Ook Nederlandse rederijen mijden
gevaarlijke wateren in Indonesië
Kleine hervormde kerk Vlieland
is actief onder vakantiegasten
KLANKBORD
SPOORWEGMANNEN HIELDEN
PROTESTBIJEENKOMST
ZATERDAG 3 MEI 1958
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT.
S
NU LUCHTAANVALLEN VOORTDUREN
Soekarno waarschuwt Ver. Staten
voor „denkbeeld van tweede Korea"
De Stoomvaartmaatschappij Nederland en de Koninklijke Java
China Paketvaartlijnen hebben vrijdag medegedeeld, dat zij op
dracht hadden gegeven hun schepen buiten de Indonesische wa
teren, waar vliegtuigen van de opstandelingen thans aanvallen
doen, te houden. De Java China Paketvaartmaatschappij heeft
haar schepen opgedragen deze wateren te mijden, doch liet haar
plaatselijke vertegenwoordigers in Djakarta en Honkong over,
te bepalen welke wateren moesten worden gemeden.
De Stoomvaartmaatschappij Neder
land verklaarde, een gelijke opdracht
te hebben gegeven en de „Nias", die
op weg is van Honkong naar Java,
te hebben geïnstrueerd Straat Ma
kassar te mijden en de route te wij
zigen naar de wateren ten westen
van Borneo.
De Kon. Rotterdamsche Lloyd deel
de mede, dat zij de beslissing inzake
het mijden van gevaarlijke wateren
overliet aan haar algemeen verte
genwoordiger in Singapore, W. den
Duik.
Vrijwilligers
Op een bijeenkomst van studenten
te Bandoeng heeft de Indonesische
president, Soekarno, vrijdagavond
de waarschuwing geuit „dat er een
derde wereldoorlog zal uitbarsten,
wanneer de wereld buiten Indonesië
denkt in de richting, dat Indonesië
zal worden gemaakt tot een tweede
Korea of een tweede Vietnam". „Het
zou aldus de president voor ons
zeer gemakkelijk zijn als wij, nu wij
worden gebombardeerd door buiten
landse avonturiers, op onze beurt
avonturiers uit het buitenland zou
den vragen voor ons te vechten".
Soekarno herhaalde de beschuldigin
gen, die premier Djoeanda heeft ge
uit, dat Amerikaanse en Nationalis-
tisch-Chinese staatsburgers de rebel
len hulp bieden, en vervolgde: „Als
vrijwilligers van een bepaalde kant
ons bombarderen, kunnen zij worden
bestreden door vrijwilligers van een
andere zijde". Soekarno voegde hier-
Bouw van drie motor
vrachtschepen geannuleerd
Van Nievelt, Goudriaan Co.'s
Stoomvaartmaatschappij N.V. te
Rotterdam heeft de twee jaar geleden
gegeven opdracht voor de bouw van
drie motorvrachtschepen van 12.000
ton elk, geannuleerd,
„Wij zien de toekomst somberder
in dan toen wij de opdracht gaven",
was het commentaar, dat het A.N.P.
desgevraagd van directiezijde werd
gegeven. Twee van deze schepen zou
den gebouwd worden bij de werf
Noord in Alblasserdam, de ander bij
de scheepswerf Van Boele in Bolness.
Plaquette ter nagedachtenis
van mr. Van Heuven Goedhart
De weduwe van wijlen mr. G. J.
van Heuven Goedhart heeft vrijdag
ochtend in het VolkercnpaJels te Ge-
nève een plaquette ter nagedachtenis
van de in 1956 overleden eerste hoge
commissaris van de Verenigde Na
ties voor de vluchtelingen onthuld.
De plaquette krijgt een plaats in
de „hal van de roem" bij het portret
van de door mr. Van Heuven Goed
hart zo bewonderde Fridtjof Nansen,
de hoge commissaris voor vluchtelin
gen van de volkenbond, naar wie de
door mr. Van Heuven Goedhart inge
stelde medaille is genoemd welke tel-
kenjare voor grote verdiensten in het
werk voor de vluchtelingen wordt
verleend.
