Nikita Kroesjtsjew drinkt veel
minder dan men denkt
Harwell, Engelands
kleine atoomstad
Casablanca: dynamische stad
in exotische wereld
PRIJSVERLAGING VAN AUTO'S
NA MATIGING LOONEISEN
DUIZENDEN MELAATSEN
LANGS KOREA'S WEGEN
14
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT.
ZATERDAG 29 MAART 1958
THE NEW YORK TIMES
Verhalen over borrelende
partijbaas misleidend
Vele mensen in het westen hebben zich een verwrongen beeld ge
vormd van Kroesjtsjew, de leider van de Sowjet-Unie. Het sprookje,
dat de grote baas van de communistische partij die donderdag ook
premier is geworden, een dronkaard zou zijn, is namelijk ontstaan
door spotprenten en artikelen van slecht geïnformeerde lieden, die
meer belangstelling voor bijkomstigheden dan voor de feiten zelf heb
ben. De sterke verhalen, waarin men Kroestsjew van de ene receptie
naar de andere laat waggelen, 'zijn niet alleen onwaar, maar bovendien
misleidend en gevaarlijk, zo schrijft de Moskouse correspondent van
„The New York Times."
staan tijdens het bezoek, dat hij van
26 mei3 juni 1955 met Nikolai
Boelganln aan Joego-Slavië bracht,
toen zij probeerden de breuk tussen
de Sowjet-Unie en maarschalk Tito
te helen.
Op zekere avond moesten
Kroesjtsjew en zeer zeker ook de
andere aanwezigen op een recep
tie tamelijk veel drinken. De Rus
sische partijleider ontmoette een
groepje journalisten uit het wes
ten en nodigde sommigen van hen
uit de Sowjet-Unie te bezoeken.
Getuigen vertelden dat hij aan
geschoten was. Sindsdien wordt
Kroesjtsjew vaak als dronkaard
afgeschilderd. Dit sprookje be
staat nog en wordt steeds fraaier
opgedist, meesetal door mensen
die de man nog nooit gezien heb
ben of hem hoogstens van veraf
hebben gadegeslagen.
Praktisch alle leden van het corps
diplomatique in Moskou en de mees
te correspondenten van de buiten
landse bladen in de Russische hoofd
stad die Kroesjtsjew vaker zien
dan welke andere buitenlander ook
z(jn van mening, dat dit gerucht
voor eens en altijd de kop moet wor
den ingedrukt. In feite is'Kroesjtsjew
zo zeggen zij. een van de kundigste
en slimste politici van onze tijd. Het
feit alleen al, dat. hij een van de ge
vaarlijkste politieke systemen, waar
bij het uiterste van de politici wordt
gevergd, heeft overleefd en daarna
zelfs het leiderschap wist te verwer
ven. is een afdoende bewijs voor zijn
capaciteiten. In de Sowjet-hiërarehie
bereikt men de top niet en weet men
zich daar evenmin (zelfs niet voor
kort) te handhaven, als men de voor
deze functie noodzakelijke capaci
teiten mist.
Onderschat hem niet
Goed ingelichte waarnemers in
Moskou geloven dat het rampzalige
gevolgen kan hebben, als men de
machtigste tegenstander van het vrije
westen gaat onderschatten. Het is
gemakkelijk om Kroesjtsjew belache
lijk te maken. Lichamelijk is hij niet
erg innemend. Hij is betrekkelijk kort
van stuk ongeveer 1.60 meter
en elke dokter zou hem waarschijn
lijk aanraden om dertig of veeretig
pond lichter te worden. Zijn rond,
kaal hoofd en verre van knappe ge
laatstrekken maken hem tot een ide
aal mikpunt voor cartoonisten en
karikaturiseten. Maar niets wordt aan
deze man meer opgeblazen dan het
borreltje, dat hg drinkt. Dit bete
kent niet, dat Kroesjtsjew niet drinkt.
