ABE: INSPIRERENDE VONK VOOR 5-1-ZEGE Tegen Denen bracht „chef" Lenstra weer eenheid in Oranje - aanval Al na 3 minuten had Nederland 'n voorsprong Onverzettelijke kracht verdween als sneeuw voor de zon ELEK SCHWARTZ: HET WAS DE TRIOME VAN EEN TEAM «Ml* de rechsbuitenplaats te pakken naar alle waarschijnlijkheid in bui tenspel positie uit een pass van Lenstra uit het centrum toegespeeld. Kruiver sprintte door naar het doel en op het moment dat iedereen een schot verwachtte trok de PSV-er de bal naar de goed meegekomen Pietje van der Kuil, die van dichtbij doel man From geen kans gaf (1-0). Hoewel de Deense aanvallen zeker niet ongevaarlijk waren, was het eer ste kwartier toch beslist voor de Ne derlanders. Bijna had Nederland na een kwartier zelfs al met 2-0 voorge staan tien Piet Kruiver met een prachtige pass Van der Linden in vrije positie voor doelman From bracht. Het schot van de Utrechter ging echter juist naast. De Denen lieten zich echter niet imponeren en vooral middenvoor Madsen, die zelfs Koentje Moulijn de bal kwam afne men, was bijzonder gevaarlijk door zijn grote snelheid en doorzettings vermogen. Zijn directe tegenstander stopper Cor van der Hart kwam her haaldelijk snelheid te kort om de Deen te „stoppen". Nadat Abe Lenstra een moeilijke kans niet had kunnen benutten en na een onverwacht schot van rechtsback Larsen op het Nederlandse doel, kwam toch een Nederlands doelpunt. Nu had arbiter Dusch echter gezien dat Piet Kruiver buiten spel stond en terecht keurde hit het doelpunt af. Scoringskans Nederland behield het overwicht en de aanvallen werden steeds ge vaarlijker doordat het op de lin kervleugel met Koen Moulijn op eens wel lukte en Piet Kruiver, in vooruitgeschoven positie, steeds meer de aandacht van de Deense verdedigers voor zich opeiste. In de 21ste minuut kwam dan ook weer een goede scoringskans voor de oranje ploeg. Moulijn was be hendig langs rechtsback Larsen geglipt en de Deen kon zijn rush slechts door een overtreding stui ten. De kleine Feyenoorder nam de vrije schop zelf, precies op maat naar Van der Kuil. Maar het (Van onze speciale verslaggever) IN DIE 33e MINUUT van de tweede helft verlo ren bijna alle 50.000 toeschouwers een hand jevol Deense supporters uitgezonderd daar in de gigantische Rotterdamse Feïjenoordkuip even hun zelfbeheersing. Dat was toen de 37- jarige Abe Lenstra vlak bij het Deense doel een pass van Pietje van der Kuil met één beenbewe ging onder bedwang kreeg, ijzig-kalm de situa tie overzag en vervolgens de Scandinavische net ten in lichte beroering brachtAbe had Ne derland naar een 4-0-voorsprong geschoten. Maar de onverstoorbare Enschedese Fries had meer gedaan: eindelijk had hij het oude record van Bep Bakhui js 30 doelpunten voor het Ne derlandse elftal verbeterd! Want in de inter landcarrière van Lenstra was dit zijn 31e tref fer. En bovendien betekende deze treffer de vonk, die het wedstrijdvuur weer hoog deed op laaien. Na de rust immers was het Nederlandse spel langzaam maar zeker verflauwd en de felle stormlopen, die de Denen in die periode op de prachtig verlichte grasmat van het Feijenoord stadion ontwikkelden, konden ook al geen leven in de brouwerij brengen, omdat de tactische Verrassing en dus het gevaar van een doorboring steeds ontbrak. Toen kwam dan eindelijk, dat Abe-doelpuntNa de matte, gelijkmatige vertoning van na de rust, sprong deze glorieuze gebeurtenis destemeer naar voren. En daarom was het geen wonder, dat praktisch geen Neder lander in deze minuut op zijn plaats bleef zitten. Uit de tribunes explodeerde als het ware een donderend gejuich, dat langzaam en schokkend overging in het oorverdovende staccato van het ABE-ABE-geroepHet was een bijna onge controleerde uiting van grenzeloze bewondering voor de man, die opnieuw het vaderlandse top voetbal had opgetrokken uit de sfeerloze