ABE: INSPIRERENDE VONK VOOR 5-1-ZEGE
Tegen Denen bracht „chef" Lenstra
weer eenheid in Oranje - aanval
Al na 3 minuten had Nederland 'n voorsprong
Onverzettelijke kracht verdween
als sneeuw voor de zon
ELEK SCHWARTZ: HET WAS DE
TRIOME VAN EEN TEAM
«Ml*
de rechsbuitenplaats te pakken
naar alle waarschijnlijkheid in bui
tenspel positie uit een pass van
Lenstra uit het centrum toegespeeld.
Kruiver sprintte door naar het doel
en op het moment dat iedereen een
schot verwachtte trok de PSV-er de
bal naar de goed meegekomen Pietje
van der Kuil, die van dichtbij doel
man From geen kans gaf (1-0).
Hoewel de Deense aanvallen zeker
niet ongevaarlijk waren, was het eer
ste kwartier toch beslist voor de Ne
derlanders. Bijna had Nederland na
een kwartier zelfs al met 2-0 voorge
staan tien Piet Kruiver met een
prachtige pass Van der Linden in
vrije positie voor doelman From
bracht. Het schot van de Utrechter
ging echter juist naast. De Denen
lieten zich echter niet imponeren en
vooral middenvoor Madsen, die zelfs
Koentje Moulijn de bal kwam afne
men, was bijzonder gevaarlijk door
zijn grote snelheid en doorzettings
vermogen. Zijn directe tegenstander
stopper Cor van der Hart kwam her
haaldelijk snelheid te kort om de
Deen te „stoppen".
Nadat Abe Lenstra een moeilijke
kans niet had kunnen benutten en na
een onverwacht schot van rechtsback
Larsen op het Nederlandse doel,
kwam toch een Nederlands doelpunt.
Nu had arbiter Dusch echter gezien
dat Piet Kruiver buiten spel stond en
terecht keurde hit het doelpunt af.
Scoringskans
Nederland behield het overwicht
en de aanvallen werden steeds ge
vaarlijker doordat het op de lin
kervleugel met Koen Moulijn op
eens wel lukte en Piet Kruiver, in
vooruitgeschoven positie, steeds
meer de aandacht van de Deense
verdedigers voor zich opeiste. In
de 21ste minuut kwam dan ook
weer een goede scoringskans voor
de oranje ploeg. Moulijn was be
hendig langs rechtsback Larsen
geglipt en de Deen kon zijn rush
slechts door een overtreding stui
ten. De kleine Feyenoorder nam
de vrije schop zelf, precies op
maat naar Van der Kuil. Maar het
(Van onze speciale verslaggever)
IN DIE 33e MINUUT van de tweede helft verlo
ren bijna alle 50.000 toeschouwers een hand
jevol Deense supporters uitgezonderd daar in
de gigantische Rotterdamse Feïjenoordkuip
even hun zelfbeheersing. Dat was toen de 37-
jarige Abe Lenstra vlak bij het Deense doel een
pass van Pietje van der Kuil met één beenbewe
ging onder bedwang kreeg, ijzig-kalm de situa
tie overzag en vervolgens de Scandinavische net
ten in lichte beroering brachtAbe had Ne
derland naar een 4-0-voorsprong geschoten.
Maar de onverstoorbare Enschedese Fries had
meer gedaan: eindelijk had hij het oude record
van Bep Bakhui js 30 doelpunten voor het Ne
derlandse elftal verbeterd! Want in de inter
landcarrière van Lenstra was dit zijn 31e tref
fer. En bovendien betekende deze treffer de
vonk, die het wedstrijdvuur weer hoog deed op
laaien. Na de rust immers was het Nederlandse
spel langzaam maar zeker verflauwd en de felle
stormlopen, die de Denen in die periode op de
prachtig verlichte grasmat van het Feijenoord
stadion ontwikkelden, konden ook al geen leven
in de brouwerij brengen, omdat de tactische
Verrassing en dus het gevaar van een doorboring
steeds ontbrak. Toen kwam dan eindelijk, dat
Abe-doelpuntNa de matte, gelijkmatige
vertoning van na de rust, sprong deze glorieuze
gebeurtenis destemeer naar voren. En daarom
was het geen wonder, dat praktisch geen Neder
lander in deze minuut op zijn plaats bleef zitten.
Uit de tribunes explodeerde als het ware een
donderend gejuich, dat langzaam en schokkend
overging in het oorverdovende staccato van het
ABE-ABE-geroepHet was een bijna onge
controleerde uiting van grenzeloze bewondering
voor de man, die opnieuw het vaderlandse top
voetbal had opgetrokken uit de sfeerloze middel
matigheid. En plotseling oók als gedreven
door deze orkaan van juichkreten renden de
andere Nederlandse spelers naar Abe, dromden
als geestdriftige Brazilianen rond hem en leid
den hem tenslotte in triomf naar het midden...