Dat doet hij wel en bovendien kan
hij grote hoeveelheden sterke drank
op, zonder dat men iets aan hem
merkt. Het is echter een feit dat hij
zelfs als hij maar een kleine hoe
veelheid zou drinken van wat men
zegt dat hij drinkt nooit de posi
tie zou hebben bereikt die hij nu
inneemt. Ook zou Kroesjtsjew dan
niet de gevaarlijke tegenstander zijn
van de westelijke politici, die hij nu
is.
Aangeschoten
Het sprookje over de drinkende
Kroesjtsjew is naar het schijnt ont-
iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiii]ii
H De bezoekers aan de Wereld-
tentoonstelling 1958 te Brussel |j
zullen op het terrein van de
E Nederlandse inzending de be-
kende A.N.W.B.-borden aan-
H treffen, die in het Nederlands
en Frans de richtingen aan ge-
vet» naar de elf onderdelen van
de inzending, te weten indus-
g trie, metaalindustrie, trans-
H 'port, Philips, textiel, land-
bouw, waterbouwkunde, dijk,
s kunst, inlichtingen en restau- m
g rant.
Toast
diplomatieke recepties worden ge
houden heeft er aan meegewerkt, de
ze mythe rond Kroesjtsjew te vor
men. Het is namelijk gewoonte, dat
op dergelijke partijen de gastheer
een toast uitbrengt en dat de gast
deze beantwoordt.
Omdat hij bijna altijd óf de gast
heer, óf de leidende figuur onder de
gasten is, wordt Kroesjtsjew talloze
malen gefotografeerd terwijl hij het
glas heft. Krantenlezers die dergelij
ke foto's vaak met een misleidend
onderschrift zien, zijn graag ge
neigd om te zeggen: „Daar heb je
Kroesjtsjew weer met een borrel in
zijn hand." En zij komen tot de con
clusie dat alles wat hij op de recep
tie heeft gezegd het gevolg is van
het feit, dat hij onder invloed van
sterke drank verkeerde. Heel vaak
echter is zijn glas gevuld met een
licht wijntje of zelfs vruchtensap.
Kroesjtsjew drinkt op recepties
veel meer wijn dan wodka. Wanneer
echter dergelijke verhalen door ande
re kranten worden overgenomen, dikt
men dit sprookje nog eens extra aan.
De uitdrukking „diplomatieke recep
tie" van de Moskouse corresponden
ten wordt in de kranten steeds als
„cocktail party" afgedrukt, ook al Is
er in velden of wegen geen cocktail
te bekennen. De ambassadeurs van
verschillende landen in Moskou ser
veren uit godsdienstige overwegingen
geen alkohol op hun recepties, maar
toch worden ook die bijeenkomsten
als „cocktail parties" aangeduid.
Dit gebeurde onlangs toen de Indiase
ambassadeur ter viering van de onaf
hankelijkheidsdag van zijn land een
receptie gaf. Er werd uitsluitend
vruchtensap en mineraalwater ge
serveerd, maar toch zag men foto's
van Kroesjtsjew die vruchtensap
dronk, terwijl in het onderschrift
werd vermeld, dat hij zich op een
cocketail party bevond.
NIKITA S. KROESJTSJEW
AMERIKAANSE AUTO-INDUSTRIE
Arbeidersleiders
tegen speculaties
(Van onze New Yorkse
corespondent)
„Laat ons de extra winst delen
en wel gelijkelijk tussen de ar
beiders, de verbruikers en de
aandeelhouders". Dit aanlokke
lijke voorstel deed de vakver
enigingsleider van de Ameri-
kaanse automobielarbeiders,
1 j Walter Reuther, en hij ontke
tende daarmee een storm in een
glas water.