middel matigheid. En plotseling oók als gedreven door deze orkaan van juichkreten renden de andere Nederlandse spelers naar Abe, dromden als geestdriftige Brazilianen rond hem en leid den hem tenslotte in triomf naar het midden... Want dit is zeker: het was opnieuw de wedstrijd van de geniale Lenstra! Deze veel-omstreden tacticus bewees ook nu weer, dat hij in staat is de „mysterieuze krachten in de sport" aan het werk te zettenHoe anders is het te verklaren, dat dezelfde spelers, die enkele weken geleden nog in Antwerpen als nerveuze debutanten elkaar het leven zuur maakten, nu plotseling met Abe bij zich tot prachtig beheerst individueel spel, maar vooral tot een kloppende aanvalseenheid kwamen! Dit maakt het in ieder geval volkomen duidelijk, dat de opzet van Elek Schwartz, de bonds- trainer, volkomen slaagde: Lenstra heeft alleen verdiensten door zijn su perieure balbelieersing en zijn geniaal spelinzicht, maar hij is vooral waar devol als „chef" van de voorhoede. En dat was hij ongetwijfeld: een „chef", die zijn medespelers stilzwijgend tot rust en dus tot beheerst spel dwong en die bovendien door zijn begenadigd spelinzicht keer op keer mateloze verwarring in de Deense defensie stichtte en daarbij opening voor zijn ka meraden schiepToen tenslotte de Duitse arbiter Dusch zijn fluit voor de laatste maal aan de lippen had gezet, was het dan ook in het geheel niet verbazingwekkend, dat Lenstra zelfs twee keer gescoord had en dat hij in twee van de overige drie Nederlandse treffers een aandeel had gehad. Op nieuw was Abe de vonk van inspiratie geweest, die Oranje naar een zege stuurde: met 5-1 werden de Denen verslagen Toegegeven: in Denemarken worden de lop-voetballers nog steeds niet be taald en de Denen voeren dit pure amateurisme zelfs zover door, dat spelers, die in het buitenland als prof hebben gespeeld en naar Denemarken terugkeren, ook niet in het nationale team worden opgesteld. Daar staat echter tegenover, dat de „tinnen sol daatjes van het amateurisme", zoals ze in Denemarken worden genoemd, voor Nederland beruchte tegenstan ders zijn: sinds de invoering van het betaalde voetbal had Oranje nog niet eenmaal van de Denen gewonnen Maar niet alleen voor Nederland een beruchte tegenstander; Duitsland had immers ook slechts een gelijk spel tegen dit team kunnen bewerkstelli gen en Finland was zelfs met 4-1 ten onder gegaanTegen dit technisch en tactisch knap en bij vlagen zelfs geniaal spelend Nederlands elftal, verdween de onverzettelijke kracht van het Deense spel echter als sneeuw voor de zon Abe Lenstra was daar dus in de eer ste plaats verantwoordelijk voor. Maar hij niet alleennu de ande re spelers geen blijk meer gaven van wedstrijdzenuwen. De lange, ogen schijnlijk slungelige Piet Kruijver, die in Antwerpen maar niet uit de voeten kon komen, ontpopte zich plot seling weer als een aanvaller van for maat. Hij werd zeker van zijn zaak, omdat hij er rotsvast van overtuigd was, dat een Abe-pass zou komen als hij zich maar vrij liepEn dus zocht hij steeds uitstekend positie, maar bovendien passeerde hij met op vallend gemak zijn tegenstander; hij vloeide bij wijze van spreken langs zijn directe tegenstander, spil Hans Nielsen, beslist niet de sterkste man in de Deense defensie. JUIST DE STERKSTE Neen, een veel gevaarlijker man in het Deense rechtsback linksbuiten van de Deense ploeg. En het was on getwijfeld jammer voor dribbelaar Moulijn, dat juist hij de sterkste Deense verdediger steeds weer op zijn weg vond. De Rotterdamse lichtgewicht kon zijn spel. dan ook niet ten volle ontplooien, maar toch kwam hij met een Garincha-schijnbeweging er nog vaak langs. Dan maakte hij echter de fout, de bal toch nog langer bij zich te houden. Pas tegen het eind van de wedstrijd liet hij dit individualisme varen. Daarom kwam er ongetwijfeld veel meer gevaar van de