..LEZERS SCHRIJVEN.. ZO VINKT MEN IN NET BUITENLAND ER OVER DE KERKEN De ondergang van de Canopus te Vlissingen Tour de 1' Ecole HET KLEDERDRACHTENDEPOT maatschappij Apeld Internationaal werkkamp in oornvoor bouw van buurthuis „Romantiek-cultus verzwakt Amerikaanse gezinsstructuur" DeTandpasta van standing FEUILLETON EDOUARD PEISSOiV 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT. ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1958 ONHOUDBARE TOESTAND AAN VLISSENGSE BOULEVARD Middels een circulaire verzoekt het gemeentebestuur van Vlissingen ons er aan te willen medewerken dat de straten enz. zindelijk worden gehou den. Vooral met het oog op de „vreemdelingen" acht men dit, te recht, van het grootste belang. Gaarne zou ik echter zien dat dit gemeentebestuur zich óók eens richt te tot de uitvoerders van de zeewe ring-werkzaamheden; en wel om de volgende reden: Het is nu al een paar weken zó dat de bewoners van de Boulevard de Ruyter (Zuidelijk deel) geen raam of deur meer open kunnen zetten, geen stukje wasgoed meer buiten kunnen hangen, elke dag hun gevel moeten Bfspuiten en dat, trots dat alles pot dicht wordt gehouden, gangen, ka mers en zolder dik onder de kolen stof zitten. Dit alles als gevolg van de wijze waaróp de benodigde mijn- steen wordt gestort. De reeds eerder genoemde „vreemde lingen" welke argeloos op een bankje Eljn gaan zitten hollen weg zodra zij het „gevaar" bemerken, tijdens wel ke „vlucht" het heel goed zichtbaar is dat ze op een „goed-onderhouden" hank hebben gezetenSommigen maken rechtsomkeert en rennen de boulevard af (om er niet meer op te rug te keren) dis ze tenminste het geluk hebben dat ze de stofwolken tijdig gewaar worden. Kleedjes mogen na een bepaald uur niet meer worden geklopt(van wege de stof-overlast!!!). Allerlei be drijven zijn aan tal van hinderwet- voorschriften gebonden, maar bij dit storten trekt men zich kennelijk ner gens iets van aan. Blij ben ik, echt blij, dat wij binnen afzienbare tijd geen water-overlast meer zullen hebben. Ik begrijp volko men dat dit karwei nü, en niet van de winter, uitgevoerd moet worden. Ik heb, en velen mét mij, grote be wondering voor de snelheid waar mede e.e.a. geschiedt maar déze wij ze van storten is gewoon een aanflui ting tegen de inhoud van bovenge noemde circulaire. Alhoewel leek op dit terrein, ben ik er vast van overtuigd dat dit anders kén. Wanneer men de mijnsteen, ter wijl deze zich nog ln of óp de wagon bevindt, nat spuit (b.v. op het spoor- emplacement) dan is m.i. heel die el lende in één klap afgelopen. Boulevard-bewoner. Gaarne maak ik van deze rubriek ge bruik om het één en ander over de organisatie en de reglementering te zeggen van de Tour de 1'-Ecole te Vlis singen. Voor zover mijn Frans het toelaat vertaal ik Tour de 1' Ecole met Schooltour. Hieruit trek ik de con clusie dat alleen scholieren hierin meereden. Nu blijkt echter dat ver schillende renners o.a. de winnaar he lemaal geen scholieren zijn, hoewel er heel leuk in de uitslagen vermeld staat, dat de winnaar op de machinis- tenschool in Middelburg gaat. Verder is mijn persoonlijke mening en die mening delen velen met mij, dat een renner die onder een andere naam courst niet geklasseerd moet worden ondanks de mooie prestatie, die hij eventueel levert. Bovendien zou ik het op prijs stellen dat er een niet te ont duiken reglement opgesteld werd, waarin ondermeer opgenomen dient te worden, dat de racefiets, ook in ge camoufleerde vorm, definitief uit der gelijke coursen geweerd moet worden. Ik kan me wel voorstellen dat de aan komst van een groep renners moei lijkheden oplevert wat betreft de klas sering van de renners, vooral wanneer men nier geen ervaring