PETER TOWNSEND
Op huwelijk zou nu
verbanning volgen
ZÓ DENKT MEN IN NET
BUITENLAND ER OVER
De RAF-piloot, die
door het hart van een
(Advertentie)
DEREK MASON firffgg prinSeS gfCll
S3
/N GEVAL van een huwelijk
is het zeker, dat Peter en
Margaret uit Engeland zul
len voorden verbannen.
Koningin Elizabeth: ,Jk wil
mijn zuster graag gelukkig
zién, maar de kerk verbiedt dit
huwelijk".
Noch voor Townsend noch
voor Margaret zal er iemand
anders zijn.
■af
Aller ogen zijn thans gericht
op Buckingham Palace
Daar zal de beslissing moeten
vallen.
TOWNSEND was ongelukkig, maar hij leed niet onder
zijn verdriet, zoals sommige kranten suggereerden. Hij
zei dat onomwonden toen ik hem op een persconferentie ont
moette. Op een vraag van een collega, die tevens medelijden
jegens hem inhield, riep hij: „Stop eens even. Ongelukkig zijn
en onder iets lijden is nog niet hetzelfde. Als ik thans lijd on
der al uw vragen dan betekent dat nog niet, dat ik ook persé
ongelukkig behoef te zijn".
Geen plaats voor
medelijden
Hij vertelde ons, dat volgens de
wet op de koninklijke huwelijken
prinses Margaret niet zou kun
nen trouwen zonder toestemming
van de koningin, afgezien dus van
hetgeen haar vader haar ook be
loofd mocht hebben. En bovendien
zelfs al zou de koningin haar toe
stemming willen geven dan zou
zij dit nog niet kunnen omdat het
haar als hoofd van de Kerk van
Engeland verboden is. De kerk
erkent geen huwelijk van een ge
scheiden man of vrouw. Sinds de
ze affaire is er echter wel een an
dere stroming gekomen, die recht
streeks indruist tegen deze oude,
kerkelijke wet. Een aanzienlijk
aantal Anglicaanse geestelijken
houdt zich hier niet meer aan en
in feite worden er heel wat van
van deze huwelijken in de kerken
gesloten.
Na haar 25ste
NA een bestudering van de
desbetreffende wet werd pas
in 1955 onthuld, dat prinses
Margaret na haar 25ste jaar zou
kunnen trouwen met of zonder
toestemming van de koningin,
maar dat ze van haar voorgeno
men huwelijk kennis zou moeten
geven aan de „Baad van State".
Daarna zou ze een jaar moeten
wachten, waarna haar besluit in
stemming zou moeten worden ge
bracht in het parlement.
Indien het voorstel zou worden
afgewezen zou de prinses wette
lijk niet kunnen trouwen.
Townsend weet welke problemen
er vastzitten aan een eventueel
huwelijk met Margaret. Zij zou,
net als haar oom, de hertog van
Windsor, niet alleen afstand moe
ten doen van alle rechten op de
troon, ook voor haar nakomelin
gen, maar bovendien zouden de
prinses en Townsend, evenals de
Windsors, naar alle waarschijn
lijkheid uit Engeland worden ver
bannen.
Geen uitkering
Townsend is geen rijk
man, althans niet om
een grote staat te voeren, die
men van hem zou verwach
ten. Al zijn bezittingen teza
men vormen een bedrag van
nog geen zes cijfers. De prin
ses zal in totaal kunnen re
kenen op rond twee miljoen
gulden, inclusief alle legaten
van vrienden van haar moe
der, wijlen koning George V,
George VI en koningin Mary.
Indien Margaret met toestem
ming van haar zuster trouwt zal
ze ongeveer f 180.000 per jaar
van de staat ontvangen. Trouwt
ze zonder toestemming dan ont
vangt ze precies hetzelfde als in
dertijd de hertog van Windsor:
geen cent. Ook hij kreeg niets
toen hij afstand deed van de
troon en de ingeving van zijn
hart volgde. Maar de hertog en
zijn echtgenote waren financieel
geheel onafhankelijk.
Er zijn twee dingen, die in het
voordeel van Townsend spreken.
In de eerste plaats, dat hij in de
ogen van het Britse volk de man
is voor prinses Margaret en ten
tweede, dat hij in de echtschei
dingsprocedure de eisende partij
is geweest.
De Kerk
Koningin Elizabeth, de
opinie van het Britse volk
wetende, heeft gezegd, dat-
het haar ernstige verlangen is
liaar zuster gelukkig te zien,
maar dat de kerk liet huwelijk
heeft verboden en Margaret de
leer van de kerk zal gehoorza
men.
