ORANJE IN DEURNE OPPERMACHTIG 2-7
Subliem Nederlands team stond
„geschenk van Mees" in de weg
Ka rust brachten Wilkes en Lenstra
ontreddering in Belgische defensie
Dreigende vuisten van Elele Schwartz
Speciale ailralziie
De ijsco-mannen van het sta- f§
dion-Deurne zijn voor de tien-
duizenden toeschouwers bij een
interland-wedstrijd steeds weer
een speciale attractie, zolang
de strijd nog niet begonnen is.
Dankzij een rijke ervaring
hebben zij zich een nauwkeu
rige zuiverheid aangemeten bij
het werpen van ijsjes naar
hoogstaandeklanten op de
staantribunes. Op afstanden
van twintig tot dertig meter
weten zij de ijsjes precies in
de handen van hun klanten te
mikken. Zo scorenzij niet
alleen goed, ook plukken zij
de omlaag geworpen geldstuk
ken meestal handig uit de
lucht.
Foto P.Z.C.)
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
Munck werd door de Belgische voor-
waartsen al voor de rust enkele ma
len op de proef gesteld. In het bij
zonder rechtbinnen Vliers schoot
veel, maar zijn schoten waren veel
al slecht gericht.
Orlans miste
Nauwelijks één minuut na de her
vatting maakte de Belgische sup-
portersschare zich al klaar om de
gelijkmaker die Orlans zou gaan
scoren met gejuich te ontvangen.
Coppens had de bal handig vrijge-
speeld en met een tikje zijn vrij
staande linksbuiten bereikt. Orlans
kwam langs De Munck, doch speel
de het leder juist iets te ver voor zich
uit, zodat hij, met bal en al, in het
zijnet terecht kwam.
Zoals het zo vaak gebeurt, het
doelpunt viel aan de andere kant.
De inleiding daartoe was een vrije
trap tegen een Belgische verdedi
ger. Lenstra nam deze vrije trap,
tikte naar Van der Hart- die naar
de op de rand van het strafschop
gebied staande Moulijn centerde.
Weer kreeg Abe daarna de bal,
met een omhaal bereikte hij Wil
kes, waarna Van Wissen in het
bezit van de bal kwam. Van dicht
bij schoot deze 111 (0—2).
Nog geen vijf minuten later was
het al 30. Met een handige schijn
beweging ging linksbuiten Coen
Moulijn rechtsback Diricx voorbij. In
volle ren nog loste de Feyenoordspe-
ler zijn schot. Een kogel die Leysen
iVeryolg op pagina Ah
(Van onze speciale verslaggever)
DE GESCHIEDENIS - '11 briljante 5-2 zege van
Oranje in R'dam vorig jaar - lieeft zich in het
Deurne-stadion herhaald, maar 't gebeurde pas,
nadat Elek Schwartz, de Nederlandse bonds
coach, de vuisten dreigend had geheven! Met
een grimmig gezicht en heftig gesticulerend liep
hij met zijn spelers na de rust het veld weer op.
En hij had alle reden om verontwaardigd te zijn,
want in de eerste helft was het spel van de Ne
derlanders voor alle supporters, maar in het
bijzonder voor liem, Elek Schwartz, die immers
het Oranje-team samenstelt, een bittere ontgoo
cheling gewordenVrijwel nimmer glansde
in die periode het Nederlandse spel als in Rotter
dam. Maar toen kwam de rust! Ongetwijfeld
heeft Schwartz in tien minuten tijds heel wat
gezegd, soms met stemverheffing. Een mentale
injectie werd het echter niet alleen; ook gebruik
te hij die korte tijd om er een andere tactiek bij
de spelers in te hameren. En het hielp Voor
de rust was de nieuwbakken Nederlandse mid-
voor Foils van Wissen eigenlijk de enige aan-
valsspits geweest, terwijl Lenstra en Wilkes
meestentijds met passes en dribbels openingen
voor de anderen probeerden te maken. In de
tweede helft ging dat anders. Op bevel van
Schwartz doken toen ook Lenstra en Wilkes
keer op keer op in de toppen van de Oranje-
aanvallen. Pas toen herhaalde de geschiedenis
zich! Weer schokte er toen tientallen malen
een panische angst door een ontredderde Bel
gische defensie als de oude grootmeester, de 37-
jarige „LTs Abe" of de 34-jarige Faas Wilkes de
bal aan de voet hadden.
Rotterdamse zege nog overtroffen
Vooral in die eerste twintig minuten na de rust werd het Neder
landse combinatiespel steeds geslepener, steeds geraffineerder.
