KAPPIE en het geheim van de zeedraak
HET DING
TWEEMAAL EEN OORLOGSFILM
NAAR EEN BEROEMD BOEK
Waar zijn onze schepen?
3{a t
viiwderije
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1958
PROVINCIALE ZEEUW 8 B COURANT.
11
FILMS IN ZEELAND
„Afscheid van de wapenen'
en „De Jonge Leeuwen".
Twee opmerkelijke oorlogsfilms om
vat het programma van de Zeeuwse
bioscopen deze week en wel „Afscheid
Aan de wapenen" (Electro, Middel
burg) en „De Jonge Leeuwen" (Al
hambra, Vlissingen). Beide films wer
den vervaardigd naar boeken van be
roemde schrijvers, maar daar eindigt
dan ook vrijwel de overeenkomst.
„Afscheid van de wapenen", vervaar
digd naar Ernest Hemingway's „A
farewell to arms", speelt in de Eerste
Wereldoorlog en kwam tot stand on
der regie van de befaamde Charles
Vidor. Het is een voortreffelijke film
geworden.
Tallozen kennen ongetwijfeld het
boek van Hemingway, dat in feite
voor alles een ontroerend, in-mense-
lijk liefdesverhaal is en waarbij het
oorlogstoneel uit de jaren '14'18 als
navrante achtergrond dient. De ge
schiedenis van de Amerikaanse offi
cier Henry en de Britse verpleegster
Catherine Barkley die speelt in de
(Advertentie)
Ga er eens vaker
voor zitten!
vow
Ce .,frts"-drank,
waar U tol 6a
laatste druppel va
genial. Btsiïi
«Jol** Een van de prettigste
beltvcniMtn, eiei duo»
en ovrrmvcimj^naar.
theft u reedt 'a *JEL"*guldcn >Het ontvangen wiirdJ
seur Vidor volkomen de sobere, maar
indringende tendens die ook de schrij
ver van het wereldberoemd geworden
boek met zijn schier onnavolgbare
stijl er in legde. In de hoofdrollen ge
ven Rock Hudson en Jennifer Jones
uitstekend spel te zien. De natuurop
namen in deze film zijn bijzonder
mooi.
„De Jonge Leeuwen" (Alhambra,
Vlissingen) is weliswaar gebaseerd op
een al vele malen gebruikt thema
het volgen van het individu in de mas
sa, die het leger vormt maar in dit
geval dan naar het boek van Irwin
Shaw en dat zegt al veel. Want Shaw
toonde zich een zeer talentvol schrij
ver, die zijn figuren tot zeer levende
schepselen maakte en dat is ook in de
film gebeurd. Onder regie van Ed
ward Dmytryk beleeft men de ge
schiedenis van de drie jonge Ameri
kanen, die elkaar in en door de oorlog
leren kennen, ook via de film intens
en volkomen. Marlon Brando, Mont-
gomery Clift en Dean Martin vervul
len de hoofdrollen en zij doen dat zeer
talentvol. Een boeiende, vaak aangrij
pende film.
Voor de liefhebbers is in Grand
(Goes) Romy Schneider dan weer
te bewonderen en wel in „Sissi, kei
zerin en moeder"; het derde en in
deze rubriek bereids besproken deel
uit de zo langzamerhand roemruch
te Sissi-serie, waarin de jeugdige
Romy een allercharmanste vorstin
is. Degenen die voor verscheidene
kilogrammen fondantzoete roman
tiek niet op zij gaan kunnen volop
genieten.
jpannïng is te vinden in dè Schouw
burg-bioscoop (Middelburg), waar
„De Geheime Dienst ingrijpt". Een
politiefilm van Louis de Rochemont,
met George Murphy in de hoofdrol
en met voldoende (filmband) meters
misdaad om politioneel ingrijpen te
rechtvaardigen. Hoe dat gebeurt is
de moeite van het aanschouwen best
waard.
In Luxor (Vlissingen) kan men zien
hoe een Indiaan wraak neemt in „De
held der Seminoles"; een opgewon
den historie, rijk aan actie en met
een Mooi Meisje als alleszins aan
trekkelijk „attribuut". Het speelt
zich allemaal af in het zonnige Flo
rida.
Zondagmiddag draait Alhambra
(Vlissingen) de klucht „Moeder wat
een klap", met Stan Laurel en Oli
ver Hardy.
9. Treurig stond de mees
ter over het verlaten dek
van de „Dolfijn" te staren.