„Prinses Margaret", zo zei ^ie
mand uit haar omgeving mij, „is
inderdaad een devote vrouw,
maar aan de andere kant heeft zij
een zeer sterke wil en houdt ze
van Peter Townsend. Ik geloof,
dat de tijd zeer snel nadert, dat
ze toch in het huwelijk zullen tre
den en het land verlaten. Town
send is een betrekking aangebo
den bij een Canadese luchvaart-
maatschappij en als hij de prin
ses trouwt is het zeker, dat zij
zich in Canada zullen vestigen".
Op een avond in oktober 1955
nam Townsend afscheid van Mar
garet en algemeen werd gedacht
dat zij elkaar nooit zouden weer
zien.
Niemand anders
Op 8 september 1957
schreef de Sunday Pic
torial, dat de prinses liad ge
zworen niet te zullen trou
wen als zij Townsend niet tot
echtgenoot zou kunnen krij
gen. En Townsend zei op een
vraag van de Pictorial: „Als
de prinses en ik niet met el
kaar kunnen trouwen, zal
geen van ons in het huwelijk
treden".
Gedurende zijn wereldreis stond
Townsend regelmatig in contact
met zijn prinses en kort na zijn
terugkeer sloeg hij alle specula
ties de bodem in door haar ter
stond te bezoeken. In maart en
mei van dit jaar schokte hij ge
heel Engeland door veelvuldig
Twee sombere gezichten van
mensen, die zielsveel van
elkaar houden en toch niet
hun geluk kunnen grijpen.
Margaret te ontmoeten, zulks on
danks de beweerde tegenweipin-
gen van de koningin. Maar op 11
juli beloofde prinses Margaret
haar zuster, dat zij Townsend
niet meer zou zien zonder toe
stemming van de koningin zelf.
Ontmoeting
OP zaterdag 16 augustus vroeg
prinses Margaret haar zus
ter officieel toestemming
voor een bezoek van Peter. Zij
wachtte hem in de Royal Lodge
te Windsor, Townsend was op 7
augustus al in Engeland aange
komen, na een telefoontje van
Margaret te Brussel, dat ze hem
om een positie. Als een man de
vrouw heeft, van wie hij houdt,
wat betekent dan een positie?
Twee mensen, die van elkaar hou
den, hebben geen positie nodig, ze
hebben zichzelf. Men kan altijd
ergens een baan vinden en ten
slotte is het de taak van een man
voor zijn vrouw te werken. Ik
houd van prinses Margaret, dat
weet iedereen, en ik weet dat zij
van mij houdt. Ik kan niet zeg
gen of we zullen trouwen. Die be
slissing moet uit een andere hoek
komen, waarvoor ik - niet kan
spreken".
Beslissing
DIE „andere hoek" ïs
Buckingham Palace en
nog heden ten dagen zijn de
ogen van Groot-Brïttanië en
de gehele wereld gericht op de
prinses en liaar oorlogsheld,
die gespannen het ogenblik-
verbeiden, waarop hun toe
stemming zal worden gege
ven als man en vrouw een
nieuwe toekomst tegemoet te
gaan.
Als die toestemming ooit zal
komen
De strategische waarde van de Chi
nese kusteilnnden is uiterst gering,
zowel voor de nationalisten als voor
de conimuinsten, zo schrijft de cor
respondent van The Times te Tokio.
De kwestie is dan ook niet van stra
tegische, maar van politieke aard. Af
stand doen van de kusteilanden bete
kent voor de Nationalisten het laat
ste restje hoop opgeven op de her
overing van het Chinese vasteland.
Elke verzwakking van de „terug
naar het vasteland-leer" door neu
tralisering, een staakt het vuren of
gebiedsafstaiul is voor de Nationalis
ten onaanvaardbaar.
Wat zou er, indien men de gedachte
aan herovering liet vallen, moeten
gebeuren met het grote regeringsap
paraat, ingesteld op een China van
600 miljoen mensen, dat naast het
provinciale bestuur voor de tien mil
joen inwoners van Taiwan, wordt in
stand gehouden? Waarom zou men
dan nog een goed geoefend leger van
400.000 man op de been houden?
De dictatuur van een partij blijft
voortduren en twee miljoen Chine
zen behouden hun dominerende po
sitie over de acht miljoen Formosa-
nen. Voor dit alles zou geen reden
van bestaan meer zijn, indien de ge
dachte van het vasteland zou wor
den losgelaten.
Men komt thans de Formosanen
meer tegemoet en tracht hen in het
bestuur te betrekken. Ook in handel
en industrie krijgen zij meer kansen.
Ongeveer 70 procent van de troepen
bestaat uit Formosanen. De supre
matie berust echter als tevoren bij
de Kwomintang. De Formosanen
worden steeds gecontroleerd door
Chinese officieren.
