TURKSE DOMPER OP ORANJE-VREUGDE
Nederland streed zonder wilskr
tegen felheid der Turken: 1-2
Midvoor Oktay schoot Turkije
in een minuut naar de zege
j Levendige handel in
interlandkaarten.... I
(Van onze speciale
ELF RAPPE TURKEN hebben zondagmiddag
in liet Olympisch Stadion van Amsterdam in
feite slechts één minuut nodig gehad om een
zware domper te zetten op de nog altijd niet
geluwde Nederlandse vreugde over het 7-2 suc
ces in de Hel van DeurneDat was kort na de
rust, toen midvoor Oktay in een tijdsbestek van
nauwelijks zestig seconden de bal langs Frans
de Munck joeg. De nonchalante zelfverzekerd
heid, waarmee de Oranje-ploeg vrijwel de ge
hele eerste helft geopereerd had, werd daarmee
verpletterend afgestraft. Want zelfverzekerd
speelde deze Nederlandse top-selectie, die pas
nog had gespeeld met België en Curagao als een
kat met een muis en die nu ook wel even dit
Turkse varkentje zou wassenHet pakte
verslaggever)
echter heel anders uit, want dat varkentje liet
zich beslist niet gewillig door Lenstra, Wilkes,
Moulijn, Van der Hart en die andere Nederland
se sterren naar de slachtbank leiden. Integen
deel, deze razendsnelle Turkse ploeg maakte
voortreffelijk gebruik van de kapitale fout van
de favoriete Nederlandse ploeg: onderschating
van de tegenstander. De 'Oranje-ploeg liep ken
nelijk heel lang rond met de gedachte, dat men
zonder al te veel inspanning ook de Turkse na
tionale ploeg wel zou kunnen verslaan. Het ge
volg was, dat de Nederlanders, vooral in de eer
ste helft, mateloos lusteloos speelden, ongeïn
spireerd en fantasieloos de aanvalscombinaties
opzetten en bovendien het tempo angstig laag
hielden.
De bij voorbaat al als verliezers gedoodverfde Turken daarente
gen schakelden keer op keer razendsnel over naar een hogere
versnelling als zij in het bezit van de bal kwamen en combineer
den weliswaar opvallend kort, maar handig door de slaperige
Nederlandse linies. Zo kon het gebeuren, dat na de rust in één
minuut de tienduizenden Nederlandse supporters de anti-climax
zagen gebeuren: twee Turkse doelpunten, waarmee een 2-1 ne
derlaag voor Oranje een feit werd. En daarmee verspeelden de
Nederlanders ongetwijfeld veel van de uitstekende reputatie,
die tegen Oostenrijk, België en Curacao verworven was
Het was bijna niet te geloven, dat
dit vrijwel dezelfde Nederlandse
ploeg was, die niet 5-2 en 7-2 van
België en met 8-1 van Curacao had
weten te winnen. Toen was keer op
keer door het magistrale spel van
Lenstra en Wilkes een vonk van in
spiratie door de Oranje-aanval ge
sprongen; nu kreeg men echter vrij
wel nooit dit glanzende spel te zien.
Glashelder was het, dat de eenheid,
het gevoel voor het feilloze combina
tiespel in deze voorhoede nu ontbrak.
En was dat alleen maar een gevolg
van de vervanging van de gebles
seerde Van Wissen door de Hagenaar
Carol Schuurman Ten dele onge
twijfeld. Want al was deze aanvals
leider dan nog één van de ijverigste
Nederlandse spelers en al speelt hij
technisch vaardiger dan zijn gebles
seerde voorganger, toch kon hij niet
zo voldoen als Van Wissen. Eén van
de belangrijkste fouten, die aan zijn
spel kleefden, was wel, dat het te
individueel was. Kennelijk had hij af
en toe een onbedwingbare lust eerst
enkele tegenstanders voorbij te drib
belen alvorens de bal weer af te spe
len. En dat speltype past nu juist
niet in het combinatiespel van Wilkes
en Lenstra, omdat Schuurman hier
door de aanvallen remde en zodoende
de Turken steeds weer gelegenheid
gaf de lijnen naar Wilkes en Lenstra
af te grendelen.
Niet verraderlijk
Maar aan de actieve Schuurman
alleen lag het beslist niet, want
Lenstra en Wilkes zelf ontplooi
den vrijwel nooit het begenadigde
spel, dat zij eerder in dit seizoen
zo vaak hebben laten zien. Hun
passes waren nu slechts zelden
verraderlijk zuiver en de Turken
herstelden zich steeds weer zo
snel dat de fabuleuze dribbels
van Wilkes dikwijls gesmoord
werden in het enthousiasme van
de tegenstanders.
