O
DE EERSTE VROUW
in onze Raad van State
nze
~Dzot4(vetifPdgina
ZWITSERSE VROUWEN BOUWEN EXPOSITIE
STATISTIEK VAN HET HART
DIT kunt U doen met
de nieuwe mode.
Kleding voor a.s. moeders
BEWAAR NIET ALLES....
gooi weg we\\ weg
UhiVk IMS OM IIUR I
Sr
VRIJDAG 16 MEI 1958
PROVINCIALE ZEEUW 8 E COURANT.
13
LAATSTE „MANNENBAST ION" VEROVERD
Mejuffrouw Ribbius Peletier: vrouw
met een rijke bestuurservaring
Mejuffrouw mr. A. E. Ribbius Peletier, die eerst als secretaresse
van de voorloorlogse S.D.A.P. en na de oorlog als voorzitster
van de Vrouwenbond van de P.v.d.A. veel heeft gedaan om.de
vrouwen maatschappelijk te activeren, is per 1 juli benoemd tot
lid van de Raad van State. Nog nooit eerder was een vrouw deze
hoge eer waardig gekeurd. Met recht mag dan ook gezegd wor
den, dat met mejuffrouw Ribbius Peletier de vrouw het laatste
mannenbastion in ons regeringsapparaat heeft veroverd. Staats
rechtelijk, zo heeft prof. mr. dr. G. van den Berg dezer dagen
geconstateerd, bestaan er geen bezwaren (meer) tegen, omdat
ook de vrouw op dit ogenblik geacht mag worden in het „volle
genot te zijn van de burgerlijke en burgerschapsregten", gelijk
in artikel 6 van de Wet van 21 december 1861 op de Raad van
State voor de leden van dit Adviescollege van de Kroon wordt
geëist.
Mejuffrouw mr. Ribbius Peletier heeft een ruime regeringserva
ring. Was ze voor de oorlog reeds enige jaren lid van Provinciale
Staten van Noord-Holland en van de Eerste Kamer, sinds 1946
is zij Gedeputeerde in Noord-Holland.
In haar bescheiden werkkamer van
het Provinciehuis te Haarlem hadden
we een kort gesprek met deze inne
mende persoonlijkheid, hoewel er ha
rerzijds ernstig geprobeerd was dit
te voorkomen.
„Hebt U op uw bestuurswerk in de
loop der jaren nog een bepaald ty
pisch vrouwelijke stempel kunnen
drukken?" hebben we haar gevraagd.
Ze vond het een moeilijke vraag.
„Dat weet je van jezelf niet", zei ze.
„Een ander, die je van verre geob
serveerd heeft, zou het misschien
eerder kunnen zeggen. Wel hoop je
natuurlijk, dat het gebeurd is. Mis
schien heb ik bepaalde zaken wel
eens anders aangepakt, dan een man
gedaan zou hebben.
De vrouw denkt altijd heel sterk aan
het individur-dat: achter de reglemen
ten staat. Maar verder heb ik me be
zig gehouden met de echte algemene
problemen: ruimtelijke ordening,
planologie, gemeentengrenzen, wo-
ningbouwkwesties. De verdeling van
het bouwvolume, zoals het ministe
rieel was vastgesteld voor Noord-
Holland, over de 120 gemeente in dit
gewest, was een zeer onplezierig
werk. Altijd waren er boze gezichten,
omdat de nood zo groot was en ieder
meer wilde hebben dan redelijkerwijs
mogelijk was. Het ordenende werk is
de vrouw over het algemeen niet
vreemd. Het afwegen van en keus
maken uit de belangen en aanspraken
op de ruimte is wel een subtiel werk,
maar ligt haar wel. Het vereist dat
je open staat voor alle wensen, maar
toch zelf de leiding behoudt en dus
met open ogen je keus doet, nadat je
alle belangen en meningen van je ad
viseurs hebt gehoord".
„Na twaalf jaar zult U nu afscheid
nemen als Gedeputeerde?"
„Inderdaad. De functie is niet ver
enigbaar met die van Staatsraad.