Fons van Wissen, Piet van der Kuyl, maar vooral de lichtvoetige
Koentje Moulijn trokken zich op naar een hoger niveau door het
fabelachtige spel van de twee „maestro's"... Het enige dat toen
nog verbaasde was, dat het afbrekende trap-maar-weg-spel van
de Belgen nog in staat was de schade beperkt te houden tot.
zes Nederlandse treffers. Voor rust had Lenstra al eenmaal ge
scoord en zo werd het klasseverschil tussen Nederland en België
nog duidelijker afgetekend dan in Rotterdam: een 7-2 overwin
ning voor Oranje!
Doorslag voor zege
En dat één man het heel goed kan,
heeft Elek Schwartz wel weer heel
duidelijk bewezen. Maar hij had er
danook spelers voor! Dat waren
weer Faas Wilkes en Abe Lenstra,
die met hun magistraal spel de door
slag hebben gegeven voor de Neder
landse overwinning. Bij de Belgen
was echter ook zo'n talentvolle, geraf-
ineerd spelende „oudgediende": Rik
Coppens.
Maar kristalduidelijk bleek, dat
aan de Belgische keuzecommissie
niet gelukt was, wat Elek
Schwartz wel had klaargespeeld.
Dat was het juiste evenwicht te
vinden tussen de „oude garde" en
de talentvolle jeugd. Die jeugd
was in dit geval dan vooral Koen
tje Moulijn en Jan Noternians en
toch ook wel Piet van der Kuyl en
Foils van Wissen.
Voor de rust leek overigens ook het
Nederlandse spel een grandioze mis
lukking te worden. Kennelijk was
toen het parool „neem tegen deze
Belgische ploeg geen enkel risico".
Men kon immers niet weten welke
kracht deze op vele plaatsen nieuwe
Belgische ploeg kon opbrengen. En
dus legde Oranje wat sterk de nadruk
op de defensie met als gevolg, dat het
middenveld vaker in het bezit dei'
Belgen dan in het bezit der Neder
landers was. Toen al ontpopte Vic
Mees zich als één der beste Belgen.
Hij lanceerde vaak goede aanvallen.
Maar ook deze „oudgediende" vond
niet de .steun bij de jongeren die hij
zocht! Alleen als de bal aan de voet
van Coppens kleefde voer er nog wel
eens een trilling van onrust door de
Nederlandse defensie. Maar de in
teruggetrokken positie spelende Cop
pens ondervond vaak al zoveel hinder
van de bekwaam opererende Jan No-
termans, dat de Belgische aanval
slechts zelden vlijmscherp en ge
vaarlijk werd.
Maar zo-zo,,..
Ondcrtusenen speelden Lenstra en
Wilkes echter ook zover terugge
trokken omdat immers Notermans
en Klaassen het accent op de defensie
legden dat het voor deze „oudjes"
meestal onmogelijk was om dan
Evenwicht tussen
oude garde en jeugd
En klasseverschil was er. Bijna dui
delijker nog dan in Rotterdam. Want
al speelde het Nederlands elftal zeker
niet beter dan vorig jaar in het
Feyenoord-stadion, toch Was de pa
nische ontreddering in de Belgische
defensie vaak nog groter. Dit elftal
der Rode „Duivels", bij wie niets
duivels meer was, speelde kleurloos,
wanordelijk, ongeïnspireerd, maar
vooral tactisch zeer simplistisch. In
de tweede helft van deze 860 derby-
der-lage-landen was het glashelder,
dat de kloof tussen het Nederlandse
en het Belgische voetbal steeds die
per wordt. En België staat aan de
vorkeerde kant van de kloof. Want
sinds de invoering van het betaalde
voetbal in Nederland en dat was
in 1954 heeft België niet meer
van Oranje kunnen winnen! In hun
eigen Deurne-stadion brachten zij het
zelfs niet eens meer tot een gelijk
spelToch nemen de meeste Bel
gen hun spelers dit niet kwalijk,
maar wel hun „sélectïonneurs", de
mannen van de Belgische keuzeoom-
missie. „Die moeten verdwijnen",
zegt men. „Wij willen net als in Ne
derland één man, die het elftal sa
menstelt".
Keer op keer is de magische dribbel
van Faas Wilkes te vlijmscherp voor
de wankele Belgische defensie ge
bleken. Na een lange rush, waarbij
hij vier, vijf Belgen uit positie speel
de, is hij hier voor het doel geko
men. Zelfs de geroutineerde Vic
Mees, rechts naast hem, en de te
leurstellende stopper Marnette, kun
nen niets meer aan deze doorboring
van het Belgisch doel doen. Keeper
Leysen is door een schijnbeweging
van Wilkes naar rechts gevallen,
maar de bal passeert hem links. De
vertwijfelde beweging van Leysen
komt te laat. Doelpunt!
