jo-tactic,
fy
Hl/O UV^
gg
„Tibetaanse monnik" is bedrieger
Nu nog CHAOS op Heyselvlakte
waar Expo 1958 straks prijkt
WYBERT
het derde oog
DONDERDAG 13 MAART 3958
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT.
11
(Advertentie)
Dwars door de blubber ploegt
Herr Hansmann uit Dusseldorp
met twee gigantische dubbele
vrachtauto's zich een weg. In het
modderige wielspoor scharrelt er
spetterend een Zwitsers bestelau-
tootje achteraan, öp de voet ge
volgd door een Tsjechische auto
bus, die een fontein van grauw
geel modderwater opspuit uit een
centimeters diepe plas, in haast
om een lading arbeiders zo snel
mogelijk af te zetten bij het reeds
bijna voltooide Tsjechische Pavil
joen.
Enkele honderden meters ver
der, op een bank aan een pad
langs een droogstaande waterpar
tij. vlak bij het Paleis van de
Champagne en de Wijn, heerst
bijna de rust van het bos. De hoge
kale bomen staan te druilen onder
de grauwe lucht. Vaag schemert
tussen de vochtige takken door
het grillige silhouet van de bollen
en buizen van het Atomium.
Schilders verven aan het Paleis
van de Champagne en de Wijn,
maar schilderwerk maakt geen
lawaai.
Zo heerst in dit beschutte
hoekje een schijn van rust. Niet
meer dan schijn, want van alle
kanten dringt toch ook hier het
verwijderd gedruis door van een
zwaar optrekkende vrachtwagens,
van hamerslagen op een stalen
plaat, van een piepend knarsende
torenkraan, van de grommend
ronkende motor van een lier, van
een bonkende bulldozer en van
Duitse, stemmen, die met Beiers
accent in het Frans bevelen
schreeuwen naai' een niet-begrij-
pende Italiaan. Het zijn de stem
men van Babyion, dat zijn toren
bouwt.
i Advertentie)
Bij guur weer w
kunt U
verkoudheid
voorkomen met
s
ook becijferen dat het pittoreske
bouwsel van Andorra in verhou
ding 34 maal zo groot als het
enorme bouwwerk het grootste
ronde gebouw ter wereld van
de Amerikanen is.
Baaierd, van lawaai
Overal elders op het terreip
rijden daverend de vrachtwagens
af en aan, klinkt de dolle sym
fonie van staal op staal, boren
de vlammen van de snijbranders
met fel gesis gaten in de stalen
binten, rammelen betonmolens
zand en grint en water dooreen
tot een smeuige brei en bonken
de torenkranen meterslange ijze
ren spanten op een hoop. In die
baaierd van lawaai heerst de
chaos onbeperkt.
Maar chaos of geen chaos, daar
trekt niemand zich iets van aan.
atomen van dit 150 miljard
maal vergrote metaalkristal.
Niet dat het gevaarte zal om
vallen, zoals lange tijd in
Brussel geroddeld werd, maar
af en toe komt er wel eens
een schroef of een stuk alumi
nium naar beneden en daaraan
stelt men geen bezoekers
bloot.
Even koortsachtig als aan het
Atobiium wordt overal op het ter-
rein gewerkt. Behalve in het pa
viljoen van Andorra waar we
slechts een bedaard voortstappen
de man aantroffen met een plank
op de rug. Het is met een op
pervlakte van 64 vierkante meter
- dan ook maar een heel klein
paviljoen, vergeleken met reuzen
als de Ver. Staten met 28.929,
Rusland met 24.925 en Nederland
- - derde in de rij der groten
met 24.857 vierkante meter.
Toch is ook dit sierlijke bouw
werkje van Andorra waarlijk de
moeite van het bekijken wel
waard. En klein is immers maar
een betrekkelijk begrip. Wan
neer een staat van 7,8 miljoen
vierkante kilometer, zoals de Ver
enigde Staten, een paviljoen van
28.929 vierkante meter bouwt en
een dwergstaatje van 495 vier
kante kilometer groot, het tot 64
vierkante meter brengt, kan,men i
„Het derde oog"
werd best-seller
De man die als Tibetaan
se monnik met het „der
de oog'-' duizenden trou
we volgelingen heelt en
wiens boek „Het derde
oog" in vele talen is ver
schenen en een bestseller
werd, is door een prïvè-
detective uit Liverpool,
Clifford Burgess, ont
maskerd als een doodge
wone bedrieger. Dr. Lob
sang Ilamp» is namelijk
geen Tibetaanse monnik
(1»U is zelfs nog nooit in
Tibet geweest), maar
een loodgieterszoon uit
l'lymton, die 47 jaar te
rug bij de burgerlijke
stand werd ingeschreven
als Cyril Henry Hoskins.
De heer Hoskins is erin
geslaagd onder twee uit
heemse namen grote be
kendheid te verwerven.