Maar ook zonder die benoeming
zou ik me niet meer beschikbaar
hebben gesteld voor dit bestuurs
ambt in Noord-Holland, omdat ik
inmiddels de leeftijd bereikt heb,
waarop men gewoon is in de par
tij het actieve werk aan jongeren
over te dragen. Omdat dit te ge
beuren stond, vond ik het ook voor
mij persoonlijk bijzonder prettig
het lidmaatschap van de Raad van
State aangeboden gekregen te
hebben. Uit de verte zal ik daar
door kunnen blijven deelnemen
aan het maatschappelijk gebeu
ren. Zeker, het is een minder in
grijpende baan, je komt meer op
de achtergrond te staan, maar je
blijft op de hoogte van wat er
gebeurt, en dat is het aardige,
imdat het een zuiver adviserende
taak is je wordt als Staatsraad
gehoord over wetsvoorstellen, al
vorens ze aan de Staten-Generaal
worden aangeboden en betrokken
in beslissingen over bestuursrech
telijke geschillen zal hier min
der eigen initiatief ontplooid be
hoeven te worden dan op de plaat
sen, waar men eigen verantwoor
delijkheid draagt".
„In feite betekent deze benoeming
dus een afsluiting van uw politieke
carrière?".
„Ja. Het is een carrière, die in 1925
begon met mijn benoeming tot se
cretaresse van de S.D.A.P., belast
met het werk onder de vrouwen. In
mijn geboortestad Utrecht studeerde
ik rechten. De sociale vraagstukken
interesseerden me in het bijzonder,
zodat ik na mijn studie ging volon-
taïren bij het Bureau voor Sociale
Adviezen te Amsterdam en vervol
gens, na een studiereis door Engeland,
adjunct-directrice werd van de School
voor Maatschappelijk Werk. Het
werk in de Vrouwenbeweging heeft
me altijd in hoge mate geboeid. In
de loop van de jaren hebben de vrou
wen meer durf gekregen. Er ontwik
kelden zich steeds meer eigen den
ken, eigen aanpak en zelfstandigheid.
Ik geloof, dat ik daartoe een steentje
heb mogen bijdragen, doordat ik de
vrouwen ertoe opgewekt heb in tal
loze vergaderingen in de stad en op
het platteland en op duizenderlei an
dere manieren.
Ook de ruimtelijke ordening heeft
me nadien bijzonder geboeid. Al be
stond dit begrip wel, voor de oorlog,
Gewoon thuis
Uw haar wassen met
POLYCOLOR
KLEURSHAMPOO
bijgetint (niet geverfd)
fo Uw natuurlijke kleur
desgewenst een nieuwe
modieuze tint
zo'n enkel grijs haartje
spoorloos verdwenen!
Handige
voordelige tube
voor twee wassingen f 1«95
I Bij alle drogisten en parfumerie-
M zaken, f'
Een instituut voor opinie-onderzoek vroeg onlangs aan drieduizend echtpa
ren, waar en wanneer zij kennis met elkaar hadden gemaakt.
De antwoorden leverden het volgende resultaat op:
36.6 waren reeds van hun jeugd af bevriend en hadden of als school
kinderen of gedurende de uitoefening van hun beroep met elkaar kennis
gemaakt;
14.6 dankten hun omgang aan de tussenkomst van gemeenschappelijke
vrienden, door middel van een vereniging of dank zij een familiefeest;
12.9 ontmoetten elkaar als medelid van dezelfde club of de een of
andere sportvereniging;
10.3 vonden elkaar als collega's en werkten op hetzelfde kantoor of in
hetzelfde bedrijf;
8.9 leerden elkaar kennen in de trein, in een hotel, aan het strand of
op een vakantiereis;
8.1 maakten kennis tijdens een concert, in een theater, dan wel in een
openbare dansgelegenheid;
7.2 waren terzelfder tijd in hetzelfde ziekenhuis of sanatorium patiënten
en ontmoetten elkaar daar als lotgenoten in het lijden;
2.5 schreven hun kennismaking aan een onverhoopt toeval toe: een
auto-ongeluk, een stortbui, een hond meegenomen op een wandeling, een
gevallen handschoen of een verkeerde telefoonverbinding.
het was toch maar in beperkte mate
bekend. Nu leeft in veel breder kring
het inzicht, hoe bitter noodzakelijk
het is, dat het gebeurt. Noord-Holland
is op dit punt een van de voorlijkste
provincies geweest. Voor de oorlog
reeds was er een speciale commissie,
die de gemeentelijke planne te be
oordelen kreeg. Het was een begin
van een Planologische Dienst met
reeds specialisten aan de top. In de
oorlóg zijn ook elders initiatieven in
deze richting ontplooid. De Staats
commissie Frederiks had er tn 1940
voor de Duitse inval al richtlijnen
voor gegeven".
