In Tokio ontstonden bij tempels
levendige vermaakcentra
Kijk hem eens.
hij kijkt met zijn neus!
OPPOSITIE IN WASHINGTON
TEGEN STEM VAN AMERIKA
PUURT STURM ontvoerd inde stratosfeer
PR0VINC1 ALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 23 OKTOBER 1958
TALRIJKE RIVIERTJES EN GRACHTEN
Ondanks westerse inslag gaan vele
vrouwen nog gekleed in kimono
minuten van deze gewijde, Japanse
plek stortte zich het verkeer in
woeste stromen door de straten, flits
ten verkeerslichten aan en uit en
loeide een leger claxons.
(Van een onzer verslaggevers)
TOKIO, is een enerverende, jachtende wereldstad, die doorsne
den wordt door 170 rivieren, riviertjes en grachten en waar de
parken bij lange na niet voldoende zijn om voor de ruim acht
eneenhalf miljoen bewoners als oase te dienen in de huizen-
woestijn.
In sommige gevallen, zoals in het Ueno-park, zijn deze plaatsen
veranderd in reusachtige vermaakcentra Japanse Coney Islands
met permanente achtbanen en andere kermisvermakelijkheden.
Men vindt deze gemechaniseerde pret ook in het Asakusapark,
op nauwelijks een steenworp afstand van de Kannonsama, een
Boeddhistische tempel gewijd aan Kannon, waar dagelijks dui
zenden de hoge trappen beklimmen om voor het altaar de ge
nade van hun God Kannon af te smeken.
De tempel behoort tot de Shokannon
sekte en bevat een gouden afbeelding
van de godheid, die niet groter is dan
een duim en volgens de legende door
een visserman in zijn netten is ge
vonden in de Sumida-rivier. Het kist
je, waarin het gouden beeldje wordt
bewaard,is sinds eeuwen niet open
geweest. Rond deze heilige plaats is
in de loop der tijd een levendig ver-
maakcentrum ontstaan, waar men
naast moderne attracties ook nog de
fakir kan aantreffen en waar non
derden winkeltjes de Nakamise, de
voornaamste toegangsweg tot de
tempel, omzomen.
Op ons heeft dit brokje Tokio een
onvergetelijke indruk gemaakt. We
hebben er een paar uur van onze
schaarse tijd besteed. We hebben ge
zwalkt langs de winkeltjes en onder
de kunstboompjes met him hardroze
papieren bladeren. We stonden in een
dikke haag toeschouwers te kijken
naar een fakir, die zijn kunst met
razendsnelle, harde keelklanken aan
prees en om de spanning erin te
houden af en toe een straattegel op
zijn voorhoofd aan scherven sloeg,
we beklommen de trappen van de
Kannon-tempel, waar honderden ge
lovigen in gebogen houding stonden
te bidden en met een brede zwaai
hun muntstukjes in een onderaards
gewelf lieten rinkelen en we wan
delden langs bedelaars met afgescho
ten armen en benen. Moeders in ki
mono met hun kinderen op de rug
gebonden wasten zich met de rook
van schroeiende wierookkaarsen en
een Boeddhistisch priester met kaal
geschoren hoofd en gekleed in een
eenvoudige, bruine pij hielp ons aan
een foldertje over zijn sekte. We
hebben er uren zoet gebracht.
Gezworven door de zijstraatjes,
langs de vodderapers, die in de
schaduw van een muur lagen te
slapen, langs moeders, die in de
deuropening hun kind de borst
gaven en langs koopvrouwen, die
de beroemde miniatuurboompjes
te koop aanboden.
Over stille binnenplaatsen, waar
twee oude vrouwtjes lange tijd ge
bogen voor een groot Boeddahbeeld
stonden en door een overdekte pas
sage met honderden winkels verlieten
we het Asakusapark. Nauwelijks vijf
Van de 8.638.635 inwoners van
Tokio (in 1975 zullen het er 14
miljoen zijn) behoren er slechts
150 tot de Nederlandse kolonie.