Want dit is zeker: het was opnieuw de wedstrijd
van de geniale Lenstra!
Deze veel-omstreden tacticus bewees ook nu weer, dat hij in staat is de
„mysterieuze krachten in de sport" aan het werk te zettenHoe anders
is het te verklaren, dat dezelfde spelers, die enkele weken geleden nog in
Antwerpen als nerveuze debutanten elkaar het leven zuur maakten, nu
plotseling met Abe bij zich tot prachtig beheerst individueel spel,
maar vooral tot een kloppende aanvalseenheid kwamen! Dit maakt het in
ieder geval volkomen duidelijk, dat de opzet van Elek Schwartz, de bonds-
trainer, volkomen slaagde: Lenstra heeft alleen verdiensten door zijn su
perieure balbelieersing en zijn geniaal spelinzicht, maar hij is vooral waar
devol als „chef" van de voorhoede. En dat was hij ongetwijfeld: een „chef",
die zijn medespelers stilzwijgend tot rust en dus tot beheerst spel dwong
en die bovendien door zijn begenadigd spelinzicht keer op keer mateloze
verwarring in de Deense defensie stichtte en daarbij opening voor zijn ka
meraden schiepToen tenslotte de Duitse arbiter Dusch zijn fluit voor
de laatste maal aan de lippen had gezet, was het dan ook in het geheel niet
verbazingwekkend, dat Lenstra zelfs twee keer gescoord had en dat hij in
twee van de overige drie Nederlandse treffers een aandeel had gehad. Op
nieuw was Abe de vonk van inspiratie geweest, die Oranje naar een zege
stuurde: met 5-1 werden de Denen verslagen
Toegegeven: in Denemarken worden
de lop-voetballers nog steeds niet be
taald en de Denen voeren dit pure
amateurisme zelfs zover door, dat
spelers, die in het buitenland als prof
hebben gespeeld en naar Denemarken
terugkeren, ook niet in het nationale
team worden opgesteld. Daar staat
echter tegenover, dat de „tinnen sol
daatjes van het amateurisme", zoals
ze in Denemarken worden genoemd,
voor Nederland beruchte tegenstan
ders zijn: sinds de invoering van het
betaalde voetbal had Oranje nog niet
eenmaal van de Denen gewonnen
Maar niet alleen voor Nederland een
beruchte tegenstander; Duitsland had
immers ook slechts een gelijk spel
tegen dit team kunnen bewerkstelli
gen en Finland was zelfs met 4-1 ten
onder gegaanTegen dit technisch
en tactisch knap en bij vlagen zelfs
geniaal spelend Nederlands elftal,
verdween de onverzettelijke kracht
van het Deense spel echter als sneeuw
voor de zon
Abe Lenstra was daar dus in de eer
ste plaats verantwoordelijk voor.
Maar hij niet alleennu de ande
re spelers geen blijk meer gaven van
wedstrijdzenuwen. De lange, ogen
schijnlijk slungelige Piet Kruijver,
die in Antwerpen maar niet uit de
voeten kon komen, ontpopte zich plot
seling weer als een aanvaller van for
maat. Hij werd zeker van zijn zaak,
omdat hij er rotsvast van overtuigd
was, dat een Abe-pass zou komen als
hij zich maar vrij liepEn dus
zocht hij steeds uitstekend positie,
maar bovendien passeerde hij met op
vallend gemak zijn tegenstander; hij
vloeide bij wijze van spreken
langs zijn directe tegenstander, spil
Hans Nielsen, beslist niet de sterkste
man in de Deense defensie.
JUIST DE STERKSTE
Neen, een veel gevaarlijker man in
het Deense
rechtsback
linksbuiten
van de Deense ploeg. En het was on
getwijfeld jammer voor dribbelaar
Moulijn, dat juist hij de sterkste
Deense verdediger steeds weer op zijn
weg vond.
De Rotterdamse lichtgewicht
kon zijn spel. dan ook niet ten volle
ontplooien, maar toch kwam hij met
een Garincha-schijnbeweging er nog
vaak langs. Dan maakte hij echter de
fout, de bal toch nog langer bij zich
te houden. Pas tegen het eind van de
wedstrijd liet hij dit individualisme
varen.
