Cor Jansen uit Waterlandkerkj<
leerde van zijn vader schaken
C
Wespen tonen zich architecten
met aanpassingsvermogen
ZEEUWS-VLAAMSE SCHUTTERS
WONNEN KAMPIOENSCHAP
d0
ALLERSTERKSTE RINGRIJDERS
DONDERDAG IN MIDDELBURG
3
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 19 AUGUSTUS 195S
NIET VAN EEN VREEMDE..
Bescheiden jongeman levert
opmerkelijke prestaties
Toen de nu twintigjarige Cor Jansen uit Waterlandkerkje nog
een kleine jongen was keek hij vaak geboeid naar zijn vader,
wanneer die in diep gepeins over een, in witte en zwarte velden
verdeeld, bord gebogen zat en daarop vreemde in hout uitgesne
den, figuren verzette. Nu en dan moest een wit stuk op het bord
plaats maken voor een zwart en omgekeerd. De vader van Cor
was dan aan het schaken, maar zijn zoon begreep dat nog niet.
Voor hem was het allemaal zwarte (en witte) kunst. Toch keek
hij belangstellend toe en het lag toen al voor de hand, dat liïj
eens tegenover zijn vader aan het bord zou plaatsnemen.
Dat is dan ook inderdaad gebeurd en het duurde niet lang of
Cor speelde zijn vader omver. Het is zelfs zover gekomen, dat
Cor Jansen dezer dagen in het open schaakkampioenschap van
Nederland op de vierde plaats eindigde. Een succes, waarvan de
vader van Cor nooit heeft durven dromen.
Zeven jaar was Cor toen hij van zijn
vader de eerste schaaklessen kreeg.
Toen hij naar de h.b.s. in Oostburg
ging, is hij zich pas goed op het spel
gaan toeleggen. Dat was in 195S. Het
jaar daarop werd hij lid van de Oost-
burgse schaakvereniging. Sinds het
ogenblik waarop hij voor het eerst in
clubverband achter een bord plaats
nam, heeft hij heel wat partijen ge
speeld. Zowel tegen sterke Zeeuwse
tegenstanders als alleen thuis, waar
hij in diepe concentratie de partijen
naspeelde van wereldberoemde
meesters.
Cor, van wie de Zeeuwse schaakwe
reld heel wat verwacht, heeft name
lijk een uitgebreide collectie boeken
over de schaaksport, die hij keurig
heeft gekaft en waarin hij zich graag
verdiept. Uit die boeken heeft hij veel
geleera. Nog meer stak hij echter op
van de wedstrijden, die hij in clubver
band speelde.
Het duurde daarom niet lang of in de
Oostburgse schaakclub speelde hij
aan het eerste bord. Een hele presta
tie, wanneer men weet, dat Oostburg
in die tijd sterke spelers kende.
Ook het eerste bord van de school
club werd al spoedig door Cor Jansen
„bespeeld".
De eerste grote succesen kwamen.
Tijdens de schoohvedstrijden in
1956 verloor het Oostburgse team
met 41/2 tegen li/2 punt van het
sterke Rotterdamse schoolteam.
Alleen Cor Jansen wist zijn partij
te winnen. De speler van wie hij
won, was niemand minder dan de
jeugdkampioen van Rotterdam.
Toen Cor in 1957 de h.b.s. in Oostburg
verliet, besloot hij voor onderwijzer te
gaan studeren. Hij liet zich inschrij
ven aan de rijkskweekschool in Mid
delburg. Het lag voor de hand, dat hij
ook daar zijn geliefkoosde sport zou
bedrijven, maar op de „kweek" deed
men niet aan schaken.
Cor werd echter lid van de Middel
burgse schaakvereniging, die alge
meen de sterkste club van Zeeland
wordt geacht.
„Toch heb ik daar niet veel bij
kunnen leren", meent hij. De Mid
delburgse schakers plachten zich
bij voorkeur op vrijdagavonden
met elkander te meten en dan ging
Cor naar huis.