Een verloren groepje in een mil
joenenstad, dat misschien juist
door zijn geringe omvang on
derling levendig contact onder
houdt. Iedere woensdag hebben
de mannen een etentje en elke
maand komen de Nederlandse
vrouwen bij elkaar. Behalve deze
vaste bijeenkomsten zijn er ook
nog bridge-drives en natuurlijk
zijn er onder de 150 Nederlanders
intieme vrienden ontstaan, die
elkaar nog wel vaker ontmoeten.
Het K.L.M.-personeel vormt in de
Nederlandse kolonie de grootste
groep, dan zijn er nog personeels
leden van de ambassade, bank-
employees en Philips- en Shell-
mensen. Met enkelen van hen heb
ben we een gesprekje gehad,
waaruit onmiddellijk viel af te
leiden, dat ze het wonen in de
grootste stad van de wereld zeer
ambiëren, maar dat diezelfde stad
voor de Nederlanders ontzaglijk
duur is.
Japan telt vele heilige plaatsen
met prachtig gebeeldhouwde tem
pels en toegangspoorten. De foto
toont de Yomei-Monpoort, die
toegang geeft tot het heiligdom
van Toshogu in NikJco.
Advertentie
Neem iedere dag
de kleine dosis KBOSCHEN
en drtif so die Rhetunatiek
uit üw ledemsten.
't Is alsof U een wonder beleeft, als U
al betrekkelijk gauw de gunstige in
vloed van de aansporende werking van
Kruschen's zes minerale zouten op
Uw bloedzuiverende organen onder
vindt. Naarmate het bloed wordt vrij
gemaakt van die pijnverwekkende on
reinheden, leeft ge weer helemaal op
en voelt ge U allengs weer de oude,
fit van lijf en leden en vrij van pijn.
Tokio mag dan een sterk westerse
inslag hebben, men ziet er in de
straten nog talloze vrouwen, ge
kleed in kimono, op de typische
houten sandalen lopen. Een inte
rieur van een winkel, waar het
Japanse schoeisel en niet te ver
geten de parasols worden ver
kocht.
Fridor Handelmaatschappij
opgericht in Den Haag
Door de heer W. R. Wright, wonen
de in Australië en de heer S. H. den
Otter te Den Haag, is opgericht de
Fridor Handelsmaatschappij (Fri
dor Trading Company) N.V. te Den
Haag. De vennootschap heeft ten
doel het aan- en verkopen, alsmede
het importeren en exporteren van
elektrische- en mechanische appara
ten, het vertegenwoordigen van bin
nen- en buitenlandse fabrieken en
handelaren, het drijven van agen
tuur- en commissiehandel en het ont
vangen van goederen in depot of
consignatie, enz. Het maatschappe
lijk kapitaal bedraagt 500.000 ver
deeld in 500 aandelen, elk groot
1000 waarvan geplaatst 100 aan
delen. De beide oprichters nemen
resp. deel voor 99 aandelen en voor
1 aandeel, die in contanten zijn vol
gestort. Directeur is de heer M. du
Jour te Den Haag, commissarissen
zijn de beide oprichters.
Joy-riding juridisch niet
mogelijk op privé terrein
De strafkamer van de arrondisse
mentsrechtbank te Den Haag heeft
dinsdag in een principiële uitspraak-
beslist, dat joy-riding op particulier
terrein een juridische onmogelijkheid
Is.
Volgens de wegenverkeerswet kan
joy-riding namelijk alleen gepleegd
wórden op de openbare weg. Overeen
komstig het standpunt van de officier
van justitie sprak de rechtbank drie
Loosduinse jongelui vrij van poging
tot joy-riding. Zij hadden op 31 aug.
een garage opengebroken te Loos
duinen en zonder succes geprobeerd
met de daarin gestald staande auto te
gaan rijden. Van de primair ten laste
gelegde poging tot diefstal, welke de
officier van justitie wel bewezen acht
te, werden de jongelui op feitelijke
gronden vrijgesproken, aangezienzij
kennelijk alleen de bedoeling hadden
gehad een eindje met de auto te gaan
rijden.
