Nikita Kroesjtsjew drinkt veel minder dan men denkt Harwell, Engelands kleine atoomstad Casablanca: dynamische stad in exotische wereld PRIJSVERLAGING VAN AUTO'S NA MATIGING LOONEISEN DUIZENDEN MELAATSEN LANGS KOREA'S WEGEN 14 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT. ZATERDAG 29 MAART 1958 THE NEW YORK TIMES Verhalen over borrelende partijbaas misleidend Vele mensen in het westen hebben zich een verwrongen beeld ge vormd van Kroesjtsjew, de leider van de Sowjet-Unie. Het sprookje, dat de grote baas van de communistische partij die donderdag ook premier is geworden, een dronkaard zou zijn, is namelijk ontstaan door spotprenten en artikelen van slecht geïnformeerde lieden, die meer belangstelling voor bijkomstigheden dan voor de feiten zelf heb ben. De sterke verhalen, waarin men Kroestsjew van de ene receptie naar de andere laat waggelen, 'zijn niet alleen onwaar, maar bovendien misleidend en gevaarlijk, zo schrijft de Moskouse correspondent van „The New York Times." staan tijdens het bezoek, dat hij van 26 mei3 juni 1955 met Nikolai Boelganln aan Joego-Slavië bracht, toen zij probeerden de breuk tussen de Sowjet-Unie en maarschalk Tito te helen. Op zekere avond moesten Kroesjtsjew en zeer zeker ook de andere aanwezigen op een recep tie tamelijk veel drinken. De Rus sische partijleider ontmoette een groepje journalisten uit het wes ten en nodigde sommigen van hen uit de Sowjet-Unie te bezoeken. Getuigen vertelden dat hij aan geschoten was. Sindsdien wordt Kroesjtsjew vaak als dronkaard afgeschilderd. Dit sprookje be staat nog en wordt steeds fraaier opgedist, meesetal door mensen die de man nog nooit gezien heb ben of hem hoogstens van veraf hebben gadegeslagen. Praktisch alle leden van het corps diplomatique in Moskou en de mees te correspondenten van de buiten landse bladen in de Russische hoofd stad die Kroesjtsjew vaker zien dan welke andere buitenlander ook z(jn van mening, dat dit gerucht voor eens en altijd de kop moet wor den ingedrukt. In feite is'Kroesjtsjew zo zeggen zij. een van de kundigste en slimste politici van onze tijd. Het feit alleen al, dat. hij een van de ge vaarlijkste politieke systemen, waar bij het uiterste van de politici wordt gevergd, heeft overleefd en daarna zelfs het leiderschap wist te verwer ven. is een afdoende bewijs voor zijn capaciteiten. In de Sowjet-hiërarehie bereikt men de top niet en weet men zich daar evenmin (zelfs niet voor kort) te handhaven, als men de voor deze functie noodzakelijke capaci teiten mist. Onderschat hem niet Goed ingelichte waarnemers in Moskou geloven dat het rampzalige gevolgen kan hebben, als men de machtigste tegenstander van het vrije westen gaat onderschatten. Het is gemakkelijk om Kroesjtsjew belache lijk te maken. Lichamelijk is hij niet erg innemend. Hij is betrekkelijk kort van stuk ongeveer 1.60 meter en elke dokter zou hem waarschijn lijk aanraden om dertig of veeretig pond lichter te worden. Zijn rond, kaal hoofd en verre van knappe ge laatstrekken maken hem tot een ide aal mikpunt voor cartoonisten en karikaturiseten. Maar niets wordt aan deze man meer opgeblazen dan het borreltje, dat hg drinkt. Dit bete kent niet, dat Kroesjtsjew niet drinkt. Dat doet hij wel en bovendien kan hij grote hoeveelheden sterke drank op, zonder dat men iets aan hem merkt. Het is echter een feit dat hij zelfs als hij maar een kleine hoe veelheid zou drinken van wat men zegt dat hij drinkt nooit de posi tie zou hebben bereikt die hij nu inneemt. Ook zou Kroesjtsjew dan niet de gevaarlijke tegenstander zijn van de westelijke politici, die hij nu is. Aangeschoten Het sprookje over de drinkende Kroesjtsjew is naar het schijnt ont- iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiii]ii H De bezoekers aan de Wereld- tentoonstelling 1958 te Brussel |j zullen op het terrein van de E Nederlandse inzending de be- kende A.N.W.B.