Sport in Parijs: Veldslagen
leveren langs boulevards
3
Gaharoe: Atjeh heeft zijn eigen politiek
C
VRIJDAG 28 MAART 1958
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT.
IIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
BRIEF UIT DE FRANSE HOOFDSTAD
Ze houden het volk lenig
en de politie paraat
Wie voor de eerste keer ziet hoe
deze twee machten waar vaak van
beide zijden duizenden strijders bij
zijn betrokken, op elkaar gaan
botsen, houdt zijn hart vast. De
lucht is bezwangerd van revolu
tionaire leuzen en de burgeroor
log dreigt voor de deur te staan.
Vaak gooien de demonstranten
barricades op, waarachter zij zich
heel sterk wanen. Zij bekogelen
de gewapende macht met stenen
en andere projectielen, die daar
Door Jan Brusse
Parijs - Het veroorzaken van relletjes is een sport, die het
goede volk van Parijs met grote liefde beoefent. Het spel
bestaat er uit in groten getale op straat te gaan manifeste
ren voor of tegen iets. Daarbij schreeuwt men datdie
of die minister het beste aan de galg zou kunnen hangen of
andere min of meer vriendelijke zaken. De betoging wordt
pas werkelijk sportief, wanneer de minister van binnen
landse zaken hem verbiedt. Want dan zitten er massale
knokpartijen in de lucht. De organisatoren trekken zich
van het verbod niets aan en zij mennen hun troepen langs
de boulevards waar ze weten dat gehelmde en geknuppelde
hagen agenten hen staan op te wachten.
liepen dus niet hard weg toen de
politiemacht aanviel en zo werden
zij dus een gemakkelijke prooi
voor de grijpgrage handen van de
ordebewaarders.
Na een minuut of tien komen
de betogers weer voorzichtig te
voorschijn. Zij hadden zich even
verstopt in de metrogangen, maar
natuurlijk hebben ze er nog lang
niet genoeg van. Zij hergroeperen
zich met een beginnend gevoel
voor strategie, zij schreeuwen
harder dat minister X, echt aan
de galg behoort te hangen en-dat
alle politiemannen „des vaches",
dus koeien zijn. Dat is het ergste
scheldwoord dat je een Parijse po
litieagent in het gezicht kunt
slingeren.
Het gebeurt nu vaak dat de
ordebewaarders en de ordever
stoorders een uurtje lang ach
ter hun respectievelijke fronten
naar elkaar blijven staan kij
ken. Met niets goeds voorspel
lende gezichten. Dit hoort bij
deze nationale sport, die het
volk lenig en de politie paraat
houdt. Deze momenten voor de
ware strijd zijn zeer spannend.
Het plezierigste is om alles
door net raam van een veilige
derde étage op je gemak te
kunnen bekijken. Je beleeft
dan het charmante schouwspel
van een operetteachtige revolu
tie in zakformaat. De figuran
ten spelen met veel overtuiging
voor opstandelingen, waarbij de
goede vormen van beide kan
ten in acht worden genomen.
De spelregels willen namelijk,
dat er onder geen enkele voor
waarde vuurwapens gebruikt zul
len worden. Dit zien de spelers
als buitensporig onsportief en on
beleefd. Ze zijn immers niet echt
boos op elkaar en het is dus ook
waarlijk niet de bedoeling om
elkaar waarlijk uit te roeien. Dit
is het verschil tussen een opstoot
(gezien het aantal deelnemers kun
je het echt geen opstootje meer
noemen) en een opstand. Bij de
opstoot is het doel elkaar zoveel
mogelijk harde klappen te geven,
bij de opstand tracht één van de
niet speciaal voor gemaakt zijn.
De politie weet dit van tevoren,
vandaar die helmen en ook soms
nog de stalen platen voor de borst.
Zij mogen echter niet teruggooien.
Dit doet hun bloed koken en hun
vechtlust verdubbelen. Als venij
nige honden aan de ketting wach
ten ze brommend tot ze eindelijk
mogen aanvallen.