PARKEREN. Aneurin Bevan, heeft
moeten ervaren, dat de politie in zijn
land geen onderscheid maakt. Toen
hij met zijn echtgenote, de afgevaar
digde Jenny Lee, heerlijk kip zaten te
eten (met wijn) in een Londens
restaurant, takelde de politie zijn
wagen weg, die in een straat was
geparkeerd waarin een parkeerver
bod geldt.
De politie bracht de wagen later
naar de plaats terug, nadat zij er van
op de hoogte was gebracht dat Be-
van de eigenaar van de wagen was
en dat hij haast had om een bijeen
komst van het huis van afgevaardig
den te gaan bijwonen. Dit was de
enige dienst die Bevan van de poli
tie bewezen kreeg. Want evenals de
andere Britten zal hij worden beboet
wegens parkeren op verboden grond
en de kosten moeten betalen voor het
wegtakelen van de wagen.
GESCHIKT VOOR FAKIRS. De
kanten heeft verklaard dat de mees-
Engelse vereniging van beddenfabri-
te Britse hotels bedden hebben „die
geschikt zijn voor fakirs". Het mee-
rendeel der beschikbare bedden is of
te klein, of zo oud dat het onbruik
baar is.
„De toeristen hechten niet zoveel
waarde aan een nacht in een bed
waarin koningin Elizabeth de eerste
in 1568 geslapen heeft", merkte de
voorzitter van de vereniging op.
„Wat zij wel willen weten is of John
Smith, die in 1958 in dat bed gesla
pen heeft, het een prettig bed vond".
De fabrikanten vinden dat er maar
eens een onderzoek moet worden in
gesteld en dat hotels met goede bed
den een extra aanbeveling verdienen
in de toeristengidsen.
aan echter toe, dat zijn gevoelens
van sympathie jegens de Verenigde
Staten nog dezelfde zijn als zij
steeds zijn geweest.
In zijn toespraak verklaarde de
president nadrukkelijk, dat zijn
systeem voor „geleide democra
tie" „niets met communisme
heeft uit te staan". Soekarno
bracht in herinnerig, dat hem na
de bekendmaking van dit systeem
is aangewreven, dat hij pro-com
munistisch gezind zou zijn. Gelei
de democratie echter, aldus Soe
karno thans, is een werkzame de
mocratie, welke dient te worden
geleid door „nationale leiders met
fevoel voor verantwoordelijkheid,
ie worden bijgestaan door tech
nisch deskundigen".
De militaire woordvoerder van het
district Zuid-Sumatra heeft medege
deeld, dat luitenant-kolonel Barlian
uit Palembang per trein naar het
plaatsje Lahat, ongeveer 150 km ten
zuidwesten van Palembang, is ver
trokken. Nadat hij van de chef-staf.
generaal-majoor Nasoetion, verlof
had gekregen, verliet hij Palembang,
vergezeld door een peloton militai
ren.
Een onbekende bommenwerper heeft
een Indonesisch schip in de haven
Kendari in Zuid-Oost-Celebes aange
vallen. Bij deze aanval zijn vijf men
sen om het leven gekomen en drie
entwintig ernstig gewond, zo meldt
het Indonesische persbureau Antara.
Het aangevallen schip, de 600 ton
metende Intata, kreeg slechts lichte
schade. Het vliegtuig had ook ge
poogd een tweede schip te treffen
maar slaagde hier in niet, aldus An
tara. Antara meldt nog. dat
kende vliegtuigen onlangs ook d
pen op Ternate en het vroegere .-
leis van de sultan van Ternate heb
ben beschoten.
(Slot van Dag. 1)
zij gezet en wordt een groot deel van
het personeel onrecht aangedaan.
