..LEZERS SCHRIJVEN..
ZO VINKT MEN IN NET
BUITENLAND ER OVER
DE KERKEN
De ondergang
van de Canopus
te Vlissingen
Tour de 1' Ecole
HET KLEDERDRACHTENDEPOT
maatschappij
Apeld
Internationaal werkkamp in
oornvoor bouw van buurthuis
„Romantiek-cultus verzwakt
Amerikaanse gezinsstructuur"
DeTandpasta van standing
FEUILLETON
EDOUARD PEISSOiV
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT.
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1958
ONHOUDBARE TOESTAND AAN
VLISSENGSE BOULEVARD
Middels een circulaire verzoekt het
gemeentebestuur van Vlissingen ons
er aan te willen medewerken dat de
straten enz. zindelijk worden gehou
den. Vooral met het oog op de
„vreemdelingen" acht men dit, te
recht, van het grootste belang.
Gaarne zou ik echter zien dat dit
gemeentebestuur zich óók eens richt
te tot de uitvoerders van de zeewe
ring-werkzaamheden; en wel om de
volgende reden:
Het is nu al een paar weken zó dat
de bewoners van de Boulevard de
Ruyter (Zuidelijk deel) geen raam of
deur meer open kunnen zetten, geen
stukje wasgoed meer buiten kunnen
hangen, elke dag hun gevel moeten
Bfspuiten en dat, trots dat alles pot
dicht wordt gehouden, gangen, ka
mers en zolder dik onder de kolen
stof zitten. Dit alles als gevolg van
de wijze waaróp de benodigde mijn-
steen wordt gestort.
De reeds eerder genoemde „vreemde
lingen" welke argeloos op een bankje
Eljn gaan zitten hollen weg zodra zij
het „gevaar" bemerken, tijdens wel
ke „vlucht" het heel goed zichtbaar
is dat ze op een „goed-onderhouden"
hank hebben gezetenSommigen
maken rechtsomkeert en rennen de
boulevard af (om er niet meer op te
rug te keren) dis ze tenminste het
geluk hebben dat ze de stofwolken
tijdig gewaar worden.
Kleedjes mogen na een bepaald uur
niet meer worden geklopt(van
wege de stof-overlast!!!). Allerlei be
drijven zijn aan tal van hinderwet-
voorschriften gebonden, maar bij dit
storten trekt men zich kennelijk ner
gens iets van aan.
Blij ben ik, echt blij, dat wij binnen
afzienbare tijd geen water-overlast
meer zullen hebben. Ik begrijp volko
men dat dit karwei nü, en niet van
de winter, uitgevoerd moet worden.
Ik heb, en velen mét mij, grote be
wondering voor de snelheid waar
mede e.e.a. geschiedt maar déze wij
ze van storten is gewoon een aanflui
ting tegen de inhoud van bovenge
noemde circulaire.
Alhoewel leek op dit terrein, ben ik
er vast van overtuigd dat dit anders
kén. Wanneer men de mijnsteen, ter
wijl deze zich nog ln of óp de wagon
bevindt, nat spuit (b.v. op het spoor-
emplacement) dan is m.i. heel die el
lende in één klap afgelopen.
Boulevard-bewoner.
Gaarne maak ik van deze rubriek ge
bruik om het één en ander over de
organisatie en de reglementering te
zeggen van de Tour de 1'-Ecole te Vlis
singen. Voor zover mijn Frans het
toelaat vertaal ik Tour de 1' Ecole met
Schooltour. Hieruit trek ik de con
clusie dat alleen scholieren hierin
meereden. Nu blijkt echter dat ver
schillende renners o.a. de winnaar he
lemaal geen scholieren zijn, hoewel er
heel leuk in de uitslagen vermeld
staat, dat de winnaar op de machinis-
tenschool in Middelburg gaat. Verder
is mijn persoonlijke mening en die
mening delen velen met mij, dat een
renner die onder een andere naam
courst niet geklasseerd moet worden
ondanks de mooie prestatie, die hij
eventueel levert. Bovendien zou ik het
op prijs stellen dat er een niet te ont
duiken reglement opgesteld werd,
waarin ondermeer opgenomen dient te
worden, dat de racefiets, ook in ge
camoufleerde vorm, definitief uit der
gelijke coursen geweerd moet worden.
