Relatiegeschenken uitzoeken en
leveren is een apart vak
DE KERKENr
ZÓ DENKT MEN IN NET BUITENLAND ER OVER
AMERIKANEN HEBBEN EEN BOS
IN HUN EXP0-„HUIS"
d. maatschappij
Ootmarsumse geestelijkheid
door gemeente gesteund
Predikanten voorgelicht over
facetten van industriële leven
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT. VRIJDAG 28 MAART 1958
KONINGEN IN DE OUDHEID GAVEN ZE AL..
Voor de aannemer een duimstok;
een poederdoos voor de secretaresse
(Van een speciale verslaggever)
Relatiegeschenken zijn in de zaken wereld een begrip geworden: en
eigenlijk hebben we er allemaal wel eens wat van gemerkt al gebruiken
we dat woord dan niet. Immers, de kalender van de verzekeringsmaat
schappij, het ballonnetje in de schoenenwinkel en de zakagenda van
weer een ander assurantiebedryf, maar ook het stukje vlakgom met
de naam van een koffiemerk erop of het fleurig bedrukte vloeiblad, het
zijn allemaal relatiegeschenken. Geschenken die dienen om de zakelijke
relatie te versterken om te bevestigen met de klant die Koning is; en
daarbij maakt het principieel geen verschil of die klant commercieel
koning is van een miniatuurrijkje dan wel van een machtig imperium.
Ze zijn er ook altijd al geweest, want
wat was het feitelijk anders dan een
relatiegeschenk, wat de koningin en
keizers uit de oudheid meebrachten
of meegaven aan hun gezanten, wan
neer het een bezoek gold om een ver
bond te sluiten of alleen maar om lui
de vriendschap te bevestigen, terwijl
de gevechtswagens al bijna ingespan
nen stonden.
Concurrentie
In onze moderne dagen is het na
tuurlijk wel wat anders en ook wat
algemener geworden. En bij de
grote 7,aken en bedrijven is het al
lang niet meer zo dat de leiding
zelf uitzoekt wat men zijn relaties
geven zal. Het uitdenken en klaar
maken van relatiegeschenken is al
lang een heel apart vak geworden:
een vak, dat speciaal in Nederland
na de oorlog zijn mogelijkheden
snel zag toenemen en waarin dus
het een brengt het ander van
zelfsprekend mee ook een vrij
grote concurrentie is ontstaan. On
ze zegsman, die al vele jaren erva
ring op dit gebiod heeft en tot de
oudste relatiebedrijven in den lan
de behoort, vertelde: „Toen ik na
de oorlog mijn zaken hervatte, wa
ren er maar vijf die zich toelegden
op de relatiegeschenken, nu nadert
hun aantal al de vijftig".
Maar niet alleen het aantal bedrijven
dat zich als bemiddelaar aanbiedt
tussen de man of zaak die de relatie
geschenken geeft en degene die ze
ontvangt, is groot geworden. Ook in
de aard van de relatiegeschenken is
een belangrijke verandering gekomen.
Waren voor de oorlog kalenders, pot
loden, kaartspelen eri dergelijke de
belangrijkste artikelen thans is de
sortering enorm veel groter geworden.
Maar wat?
Bovendien Is het geven van een kost
baar geschenk aan zeer bepaalde re
laties ook veel meer in zwang ge
komen. De man-van-de-rclatiege-
schenken schrikt er al lang niet meer
van wanneer men van hem bijvoor
beeld dertig kantoorblokken verlangt
met op de wijzerplaat de naam van 't
schenkende bedrijf; en ook is hij be
slist in staat om zestig of meer zilve
ren sigarettenkokers te leveren, elk
met de naam van de ontvanger erop.
Hij kan alles en nog wat leveren in
allerlei prijzen, artikelen van drie voor
een dubbeltje bij grote aantallen
of van twee of één stuks van hon
derd gulden of meer per exemplaar.