Men stelt er het spoorwegpersoneel
door buiten recht en wet. En dat al
les zonder economische noodzaak,
want de spoorwegdirectie heeft her
haaldelijk de verzekering gegeven,
dat de loonvoorstellen geen aanleiding
tot tariefsverhoging zouden zijn en
dat zij kans ziet de exploitatie slui
tend te houden.
Repercussies
„Repercussies hebben het personeel
de das omgedaan", vervolgde de
voorzitter van de personeelsraad.
„Men heeft blijkbaar geen reke
ning gehouden met repercussies
naar andere zijde, namelijk die in
het spoorwegbedrijf en die zich
zouden kunnen uiten in het nadeel
van de diensten, die de gemeen
schap worden verleend. Schade, die
belangrijk meer kan zijn dan het
verhoudingsgewijs luttele bedrag,
dat met het geheel opvolgen van
het advies gemoeid zou zijn, tus
sen de 1 en 1% miljoen op een
loonsom van 200 miljoen. Men be-
grijpe goed, dat ook als men de
begrippen staking en lijdelijk ver
zet meent te kunnnen wegwuiven,
het goed functioneren van het
spoorwegbedrijf voor een belang
rijk deel afhangt van de ononder
broken goodwill en lust om het
werk zo goed mogelijk te doen van
elk personeelslid individueel. Men
zal zich niet moeten verwonderen
als zou blijken, dat de bereidheid
om het beste te geven, door het re
geringsbeleid ernstig zal zijn ge
schokt".
Resolutie
Op dit vlammend protest volgde
opnieuw een mededeling, die een
groot deel der aanwezigen in een or
kaan van stormachtige protesten liet
uitbarsten. Er zou geen gelegenheid
voor discussie zijn. Dit was een wijs
besluit van de leiding der bijeen
komst, want een onvoorstelbare
chaos zou in deze opgewonden sfeer
onvermijdelijk zijn geweest. Nu werd
op voorstel Van de heer J. M. Blotn-
niers, voorzitter van de Ned. Kath.
Bond van Vervoerspersoneel, een re
solutie aangenomen, waarin de ver
ontwaardiging van het personeel over
het begane onrecht wordt uitgespro
ken en een dringend beroep op rege
ring en volksvertegenwoordiging
wordt gedaan om dit onrecht alsnog
te herstellen.
De aanwezigen spraken daarin te
vens hun instemming uit met het be
leid van de drie hoofdbesturen, ver
oordeelden de beslissingen van Rijks
bemiddelaars en gaven tevens als hun
mening te kennen, dat de toepassing
van deze beslissing „het ontwrichten
van op gezag en verantwoordelijk
heid gebaseerde verhoudingen in het
spoorwegbedrijf tot gevolg heeft en
dat dit tot blijvende spanningen on
der het personeel zal leiden".
De heer Blommers besloot met ge
spierde taal: „Als het College van
Rijksbemiddelaars deze waanzin
nige beslissing heeft genomen,
moet het Kabinet ingrijpen. Als het
Kabinet dergelijke waanzinnige
aanwijzingen geeft, dan zou ik
zeggen dat het Kabinet maar moet
instappen. De volksvertegenwoor
diging immers kan het Kabinet ter
verantwoording roepen".
Zijn woorden verwierven een donde
rend applaus en met even luidruchti
ge toejuichingen werd de resolutie
aangenomen. Toch bleef er ontevre
denheid. Een enkeling waagde zelfs
een poging om zonder bestuurders
de vergadering voort te zetten, doch
deze poging leed schipbreuk op het
uitschakelen van de geluidsinstalla
tie. Enkele duizenden „spoorjongens"
trokken toen met hun spandoeken in
arren moede naar het Binnenhof, om
daar nogmaals hun wrevel uit te
schreeuwen. Bij het ministerie van
binnenlandse zaken stonden zij ech
ter, zonder het te weten, voor het
verkeerde gebouw, want vrijdagmid
dag vergadert de ministerraad en
kele honderden meters verder op het
Binnenhof.