Ik kan me wel voorstellen dat de aan
komst van een groep renners moei
lijkheden oplevert wat betreft de klas
sering van de renners, vooral wanneer
men nier geen ervaring in heeft.
Wanneer men echter 'n „grote" grc
renners, waar zelfs een renner bij zat
die vier ronden aan de kant uitgebla
zen heeft, ten gevolge van een lekke
band en nog andere waarvan de juist
heid van plaatsing valt te betwijfelen,
ex aequo vijfde plaatst, dan rijzen
mijn haren ten berge.
Ik hoop dat dit stuk enige invloed zal
hebben op een volgende cours.
Biggekerke. Een rem
Noot van de redactie.
Het comité deelt het volgende mede:
Waar gewerkt wordt, worden fouten
gemaakt. De wedstrijdcommissie er
kent ruiterlijk dat niet alles klopte.
Zij betreurt net ook, dat het door een
minder sportieve wijze van handelen
van de betrokken schoolclub mogelijk
was, dat de winnaar voor een groot
deel van de wedstrijd onder een an
dere naam meereed, terwijl hij boven
dien geen leerling van deze school ls.
Wat betreft de deelname met racefiet
sen is men van oordeel, dat dit niet
het geval is geweest. Er zijn nog en
kele fietsen afgekeurd, die niet aan
de eisen van het wedstrijdreglement
voldeden. Overigens heeft de commis
sie zelf met een en ander ook weer ge
leerd.
Het Rampenfonds
In de P.Z.C. van 25 juli j.l. lees ik
dat de gemeente Terneuzen 25.000
krijgt uit het Rampenfonds. In de
gemeenteraad is er over gepraat of
men dit geld zou besteden voor de
stichting van een leeszaal of voor
jeugdwerk. Beide bestemmingen zijn
ongetwijfeld nuttig, maar ik merk
op dat de offers aan het Rampen
fonds daarvoor niet bedoeld waren.
Dit fonds is opgericht om getroffen
medemensen schadeloos te stellen.
Als er geld over is kan dit mi. het
beste worden gebruikt voor steun
aan ontheemden, gerepatrieerden uit
Indonesië, gevluchte Hongaren, enz.
Men doet in ons land dikwijls een
beroep op de offerbereidheid van
de mensen en dat is goed. Allen die
wat geven mogen dan echter ver
langen dat het geld bestemd wordt
voor het doel dat aanvankelijk was
aangekondigd. Als het Rampen
fonds geld over heeft laat het dit
dan maar zuinig bewaren tot er
weer eens ergens een of andere
ramp gebeurt. Dan. kan het geld
weer hard nodig zijn.
Middelburg. Een lezer.
Zeeuwen komen er niet
aan te pai.
In uw krant van 26 juni las ik dat op
de Nationale Dag op de Expo op 20
augustus a.s. een boerenbruiloft wordt
gegeven, waaraan 330 Nederlanders
in 8treekkostuums medewerken. Maar
voor zover mij bekend, komen ook
hier geen Zeeuwen aan te pas, hoewel
Zeeland diverse mooie klederdrachten
heeft zoals de Zuidbevelandse, Wal-
cherse, Axelse en Cadzandse.
