PETER TOWNSEND Op huwelijk zou nu verbanning volgen ZÓ DENKT MEN IN NET BUITENLAND ER OVER De RAF-piloot, die door het hart van een (Advertentie) DEREK MASON firffgg prinSeS gfCll S3 /N GEVAL van een huwelijk is het zeker, dat Peter en Margaret uit Engeland zul len voorden verbannen. Koningin Elizabeth: ,Jk wil mijn zuster graag gelukkig zién, maar de kerk verbiedt dit huwelijk". Noch voor Townsend noch voor Margaret zal er iemand anders zijn. ■af Aller ogen zijn thans gericht op Buckingham Palace Daar zal de beslissing moeten vallen. TOWNSEND was ongelukkig, maar hij leed niet onder zijn verdriet, zoals sommige kranten suggereerden. Hij zei dat onomwonden toen ik hem op een persconferentie ont moette. Op een vraag van een collega, die tevens medelijden jegens hem inhield, riep hij: „Stop eens even. Ongelukkig zijn en onder iets lijden is nog niet hetzelfde. Als ik thans lijd on der al uw vragen dan betekent dat nog niet, dat ik ook persé ongelukkig behoef te zijn". Geen plaats voor medelijden Hij vertelde ons, dat volgens de wet op de koninklijke huwelijken prinses Margaret niet zou kun nen trouwen zonder toestemming van de koningin, afgezien dus van hetgeen haar vader haar ook be loofd mocht hebben. En bovendien zelfs al zou de koningin haar toe stemming willen geven dan zou zij dit nog niet kunnen omdat het haar als hoofd van de Kerk van Engeland verboden is. De kerk erkent geen huwelijk van een ge scheiden man of vrouw. Sinds de ze affaire is er echter wel een an dere stroming gekomen, die recht streeks indruist tegen deze oude, kerkelijke wet. Een aanzienlijk aantal Anglicaanse geestelijken houdt zich hier niet meer aan en in feite worden er heel wat van van deze huwelijken in de kerken gesloten. Na haar 25ste NA een bestudering van de desbetreffende wet werd pas in 1955 onthuld, dat prinses Margaret na haar 25ste jaar zou kunnen trouwen met of zonder toestemming van de koningin, maar dat ze van haar voorgeno men huwelijk kennis zou moeten geven aan de „Baad van State". Daarna zou ze een jaar moeten wachten, waarna haar besluit in stemming zou moeten worden ge bracht in het parlement. Indien het voorstel zou worden afgewezen zou de prinses wette lijk niet kunnen trouwen. Townsend weet welke problemen er vastzitten aan een eventueel huwelijk met Margaret. Zij zou, net als haar oom, de hertog van Windsor, niet alleen afstand moe ten doen van alle rechten op de troon, ook voor haar nakomelin gen, maar bovendien zouden de prinses en Townsend, evenals de Windsors, naar alle waarschijn lijkheid uit Engeland worden ver bannen. Geen uitkering Townsend is geen rijk man, althans niet om een grote staat te voeren, die men van hem zou verwach ten. Al zijn bezittingen teza men vormen een bedrag van nog geen zes cijfers. De prin ses zal in totaal kunnen re kenen op rond twee miljoen gulden, inclusief alle legaten van vrienden van haar moe der, wijlen koning George V, George VI en koningin Mary. Indien Margaret met toestem ming van haar zuster trouwt zal ze ongeveer f 180.000 per jaar van de staat ontvangen. Trouwt ze zonder toestemming dan ont vangt ze precies hetzelfde als in dertijd de hertog van Windsor: geen cent. Ook hij kreeg niets toen hij afstand deed van de troon en de ingeving van zijn hart volgde. Maar de hertog en zijn echtgenote waren financieel geheel onafhankelijk. Er zijn twee dingen, die in het voordeel van Townsend spreken. In de eerste plaats, dat hij in de ogen van het Britse volk de man is voor prinses Margaret en ten tweede, dat hij in de echtschei dingsprocedure de eisende partij is geweest. De Kerk Koningin Elizabeth, de opinie van het Britse volk wetende, heeft gezegd, dat- het haar ernstige verlangen is liaar zuster gelukkig te zien, maar dat de kerk liet huwelijk heeft verboden en Margaret de leer van de kerk zal gehoorza men. „Prinses Margaret", zo zei ^ie mand uit haar omgeving mij, „is inderdaad een devote vrouw, maar aan de andere kant heeft zij een zeer sterke wil en houdt ze van Peter Townsend. Ik geloof, dat de tijd zeer snel nadert, dat ze toch in het huwelijk zullen tre den en het land verlaten. Town send is een betrekking