in heeft. Wanneer men echter 'n „grote" grc renners, waar zelfs een renner bij zat die vier ronden aan de kant uitgebla zen heeft, ten gevolge van een lekke band en nog andere waarvan de juist heid van plaatsing valt te betwijfelen, ex aequo vijfde plaatst, dan rijzen mijn haren ten berge. Ik hoop dat dit stuk enige invloed zal hebben op een volgende cours. Biggekerke. Een rem Noot van de redactie. Het comité deelt het volgende mede: Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. De wedstrijdcommissie er kent ruiterlijk dat niet alles klopte. Zij betreurt net ook, dat het door een minder sportieve wijze van handelen van de betrokken schoolclub mogelijk was, dat de winnaar voor een groot deel van de wedstrijd onder een an dere naam meereed, terwijl hij boven dien geen leerling van deze school ls. Wat betreft de deelname met racefiet sen is men van oordeel, dat dit niet het geval is geweest. Er zijn nog en kele fietsen afgekeurd, die niet aan de eisen van het wedstrijdreglement voldeden. Overigens heeft de commis sie zelf met een en ander ook weer ge leerd. Het Rampenfonds In de P.Z.C. van 25 juli j.l. lees ik dat de gemeente Terneuzen 25.000 krijgt uit het Rampenfonds. In de gemeenteraad is er over gepraat of men dit geld zou besteden voor de stichting van een leeszaal of voor jeugdwerk. Beide bestemmingen zijn ongetwijfeld nuttig, maar ik merk op dat de offers aan het Rampen fonds daarvoor niet bedoeld waren. Dit fonds is opgericht om getroffen medemensen schadeloos te stellen. Als er geld over is kan dit mi. het beste worden gebruikt voor steun aan ontheemden, gerepatrieerden uit Indonesië, gevluchte Hongaren, enz. Men doet in ons land dikwijls een beroep op de offerbereidheid van de mensen en dat is goed. Allen die wat geven mogen dan echter ver langen dat het geld bestemd wordt voor het doel dat aanvankelijk was aangekondigd. Als het Rampen fonds geld over heeft laat het dit dan maar zuinig bewaren tot er weer eens ergens een of andere ramp gebeurt. Dan. kan het geld weer hard nodig zijn. Middelburg. Een lezer. Zeeuwen komen er niet aan te pai. In uw krant van 26 juni las ik dat op de Nationale Dag op de Expo op 20 augustus a.s. een boerenbruiloft wordt gegeven, waaraan 330 Nederlanders in 8treekkostuums medewerken. Maar voor zover mij bekend, komen ook hier geen Zeeuwen aan te pas, hoewel Zeeland diverse mooie klederdrachten heeft zoals de Zuidbevelandse, Wal- cherse, Axelse en Cadzandse. Ik vraag me af of er niet één Zeeuw is die het voor elkaar krijgt een grote touringcar vol met deelnemers in streekkostuum (mannen zowel als vrouwen en kinderen) uit alle delen van Zeeland bij elkaar te krijgen. Het bezoek aan de Expo staat vrij voor iedereen en mij dunkt dat zo'n gezel schap toch genoeg bekijks zou krij gen. voor de actie „Vrije Veren" kwa men een paar honderd auto's naar Den Haag. Dan moet het toch een koud kunstje zijn om met één of meer bussen naar de Expo te gaan? Dik wijls hoor ik als ik met vakantie in Zeeland ben beweren, dat Zeeland er maar zo'n beetje bij bengelt en alleen fjoed ia. om belasting op te brengen en n benarde tijden voedsel te leveren. Nu begin ik te geloven dat men daar de plank niet ver mis slaat. Dus Zeeu wen, wat doen jullie Is er een tweede Colsen te vinden? Zo ja, dan komt ook dit wel weer voor elkaar! S. KLAAS SE—CRINCE Trembleystraat 27. Den Haag. Meer belangstelling voor Zeeuwse kostuums Naar aanleiding van het artikel over een klederdrachtendepot in uw blad van 26 juli j.l., zou ik gaarne het volgende willen opmerken. Het komt mij voor, dat de schrijver deze zaak van een te eng (Open lucht-) museum-standpunt bekijkt, gezien ook zijn beschrijving over de wijze van