Vele bedrijven garanderen thans
hun arbeiders een aandeel in de
winst, dat volgens een bepaalde for
mule wordt berekend. Niettemin
blijft dit extra loon meestal slechts
een middel om de arbeiders te prik
kelen tot grotere prestaties, en hun
belangstelling voor het bedrijf levend
te houden. In het kleine verschil tus
sen „delen" en „deelhebben" ligt ech
ter een hele wereld van gevoelens.
Een bedrijf, dat zijn arbeiders deel
laat hebben, geeft hun ook het recht
tot oordelen.
Reuther heeft deze opvatting reeds
een half jaar geleden gepropageerd,
toen hij de industrie voorstelde: „Ga
randeren jullie de kopers een be
langrijke prijsverlaging, dan zullen
wij als vakbond onze looneisen ma
tigen".
Hij baseert dit hierop, dat massa-ont
slag het gevolg zou zijn van een ko
persstaking en dat zo'n kopers
staking een te hoge prijs van de
auto's ten grondslag heeft. De indus
trie wees destijds zijn voorstel van
de hand. Het is echter een feit,- dat
sedert een jaar de afzet van niéuwe
automobielen bedroevend is en, dat
men geen verbetering ziet in dé ko
mende maanden. Aan de andere kant
loopt in het midden van dit jaar de
loonovereenkomst af en de vakver
enigingsleden verlangen niet alleen
hogere lonen doch nog meer en be
tere garanties tegen de werkloosheid
en een drastische verkorting van de
werkweek, zo mogelijk met een volle
dige looncompensatie.
Walther Reuther zelf weet maar al
te goed, dat dit jaar niet gunstig is
voor het doordrukken van te hoog gc-
Haile Selassie voor
Nederlandse radio
(Van een onzer redacteuren)
Het ministerie van Sociale Zaken
en Volksgezondheid bereidt in sa
menwerking met de Ned. Radio Unie
een bijzondere radio-uitzending voor
ter viering van de Wereldgezondheids-
dag. Reeds hebben mevrouw Roose
velt en Keizer Haile Selassie van
Ethiopië zich bereid verklaard in deze
uitzending een toespraak te houden
tot het Nederlandse volk. De Keizer
van Ethiopië zal dan speciale aan
dacht wijden aan het aandeel, dat Ne
derlanders m de strijd tegen besmet
telijke ziekten in zijn land hebben
gehad. Over de verdere „aankleding"
van dit programma, dat het karakter
zal krijgen van een klankbeeld, wordt
nog overleg gevoerd.
In New Haven (V.S.) is in de leef
tijd van 58 jaar dr. Francisco Duran-
Reynals, een bekende deskundige op het
gebied van kankeronderzoek, overleden.
0 Het Amerikaanse ministerie van land
bouw maakt bekend, dat de Amerikanen
In 1957 409 miljard sigaretten hebben
gerookt 4,1% meer dan in 1956.
Waar H-bom
wordt getemd
(Van een speciale correspondent)
De kleine stad in het groene heuvel
land van Zuid-Engeland maakt op
de buitenstaander een onbelangrijke
indruk en toch is zyn naam op ieders
lippen: Harwell, de stad, waar de
H-bom wordt „getemd". Dit Britse
atoomcentrum is sedert jaren het
Mekka der kernfysica uit alle landen
ter wereld. Het aantal wetenschap
pelijke bezoekers uit de Verenigde
Staten Is er het grootst, West-Duits-
land volgt direct hierop.
Slechts was er enige tijd geleden
enige verwondering, dat de animo om
te trouwen in Harwell zoveel groter
was, dan in welke andere stad op de
Britse eilanden ook. En ook werden
in Harwell viermaal zoveel kinderen
geboren als elders in Groot Brittannië.
Mensen, die het precies wisten, trok
ken een bedenkelijk gezicht en zeiden,
dat dit verschijnsel ongetwijfeld sa
menhing met de radioactiviteit. In
Engeland en in Harwell zelf lachte
men daar wat om- Daar wist men
beter. Want in de schaduw van de
kernreactor wonen nu eenmaal vijf
honderd jonge mensen in de huwbare
leeftijd bij elkaar en wie verwondert
zich dan nog, dat het daarbij nu en
dan komt tot „privé-atoomexplosies"
In Harwell niemand.