„Wat een sinister einde
voor die dappere zeelui!"
zuchtte hij, „opgeslokt door
een zeemonster, waarin nie
mand gelooft!"
„Daarom nemen wij deze
schuit op sleep naar Lutje
wier", antwoordde Kappie.
„We moeten iedereen er ja
van overtuigen, dat het
monster echt bestaat en een
deksels groot gevaar is voor
de scheepvaart. Zo is het
maar net!"
Haastig klommen zij aan
boord van de Kraak terug,
waar het relaas van hun
bevindingen de maat en
Okki in grote opwinding
bracht. „Maar moeten wij
dat snertmonster nou niet
,Het
achterna?" vroeg Okki verontwaardigd,
kan intussen nog wel meer schepen tot puin-
poeder slaan en..." De maat legde een grote
hand over Okki's mond.
„H-houd alsjeblieft op!" riep hij uit. „Ik wil
er niet meer van horen! Als j-jongmaatje heb
ik altijd geleerd, dat sleezangen, eh, zeeslan
gen n-niet bestaan. En ik heb niks gezien, hoor
je?" Kappie keek hem somber aan. „Ik zou er
anders maar rekening mee houden, dat deze
zeeslang ja wèl bestaat, klont!" sprak hij
ernstig. „Maar voor ons valt er niet veel tegen
te beginnen. Het beest is trouwens verdwenen.
We zullen het dus maar aan bevoegde instan
ties overlaten om er jacht op te maken... dat
is net iets voor de Marine, dunkt me!"
Niet lang daarna verwijderde de Kraak zich
met spoed van de plek des onheils, het onge
lukkige schip met zich meeslepend in de rich
ting van Lutjewier...
Aagtedijk 172 te Durban.
Aalsdijk 13 10 m. n.n.w. Bizerta.
Abbekerk 13 880 m. z.w. Hongkong.
Alhena 13 310 m. n.o. Rio Grande.
Almdijk 14 te Coatzacoalcos.
Alphacea 12 te New York.
Alphard 15 te Antwerpen.
Amerskerk 13 600 m. o. Ascention.
Andijk 13 te Corpus Christi.
Ai-endskerk 13 te Rotterdam.
Arnedijk 13 500 m. n.w. Scillies.
Astrld Naess 13 250 m. n.n.w. Mona.
Asmidïske 13 200 m. w.t.z. Landsend.
Bantam 13 te Singapore.
Bawean 13 te Djakarta.
Bengalen 13 v. Khor al Mufatta n.
Calcutta.
Bintang 13 v. Blak n. Sorong.
Bloemfontein 12 te Hamburg.
Callisto 14 v. Rotterdam n. St. Lawrence
Caltex Arnhem 14 te Sldon.
Caltex Delft 12 21 m. w.n.w. Little Quoin
Caltex Nederland 13 90 m. z.t.w. Kp.
Hatteras.
Camitia 15 te Curasao.
Carrillo 15 v. Liberator n. Amsterdam.
Cartago p. 13 Jamaica.
Castor 13 490 m. o.n.o. Barbados.
Cleodora 12 te Nelson.
Colyto p. 13 St. Catherinapoint.
Diemerdijk 13 480 m. w.n.w. Fayal.
Dordrecht 13 30 m. n. Las Palmas.
Duivendx-echt 14 te Chrlstobal.
Esso Amsterdam 13 70 m. ri.o. Kp. Oranje.
Esso Nederland 12 170 m. z.o. Port Sudan.
Greta 14 te Ballina.
Groote Beer p. 13 Belle Isle.
Heemskerk 12 te Hamburg.
Helicon 13 te New Orleans.
Holendrecht 13 te Hamburg.
Hoogland 13 v. Antwerpen n.
Kopenhagen.
Ivoorkust 14 te Antwerpen.
Jagersfontein 13 v. Kaapstad n. Port
Elizabeth.
Japaia 15 te Aden.
Kabylia 12 te Buenos Aires.
Kalydon 15 te Shelhaven.
Kara 13 te Hamburg.
Kellia 15 te Algiers.
Kennemerland 13 v. Porto Alegre naar
Rio Grande.
Kermia p. 11 Flores.
Khasiella 12 v. Singapore n. Perz. Golf.
Kloosterdijk 13 te Boston.
Korovina 14 te Lospledras.
Kreeft 13 1000 m. w. Scillies.
Kylix 13 550 m. w.n.w. Fortalezza.