(Foto P.Z.C.)
snel genoeg in de spits in de aarlval
te komen.
Resoluut namen de Nederlandse half-
spelers na de rust echter bezit van
het middenveld. Want het Oranje
team had ondervonden, dat die onbe
kende kracht van het nieuwe Belgi
sche elftal maar zo-zo was. En het
oprukken van Notermans en Klaas-
sens gaf Wilkes en Lenstra alle ge
legenheid hun onbegrensde mogelijk
heden. in de top van de aanval uit te
buiten. Toen werd het steeds duide
lijker, dat de wedstrijd, de glorie van
de beide Nederlandse binnenspelers
zou worden. Zij, en niemand anders,
zorgden voor de dynamische stoot
kracht van de Nederlandse aanval.
Hun fenomenale klasse steekt huizen
hoog uit boven die van alle andere
spelers.
De eerlijkheid gebiedt zelfs dit te
zeggen: als Lenstra en Wilkes niet
||lllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll^
1 Lenstra bedreigtj
Bep Bakhuys. §j
Bep Bakhuys, de legendari- H
sche middenvoor uit de derti-
ger jaren, zal dit seizoen waar-
ee schijnlij k een trots record
kwijtraken. Tijdens zijn bril-
jante interland-carrière scoor- m
de hij 30 doelpunten en
werd daardoor topscorer. Abe pp
H Lenstra benaderde hem zon-
dagmiddag tot op één treffer! M
H De Fries heeft dus in de drie
komende interlandduels tegen p
Curasao, Turkije en Noorwe-
M gen volop de kans om Bakhuys
H te overtreffen. Ook Faas Wil-
ee kes maakte vorderingen: Hij
passeerde Kick Smit en staat n
ee nu als derde geklasseerd. De
p produktiefste internationals f§
waren: 1. Bakhuys (ZAC en
HBS) 30 doelpunten; 2. Len-
stra (Heerenveen en SC En-
ee schede) 29 doelpunten; 3. Wil-
kes (Xerxes, Valencia en VW)
H 26 doelpunten; 4. Smit (Haar- ee
H lem) 25 doelpunten. pp
Op dit moment kregen de Bél-
gen één van him bitterste te
rn lews telling en te slikken. Juri-
m on had zich voor een penalty
achter de bal geplaatst en een
pp zwevend schot gelost. Maar 'n
m goal werd het niet, want met
een onbegrijpelijk snelle reac-
tie wierp De Munck zich in de
baan van het schot en stompte
het leer weg. Jurion (rechts)
kijkt al teleurgesteld en Klaas-
sens komt al toestormen om de
terugspringende bal weg te
trappen.
H (Foto P.Z.C.)
opnieuw door Elek Schwartz in
het veld waren gebracht, dan was
waarschijnlijk de Nederlandse
aanval naar precies dezelfde mid
delmatigheid afgegleden als die
van de Belgen
Eigenlijk is zeer moeilijk te bepalen
of de waarde van Wilkes dan wel de
waarde van Lenstra groter is voor de
Nederlandse aanval. Wat Wilkes be
reikt met een ragfijne, magische drib
bel, waarbij hij drie of vier Belgen
voorbijgaat, bereikt Lenstra met één
simpele centimeter-nauwkeurige pass.
In beide gevallen wordt iedere defen
sie volkomen uit positie gespeeld en
komt ,de bal meestal daar terecht
waar geen enkele tegenstander hem
verwacht.
Toch slaan we het spel van Wilkes in
deze wedstrijd hoger aan. Hij was
veel actiever dan Lenstra, was boven
dien niet te evenaren bij het spel op
de vierkante meter, waarbij hij keer
op keer twee of drie Belgen te vlug
af was en had daarbij een veel gro
tere sprintsnelheid dan Lenstra.
Daarom kon Willies door bijna zuiver
individuele prestatie tweemaal sco
ren, nadat hij in een snelle rush heel
de defensie in verwarring had ge
bracht. Lenstra scoorde ook twee
maal. Hij deed dat niet door een goo
chelende dribbel, maar door een tac
tisch en bekeken opstelling!
Van 'de overige Nederlandse aanval
lers was Moulijn ongetwijfeld de
beste. Voor de rust toen hij te
weinig in het spel betrokken werd
faalde hij weliswaar vele malen, maar
na de rust maakte hij alles goed.