Harwell is een zeer jonge stad.
Twaalf jaar geleden nog graasden
kudden schapen op de vlakte, waar
zich op het ogenblik de betonnen to
rens der reactoren verheffen. Een
afgedankt vliegveld werd in 1946 toe
gewezen aan de geleerden. Veel trof
fen de kwartiermakers der atoom
wetenschap er niet aan: een paar
barakken, vier chauffeurs, een tim-
stelde eisen. En daarom stak hij
zijn oude voorstel in een nieuw
kleed: Inplaats van de arbeiders een
loonsverhoging en de kopers een
prijsdaling te garanderen, zou men
beide groepen in de winst kunnen la
ten delen. Men zou denken, dat een
dergelijk voorstel iets aantrekkelijks
zou hebben, zeker voor de arbeiders
en de kleine concerns, die nog geen
tien procent uit hun kapitaal maken.
Het plan is echter door de industrie
en ook door de arbeidsleiders ver
worpen.
De arbeiders willen zich niet inla
ten met speculaties. Zij willen weten,
welk loon zij mee naar huis nemen,
over welk inkomen zij belasting beta
len en hoe veilig hun „job" is. En zo
moddert de autoindustrie verder en
wordt zij bedreigd door een steeds
grotere invoer van Europese wagens.
Zozeer, dat de Amerikanen erover
denken, zelf een kleine automobiel
te gaan maken.
merman en een paar arbeiders. Dat
was alles.
Op het ogenblik wonen meer dan
5.000 mensen in dit Harwell, dat
tot een soort universiteitsstad is
uitgegroeid. Achttien afdelingen,
waarvan vele de betekenis en de
omvang hebben van een univer
sitaire instelling, omvat dit onder
zoekinstituut. Elk gebouwencom
plex is door een hek omgeven en
aan de poorten wordt iedere be
zoeker door detectives, weliswaar
onopvallend, maar zeker zeer
grondig aan de tand gevoeld.
Buiten het eigenlijke onderzoek
centrum ontstonden woonwijken
en een winkelwijk, waar de huis
vrouwen even onbekommerd hun
inkopen doen als in elk ander
Engels stadje.
GEEN ANGST VOOR ATOMEN
De mensen in deze stad, die allen da
gelijks op de een of andere manier
iets te maken hebben met atomen,
zijn vrij van angst, die bewoners van
andere steden hebben voor „atoom-
buren". Natuurlijk staan de bewoners
van Harwell onder strenge medische
controle, maar tot nu toe zijn geen
nadelige gevolgen vastgesteld van
het zo dichtbij atoomcentrum
wonen.
De nog steeds groeiende atoom-
stad zal ongetwijfeld eens zijn prik
keldraadhekken openen, zoals dot
ook het geval was met het Ameri
kaanse Los Alamos, want in een stad,
waar de atomen voor de vrede ge
temd worden, behoeft men niet achter
prikkeldraad te werken.
Deze fotocombinatie toont vier
f§ postzegels, gewijd aan diverse s
s sporten, welke door de poste-
H rijen in het vorstendom Liech-
§f tenstein zijn uitgegeven. De
mauve zegel van SO frank p
H toont twee schermers in actie,
P die blauwe van 15 frank toont
M een zwemster, de roze zegel
p van JfO frank is geivijd aan de p
tennissport en de groene van
1 90 frank heeft de wielersport p
als onderwerp.
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllll
„Shell Indonesië"
opgericht
Volgens een bericht van het persbu
reau P.I.A., heeft de algemeen verte
genwoordiger van de Koninklijke/
Shell groep in Djakarta, Ashlev-Bell,
donderdag bekendgemaakt, dat de
belangen van deze groep in Indonesië,
welke thans zijn vertegenwoordigd in
de N.V. Bataafse Petroleum Maat
schappij, zullen worden overgenomen
door een nieuwe Indonesische ven
nootschap, de „Pcrserpan Terbatas
Shell Indonesia" (N.V. Shell Indone
sië).