Ik vraag me af of er niet één Zeeuw
is die het voor elkaar krijgt een grote
touringcar vol met deelnemers in
streekkostuum (mannen zowel als
vrouwen en kinderen) uit alle delen
van Zeeland bij elkaar te krijgen. Het
bezoek aan de Expo staat vrij voor
iedereen en mij dunkt dat zo'n gezel
schap toch genoeg bekijks zou krij
gen. voor de actie „Vrije Veren" kwa
men een paar honderd auto's naar
Den Haag. Dan moet het toch een
koud kunstje zijn om met één of meer
bussen naar de Expo te gaan? Dik
wijls hoor ik als ik met vakantie in
Zeeland ben beweren, dat Zeeland er
maar zo'n beetje bij bengelt en alleen
fjoed ia. om belasting op te brengen en
n benarde tijden voedsel te leveren.
Nu begin ik te geloven dat men daar
de plank niet ver mis slaat. Dus Zeeu
wen, wat doen jullie Is er een tweede
Colsen te vinden? Zo ja, dan komt
ook dit wel weer voor elkaar!
S. KLAAS SE—CRINCE
Trembleystraat 27.
Den Haag.
Meer belangstelling
voor Zeeuwse kostuums
Naar aanleiding van het artikel over
een klederdrachtendepot in uw blad
van 26 juli j.l., zou ik gaarne het
volgende willen opmerken.
Het komt mij voor, dat de schrijver
deze zaak van een te eng (Open
lucht-) museum-standpunt bekijkt,
gezien ook zijn beschrijving over de
wijze van tentoonstellen der kos
tuums in het N.O.M. aan het eind
van zijn artikel. Dit heeft namelijk
niets met de kern van de zaak te
maken en met alle waardering voor
de unieke verzameling en de fraaie
wijze waarop deze in het N.O.M.
tentoon worden gesteld, moge ik op
merken, dat het vormen van een mu
seumcollectie in het onderhavige ge
val juist niet de bedoeling is. Derge
lijke collecties bevinden zich immers
reeds in Middelburg, Veere, Hulst,
Axel en Zierikzee.
De vraag luidde namelijk of het zin
had een depot aan te leggen, om
daaruit bij feestelijkheden, folkloris
tische gebeurtenissen en bepaalde
plechtigheden te kunnen putten. Deze
vraag is geboren uit het verheugen
de verschijnsel, dat de Zeeuwse be
volking eindelijk belangstelling gaat
tonen voor zijn eigen kostuums. Dat
dit niet mag ontaarden in een ver
huurkantoor kan geheel worden on
derschreven. Hetgeen echter tot nu
toe op dit gebied werd bereikt, wekt
het volste vertrouwen. Niet onver
meld mag blijven, dat bijvoorbeeld
een vereniging van ringlijders in
Zeeuws kostuum, zijn leden bij die
gelegenheid zelfs het dragen van een
gewone pet verbiedt, hoewel kos-
tuumdragenden zich toch reeds jaren
van dit hoofddeksel bedienen. Daar
om acht ik het bedenkelijk, dat een
deskundig, die enerzijds de volle na
druk legt op het juiste aandoen van
het kostuum en zelfs een aparte
dienst van aankleedsters en opmaak-
sters in het leven wil roepen, ander
zijds een zeer gevaarlijk middel aan
de hand doet, namelijk imitatie van
oude stukken. Dit middel heeft bewe
zen niet alleen in de hand van en
thousiaste leken, maar zelfs in die
van deskundigen, gevaarlijk te kun
nen zijn, zodat een tweede Volendam
dan niet denkbeeldig is.
Als de schrijver zegt, dat de schaarse
kostuums van de uitgestorven Hul
ster dracht in een museum bewaard
MOETEN worden en alleen gebruikt
mogen worden om te dienen als
voorbeeld voor kopieën, dan is hét mij
echter volkomen onbegrijpelijk hoé
het N.O.M. nog slechts enkele weken
geleden twee dezer kostuums voor
een klederdrachtendemonstratie van
ons heeft durven lenen. Met de ver
antwoordelijkheid tegenover het na
geslacht, wordt het dan blijkbaar
toch niet zo nauw genomen.