De politie wist zonder sabels de
orde te handhaven.
Op haar verzoek werden de span
doeken opgerold en weldra verliep de
betoging. Op de terugtocht naar de
stations, ging met de nodige ver
keersopstoppingen in het stadscen
trum gepaard.
Vrijdag arriveerde in Den Haag een
speciale trein met deelnemers aan de
protestvergadering van het spoor
wegpersoneel.
De spoormannen staan hier voor het
gebouw van Kunsten en Wetenschap
pen waar de protestvergadering werd
gehouden.
Civiels procedure tussen
twee Elseviers.
De opzegging van een contract dat
de directie van de Amsterdamse uit
geversmaatschappij Elsevier N.V. in
juni 1946 had afgesloten met de heer
Th. Meddens, eigenaar van Elsevier
s.a. te Brussel, is de inzet van een
civiele procedure waarbij gisteroch
tend in hoger beroep voor het ge
rechtshof te Amsterdam langdurige
pleidooien zijn gevoerd.
Elsevier Brussel had gesteld dat
het bewuste contract niet eenzijdig
opzegbaar zou zijn. Een vraag die de
rechtbank in eerste instantie ontken
nend had beantwoord. Daartegen
kwam Elsevier Brussel in appèl. De
subsididiaire eis, n.l. dat de opzeg
gingstermijn van ruim een jaar te
kort zou zijn, wees de rechtbank toe.
Daartegen ging Elsevier Amsterdam
in hoger beroep.
Elsevier Amsterdam had het con
tract opgezegd, omdat de uitgeverij
bezwaar zou hebben tegen de com
merciële politiek van de heer Med
dens in Brussel.
Het gerechtshof zal later arrest
wijzen.
Orders voor 34 miljoen
ton scheepsruimie
Ondanks de depressie op de scheeps-
vrachtenmarkt hebben de scheepswer
ven in de wereld orders voor onge
veer 34 miljoen ton bruto register ton
scheepsrufmte uit te voeren, aldus
het jongste „Bulletin voor de indus
trie" van het Engelse ministerie van
financiën. Hiervan is ongeveer 6
miljoen brt.. besteld door Engel
se reders. Engelse opdrachtgevers
hebben de laatste tijd slechts weinig
orders geannuleerd, niettegenstaande
het grote aantal opgelegde schepen.
Wat de huidige depressie op de
scheepvrachtenmarkt betreft, wordt
er in het bulletin de aandacht op ge
vestigd, dat de wereldkoopvaardij-
vloot de laatste jaren sterk is ge
groeid. Van 1952 tot 1957 steeg de
wereldvloot van stoom- en motor
schepen van 90 miljoen ton tot 110
miljoen ton en de wereldvloot van
tankschepen van 20 miljoen tot 30
miljoen brt.
Teylermiljoenen zijn
opnieuw in j
De zaak van de Teylermiljoenen Is
gisteren weer eens voor een gerech
telijk college behandeld. Voor het ge
rechtshof te Amsterdam zijn de uren
lange pleidooien in hoger beroep ge
voerd, nadat de rechtbank te Haar
lem onlangs de eis had afgewezen van
de Amsterdamse fabrikant L. C. We-
gerif, die optreedt voor een groep ver
meende erfgenamen van de in 1778 te
Haarlem overleden zijdekoopman Pie-
ter Teyler van der Hulst.
Deze erfgenamen noemen zich ver
want aan een nicht van de zijdekoop
man, Catharina Olthoff aan wie Pie-
ter Teyler van der Hulst een legaat
zou hebben nagelaten van 100.000
in Friese obligaties. Dit bedrag is in
de loop der jaren aangegroeid tot vele
miljoenen.
De heer Wegerif eist, dat dit legaat
hem ter beschikking wordt gesteld.
De nalatenschap van Pieter Teyler
van der Hulst wordt thans beheerd
door de directeuren van de Teyler-
stichting te Haarlem.
