Cor Jansen uit Waterlandkerkj< leerde van zijn vader schaken C Wespen tonen zich architecten met aanpassingsvermogen ZEEUWS-VLAAMSE SCHUTTERS WONNEN KAMPIOENSCHAP d0 ALLERSTERKSTE RINGRIJDERS DONDERDAG IN MIDDELBURG 3 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DINSDAG 19 AUGUSTUS 195S NIET VAN EEN VREEMDE.. Bescheiden jongeman levert opmerkelijke prestaties Toen de nu twintigjarige Cor Jansen uit Waterlandkerkje nog een kleine jongen was keek hij vaak geboeid naar zijn vader, wanneer die in diep gepeins over een, in witte en zwarte velden verdeeld, bord gebogen zat en daarop vreemde in hout uitgesne den, figuren verzette. Nu en dan moest een wit stuk op het bord plaats maken voor een zwart en omgekeerd. De vader van Cor was dan aan het schaken, maar zijn zoon begreep dat nog niet. Voor hem was het allemaal zwarte (en witte) kunst. Toch keek hij belangstellend toe en het lag toen al voor de hand, dat liïj eens tegenover zijn vader aan het bord zou plaatsnemen. Dat is dan ook inderdaad gebeurd en het duurde niet lang of Cor speelde zijn vader omver. Het is zelfs zover gekomen, dat Cor Jansen dezer dagen in het open schaakkampioenschap van Nederland op de vierde plaats eindigde. Een succes, waarvan de vader van Cor nooit heeft durven dromen. Zeven jaar was Cor toen hij van zijn vader de eerste schaaklessen kreeg. Toen hij naar de h.b.s. in Oostburg ging, is hij zich pas goed op het spel gaan toeleggen. Dat was in 195S. Het jaar daarop werd hij lid van de Oost- burgse schaakvereniging. Sinds het ogenblik waarop hij voor het eerst in clubverband achter een bord plaats nam, heeft hij heel wat partijen ge speeld. Zowel tegen sterke Zeeuwse tegenstanders als alleen thuis, waar hij in diepe concentratie de partijen naspeelde van wereldberoemde meesters. Cor, van wie de Zeeuwse schaakwe reld heel wat verwacht, heeft name lijk een uitgebreide collectie boeken over de schaaksport, die hij keurig heeft gekaft en waarin hij zich graag verdiept. Uit die boeken heeft hij veel geleera. Nog meer stak hij echter op van de wedstrijden, die hij in clubver band speelde. Het duurde daarom niet lang of in de Oostburgse schaakclub speelde hij aan het eerste bord. Een hele presta tie, wanneer men weet, dat Oostburg in die tijd sterke spelers kende. Ook het eerste bord van de school club werd al spoedig door Cor Jansen „bespeeld". De eerste grote succesen kwamen. Tijdens de schoohvedstrijden in 1956 verloor het Oostburgse team met 41/2 tegen li/2 punt van het sterke Rotterdamse schoolteam. Alleen Cor Jansen wist zijn partij te winnen. De speler van wie hij won, was niemand minder dan de jeugdkampioen van Rotterdam. Toen Cor in 1957 de h.b.s. in Oostburg verliet, besloot hij voor onderwijzer te gaan studeren. Hij liet zich inschrij ven aan de rijkskweekschool in Mid delburg. Het lag voor de hand, dat hij ook daar zijn geliefkoosde sport zou bedrijven, maar op de „kweek" deed men niet aan schaken. Cor werd echter lid van de Middel burgse schaakvereniging, die alge meen de sterkste club van Zeeland wordt geacht. „Toch heb ik daar niet veel bij kunnen leren", meent hij. De Mid delburgse schakers plachten zich bij voorkeur op vrijdagavonden met elkander te meten en dan ging Cor naar huis. Daardoor kon hij niet altijd aan de competitiewedstrijden deelnemen, ettemin