen opge
wekt deel te nemen aan het wereld
omvattende gehoela-hoepel, integen
deel: in Tokio is „Miss Hoela-Hoepél"
al verkozen.
We zien haar hier met een paar an
dere charmante Japansen tijdens een
Monsieur
Vastapane verloor
(Van onze correspondent uit Brussel)
Mijnheer Dino Vastapane, Brussels
industrieel van Italiaanse bloede is
een sportief verliezer. Zelfs wanneer
het gaat om een weddenschap, waar
mee een bedrag van vierhonderddui
zend francs gemoeid is. Maar toen
dinsdagavond te Brussel twee Belgi
sche aristocraten, de graven Armand
en d'Oultremont ten aanschouwe van
de internationale pers een onoverzien
bare verzameling bazarprullen op een
grote tafel kwamen uitspreiden, bleef
mijnheer Vastapane toch maar een
beetje uit de buurt.
Als zakenman moet hij waar
schijnlijk gedacht hebben, dat hij
deze spullen goedkoper in een uit
dragerij had künnen krijgen.
Want het was tenslotte aan ge
noemde graven, dat hij zijn vier
honderdduizend francs had ver-
zichzelf vol trots in bokstenue met
Sugar Ray Robinson, achter de tralies
van de gevangenissen van Bangkok,
gekleed als Hawaii-danseres in Ho
nolulu en nog een hele boel ander
carnavalsvertoon. Zij waren er echter
niet in geslaagd zich te laten ver
eeuwigen tezamen met de kroonprins
van Japan, maar dat schijnt dan ook
een erg onwillig heer te zijn.
Daarentegen werden de beide Bel
gische edellieden, de bewijsstuk
ken als het ware in de schoot ge
worpen. In Teheran moesten zij
zich laten fotograferen op de rug
van een kameel en toen zij met
hun vliegtuig landden stond de
kameel reeds op het vliegveld,
meegebracht door twee journalis
ten, die op deze wijze een primeur
wisten te bevechten.
't Is fantastisch,Lekkerman
Hoe maken jullie die
IBIS shag zo fijn van geur
en smaak?
Zoals men zich zal herinneren had de
heer Vastapane voor ruim een maand
in Vrolijk België op de Expo, dat
toen inderdaad nog vrolijk was, de
beide aristocraten uitgedaagd in de
tijd van dertig dagen een wereldreis
te maken, en daarbij tenminste 22
van een door hem opgestelde lijst van
33 bewijsstukken mee te brengen.
Veel meer dan het gevraagde aantal
bewijsstukken lag daar dinsdagavond
te Brussel op tafel. Maar toch was
het voor ons, die hier met spanning
het verloop van de weddenschap ge
volgd hebben, wel een beetje een te
leurstelling.
In de eerste plaats was kakamiko on
derweg gestorven. Kakamiko was de
Chinese kikvors, die de heren levend
uit Hongkong moesten meebrengen.
Ook de kristallen bol van de hoed van
een mandarijn was niet aanwezig.
Naar de graven ons mededeelden, zijn 1
deze dingen reeds lang uit de mode
en in stede daarvan had men enige
wonderlijke glazen vliegenvangers
meegebracht. Een telefoonboek van
Teheran, op inzage waarvan wij ons
zeer verheugd hadden, kwam al even
min ter tafel.
Maar daar waren dan wel de bre
tels van de directeur van het Pa-
rijse dagblad „France Soir"
(„doorgestoken kaart", fluisterde
een reporter van een concurreren
de krant) en de pet van een Ame
rikaanse Majorette, een autobus-
kaart uit Bangkok, asbakken uit
hotels van Tokio en de knoop van
een hostesse-uniform van de Ber
muda-eilanden.
Op het terrein van fotografische be
wijsstukken waren de heren uitste
kend gedocumenteerd en zij toonden
Mevrouw De Calonne-Meister te Den
Haag die op 11 november haar 109e
verjaardag hoopt te vieren.
In cellofaan
verpakt
Geen gifgasgranaten voor
Chinese nationalisten
Het Amerikaanse ministerie
van buitenlandse zaken heeft
dinsdag verklaard, dat indien er
veertien Chinese soldaten scha
delijke gevolgen hebben onder
vonden door gifgas, zoals de
Chinese communisten hebben
gezegd, dit het gevolg moet zijn
van verderfelijke leugens van
radio-Peking".