Er was trouwens nog een factor, die
het Nederlandse aanvalsspel deed
mislukken en dat was misschien de
belangrijkste: de tactiek van de Tur
ken. Die tactiek was sterk afgestemd
op de verdediging. Zo gauw namelijk
de bal door de Oranje-spelers naar
de Turkse helft getransporteerd was.
stonden er steevast tenminste zeven
Turken tegenover vijf Nederlandse
aanvallers. Want behalve verdedi
gers en halfspelers trokken dan ook
de binnenspelers zich razendsnel te
rug. Tegen deze overmacht was zelfs
het spel van Wilkes en Lenstra niet
bestand.
Bovenmenselijke opgave
Het verbazingwekkende van deze-
Turkse ploeg was echter, dat er bij
vrijwel iedere aanval toch weer vijl'
man in de aanval te vinden waren....
Speels en onvermoeibaar als jonge
honden dartelden zij over het veld als
zij de bal weer in hun bezit haddon.
Op het middenveld werd dan meestal
handig in de breedte gecombineerd
en dat gaf de binnenspelers en vaak
ook de halfspelers alle tijd om op
volle snelheid sprintend de aanval
weer te bereiken.
Deze bijna bovenmenselijke opgave
snel terugtrekken naar de defen
sie en toch weer op tijd in de aan-
valslinie werd voortreffelijk ver
vuld door de linksbinnen Kucukando-
nyadis (Lefter genoemd), één van de
uitblinkers van dit Turkse team.
Rechtsbinnen Aytak stond hem daar
bij voortreffelijk terzijde, terwijl de
razendsnelle midvoor Oktay een do
delijke speerpunt was voor de Neder
landse defensie.
De Turken stuk voor stuk tech
nisch zeer bekwame spelers met een
uitstekende lichamelijke conditie
hielden hun aanvalsspel vaak wel te
kort en alleen daardoor lukte het de
Nederlandse defensie met Wïers-
ma als uitblinker zo vaak tijdig
in te grijpen. Bovendien bleek Frans
de Munck weer voortreffelijk in
vorm, want door zijn getimede uit
lopen voorkwam hij enkele malen
een doelpunt.
In de Nederlandse middenlinie was
Jan Notermans opvallend zwak.
Slechts zelden kwam hij tot goed op
bouwend werk en dat kan ditmaal
Juist wel gezegd worden van Jan
Claassens, die ongetwijfeld één van
de beste Nederlanders 'was.
De lange VVV-er verstoorde iel als
een terrier vaak op het middenveld
dc verbindingslijnen van de Turken
en legde bovendien met lange passes
en rushes de bases voor Nederlandse
aanvallen. In die Nederlandse aanval
blonk ook nu weer de rappe, handig
goochelende Koentje Moulijn uit. En
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllll
1 DE GELIJKMAKERTerwijl 1
H doelman De Munck en back
Wiersma verslagen en verbijs-
terd op de grond liggen, draait
(geheel links) middenvoor p
M Oktay die scoorde zich
h al juichend om. Drie andere ee
Turken komen dol van vreuy- M
de toelopen. Wilkes. vlakbij |f
ff doelFan der Hart en Noter-
M mans kunnen er niets meer M
aan doen.
(Foto P.Z.C1
Ditmaal geen juichende Abe
H Lenstra op de foto De Frie-
se architect van de Nederland-
ff se aanval was wel actief maar ff
slechts zelden glansde zijn spel
als eerder in dit seizoen. Hier n
ff is Abe juist te laat. want de
atletische doelman Seren gaat
H de bal al vangen. Links komt
bovendien de ver terug getrok-
ff ken binnenspeler Aytak zijn |f
doelman te hulp.
(Foto P.Z.C.) m
iiülllll!Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllf
-an de Oranje-aanval de Turken de
meeste zorg gebaard.
Maar de wilskracht, die Wiersma,
Scheidsrechter LeaieNederland
speelde zonder overtuiging
In de kleedkamer der
Turken verdrongen
zich tientallen leden
van de Turkse kolonie
in Nederland om hun
favorieten, die zij tij
dens het duel op mee
slepende wijze hadden
aangemoedigd, geluk te
wensen. Om ook het
gezicht van aanvoerder
Turkey Seren tegen
hun opgewonden ge
zichten te drukken.
Turkey Seren, die ons
ook vertelde„Uw
ploeg is te oud, maar
zij heeft enkele zeer
goede spelers: Wilkes,
Lenstra, Moulijn, maar
zij waren toch te traag
voor onze ploeg.
Scheidsrechter Leafe
vond de Turkse zege
volkomen verdiend.
„Bij vlagen was het
Turkse spel zelfs zeer
goed." Voor ons was
het commentaar bondig
3 n diplomatiek: „Ik
héb Nederland wel eens
beter zien spélen, wils
krachtiger ookUw
ploeg speelde vandaag
maar op halve kracht,
zonder overtuiging."