-borden aan- H treffen, die in het Nederlands en Frans de richtingen aan ge- vet» naar de elf onderdelen van de inzending, te weten indus- g trie, metaalindustrie, trans- H 'port, Philips, textiel, land- bouw, waterbouwkunde, dijk, s kunst, inlichtingen en restau- m g rant. Toast diplomatieke recepties worden ge houden heeft er aan meegewerkt, de ze mythe rond Kroesjtsjew te vor men. Het is namelijk gewoonte, dat op dergelijke partijen de gastheer een toast uitbrengt en dat de gast deze beantwoordt. Omdat hij bijna altijd óf de gast heer, óf de leidende figuur onder de gasten is, wordt Kroesjtsjew talloze malen gefotografeerd terwijl hij het glas heft. Krantenlezers die dergelij ke foto's vaak met een misleidend onderschrift zien, zijn graag ge neigd om te zeggen: „Daar heb je Kroesjtsjew weer met een borrel in zijn hand." En zij komen tot de con clusie dat alles wat hij op de recep tie heeft gezegd het gevolg is van het feit, dat hij onder invloed van sterke drank verkeerde. Heel vaak echter is zijn glas gevuld met een licht wijntje of zelfs vruchtensap. Kroesjtsjew drinkt op recepties veel meer wijn dan wodka. Wanneer echter dergelijke verhalen door ande re kranten worden overgenomen, dikt men dit sprookje nog eens extra aan. De uitdrukking „diplomatieke recep tie" van de Moskouse corresponden ten wordt in de kranten steeds als „cocktail party" afgedrukt, ook al Is er in velden of wegen geen cocktail te bekennen. De ambassadeurs van verschillende landen in Moskou ser veren uit godsdienstige overwegingen geen alkohol op hun recepties, maar toch worden ook die bijeenkomsten als „cocktail parties" aangeduid. Dit gebeurde onlangs toen de Indiase ambassadeur ter viering van de onaf hankelijkheidsdag van zijn land een receptie gaf. Er werd uitsluitend vruchtensap en mineraalwater ge serveerd, maar toch zag men foto's van Kroesjtsjew die vruchtensap dronk, terwijl in het onderschrift werd vermeld, dat hij zich op een cocketail party bevond. NIKITA S. KROESJTSJEW AMERIKAANSE AUTO-INDUSTRIE Arbeidersleiders tegen speculaties (Van onze New Yorkse corespondent) „Laat ons de extra winst delen en wel gelijkelijk tussen de ar beiders, de verbruikers en de aandeelhouders". Dit aanlokke lijke voorstel deed de vakver enigingsleider van de Ameri- kaanse automobielarbeiders, 1 j Walter Reuther, en hij ontke tende daarmee een storm in een glas water. Vele bedrijven garanderen thans hun arbeiders een aandeel in de winst, dat volgens een bepaalde for mule wordt berekend. Niettemin blijft dit extra loon meestal slechts een middel om de arbeiders te prik kelen tot grotere prestaties, en hun belangstelling voor het bedrijf levend te houden. In het kleine verschil tus sen „delen" en „deelhebben" ligt ech ter een hele wereld van gevoelens. Een bedrijf, dat zijn arbeiders deel laat hebben, geeft hun ook het recht tot oordelen. Reuther heeft deze opvatting reeds een half jaar geleden gepropageerd, toen hij de industrie voorstelde: „Ga randeren jullie de kopers een be langrijke prijsverlaging, dan zullen wij als vakbond onze looneisen ma tigen". Hij baseert dit hierop, dat massa-ont slag het gevolg zou zijn van een ko persstaking en dat zo'n kopers staking een te hoge prijs van de auto's ten grondslag heeft. De indus trie wees destijds zijn voorstel van de hand. Het is echter een feit,- dat sedert een jaar de afzet van niéuwe automobielen bedroevend is en, dat men geen verbetering ziet in dé ko mende maanden. Aan de andere kant loopt in het midden van dit jaar de loonovereenkomst af en de vakver enigingsleden verlangen niet alleen hogere lonen doch nog meer en be tere garanties tegen de werkloosheid en een drastische verkorting van de werkweek, zo mogelijk met een volle dige looncompensatie. Walther Reuther zelf weet maar al te goed, dat dit jaar niet gunstig is voor het doordrukken van te hoog gc- Haile Selassie voor Nederlandse radio (Van een