Diricx en zelfs Mees moesten toen
steeds capituleren voor de ragfijne
schijnbewegingen, waarmee de aal-
vlugge Rotterdammer langs hen
gleed. Minder enthousiast kan men
zijn over Fons van Wissen. De half-
speler begreep voor rust niets van het
spel van Wilkes en Lenstra. Pas na
rust, toen hij „nauwer contact" kreeg
met deze groot meesters, kwam ook
zijn spel beter uit de verf. Maar zo
goed als Kruiver het in Rotterdam
op die plaats deed, kon hij het toch
nooit. Opvallend was het spel van
Piet van der Kuil ook beslist niet,
terwijl hij in back Thellin toch een
zeer zwakke tegenstander had. Na de
rust gaf hij echter ook veel steun aan
het sublieme Nederlandse „breiwerk".
Toenemende kracht
Ondertussen is het zeker niet meer
zoals ruim een jaar geleden, toen de
Nederlandse defensie altijd een klasse
beter speelde dan de aanval. Dat is
overigens geen slecht oordeel voor
deze defensiehet is alleen maar
een bewijs voor de toenemende kracht
van de Nederlandse aanvalslinie.
Want ook nu weer maakte de Neder
landse verdediging een voortreffelijke
indruk. Een zwakke plek was er niet!
Cor van der Hart kon steeds links en
rechts bijspringen, omdat Jan Noter
mans de teruggetrokken Coppens
grotendeels in bedwang hield. In het
middenveld was Notermans dan ook
ongetwijfeld de uitblinker. In de de
fensie: Cor van der Hart.
Uitzonderlijk werk liet ook Frans
de Munck zien. Als altijd stelde
hij zich wiskundig zeker op, als
altijd was hij tot op de seconde
nauwkeurig bij zijn getimed uit
lopen en als altijd was hij ook kat
achtig in zijn saves, waarbij als
hoogtepunt: een gestopte penalty!
Pieters Graafland, die hem in de laat
ste fase van de wedstrijd verving,
kreeg geen gelegenheid zijn klasse te
tonen.
Het Belgische elftal was nog min
dere klasse dan vorig jaar en vooral
de defensie was door deze Nederland
se aanval gemakkelijk aan het wan
kelen te brengen, I11 feite waren er
slechts drie spelers, die een voldoende
konden halen: Vic Mees, Rik Coppens
en de jonge Jurion.
FRANS DE MUYNCK STOPTE STRAFSCHOP
Treffers van Lensira en Wilkes (2)
Van Wissen, Moulijn en Nofermans
VIC MEES IIEEFT ZIJN jubileumgeschenk niet gekregen. De
Belgische internationals hebben hun kleine, sympathieke aanvoerder,
die zijn 62e interland speelde en daarmee het vooroorlogse record van
Bernard Voorhoof 61 selecties verbeterde, geen overwinning bij
dit jubileum kunnen schenken. Integendeel, voor eigen publiek, leden
de Belgen een smadelijke 72 nederlaag tegen een Nederlands elftal,
dat een klasse sterker was.
Het was mooi zonnig weer toen de Belgische middenvoor Rik Cop
pens de bal aan het rollen bracht. Bondscoach Elek Schwartz had zijn
mannen het veld ingestuurd met de opdracht in het eerste half uur
geen enkel risico te nemen, aangezien hij een overrompelend begin van
de Belgen vreesde.
Misschien kwam het daardoor dat de gastheren in de eerste l'ase
van de strijd niet in de minderheid waren. De eerste hoekschop was
zelfs voor de Belgen, De Munck moest zich na vier minuten al voor de
voeten van rechtsbuiten Stockman werpen om deze een goede kans ie
ontnemen.
Geheel onverwacht viel, in de 5e
minuut, het eerste doelpunt. Faas
Wilkes centerde de bal naar Van
Wissen, die ineens een hard schot
loste, dat doelman Leysen kennelijk
verraste. Van het lichaam van de
Belg stuitte de bal terug, waarna
een tikje van Abe Lenstra voldoende
was om 't Oranje-team de leiding te
geven (01).
Toch hadden de Belgen bijna in de
eerste helft gescoord. In de 33e
minuut attaqueerde rechtshalf Jan
Notermans de Belgische rechtsbui
ten Stockman iets te fel, waarna
de Schotse scheidsrechter Mowar,
met een reactie die eerder een re
flex was dook Frans de Munck
naar rechts en met zijn rechterarm
sloeg hij de bal omhoog.
Het was overigens niet de enige
maal, dat het gevaarlijk werd voor
het Nederlandse doel. Frans de
alle Nederlandse protesten ten
spijt, naar de witte stip wees. Hard
schoot stopper Marnette in, doch
J|lllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllll!lll
Deze trieste handeling de
bal uit het net halen hébben
H de Belgen zondagmiddag in de
wedstrijd tegen Nederland ze-
ven maal moeten doen! Even
H troosteloos als het gebaar,
waarmee rechtsback Diricx dit
deed na een doelpunt van Wil-
H kes, was liet spel van het Bél-
gisch elftal
j= 'Foto1 PfZ.C.).