Gelukkig klinken er dan einde
lijk schelle fluitjes en de charge
begint. Dit is vakwerk. Men
heeft het in de loop der jaren
vele malen kunnen repeteren zo
dat er geen enkel geklungel meer
mogelijk is. Deze eerste aanval,
die een daalder waard is, duurt
twee, hoogstens drie minuten.
Maar niets is ertegen bestand. Die
kleine felle mannetjes vliegen in
compacte gelederen op hun te
genstanders af en zij slaan met
nun witte gummistokken alle»
kort en klein. Betogers, nieuws
gierigen, journalisten, ieder krijgt
zijn deel aan bloedneuzen, blauwe
ogen, gebroken tanden. Het gevolg
is meestal een algemene vlucht.
Enkele slachtoffers blijven op het
slagveld liggen. Zij worden onmid
dellijk door klaarstaande ambu
lances naar een ziekenhuis gé
bracht, waar hun toestand in de
meeste gevallen niet ernstig lijkt.
Ook worden er enkele gevangenen
gemaakt. Vaak heren, die met heel
ae betoging niets te maken heb
ben. Zij kwamen toevallig langs,
partijen het werkelijk te winnen.
Maar nu klinken er opnieuw
felle fluitsignalen. En de tweede
charge vaagt alles over de boule
vard weg. vergeleken hierbij was
die eerste aanbal slechts kinder-
spel. De politie-commandantcn we-
ten namelijk dat de betogers, die
na de eerste keer weer terugko-
men daarmee tonen dat ze verzot
zijn op handgemeen. Dus gaat
men elkaar nu echt wel serieus te
lijf. De verstandigste manifestan-
ten hebben motorhelmen opgezet
om de ergste dreunen te overle
ven. Sinds het asfalt het onmoge
lijk maakt om de keien uit de
straat te trekken hebben zij zich
op andere wapens moeten bezin
nen. Het gelukkigste zijn ze wan
neer het gevecht ontbrandt in de
buurt van een café. Aangezien er
in Parijs duizenden café's zijn, is
die kans zeer groot. Zij maken
zich daar meester van de stoeltjes,
die zij trachten op de helmen, rug
gen of schouders van de geliefde
politie stuk te slaan.
Het is voor de altijd curieuze
flaneurs nu echt wel zaak hem
te smeren. Want ieder hoofd, aan
wie het ook toebehoort, vraagt om
klappen. Het maken van pers
foto's wordt ook levensgevaarlijk.
Want een fotojournalist is erger,
veel gevaarlijker dan de brutaal
ste betoger. Hij wil de volgende
dag in zijn krant tonen hoe hard
handig men wel is opgetreden. Dit
wordt gezien als een misdaad,
aangezien niemand daar immers
iets mee te maken heeft. Er gaat
dan ook geen opstoot voorbij zon-
der dat er een dozijn fototoestel-
len in stukjes wordt geslagen. Het
daarop volgende officiële protest
van de vereniging van fotografen
lapt iedereen aan zijn laars.
De heftigste krijgslust ver-
schraalt tegen etenstijd. Want
veel van die verwoede stormlo-
pers vliegen wel de „flics" (zo- n
als de agenten hier zonder veel n
respect genoemd worden) naar
de keel, daarbij geen angst
kennend, maar zij vrezen moe-
der der vrouw, die om half acht
met de soep zit te wachten.
Dus lopen de meeste veldslagen
tegen kwart over zeven ten
einde. Iedereen heeft er nu wel
genoeg van, de honger knaagt,
ae dorst kwelt en moeder de
vrouw zit te wachten. Dit zijn
argumenten waar geen opsto- m
ter tegen bestand is. Maar wel
kan men het dan meemaken m
dat in het kroegje, waarvan
vele stoelen zijn gesneuveld,
agenten en betogers heel
^vriendschappelijk samen een s
slokje aan het drinken zijn.