Daardoor kon hij niet altijd aan de
competitiewedstrijden deelnemen,
ettemin heeft hij
deelnemer was, werd vierde. Een op
merkelijke prestatie tussen al die
cracks, van wie de meesten al heel
wat jaartjes achter het bord hebben
doorgebracht.
Op de vraag of hij niet een beetje
zenuwachtig was tussen al die
schaakmeesters, moest Cor even
glimlachen. „Niet zo erg als verleden
jaar, hoewel ik ook nu enkele, prak
tisch reeds gewonnen, wedstrijden
verloren heb, omdat ik mijn hoofd er
niet meer bij kon houden". Hij voelde
zich overigens veel beter op zijn ge
mak dan vorig jaar. Die schaakmees
ters vielen wel mee in de omgang.
Het bleken helemaal geen wonder
mensen te zijn.
Of hij het met de verslagen over zijn
prestaties in de kranten eens was
Hij moet toegeven dat inderdaad het
openen zijn sterkste kant niet is. Ook
komt hij nog te vaak in tijdnood. Als
aardigheidje vertelde Cor hoe hij zich
speciaal had toegelegd op de opening,
die de schakers als Nimzo-Indisch
kennen. Zijn tegenstander, Boon uit
Breda, bleek dat nog van de voorwed
strijden onthouden te hebben en hij
hield er rekening mee. Maai' wat ge
beurde Cor vergat de opening, waar
op hij thuis zo vaak geploeterd had
en zonder er bij na te denken speelde
hij een geheel andere, die en dat
was zijn geluk Boon danig in de
war bracht.
„Al doende leert men" is de leus van
Cor Jansen. Dat houdt een belofte in,
want schakend Zeeland verwacht iets
van deze jeugdige speler, die het
reeds zo ver gebracht heeft. Voorlo
pig echter laat hij het bord en de
stukken in de kast, zo heeft hij beslo
ten. Dut mag dan ook wel na een der
gelijke prestatie.
Knaapje in Terneuzen
speelde „vuurspuwer".
In een brandgang te Terneuzen speel
den enkele kinderen „cïrcusje", waar
bij de kleinste als toeschouwer fun
geerde. Verschillende nummers wer
den vlot ten tonele gebracht, waarna
een jongen het idee opvatte voor
vuurspuwer te gaan spelen. Zonder
dat de ouders het wisten haalde hij
een flesje benzine, lucifers en kran
ten. Terwijl de jongen een slok ben
zine nam stak een ander een krant
aan, waarna de benzine naar de krant
werd gespuwd. Het was een pracht
vertoning en door het succes werd
besloten het nogmaals te doen. Het
resultaat was nu echter dat gezicht
en hals van de jongen, J. K., in brand
geraakten. Omwonenden, die op het
hulpgeroep kwamen toegesneld doof
den de vlammen met een deken. J.
werd onmiddellijk naar huis gebracht
waar de inmiddels gewaarschuwde
dokter verbranding in de tweede
graad constateerde.
j kans gezien o
Niettemin h
bij de jeugdkampioenschappen in
1957 een verdiende derde plaats te
veroveren met evenveel punten als
nummer twee. De tegenwoordige
jeugdkampioen Kuypers uit Breda
eindigde tijdens die wedstrijden
als negende.
In hetzelfde jaar werden de voorron
den gespeeld voor het open kampioen
schap van Nederland. Aan zijn pres
taties op deze voorwedstrijden heeft
Jansen het te danken, dat hij dit jaar
mocht deelnemen aan het open kam
pioenschap. Hoe het afgelopen is, weet
Iedereen. Cor Jansen, die de jongste
PROVINCIALE WEDSTRIJDEN
n^claaarl HanrlHoopfestiin 1 provinciaal kampioen is. Deze wed-
uesiaaga nanaDoogre&iyii strijd werd yoor het eergt gehouden<
te Terneuzen I Hierna werden de persoonlijke kam-
lioensehappen handboogschieten op
le staande wip gehouden. Eerst werd
de wedstrijd begonnen door het kam
pioen sviertal van Zuid-Beveland, na
melijk „Willem Tell" van Kapelle met
de schutters H. Mol, J. Glas, M. Geen-
se en Oh. Schoonacker, tegen het vier
tal van Zeeuwsch-Vlaanderen, name
lijk „St. Sebastiaan" uit Westdorpe
met de schutters Eug. Verhelst, J.