heeft hij deelnemer was, werd vierde. Een op merkelijke prestatie tussen al die cracks, van wie de meesten al heel wat jaartjes achter het bord hebben doorgebracht. Op de vraag of hij niet een beetje zenuwachtig was tussen al die schaakmeesters, moest Cor even glimlachen. „Niet zo erg als verleden jaar, hoewel ik ook nu enkele, prak tisch reeds gewonnen, wedstrijden verloren heb, omdat ik mijn hoofd er niet meer bij kon houden". Hij voelde zich overigens veel beter op zijn ge mak dan vorig jaar. Die schaakmees ters vielen wel mee in de omgang. Het bleken helemaal geen wonder mensen te zijn. Of hij het met de verslagen over zijn prestaties in de kranten eens was Hij moet toegeven dat inderdaad het openen zijn sterkste kant niet is. Ook komt hij nog te vaak in tijdnood. Als aardigheidje vertelde Cor hoe hij zich speciaal had toegelegd op de opening, die de schakers als Nimzo-Indisch kennen. Zijn tegenstander, Boon uit Breda, bleek dat nog van de voorwed strijden onthouden te hebben en hij hield er rekening mee. Maai' wat ge beurde Cor vergat de opening, waar op hij thuis zo vaak geploeterd had en zonder er bij na te denken speelde hij een geheel andere, die en dat was zijn geluk Boon danig in de war bracht. „Al doende leert men" is de leus van Cor Jansen. Dat houdt een belofte in, want schakend Zeeland verwacht iets van deze jeugdige speler, die het reeds zo ver gebracht heeft. Voorlo pig echter laat hij het bord en de stukken in de kast, zo heeft hij beslo ten. Dut mag dan ook wel na een der gelijke prestatie. Knaapje in Terneuzen speelde „vuurspuwer". In een brandgang te Terneuzen speel den enkele kinderen „cïrcusje", waar bij de kleinste als toeschouwer fun geerde. Verschillende nummers wer den vlot ten tonele gebracht, waarna een jongen het idee opvatte voor vuurspuwer te gaan spelen. Zonder dat de ouders het wisten haalde hij een flesje benzine, lucifers en kran ten. Terwijl de jongen een slok ben zine nam stak een ander een krant aan, waarna de benzine naar de krant werd gespuwd. Het was een pracht vertoning en door het succes werd besloten het nogmaals te doen. Het resultaat was nu echter dat gezicht en hals van de jongen, J. K., in brand geraakten. Omwonenden, die op het hulpgeroep kwamen toegesneld doof den de vlammen met een deken. J. werd onmiddellijk naar huis gebracht waar de inmiddels gewaarschuwde dokter verbranding in de tweede graad constateerde. j kans gezien o Niettemin h bij de jeugdkampioenschappen in 1957 een verdiende derde plaats te veroveren met evenveel punten als nummer twee. De tegenwoordige jeugdkampioen Kuypers uit Breda eindigde tijdens die wedstrijden als negende. In hetzelfde jaar werden de voorron den gespeeld voor het open kampioen schap van Nederland. Aan zijn pres taties op deze voorwedstrijden heeft Jansen het te danken, dat hij dit jaar mocht deelnemen aan het open kam pioenschap. Hoe het afgelopen is, weet Iedereen. Cor Jansen, die de jongste PROVINCIALE WEDSTRIJDEN n^claaarl HanrlHoopfestiin 1 provinciaal kampioen is. Deze wed- uesiaaga nanaDoogre&iyii strijd werd yoor het eergt gehouden< te Terneuzen I Hierna werden de persoonlijke kam- lioensehappen handboogschieten op le staande wip gehouden. Eerst werd de wedstrijd begonnen door het kam pioen sviertal van Zuid-Beveland, na melijk „Willem Tell" van