tentoonstellen der kos tuums in het N.O.M. aan het eind van zijn artikel. Dit heeft namelijk niets met de kern van de zaak te maken en met alle waardering voor de unieke verzameling en de fraaie wijze waarop deze in het N.O.M. tentoon worden gesteld, moge ik op merken, dat het vormen van een mu seumcollectie in het onderhavige ge val juist niet de bedoeling is. Derge lijke collecties bevinden zich immers reeds in Middelburg, Veere, Hulst, Axel en Zierikzee. De vraag luidde namelijk of het zin had een depot aan te leggen, om daaruit bij feestelijkheden, folkloris tische gebeurtenissen en bepaalde plechtigheden te kunnen putten. Deze vraag is geboren uit het verheugen de verschijnsel, dat de Zeeuwse be volking eindelijk belangstelling gaat tonen voor zijn eigen kostuums. Dat dit niet mag ontaarden in een ver huurkantoor kan geheel worden on derschreven. Hetgeen echter tot nu toe op dit gebied werd bereikt, wekt het volste vertrouwen. Niet onver meld mag blijven, dat bijvoorbeeld een vereniging van ringlijders in Zeeuws kostuum, zijn leden bij die gelegenheid zelfs het dragen van een gewone pet verbiedt, hoewel kos- tuumdragenden zich toch reeds jaren van dit hoofddeksel bedienen. Daar om acht ik het bedenkelijk, dat een deskundig, die enerzijds de volle na druk legt op het juiste aandoen van het kostuum en zelfs een aparte dienst van aankleedsters en opmaak- sters in het leven wil roepen, ander zijds een zeer gevaarlijk middel aan de hand doet, namelijk imitatie van oude stukken. Dit middel heeft bewe zen niet alleen in de hand van en thousiaste leken, maar zelfs in die van deskundigen, gevaarlijk te kun nen zijn, zodat een tweede Volendam dan niet denkbeeldig is. Als de schrijver zegt, dat de schaarse kostuums van de uitgestorven Hul ster dracht in een museum bewaard MOETEN worden en alleen gebruikt mogen worden om te dienen als voorbeeld voor kopieën, dan is hét mij echter volkomen onbegrijpelijk hoé het N.O.M. nog slechts enkele weken geleden twee dezer kostuums voor een klederdrachtendemonstratie van ons heeft durven lenen. Met de ver antwoordelijkheid tegenover het na geslacht, wordt het dan blijkbaar toch niet zo nauw genomen. Hoever gaat overigens die verant woordelijkheid tegenover het nage slacht? Wanneer reeds een origineel Hulster kostuum in Arnhem, Hulst en Middelburg in een muséum verte genwoordigd is, dan lijkt het mij vol komen verantwoord indien daarnaast kostuums voor demonstratie worden gebruikt en zeker wannéér dit ge beurt in een gewest waar zij thuis horen .Wij hebben ook verantwoorde lijkheid ten opzichte van onze eigen generatie. Wanneer het niet verant woord is, dat onze kunstschatten naar het buitenland gaan dan is het misschien evenmin verantwoord, dat onze fraaie klederdrachten buiten de provincie terecht komen. Ondanks de prachtige verzameling, die het N.O.M. bezit, heeft deze in stelling daarnaast zelf de belangrijk heid van kostuumdemonstraties inge zien en deze de laatste jaren inge voerd. Overigens kan ik het met de opvat ting dat schaarse kostuums in een museum thuis horen geheel eens zijn, maar om bovenbedoelde „schaarse" Hulster kostuums behoeft men zich geen zorgen te maken, aangezien dit slechts kopieën zijn. Dat een deskundige deze heeft ge bruikt zonder dit te constateren, is een compliment voor de verantwoor de wijze waarop de enthousiaste le ken in de vervaardiging hiervan zijn Indien het dan ook ooit tot de op richting van een klederdrachtendepot zou komen, geloof ik dat men de uit voering daarvan gerust aan de Zeeu wen kan overlaten. en de Vandaag wordt in Apeldoorn een internationaal werkkamp ge opend, dat wordt gehouden onder auspiciën van het jcugddeparte- ment van de wereldraad van ker ken. Dit kamp wordt georgani seerd in de zgn. Velderslanen, een wijk in Apeldoorn, waar in hoofd zaak gezinnen wonen, die zich moeilijk aanpassen. Er bestaan al geruime tijd plannen om hier een buurthuis te stichten, doch de gel den hiervoor ontbreken. Het jeugd- departement van de wereldraad van kerken heeft daarom het plau geopperd een internationaal oecu menisch werkkamp te houden. 