Bruggemans, G. de Moor en Alb. Goet-
hals.
Iedere vereniging schoot 40 schoten.
„Willem Teil" behaalde door J. Glas
4 punten. „St. Sebastiaan" behaalde
6 punten, namelijk J. Bruggemans 1
punt en Alb. Goethals 5, zodat voor
1958 „St. Sebastiaan" van Westdorpe
OM DE „GROTE PRIJS VAN ZEELAND"
Bijna 100 rijders strijden
om koninklijke bekers.
Bijna honderd Zeeuwse ringrijders,
onder wie zich de allersterksten be
vinden, komen a.s. donderdag 21 au
gustus naar Middelburg om er te
kampen om de koninklijke en andere
bekers, die worden ingezet op de twe-
de folkloristische dag van dit seizoen.
De wedstrtijd begint om acht uur des
morgens op de banen voor de
Schouwburg, de Industrie- en Huis
houdschool en de muziektent. Tot on
geveer half een 'wordt de voorronde
verreden, waarin elke rijder 32
beurten krijgt. Na de pauze trekken
de ringrijders in optocht door een ge
deelte van de binnenstad, waarna om
half drie de finales beginnen. Direkt
na afloop van deze kamp worden de
bekers overhandigd, de koninklijke
door een der leden van Ged. Staten,
wannneer de commissaris der konin
gin namelijk verhinderd is, de beker
van de gemeente Middelburg door
wethouder J. W. Kögeler. De verdere
prijzen worden om half negen in de
Schouwburg uitgereikt.
Traditiegetrouw komen de deelnemers
in Walchers kostuum naar de Zeeuw
se hoofdstad. Daarin maken ze ook
de tocht door de stad, voorafgegaan
door een hoornblazer. De rijders voe
ren verder de vlaggen van de ver
schillende gemeenten mee. De route
yoor deze tocht luidt: Molenwater,
Heerengracht, Seisbinnenbrug, Krom
me Weele, Beddewijkstraat, Lange-
viele, Markt (stadhuiszijde). Nieuwe
Burg, Koorkerkhof, Onder de Toren,
Langedelft, Markt, Zusterstraat,
Plein 1940, Markt (stadhuiszijde),
Lange- en Korte Noordstraat, Molen
water. Gedurende de middagwedstrijd
wordt bij de baan voor de Schouw
burg de stand bekend gemaakt in het
Engels, Frans en Duits, dit uiteraard
ten gerieve van de talrijke toeristen.
De beker van koningin Juliana is
in het bezit van Cor Abrahamse
uit St. Laurens, terwijl Ko de
Klerk van Nieuwland bezitter is
van de beker van prinses Wilhel-
mina. De beker der gemeente Mid
delburg behoort J. Coppejan van
Zoutelande toe, die van wijlen de
heer Jac. Franck die reeds voor
de 19e maal verreden wordt
aan Jo Maljers uit Veere. Willem
Provoost uit Domburg is de be
zitter van de P.Z.C.-beker, J. Reij-
nierse Azn. uit Koudekerke van
de Alg. Zeeuwse Verzekeringsmij-
beker en S. Reijnierse uit Koude
kerke van de beker van de fa.
Jobse. Nog een achtste beker is
er bij gekomen, namelijk die van
de Caltex-petroleummij.
Verwoede strijd
De insiders verwachten een verwoede
strijd temeer daar verschillende be
kers eigendom van de rijders kunnen
worden. L. P. Brasser bijvoorbeeld
heeft de beker van Jac. Franck al
tweemaal gewonnen en als hij hem
donderdag wint, mag de Vrouwenpol-
derse rijder hem houden. De P.Z.C.-
beker, de verzekeringsbeker en de
beker van Jobse moeten tweemaal
achter elkaar gewonnen worden,
evenals die van de gemeente, dus de
huidige eigenaars zullen alles in het
werk stellen om deze kans te grijpen.
Maar er zijn nog veel meer „kapers"
op de kust, de allersterkste „kapers".