Veel vaker evenwel dan dat hij een
zeer concrete opdracht krijgt, gebeurt
het ook dat zijn relaties die htf op
zijn beurt elk jaar ook weer met een
relatiegeschenk bedenkt hem vra
gen: „Meneer, ik wou wel wat weg
geven, maar wat moet ik nu". De eer
ste vraag is dan: „Voor welke groep
mensen fs het geschenk bedoeld" en
vervolgens „Wat mag het om en bil
kosten". Het maakt uiteraard nogal
enig verschil wie de begiftigde is: Een
aannemer of architect bijvoorbeeld zal
erg in zijn nopjes zijn met een bijzon
der handige duimstok maar een di
rectie-secretaresse vindt het leuker en
waardevoller wanneer ze een aardige
poederdoos cadeau krijgt of een zak
kammetje, waarvan het etui tegelijk
kan dienen als kleerschuier. Wie een
bedrag van twee of drie gulden per
stuk wil besteden kan uiteraard niet
beginnen aan een kostbare merkvul-
pen, en het bedrijf dat bij zijn jubi
leum de directeuren van de zaken
waarmee men in relatie staat aan het
feestdiner een geschenk wil aanbie
den, komt niet met een goedkoop pot
loodje aanzetten.
Grillige handel
Een bijzonder voordeel van de be
roepsmensen vande relatiege
schenken is ook dat zij bepaalde
artikelen nog wel eens door een
opdruk van de naam, een exclusief
en persoonlijk cachet kunnen ge
ven zonder dat het nu meteen
weer verschrikkelijk duur wordt.
Soms is het ene artikel erg gewild)
dan weer komt plotseling een ge
schenkje dat al lang verouderd
scheen om onverklaarbare re
denen weer heel erg in trek. Soms
ook zijn allerlei omstandigheden
van invloed: Op het ogenblik bij
voorbeeld, nu ae neiging bestaat
om steeds meer grensformalitei-
ten af te schaffen, is iedere ver
koper van relatiegeschenken
voorzichtig met 't vormen van
grote vooxvraden van portefeuilles
die juist voor auto- en grensdocu-
menten z(jn ingericht. Soms ook
is er 'n artikel waarvan men
enorm veel succes verwacht, dat
in 't buitenland ook grif van de
hand gaat en waar hier geen
mens aan wil.
En dan zijn er uiteraard ook de ge
schenken voor speciale beroepen of
bedrijven: bij garagebedrijven geven
ze graag een ring voor het contact
sleuteltje; aannemers worden vaak
bedacht met duimstokken en dergelij
ke; voor dokters is er een vulpotlood
of ballpoint dat een handig zandloper
tje in zich bergt, heel gemakkelijk bij
het voelen (en tellen) van de pols;
zaken die speciaal de schooljeugd
willen benaderen, leggen zich toe óp
vlakgom en-of potloden voor café
houders zyn er flesopeners en voor
huisvrouwen apparaatjes om blikjes
te openen of deksels los te maken.
Illllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllli
II Kolonel Peter Townsend M
heeft woensdagmiddag op Cla-
rencehouse te Londen thee ge-
dronken met prinses Margaret.
H We zien kolonel Townsend
hier in de auto bij het veria- M
H ten van de residentie van de
prinses.
VERKENNING OP TENTOONSTELLINGSTERREIN
Russische technici in
gebouw bij de ambassade
(Van speciale verslaggever)
Verder dan de monumentale toe
gangsdeuren van het Russische pavil
joen komt de bezoeker van het Expo-
bouwterrein niet zonder speciale
kaart. Een Russische ingenieur wees
ons bij gebrek aan zo'n permissie,
met hostess en al vriendelijk en be
slist terug. Van de drempel af kon
den we slechts constateren, dat een
deel van de Russische inzending, be
staande uit machines, al was gearri
veerd. Ze staan al In het pdviljoen
zij het in kratten verpakt.
Zo restte ons slechts geimponeerd op
te kijken naar het enorme bouw
werk. waarvoor het materiaal uit
Rusland per trein en per schip werd
aangevoerd en dat straks na de Brus
selse Wereldtentoonstelling, in stuk
ken en brokken naar Rusland zal
worden teruggebracht om daar op
nieuw, in Moskou, te verrijzen tot
florie aller Russen, nadat het eerst
e wereld in verbazing heeft ge
bracht. Dan zal, als wij, de Russi
sche bezoeker zich een heel klein
mensje voelen op het moment, dat
hij geïmponeerd door de majestueuze
entree, de trappartij bestijgt.