22 deelnemers, afkomstig uit Ja pan, Amerika, Portugal, Duitsland, Denemarken, Zwitserland, Enge land en uiteraard Nederland zul len het kamp, dat is gevestigd in een boerderij, betrekken. Maan dag wordt begonnen met de bouw van het buurthuis, waarvoor de betonnen fundamenten reeds door de gemeente Apeldoorn zijn ge- Tegen luidruchtige reclame in de kersttijd In de Evangelische Academie te Iserlohn is kort geleden een bij eenkomst gehouden, waar verte genwoordigers van de Evangeli sche Kerk en van de R.-K. Kerk een bespreking hadden met 50 des kundigen uit het economische le ven en uit reclamebedrijven. Het ging hier om de vraag of de reclame, die ieder jaar rondom het kerstfeest wordt gemaakt, ge bruik mag maken van datgene, wat tot het christelijk feest be hoort. De geestelijken en de ver tegenwoordigers uit het economi sche leven waren het er over eens, dat bij de jaarlijkse z.g. „lichtwe- ken" geen misbruik mag worden gemaakt van christelijke symbo len en koralen, en dat kerstliede- mesfeer betrokken mogen worden, ren en klokgelui niet in de recla- Voorgesteld werd om de „lichtwe- ken" niet voor en tijdens de ad ventstijd te houden. „Het gaat er legd. Het kamp duurt één maand maar dit is onvoldoende om het buurthuis gereed te krijgen. Men hoopt echter de bewoners van deze buurt in die tiid zoveel enethousiasme eh kennis bij te brengen, dat zij zelf het huis onder toezicht van een aannemer kun nen afmaken. Er zal elke dag zes uur worden gewerkt, n.l. van 's morgens half acht tot 's middags half twee. De resterende tijd wordt gebruikt voor het leggen van contacten met de Nederlandse bevolking voor het houden van meetings en bijbelle zingen en het maken van excur sies. De deelnemers aan het kamp heb ben allen hun eigen reiskosten be taald en betalen voorts voor het verblijf in het kamp per dag een bedrag, dat gelijkstaat met het uurloon van een ongeschoolde ar beider in hun eigen land. Van verschillende zijden ondervin den de organisatoren grote mede werking. Ook van de zijde van het koninklijk paleis Het Loo wordt veel belangstelling getoond. Onder de deelnemers bevinden zich stu denten in de theologie, een zende ling, een beeldhouwer,, een vrou welijke arts en mensen, die voor onderwijzer studeren. Waarom Is de V.S. van alle chris telijke naties in het westen het land waar de trouwlust en het aantal echtscheidingen het grootst is? Over deze vraag hebben duizend afgevaardigden uit zes landen zich beraden tijdens de Nationale Ka tholieke Gezinsleven Conventie, dien in Buffalo in Amerika werd gehouden. De Jezultenpater Lucius F. Cer vantes, socioloog, schoof de schuld op het feit, dat de Amerikaanse Jeugd bezeten is van „romantische iefae", aldus in het weekblad Time. „Het beeld dat de Amerikaanse leek heeft van gezin en huwelijk", aldus pater Cervantes, „is twee slachtig door zijn romantische on vermogen de werkelijkheid onder ogen te zien. Het typische stop- om", zo werd betoogd, „de mensen weer het geheim van het kerst feest te doen beleven, wat zonder een bezinning in de adventstijd niet mogelijk is". Men was het er over eens. dat „het kerstwonder ook in het econo misch wonder zichtbaar moet blij ven". woord van opgroeiende jongemen- sen van tegenwoordig is„Het eni ge belangrijke is of Tk van hem of haar houd". Het resultaat