rechter vleugel, waar naast binnenspeler Lenstra een uitstekend op dreef zijnde Van der Kuil opereerde. Hij had ongetwijfeld meer bewegings vrijheid dan Moulijn, want zijn directe tegenstander Verner Niel sen moest vaak in het centrum van de verdediging te hulp ko men, maar als Pietje van der Kuil aangevallen werd, gleed hij toch FRANS DE MUNCK ..flitsende reactie meestal als een ongrijpbare drup pel kwikzilver langs zijn belagers. En ook bij Tonny van der Linden ontwikkelde de inspirerende Abe- vonk zich af en toe tot een laaiende vuurhaard. Want al kwam deze spe ler dan over het algemeen nog niet aan zijn clubpeil toe, toch Was hij vaak een belangrijke schakel in de combinaties en bovendien scoorde hij eenmaal. Deze wedstrijd was er ook een bewijs van, dat Van Wissen op het middenveld toch tot grotere dingen in staat is dan in de voorlinie. Voor rust was hij bijzonder nuttig toen hij vaak moest bijspringen om de ge vaarlijke linkervleugel van de Denen in bedwang te houden. En daar ook Klaassens zoals altijd weer aan vallend en verdedigend uitstekend speelde, waren de Nederlanders meestal meester van het middenveld. De kracht van de Nederlandse defen sie werd ook in deze wedstrijd weer bewezen: Kuys was toch wel beter dan Kraay, Wiersma liet de gevaar lijke Sörensen niet toe zijn spel ten volle te ontplooien en tot het centrum door te dringen, Van der Hart be trouwbaar, en De Munck tenslotte flitsend reagerend één keer voor kwam hij een zeker schijnend doel punt door een snelle pantersprong naar de hoek en bovendien door zijn knap getimede uitlopen zijn gro te spelinzicht" tónend. Beweeglijk Al met al een elftal, dat door een zichtbaar betere technische en tacti sche scholing de wapens van de te genstander grote beweeglijkheid, werklust en taaie volharding on schadelijk maakte. Want beweeglijk was dit elftal ongetwijfeld. Zo switchte de rechtsback eenmaal met de binnenspeler, waardóór deze rechtsback zelfs een gevaarlijk schot kon lossen. En bijna bij voortduring was er een snelle plaatsverwisseling van spelers in de aanval. Maar toch gebeurde dit allemaal met te weinig taktiseh intel lect. Daardoor was dit met één doel punt verdiend, maar voldoende be loond. Verdiénd, omdat de Neder landse spelers na rust een inzinking kregen én mat speelden. Totdat Abe Lenstra van deze middelmatigheid genoeg kreeg in het door schijnwerpers verlichte Feijenoord-stadion zijn onmisbaar heid voor het Nederlandse elftal nog eens duidelijk: met een beheerste i,» —j .~nga de uit positie gespeelde Deense doel man From in het doel. (Foto P.Z.C.). „Kijk eens", zei Elek Schwartz", zelfs in de beste machine kan wel eens zand zitten en dan loopt die niet. Zo ging het met ons in Ant werpen. Het lukte niet. Ik heb een Van der Linden nog nooit zo zwak zien spelen als toen tegen de Belgen. Maar nu, nu hebben de jongens elkaar gevonden. Zij hebben willen bewijzen, dat zij kunnen voetballen, en mij dunkt dat hebben zij bewezen". En de bondscoach vervolgde: „Het was niet de triomf van één speler, het was de triomf van een team. Wij hebben alles gedaan om construc tief te spelen en dat is gelukt. En ik geloof dat ook dat de grote winst van deze ontmoeting Is". Tonny van der Linden stond glun derend toe te kijken. „Natuurlijk was het begin lastig", waren de eerste woorden van de Utrechter „In het begin was het inderdaad even moeilijk, doch daar was ik gauw over heen, te meer daar het zo goed lukte met Piet Kruiver samen". Piet Kruiver deelde het oordeel van de D.O.S.