aangebo den bij een Canadese luchvaart- maatschappij en als hij de prin ses trouwt is het zeker, dat zij zich in Canada zullen vestigen". Op een avond in oktober 1955 nam Townsend afscheid van Mar garet en algemeen werd gedacht dat zij elkaar nooit zouden weer zien. Niemand anders Op 8 september 1957 schreef de Sunday Pic torial, dat de prinses liad ge zworen niet te zullen trou wen als zij Townsend niet tot echtgenoot zou kunnen krij gen. En Townsend zei op een vraag van de Pictorial: „Als de prinses en ik niet met el kaar kunnen trouwen, zal geen van ons in het huwelijk treden". Gedurende zijn wereldreis stond Townsend regelmatig in contact met zijn prinses en kort na zijn terugkeer sloeg hij alle specula ties de bodem in door haar ter stond te bezoeken. In maart en mei van dit jaar schokte hij ge heel Engeland door veelvuldig Twee sombere gezichten van mensen, die zielsveel van elkaar houden en toch niet hun geluk kunnen grijpen. Margaret te ontmoeten, zulks on danks de beweerde tegenweipin- gen van de koningin. Maar op 11 juli beloofde prinses Margaret haar zuster, dat zij Townsend niet meer zou zien zonder toe stemming van de koningin zelf. Ontmoeting OP zaterdag 16 augustus vroeg prinses Margaret haar zus ter officieel toestemming voor een bezoek van Peter. Zij wachtte hem in de Royal Lodge te Windsor, Townsend was op 7 augustus al in Engeland aange komen, na een telefoontje van Margaret te Brussel, dat ze hem om een positie. Als een man de vrouw heeft, van wie hij houdt, wat betekent dan een positie? Twee mensen, die van elkaar hou den, hebben geen positie nodig, ze hebben zichzelf. Men kan altijd ergens een baan vinden en ten slotte is het de taak van een man voor zijn vrouw te werken. Ik houd van prinses Margaret, dat weet iedereen, en ik weet dat zij van mij houdt. Ik kan niet zeg gen of we zullen trouwen. Die be slissing moet uit een andere hoek komen, waarvoor ik - niet kan spreken". Beslissing DIE „andere hoek" ïs Buckingham Palace en nog heden ten dagen zijn de ogen van Groot-Brïttanië en de gehele wereld gericht op de prinses en liaar oorlogsheld, die gespannen het ogenblik- verbeiden, waarop hun toe stemming zal worden gege ven als man en vrouw een nieuwe toekomst tegemoet te gaan. Als die toestemming ooit zal komen De strategische waarde van de Chi nese kusteilnnden is uiterst gering, zowel voor de nationalisten als voor de conimuinsten, zo schrijft de cor respondent van The Times te Tokio. De kwestie is dan ook niet van stra tegische, maar van politieke aard. Af stand doen van de kusteilanden bete kent voor de Nationalisten het laat ste restje hoop opgeven op de her overing van het Chinese vasteland. Elke verzwakking van de „terug naar het vasteland-leer" door neu tralisering, een staakt het vuren of gebiedsafstaiul is voor de Nationalis ten onaanvaardbaar. Wat zou er, indien men de gedachte aan herovering liet vallen, moeten gebeuren met het grote regeringsap paraat, ingesteld op een China van 600 miljoen mensen, dat naast het provinciale bestuur voor de tien mil joen inwoners van Taiwan, wordt in stand gehouden? Waarom zou men dan nog een goed geoefend leger van 400.000 man op de been houden? De dictatuur van een partij blijft voortduren en twee miljoen Chine zen behouden hun dominerende po sitie over de acht miljoen Formosa- nen. Voor dit alles zou geen reden van bestaan meer zijn, indien de ge dachte van het vasteland zou wor den losgelaten. Men komt thans de Formosanen meer tegemoet en tracht hen in het bestuur te betrekken. Ook in handel en industrie krijgen zij meer kansen. Ongeveer 70 procent van de troepen bestaat uit Formosanen. De supre matie berust echter als tevoren bij de Kwomintang. De Formosanen worden steeds gecontroleerd door Chinese officieren. De politieke officieren, die verbon den zijn aan alle eenheden tot de compagnieën toehebben tot taak het enthousiasme bij de troep te be waren en de verspreiding van de sub- In Brussel zocht hij zijn troost in het paardrijden waarvan hij een buitengeivoon liefhebber is. schuwe en kalme man lijken, ver geet niet, dat hij weet wat hij wil en zeer vastberaden is. Ik ben