is een idealistisch, maar niet met de wer kelijkheid rekening houdend hu welijk en een hyperemotionele zin nelijkheid." Pater Cervantes illustreerde zijn woorden met de resultaten van een onlangs gehouden opinie-on derzoek, waarbij twintigjarige meisjes in twaalf steden ge vraagd werd wie volgens hen de „ideale echtgenoot" was. De zanger-televisiester Perry Co- mo bleek bij verreweg de meeste jongedames favoriet te zijn voor de functie van ideale man, tweede en derde werden de filmartiesten William Holden en Rock Hudson. President Eisenhower en filmster Tab Mudson deelden de vierde plaats, Elvis Presley en Tonny Curtis de vijfde. Gezamenlijk op de zesde plaats volgden Marlon Brando, Jefff Chandler, James Dean, Senator John Soapy, Kennedy, Jerry Le wis en vice-president Nixon. Deze soort „romantiek-cultus", al dus pater Cervantes, „is de voor naamste oorzaak van de verzwak king van de Amerikaanse gezins structuur." Advertentie Tube 95-70rf Het Franse conservatieve blad „Le Figaro" schreef dat de drie westelijke mogendheden, bij gebrek aan een ge meenschappelijke houding aangaande een topconferentie tussen Oost en West, erin geslaagd zijn „meer paral lelle dan tegenstrijdige" standpunten in te nemen die bijna zeker tot be sprekingen over het Midden-Oosten zullen leiden. De rechtse „Aurore" is van mening, dat er nog steeds enige hinderpalen zijn op de weg naar de top. De kern van het geschil tussen De Gaulle en de Engelsen en Amerikanen is volgens het blad het „kader van de Veilig heidsraad". Het feit, dat De Gaulle een voorbereiding langs normale di plomatieke wegen oppert „sluit uit, dat deze taak aan de Veiligheidsraad wordt toevertrouwd", aldus Aurore. Het onafhankelijke linksgeoriënteer- blad „Combat" legt er de nadruk op, dat Frankrijk „duidelijke voorstel len" over het Midden-Oosten kan doen. De communistische Humanité consta teerde, dat de meningen van Londen en Parijs over de topconferentie ver schillen wat betreft de aard van de voorgestelde conferentie en vraagt zich af hoe lang „dit spelletje" om 't houden van een topconferentie te ver tragen zal duren. Zowel de linkse als rechtse Engelse bladen schrijven, dat het laatste ant woord van De Gaulle aan Kroesjets- jew de bjeuk in de westelijke wereld duidelijk heeft laten uitkomen. De liberale News Chronicle ver klaarde, dat de vrees, die vrije lijk geuit werd toen De Gaulle drie maanden geleden de macht weer in handen nam, dat hij op nieuw een doorn in het vlees van het westelijke bondgenootschap zou worden, is bevestigd. De conservatieve Daily Telegraph be schuldigde De Gaulle ervan net plan voor een topconferentie van de Veilig heidsraad op de streefdatum 12 augustus volkomen in de war te heb ben gestuurd en Kroesjtsjew een re den aan de hand te doen om het Brits- Amerikaanse plan af te wijzen. Ook de Times is van oordeel, dat als dë westelijke mogendheden het eens zouden zijn geweest over de gang van zaken, Kroesjtsjew waarschijnlijk zou instemmen met de thans door Londen en Washington voorgestelde regeling. „Maar het Franse antwoord maakt alles onzekerder dan ooit". De New York Times daarentegen acht een topconferentie binnen het verband van de Veiligheidsraad een acute mogelijkheid, daar MacMillan in zijn laatste antwoord aan Kroesjtsjew elk wat wils gegeven heeft. Het gematigd Romeinse blad Messag- gero spreekt de hoop uit dat de er kenning van de Iraatcse regering het begin zal zijn van een nieuwe samen werking tnssen het Westen en de lan den van het Midden-Oosten. EUROPA-ZEGELS 1958 >2 cent' schorioKeo rood fond en blauwe 'ijn 30 cent Evenals in het jaar 1956 hebben de landen van de Europese Gemeen schap voor kolen en staal besloten dat de Europa-zegels voor 1958 in alle zes landen dezelfde voorstelling zullen dragen, vertolkend de gedach te: ,J)e Europese postvereniging in dienst van de Europese gedachte". De zegels zullen aan alle postinrlch- tingen verkrijgbaar zijn van 13 sep tember t.m. 12 november 1958. Voor frankering blijven zij geldig tot 31 december 1959. 