„Weet U wat U be
slist moet schrijven,"
vervolgde hij opeens
verrassend. „U moet
opschrijven, dat ik die
Turkse aanvoerder
doelman Seren zo
'n voortreffelijke sport-
jongen vindt. Hij wist,
dat het een strafschop
was en zei tegen de
andere spelersdat ze
geen flauwekul moes
ten maken. Nou, en
toen gingen we vrolijk
verder. Ik heb het echt
niet moeilijk gehad."
Abe Lenstra wist niet
hoe het kwam, die ne
derlaag. Elek Schwartz
zei: „Alleen in de laat
ste 20 min. is er goed
gevoetbald. En nu wil
ik hélemaal niet zeg
gen, dat wij onverdiend
verloren hébben, maar
die twee doelpunten
waren niet nodig ge
weest. Voorts bleek uit
de woorden van Elek
Schwartz, dat de Ne
derlandse spelers te
veel wedstrijden ge
speeld hébben. ,jDat
gaat ten koste van
voorbereidingen en zo
iets maakt de spelers
nerveus." Toen werd
het stil, heel stil in de
Nederlandse kleedka
mer
Roel Wiersma had
enkel woorden van lof
voor zijn tegenstan
ders. ,jHet inzicht is
hier beslissetid ge
weest. De Turken trok
ken zich met zeven of
acht in de verdediging
en als de aanval dan
was afgeslagen, gingen
ze weer met zes man
naar voren. Door hun
goede conditie konden
ze dat tweemaal drie
kwartier volhouden."
Klaassens en Moulijn vaak wel op
brachten, maakte zich te kort mees
ter van het gehele Nederlandse team.
Pas in de laatste periode schrok
Oranje met een schok wakker, liep
toen keer op keer storm naar het
Turkse doel en kwam vaak heel dicht
bij de gelijkmaker.
Maar de noodzaak om een doel
punt te scoren was op dat mo
ment zo groot geworden, dat het
toen opbloeiende Nederlandse aan
valsspel toch iets krampachtigs
hadHet werden geen vloeiende
combinaties, altijd haperde er
weer iets.
Daafom was de zege van deze Turkse
ploeg, die tenslotte de symphatie van
de Nederlandse toeschouwers ver
overde, volkomen verdiend
Zuidelijk amateurelftal
tegen Middlesex Wanderrs.
Op Hemelvaartsdag in Vlissingen
Dank zij de medewerking van het
hoofdbestuur van de K.N.V.B. is de
afdeling Zeeland in staat gesteld op
Hemelvaartsdag in Vlissingen een
wedstrijd te doen spelen tussen het
Zuidelijk amateurelftal en de Middle
sex Wanderers.
Dit aantrekkelijke voetbalduel zal na
afloop van de op die dag te houden
juniorenwedstrijden om 5 uur be
ginnen op het gemeentelijk sportter
rein aan de Irislaan te Vlissingen.
Wilkes kon slechts uit strafschop
Nederlands doelpunt scoren
DE VREUGDE VAN HET KLEINE TURKSE legioen kende bijna geen
grenzen: twee gave doelpunten in één enkele minuut. Het was te mooi
om waar te zijn. Alles wat de Turken maar in de hoogte konden gooien
ging de lucht in: dassen, sjaals, petten en bloemen. Het was „feest" daar
hoog op de zuidelijke tribune van het Olympisch Stadion. En plotseling
verscheen het spandoek weer waarop in het Turks te lezen stond: „Wees
welkom, we rekenen op een zege". Dat doek. dat in de 31e minuut van
de eerste helft, na de strafschop waaruit Wilkes Nederland de leiding
gaf, geruisloos was verdwenen, keerde terug toen middenvoor Metin Oktay
11 minuten na de hervatting die 1O-achterstand omzette in een 2ï-
voorsprong. De gehele tweede helft zou het daar blijven. Boven dat vro
lijke troepje, in kleurige kleding gestoken Turken, want die elfde minuut
van de tweede speeltijd heeft de wedstrijd beslist.
Stopper Cor van der Hart, die zijn
25ste interland zou gaan spelen, ver
loor de toss, en de enige debutant in
de Nederlandse ploeg, de Hagenaar
Carol Schuurman, mocht derhalve
enkele minuten over half drie onder
het toeziend oog van scheidsrechter
Leafe de bal aan het rollen brengen.
Dat het heus geen gemakkelijke Ne
derlandse zege zou worden bleek al
ras. Het was de in het Franse prof
voetbal geschoolde Turkse linksbin
nen Kucukandonyadis, die door zijn
teamgenoten maar gemakshalve
wordt aangesproken met Lefter...,
die reeds na enkele minuten een
schot op het doel van De Munck af
vuurde. „Hei-ja... hei-ja... hei-ja"
klonk het in het Turkse kamp.