De politieke officieren, die verbon
den zijn aan alle eenheden tot de
compagnieën toehebben tot taak
het enthousiasme bij de troep te be
waren en de verspreiding van de sub-
In Brussel zocht hij zijn troost
in het paardrijden waarvan hij
een buitengeivoon liefhebber is.
schuwe en kalme man lijken, ver
geet niet, dat hij weet wat hij wil
en zeer vastberaden is. Ik ben er
vast van overtuigd, dat hij en
prinses Margaret zullen trouwen
en Engeland gaan verlaten. De
prinses wil Townsend aan haar
zijde. Hij is de enige man ter we
reld, die haar gelukkig zou kun
nen maken en dit dan ook zal
doen en zij is volledig bereid
van alles afstand te doen om hem
maar als echtgenoot te krijgen".
Geen ander
EEN van de vriendinnen van
dc prinses zei precies het
zelfde. „Ze zullen trouwen",
vertelde zij mij. „Daar behoeft U
niet aan te twijfelen. De prinses
heeft mij persoonlijk eens verteld,
hoeveel ze van Peter houdt. *Ze
zei toen woordelijk: „Er kan voor,
mij nooit meer een andere man
zijn. Evenmin als er voor hem
een andere vrouw is. We zullen
wachten, ook al duurt het nog zo
lang, tot de tijd rijp is. Als we de
grote stap nu nemen zouden wij
mijn zuster onnoemelijk veel leed
doen en dat wil ik voorkomen".
Na haar huwelijk zou prinses
Margaret waarschijnlijk benoemd
worden tot gouverneur van een
Britse bezitting overzee, met
Townsend aan haar zijde. Hijzelf
zei hierover echter: „Ik geef niets
(Advertentie)
versieve ideeën tegen te gaan. Het
systeem werkt goed. Zelfs op Que-
moy waar de troepen voor de helft
uit Formosanen bestaan is het mo
reel goed.
Deze week wordt er niet gescho
ten. Mogelijk zal men van de ge
legenheid gebruik maken, zo
meent het Franse blad Le Figaro,
dat het conflict kan worden ge
regeld en dat op eervolle voor
waarden zowel voor de Amerika
nen de Chinese nationalisten als
de communisten.
Bij de Verenigde Naties in New-
York heeft men hoop gekregen, dat
de communisten niet zo onverzoenlijk
zijn als men wel had gedacht. Het
nieuws om deze week de kanonnen
te laten zwijgen werd dan ook met
instemming begroet.
Het Amerikaanse blad The New-
York Times gaat nader in op de ver
klaring om het vuren voor een week
te staken. Het blad somt een aantal
redenen op voor deze Chinese stap.
In de eerste plaats hebben de verzoe
ningsgezinde verklaringen de Ameri
kaanse president en de minister van
buitenlandse zaken, Eisenhower en
Dulles duidelijk gemaakt dat de
Amerikaanse regering tot op zekere
hoogte bereid is tot een compromis
wat de eilanden voor de Chinese kust
betreft.
In de tweede plaats is de verklaring
kennelijk een zet in de psychologi
sche oorlogvoering. In de derde
plaats is er volgens het Amerikaan
se blad de mogelijk dat Moskou be
vreesd is geworden voor de risico's,
die het liep.
Volgens de New-York Times dient de
Amerikaanse regering gebruik te
maken van het staken van het vu
ren om vorderingen te maken bij de
besprekingen over een regeling voor
de Straat van Formosa.
In officiële kringen in Washington is
weer eens wilde spreken. Vrijdag
avond 15 augustus hadden ze nog
een lang telefoongesprek, gevolgd
door een kort bezoek op dezelfde
avond, waaraan de koningin
moeder haar zegen had gegeven.
Het definitieve woord of de ro
mance tussen Townsend en Mar
garet kan voortgaan of ten slotte
zal moeten doodlopen moet even
wel van de koningin komen.
Zijn beste vriend zei daarover te
gen mij: „Peter mag dan een
Voor Uw
„verre" bloemengroer...
FLEUROP
men geneigd het plotselinge aanbod
der communistische Chinezen in de
eerste plaats te zien als een propa
ganda-manoeuvre, waar misschien
een diepere betekenis achter schuilt.
Dit aanbod zou, volgens sommige
zegslieden kunnen betekenen, dat de
communisten tot het besef zijn geko
men, dat het bombarderen van de ei
landen Quemoy en Matsoe tot geen
ander resultaat heeft geleid, dan
dat de Amerikaanse strijdmacht in
het gebied van Formosa op aanzien
lijke wijze is uitgebreid.
Het enige commentaar van het Ame
rikaanse ministerie van buitenlandse
zaken was, dat men het toejuicht, als
aan het bombarderen een eind komt.
Er wordt op het ogenblik druk over
leg gepleegd met nationalistisch Chi
na.
De vraag blijft wat voor effect het
eventuele verlies van de kusteilanden
voor het régime van Tsang kai-Tsjek
zou hebben. Een afstand bij overeen
komst zou erger aankomen dan ver
lies na moedige verdediging. Zal het
régime zich tegen elke oplossing ver
zetten en desnoods zonder hulp tot
een zelfmoordaanval op het vaste
land overgaan?