29 Het was al lang geleden dat Godde vrees voor mannen had en hij had vertrouwen in zichzelf. „In leder fjeval zal ik me niet op mijn kop aten zitten, zoals Vollard". Deze, de eerste officier, had niet te gen Derieu op gekund. Misschien (Godde was begonnen de-beide man nen te bestuderen) zou Vollard zich tegen een grove, schreeuwerige ka pitein verweerd hebben, maar Derieu Kleedde zijn aanvallen in een kille hoffelijkheid en verhief nooit zijn stem. Godde had in het begin ge loofd dat Vollard werd gehandicapt door zijn kleine gestalte, dat hij ex- niet in geslaagd was zich bij het volk te laten gelden, dat hij zijn vak als zeeman en als eerste officier ver stond, maar hij had ingezien dat hij zich vergist had nadat hij Vollard een gehele wacht had zien leiden bij de uitvoering van een lastig karwei. Maar als Vollard onder de ogen van Derieu diens wreed-ironische woor den hoorde, raakte hij in de war, ver loor zijn kalmte en begon te hak kelen. Het kwam zelden voor dat wanneer Godde om acht uur 's morgens in de stuurhut verscheen, hij Derieu niet een paar scherpe opmerkingen hoor de maken en kort daarop Vollard met een verslagen uitdrukking de kaartenkamer zag verlaten. Dat duurde twee jaar en het was Godde spoedig duidelijk geworden dat de getergde Vollard zich niet had kun nen venveren. „Dat moet ik voorkomen", had God de gedacht. Hij voelde dat hij in het oog werd gehouden, bespied zelfs. Derieu, die de brug slechts verliet om aan de tafel der eerste klasse aan te zitten, oefende op het gehele schip controle uit, kwam op alle mo gelijke uren op de brug, rekende me? als een officier zijn sextant ter hand nam. „Ik moet mijn gedrag regelen n^ar dat van Vox" had Godde als gedrags lijn aangenomen. Hij wilde zwijg zaam, ondoorgrondelijk en koel zijn evenals de tweede. Hij had zich ge dwongen zijn dienst in de perfectie te doen, maar niettemin voelde hij dat Derieu om hem heen draaide alsof hij erop loerde hem op een fout te be trappen, terwijl de kapitein de twee de officier scheen te ontwijken. „Het is eigenaardig", dacht hij. „Heeft de gelijkenis in lichamelijke bouw er iets mee te maken?" Maar terwijl Vox niet aantrok, stootte hij niet zo af als Derieu. Er was ook verschil in manieren, die de jonge of ficier langzamerhand opmerkte., Waar een soort van hooghartige af keuring vaak de blik van de kapi tein verzuurde, kreeg de koele blik in de ogen van de tweede soms iets gemoedelijks door een glundere uit drukking. Vox leidde een teruggetrokken leven, terwijl Godde belang in hem stelde en hem observeerde. Bij het verstrijken van de tijd was hij zijn kalmte en koelbloedigheid, die niet gewild, maar aangeboren waren, gaan waar deren. Enkele opmerkingen, flarden van conversatie hadden hem zijn ge voel voor maat, de helderheid van zijn geest, zijn zin om moeilijke pro blemen aan te vatten en zijn taai heid om die op te lossen en de om- *ig van zijn kennis doen beseffen. Lijna zonder te spreken, alleen door (zijn manier van doen, maakte Vox indruk. lij zal spoedig een schip krijgen en I hij zal, wat men noemt een groot kapitein worden. Derieu, die geen domoor is, heeft dat even goed Inge zien als ik, maar bij mij voelt hij de moeite die ik ervoor moet doen". Godde had gemeend dat het leven aan boord van de Santa Anna voor hem zeer moeilijk zou worden; Vol lard, het slachtoffer, sprak nooit een woord. Vox sloot