Persoonlijk hebben zij immers
helemaal niets tegen elkaar? §j
Ja, die veldslagen langs de bou- ié
levards van Parijs worden een
sport. Of het nu de communisten
zijn met rode vlaggen, of de aan- M
hangers van de neo-fascistische
heren Le Pen en Biaggi met boks-
beugels, het doel is meer een
sportief verzetje dan het omke-
gelen van de republiek.
Advertentie)
Ware
wetenschap
spreekt
de taal der
stilte
Chemici analyseren en synthetiseren, technici ontwikkelen, pharma-
cologen en biologen experimenteren, kleurdeskundigen onderzoeken
kleurstoffen, vakkundige arbeiders produceren. Duizenden mensen
werken eendrachtig samen om de mensheid nog sneller en nog beter
van ziekten te genezen.
Uit de natuurlijke schatten van de aarde worden onmisbare
chemische en pharmaceutische producten vervaardigd.
De wereld herkent ze aan het Bayer-kruis, het merk dat m zovee!
gezinnen en aan zovele zieken hoop bracht en dat mensen weer
gelukkig en gezond maakte.
Onder de talloze geneesmiddelen, die de naam Bayer dragen en
die dagelijks over de gehele wereld met succes worden gebruikt,
neemt Aspirin* een belangrijke plaats in.
Wanneer u hoofdpijn hebt, verkouden of grieperig bent, verlaat u dan op
Aspirin, het middel dal een maximum aan pijnstillende, heilzame werking
biedt. Het Bayerkruis op ieder tablet is een garantie voor echtheid, zuiver
heid en constante samenstelling. Geen Aspinn zonder Bayer-kruis.
Bayer's-werelds geneesmiddelenbron
Minister van justitie
over zaak majoor K.
Op een vraag van het Tweede-
Kamerlid de heer Van Rijckevorsel
over de berechting van de zaak-
maioor K., heeft de minister van
justitie het volgende geantwoord:
De minister heeft geen reden aan
te nemen, dat het aaan de berechting
van de zaak van majoor K. ten goe
de zou komen, als daaraan zou voor
afgaan een strafrechterlijke beoorde
ling van de feiten, waarvan de heren
D. en Van B. worden verdacht.
In deze strafzaken, waarin majoor
K. onder meer wordt verdacht van
het aannemen van steekpenningen
en de beide eerdergenoemde burger-
verdachten van omkoping van ma-
Scandinavië-Express stopte
voor snoepgrage meisjes
Mevrouw Chiarina
Serravan Sardinië
naar Rome gekomen,
zat voor het eerst in
haar leven in een trein,
nog wel de „Scandina
vië-Express". Ze zou
met haar vijf kinderen
naar Frankfort reizen
om zich daar te voe
gen bij haar echtge
noot, een Italiaans
emigrant die als kok
in Frankfort werkt.
Maar toen de trein
vertrokken ivas en
moeder appel hield ble
ken twee dochtertjes
zoek: de 15-jarige San
ta, en de 18-jarige Im-
benia.
Op een perron van
het „Stazione Termini"
in Rome zaten de twee
meisjes in eikaars ar
men te huilen. Toen
een perronopzichter ze
bij de stationschef had
gebracht en de reden
voor hun verdriet dui
delijk ivas geworden,
belde de chef het mi
nisterie van vervoer
op:' zou voor deze ene
keer de Scandinavië-
Express even opgehou
den mogen worden f
Het ministerie vond
van wél, en dies kwam
de express in Stimig-
liano, een klein stadje
ten noorden van Rome,
voor een onveilig sein
tot stilstand. Moeder
Serra en drie van haar
kinderen, die zich bij
haar bevonden en ook
al onraad hadden ge
roken, toerden uit de
trein gehaald. Een
sneltrein in de richting
Rome werd tegenge
houden om het viertal
mee terug te nemen.
Op het 'Stazione Ter
mini vond mevrouw
Serra haar beide doch
ters terug. Ze waren
over het verdriet heen
en aten chocola. Wanf
daarvoor waren zij,
kort voor het vertrek,
uit de trein gestapt.