Eerste klaskampioen M. Koole van
St.-Laurens is er een van. Dan Kees
Laugebeeke uit Gapïnge, J. Koole uit
St.-Laurens, 2e klas kampioen A.
Maljers uit Oostkapelle. Lein de Pag-
ter en J. Sinke uit Koudekerke. P.
Roose uit St.-Laurens, Jac. van Wal
lenburg uit Middelburg, Piet Peper
uit Aagtekerke en Jan Provoost uit
Domburg. Verder nog enkele nieuwe
jonge rijders, die sterk de aandacht
trekken: L. en N. Minderhoud uit
Westkapelle, de 15-jarige Wim Mal
jers en Jan de Pagter uit Ritthem.
Allemaal lanciers die de kijkers een
wedstrijd van bijzonder formaat zul
len voorschotelen.
ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL
Want soms wordt „het plan"
wel eens vergeten
Geslaagd besluit van
zweefvliegkamp Haamstede
Juist op de laatste dag van hun
kampeerweek te Haamstede, hebben
de leden van de West Brab Aero
Club, van een zeer goede termiek
kunnen profiteren. Vooral in de voor
middag toen talrijke stapelwolken
langzaam voorbij dieven, was het
een drukte van belang in de lucht. - hi- J aflll i,ail(l
Er werden maar enkele starts ge- 1S er lets Dijzonaers aan ae nana.
Wanneer we in de natuur een wespennest aantreffen staan we
stom verbaasd over het prachtige werk, dat deze (overigens zo
gehate) insecten gezamenlijk kunnen opbouwen. Hoe is het mo
gelijk, dat deze diertjes elk afzonderlijk hun aandeel kennen van
de arbeid, nodig om een zo wonderbaarlijk mooi bouwstuk te
vervaardigen, waarvoor men niet schroomt, ook in wetenschap
pelijke kringen het woord architectuur te gebruiken, wanneer
het gaat om de bestudering van hoe een en ander tot stand komt.
Dit woord architectuur houdt oneindig meer in dan het woord
bouwen, wanneer een huis „onder architectuur" wordt gebouwd
maakt, omdat de stijgwind het moge
lijk maakte om geruime tijd in de
lucht te blijven. De Duitser Eckhard
Bruns vestigde voor Haamstede een
nieuw record, door met zijn Spatz
1 uur en 43 minuten in de lucht te
blijven. Dit record had nog schei-per
gesteld kunnen worden, doch de hon
ger noopte hem tot landen. De heer
Bruns werd opgelierd tot 400 meter.
Op die hoogte ontmoette hij, naast
de talrijke zwevende (op termiek wij
zende) zilvermeeuwen, een stijgwind
van 4 meter per seconde. Hiervan ge
bruikmakend, steeg hij tot 850 meter
en bleef geruime tijd onzichtbaar
doordat hij in de wolken zat. Ook het
veel zwaardere tweepersoons lestoe-
stel, de Geuvier, presteerde het om
40 minuten in de lucht te blijven. De
ze prestatie had eveneens nog beter
kunnen zijn, doch daar de andere le
den ook een beurt moeten hebben,
werd ook aan deze prestatievlucht
een einde gemaakt. De vlucht werd
gemaakt door instructeur J. de Jae
ger en een dameslid van de zweef-
club.
Om 4 uur werd de laatste start ge
maakt, waarmee een einde kwam aan
een gezellig zweefkamp, waarin voor
al de Schouwse leden weer grote vor
deringen hebben gemaakt. De eilande-
lijke vereniging beschikt volgend jaar
over een toestel en een lier, zodat, in
dien men tijdelijk over een instruc
teur kan beschikken, ook hier over
een bepaalde periode gevlogen kan
worden.
Zo nu en dan doen deze kundige
wespen ons bepaald schrikken, n.l.
wanneer ze gaan bouwen op een
plaats, die er naar onze bescheiden
mening totaal niet voor geschikt is.
Wanneer ze daar hun nest tóch gaan
maken, waardoor een zeer verwron
gen beeld van een wespenwoning te
voorschijn komt, gaan we nogmaals
stomverbaasd kijken, ditmaal om het
grote aanpassingsvermogen, dat deze
diertjes ten toon spreiden.