Tegen het afwijzen van de eis door
de rechtbank is de heer Wegerif in
beroep gekomen. Het hof zal arrest
wijzen op 13 juni a.s.
„Prins Willem V" zal
worden gedicht
In Milwaukee, Wisconsin, zijn plan
nen gemaakt om de voor de haven
gezonken „Prins Willem V" te ber
gen, voor het opdoen van ervaring
bij de berging van de „Andrea Do-
ria". De „Prins Willem V" kwam
op 14 oktober 1954 in aanvaring met
een tanker. Het schip zonk drie mijl
uit de haven van Milwaukee. Alle op
varenden werden gered.
Namens de „Seaboard Co." ver
klaarde de duiker Max. G. Nohl te
hopen dat het Nederlandse schip te
gen einde juni van dit jaar zal zijn
gelicht. De „Prins Willem V" en de
„Andrea Doria" zijn in vrijwel de
zelfde positie gezonken.
Zoals bekend is verloren bij het
vergaan van het Italiaanse schip, in
juli 1956, na en botsing met de
„Stockholm" vijftig personen het le
ven. De „Prins Willem V" had een
aantal juke-boxes, drukpersen, t.v.-
buizen en 40.000 pond tin aan boord.
Twee mannen hebben op klaarlich
te dag een juwelierswinkel in Bever
ly Hills, een woonwijk van Holly
wood, overvallen. Zij verdwenen met
kostbaarheden ter waarde van
150.000 dollar.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Tijdens de ter gelegenheid van de
eerste mei op het eiland Cyprus ge
houden optocht, deed zich het ver
rassende feit voor, dat de Griekse en
Turkse vlaggen broederlijk naast
elkaar gedragen werden aan het
hoofd van de 20.000 mensen tellende
stoet.
Kerk telt 350 zielen, maar er
komen jaarlijks 30.000 gasten
Vandaag gaan we eens naar Vlieland. Wanneer we voor dag en dauw
opstaan, kunnen we in Harlingen juist de enige bootverbinding halen die
dit eiland met het vasteland verbindt, om ruim twee uur later van boord
te gaan op de plaats van onze bestemming. De reis is dus nog heel wat
langer dan die van de bekende dominee van Urk, die op Schokland moest
preken. Wie terug wil, moet in ieder geval tot de volgende dag wachten.
Vlieland is een afgezonderd oord, dat niet veel inwoners kan voeden.
Het eiland bestaat bijna geheel uit duinen. Het heeft slechts ruim 600
inwoners, die grotendeels wonen 'in het enige dorp dat hier te vinden is,
Oost-Vlieland. In dit dorp steekt er maar één kerktoren boven de huizen
uit, die van de Ned. Herv. Kerk. Die naam Oost-Vlieland doet reeds ver
onderstellen dat er ook een West-Vlieland is geweest, maar sedert een
paar eeuwen is dit grote dorp, dat ruim 3000 inwoners telde, door storm
vloeden verdwenen, die heel het westelijk deel van het eiland tot een zand
plaat hebben gemaakt langs een rand van duinen. De glorietijd van dit
eiland, toen hier een tamelijk grote vissersvloot was en zelfs een kamer
van de admiraliteit, is dus reeds lang voorbij. Er is niet meer over dan
een schamel stuk land.
Dit eiland ontvangt nu per seizoen
niet minder dan een 30.000 vakantie
gangers. De hervormde gemeente op
dit eiland is maar klein. Zij telt
slechts 350 zielen. Omdat ze niet
meer zelfstandig kon blijven is ze in
pastoraal-verband verbonden met
West-Terschelling en het is zo gere
geld dat er op Vlieland een hulppre
diker woont in de hervormde pasto
rie. Die hulpprediker, in samenwer
king met zijn vrouw en enkele leden
van zijn gemeente heeft een activi
teit ontplooid onder de vakantiegas
ten, die waard is tot aan het zuide
lijkste strand van ons land te wor
den gekend.