Kapelle met de schutters H. Mol, J. Glas, M. Geen- se en Oh. Schoonacker, tegen het vier tal van Zeeuwsch-Vlaanderen, name lijk „St. Sebastiaan" uit Westdorpe met de schutters Eug. Verhelst, J. Bruggemans, G. de Moor en Alb. Goet- hals. Iedere vereniging schoot 40 schoten. „Willem Teil" behaalde door J. Glas 4 punten. „St. Sebastiaan" behaalde 6 punten, namelijk J. Bruggemans 1 punt en Alb. Goethals 5, zodat voor 1958 „St. Sebastiaan" van Westdorpe OM DE „GROTE PRIJS VAN ZEELAND" Bijna 100 rijders strijden om koninklijke bekers. Bijna honderd Zeeuwse ringrijders, onder wie zich de allersterksten be vinden, komen a.s. donderdag 21 au gustus naar Middelburg om er te kampen om de koninklijke en andere bekers, die worden ingezet op de twe- de folkloristische dag van dit seizoen. De wedstrtijd begint om acht uur des morgens op de banen voor de Schouwburg, de Industrie- en Huis houdschool en de muziektent. Tot on geveer half een 'wordt de voorronde verreden, waarin elke rijder 32 beurten krijgt. Na de pauze trekken de ringrijders in optocht door een ge deelte van de binnenstad, waarna om half drie de finales beginnen. Direkt na afloop van deze kamp worden de bekers overhandigd, de koninklijke door een der leden van Ged. Staten, wannneer de commissaris der konin gin namelijk verhinderd is, de beker van de gemeente Middelburg door wethouder J. W. Kögeler. De verdere prijzen worden om half negen in de Schouwburg uitgereikt. Traditiegetrouw komen de deelnemers in Walchers kostuum naar de Zeeuw se hoofdstad. Daarin maken ze ook de tocht door de stad, voorafgegaan door een hoornblazer. De rijders voe ren verder de vlaggen van de ver schillende gemeenten mee. De route yoor deze tocht luidt: Molenwater, Heerengracht, Seisbinnenbrug, Krom me Weele, Beddewijkstraat, Lange- viele, Markt (stadhuiszijde). Nieuwe Burg, Koorkerkhof, Onder de Toren, Langedelft, Markt, Zusterstraat, Plein 1940, Markt (stadhuiszijde), Lange- en Korte Noordstraat, Molen water. Gedurende de middagwedstrijd wordt bij de baan voor de Schouw burg de stand bekend gemaakt in het Engels, Frans en Duits, dit uiteraard ten gerieve van de talrijke toeristen. De beker van koningin Juliana is in het bezit van Cor Abrahamse uit St. Laurens, terwijl Ko de Klerk van Nieuwland bezitter is van de beker van prinses Wilhel- mina. De beker der gemeente Mid delburg behoort J. Coppejan van Zoutelande toe, die van wijlen de heer Jac. Franck die reeds voor de 19e maal verreden wordt aan Jo Maljers uit Veere. Willem Provoost uit Domburg is de be zitter van de P.Z.C.-beker, J. Reij- nierse Azn. uit Koudekerke van de Alg. Zeeuwse Verzekeringsmij- beker en S. Reijnierse uit Koude kerke van de beker van de fa. Jobse. Nog een achtste beker is er bij gekomen, namelijk die van de Caltex-petroleummij. Verwoede strijd De insiders verwachten een verwoede strijd temeer daar verschillende be kers eigendom van de rijders kunnen worden. L. P. Brasser bijvoorbeeld heeft de beker van Jac. Franck al tweemaal gewonnen en als hij hem donderdag wint, mag de Vrouwenpol- derse rijder hem houden. De P.Z.C.- beker, de verzekeringsbeker en de beker van Jobse moeten tweemaal achter elkaar gewonnen worden, evenals die van de gemeente, dus de huidige eigenaars zullen alles in het werk stellen om deze kans te grijpen. Maar er zijn nog veel meer „kapers" op de kust, de allersterkste „kapers". Eerste klaskampioen M. Koole van St.