Hoever gaat overigens die verant
woordelijkheid tegenover het nage
slacht? Wanneer reeds een origineel
Hulster kostuum in Arnhem, Hulst
en Middelburg in een muséum verte
genwoordigd is, dan lijkt het mij vol
komen verantwoord indien daarnaast
kostuums voor demonstratie worden
gebruikt en zeker wannéér dit ge
beurt in een gewest waar zij thuis
horen .Wij hebben ook verantwoorde
lijkheid ten opzichte van onze eigen
generatie. Wanneer het niet verant
woord is, dat onze kunstschatten
naar het buitenland gaan dan is het
misschien evenmin verantwoord, dat
onze fraaie klederdrachten buiten de
provincie terecht komen.
Ondanks de prachtige verzameling,
die het N.O.M. bezit, heeft deze in
stelling daarnaast zelf de belangrijk
heid van kostuumdemonstraties inge
zien en deze de laatste jaren inge
voerd.
Overigens kan ik het met de opvat
ting dat schaarse kostuums in een
museum thuis horen geheel eens zijn,
maar om bovenbedoelde „schaarse"
Hulster kostuums behoeft men zich
geen zorgen te maken, aangezien dit
slechts kopieën zijn.
Dat een deskundige deze heeft ge
bruikt zonder dit te constateren, is
een compliment voor de verantwoor
de wijze waarop de enthousiaste le
ken in de vervaardiging hiervan zijn
Indien het dan ook ooit tot de op
richting van een klederdrachtendepot
zou komen, geloof ik dat men de uit
voering daarvan gerust aan de Zeeu
wen kan overlaten.
en de
Vandaag wordt in Apeldoorn een
internationaal werkkamp ge
opend, dat wordt gehouden onder
auspiciën van het jcugddeparte-
ment van de wereldraad van ker
ken. Dit kamp wordt georgani
seerd in de zgn. Velderslanen, een
wijk in Apeldoorn, waar in hoofd
zaak gezinnen wonen, die zich
moeilijk aanpassen. Er bestaan al
geruime tijd plannen om hier een
buurthuis te stichten, doch de gel
den hiervoor ontbreken. Het jeugd-
departement van de wereldraad
van kerken heeft daarom het plau
geopperd een internationaal oecu
menisch werkkamp te houden.
22 deelnemers, afkomstig uit Ja
pan, Amerika, Portugal, Duitsland,
Denemarken, Zwitserland, Enge
land en uiteraard Nederland zul
len het kamp, dat is gevestigd in
een boerderij, betrekken. Maan
dag wordt begonnen met de bouw
van het buurthuis, waarvoor de
betonnen fundamenten reeds door
de gemeente Apeldoorn zijn ge-
Tegen luidruchtige
reclame in de kersttijd
In de Evangelische Academie te
Iserlohn is kort geleden een bij
eenkomst gehouden, waar verte
genwoordigers van de Evangeli
sche Kerk en van de R.-K. Kerk
een bespreking hadden met 50 des
kundigen uit het economische le
ven en uit reclamebedrijven.
Het ging hier om de vraag of de
reclame, die ieder jaar rondom het
kerstfeest wordt gemaakt, ge
bruik mag maken van datgene,
wat tot het christelijk feest be
hoort. De geestelijken en de ver
tegenwoordigers uit het economi
sche leven waren het er over eens,
dat bij de jaarlijkse z.g. „lichtwe-
ken" geen misbruik mag worden
gemaakt van christelijke symbo
len en koralen, en dat kerstliede-
mesfeer betrokken mogen worden,
ren en klokgelui niet in de recla-
Voorgesteld werd om de „lichtwe-
ken" niet voor en tijdens de ad
ventstijd te houden. „Het gaat er
legd. Het kamp duurt één maand
maar dit is onvoldoende om het
buurthuis gereed te krijgen.