Ze wilden nog even
vlug chocola inslaan....
joor K., is laatstgenoemde de cen
trale figuur. Bovendien heeft het
misdrijf, waarvan hij wordt ver
dacht, een ernstiger karakter dan
dat, waarvan de heren D. en Van B.
verdacht worden.
Het ligt derhalve voor de hand,
dat aan de berechting van de zaak
tegen majoor K. voorrang wordt ge
geven.
Met betrekking tot de namens ma
joor K. tegen de heren D. en Van B.
ingediende meineenklacht wordt in
dit verband nog het volgende opge
merkt:
De inhoud van de klacht biedt
niet voldoende grond voor een re
delijk vermoeden, dat bedoelde he
ren zich aan meineed zouden heb
ben schuldig gemaakt. Er bestaat
derhalve geen aaanleiding hen in
dit opzicht als verdachte, in de zin
van artikel 27 van het wetboek
van strafvordering, aan te merken.
Mocht in enig stadium van de
zaak alsnog een dergelijke verden
king rijzen, dan kan het hoog mi
litair 'gerechtshof indien het dit
voor de berechting van de zaak
van majoor K. nuttig zou oorde
len hetzij ambtshalve, hetzij op
vordering van de advocaat-fiscaal
voor de zee- en landmacht de ver
dere behandeling van de zaak K.
schorsen, in afwachting van
uitslag van de meinéedzaak.
Acht maanden gevang voor
uitlokken van meineed
De rechtbank te 's Hertogenbosch
heeft de oud-directeur van een con
structiebedrijf en kranenfabriek te
Grave, B. A. G. P., wegens het uit
lokken van mijneed in een civiele pro
cedure veroordeeld tot acht maanden
gevangenisstraf met aftrek van voor
arrest, waarvan drie maanden voor
waardelijk. Toen hij op 13 maart te
recht stond eiste de officier van jus
titie tegen hem acht maanden on
voorwaardelijke gevangenisstraf met
aftrek van voorarrest.
Hollywood deelde weer
Oscars uit
„Bridge on the river Kwai"
beste film van 1.957
Onder overweldigende belangstel
ling duizenden hadden staan kij
ken naar de aankomst der filmster7
ren en filmgrootheden en tien zoek
lichten speelden tegen de avondhe
mel heeft de Amerikaanse film
industrie woensdagavond in het ko
lossale Pantages-theater van K.R.O.
op de Hollywood boulevard weer de
Oscars uitgereikt. De Engelse film
„Bridge on the river Kwai" van Da
vid Lean werd uitgeroepen tot de
beste film van 1957. De rolprent
kreeg zeven Oscars, ere-onderscheï-
dingen van de „Motion Picture Aca
demy", toegekend.
Regisseur David Lean en hoofd
rolspeler Alec Guiness kregen beiden
een Oscar en verder werd de film
op soortgelijke wijze onderscheiden
voor de beste cameratechniek, het
beste (niet originele) draaiboek
(medewerker hiervan is Pierre Boule,
die tevens werd bekroond voor het
originele scenario voor „Kwai"), de
beste muziek, de beste „cutting". Ook
ontving deze film de overbruggende
Oscar als „beste film van het jaar".
De beste buitenlandse film was „De
nachten van Cabiria" en de onder
scheiding voor de beste vrouwelijke
hoofdrol werd toegekend aan Joanne
Woodward voor haar spel in „Three
faces of Eve". De film „Sayonara",
die onlangs' in ons land in première
ging, won Oscars voor de beste vrou
welijke bijrol (Miyoshi Umeki) en
de beste mannelijke bijrol (Red But
tons) en voor de beste decors. De
prijs voor de beste documentaire is
toegekend aan de film „Albert
Schweitzer". Ruim 2800 mensen wa
ren in het kolossale Pantages-theater
aanwezig. Jean Simmons accepteerde
de onderscheiding voor haar afwezige
landgenoot Alec Guiness.
Regeringstroepen
op 75 km van
Padang
Volgens donderdag in Singapo
re ontvangen berichten zijn
twee voorhoedes van de rege
ringstroepen Padang tot op
ruim 75 km genaderd.