-Laurens is er een van. Dan Kees Laugebeeke uit Gapïnge, J. Koole uit St.-Laurens, 2e klas kampioen A. Maljers uit Oostkapelle. Lein de Pag- ter en J. Sinke uit Koudekerke. P. Roose uit St.-Laurens, Jac. van Wal lenburg uit Middelburg, Piet Peper uit Aagtekerke en Jan Provoost uit Domburg. Verder nog enkele nieuwe jonge rijders, die sterk de aandacht trekken: L. en N. Minderhoud uit Westkapelle, de 15-jarige Wim Mal jers en Jan de Pagter uit Ritthem. Allemaal lanciers die de kijkers een wedstrijd van bijzonder formaat zul len voorschotelen. ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL Want soms wordt „het plan" wel eens vergeten Geslaagd besluit van zweefvliegkamp Haamstede Juist op de laatste dag van hun kampeerweek te Haamstede, hebben de leden van de West Brab Aero Club, van een zeer goede termiek kunnen profiteren. Vooral in de voor middag toen talrijke stapelwolken langzaam voorbij dieven, was het een drukte van belang in de lucht. - hi- J aflll i,ail(l Er werden maar enkele starts ge- 1S er lets Dijzonaers aan ae nana. Wanneer we in de natuur een wespennest aantreffen staan we stom verbaasd over het prachtige werk, dat deze (overigens zo gehate) insecten gezamenlijk kunnen opbouwen. Hoe is het mo gelijk, dat deze diertjes elk afzonderlijk hun aandeel kennen van de arbeid, nodig om een zo wonderbaarlijk mooi bouwstuk te vervaardigen, waarvoor men niet schroomt, ook in wetenschap pelijke kringen het woord architectuur te gebruiken, wanneer het gaat om de bestudering van hoe een en ander tot stand komt. Dit woord architectuur houdt oneindig meer in dan het woord bouwen, wanneer een huis „onder architectuur" wordt gebouwd maakt, omdat de stijgwind het moge lijk maakte om geruime tijd in de lucht te blijven. De Duitser Eckhard Bruns vestigde voor Haamstede een nieuw record, door met zijn Spatz 1 uur en 43 minuten in de lucht te blijven. Dit record had nog schei-per gesteld kunnen worden, doch de hon ger noopte hem tot landen. De heer Bruns werd opgelierd tot 400 meter. Op die hoogte ontmoette hij, naast de talrijke zwevende (op termiek wij zende) zilvermeeuwen, een stijgwind van 4 meter per seconde. Hiervan ge bruikmakend, steeg hij tot 850 meter en bleef geruime tijd onzichtbaar doordat hij in de wolken zat. Ook het veel zwaardere tweepersoons lestoe- stel, de Geuvier, presteerde het om 40 minuten in de lucht te blijven. De ze prestatie had eveneens nog beter kunnen zijn, doch daar de andere le den ook een beurt moeten hebben, werd ook aan deze prestatievlucht een einde gemaakt. De vlucht werd gemaakt door instructeur J. de Jae ger en een dameslid van de zweef- club. Om 4 uur werd de laatste start ge maakt, waarmee een einde kwam aan een gezellig zweefkamp, waarin voor al de Schouwse leden weer grote vor deringen hebben gemaakt. De eilande- lijke vereniging beschikt volgend jaar over een toestel en een lier, zodat, in dien men tijdelijk over een instruc teur kan beschikken, ook hier over een bepaalde periode gevlogen kan worden. Zo nu en dan doen deze kundige wespen ons bepaald schrikken, n.l. wanneer ze gaan bouwen op een plaats, die er naar onze bescheiden mening totaal niet voor geschikt is. Wanneer ze daar hun nest tóch gaan