onzer redacteuren) Het ministerie van Sociale Zaken en Volksgezondheid bereidt in sa menwerking met de Ned. Radio Unie een bijzondere radio-uitzending voor ter viering van de Wereldgezondheids- dag. Reeds hebben mevrouw Roose velt en Keizer Haile Selassie van Ethiopië zich bereid verklaard in deze uitzending een toespraak te houden tot het Nederlandse volk. De Keizer van Ethiopië zal dan speciale aan dacht wijden aan het aandeel, dat Ne derlanders m de strijd tegen besmet telijke ziekten in zijn land hebben gehad. Over de verdere „aankleding" van dit programma, dat het karakter zal krijgen van een klankbeeld, wordt nog overleg gevoerd. In New Haven (V.S.) is in de leef tijd van 58 jaar dr. Francisco Duran- Reynals, een bekende deskundige op het gebied van kankeronderzoek, overleden. 0 Het Amerikaanse ministerie van land bouw maakt bekend, dat de Amerikanen In 1957 409 miljard sigaretten hebben gerookt 4,1% meer dan in 1956. Waar H-bom wordt getemd (Van een speciale correspondent) De kleine stad in het groene heuvel land van Zuid-Engeland maakt op de buitenstaander een onbelangrijke indruk en toch is zyn naam op ieders lippen: Harwell, de stad, waar de H-bom wordt „getemd". Dit Britse atoomcentrum is sedert jaren het Mekka der kernfysica uit alle landen ter wereld. Het aantal wetenschap pelijke bezoekers uit de Verenigde Staten Is er het grootst, West-Duits- land volgt direct hierop. Slechts was er enige tijd geleden enige verwondering, dat de animo om te trouwen in Harwell zoveel groter was, dan in welke andere stad op de Britse eilanden ook. En ook werden in Harwell viermaal zoveel kinderen geboren als elders in Groot Brittannië. Mensen, die het precies wisten, trok ken een bedenkelijk gezicht en zeiden, dat dit verschijnsel ongetwijfeld sa menhing met de radioactiviteit. In Engeland en in Harwell zelf lachte men daar wat om- Daar wist men beter. Want in de schaduw van de kernreactor wonen nu eenmaal vijf honderd jonge mensen in de huwbare leeftijd bij elkaar en wie verwondert zich dan nog, dat het daarbij nu en dan komt tot „privé-atoomexplosies" In Harwell niemand. Harwell is een zeer jonge stad. Twaalf jaar geleden nog graasden kudden schapen op de vlakte, waar zich op het ogenblik de betonnen to rens der reactoren verheffen. Een afgedankt vliegveld werd in 1946 toe gewezen aan de geleerden. Veel trof fen de kwartiermakers der atoom wetenschap er niet aan: een paar barakken, vier chauffeurs, een tim- stelde eisen. En daarom stak hij zijn oude voorstel in een nieuw kleed: Inplaats van de arbeiders een loonsverhoging en de kopers een prijsdaling te garanderen, zou men beide groepen in de winst kunnen la ten delen. Men zou denken, dat een dergelijk voorstel iets aantrekkelijks zou hebben, zeker voor de arbeiders en de kleine concerns, die nog geen tien procent uit hun kapitaal maken. Het plan is echter door de industrie en ook door de arbeidsleiders ver worpen. De arbeiders willen zich niet inla ten met speculaties. Zij willen weten, welk loon zij mee naar huis nemen, over welk inkomen zij belasting beta len en hoe veilig hun „job" is. En zo moddert de autoindustrie verder en wordt zij bedreigd door een steeds grotere invoer van Europese wagens. Zozeer, dat de Amerikanen erover denken, zelf een kleine automobiel te gaan maken. merman en een paar arbeiders. Dat was alles. Op het ogenblik wonen meer dan 5.000 mensen in dit Harwell, dat tot een soort universiteitsstad is uitgegroeid. Achttien afdelingen, waarvan vele de betekenis en de omvang hebben van een univer sitaire instelling, omvat dit onder zoekinstituut. Elk gebouwencom plex is door een hek omgeven en aan de poorten wordt iedere be zoeker door detectives, weliswaar onopvallend, maar zeker zeer grondig aan de tand gevoeld. Buiten het eigenlijke onderzoek centrum ontstonden woonwijken en een winkelwijk, waar de huis vrouwen even onbekommerd hun inkopen