De zetel der nieuwe vennootschap zal
in Djakarta gevestigd zijn. Onmiddel
lijk na het verkrijgen van rechtsper
soonlijkheid zal Shell Indonesië de
leiding van de B.P.M. in Indonesië en
al het personeel van de B.P.M. in In
donesië overnemen.
De bezittingen van de BPM in Indone
sië omvatten oheterreinen en raffina
derijen op Java, Sumatra en Borneo,
alsmede de verkooporganisatie voor
de gehele archipel. Ongëveer 20.000
man personeel zal in dienst vaw Shell
Indonesië overgaan, waarvan 97 per
cent Indonesiërs zijn. De maatschap
pij voorziet voor 68 percent in de In
donesische behoeften aan olieproduk-
ten.
VERSTOTEN LEGER VAN ELLENDE....
Bevolking verjaagt hen met
knuppels en stenen.
(Van een speciale correspondent).
Korea wordt door een plaag ge
teisterd: dui-/enden melaatsen slepen
zich voort langs de wegen van dit
door de oorlog zo zwaar getroffen
land. Door een angstige en bijgelo
vige bevolking met knuppels en ste
nen verjaagd, weten de ongelukkigi
slachtoffers van de lepra nauwelijus
nog een onderdak te vinden. Als zij
ai in staat zijn, zich een schamel maal
hijeen te bedelen, dan weigert men
deze in lompen gehulde menselijk-
wrakken toch steeds onderdak. Vis
sers op het eilandje Pidori voor de
zuidkust ter hoogte van Poesan, sloe
gen niet lang geleden 22 melaatsen
dood, toen deze probeerden op dit ei
land een „leprozendorp" te bouwen
PRIMITIEF EN MODERN LEVEN SAMEN
Bedelende Arabieren zijn niet
altijd bijzonder betrouwbaar
(Speciale correspondentie
Wie ooit eens Casablanca, hetzjj door de lucht, over zee, of over land zal
naderen, moet ongetwijfeld tot de conclusie komen, dat deze stad liaar
naam „Witte Stad" alle eer aandoet.
Hoog verheffen zich de witte wolkenkrabbers en andere grote gebouwen
boven het landschap en zeer wtfd strekken de schitterende buitenwijken
zich uit. Vooral vanuit zee is het groots en imposant deze witte stad te
aanschouwen, die gelegen is in het exotische .Marokko en die zich baadt
in het felle zonlicht. Zo ziet men Casablanca van huiten af. Laten wjj de
stad nu eens binnengaan.
Casablanca telt thans ongeveer
700.000 inwoners, van wie de meesten
uiteraard Arabieren zijn en verder
:ijn er Berbers, Moren, Joden en Eu-
oneanen (Fransen en Spanjaarden).
De voertalen zijn er Finns en Ara
bisch,
Cacablanca bezit do grootste haven
van Afrika en het is de grootste
plaats van Marokko.
Het is een dynamische en exoti
sche stad. Dynamisch vanwege zijn
wereldverkeer, exotisch vanwege zijn
wonderlijke bevolkingsgroepen, hun
leefwijzen en gewoonten, exotisch ook
vanwege zijn klimaat en plantengroei.
Bij dit alles zijn er dan ook de con
trasten, die overal ter wereld, waar
een primitieve en een „moderne" be-
vaak zo scherp
volking samenlevi
naar voren komen.
Zo komt men. lopend op een zonnige
dag in deze wonderlijke stad, vreemde
dingen tegen. Daar zijn dan allereerst
de gesluierde Arabische vrouwen; al
leen de ogen en het voorhoofd zijn
zichtbaar. Zij gaan gekleed in de
meest kleurige gewaden en vaak ziet
men ze lopen met op het hoofd een
mandje of zak of op de rug, gebon
den in een doek een klein Ara
biertje.