Ook dit paviljoen is een toppres
tatie. Een topprestatie van een
volk, dat op de Expo een paal van
64 meter hoogte bouwt om er
twee vlaggen aan te kunnen op
hangen. Maar ook een volk, dat
zijn technici 20 30 specialis
ten werken hier al geruime tijd
allen bijeen onderbrengt in een
gebouw, dat gemakkelijk kan
worden gecontroleerd en dicht bij
de eigen ambassade ligt
In het Amerikaanse paviljoen, er
vlak naast, wordt het oog het eerst
getroffen door een boomgroep. De
fiere toppen van een 12-tal bomen
reiken tot vlak onder het plastic dak,
dat op een hoogte van 29 meter dit
cylindervormige gebouw 104 me
ter in doorsnee bedekt. Die bo
men zijn blijven staan op uitdrukke
lijke wens van Koning Boudewijn.
In het algemeen moesten de bomen
in het Park van Laken, dat een deel
van het terrein uitmaakt en konink
lijk eigendom is, zoveel mogelijk
worden gespaard. Daar is heel wat
V ermakelijkshei cisbelasting
voor begrafenissen
„Noodzakelijk voor geestelijk
welzijn der bewoners"
(Van een correspondent)
„Het is voor het geestelijk wel
zijn van de bewoners (van Ool-
marsum) noodzakelijk, dat de
geestelijke overheid zodanig wordt
gehonoreerd, dat zij zal kunnen
leven, zoals dat volgens rang en
stand verwacht mag worden. Daar
het onomstotelijk vast staat, dat
het honorarium, dat door het rijk
aan de bedienaren van de gods
dienst wordt betaald, voor deze
tijd absoluut onvoldoende is..."
aldus de motivering is op de
gemeentebegroting van Ootmar-
sum voor 1955, welke sluit met
een aanzienlijk batig saldo, een
post opgevoerd van f 1500 als
geraamde toelage aan de geeste
lijkheid.
Gedeputeerde Staten van Over-
ijsel hebben thans gemeend geen
bezwaar meer te mogen maken te
gen deze begrotingspost. Aanvan
kelijk was dit wel het geval en
de post werd van de begroting
afgevoerd, doch later weer als af
zonderlijke wijziging opgenomen.
De goedkeuring van Gedeputeerde
Staten houdt echter niet in, dat
zij de mening van het gemeente-
Aanpassing aan de
nationale cultuur
Aan het geref. blad „Belijden
en Beleven" ontlenen wij het on
derstaande bericht: Reverend R.
de Ridder, predikant van de
Dutch Reformed Church op Cey
lon, heeft in een orgaan van deze
kerk gepleit voor een theologi
sche ontwikkeling die vervat is in
termen van de omringende cul
tuur. Hij acht het een betreurens
waardig feit dat juist op Ceylon
de kerk zo door en door westers
is en dat slechts enkele zwakke
pogingen gedaan zijn om in de
door hem bepleite vorm de boed
dhistische uitdaging met het
Woord Gods te beantwoorden.
Ook vraagt rev. De Ridder zich
af, waarom er nog geen ernstige
pogingen gedaan zijn om in de
christelijke eredienst, die zich
toch beroemen mag op een veel
vormige rijkdom, de nationale cul-
tuur om te vormen tot een gode-
verheerlijkende zaak. „Het herle
vende boeddhisme op Ceylon
daagt de Kerk uit te bewijzen,
dat het christendom leeft. Het
boeddhisme ontkent dat het dit
bewijzen kan, maar Christus be
looft te geven aan allen die vra
gen en zoeken."
bestuur deelt, dat dit een morele
verplichting heeft tegenover de
geestelijkheid.