Het ministerie legde deze verkla
ring af als antwoord op een beschul
diging van de communisten, volgens
welke de Verenigde Staten granaten
met gifgas aan de Chinese nationa
listen hebben geleverd voor de be
schieting van het Chinese vasteland.
Ook is op de besprekingen tussen de
nationalistisch-Chinese president,
Tsjang Kai Tsjek, en de Amerikaan
se minister van buitenlandse zaken,
Dulles, niet over gifgasgranaten ge
sproken, aldus het ministerie te
Washington.
DANK ZIJ EEN KOE
Zo spoedig mogelijk
ontcijfering van tekens
(Van een correspondent)
Men kan nooit weten hoe een koe
een haas vangt. Men kan al evenmin
weten hoe een koe een oudheidkun
dige vondst doet. Dit bleek dezer da
gen in Noorwegen. Daar ontdekte 'n
goedmoedige vaars iets dat aan de
aandacht van ervaren archeologen
was ontsnapt. De koe liep dicht bij
de terreinen van het Landbouwkun
dig Instituut Kalnes in het Noorse
district Ostefold te grazen. Het gras
is daar buitengewoon hoog en weel
derig en de koe at zich een pad door
de dichte begroeiing. Onverwacht
ONDERZOEK INVLOED LOONPOLITIEK
Werkclassificatie zou meer
moeten worden toegepast
(Van onze parlementaire redacteur)
„Ter voorkoming van een structureel tekort aan vakbekwame arbeids
krachten zal het midden- en kleinbedrijf aan zijn werknemers een inko
men moeten kunnen verschaffen, dat opweegt tegen hetgeen de grootindus
trie biedt", aldus luidt een van de meest positieve aanbevelingen in het
rapport, dat een commissie loonpolitiek midden- en kleinbedrijf heeft uit
gebracht. De aanbeveling zou nog meer op poten gestaan hebben, als de
commissie kort en bondig verklaard had, dat het midden- en kleinbedrijf
aan zijn werknemers een inkomen moet verschaffen in plaats van
moet „kunnen" dat opweegt tegen de lonen in de grootindustrie.
Zo ver is zij echter niet gegaan. Zij
heeft de uiterste voorzichtigheid be
tracht en behoedzaam een aantal
aanbevelingen opgesteld, die meer
neerkomen op de wens, dat eerst
uitvoerig gestudeerd zal worden dan
op het in eoncreto aanwijzen van
wat en liefst op korte termijn
gebeuren moet.
De commissie is op 16 januari 1957
benoemd door de Adviescommissie
Midden- en Kleinbedrijf, welke Ad
viescommissie op zichzelf weer is
ingesteld door de hoofdbedrijfschap
pen Detailhandel en Ambachten om
de Raad van het Midden- en Klein
bedrijf voor te bereiden.
De taak van de looncomissie was
„het instellen van een onderzoek
naar de invloed van de huidige
loonpolitiek op de structuur van
de werkgemeenschap, zoals deze
zich voordoet in de midden- en
kleinondernemingen'
Een aanbeveling van de commissie
l luidt: „Wanneer in een branche het
loon, gebaseerd op produktiviteit en
rentabiliteit, blijvend beneden het
gewenste peil ligt, zullen de bedrijfs-
genoten zich hebben te beraden
over de oorzaken hiervan en over
de wijze, waarop verbetering is aan
te brengen".
Om het ten aanzien van het midden-
en klein bedrijf in een algemeen
kader te voeren loonbeieid een ver
antwoorde basis te geven moeten
volgens de commissie blijkens haar
tweede aanbeveling, jaarlijks de vol
gende gegevens ter beschikking ko
men:
a. het aandeel van het midden- en
kleinbedrijf in het nationale uitko
men;
b. het totaal verloonde bedrag;
c. het aantal werknemers, en
d. het aantal ondernemers in het
midden- en kleinbedrijf;
e. het aantal overige in het midden-
en kleinbedrijf werkzame krachten;
f. gegevens, die inzicht verschaffen
in de sociaal-economische situatie en
de structurele ontwikkeling van de
branches.
De overige aanbevelingen luiden:
In het midden- en kleinbedrijf kun
nen moderne vormen van beloning
als werkclassificatie, merit-rating
en dergelijke veelvuldiger toepas
sing vinden dan thans het geval is.
Aanpassing van de bestaande tech
nieken aan de speciale behoeften
van het midden- en kleinbedrijf is
noodzakelijk.