Men hoopt echter de bewoners van
deze buurt in die tiid zoveel
enethousiasme eh kennis bij te
brengen, dat zij zelf het huis onder
toezicht van een aannemer kun
nen afmaken.
Er zal elke dag zes uur worden
gewerkt, n.l. van 's morgens half
acht tot 's middags half twee. De
resterende tijd wordt gebruikt voor
het leggen van contacten met de
Nederlandse bevolking voor het
houden van meetings en bijbelle
zingen en het maken van excur
sies.
De deelnemers aan het kamp heb
ben allen hun eigen reiskosten be
taald en betalen voorts voor het
verblijf in het kamp per dag een
bedrag, dat gelijkstaat met het
uurloon van een ongeschoolde ar
beider in hun eigen land.
Van verschillende zijden ondervin
den de organisatoren grote mede
werking. Ook van de zijde van het
koninklijk paleis Het Loo wordt
veel belangstelling getoond. Onder
de deelnemers bevinden zich stu
denten in de theologie, een zende
ling, een beeldhouwer,, een vrou
welijke arts en mensen, die voor
onderwijzer studeren.
Waarom Is de V.S. van alle chris
telijke naties in het westen het
land waar de trouwlust en het
aantal echtscheidingen het grootst
is?
Over deze vraag hebben duizend
afgevaardigden uit zes landen zich
beraden tijdens de Nationale Ka
tholieke Gezinsleven Conventie,
dien in Buffalo in Amerika werd
gehouden.
De Jezultenpater Lucius F. Cer
vantes, socioloog, schoof de schuld
op het feit, dat de Amerikaanse
Jeugd bezeten is van „romantische
iefae", aldus in het weekblad
Time.
„Het beeld dat de Amerikaanse
leek heeft van gezin en huwelijk",
aldus pater Cervantes, „is twee
slachtig door zijn romantische on
vermogen de werkelijkheid onder
ogen te zien. Het typische stop-
om", zo werd betoogd, „de mensen
weer het geheim van het kerst
feest te doen beleven, wat zonder
een bezinning in de adventstijd
niet mogelijk is".
Men was het er over eens. dat „het
kerstwonder ook in het econo
misch wonder zichtbaar moet blij
ven".
woord van opgroeiende jongemen-
sen van tegenwoordig is„Het eni
ge belangrijke is of Tk van hem of
haar houd". Het resultaat is een
idealistisch, maar niet met de wer
kelijkheid rekening houdend hu
welijk en een hyperemotionele zin
nelijkheid."
Pater Cervantes illustreerde zijn
woorden met de resultaten van
een onlangs gehouden opinie-on
derzoek, waarbij twintigjarige
meisjes in twaalf steden ge
vraagd werd wie volgens hen
de „ideale echtgenoot" was.
De zanger-televisiester Perry Co-
mo bleek bij verreweg de meeste
jongedames favoriet te zijn voor
de functie van ideale man, tweede
en derde werden de filmartiesten
William Holden en Rock Hudson.
President Eisenhower en filmster
Tab Mudson deelden de vierde
plaats, Elvis Presley en Tonny
Curtis de vijfde.
Gezamenlijk op de zesde plaats
volgden Marlon Brando, Jefff
Chandler, James Dean, Senator
John Soapy, Kennedy, Jerry Le
wis en vice-president Nixon.
Deze soort „romantiek-cultus", al
dus pater Cervantes, „is de voor
naamste oorzaak van de verzwak
king van de Amerikaanse gezins
structuur."
Advertentie
Tube
95-70rf
Het Franse conservatieve blad „Le
Figaro" schreef dat de drie westelijke
mogendheden, bij gebrek aan een ge
meenschappelijke houding aangaande
een topconferentie tussen Oost en
West, erin geslaagd zijn „meer paral
lelle dan tegenstrijdige" standpunten
in te nemen die bijna zeker tot be
sprekingen over het Midden-Oosten
zullen leiden.