Kryptos 13 te Curasao.
Laarderkerk 15 te Ummsaid.
Lekkerkerk 14 te Bremen.
Lemaire 15 te Singapore.
Lemsterkerk p. 13 Kp. Bon.
Leopoldskerk p. 13 Kp. Bon.
Limburg 14 v. Houston n. New Orleans.
Lissekerk 14 te Abadan.
Loenerkerk 13 v. Genua n. Rotterdam.
Maasdam 15 te Southampton.
Maashaven p. 14 Fernando Noronha.
Marnelloyd 13 220 m. n.t.w. Cristobal.
Meliskerk 14 te Antwerpen.
Merwede 13 v. Dakar n. Takoradi.
Mirzam N 12 te Safi.
Molenkerk 12 te Antwerpen.
Montferland 15 te IJ muiden.
Muiderkerk p. 13 St. Vincent.
Musilloyd 15 te Djeddah.
Mijdrecht 15 v. Port Said n. Houston.
Naess Lion 13 te Mena al Ahmadi.
Naess Tiger 14 85 m. z.o. Rasbanas.
Noordzee 11 te Triest.
Oldekerk p. 13 Gibraltar.
Omala 14 te Cristobal.
Ommenkerk 15 te Singapore.
Molenkerk 15 te Amsterdam.
Plato 14 te Rotterdam.
Reyniers 11 v. Chalna n. Rangoon.
Perna 13 v. Singapore n. Balikpapan.
Ridderkerk 13 te Cochin.
Roggeveen 14 te Port Elizabeth.
Rijnkerk 12 te Port Elizabeth.
Salatiga 13 te Aden.
Sarpedon p. 13 Key West.
Slamat 12 v. Barcelona n. Rotterdam.
Senegalkust 14 W Amsterdam.
Soestdijk 14 te Rotterdam.
Schelpwijk 13 120 m. n.w. Puerto Rico.
Sliedrecht 12 900 m. z.o. Rio de Janeiro.
Stad Arnhem dw. v. Gothenburg.
Stad Roterdam 14 v. Vlaardingen n.
Narvik. -
Stad Schiedam verm. 18 v. Mellla naar
Rotterdam.
Steenwijk 10 te Philadelphia.
Sumatra 13 340 m. w.t.z. Engano-ell.
Tabinta 14 te Bona.
Tara 14 te Hamburg.
Tibia 13 200 m. n.w. Ras al Hadd.
Telamon 13 te Savannah.
Van Heemskerk 13 te Lourengo Marques.
Van Riebeeck 12 85 m. z.z.w. Socrata.
Van Spilbergen 13 te Beirah.
Vasum 12 250 m. n. Bermuda's.
Waterman 14 van Tandj. Priok n. Aden.
weltevreden 15 te Belawan.
Willem Ruys 12 v. Montreal n.
Bremerhaven.
Zaankerk 12 te Shanghai.
W PI ETS IE MISTIG.
Vakantie-tijd, dus kampeer
tijdzegt Flop en hij pakt
zijn rugzak in. Dan gaat hij
op weg, het bos uit. De zon
schijnt hem fel op zijn bol
en Flop geniet van de na
tuur, Dangaat het plot
seling ontzettend misten.
Grotedikke, grijze wolken
komen dreigend opzetten.
Ach, dat heeft niets te bete
kenen, zegt Flop, ik loop
gewoon door de mist heen...
Maar na een uurtje lopen is
het ook nog nacht geworden
en kan Flop hélemaal geen
hand voor ogen meer zien.
Weet je wat, zegt Flop, ik
op deze plaats voor van
nacht mijn kamp opslaan,
dan ga ik morgen weer ver
der. En dat was wat Flop
deed.. Maar
Toen hij de volgende mor
gen uit zijn ten tja was ge
kropen, schrok hij ach
schrikken was het eigenlijk
niet) keek hij verbaasd naar
het huisje, waar zijn tent
naast stond. Naast de deur
was een bordje geschroefd.
v;aarop FLOP stond ge
schreven. Het was zijn
eigen huis.
bij en zongen zo mooi
mogelijk de oude konij
nenliederen mee.
„Ziezo", zei de meester
toen ook dat gebeurd
was, „en nu allemaal
naar huis. Morgenoch
tend zijn jullie vrij om
uit te slapen. Veel ple
zier!"