maken, waardoor een zeer verwron gen beeld van een wespenwoning te voorschijn komt, gaan we nogmaals stomverbaasd kijken, ditmaal om het grote aanpassingsvermogen, dat deze diertjes ten toon spreiden. Wie had ooit kunnen denken, dat op die totaal ongeschikte plaats tóch nog de nestbouw doorgang kon vin den? Nuchter bekeken is hier toch Wel iets mis. De koninginnewesp, die he lemaal alleen een eigen nestje maak te voor het opkweken van de eerste werksters heeft deze plaats vrijwil lig gekozen. Niemand heeft haar er toe gedwongen daar te bouwen, veel minder er haar om verzocht. Zij heeft dus geen notie van de eisen, die ze aan een bouwplaats heeft te stellen, wil ze, dat ook het latere werk tot zijn recht kan komen. Het heeft er veel van, dat ze maar ergens begint, waar ze een holte vindt, een holte die zo groot kan zijn als een kamer, en zo nauw en bekrompen als in het geval, waarover we nu iets gaan ver tellen. Het is nu opvallend, dat in dit geval de werkwijze gelijk blijft, maar het plan er onder vervalt en... dan staan, we vastgelopen met ons woord architektuur, zelfs bij bouwen zonder architektuur is een plan ver eist, dit wespennest komt tot stand onder de regel: plak maar wat pa- pierstof vast, we zullen wel zien wat er van komt. BAREND ZWERFMANS De heer Lauwerse te Wemeldinge had een van de kussens nodig, die hij op zijn schuurzoldertje in een hoek keurig had opgestapeld, lieschermd door een er omheen ge bogen stuk grof pakpapier. Zo was er tussen de kussens en het pakpapier slechts een nauwe ruimte en daar is een wespenko- ningin gaan bouwen, eeu ruimte nauwelijks breder dan 4- 5 cm en dat op de meest gunstige plaatsen. Bij net soort stoelenkussens; waar over het gaat, staan de rechte ran den iets minder ver naar buiten dan de er tussen liggende gebogen zijkan ten. Het terugbuigen van het stuk pakpapier om het bovenste kussen te kunnen wegnemen bracht het nest meedelen, dat er als bij de bijen raten in aanwezig waren met cellen er in. Deze cellen worden n.l. aan de onder zijde van de raten gemaakt en zijn dus van bovenaf gezien (als in ons geval) niet zichtbaar. Hier moest dus nog iets niet kloppen. Inderdaad was het zo, de man had gelijk, men kon van bovenaf de cellen zien, -omdat deze maal de wespen van hun „bouwplan" waren afgeweken. Minstens één van de raten was ge bouwd metde openingen van de cellen zijwaarts gericht, iets wat ik nog nooit had aangetroffen. De cellen waren netjes toegedekseld, dat wil zeggen, dat de larven niet de minste last van deze stand hadden ondervon den, en volwassen geworden zich had den ingesponnen. Anders n.l. dan bij de honingbijen, waar de werksters de cellen met was afsluiten, spinnen de wespelarven zelf de afsluiting op hun cellen. Eigenlijk doet de bijenlarf dat ook, maar dat resulteert in een enkel draadje onder tegen het wasdeksel gesponnen. Het nest was te mooi om het te ver nietigen en dat was toch de bedoe ling. Bedwelmende middelen zouden hier weinig helpen, de zolderruimte was te groot, met D.T.T. kon goed worden gewerkt, maar de witte poe der zou de gehele constructie bedek ken en aan 't oog onttrekken. Er bleef niets anders over dan te pro beren het nest, zoals het daar zat, met het tweede kussen langs de lad der naar beneden te dragen om het buiten op ons gemak te kunnen be kijken. Dat