Die vakantie-industrie beleeft te
genwoordig een gulden tijd. Vooral
sinds de oosterburen weer aan onze
strand en zijn teruggekeerd en daar
mee de vraag naar pension- en woon
ruimte toenam, zijn de prijzen nog
al opgelopen. Naar de oude oecono-
mische wet bepaalt de aanvraag nu
eenmaal mee de prijs. In zulke om
standigheden is er het gevaar dat de
vraag hoeveel men er aan verdienen
kan, overheersend wordt.
Die hulpprediker van Oost-Vlie
land heeft gevoeld dat het on
waardig is wanneer zijn gemeen
teleden die vakantiegangers al
leen zouden zien als objecten
waaraan wat te verdienen valt.
Natuurlijk staat ook voor die
vreemdelingen de kerk open op
zondagmorgen en tegen de tijd
dat de kerkdienst begint zal ook
daar wel de torenklok hen op
roepen om zich met de gemeente
te voegen onder het Woord des
Heren.
Dit is tenslotte de beste recreatie
die een kerk te bieden heeft. Onder
de vakantiegasten van Vlieland zijn
er, die in eigen gemeente kerkelijk
meeleven en die er voor zorgen dat
op de zondagmorgen het kerkje vol
is en soms meer dan vol. Daarnaast
is er „een grote schare van buiten
en randkerkelijken, waaronder zeer
veel jeugd". Een kerkelijke gemeen
te moet tot alle dienst bereid zijn en
vooral wanneer de vraag van de ver
diensten zo overwegend wordt is het,
pastoraal gezien, alleen reeds daar
om noodzakelijk eens een verma
nend geluid te laten horen. Dat heeft
de hulpprediker van Oost-Vlieland
dan ook gedaan. Het is zijn overtui
ging geworden dat er vanuit zijn ge
meente meerdere dienst aan die dui
zenden vakantiegasten moest worden
verricht. Zo is hij begonnen voor de
tijdelijke bewoners van zijn eiland
een bibliotheek op te zetten, waaruit
in het seizoen van het vorige jaar een
5500 boeken zijn uitgeleend.
Avondstilte
Al verder peinzende heeft hij ge
dacht dat de kerk niet alleen op zon
dagmorgen open moest zijn, maar
een hele week en dat er moest wor
den beproefd een „avondstilte" op
een van de dagen in de week te hou-
Vervolg op pag. 8)
I Het Wereldgebeuren
Cosmopoliticus
Zijn taak als secretaris-generaal
der Verenigde Naties ziet de
Zweed Dag Hammarskjöld als
1 een bij uitstek „dienende". In de vijf
jaar, dat hij deze functie nu al ver-
i vult, heeft hij niet de indruk de diri-
1 gent te willen uithangen in het met
i zovele dissonanten spelende orkest
der volkeren. Eerder is hij de des-
kundige op het gebied der „muziek"-
I instrumenten die bij de diverse leden
rondgaat om te informeren wat eraan
hapert en om te wijzen op middelen
I die bij de „reparatie" van pas kunnen
komen. Een van de grootste moeilijk-
I heden die hij daarbij ondervindt, is
j de mening van elk der deelnemers,
'dat hij zijn eigen partijtje wel blaast
I op een manier, die tot een harmo-
nisch totaal zou moeten leiden, maar
1 dat de anderen vals spelen. Onge-
twijfeld ziet Hammarskjöld het nut
ervan in, dat de conflicten die zo ont
staan in het openbaar worden „af
gereageerd" in de Veiligheidsraad of
in de algemene vergadering bijvoor
beeld. Maar hij heeft xuet onder
stoelen of banken gestoken, dat bij
hem de geheime diplomatie toch nog
altijd boven alles gaat. In overeen
stemming daarmee vertelt hij maar
zelden iets concreets aan de journa
listen als hij het hoofdkwartier der
Verenigde Naties en zijn vrijgezellen-
kamer in New York heeft verlaten
om zich van de opvattingen, die in
bepaalde hoofdsteden over bepaalde
conflicten heersen, op de hoogte te
stellen. Naar deze gedragsregel han
delt hij of hij zich nu als dienaar van
de Verenigde Naties bevindt in Pa
rijs, in Moskou, in Cairo of waar dan
ook...