doen als in elk ander Engels stadje. GEEN ANGST VOOR ATOMEN De mensen in deze stad, die allen da gelijks op de een of andere manier iets te maken hebben met atomen, zijn vrij van angst, die bewoners van andere steden hebben voor „atoom- buren". Natuurlijk staan de bewoners van Harwell onder strenge medische controle, maar tot nu toe zijn geen nadelige gevolgen vastgesteld van het zo dichtbij atoomcentrum wonen. De nog steeds groeiende atoom- stad zal ongetwijfeld eens zijn prik keldraadhekken openen, zoals dot ook het geval was met het Ameri kaanse Los Alamos, want in een stad, waar de atomen voor de vrede ge temd worden, behoeft men niet achter prikkeldraad te werken. Deze fotocombinatie toont vier f§ postzegels, gewijd aan diverse s s sporten, welke door de poste- H rijen in het vorstendom Liech- §f tenstein zijn uitgegeven. De mauve zegel van SO frank p H toont twee schermers in actie, P die blauwe van 15 frank toont M een zwemster, de roze zegel p van JfO frank is geivijd aan de p tennissport en de groene van 1 90 frank heeft de wielersport p als onderwerp. llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllll „Shell Indonesië" opgericht Volgens een bericht van het persbu reau P.I.A., heeft de algemeen verte genwoordiger van de Koninklijke/ Shell groep in Djakarta, Ashlev-Bell, donderdag bekendgemaakt, dat de belangen van deze groep in Indonesië, welke thans zijn vertegenwoordigd in de N.V. Bataafse Petroleum Maat schappij, zullen worden overgenomen door een nieuwe Indonesische ven nootschap, de „Pcrserpan Terbatas Shell Indonesia" (N.V. Shell Indone sië). De zetel der nieuwe vennootschap zal in Djakarta gevestigd zijn. Onmiddel lijk na het verkrijgen van rechtsper soonlijkheid zal Shell Indonesië de leiding van de B.P.M. in Indonesië en al het personeel van de B.P.M. in In donesië overnemen. De bezittingen van de BPM in Indone sië omvatten oheterreinen en raffina derijen op Java, Sumatra en Borneo, alsmede de verkooporganisatie voor de gehele archipel. Ongëveer 20.000 man personeel zal in dienst vaw Shell Indonesië overgaan, waarvan 97 per cent Indonesiërs zijn. De maatschap pij voorziet voor 68 percent in de In donesische behoeften aan olieproduk- ten. VERSTOTEN LEGER VAN ELLENDE.... Bevolking verjaagt hen met knuppels en stenen. (Van een speciale correspondent). Korea wordt door een plaag ge teisterd: dui-/enden melaatsen slepen zich voort langs de wegen van dit door de oorlog zo zwaar getroffen land. Door een angstige en bijgelo vige bevolking met knuppels en ste nen verjaagd, weten de ongelukkigi slachtoffers van de lepra nauwelijus nog een onderdak te vinden. Als zij ai in staat zijn, zich een schamel maal hijeen te bedelen, dan weigert men deze in lompen gehulde menselijk- wrakken toch steeds onderdak. Vis sers op het eilandje Pidori voor de zuidkust ter hoogte van Poesan, sloe gen niet lang geleden 22 melaatsen dood, toen deze probeerden op dit ei land een „leprozendorp" te bouwen PRIMITIEF EN MODERN LEVEN SAMEN Bedelende Arabieren zijn niet altijd bijzonder betrouwbaar (Speciale correspondentie Wie ooit eens Casablanca, hetzjj door de lucht, over zee, of over land zal naderen, moet ongetwijfeld tot de conclusie komen, dat deze stad liaar naam „Witte Stad" alle eer aandoet. Hoog verheffen zich de witte wolkenkrabbers en andere grote gebouwen boven het landschap en zeer wtfd strekken de schitterende buitenwijken zich uit. Vooral vanuit zee is het groots en imposant deze witte stad te aanschouwen, die gelegen is in het exotische .Marokko en die zich baadt in het felle zonlicht. Zo ziet men Casablanca van huiten af. Laten wjj de stad nu eens binnengaan. Casablanca telt thans ongeveer 700.000 inwoners, van wie de meesten uiteraard Arabieren zijn en verder :ijn er Berbers, Moren, Joden en Eu- oneanen (Fransen en Spanjaarden). De voertalen zijn er Finns en Ara bisch, Cacablanca bezit do