De goedkeuring houdt dan
ook, zo wordt medegedeeld,
geen enkele consequentie in
voor 1956 en de komende ja
ren. Overigens komt op de ge
meentebegroting van zowel
1956 als 1957 wederom een
uitgave van 1.500 gulden ten
behoeve van de geestelijkheid
voor. De post is als volgt ver
deeld: 1.000 voor de rooms-
katholieke geestelijkheid
500 gulden voor de pastoor en
500 gulden voor beide kape
laans en nog eens vijfhon
derd gulden voor de Neder
lands hervormde predikant
van Ootmarsum.
De Estlandse regering heeft
de gemeentebesturen gemachtigd
toegangsprijzen te heffen voor
kerkbezoek en vermakelijkheids
belasting voor kerkelijke plech
tigheden. De opbrengst ervan is
bestemd voor de plaatselijke bu
reaus der communistische partij.
De gelovigen moeten thans 600
roebel betalen voor een kerkelijke
begrafenis eu 400 roebel voor een
huwelijk in de kerk.
Dit werd volgens het Kath.
Ned. Persbureau te Bonn' mede
gedeeld door de Baltische Raad,
waarin de bannelingenorganisa
ties van Litauers, Letten en Es-
ten samenwerken.
De Stichting Tex-
tielvak in Twente
heeft gedurende het
laatste half jaar pre
dikanten en pastoors
voorgelicht over be
paalde facetten van
het industriële leven
om een nauwer con
tact tussen industrie
en Kerk te bewerk
stelligen. Uitgangs
punt waren twee le
zingen in het najaar,
waarin behandeld
werden het bedrijfs-
apostolaat in Amster
dam en het werk van
een protestantse com
missie in Arnhem, die
werkzaam is in de A.
K.U.
De „cursus" is be
sloten met twee lezin
gen. Moderator
Feyen te Hengelo be
nadrukte de verschil
lende motieven van
de industrie en de
kerk als zij zich be
zighouden met bo
vengenoemd pro
bleem. De industrie
gaat uit van de gees
telijke leegheid onder
het personeel, de om
gangsvormen en het
goed functioneren
van de bedrijven, de
kerk werkt vanuit de
opdracht van het
Evangelie.
Moderator Feyen
betoogde dat er van
de kerk uit iets moet
worden gedaan om
weer invloed op de
mens te krijgen in de
industrie. Hij was
van mening dat een
intensiever contact
met de fabrieksarbei
der nodig is maar
voegde hieraan toe
dat dit langs de weg
van de normale paro
chiale en gemeentelij
ke zielszorg onmoge
lijk is. Hij bepleitte
de weg van de func
tionele zielszorg en
vertelde dat men ook
in Twente daarom is
gestart met het Be-
drijfsapostolaat.
Ds. A. J. Jörg uit
Delden gaf een
scherpe tekening
van de beelden die
de industrie heeft
gevormd als men
denkt aan de kerk.
Soms ziet men de
kerk als een zus
terbedrijf om dan
tot de conclusie te
komen dat het ker
kelijk bedrijf, on
zakelijk, inefficiënt
en zonder tempo is.
Soms ook ziet men
de kerk als een gezel
ligheidsvereniging die
men wel kan steunen
als deze zich maar bij
het eigen werk houdt.
Hij betoogde voorts
dat het doel van de
kerk een andere sa
menleving is. Het
laat de kerk als het
ware koud of een be
drijf rendabel is of
niet maar gaat na of
het bedrijf het zicht
op het Koninkrijk
Gods toelaat of be
lemmert. Hij duidde
de fabrikanten er op
dat de kerk in hun
bedrijven een on
zichtbare gemeen
schap is. De kerk is
een soort virus, men
kan haar niet weren.
Het probleem is al
leen dat het virus
momenteel niet erg
virulent is.
Ds. Jörg was van
mening dat de kerk
de industrie zou kun
nen helpen in het zoe
ken naar genoemd
uitzicht, zonder dat
de rentabiliteit daar
door wordt geschaad.
Beide lezingen vorm
den het uitgangspunt
van een prettig ge
sprek tussen de pre
dikanten, de pastoors,
de fabrikanten en
vakbondsvertegen
woordigers.
over geconfereerd. Sommige plannen
moesten veranderd worden. En als
gevolg van de koninklijke wens prijkt
nu een enorme spar trots in een hoek
van het paviljoen van de Heilige
Stoel. Duitsland bouwde zijn pavil
joen juist zo, dat van drie takken
van een fraaie vliegden slechts de
toppen behoefden te worden afge
zaagd.