En dan is het hier een vreemde
gewaarwording, wanneer men te
midden van het chaotische vor
keer voor een stoplicht tussen
tientallen auto's van allerlei soort
ook een kameel en een ezel, bere
den door een Arabier of een Ber
ber, ziet staan.
Krijgt ge dorst? Wel, ge kunt na
tuurlijk een bar of restaurant binnen
gaan, maar goedkoper kan men de
dorst lessen bij de zogenaamde water
drager. meest een aftandse, bejaarde
en arme Arabier, gekleed in lompen
met op de heup of op de rug een tas
van geitenleer, van buiten ruw be
haard, maar van binnen glad, waar
in water zit. Dit water verkoopt hij U
voor slechts enkele francstukken per
maat (meestal een hoorn).
Wel erg vreemd kijkt men op, wan
neer men aan een Arabier, die om
geld bedelt en zegt zijn beide armen -
Koreanen, die door de ziekte getrof
fen worden, proberen zo lang moge
lijk hun lot te verheimelijken, ten
einde uitstoting door de gemeenschap
te ontgaan.
De uitbreiding van de lepra
heeft de Zuidkoreaanse autoritei
ten uiteraard zeer verontrust. Er
werden reeds aanzienlijke sommen
gelds ter beschikking gesteld voor
de bestrijding van de ziekte en
ook heeft men plannen voor de
bouw van een leprozen-hospitaal
voor tienduizend patiënten. Op 't
ogenblik kunnen slechts 22.000
zieken In de vijf regeringshospi
talen, veertien particuliere klinie
ken en negen hmrozenkolonies
verpleegd worden Het aantal bed
den is dus bij la-ge na niet vol
doende. z°lfs wa— -nen uitgaat
-an de offic'ol" '"f:ek, volgens
welke er 45.000 v •••o-.en zijn m
dit la-d. Amci 'Vr - artsen ech
ter s'hatten, dal ort Korea zeker
hondfr-ifluizend v<> sen aan de
vreselijke ziekte lijden.
De bestrijding van de ziekte wordt
bemoeilijkt door het bijgeloof van de
bevolking, die. o"knndJg van do mo
derne helu»ndel'n*'smothoden, nog
steeds gelooft dat "'"laatsheid onge
neeslijk IA. Ze',fs zieken, die na een
diepgaande behandeling als genezen
ontslagen kunnen woeden, weigeren,
de hospitalen te verlaten, daar zij,
ondanks de genezen-verklaring der
artsen door do bevolking verstoten
worden en geen werk kunnen vinden.
Het is ook daarom dat het leger van
melaatsen voorttrekt over de wegen
van Zuid-Koren, vervloekt en be-
drelgd door een bijgelovige bevolking.
te missen en die ook inderdaad 2 „in
houdloze" mouwen toont, enkele
muntstukken geeft. Hij pakt plotse
ling met zijn rechterhand het geld
aan, terwijl hij met de linker zijn
portemonnaie (of wat er voor door
gaat) uit zijn zak haalt, netjes be
dankt, iets murmelt over Allah, ten
gunste van het bij de neus genomen
slachtoffer en zich uit de voeten
maakt.
Tot troost van het „slachtoffer"
mag dan gelden, dat hij niet de eer
ste. en ook niet de laatste zal zijn,
die door een Arabier beetgenomen
wordt.
Zij zijn er namelijk meesters in, ze
ker de Arabieren van de grotere ste
den, zij doen iiet al eeuwenlang van
vader op zoon, zij kunnen niet anders,
zij vinden het leuk en interessant, en
eon mens z'n lust is een mens z'n lo
ven. Dit geldt óóit voor een Arabier.
En ze zullen wel nooit veranderen
Ook niet iu Cacablanca!