De rechtse „Aurore" is van mening,
dat er nog steeds enige hinderpalen
zijn op de weg naar de top. De kern
van het geschil tussen De Gaulle en de
Engelsen en Amerikanen is volgens
het blad het „kader van de Veilig
heidsraad". Het feit, dat De Gaulle
een voorbereiding langs normale di
plomatieke wegen oppert „sluit uit,
dat deze taak aan de Veiligheidsraad
wordt toevertrouwd", aldus Aurore.
Het onafhankelijke linksgeoriënteer-
blad „Combat" legt er de nadruk op,
dat Frankrijk „duidelijke voorstel
len" over het Midden-Oosten kan
doen.
De communistische Humanité consta
teerde, dat de meningen van Londen
en Parijs over de topconferentie ver
schillen wat betreft de aard van de
voorgestelde conferentie en vraagt
zich af hoe lang „dit spelletje" om 't
houden van een topconferentie te ver
tragen zal duren.
Zowel de linkse als rechtse Engelse
bladen schrijven, dat het laatste ant
woord van De Gaulle aan Kroesjets-
jew de bjeuk in de westelijke wereld
duidelijk heeft laten uitkomen.
De liberale News Chronicle ver
klaarde, dat de vrees, die vrije
lijk geuit werd toen De Gaulle
drie maanden geleden de macht
weer in handen nam, dat hij op
nieuw een doorn in het vlees van
het westelijke bondgenootschap
zou worden, is bevestigd.
De conservatieve Daily Telegraph be
schuldigde De Gaulle ervan net plan
voor een topconferentie van de Veilig
heidsraad op de streefdatum 12
augustus volkomen in de war te heb
ben gestuurd en Kroesjtsjew een re
den aan de hand te doen om het Brits-
Amerikaanse plan af te wijzen.
Ook de Times is van oordeel, dat als
dë westelijke mogendheden het eens
zouden zijn geweest over de gang van
zaken, Kroesjtsjew waarschijnlijk zou
instemmen met de thans door Londen
en Washington voorgestelde regeling.
„Maar het Franse antwoord maakt
alles onzekerder dan ooit".
De New York Times daarentegen acht
een topconferentie binnen het verband
van de Veiligheidsraad een acute
mogelijkheid, daar MacMillan in zijn
laatste antwoord aan Kroesjtsjew
elk wat wils gegeven heeft.
Het gematigd Romeinse blad Messag-
gero spreekt de hoop uit dat de er
kenning van de Iraatcse regering het
begin zal zijn van een nieuwe samen
werking tnssen het Westen en de lan
den van het Midden-Oosten.
EUROPA-ZEGELS 1958
>2 cent' schorioKeo rood
fond en blauwe 'ijn
30 cent
Evenals in het jaar 1956 hebben de
landen van de Europese Gemeen
schap voor kolen en staal besloten
dat de Europa-zegels voor 1958 in
alle zes landen dezelfde voorstelling
zullen dragen, vertolkend de gedach
te: ,J)e Europese postvereniging in
dienst van de Europese gedachte".
De zegels zullen aan alle postinrlch-
tingen verkrijgbaar zijn van 13 sep
tember t.m. 12 november 1958. Voor
frankering blijven zij geldig tot 31
december 1959.
29
Het was al lang geleden dat Godde
vrees voor mannen had en hij had
vertrouwen in zichzelf. „In leder
fjeval zal ik me niet op mijn kop
aten zitten, zoals Vollard".
Deze, de eerste officier, had niet te
gen Derieu op gekund. Misschien
(Godde was begonnen de-beide man
nen te bestuderen) zou Vollard zich
tegen een grove, schreeuwerige ka
pitein verweerd hebben, maar Derieu
Kleedde zijn aanvallen in een kille
hoffelijkheid en verhief nooit zijn
stem. Godde had in het begin ge
loofd dat Vollard werd gehandicapt
door zijn kleine gestalte, dat hij ex-
niet in geslaagd was zich bij het
volk te laten gelden, dat hij zijn vak
als zeeman en als eerste officier ver
stond, maar hij had ingezien dat hij
zich vergist had nadat hij Vollard
een gehele wacht had zien leiden bij
de uitvoering van een lastig karwei.