-speler maar al te graag. „En of ik buiten spel stond bij die pass waaruit het eerste doelpunt ontstond? Zeker niet. Trouwens de grensrechter stond er vlak bij en die reageerde niet eens. Overigens: ze zeggen altijd dat ik zo langzaam ben, maar ik vond dat ik er vandaag lekker snel doorheen ging Abe was, zoals altijd en ondanks „het record" onverstoorbaar. „Ja, eindelijk is het dan gelukt. En of dat nu gebeurd in de eerste mi nuut of tegen het einde dat is toch niet zo belangrijk. Ik zeg maar zo: de wedstrijd duurt 2 maal 45 minuten". Toch liet dat record Abe kennelijk niet zo koud als hij liet blijken. Want even la ter waren zijn woorden: „Wie staat er nu het hoogst" Toen wij zeiden dat eigenlijk alleen de naar Spanje vertrokken Faas Wilkes een bedreiging voor de Fries vormt, klaarde zijn gezicht aanmerkelijk op. Gedrukte stemming In de Deense kleedkamer was de stemming uiteraard nogal ge drukt. De 51 nederlaag was te groot, was de algemene gedach te. „O zeker, de Nederlandse ploeg was duidelijk sterker dan wij, vond aanvoerder Pedersen, maar een verschil van vier doel punten is toch wel wat geflat teerd voor Nederland". Doelman Harry From zat stil in een hoekje. „Nee, er was niet veel tegen te doen, tegen de Neder landse doelpunten, maar het is onbegrijpelijk dat een scheids rechter met zo'n grote ervaring als Dusch het eerste doelpunt heeft goedgekeurd. Die Neder landse middenvoor stond minstens drie meter buitenspel toen hij de bal kreeg". De teamgenoten van de dappere Deense goalie, die hadden gehoord wat hun doelman zei, stemden er luidkeels mee in. middellijk vloog de bal laag in de hoek: 3-0. Niveau daalde Het spel-nïveau daalde daarna aan merkelijk. Nederland was enigszins „verzadigd" en de Denen waren te zeer aangetast om tot goede combi naties te kunnen komen. In de 35ste minuut loste Lenstra ech ter uit een scrimmage voor het Deense doel op met een geraffineerd schot, dat vlak onder de lat was, ge plaatst. Een snelle reactie van From voorkwam Abe's record doepunt. Rust kwam met de stand 3-0. De tweede helft begon met een toestand van evenwicht. Pech had Van der Linden in de achtste mi nuut toen zijn kogel, afgevuurd na een felle ren van Moulijn, de lat schampte. Nadat Verner Niel sen arbiter Dusch wel heel duide lijk had laten blijken dat het niet eens was met de beslissing van de Westduitse scheidsrechter kreeg Nederland zijn eerste corner na de hervatting. (?J,e;s*ot nag10 kol. 1) Abe Lenstra scoorde twee keer Slechts drie minuten was de wed strijd oudtoen Piet Kruijver reeds scoorde. (Foto P.Z.C. werd geen treffer, want de felle kopbal van Van der Kuil belandde tegen dc lat. In de 24ste minuut werd het tenslot te 2-0. Kruiver en Van der Linden vonden elkaar in een glanzende com binatie, die op het middenveld werd opgebouwd en die werd besloten met een hard schot van de Eindhovenaar. Een kwaliteits treffer. De Nederlandse scoringsdrift was door deze treffer niet gestuit. Twee minuten later ontwrichtten Moulijn en Lenstra op links de Deense defen sie opnieuw. Van de voet van Abc ging de bal naar Kruiver, die daarna de nog juist naar rechts afgezwenkte Van der Linden in het spel kon be trekken. De Utrechter stond in een moeilijke scorings positie, maar hij zag nog juist één gaatje, dat niet door From was afgeschermd, en on- KEES KUIJS ....beter dan Kraay. VAN DER KUIL ....kwikzilver...... Ongeveer 50.000 toeschouwers met als laatkomer wereldkampioen dammen Marcel Deslauriers had den zich op de tribune van 't Feye- noord stadion verzameld toen de spe lers van 't Nederlandse en het Deense team, voorafgegaan door de West duitse arbiter Dusch, het speelveld betraden. Na de gebruikelijke foto's en de toss, gewonnen door de Denen, mocht Piet Kruiver aftrappen. De eeiste aanval was voor de in oranje broek en oranje shirt gestoken Ne derlanders. Doch al in die eerste mi nuut moest Kees Kuys de Denen een eerste corner toestaan en al in die eerste fase van de strijd had Wiersma heel wat moeite met de rappe links- I huiten Sörensen. Toch was het Nederland, dat het eerst scoorde. In de derde minuut 1 kreeg Kruiver de bal plotseling op

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 5