Deze strijdmachten, geraamd
op 3500 man, onder wie para
chutisten, zouden van Rengat
en Pankanbaroe uit naar Pa
dang optrekken.
Deze radiografisch overgebrachte j,
to toont de Jupiter-C raket, van k
Amerikaanse leger op de lanceer
richting te Cape Canaveral, kort vooi
met deze raket de derde Amerikaan
se kunstmaan met succes werd afge
schoten
Zij moeten echter nog over de
10.000 meter hoge bergen van
het Barisan-gebergte, waarach
ter de revolutionaire strijd
krachten zich verschanst heb
ben.
Een andere voorhoede van de
regeringstroepen werd intussen
in haar opmars naar Boekit-
tinggi gestuit d jördat de autori
teiten van de residentie Tapa-
noeli zich op hun neutraliteit
beriepen.
Luitenant-kolonel Sjamaun Gaharoe,
de commandant van Atjeh, heeft don
derdag verklaard, dat hij „zijn eigen
ooütiek" heeft inzake de opstand in
Midden-Sumatra. Hij wijdde hier
•liet over uit. Maar bij deed een be-
'•oep op de bevolking van Atjeh om
zich niet te laten beïnvloeden door
Je zaak Midden-Sumatra, „omdat wij
onze eigen nog onopgeloste proble
men hebben".
Hij verwees blijkbaar naar de vijf
jaar oude opstand van de fanatieke
„Daroel Islam"-beweging in zijn
eigen gebied.
Op een bijeenkomst met voor
aanstaanden uit Atjeh legde Ga
haroe donderdag een dramatische
verklaring af, die waarnemers in
Djakarta niet onmiddellijk volko
men duidelijk was.
Hij zei: „Ik wil Atjeh niet ver
nietigen, maar indien het Gods
wil is, kan ik er niets aan doen".
Indien Atjeh het lot van vernie
tiging moet ondergaan, dan wenst
hij dat „dit niet zou gebeuren ter
wijl het gebied nog in mijn han
den is".
Vorig jaar bereikte Gaharoe een
„bestands"-overeenkomst- met de
leider van de Daroel Islam in
Atjeh, Daud Beureuh, drie jaar
nadat de fanatieke volgelingen
van Beureuh, bewapend met dol
ken en oude geweren, aanvallen
begonnen op politie- en legerba-
rakken.
Hij zei donderdag: „In feite be
reikte de kwestie-Atjeh de slotfase
maar verdere regeling is tot staan
gekomen door de laatste ontwik
kelingen in het land".
Twee dagen geleden werd in Dja
karta bericht, dat benden van de
Daroel Islam uit Atjeh steun had
den verleend aan rebellen in het
gebied van Pangkalanbrandan,
100 km. ten noorden vac Medan.
De centrale regering te Djakarta
toonde gisteravond vertrouwen dat
de opstand op Sumatra spoedig zou
kunnen worden onderdrukt.
De regeringsgezinde bladen schreven,
dat met het van rebellen gezuiverde
oostelijk deel van Noord- en Midden-
Sumatra. „de rebellen reeds met één
voet in het graf staan".
Het Indonesische consulaat-generaal
in Singapore heeft de beweringen
van opstandelingenzijde tegengespro
ken, als zouden de tien Russisshe
schepen, die kortgeleden in Djakarta
zijn aangekomen, wapens en lan
dingsvaartuigen hebben meegebracht
In een door het consulaat-generaal
uitgegeven verklaring werd er op ge
wezen. dat de Indonesische regering
in andere landen dan de Sowjet-Unie
schepen heeft gekocht, zoals Italië,
de Verenigde Staten en Japan, en dat
de onderhandelingen over de aankoop
van de Russische schepen waren be
gonnen geruime tijd voor het uitbre
ken van de opstand in Midden-Suma
tra.
Alle Russische schepen, aluds de ver
klaring. zijn zonder enigerlei lading
in Indonesië aangekomen en de Rus
sische bemanningen werden slechts
gebruikt om de schepen naar Indo
nesië te brengen.