Maar als Vollard onder de ogen van
Derieu diens wreed-ironische woor
den hoorde, raakte hij in de war, ver
loor zijn kalmte en begon te hak
kelen.
Het kwam zelden voor dat wanneer
Godde om acht uur 's morgens in de
stuurhut verscheen, hij Derieu niet
een paar scherpe opmerkingen hoor
de maken en kort daarop Vollard
met een verslagen uitdrukking de
kaartenkamer zag verlaten. Dat
duurde twee jaar en het was Godde
spoedig duidelijk geworden dat de
getergde Vollard zich niet had kun
nen venveren.
„Dat moet ik voorkomen", had God
de gedacht. Hij voelde dat hij in het
oog werd gehouden, bespied zelfs.
Derieu, die de brug slechts verliet
om aan de tafel der eerste klasse
aan te zitten, oefende op het gehele
schip controle uit, kwam op alle mo
gelijke uren op de brug, rekende me?
als een officier zijn sextant ter hand
nam.
„Ik moet mijn gedrag regelen n^ar
dat van Vox" had Godde als gedrags
lijn aangenomen. Hij wilde zwijg
zaam, ondoorgrondelijk en koel zijn
evenals de tweede. Hij had zich ge
dwongen zijn dienst in de perfectie te
doen, maar niettemin voelde hij dat
Derieu om hem heen draaide alsof hij
erop loerde hem op een fout te be
trappen, terwijl de kapitein de twee
de officier scheen te ontwijken.
„Het is eigenaardig", dacht hij.
„Heeft de gelijkenis in lichamelijke
bouw er iets mee te maken?" Maar
terwijl Vox niet aantrok, stootte hij
niet zo af als Derieu. Er was ook
verschil in manieren, die de jonge of
ficier langzamerhand opmerkte.,
Waar een soort van hooghartige af
keuring vaak de blik van de kapi
tein verzuurde, kreeg de koele blik
in de ogen van de tweede soms iets
gemoedelijks door een glundere uit
drukking.
Vox leidde een teruggetrokken leven,
terwijl Godde belang in hem stelde en
hem observeerde. Bij het verstrijken
van de tijd was hij zijn kalmte en
koelbloedigheid, die niet gewild,
maar aangeboren waren, gaan waar
deren. Enkele opmerkingen, flarden
van conversatie hadden hem zijn ge
voel voor maat, de helderheid van
zijn geest, zijn zin om moeilijke pro
blemen aan te vatten en zijn taai
heid om die op te lossen en de om-
*ig van zijn kennis doen beseffen.
Lijna zonder te spreken, alleen door
(zijn manier van doen, maakte Vox
indruk.
lij zal spoedig een schip krijgen en
I hij zal, wat men noemt een groot
kapitein worden. Derieu, die geen
domoor is, heeft dat even goed Inge
zien als ik, maar bij mij voelt hij de
moeite die ik ervoor moet doen".
Godde had gemeend dat het leven
aan boord van de Santa Anna voor
hem zeer moeilijk zou worden; Vol
lard, het slachtoffer, sprak nooit een
woord. Vox sloot zich in zijn hut op
als zijn wacht was afgelopen en de
maaltijden waren genuttigd, de ma
chinisten bleven onder elkaar en de
steeds aanwezige Derieu was hate
lijk. Aan het verleden denkend had
hij zich afgevraagd: „Tot wanneer?"
Het duurde tot het vertrek van New
York in de loop van de tweede reis
van Godde aan boord. Een der ankers
was onklaar geraakt en de Santa
Anna had in de vlagen van een he
vige wind tegenover de bemanningen
der nabijliggende schepen een gek
figuur geslagen. Toen Vollard op de
brug terugkwam, had Derieu hem
vernederd.