hield in: eerst de hout- voorraad zo rustig mogelijk verwijde ren, dan het kussen met het nest bij de zolderopening deponeren, vervol gens op de ladder stappen en ten slotte het kussen opnemen en zonder steun de ladder afgaan onder het risico, dat de verbolgen wespen deze unieke kans zouden waarnemen om mij enige kleine herinneringen aan deze nestroof mee te geven. Met be hulp van een zak, die over het aan het lichtT Daar het nest tegen en het nest werd gelegd, probeerde ik J de nodige moed te verkrijgen het gewaagde stuk uit te voeren. Geen prikken En dit is echt gebeurd „wes- penkennerslatijn", het gelukte, het tweede kussen was gebouwd, kon het eerste worden weggenomen, met het papier werd de rest toegedekt en na gewaarschuwd te zijn, trof ik het in deze toestand aan. Nu vond ik het vreemd, dat de eigenaar mij kon Meisje ernstig gewond bij botsing te Serooskerke. Zaterdagmiddag gebeurde er op de driesprong Vrouwenpolderseweg—Ca- detweg te Serooskerke (W.) een on geval, waarbij een negenjarig meisje ernstig werd gewond. Dit meisje, Nellie V. uit Gapinge, kwam op haar fiets met een zus je achterop de Cadetweg uitgere den en sloeg de weg in de richting Serooskerke op. Uit deze richting na derde echter een bromfiets; een bot sing volgde. Het meisje moest met een schedelbasisfractuur naar het zie kenhuis worden vervoerd, haar toe stand is nog ernstig. Haar zusje liep, evenals de bromfietser, slechts schrammetjes op. Verkoopmiddag van „Arbeid Adell" De vrouwenvereniging „Arbeid Adelt" hield een verkoopmiddag in de Consistorie te Burgh. Op deze middag verkochten de dames zelfgemaakte handwerken, zoals kussens, een mooie sprei en een tafellaken; terwijl ande re dames oliebollen bakten. heer H. Driedyk van „Doel naar Ho- CTer" te Wolfaartsdijk en de heer J. Iruggeman van „St. Sebastiaan" te Westdorpe. Ieder loste 10 schoten. Er was geen overwinnaar, want beiden hadden 2 punten,zodat er gekampt moest worden op 3 schoten. De heer H. Driedijk werd provinciaal kam pioen, met 2 punten. Ook dit was de eerste keer dat deze wedstrijd werd gehouden. De strijd werd nu aangebonden door het 24-tal van Zeeuwsch-Vlaanderen tegen dat van Zuid-Beveland. Ieder 24-tal loste 240 schoten. Zeeuwsch- Vlaanderen schoot eerst en zette zeer matig in met slecht 2 punten op de eerste 48 schoten. Daarna volgde een verbetering. In de 6e en 7e ronde werden 6 en 8 punten geschoten. Er waren na het eindschot 34 punten. De uitslag van de hoogvogels is, hoogvogel Th. Staal Graauw, zijvogels Alb. Goethals Westdorpe en Ph. Obrie Zandstraat, kallen Ed. Kaas Zand straat en Alb Goethals, ieder met 5 punten. Als laatste kwam het 24 tal van Zuid-Beveland aan de beurt; dit had geen gemakkelijke taak. De eer ste 2 ronden hadden ze reeds 4 pun ten voorsprong. Na 6 ronden "nog slechts 1. Na de 7e ronde hadden ze een achterstand van 6 punten en deze is nog vergroot tot 8 punten, zodat ze niet verder kwamen dan 26 punten. Zeeuwsch-Vlaanderen won dus met een voorsprong van 8 punten. Daar mede kwamen zij in het bezit van de uitgeloofde beker. Uitslag hoogvogel C. Raes Ovezande, zijvogel L. Mey- aard, Oudelande, kallen C. Lous Ou- delande. Deze laatste wedstrijd werd de laatste drie jaar gehouden en steeds door Zeeuwsch-Vlaanderen ge wonnen. Hieruit blijkt dat hier zeer goede schutters zijn, die