zich in zijn hut op als zijn wacht was afgelopen en de maaltijden waren genuttigd, de ma chinisten bleven onder elkaar en de steeds aanwezige Derieu was hate lijk. Aan het verleden denkend had hij zich afgevraagd: „Tot wanneer?" Het duurde tot het vertrek van New York in de loop van de tweede reis van Godde aan boord. Een der ankers was onklaar geraakt en de Santa Anna had in de vlagen van een he vige wind tegenover de bemanningen der nabijliggende schepen een gek figuur geslagen. Toen Vollard op de brug terugkwam, had Derieu hem vernederd. „Waarom zegt hij hem niet naar de duivel te lopen?" had Godde plotse ling aan Vox gevraagd, toen de beide officieren een ogenblik later samen ln de mes8room zaten. De glunderheid die Godde vaak had opgemerkt, had de blik van Vox verhelderd. „Zou jil het wel kunnen?" „Ik gel< stuurt hij Vollard niet van boord?" sloof van wel. Maar waarom „Hij zal hem niet alleen niet weg jagen, maar hij verbiedt hem weg te gaan. Hij heeft een prooi nodig om op te vreten". Van het ene schip op het andere overgeplaatst, was Godde bij dezelf de maatschappij blijven varen; zijn wereld was geslonken tot die van de stoomvaartlijn op New York, die van enige Middellandse Zeehavens af voer Marseille, Genua en Napels via Lissabon naar Boston, Providen ce en New York tot de winterse stormen van de Noordelijke Atlanti sche oceaan, de heldere voorjaars luchten van de Middellandse Zee en vanaf een zekere periode, tot de vrouw die hij getrouwd had om te kunnen denken aan een menselijk wezen dat bij hem behoorde. Twintig jaar nadat hij als stuur mansleerling aan boord van de Vir ginia geweest was, was Godde als tweede officier weer aan boord waar hij Vox, sedert kort tot eerste offi cier benoemd, nog koeler en ondoor- grondelijker, had aangetroffen. Twee jaar later had een bevel tot over plaatsing hem weer van de Virginia gescheiden en daarna had hij de ka meraad van zijn eerste dienstjaren slechts zelden ontmoet voor een maaltijd, als hun schepen naast el kander in een haven lagen, voor een apéritif op het terras van een café in Marseille, voor een vluchtige hand druk. Zo hadden de belde zeelieden op de vooravond van Godde's vertrek naar Londen, de een gaande in de ene en de ander in de tegenovergestelde richting, elkander op de Cannebière een minuut staande gehouden. „Ik heb gehoord dat je eerste offi cier op de Canopus bent geworden. Ben je tevreden?" had Vox hem ge vraagd. „Nogal, het bezwaar is Derieu". De beide mannen hadden een glim lach niet kunnen onderdrukken, den kende aan die periode in hun jonge jaren aan boord van de Santa Anna als het begin van een vriendschap die niet zou rijpen. „Neem het me niet kwalijk, ik heb je nog niet gelukgewenst met. je be noeming". had Godde er aan toege voegd. „Betekent zo veel niet", had Vox ge mompeld, die met de ene hand zijn vilthoed vasthield, rlic door een he vige mistral dreigde weg tc wan'.cn. „We zijn toen daar uit elkander ge gaan". dacht Godde, terwijl hij een poging deed om zich in de kooi om te draaien zonder de pijn weer te voelen, „en hij was het die met zijn Virginia mijn oproep heeft beant woord. Hij was het die gekomen is! Maar wat heeft hij vannacht toch gezegd, wat me zo hindert?" En plotseling kwamen de woorden van zijn vroegere collega weer in zijn gedachten terug, zo duidelijk dat hij ze hoorde met de klank van Vox' stem, met de afgemetenheid die een uitlegging van Vox kenmerkte: Neem het me niet kwalijk maar ik heb niet meer voor je kunnen doen. Als ik een vrachtschip onder me had, zou ik geprobeerd hebben een sleeptros over te brengen, maar met passagiers! We hebben niet het recht daartoe. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 4