Wie had ooit kunnen denken, dat op
die totaal ongeschikte plaats tóch
nog de nestbouw doorgang kon vin
den?
Nuchter bekeken is hier toch Wel
iets mis. De koninginnewesp, die he
lemaal alleen een eigen nestje maak
te voor het opkweken van de eerste
werksters heeft deze plaats vrijwil
lig gekozen. Niemand heeft haar er
toe gedwongen daar te bouwen, veel
minder er haar om verzocht. Zij heeft
dus geen notie van de eisen, die ze
aan een bouwplaats heeft te stellen,
wil ze, dat ook het latere werk tot
zijn recht kan komen. Het heeft er
veel van, dat ze maar ergens begint,
waar ze een holte vindt, een holte die
zo groot kan zijn als een kamer, en
zo nauw en bekrompen als in het
geval, waarover we nu iets gaan ver
tellen. Het is nu opvallend, dat in dit
geval de werkwijze gelijk blijft,
maar het plan er onder vervalt en...
dan staan, we vastgelopen met ons
woord architektuur, zelfs bij bouwen
zonder architektuur is een plan ver
eist, dit wespennest komt tot stand
onder de regel: plak maar wat pa-
pierstof vast, we zullen wel zien wat
er van komt.
BAREND ZWERFMANS
De heer Lauwerse te Wemeldinge
had een van de kussens nodig,
die hij op zijn schuurzoldertje in
een hoek keurig had opgestapeld,
lieschermd door een er omheen ge
bogen stuk grof pakpapier. Zo
was er tussen de kussens en het
pakpapier slechts een nauwe
ruimte en daar is een wespenko-
ningin gaan bouwen, eeu ruimte
nauwelijks breder dan 4- 5 cm
en dat op de meest gunstige
plaatsen.
Bij net soort stoelenkussens; waar
over het gaat, staan de rechte ran
den iets minder ver naar buiten dan
de er tussen liggende gebogen zijkan
ten. Het terugbuigen van het stuk
pakpapier om het bovenste kussen
te kunnen wegnemen bracht het nest
meedelen, dat er als bij de bijen raten
in aanwezig waren met cellen er in.
Deze cellen worden n.l. aan de onder
zijde van de raten gemaakt en zijn
dus van bovenaf gezien (als in ons
geval) niet zichtbaar. Hier moest dus
nog iets niet kloppen. Inderdaad was
het zo, de man had gelijk, men kon
van bovenaf de cellen zien, -omdat
deze maal de wespen van hun
„bouwplan" waren afgeweken.
Minstens één van de raten was ge
bouwd metde openingen van de
cellen zijwaarts gericht, iets wat ik
nog nooit had aangetroffen. De cellen
waren netjes toegedekseld, dat wil
zeggen, dat de larven niet de minste
last van deze stand hadden ondervon
den, en volwassen geworden zich had
den ingesponnen.
Anders n.l. dan bij de honingbijen,
waar de werksters de cellen met was
afsluiten, spinnen de wespelarven zelf
de afsluiting op hun cellen. Eigenlijk
doet de bijenlarf dat ook, maar dat
resulteert in een enkel draadje onder
tegen het wasdeksel gesponnen.
Het nest was te mooi om het te ver
nietigen en dat was toch de bedoe
ling. Bedwelmende middelen zouden
hier weinig helpen, de zolderruimte
was te groot, met D.T.T. kon goed
worden gewerkt, maar de witte poe
der zou de gehele constructie bedek
ken en aan 't oog onttrekken. Er
bleef niets anders over dan te pro
beren het nest, zoals het daar zat,
met het tweede kussen langs de lad
der naar beneden te dragen om het
buiten op ons gemak te kunnen be
kijken. Dat hield in: eerst de hout-
voorraad zo rustig mogelijk verwijde
ren, dan het kussen met het nest bij
de zolderopening deponeren, vervol
gens op de ladder stappen en ten
slotte het kussen opnemen en zonder
steun de ladder afgaan onder het
risico, dat de verbolgen wespen deze
unieke kans zouden waarnemen om
mij enige kleine herinneringen aan
deze nestroof mee te geven. Met be
hulp van een zak, die over het
aan het lichtT Daar het nest tegen en het nest werd gelegd, probeerde ik
J de nodige moed te verkrijgen het
gewaagde stuk uit te voeren.