Maar de bomen in het Amerikaanse
paviljoen hebben een eigen geschiede
nis. In de schaduw van hun lover
stond vroeger een landejijke open
luchtdancing, een boerderij-aehtigc
uitspanning. Daar heeft ex-koning
Leopold voor het laatst met Konin
gin Astrid gedanst. Op het behoud
van die bomengroep was de Ko
ninklijke familie daarom bijzonder
gesteld en ter wille van die herinne
ring staan er nu dus bomen in het
Amerikaanse paviljoen. En achteraf
zijn de Amerikanen daar bepaald
niet rouwig om, want het is een at
tractie te meer.
IflIIIWIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
H Koningin Elizabeth II en ko-
ningin Juliana tijdens het
staatsiebanket in de Trèves-
H zaal te Den Haag.
llllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
KONINKLIJK BEZpEK
De Londense Times schrijft over het
bezoek van koningin Elizabeth en
haar echtgenoot, de hertog van Edin-
burg aan Nederland, dat het
Britse vorstenpaar deze dagen iets
kon zien van een land, waarvan de
geschiedenis de laatste tijd somber is
geweest. „Nederland heeft ontzaglijk
veel materiële schade geleden in de
oorlog en voordat deze geheel her
steld kon worden, bracht de Noordzee
een oudere en nog onverzoenlijker vij
and, het in 1953 de verpletterende
slag van de watersnood toe. Verder
beleefde Nederland telkens weer te
leurstellingen met Indonesië. Maar
Holland geeft zich niet gewonnen.
Wat er ook voor Europa in het ver
schiet ligt, het is ondenkbaar, dat de
banden tussen Nederland en Enge
land. die reeds zo hecht zijn als de ge
schiedenis en de geografische ligging
van beide landen ze maar hadden
kunnen maken, niet nog nauwer wor
den, ten zegen van de volken van bei
de landen en van de vrije wereld".
De Manchester Guardian acht het een spe
ling- van de geschiedenis, dat Nederland en
Engeland gelijktijdig vrouwelijke soeverei
nen hebben: „Maar het Is een gelukkig toe
val, dat de hoge plaats van het gezin in het
bouwsel van het Nederlandse en Britse le
ven in het licht stelt." Het blad haalt de
woorden aan, die minister-president Drees
(in een brief aan de Manchester Guardian)
geschreven heeft: „Op dit ogenblik zijn wij
opnieuw verenigd als bondgenoten in de
organisatie van vrije landen, die de vrede
willen beveiligen zonder hun vrijheid te
verliezen".
In de huidige eeuw, aldus-de Scotsman,
hebben Engeland en Nederland hun
macht in het Verre Oosten verloren. „Het
is vooral een zware slag voor Nederland)
dat het moeilijk vindt, zo niet onmoge
lijk, van zijn Europese hulpbronnen te
bestaan", zo meent het blad.
Ten slotte schrijft de Daily Telegraph, dat
Nederland en Engeland samen een bloeitijd
hebben gekend en samen geleden hebben en
dat oude wedijver, hetzij dynastiek of an
derszins, reeds lang vergeten is.
K.P.M.-SCHEPEN
Het Indonesische persbureau Antara citeer
de een aantal commentaren van Indonesi
sche kranten over de teruggave van de K.
P.M.-schepen aan dc oude maatschappij.
„Berita Indonesia" schreef, dat de overna
me van Nederlandse bezittingen in Indone
sië een morele overwinning voor Indonesië
betekende en het prestige van het volk ver
hoogde. maar dat het besluit om nu de
schepen weer vrij te geven een morele ne
derlaag en een achteruitgang was. Het blad
vroeg zich verder af, welk een politiek de
regering nu zal volgen ten aanzien van de
andere overgenomen Nederlandse bezittin
gen.
„Republik" schreef, dat de regering nagela
ten heeft mee te delen, of zij compensatie
zal betalen aan de Indonesische beman
ningsleden voor het geval de K.PM. hen nu
ontslaat.