Daarom kwam er ongetwijfeld
veel meer gevaar van de rechter
vleugel, waar naast binnenspeler
Lenstra een uitstekend op dreef
zijnde Van der Kuil opereerde. Hij
had ongetwijfeld meer bewegings
vrijheid dan Moulijn, want zijn
directe tegenstander Verner Niel
sen moest vaak in het centrum
van de verdediging te hulp ko
men, maar als Pietje van der Kuil
aangevallen werd, gleed hij toch
FRANS DE MUNCK
..flitsende reactie
meestal als een ongrijpbare drup
pel kwikzilver langs zijn belagers.
En ook bij Tonny van der Linden
ontwikkelde de inspirerende Abe-
vonk zich af en toe tot een laaiende
vuurhaard. Want al kwam deze spe
ler dan over het algemeen nog niet
aan zijn clubpeil toe, toch Was hij
vaak een belangrijke schakel in de
combinaties en bovendien scoorde hij
eenmaal.
Deze wedstrijd was er ook een
bewijs van, dat Van Wissen op het
middenveld toch tot grotere dingen
in staat is dan in de voorlinie. Voor
rust was hij bijzonder nuttig toen hij
vaak moest bijspringen om de ge
vaarlijke linkervleugel van de Denen
in bedwang te houden. En daar ook
Klaassens zoals altijd weer aan
vallend en verdedigend uitstekend
speelde, waren de Nederlanders
meestal meester van het middenveld.
De kracht van de Nederlandse defen
sie werd ook in deze wedstrijd weer
bewezen: Kuys was toch wel beter
dan Kraay, Wiersma liet de gevaar
lijke Sörensen niet toe zijn spel ten
volle te ontplooien en tot het centrum
door te dringen, Van der Hart be
trouwbaar, en De Munck tenslotte
flitsend reagerend één keer voor
kwam hij een zeker schijnend doel
punt door een snelle pantersprong
naar de hoek en bovendien door
zijn knap getimede uitlopen zijn gro
te spelinzicht" tónend.
Beweeglijk
Al met al een elftal, dat door een
zichtbaar betere technische en tacti
sche scholing de wapens van de te
genstander grote beweeglijkheid,
werklust en taaie volharding on
schadelijk maakte. Want beweeglijk
was dit elftal ongetwijfeld. Zo
switchte de rechtsback eenmaal met
de binnenspeler, waardóór deze
rechtsback zelfs een gevaarlijk schot
kon lossen.
En bijna bij voortduring was er een
snelle plaatsverwisseling van spelers
in de aanval. Maar toch gebeurde dit
allemaal met te weinig taktiseh intel
lect. Daardoor was dit met één doel
punt verdiend, maar voldoende be
loond. Verdiénd, omdat de Neder
landse spelers na rust een inzinking
kregen én mat speelden. Totdat Abe
Lenstra van deze middelmatigheid
genoeg kreeg
in het door schijnwerpers verlichte
Feijenoord-stadion zijn onmisbaar
heid voor het Nederlandse elftal nog
eens duidelijk: met een beheerste
i,» —j .~nga
de uit positie gespeelde Deense doel
man From in het doel.
(Foto P.Z.C.).
„Kijk eens", zei Elek Schwartz",
zelfs in de beste machine kan wel
eens zand zitten en dan loopt die
niet. Zo ging het met ons in Ant
werpen. Het lukte niet. Ik heb
een Van der Linden nog nooit zo
zwak zien spelen als toen tegen
de Belgen. Maar nu, nu hebben
de jongens elkaar gevonden. Zij
hebben willen bewijzen, dat zij
kunnen voetballen, en mij dunkt
dat hebben zij bewezen". En de
bondscoach vervolgde: „Het was
niet de triomf van één speler, het
was de triomf van een team. Wij
hebben alles gedaan om construc
tief te spelen en dat is gelukt.
En ik geloof dat ook dat de grote
winst van deze ontmoeting Is".
Tonny van der Linden stond glun
derend toe te kijken. „Natuurlijk
was het begin lastig", waren de
eerste woorden van de Utrechter
„In het begin was het inderdaad
even moeilijk, doch daar was ik
gauw over heen, te meer daar het
zo goed lukte met Piet Kruiver
samen".