Baggermolen stuitte bij
Velser brug op landmijnen
Bij het weggraven van de grond voor
de verbreding van het Noordzeeka
naal bij de pijlers van de gesloopte
Velser spoorbrug, heeft de bagger
molen „Rhea" van de Amsterdamse
Ballast Maatschappij een aantal
landmijnen opgebaggerd.
De mijnen zijn naar men vermoedt
in de oorlogsjaren aan de voet van
de spoorbrug op de dijk aan de noor
delijke oever van het kanaal gelegd.
De vondst van de landmijnen heeft
de taak van de bemanning van de
„Rhea" zeer moeilijk gemaakt. Er
moet thans nauwkeurig toezicht
worden gehouden op het uit het
Noodzeekanaal gebaggerde zand. Dit
zand wordt in vijftig meter lange
baggerbakken naar Krommenie ge
bracht, waar het wordt opgespoten
op de voor woningbouw bestemde
terreinen. Ook te Krommenie is het
toezicht verscherpt.
Drs. Van der Beugel houdt
lezingen in Amerika
E. H. va
secretaris van
zal in november een bezoek aan de
Verenigde Staten brengen voor het
houden van een aantal lezingen.
De heer Van der Beugel zal op 8 no
vember via New York naar de west
kust van de Ver. Staten vliegen,
waar hij op 13 november te Los An
gels op een lunch, georganiseerd
door de Kamer van Koophandel en
„Foreign Trade Association", het
woord zal voeren. Op 14 november
spreekt de staatssecretaris op een
lunch van de Commonwealth Club te
San Francisco en op 17 november op
een avondbijeenkomst van de Mile
High Club te Denver. Vervolgens
vliegt de heer Van der Beugel terug
naar New York waar hij 20 novem
ber voor de Nederlandse Kamer van
Koophandel en 25 november voor de
Foreign Police Association zal spre
ken. Tussen deze data is een kort
bezoek aan Washington ingelast.
Kunnen we nog duidelijker aantonen dat 2 van
de 3 Nederlanders wèl goed uit hun ogen kijken
als ze een balpen kopen? Ze vragen een BIC,
en ze krijgen een BIC - de beste balpen!
Maar HIJ, nummer 3 - die kijkt niet, die neemt
maar wat. Erg onverstandig. Want BIC, de
échte BIC met schokbreker is de soepelste
balpen - voor een goed, persoonlijk hand
schrift en... de voordeligste balpen die u
kunt kopen
let op: de naam BIC
staat op de schacht
Vraag altijd de échte BIC
en kijk liever twéé keer!
„RUSSEN VORMEN EEN MINDERHEID"
Uitzendingen niet
alleen in het Russisch
(Van een speciale correspondent)
De „Stem van Amerika", een
der grootste propaganda-onder-
nemingen ter wereld, is het
middelpunt geworden van poli
tieke debatten. Het gaat om de
vraag in welke taal naar de
Sowjet-Unie moet worden uit
gezonden. Tegen het plan om de
voor het Sowjet-rijk bestemde
uitzendingen alleen nog in het
Russisch en Engels te brengen,
heeft Michael A, Feigham, lid
van de commissie voor buiten
landse zaken van het congres,
het volgende argument te berde
gebracht. „De mensen die niet
de Russische nationaliteit heb
ben, in het Russisch toe te spre
ken kan slechts dit resultaat
hebben: zij zullen denken, dat
wij hen als Russen beschouwen,
hun bezette landen zien als
rechtmatig Russisch bezit en
daarmee hun recht op zelfbe
stemming verloochenen".
Feigham werd tot een uitvoerig debat
gedwongen, toen de directeur van de
„Stem van Amerika", George Allen,
verklaarde: „De Britse B.B.C. zendt
alleen nog in het Russisch uit. Ik zie
geen reden, waarom wij ons daar niet
bij zouden aansluiten". Bovendien, zei
hij, werd de „Stem van Amerika"
toch door de Russen gestoord... Latei
werden rapporten bekend, volgens
welke de beperking van het Ameri
kaanse programma tot Engels en
Russisch reeds een uitgemaakte zaak
was.