„Welke waarde kent U toe aan de
benoeming van nu ook een vrouw in
de Raad van State?"
„Dat is moeilijk te zeggen, omdat ik
nog niet nauwkeurig weet, wat er van
me verwacht wordt. Misschien zal er
een iets vrouwelijker kijk op de pro
blemen kunnen doorsijpelen", voegt
mejuffrouw Ribbius Peletier en la
chend aan toe. „Maar", zegt ze dan
weer ernstiger, „dat er in dit hoge
staatscollege van vijftien leden ook
vrouwen meespelen, vind ik goed en
vanzelfsprekend".
Elk seizoen zijn er nieuwe lijnen, elk
seizoen willen we er wel een beetje
„nieuw" uitzien, maar hoe moet dat
zonder er arm aan te worden
„Met de mode moet je een beetje
mazzelen", zeggen de doorsnee-Fran-
gaises weinig eerbiedig.
Doe dat ook eens met die nieuwe,
bollende ruglijn.
Misschien had U de stof al liggen
voor een eenvoudig nieuw japonnetje.
Probeer er wat van 't zelfde bij te
krijgen en maak een los bovenstuk,
dat soepel en los in de rug valt. Er
zijn verschillende manieren om dat
losse stuk aan de rok vast te krijgen,
b.v. met een brede band in de taille,
zodat de ruimte daarboven begint, of
nog-lager, met de band ter hoogte
van de heupen.
Laag aangezette ceintuurs zijn mo
dieus. Ze geven een bijzonder effect,
dat heel mooi kan zijn en heel le
lijk kan worden (dat laatste, wanneer
het niet goed wordt gebruikt bij de
dit voorjaar soms heel korte rokjes).
Let, als U een jurk, complet of jasje
met zo'n ceintuur wilt kopen of ma
ken, op de verhoudingen in het kle
dingstuk en let, meer dan ooit, op
wat U wel-en niet kunt dragen omdat
U wat lang, wat kort, gezet of juist
mager bent.
De nieuwe mode handhaaft bij een
aantal ontwerpers de van de hals af
staande kragen, 't Kan beeldig staan
en 's zomers is het lekker fris, maar
neem alleen zo'n wijde hals in japon
of mantel, als het kledingstuk van
een uitstekende coupe is, anders is
het effect alleen maar slordig en
slobberig.
Toen de cabaretier Jelle de Vries on
langs in zijn „lied van de maand" een
suikerzakje van de N.T.S. betrok, wist
hij waarschijnlijk niet wat hij ontketen
de. Nog steeds ontvangt hij brieven van
verzamelaars met het verzoek zo'n veel-
begeerd N.T.S.-zakje toe te zenden. Zelfs
al zou Jelle de Vries een Jaarlang alle
suikerzakjes, die hij in de televisie-kan
tine ontvangt, beschikbaar stellen, dan
nog zou hij niet voor alle briefschrij
vers voldoende hebben. De meesten vra
gen er namelijk méér dan een. Eén verza
melaar vroeg of Jelle de Vries er per om
gaande even duizend kon toezenden
met of zonder inhoud. Jelle de Vries
heeft een beroep gedaan op de stencil-
afdeling van de N.C.R.V.-televJsie, want
het is niet mogelijk eigenhandig alle ver
zamelaars te schrijven, dat zij teleur
gesteld moeten worden. Want als er één
verzamelaar over de N.T.S.-dam is, ko
men er zoveel, dat de televisiemedewer
kers allemaal koffie zonder suiker zou
den moeten drinken. En dat zou een al
te wrang nevenverschijnsel zijn van een
overigens „zoete" herinnering....
Pos. pakjes 39,75 43,75 67,50
Pos. jakjes 22,75 27,50 29,75
Pos. rokken 26,75 en 34,75
(draion)
Scheldestraat 20—22 - Tel. 3996
Vlissingen.
Leerling-ontwerpers dingen
naar„gouden schaar"
Op 21 en 22 mei worden respectieve
lijk op de Keukenhof en in het Carl
ton Hotel te Amsterdam, shows ge
houden van de modellen, ontworpen
door leerlingen van Oostenrijkse,
Zwitserse, Duitse, Belgische en Ne
derlandse scholen voor kleding-ont-
v/erpers.