„Waarom zegt hij hem niet naar de
duivel te lopen?" had Godde plotse
ling aan Vox gevraagd, toen de beide
officieren een ogenblik later samen
ln de mes8room zaten.
De glunderheid die Godde vaak had
opgemerkt, had de blik van Vox
verhelderd.
„Zou jil het wel kunnen?"
„Ik gel<
stuurt hij Vollard niet van boord?"
sloof van wel. Maar waarom
„Hij zal hem niet alleen niet weg
jagen, maar hij verbiedt hem weg
te gaan. Hij heeft een prooi nodig
om op te vreten".
Van het ene schip op het andere
overgeplaatst, was Godde bij dezelf
de maatschappij blijven varen; zijn
wereld was geslonken tot die van de
stoomvaartlijn op New York, die van
enige Middellandse Zeehavens af
voer Marseille, Genua en Napels
via Lissabon naar Boston, Providen
ce en New York tot de winterse
stormen van de Noordelijke Atlanti
sche oceaan, de heldere voorjaars
luchten van de Middellandse Zee en
vanaf een zekere periode, tot de
vrouw die hij getrouwd had om te
kunnen denken aan een menselijk
wezen dat bij hem behoorde.
Twintig jaar nadat hij als stuur
mansleerling aan boord van de Vir
ginia geweest was, was Godde als
tweede officier weer aan boord waar
hij Vox, sedert kort tot eerste offi
cier benoemd, nog koeler en ondoor-
grondelijker, had aangetroffen. Twee
jaar later had een bevel tot over
plaatsing hem weer van de Virginia
gescheiden en daarna had hij de ka
meraad van zijn eerste dienstjaren
slechts zelden ontmoet voor een
maaltijd, als hun schepen naast el
kander in een haven lagen, voor een
apéritif op het terras van een café
in Marseille, voor een vluchtige hand
druk.
Zo hadden de belde zeelieden op de
vooravond van Godde's vertrek naar
Londen, de een gaande in de ene en
de ander in de tegenovergestelde
richting, elkander op de Cannebière
een minuut staande gehouden.
„Ik heb gehoord dat je eerste offi
cier op de Canopus bent geworden.
Ben je tevreden?" had Vox hem ge
vraagd.
„Nogal, het bezwaar is Derieu".
De beide mannen hadden een glim
lach niet kunnen onderdrukken, den
kende aan die periode in hun jonge
jaren aan boord van de Santa Anna
als het begin van een vriendschap
die niet zou rijpen.
„Neem het me niet kwalijk, ik heb
je nog niet gelukgewenst met. je be
noeming". had Godde er aan toege
voegd.
„Betekent zo veel niet", had Vox ge
mompeld, die met de ene hand zijn
vilthoed vasthield, rlic door een he
vige mistral dreigde weg tc wan'.cn.
„We zijn toen daar uit elkander ge
gaan". dacht Godde, terwijl hij een
poging deed om zich in de kooi om
te draaien zonder de pijn weer te
voelen, „en hij was het die met zijn
Virginia mijn oproep heeft beant
woord. Hij was het die gekomen is!
Maar wat heeft hij vannacht toch
gezegd, wat me zo hindert?"
En plotseling kwamen de woorden
van zijn vroegere collega weer in zijn
gedachten terug, zo duidelijk dat hij
ze hoorde met de klank van Vox'
stem, met de afgemetenheid die een
uitlegging van Vox kenmerkte:
Neem het me niet kwalijk maar
ik heb niet meer voor je kunnen
doen. Als ik een vrachtschip onder
me had, zou ik geprobeerd hebben
een sleeptros over te brengen, maar
met passagiers! We hebben niet het
recht daartoe.
(Wordt vervolgd).