de kunst -ver staan om op de puntenschietingen veel punten te behalen. Jammer ge noeg wordt daar bij het uitzenden naar het jaarlijkse Europese Landen- tournooi niet voldoende rekening mee gehouden, zodat dit jaar geen Zeeuws-Vlaamse schhutters naar het Landentournooi te Brussel zijn afge vaardigd. Aan de algemene schieting namen tenslotte 52 schutters deel. De uitslag hiervan was: hoogvogel: Oct Obrie Zandstraat, zijvogel P. Cortvriendt Sluiskil en P. Vermeire Goes. Kallen J. Smallegange Elle- woutsdijk en J. Priem Ovezande. Nagekomen advertentie Nog vrij plotseling ging van ons heen onze geliefde, zorgzame man, zwager en oom ANTHONIE BLOK, in leven gepensioneerd bouwkundige van de P.Z.E.M., op de leeftijd van 68 jaar. Namens de familie, W. A. F. Blok-Knoot. Middelburg, 18 augustus 1958. Nieuwe Vlissingse- weg 450. De crematie zal plaats vinden op vrijdag 22 augustus aanstaande na aankomst van trein 13.04 uur te Driehuis- Westerveld. Liever geen bezoek. zonder dat één wesp ook maar op het idee kwam mij met een prik te bedreigen. Zo kon het nest rustig worden bekeken en in vrij heid worden gefotografeerd. Het bleek een nest te zijn van de z.g. Duitse wesp, die de gewone wesp hier heeft verdrongen. De nesten „behoren" in de grond te worden ge bouwd, waar ze tot een bol uitgroeien van gemiddeld 30 cm doorsnee. Maar ze wijken nogal eens af van deze re gel. In geval ze tussen zoldervloeren en plafonds nestelen kunnen de nes ten wel een halve meter breed wor den. Het bontst maakt deze soort het in Australië, waar ze toevallig is ingevoerd. Ik heb foto's van nesten gezien (n.b. in bomen, wat hier nooit voorkomt) die manshoog werden (getuige de er bij afgebeelde op een ladder staande man). En deze wes pen moesten nu uitgerekend de smal le spleet tussen kussens en pakpapier kiezen om daar het besproken, geheel misvormde, nest te bouwen, dat hoogstens een paar honderd inwo ners kon opleveren. Wel hadden ze geprobeerd binnen het kussen te ko men, maar de vulwatten hadden dit doen mislukken. Dit kwam uit toen we het inmiddels ontvolkte nest af sneden om het mee te nemen. We wil len wel eens zien ln hoever de wespen van hun normale bouwvorm zijn af geweken. Het zal ons misschien hel pen iets meer te weten te komen over het raadselachtige instinct van deze interessante „architecten". Na een kortstondige ziekte werd van onze zijde weggenomen onze geliefde moeder, be huwd-, groot- en over grootmoeder HELENA VAN ZWEDEN geboren LOBBEZOO in de ouderdom van 73 jaar en vier maanden. Krabbendijke: J. M. Houtekamer- Van Zweden M. Houtekamer Waarde: H. van Zweden J. van Zweden- De Bat. Klein- en achter kleinkinderen. Waarde, 18 augustus 1958. De begrafenis zal D.V. plaatshebben op don derdag 21 augustus op de algemene begraaf plaats te Krabbendijke. Vertrek van het sterf huis 12.30. Met diepe droefheid ge ven wij kennis van het overlijden van onze ge liefde moeder, behuwd- en grootmoeder, wed. A. BOLIER v. d. PUTTE, eerder weduwe van J. J. STOEL, in de ouderdom van 78 jaar. Dat zij ruste in vrede. Uit aller naam, C. J. Stoel. J. Stoel-Scharpentier. Middelburg, 18 augustus 1958. Jacob Catsstraat 21. De begrafenis zal plaatshebben op don derdag 21 aug. vanuit het geref. rusthuis, Branderij Molengang, Middelburg.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 8