De meeste dezer modellen dingen naar
de „Gouden Bayer Schaar 1958".
Alle getoonde modellen zijn geheel of
gedeeltlijk van kunstvezels zoals ace-
ta, cupresa, draion e.d., vervaardigd.
Op 7 juni zal in Bonn worden be
kendgemaakt, welk model bekroond
is. Het is de eerste maal, dat deze
Op Porto Rico heeft een zekere
heer David Feldman een nieuw pro
cédé ontwikkeld waardoor het moge
lijk is, houtfineer te maken met de
duurzaamheid van metaal en met de
plooibaarheid van textielweefsels. Het
resultaat werd door de uitvinder ver
werkt in een japon, en op deze foto
ziet U dan mevrouw Feldman in haar
nieuwe jurk: een jurk van teakhout.
Ook haar hoedje is van teakhout. Het
ziet ernaar uit dat de huisvrouw in
de toekomst niet de motten, maar de
houtwurm uit haar klerenkast moet
trachten te houden!
wedstrijd in internationaal verband
plaats vindt. De show gaat naar 13
verschillende plaatsen in Europa, o.a.
naar Brussel, waar de modellen op
19 en 20 mei op de Expo worden ge
toond.
Bewaart U ook zoveelt Wij hebben eens iemand van een
groot naar een klein huis helpen verhuizenen de vraag
was: wat kan er wegf Voor ons, als buitenstaanderleek
dat zo geen probleem, er waren genoeg onnutte, oude, onge
bruikte spullen om er enige vuilnisemmers mee te vullen.
Maar vreemd: voor de eigenares was het afscheid daarvan
veel mistroostiger dan het afscheid van haar huis.' Ze had er
in de loop van vele jaren wel veel nieuwe kopjes, pannen,
matjes, divanovertrekken en hele melksteUen bijgekregen,
maar van het oude nooit afstand kunnen doen.
Daarom: gooi geregeld wat weg.-dDat klinkt bruut-, maar
het is beter. Weggóóien hoeft het trouwens niet altijd
te zijn, want we vernieuwen ook wel eens iets louter
voor de aardigheidomdat we uitgekeken zijn op het oudeen
in dat geval is er met het oude vaak nog iemand gelukkig te
maken. Niét tussen haakjes met kapotte of versleten
afdankers natuurlijk; naaf dat soort vrijgevigheid hoeven we
niet te streven.
Een mooi ogenblik om definitief afscheid te nemen van wat
we wel bewaarden, maar nooit meer gébruikten, is het
moment waarop het huis weer eens met bezemen wordt
gekeerd.
U kent de daarmee samengaande ontdekkingen wel; je staat
versteld van wat je eigenlijk allemaal hebt. Na het versteld-
staan en het schoonmaken ruimen we het meestal allemaal
weer netjes optot volgend jaar, met motteballen of stuk
jes zeep erbij, of zomaar in een kast die we best voor wat
anders konden gebruiken.
Scheur U er van los, als het hart het even kan verdragen.
Het geeft zo'n opluchting, èn zo'n ruimte. Al was het maar
ruimte voor nieuwe „oude spullen"
Aan de oever van het meer van Zü-
rich, langs de Mythenquai, zijn bouw
werken verrezen die van 17 juli tot
16 september de grootste tentoonstel
ling zullen herbergen, georganiseerd,
beheerd en ontworpen door de Zwit
serse vrouwen: de „Saffa 1958".
De Zwitserse Nationale Vrouwenraad
besloot in 1956 tot deze manifestatie
en de architecte Anncmarie Hubacher
Constant kreeg opdracht een ont
werp te maken, terwijl onder presi
dentschap van Erika Rikli, een eco
nome, de Zwitserse vrouwen zich be
zonnen op alle aspecten, die de ten
toonstelling moest omvatten.
Het leven van de Zwitserse vrouw,
zowel in het gezin als in de maat
schappij, moest belicht worden. Want
al heeft de Zwitserse vrouw het kies-
rech nog niet veroverd, zij bekleedt
in het openbare leven de functies die
de vrouw alom in de moderne wereld
tot de hare heeft gemaakt
Op de tentoonstelling domineert een
negen verdiepingen hoge toren, ter
wijl op de begane grond een centrum
wordt gevormd door „La Ligne" (de
lijn), waar de evolutie van verleden
Via heden naar. de toekomst van het
leven der vrouwen wordt uitgebeeld.