In de verschillende sectoren van het
midden- en kleinbedrijf dienen hier
aan technische studies te worden ge
wijd. De ondernemers zullen geza
menlijk de daartoe noodzakelijke
gelden bijeen moeten brengen.
Aan de midden- en kleinbedrijven,
die moderne beloningsmethoden niet
of nog niet kunnen toepassen, dient
het College van Rijksbemiddelaars
de nodige armslag in de vorm van
een ruime marge voor prestatiebe
loning te geven.
Uit sociaal en economisch oogpunt
is het van belang, dat de functionele
bedrijfslichamen en de daarin samen
werkende organisaties van werkge
vers en werknemers de totstandko
ming van collectieve arbeidsovereen
komsten stimuleren.
Het verdient aanbeveling, dat de
Raad voor het midden- en klein
bedrijf in de toekomst een studie
maakt over de relatie tussen de
verbetering in de sociale positie
van de werknemer en de bereid
heid zich als zelfstandig onderne
mer in het midden- en kleinbedrijf
te vestigen. Het rapport is woens
dag 5 november in de vergadering
van de Raad voor het Midden- en
Kleinbedrijf behandeld.
trapte het dier op een platte steen,
gleed uit en schuurde met de hoeven
het mos van de oppervlakte, dat
sinds honderden jaren de steen over
woekerde. Hierbij liet de koe het.
Even later meende Has Berg, student
aan het Landbouwkundig Instituut,
tijd te kunnen besparen door ge
bruik te maken van het pad, dat de
koe door het hoge gras had gegraasd.
Hij zag de blootgewoelde steen lig
gen en ontdekte daarop merkwaardi
ge tekeningen en schrifttekens.
Has Berg liet zich op de knieën val
len en verwijderde meer mos én aar
de. Daardoor kwamen zeer duidelijke
runeninscripties en rotstekeningen
aan het licht, die afkomstig leken te
zijn uit de tijd van de Vikingen.
De rotstekeningen, die tot dusver
zijn blootgelegd, zijn afbeeldingen
van een zestal vaartuigen, sommige
volledig opgetuigd, een mensenme
nigte, een prachtig getroffen studie
van een os, een figuur die overeen
komst vertoont met een primitieve
zonnewijzer, een aantal figuren die
men nog niet heeft kunnen determi
neren en verschillende magische te
kens.
De tekeningen van de schepen heb
ben een lengte van omstreeks zestig
centimeter. Men heeft ze reeds een
„belangwekkende archeologische
vondst" genoemd. Het zijn de eerste
rotstekeningen van deze aard die
men in dit Noorse district heeft ont
dekt, ofschoon men juist in deze
streek de indrukwekkende Viking
schepen heeft blootgelegd, die onder
de begroeide aarden heuvels voor
treffelijk intact waren gebleven.
Het zou voorbarig zijn nu reeds uit
latingen te doen over de wetenschap
pelijke waarde van de pas ontdekte
rotstekeningen en inscripties op de
steen bij het Landbouwkundig Insti
tuut te Kalnes. Lauritz Opstad, cu
rator van het district en de deken
van het Insituut hebben verklaard
de vonds te beschouwen als een van
de belangrijkste, die ooit op het ter
rein van runenschrift zijn gedaan. Zij
hebben meegedeeld, dat de steen zo
spoedig mogelijk met een kleurstof
zal worden behandeld. Hierdoor zul
len de Inscripties duidelijker leesbaar
worden en het ontcijferen zal min
der moeilijkheden opleveren.
Dergelijke stenen met runenincripties
het schrift dat in de tijd van de
Vikingen werd gebruikt spelen 'n
belangrijke rol in discussies omtrent
de vcclbe3treden theorie, dat de Noor
se Vikingen in eerste instantie het
Noordamerikaanse continent hebben
ontdekt. Zij zouden daar reeds vier
honderd jaar voor Columbus zijn ge
land. In vele Noorse en IJslandse
sagen wordt melding gemaakt van
de IJslandse zeeman Leiv Eriksson,
die met zijn Noorse vader op IJsland
aankwam in de 10e eeuw. Het heet,
dat hij op zijn verre zwerftochten
over de zeeën een land heeft ontdekt
dat „Vinland" wordt genoemd.
Verschillende geleerden zijn van me
ning dat dit land identiek is met be
paalde streken op het Noord-Ameri
kaanse continent, hoewel de menin
gen aangaande de nauwkeurige loka
lisatie van het gebied sterk uiteenlo
pen, en wel van Nieuw-Schotland tot
aan Virginia.