Piet Kruiver deelde het oordeel
van de D.O.S.-speler maar al te
graag. „En of ik buiten spel
stond bij die pass waaruit het
eerste doelpunt ontstond? Zeker
niet. Trouwens de grensrechter
stond er vlak bij en die reageerde
niet eens. Overigens: ze zeggen
altijd dat ik zo langzaam ben,
maar ik vond dat ik er vandaag
lekker snel doorheen ging
Abe was, zoals altijd en ondanks
„het record" onverstoorbaar. „Ja,
eindelijk is het dan gelukt. En of
dat nu gebeurd in de eerste mi
nuut of tegen het einde dat is
toch niet zo belangrijk. Ik zeg
maar zo: de wedstrijd duurt 2
maal 45 minuten". Toch liet dat
record Abe kennelijk niet zo koud
als hij liet blijken. Want even la
ter waren zijn woorden: „Wie
staat er nu het hoogst" Toen
wij zeiden dat eigenlijk alleen de
naar Spanje vertrokken Faas
Wilkes een bedreiging voor de
Fries vormt, klaarde zijn gezicht
aanmerkelijk op.
Gedrukte stemming
In de Deense kleedkamer was de
stemming uiteraard nogal ge
drukt. De 51 nederlaag was te
groot, was de algemene gedach
te. „O zeker, de Nederlandse
ploeg was duidelijk sterker dan
wij, vond aanvoerder Pedersen,
maar een verschil van vier doel
punten is toch wel wat geflat
teerd voor Nederland".
Doelman Harry From zat stil in
een hoekje. „Nee, er was niet veel
tegen te doen, tegen de Neder
landse doelpunten, maar het is
onbegrijpelijk dat een scheids
rechter met zo'n grote ervaring
als Dusch het eerste doelpunt
heeft goedgekeurd. Die Neder
landse middenvoor stond minstens
drie meter buitenspel toen hij de
bal kreeg". De teamgenoten van
de dappere Deense goalie, die
hadden gehoord wat hun doelman
zei, stemden er luidkeels mee in.
middellijk vloog de bal laag in de
hoek: 3-0.
Niveau daalde
Het spel-nïveau daalde daarna aan
merkelijk. Nederland was enigszins
„verzadigd" en de Denen waren te
zeer aangetast om tot goede combi
naties te kunnen komen.
In de 35ste minuut loste Lenstra ech
ter uit een scrimmage voor het
Deense doel op met een geraffineerd
schot, dat vlak onder de lat was, ge
plaatst. Een snelle reactie van From
voorkwam Abe's record doepunt.
Rust kwam met de stand 3-0.
De tweede helft begon met een
toestand van evenwicht. Pech had
Van der Linden in de achtste mi
nuut toen zijn kogel, afgevuurd
na een felle ren van Moulijn, de
lat schampte. Nadat Verner Niel
sen arbiter Dusch wel heel duide
lijk had laten blijken dat het niet
eens was met de beslissing van de
Westduitse scheidsrechter kreeg
Nederland zijn eerste corner na de
hervatting.
(?J,e;s*ot nag10 kol. 1)
Abe Lenstra
scoorde twee keer
Slechts drie minuten was de wed
strijd oudtoen Piet Kruijver reeds
scoorde.
(Foto P.Z.C.
werd geen treffer, want de felle
kopbal van Van der Kuil belandde
tegen dc lat.
In de 24ste minuut werd het tenslot
te 2-0. Kruiver en Van der Linden
vonden elkaar in een glanzende com
binatie, die op het middenveld werd
opgebouwd en die werd besloten met
een hard schot van de Eindhovenaar.
Een kwaliteits treffer.
De Nederlandse scoringsdrift was
door deze treffer niet gestuit. Twee
minuten later ontwrichtten Moulijn
en Lenstra op links de Deense defen
sie opnieuw. Van de voet van Abc
ging de bal naar Kruiver, die daarna
de nog juist naar rechts afgezwenkte
Van der Linden in het spel kon be
trekken. De Utrechter stond in een
moeilijke scorings positie, maar hij
zag nog juist één gaatje, dat niet
door From was afgeschermd, en on-
KEES KUIJS
....beter dan Kraay.
VAN DER KUIL
....kwikzilver......
Ongeveer 50.000 toeschouwers
met als laatkomer wereldkampioen
dammen Marcel Deslauriers had
den zich op de tribune van 't Feye-
noord stadion verzameld toen de spe
lers van 't Nederlandse en het Deense
team, voorafgegaan door de West
duitse arbiter Dusch, het speelveld
betraden. Na de gebruikelijke foto's
en de toss, gewonnen door de Denen,
mocht Piet Kruiver aftrappen. De
eeiste aanval was voor de in oranje
broek en oranje shirt gestoken Ne
derlanders. Doch al in die eerste mi
nuut moest Kees Kuys de Denen een
eerste corner toestaan en al in die
eerste fase van de strijd had Wiersma
heel wat moeite met de rappe links-
I huiten Sörensen.
Toch was het Nederland, dat het
eerst scoorde. In de derde minuut
1 kreeg Kruiver de bal plotseling op