INTERESSE
Het Italiaanse blad Osscrvatorc Romano
schreef over de gebeurtenissen in Indo
nesië: „De polemieken over internationa
le hulp die beide partijen elk voor zich
zouden ontvangen zijn reeds overge
gaan in de grote polemiek, waarin het
oosten tegenover het westen wordt ge
steld. De grote mogendheden zijn alle
geïnteresseerd bij wat er gebeurt. Ook
Japan, dat duidelijk blijk heeft gegeven
van zijn belangstelling. Het zou belang
stelling voor orde en rust moeten zijn,
maar ongelukkig genoeg kan men „vre
de" op verschillende wijzen interprete
ren. Zo bestaat er een „Sowjet-vrede"
die niet overeenstemt met wat de vrije
wereld onder „vrede" verstaat.
BELASTINGVERLAGING
The Manchester Guardiai\ schrijft over
maatregelen in geval van een wereldcrisis:
Voor de eerste maal na de Tweede Wereld
oorlog bestaat er een reële kans op een ma
laise in de wereldeconomie. Indien deze in
derdaad doorzet, wat kan de regering van
Groot-Brittannië dan doen om er zich te
gen te wapenen? In de herfst van '57 wer
den strenge maatregelen tegen de Inflatie
genomen, zoals een verhoging van het dis
conto tot 7% en een krachtige beperking
op de openbare uitgaven. Deze dienden ook
om de vraag naar geïmporteerde goederen
en naar produkten eigenlijk bestemd voor
de export te verminderen en zodoende de
betalingsbalans te verbeteren. Maar in ge
val van een wereldcrisis zullen eigenlijk
juist snelle „reflatolre" maatregelen nodig
zijn, omdat dan een vermindering van de
buitenlandse vraag naar Britse goederen
zal optreden, die zal leiden tot dalende pro-
duktie en dalende werkgelegenheid in het
hele land. Helaas zullen de overzeese mark
ten voor de Britse export waarschijnlijk In
krimpen en de verlaging van dc prijzen van
te importeren grondstoffen op zichzelf
een winstpunt voor Engeland zal een
aantal andere leden van de sterlingzone in
moeilijkheden brengen, zodat zij een zeer
dringend beroep zuilen moeten doen op de
Londense goud- en dollarreserves. De rege
ring komt dan voor 'n moeilijk dilemma te
staan. Moet zij toch de maatregelen tegen
de inflatie voortzetten en verscherpen, ten
einde weerstand te kunnen bieden aan de
hiervoor beschreven te verwachten her
nieuwde druk op de Britse betalingsbalans
Of moet zij integendeel de inflatie bevorde
ren om verdere groei van de werkloosheid
te vooi'komen?
De schrijver van het artikel, James Meade,
is voorstander van het laatste en zet uiteen
wat er dan moet gebeuren. Een ontspan
ning van de situatie op de geldmarkt, dat
wil zeggen een lagere rentevoet en gemak
kelijker voorwaarden voor leningen is
wel nuttig in het algemeen maar kan geen
grote stimulans geven voor een extra kapi
taalvorming. De enige onmiddellijke doel
treffende maatregel daarentegen is een be
lastingverlaging en de regering bezit een
Instrument om deze snel ten uitvoer te bren
gen. Het ministerie van financiën is volgens
de wet bevoegd de premie van werkgevers
en werknemers voor de „National Insuran
ce" (die zowel de sociale verzekeringen
(ziekte, werkloosheid, etc.) als een pen
sioneringsschema omvat) te wijzigen en in
dien de noodzakelijke administratieve maat
regelen thans werden uitgevoerd, zouden de
bijdragen onmiddellijk verminderd kunnen
worden, waardoor de koopkracht van de
bevolking aanzienlijk zon stijgen. Elk an
der systeem van belastingverlaging brengt
grote administratieve moeilijkheden met
zich mee, maar de premie voor de „National
Insurance" kan leder ogenblik weer gewij
zigd worden, zoals bijvoorbeeld ook het dis
conto, zo besluit de schrijver.