Een belangrijk gedeelte is gewijd
aan de vrouw in het gezin. De ver
zorging van de baby, de opvoeding
van de kinderen, de voeding, doelma
tige woninginrichting, de toepassing
van verschillende materialen in de
huishouding, maar ook de vrijetijds
besteding, zowel van de moeders als
van de kinderen, wordt aanschouwe
lijk voorgesteld.
Het zal met de uitbeelding van de
beroepen, die de vrouw in het open
bare leven bekleedt, niet blijven bij
afbeeldingen en statistieken. Men
heeft het bedrijf en beroep zelf in de
tentoonstelling gebracht. Er zal on
derwijs worden gegeven aan „echte"
leerlingen, er zullen een modelwinkel
zijn en een miniatuur hotelbedrijf, er
zullen vrouwen werken achter ma
chines, er komen artiesten die in ate
liersfeer haar kunnen tonen, en er
zijn een groentetuin en een schooltuin
waar veel te leren valt.
Daar tweederde van het inkomen der
bevolking door de handen van de
vrouw gaat is aan de besteding van
het inkomen, de belegging der spaar
gelden en het verzekeringswezen een
behoorlijke plaats ingeruimd.
Het actuele probleem van de be
jaardenzorg, dat juist de vrouw
dikwijls voor grote zorgen stelt,
wordt in zijn vele facetten duide
lijk gemaakt. Maar bij al deze
ernstige zaken is het vertier niet
vergeten. Ten eerste is de reis
naar de tentoonstelling al een
avontuur, doordat men er met een
zweef baan van uit het centrum
der stad kan „binnenzeilen", en
wie zijn energie wil sparen kan
over het tentoonstellingsterrein
sporen met een klein dïeseltrein-
tje.
Er is een winkelstraat waar souve
nirs te koop zijn. er zijn café's en
restaurants, er zijn een theater en
een marionnettenspel, er zijn films
en lezingen. Maar vooral hebben de
Zwitserse vrouwen niet vergeten de
schatten te tonen, die de nationale
kostuums, die de verschillende kan
tons bieden. Niet alleen komt er een
permanente expositie, maar ook
krijgt elk kanton een eigen dag.
waarop honderden vrouwen in haar
rijke oracht van zijde en fluweel en
kanten muts zullen komen.
~üan ozcutv
C iOt OZCUB)
Van harte hoop ik dat U het alle
maal onbeschadigd hebt over
leefd. De bloemen, de bonbons,
de parfum en de presenten zijn wat
dat, betreft nog net onschuldigst,
maar een hele dag op zo'n versierde
stoel te zitten lijkt mij echt geen on
verdeeld genoegen, en een zondags
maal dat door man en zeer onmon
dig kroost is bekokstoofd ik hoop
dat het U wél bekomen is. Gelukkig
is het een hele troost dat U het maar
eens per jaar met tact en beminne
lijkheid behoeft te doorstaan: aan
een moederwéék zijn wij voorlopig
nog niet toe, al kun je zoiets tegen
woordig nooit vooruit weten.
Flauw, hè? om daarmee maar weer
eens publiekelijk de gek te steken.
Het is toch echt zo'n lieve en fijnge
voelige gedachte om vergeetachtige
vaders en zorgeloze kinders er eens
iaan te herinneren welk een huiselijk
juweel er onder hun dak dag in dag
uit verscholen gaat zonder dat zij er
de heldere glans en de warme gloed
van waarderen. Laten zij tenminste
één dag in het ir .r beseffen, niet
waar, hoeveel stille zorr en onver-
J V.
flauwde plichtsbetrachting er drie
honderdvierenzestig dagen lang aan
hen besteed wordt. Als zij zo'n dag
haar werk eens overnemen zullen zij
het des te meer waarderen, en een
cadeautje of een tractatïe versterkt
ook zo echt de saamhorigheid
O, ik vind het allemaal bést, hoor: ik
gun iedereen zijn boterham en haar
bloemetje, al waardeer ik persoonlijk
meer het spontane en onverwachte
gebaar dan hartelijkheid op com
mando. Wie vindt dat zij hoognodig
aan Moederdag toe is moet die oor-
al nadrukkelijk en uitgebreid vieren;
wij leven in een redelijk vrij land en
iedereen is baas in eigen huis.