Geen prikken
En dit is echt gebeurd „wes-
penkennerslatijn", het gelukte,
het tweede kussen was gebouwd, kon
het eerste worden weggenomen, met
het papier werd de rest toegedekt en
na gewaarschuwd te zijn, trof ik het
in deze toestand aan. Nu vond ik het
vreemd, dat de eigenaar mij kon
Meisje ernstig gewond bij
botsing te Serooskerke.
Zaterdagmiddag gebeurde er op de
driesprong Vrouwenpolderseweg—Ca-
detweg te Serooskerke (W.) een on
geval, waarbij een negenjarig meisje
ernstig werd gewond.
Dit meisje, Nellie V. uit Gapinge,
kwam op haar fiets met een zus
je achterop de Cadetweg uitgere
den en sloeg de weg in de richting
Serooskerke op. Uit deze richting na
derde echter een bromfiets; een bot
sing volgde. Het meisje moest met
een schedelbasisfractuur naar het zie
kenhuis worden vervoerd, haar toe
stand is nog ernstig. Haar zusje liep,
evenals de bromfietser, slechts
schrammetjes op.
Verkoopmiddag van
„Arbeid Adell"
De vrouwenvereniging „Arbeid
Adelt" hield een verkoopmiddag in de
Consistorie te Burgh. Op deze middag
verkochten de dames zelfgemaakte
handwerken, zoals kussens, een mooie
sprei en een tafellaken; terwijl ande
re dames oliebollen bakten.
heer H. Driedyk van „Doel naar Ho-
CTer" te Wolfaartsdijk en de heer J.
Iruggeman van „St. Sebastiaan" te
Westdorpe. Ieder loste 10 schoten. Er
was geen overwinnaar, want beiden
hadden 2 punten,zodat er gekampt
moest worden op 3 schoten. De heer
H. Driedijk werd provinciaal kam
pioen, met 2 punten. Ook dit was de
eerste keer dat deze wedstrijd werd
gehouden.
De strijd werd nu aangebonden door
het 24-tal van Zeeuwsch-Vlaanderen
tegen dat van Zuid-Beveland. Ieder
24-tal loste 240 schoten. Zeeuwsch-
Vlaanderen schoot eerst en zette zeer
matig in met slecht 2 punten op de
eerste 48 schoten. Daarna volgde een
verbetering. In de 6e en 7e ronde
werden 6 en 8 punten geschoten. Er
waren na het eindschot 34 punten.
De uitslag van de hoogvogels is,
hoogvogel Th. Staal Graauw, zijvogels
Alb. Goethals Westdorpe en Ph. Obrie
Zandstraat, kallen Ed. Kaas Zand
straat en Alb Goethals, ieder met 5
punten. Als laatste kwam het 24 tal
van Zuid-Beveland aan de beurt; dit
had geen gemakkelijke taak. De eer
ste 2 ronden hadden ze reeds 4 pun
ten voorsprong. Na 6 ronden "nog
slechts 1. Na de 7e ronde hadden ze
een achterstand van 6 punten en deze
is nog vergroot tot 8 punten, zodat ze
niet verder kwamen dan 26 punten.
Zeeuwsch-Vlaanderen won dus met
een voorsprong van 8 punten. Daar
mede kwamen zij in het bezit van de
uitgeloofde beker. Uitslag hoogvogel
C. Raes Ovezande, zijvogel L. Mey-
aard, Oudelande, kallen C. Lous Ou-
delande. Deze laatste wedstrijd werd
de laatste drie jaar gehouden en
steeds door Zeeuwsch-Vlaanderen ge
wonnen. Hieruit blijkt dat hier zeer
goede schutters zijn, die de kunst -ver
staan om op de puntenschietingen
veel punten te behalen. Jammer ge
noeg wordt daar bij het uitzenden
naar het jaarlijkse Europese Landen-
tournooi niet voldoende rekening mee
gehouden, zodat dit jaar geen
Zeeuws-Vlaamse schhutters naar het
Landentournooi te Brussel zijn afge
vaardigd. Aan de algemene schieting
namen tenslotte 52 schutters deel. De
uitslag hiervan was: hoogvogel:
Oct Obrie Zandstraat, zijvogel P.