Gaat Hammarskjöld ertoe over,
in het openbaar de dolle koe der
collectieve hartstochten bij de
horens te vatten, dan is dat een bij
zondere gebeurtenis en dan zijn er
voor hem blijkbaar zeer gewichtige
redenen om tot dit ingrijpen over te
gaan. Zeer diepe indruk maakte zijn
optreden tijdens de Suezcrisis op het
eind van 1956, toen Israëli's, Engel
sen en Fransen Egypte aanvielen. Op
een ogenblik dat het er naar uitzag,
dat de Verenigde Naties door het
Britse en Franse vetorecht gedwon
gen waren tot toekijken, deelde Ham
marskjöld mee dat hij zou aftreden
indien deze toestand zou voortduren.
Van beide westerse grote mogendhe
den verwachtte hij respect voor de
doeleinden en beginselen van de Ver
enigde Naties. Hammarskjölds „ge
weldloze" bedreiging had in dit ge
val succes...
Tot de veelzijdige doeleinden van
de Verenigde Naties behoort de
handhaving van internationale
vrede en veiligheid door vreedzame
bijlegg'ng van geschillen en door ge
meenschappelijke maatregelen tegen
bedreiging van en inbreuken op de
vrede.
In het licht daarvan is het begrijpe
lijk, dat Hammarskjöld een sterke
voorstander is van ontwapenings
onderhandelingen binnen de volke
renorganisatie.
Nu alle gepraat over ontwapening
tot dusver tot geen enkel resultaat
heeft geleid, heeft Hammarskjöld de
zer dagen weer eens in het openbaar
het woord genomen en wel op het
eind van een vergadering, die de Vei
ligheidsraad had gehouden over een
Amerikaanse resolutie tot instelling
van een inspectiestelsel in het gebied
van de Noordpool ter voorkoming van
een verrassende aanval. Op een pers
conferentie heeft hij zijn opvattingen
donderdag nog verduidelijkt.
Alle leden va nde Veiligheidsraad
hadden zich vóór de resolutie
uitgesproken, behalve de Rus
sische gedelegeerde Sobolew, die het
Amerikaanse plan betitelde als een
afleidingsmanoeuvre om de wereld te
doen vergeten „dat Amerika met zijn
uitdagende vluchten in de richting
van de Russische grenzen de vrede
in gevaar brengt". Hammarskjölds
ongewone ingrijpen op het eind van
de zitting had ten doel, het Ameri
kaanse initiatief welkom te heten,
ofschoon hij geen stelling wilde ne
men in de discussie over de diverse
aspecten ervan. De secretaris-gene
raal herinnerde aan het feit. dat hij
een paar weken geleden, het eenzij
dige besluit van de Russen om hun
kernproeven te staken ook had toe-
fejuicht omdat het de ontwapenings-
ebatten misschien over een dood
punt heen zou kunnen brengen. Ge
zien de vrees die de gehele wereld
heeft bevangen voor de moderne ver
nietigingsmiddelen. kunnen de staats
lieden niet ongestraft de gelegenheid
verzuimen, een bijdrage te leveren
tot ontspanning. De regering die een
nuttig initiatief neemt zal door alle
volkeren als een weldoener worden
geprezen. „De wereld verwacht lei
derschap om een eind te maken aan
de huidige nachtmerrie".
Met deze omschrijving van de taak
der staatslieden in het steeds kleiner
maar ook steeds gevaarlijker wor
dende wereldje van vandaag, heeft
Hammarskjöld ongetwijfeld de roos
getroffen en opnieuw bewezen, een
„cosmopoliticus" te zijn in de beste
zin des woords.
DAG HAMMARSKJÖLD
openbare oproep