xXx
Maar wilt U mij dan wel één
genoegen doen, en het bloe-
metje-met-het-kaartje niet al
te opzichtig voor het raam zetten,
of uw visite er nadrukkelijk op at
tent maken als zij bij U een beetje
gezelligheid komt halen? Want het
kon wel eens wezen dat dit lieve
bloemstuk juist voor deze bezoekster
een giftige bos stekels en dorens is,
die haar hart zo diep wonden dat zij
er weer dagen en weken voor nodig
heeft om aan de pijn te wennen.
Want U hebt er misschien nooit zo
bij stil gestaan, maar het feit blijft
dat onze wereld vol vrouwen is
en heel lieve, verstandige, ijverige
en toegewijde vrouwen zijn daarbij
die aan een moederdag nooit zul
len toekomen. Om de eenvoudige re
den dat zij geen moeder zijn en het
ook nooit zullen worden. Dat kun
nen zij niet helpen evenmin als
het moederschap door uw persoonlijk
toedoen is tot stand gekomen. Maar
op haar gemis, in het gewone doen
van alle dag reeds moeilijk genoeg
te aanvaarden, werkt zo'n massale
feestvierderij met die hele sfeer van
slagzinnen, reclamebiljetten, artike
len en advertenties als loog in een
wond.
xXx
Misschien herinnert U zich nog,
dat ik een jaar geleden bij
dezelfde gelegenheid hier op
doelde, toen ik mij afvroeg hoe de
ongetrouwde en kinderloze vrouwen
deze dag wel vonden.
Ik heb op die vraag een antwoord
gekregen in de vorm van een dap
pere schrijnende brief, die ik U na
al deze feestvierderij eens als open
staande rekening wil aanbieden:
„Vooral de wijze waarop U op de zo
genaamde moederdagen reageert
zijn mij uit het hart gegrepen. Wij
hebben een dochtertje gehad, maar
moesten dit, helaas, weer missen.
Dertien jaar oud door een ernstige
ziekte van een paar maanden overle
den. Jaren heb ik nodig gehad om
hier overheen te komen altijd is
dat gemis er nog en het blijft. Maar
vooral de meimaand is erg. Wanneer
men de krant openslaat of men gaat
boodschappen doen, alles prijkt voor
„Moeder".
Ook ik denk dan vaak aan de ande
re kinderloze vrouwen en vermoed
ook wel, dat er meerderen zullen
zijn zoals ik. Want schrijnend is het
steeds weer eraan te worden herin
nerd: geen moeder meer te zijn".
xXx
Kijk, ik heb U de pret niet willen
bederven, en U daarom de
brief een week na dato te lezen
gegeven. U hebt uw portie huldebe
toon dan onbedorven achter de rug,
iedeereen is royaal aan zijn trekken
gekomen behalve misschien de
stille figuur die met een pijnlijke
glimlach bij U binnen keek, waar
de versierde stoel en de bloemenhul
de op tafel haar maar weer eens in
scherpten dat zij aan de andere kant
van de streep staat, waar haar hoog
stens een verbleekt portretje aan
kijkt.
„Andermans leed troost" is een
spreekwoord dat even waar als zelf
zuchtig is. Maar U moest eens we
ten hoe andermans vreugde pijn kan
doen dan zoudt U echt wel voor
zichtiger zijn in het etaleren van de
uwe. Maai' het is merkwaardig, en
het verbaast mij telkens weer, hoe
datzelfde moederschap, dat officieel
alle betere gevoelens in ons heet
wakker te roepen, even officieel ge
cultiveerd wordt tot het meest tact
loze en naïefste egoïsme
Dat glorieert maar van: kijk es wat
ik van de kinderen gekregen heb! te
gen de weerloze bezoekster die met
moeite een glimlach kan opbrengen
voor het bloemstukje met het onbe
holpen kaartje, want héar bloemen
liggen op een kleine, ach zo kleine
grafsteen
Als zij volgend jaar weer op bezoek
komt zet het moois een beetje
uit het gezicht, wilt U? Zij heeft het
in deze meimaand bloeimaand,
maar niet voor haar al genoeg te
kwaad.
SASKIA