Cortvriendt Sluiskil en P. Vermeire
Goes. Kallen J. Smallegange Elle-
woutsdijk en J. Priem Ovezande.
Nagekomen advertentie
Nog vrij plotseling
ging van ons heen onze
geliefde, zorgzame
man, zwager en oom
ANTHONIE BLOK,
in leven gepensioneerd
bouwkundige van de
P.Z.E.M.,
op de leeftijd van 68
jaar.
Namens de familie,
W. A. F. Blok-Knoot.
Middelburg,
18 augustus 1958.
Nieuwe Vlissingse-
weg 450.
De crematie zal plaats
vinden op vrijdag 22
augustus aanstaande
na aankomst van trein
13.04 uur te Driehuis-
Westerveld.
Liever geen bezoek.
zonder dat één wesp ook maar
op het idee kwam mij met een
prik te bedreigen. Zo kon het nest
rustig worden bekeken en in vrij
heid worden gefotografeerd.
Het bleek een nest te zijn van de z.g.
Duitse wesp, die de gewone wesp
hier heeft verdrongen. De nesten
„behoren" in de grond te worden ge
bouwd, waar ze tot een bol uitgroeien
van gemiddeld 30 cm doorsnee. Maar
ze wijken nogal eens af van deze re
gel. In geval ze tussen zoldervloeren
en plafonds nestelen kunnen de nes
ten wel een halve meter breed wor
den. Het bontst maakt deze soort
het in Australië, waar ze toevallig is
ingevoerd. Ik heb foto's van nesten
gezien (n.b. in bomen, wat hier nooit
voorkomt) die manshoog werden
(getuige de er bij afgebeelde op een
ladder staande man). En deze wes
pen moesten nu uitgerekend de smal
le spleet tussen kussens en pakpapier
kiezen om daar het besproken, geheel
misvormde, nest te bouwen, dat
hoogstens een paar honderd inwo
ners kon opleveren. Wel hadden ze
geprobeerd binnen het kussen te ko
men, maar de vulwatten hadden dit
doen mislukken. Dit kwam uit toen
we het inmiddels ontvolkte nest af
sneden om het mee te nemen. We wil
len wel eens zien ln hoever de wespen
van hun normale bouwvorm zijn af
geweken. Het zal ons misschien hel
pen iets meer te weten te komen over
het raadselachtige instinct van deze
interessante „architecten".
Na een kortstondige
ziekte werd van onze
zijde weggenomen onze
geliefde moeder, be
huwd-, groot- en over
grootmoeder
HELENA
VAN ZWEDEN
geboren
LOBBEZOO
in de ouderdom van 73
jaar en vier maanden.
Krabbendijke:
J. M. Houtekamer-
Van Zweden
M. Houtekamer
Waarde:
H. van Zweden
J. van Zweden-
De Bat.
Klein- en achter
kleinkinderen.
Waarde,
18 augustus 1958.
De begrafenis zal D.V.
plaatshebben op don
derdag 21 augustus op
de algemene begraaf
plaats te Krabbendijke.
Vertrek van het sterf
huis 12.30.
Met diepe droefheid ge
ven wij kennis van het
overlijden van onze ge
liefde moeder, behuwd-
en grootmoeder,
wed. A. BOLIER
v. d. PUTTE,
eerder weduwe van
J. J. STOEL,
in de ouderdom van 78
jaar.
Dat zij ruste in vrede.
Uit aller naam,
C. J. Stoel.
J. Stoel-Scharpentier.
Middelburg,
18 augustus 1958.
Jacob Catsstraat 21.
De begrafenis zal
plaatshebben op don
derdag 21 aug. vanuit
het geref. rusthuis,
Branderij Molengang,
Middelburg.