er vast van overtuigd, dat hij en prinses Margaret zullen trouwen en Engeland gaan verlaten. De prinses wil Townsend aan haar zijde. Hij is de enige man ter we reld, die haar gelukkig zou kun nen maken en dit dan ook zal doen en zij is volledig bereid van alles afstand te doen om hem maar als echtgenoot te krijgen". Geen ander EEN van de vriendinnen van dc prinses zei precies het zelfde. „Ze zullen trouwen", vertelde zij mij. „Daar behoeft U niet aan te twijfelen. De prinses heeft mij persoonlijk eens verteld, hoeveel ze van Peter houdt. *Ze zei toen woordelijk: „Er kan voor, mij nooit meer een andere man zijn. Evenmin als er voor hem een andere vrouw is. We zullen wachten, ook al duurt het nog zo lang, tot de tijd rijp is. Als we de grote stap nu nemen zouden wij mijn zuster onnoemelijk veel leed doen en dat wil ik voorkomen". Na haar huwelijk zou prinses Margaret waarschijnlijk benoemd worden tot gouverneur van een Britse bezitting overzee, met Townsend aan haar zijde. Hijzelf zei hierover echter: „Ik geef niets (Advertentie) versieve ideeën tegen te gaan. Het systeem werkt goed. Zelfs op Que- moy waar de troepen voor de helft uit Formosanen bestaan is het mo reel goed. Deze week wordt er niet gescho ten. Mogelijk zal men van de ge legenheid gebruik maken, zo meent het Franse blad Le Figaro, dat het conflict kan worden ge regeld en dat op eervolle voor waarden zowel voor de Amerika nen de Chinese nationalisten als de communisten. Bij de Verenigde Naties in New- York heeft men hoop gekregen, dat de communisten niet zo onverzoenlijk zijn als men wel had gedacht. Het nieuws om deze week de kanonnen te laten zwijgen werd dan ook met instemming begroet. Het Amerikaanse blad The New- York Times gaat nader in op de ver klaring om het vuren voor een week te staken. Het blad somt een aantal redenen op voor deze Chinese stap. In de eerste plaats hebben de verzoe ningsgezinde verklaringen de Ameri kaanse president en de minister van buitenlandse zaken, Eisenhower en Dulles duidelijk gemaakt dat de Amerikaanse regering tot op zekere hoogte bereid is tot een compromis wat de eilanden voor de Chinese kust betreft. In de tweede plaats is de verklaring kennelijk een zet in de psychologi sche oorlogvoering. In de derde plaats is er volgens het Amerikaan se blad de mogelijk dat Moskou be vreesd is geworden voor de risico's, die het liep. Volgens de New-York Times dient de Amerikaanse regering gebruik te maken van het staken van het vu ren om vorderingen te maken bij de besprekingen over een regeling voor de Straat van Formosa. In officiële kringen in Washington is weer eens wilde spreken. Vrijdag avond 15 augustus hadden ze nog een lang telefoongesprek, gevolgd door een kort bezoek op dezelfde avond, waaraan de koningin moeder haar zegen had gegeven. Het definitieve woord of de ro mance tussen Townsend en Mar garet kan voortgaan of ten slotte zal moeten doodlopen moet even wel van de koningin komen. Zijn beste vriend zei daarover te gen mij: „Peter mag dan een Voor Uw „verre" bloemengroer... FLEUROP men geneigd het plotselinge aanbod der communistische Chinezen in de eerste plaats te zien als een propa ganda-manoeuvre, waar misschien een diepere betekenis achter schuilt. Dit aanbod zou, volgens sommige zegslieden kunnen betekenen, dat de communisten tot het besef zijn geko men, dat het bombarderen van de ei landen Quemoy en Matsoe tot geen ander resultaat heeft geleid, dan dat de Amerikaanse strijdmacht in het gebied van Formosa op aanzien lijke wijze is uitgebreid. Het enige commentaar van het Ame rikaanse ministerie van buitenlandse zaken was, dat men het toejuicht, als aan het bombarderen een eind komt. Er wordt op het ogenblik druk over leg gepleegd met nationalistisch Chi na. De vraag blijft wat voor effect het eventuele verlies van de kusteilanden voor het régime van Tsang kai-Tsjek zou hebben. Een afstand bij overeen komst zou erger aankomen dan ver lies na moedige verdediging. Zal het régime zich tegen elke oplossing ver zetten en desnoods zonder hulp tot een zelfmoordaanval op het vaste land overgaan?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 7