„Hoera!", schreeuwde de
hele klas en roetsj, weg
waren ze naar alle kan
ten van het bos. Naar
huis gingen er niet zo
veel, want de meeste
gingen eerst de bloemp
jes en pluimpjes voor
hun kransjes zoeken.
Overal zag je ze huppe
len, meestal twee vriend
jes of vriendinnetjes bij
elkaar. „Hoe vind je me
dit staan?", vroeg de ene
en legde twee blauwe
korenbloemen tussen
haar oren.
„Wat denk je hiervan?",
vroeg een ander konijn
aan zijn vriendje en hij
hield een heel bos witte
graspluimen omhoog.
„Kleurt dit wel?", vroeg
de vriendin van Marjop-
Seke en ze legde haar
opje tegen een licht
groen varenblad.
„Ja, mooi, mooi", zei
Marjoppeke haastig en
ze huppelde vlug door,
terwijl haar vriendinne
tje zócht welk varenblad
nu het mooiste was.
Want Marjoppeke hield
het bij het bosroosje. Ze
wist zeker dat niemand
op dat idee zou komen
En wat zou zo'n rose
roosje aan ieder oor
prachtig staan. Ze zou
vast de mooiste van de
avond zijn. Maar de bos-
roosjes stonden ver weg
en daarom moest ze op
schieten. De zon ging al
onder toen ze bij de ro-
zestruik aankwam. On
der de takken was het
zelfs al bijna donker. Ze
had precies bedacht hoe
ze het doen zou. Eerst
zou ze de doorntjes van
het stengeltje knagen
waaraan het mooiste
roosje zat. Dan pas zou
ze het plukken en als
dat twee keer gedaan
had, zou ze er op een
draf mee naar huis lopen
om nog net op tijd klaarj
te zijn voor het feest. Ze
stond op haar achterste
pootjes en helemaal uit
gerekt bekeek ze de ro-
zestruik. Wat was het
mooiste roosje? Als een
circuskonijntje trippelde
ze op haar twee pootjes
dichterbij. „Die daar...
of die?" Peng! „Au
augilde Marjop
peke. Ze voelde een ver-
schikkelijke pijn in haar
achterpootjes en ze lagi
languit voorover in de
rozestruik. Toen ze pro
beerde om die pijn weg
te jagen en begon te
spartelen, merkte ze dat
ze gevangen zat en dat
alles wat ze deed haar
alleen nog meer pijn gaf.
Pijn in haar pootjes en
haar mooie zachte buik
die in de doorntjes van de
roos lag. Nog even spar
telde ze door, maar toen
bleef ze heel stil liggen;
alleen piepte ze af en toe
zachtjes Maar wie zou
haar horen?
Nee, niemand hoorde
Marjoppeke. De konij
nen hadden het te druk
met hun feest, de vogels
waren gaan slapen en de
andere dieren zaten op
een afstandje toe te kij
ken wat de konijnen al
lemaal deden. Het ogen
blik was nu gekomen dat
de schoolkinderen hun
lied moesten zingen.
Prachtig versierd ston
den ze klaar. Meester
Snuif hiéf zijn stokje en
het lied begon. Toen
kwam het tweede lied,
maar ze hadden het nog
maar net ingezet, of het
stokje van meester
Snuif tikte op een boom
stam. Hij had het lege
plaatsje tussen de negen
tien andere ontdekt.
„Waar is Marjoppeke?1
bromde zijn stem. Nou,
dat gaf een opschud
ding in de rij schoolkin
deren en de ouders die
met hun koppen knik
kend hadden toegeluis
terd. Iedereen schreeuw
de door elkaar. En de
moeder van Marjoppeke
die dacht dat haar doch
ter. meteen uit school al
naar het feestterrein was
gelopen liep huilend heen
en weer. Meester Snuif
was als altijd de wijste.
Hij bulderde over alles
heen en verdeelde de
feestgangers in groepjes
die het bos moesten door
zoeken. Samen met zijn
schoolkinderen trok hij
er zelf ook op uit naai
de verste hoek van het
bos. Met hun kopjes;
langs de grond snuffel
den ze in het donker
rond Toen ze al wel een
half uur hadden gelopen
stond meester Snuif op
eens stil. „Luister!", zei
hij. Vlakbij klonk het
piepen van een heel klein,
heel treurig konijntje.
Een paar minuten latei-
stonden ze rond Marjop
peke. Meester Snuif zei
niets. Hij wees ze alleen
maar hoe ze haar met z'n
allen moesten optillen
met het vreselijke zware
ding aan haar pootjes er-
'e droegen haar naar
Freddie heeft hier negen ballen on
4 dozen. Nu wil hij persé in iedere
doos drie ballen hebben Hoe lost hij
dit op?