grootste haven van Afrika en het is de grootste plaats van Marokko. Het is een dynamische en exoti sche stad. Dynamisch vanwege zijn wereldverkeer, exotisch vanwege zijn wonderlijke bevolkingsgroepen, hun leefwijzen en gewoonten, exotisch ook vanwege zijn klimaat en plantengroei. Bij dit alles zijn er dan ook de con trasten, die overal ter wereld, waar een primitieve en een „moderne" be- vaak zo scherp volking samenlevi naar voren komen. Zo komt men. lopend op een zonnige dag in deze wonderlijke stad, vreemde dingen tegen. Daar zijn dan allereerst de gesluierde Arabische vrouwen; al leen de ogen en het voorhoofd zijn zichtbaar. Zij gaan gekleed in de meest kleurige gewaden en vaak ziet men ze lopen met op het hoofd een mandje of zak of op de rug, gebon den in een doek een klein Ara biertje. En dan is het hier een vreemde gewaarwording, wanneer men te midden van het chaotische vor keer voor een stoplicht tussen tientallen auto's van allerlei soort ook een kameel en een ezel, bere den door een Arabier of een Ber ber, ziet staan. Krijgt ge dorst? Wel, ge kunt na tuurlijk een bar of restaurant binnen gaan, maar goedkoper kan men de dorst lessen bij de zogenaamde water drager. meest een aftandse, bejaarde en arme Arabier, gekleed in lompen met op de heup of op de rug een tas van geitenleer, van buiten ruw be haard, maar van binnen glad, waar in water zit. Dit water verkoopt hij U voor slechts enkele francstukken per maat (meestal een hoorn). Wel erg vreemd kijkt men op, wan neer men aan een Arabier, die om geld bedelt en zegt zijn beide armen - Koreanen, die door de ziekte getrof fen worden, proberen zo lang moge lijk hun lot te verheimelijken, ten einde uitstoting door de gemeenschap te ontgaan. De uitbreiding van de lepra heeft de Zuidkoreaanse autoritei ten uiteraard zeer verontrust. Er werden reeds aanzienlijke sommen gelds ter beschikking gesteld voor de bestrijding van de ziekte en ook heeft men plannen voor de bouw van een leprozen-hospitaal voor tienduizend patiënten. Op 't ogenblik kunnen slechts 22.000 zieken In de vijf regeringshospi talen, veertien particuliere klinie ken en negen hmrozenkolonies verpleegd worden Het aantal bed den is dus bij la-ge na niet vol doende. z°lfs wa— -nen uitgaat -an de offic'ol" '"f:ek, volgens welke er 45.000 v •••o-.en zijn m dit la-d. Amci 'Vr - artsen ech ter s'hatten, dal ort Korea zeker hondfr-ifluizend v<> sen aan de vreselijke ziekte lijden. De bestrijding van de ziekte wordt bemoeilijkt door het bijgeloof van de bevolking, die. o"knndJg van do mo derne helu»ndel'n*'smothoden, nog steeds gelooft dat "'"laatsheid onge neeslijk IA. Ze',fs zieken, die na een diepgaande behandeling als genezen ontslagen kunnen woeden, weigeren, de hospitalen te verlaten, daar zij, ondanks de genezen-verklaring der artsen door do bevolking verstoten worden en geen werk kunnen vinden. Het is ook daarom dat het leger van melaatsen voorttrekt over de wegen van Zuid-Koren, vervloekt en be- drelgd door een bijgelovige bevolking. te missen en die ook inderdaad 2 „in houdloze" mouwen toont, enkele muntstukken geeft. Hij pakt plotse ling met zijn rechterhand het geld aan, terwijl hij met de linker zijn portemonnaie (of wat er voor door gaat) uit zijn zak haalt, netjes be dankt, iets murmelt over Allah, ten gunste van het bij de neus genomen slachtoffer en zich uit de voeten maakt. Tot troost van het „slachtoffer" mag dan gelden, dat hij niet de eer ste. en ook niet de laatste zal zijn, die door een Arabier beetgenomen wordt. Zij zijn er namelijk meesters in, ze ker de Arabieren van de grotere ste den, zij doen iiet al eeuwenlang van vader op zoon, zij kunnen niet anders, zij vinden het leuk en interessant, en eon mens z'n lust is een mens z'n lo ven. Dit geldt óóit voor een Arabier. En ze zullen wel nooit veranderen Ook niet iu Cacablanca!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 6