Feigham kwam hier in de commissie
tegenop: „De Russen vormen met ne
gentig miljoen een minderheid In het
(Advertentie)
Glanzende woning, heerlijke geur!
Met Ca-va-seul wrijfwas gaan vloeren
en meubeltjes heerlijk glanzen en
alles ruikt zo „schoon"! Ensilicone
maakt waterafstotend! En D.D.T.
doodt houtworm! 58 ct.
Sowjet-Russische rijk. Denken we
soms, dat zij juist tegen het Kremlin
in opstand komen? In de geschiede
nis van de laatste veertig jaar is er
geen enkele gebeurtenis geweest, die
erop duldde, dat er een Russische op
positie tegen het bolsjewistische regi
me bestond".
Wat het parlementslid Feigham daar
na zei, moet ziln toehoorders onge
twijfeld verrast hebben, want zijn me
ning is in de Verenigde Staten niet
zeer verbreid: „Hoe kunnen wij van
mensen, die in hun geschiedenis nooit
ervaren hebben, wat menselijke vrij
heid is, verwachten, dat zij voor iets
strijden, waar zij niets van wete^ ~n
dat voor hen geen praktische bet
nis heeft? Hun levensstandaard is
ter dan tijdens het Tsaristische tijd
perk. Hoe kunnen wij verwachten, dat
zijn tegen een regime vechten, dat
hun dagelijks één broodkorst méér
geeft dan het voorgaande?"
„De meerderheid van de Sowjetbevol-
king bestaat uit niet-Russen. Dat zijn
115 miljoen mensen, die de Russische
terreur uit de Tsarentijd evenzeer
kennen als de „zegeningen van de
vrijheid". De huidige overheersing on
der de banier van het communisme
maakt voor hen niet zoveel verschil
met de knoet van de Tsaar".
Volgens Feigham zouden de uit
zendingen van de „Stem van Ame
rika" gehouden moeten worden in
de taal van de Baltische staten,
van de Oekraïne, van Usbeskistan
met 30 miljoen Moslems en
van Bjelo-Rusland en zij zouden
niet, zoals kortgeleden gebeurde,
Ingekrompen moeten worden,
maar juist uitgebreid. Tegenover
het argument, dat in de Sowjet-
Unie iedereen, die wat betekende,
Russisch verstaat, stelde Feigham:
„Wanneer wij alleen nog Russisch
spreken, zullen de op bevrijding
wachtende onderdrukte volken hun
hoop op steun van de vrije wereld
opgeven".
1003. Als gold het de sim
pele voorbereiding tot een
gezellige boswandeling, zo
droog en rustig legde Xitos
de anderen zijn plan voor
Maar in feite was het zó
geraffineerd van opzet, dat
een guerilla-generaal er eer
mee zou hebben ingelegd
„Aan de voet van deze rot
sen bevinden zich enkele
diepe grotten", vertelde de
groene man, „waar de mu
nitie en dergelijke voor de
slagvloot ligt opgeslagen
Tussen de grotten en het
veld wordt de verbinding
onderhouden door zoge
naamde voorraadwagens,
die meestal een bemanning
van twee of drie koppen
hebben. Op een der smalle
bospaden overvallen we zo'n
wagen, rijden er doodkalm
het veld mee op naar de
Onyx en klimmen aan boord. De Inhoud van
de wagen nemen we mee en deponeren die
op de magneetinstallatie, voordat die ons te
pakken krijgt en terugtrekt. Verder zullen we
wel zien". Ja zeker! Verder zullen we wel
zien! Was net alvast maar zo ver! Mare en
Storm knipperden eens even met de ogen, doch
na een korte aarzeling moesten zij wel hun
instemming betuigen, daar geen van beiden
een beter voorstel kon doen. Daarom werd
maar meteen de daad bij het woord gevoegd
en zochten zij, zoveel mogelijk tussen don
kere en begroeide rotskloven, teneinde niet
door de observatieposten gezien te worden,
een weg naar beneden.