Iff 8
bikZf
het ziekenhuis, waar dok
ter Kraai uit zijn slaap
werd gehaald: samen
met wel twintig andere
kraaien was hij de hele
nacht bezig om haar
pootjes los te maken en
daarna te verbinden.
Toen meester Snuif de
volgende dag de les be
gon en op het schoolbord
aan de berkeboom wees,
toen wist ieder kind wat
het verschrikkelijke ding
was, dat meester Snuif
daar de vorige dag had
getekend. Met grote oren
luisterden ze nu naar
wat de meeseter er over
vertelde en het zal wel
nóóit, nóóit meer gebeu
ren, dat er een klein ko
nijntje in een strik loopt,
al heeft ie zijn hoofd nog
zo vol met feest.
Mies Bouhuys.
Oplossing vorige week,
367 bloemen zijn er tussenuit.
Er zit een klein geel vlindertje
bij ons op het balkon,
haar mooi gele manteltje
is net een stukje zon.
Ze praat... ze praat. Maar tegen wie?
Naar iemand, heel ver, boven.
Als ik het zelf niet had gehoord
zou ik het niet geloven.
Ze zegt: ach lieve Vader Zon,
de dagen gaan zo snel.
Ik zie uw gouden hoofd haast niet,
maar wolken zie ik wel.
Ik vlieg niet, want mijn manteltje
is haast niet meer te drogen.
'k Zit maar te schuilen, bibbert ze
met tranen in haar ogen.
Dan hoor ik lange tijd niets meer
daar buiten op 't balkon.
Het kleine vlindertje huilt zacht
en wacht op Vader Zon.
Al ben ik dan geen vlindertje,
ik roep van het balkon:
Wij ook, meneer... wij wachten ook.
Wij willen in de zon.
Mies Bouhuys.
Het was heel stil in de
konijnenschool; je hoor
de alleen het geritsel van
de blaadjes boven de
hoofden van de twintig
kleine konijntjes en de
brommerige stem van
meester Snuif, die op
zijn boomstronkje voor
de klas zat Maar nu
moet je niet denken dat
het zo stil was omdat de
kleine konijntjes heel
goed luisterden naar wat
de meester vertelde. O,
nee, ze droomden 'alle
maal van het grote ko-
nijnenfeest dat 's avonds
gegeven zou worden en
waar zij voor het eerst
aan mee mochten doen.
Ze dachten aan de lek
kere feesthapjes, aan de
konijnenliederen en aan
de kransjes die ze alle
maal om hun oren zouden
dragen. En toch was het
heel belangrijk wat mees
ter Snuif vertelde.
„Nu moet ik jullie voor-
we de feestliederen nog
een keer repeteren iets
heel belangrijks vertel
len", zei hij, „iets dat
niets met het feest te
maken heeft, maar dat
toch erg belangrijk is."
Hij draaide zich om
naar het schoolbord, dat
tegen een berkeboom
hing en tekende een raar
ding. „Wie weet, wat dit
is?", vroeg hij.
Niet één klein konijntje
gaf antwoord. „Kom,
denk eens na", zei mees
ter Snuif, „jij, Marjoppe
ke."
Maar Marjoppeke had
net zitten denken hoe je
een bosroosje tussen je
oren kunt steken zon
der dat de doorntjes je
prikken en ze wist dus
helemaal niet waar het
over ging. „Een rozen
struik", zei ze, zonder
te kijken wat er nu ei
genlijk op 't bord stond.
Meester Snuif schudde
met zajn kop. „Een ro
zenstruik, een rozen
struik! Hoe haal je het in
je kopje, Marjoppeke.
Kom, kinderen, kijk eens
goed."
Niemand wist het. Mees
ter Snuif fronste zijn
voorhoofd. „Wie feest
wil vieren moet dit we
ten", zei hij met z'n
zware bromstem en hij
tikte met een poot op
het rare ding op het
bord. Maar bij het woord
feest dwaalden alle ge
dachten van de kleine ko
nijntjes weer naar de
feestavond en niet een
tje luisterde naar wat
meester Snuif over het
rare ding op het bord
vertelde. Pas toen hij
zijn stokje voor de dag
haalde en de feestliede
ren ging repeteren kwa-
mert ze weer een beetje