Van een Nederlands overwicht
was in het eerste kwartier zeker
geen sprake. Opvallend was dat in
deze eerste minuten in het bijzon
der de debuterende aanvalsleider
Schuurman van zich deed spreken.
Directe resultaten leverden de ac
ties van de ADO'er echter niet op.
De enkele keren dat hij een schot
op het Turkse doel afvuurde stond
Turkay daar op de goede plaats.
Trouwens, de Turkse doelman zou
in deze wedstrijd een groot strui
kelblok worden voor de Nederland
se schutters.
Er was nog een man in het Turkse
team die direct als de aandacht op
zich vestigde, dat was Kucakando-
^lllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllljH
De Amsterdamse politie liet
zondagmiddag vóór de wed-
strijd NederlandTurkije bij
uitzondering de zeer drukke
M handel in interlandkaartjes
oogluikend toe. Een soort
ei zwarte handel met hoog-opge-
f§ schroefde prijzen, zoals des-
tijds voor de wedstrijd Neder-
landOostenrijk, was het dan
EE ook beslist niet. Er waren na-
H melijk veel meer kaartjes in
omloop dan er liefhebbers voor
waren...
Kennelijk hadden vele voetbal-
liefhebbers, die de wedstrijd
bezochten nog een kaart over,
ff want op tientallen plaatsen
buiten het stadion werden
ee staan- en zitplaatsen te koop
aangeboden. Maar omdat het
aanbod veel groter was dan de
vraag zakten de prijzen zelfs
tot nihil... Een Goesenaar, die
de verre reis naar Amsterdam
gemaakt had om de wedstrijd
te zien, maar die nog een extra
H kaart (ere-tribune) had, was
al gelukkig deze kaart van tien
m gulden voor een rijksdaalder
ff kwijt te raken! Maar er was
zelfs een kaartenbezitter, die
riep: „Wie voor niets 'n staan-
r= plaats van mij aanneemt, i
krijgt nog een reep chocolade
toe"... En dat alles was dan
natuurlijk het gevolg van de i
rechtstreekse uitzending door i
de televisie. Enfin, het stadion j
ee kwam toch vol, maar vele toe- i
schouwers hadden een bijzon- I
der goedkope plaats...
ee DOELPUNT! Faas Wilkes ee
schiet hard en laag uit een
strafschop de bul in het Turlc- ff
M se doel, onhoudbaar voor doel-
man Seren. Het zou de enige s
s Nederlandse treffer blijvenee
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
Dit duel is typerend voor de ver
dediging van de Turken. Geen mo
ment werd de Nederlanders namelijk
gelegenheid gegeven hun spel te ont
plooien, omdat de tegenstanders
steeds weer snél en fel aanvielen.
Hier wordt aanvaller Piet van der
Kuil (links) geattaqueerd.
(Foto P.Z.C.)
nyadis, oftewel Lefter. Bijzonder
triest was het daarom voor deze
zwoeger, dat juist hij er de oorzaak
van was dat het eerste Turkse doel
punt, door Aytac in de 23e minuut
met een ver schot gescoord, werd af
gekeurd. Lefter stond toen juist een
half metertje te dicht bij het doel van
Frans de Munck, en de Brit Leafe
was een te goede scheidsrechter om
dat niet te zien.
Zware straf
Het weinig opwindende duel kreeg
dan, na goed een half uur spelen,
eindelijk een opwindend moment.
Moulijn dreigde in een snelle sprint
rechtsback Saim Tasengin voorbij te
gaan en een goede schietkans te krij
gen. Saim tackelde de Feijenoordspe-
ler hard, te hard vond Leafe. En tot
grote verontwaardiging van al wat
Turks was wees hij naar de witte
stip. Faas Wilkes nam de strafschop
en zijn harde lage schot was te
goed gericht om Turkay ook maar
een kans te geven (I0). Een zware
straf voor deze overtreding, mis
schien zelfs een iets te zware straf.
De zwakke Turkse voorhoede
kreeg na de rust een geduchte ver
sterking in Can Bartu, die behalve
in het Turkse voetbalteam ook in
de basketballploeg van zijn land
uitkomt. Rechtsbuiten Goztepen
werd namelijk vervangen, links
buiten Kiremitci wisselde van
vleugel en Can Bartu nam diens
plaats in. Vanaf het moment waar
op Bartu in het veld kwam zat er
meer snelheid in de Turkse aanval.
Middenvoor Metin Oktay werd toen
in één minuut tijd om het met de
Vervolg op pag. 5)
Grenzeloos was de vreugde onder
de Turken toen scheidsrechter Leafe
voor de laatste maal zijn instrument
bespeelde. In opperste verrukking
over hun succes tegen het favoriete
Oranjeteam vielen ze elkaar om de
hals
{Foto P.Z.C.I