Als Lobsang Ram pa
schreef hg de bovenge
noemde autobiografie
van een Tibetaanse lama
en als dr. Kuan-suo ofte
wel kortweg dr. Kuan
placht hij in de sterren te
lezen en adviezen te ge
ven. niet alleen in gees
telijke aangelegenheden,
maar evenzeer op het ge
bied van de gezondheid.
Hij woont met zijn grijs
harige vtouw in een bo
ven op een rots gebouw
de, door een hoge muur
van de buitenwereld af
gezonderde villa in de
omgeving van Dublin.
Als assistente heeft hij
mevrouw Shellagh Rouse
(eens een bekende figuur
in de Loii9en.se society;
zij werd zelfs voorge
steld aan koningin Eli
zabeth), die haar tnan en
drie kinderen in de steek
heeft gelaten om dr. Ivu-
an te helpen hij zyn we
reldomvattende corres
pondentie. Zij is een van
zijn vele aanhangers, die
onvoorwaardelijk gelo
ven in zijn hemelse
machten en helderziend
heid.
VOLGENS een verkla
ring van zijn vrouw is
Lobsang Rampa's boek
..Het derde oog" volko
men verzonnen.
Hoskins, een thans dood
zieke man met een hart-
aandoening en verschil
lende andere kwalen, had
volgens haar geruime
tijd tevergeefs getracht
werk te krijgen. Ten ein
de raad besloot hij dit
boek te schrijven, dat nu
reeds in twaalf talen
verschenen is. In het
prospectus van de Ne
derlandse uitgever wordt
..Het derde oog" enthou
siast beschreven ris „een
fascinerend en zeldzaam
verhaal, waarin ons voor
het eerst door een insi
der een blik wordt ge
gund in een de wester
ling volkomen vreemde
maatschappij, waarin het
leven ons welhaast onge
looflijk voorkomt, zo on
geloofwaardig zelfs dat
er lange tijd aan werd
getwijfeld of dit verhaal
wel op werkelijkheid be
rustte. Nimmer werden
Tibetaanse geheimen op
zulk een uitzonderlijke
wijze ontsluierd".
Op het stofomslag van
liet boek bcschryft dr.
Kuan hoe hij als zeven
jarige zoon van een Tibe
taanse prins in het
zwaarste klooster van
Tibet werd opgenomen
en dat bij decreet van de
Dalai Lama zijn buiten
gewone helderziende ga
ven vergroot moesten
worden door een opera
tie. bekend als „opening
van het derde oog".
Maar de particuliere de
tective Clifford Burgess,
die op verzoek van een
aantal wasechte Tibe
taanse geleerden een on
derzoek instelde, ontdek
te zoals gezegd dat Hos
kins, alias Lobsang
Rampa, alias dr. Kuan,
nooit in Tibet geweest is
en nimmer een hersen
operatie heeft onder
gaan...
Niettegenstaande de ver
zekering dat het verhaal
verzonnen was, hand
haaft de kaalgeschoren
dr. Kuan echter de au-
tentïciteit van het boek.
..Het verhaal is waar
maar om zeer bij
zondere redenen kan de
identiciteit van dr Tibe
taanse auteur niet be
kend worden gemaakt".
De directeur van zijn En
gelse Uitgeverij verklaar
de: „Ik ben zeer verrast.
Ik dacht werkelijk dat
hij een Chinees was".
„INTERNATIONAAL LEGER" ZWOEGT IN MODDER
Overzicht van het terrein der Brusselse wereldtentoonstelling.
Brussel rekent op het wonder
van de laatste weken
(Van een speciale verslaggever).
Volkomen overrompeld door herrie en lawaai hebben
we mét dik beslikte schoenen een kwartier lang verbou
wereerd op bet Internationale Samenwerkingsplein ge
staan. Dat Internationale Samenwerkingsplein bestaat
eigenlijk nog niet, maar toch ligt het even buiten brussel
op de vlakte van de Heysel, waar uit een poel van gele
modder de Expo '58 groeit. Voorshands is dat plein een
nog bhibberigcr chaos dan liet allerrommeligste bouw
werk na drie weken regen in een klassiek Nederlands
polderland. Van Plein kan men dus nauwelijks spreken,
maar Internationale Samenwerking is er te over. Op die
200 hectaren tentoonstellingsterrein wordt bewezen, dat
waarlijk niet alleen Hollandse polderjongens weten wat
bet is te poeren in baggervette grond. Al ruim een jaar
lang zwoegt er een leger van meer dan 10.000 Belgen en
tezamen met enkele honderden „specialisten" uit Rusland
en Marokko, Perzic en Venezuela, Oostenrijk en de Filip
pijnen, Israël en Andorra, stampen ze op de Heyselvlak
te een stad uit de taaie leem een stad zo mejestueus,
zo indrukwekkend, zo exotisch en zo groots, dat het lijkt
ol" reeds nu een stuk „science fiction" baarlijke werkelijk
heid wordt..
Op 17 april moet Koning
Boudewijn de Algemene We
reldtentoonstelling Brussel
1958 openstellen voor het pu
bliek. Het ziet er beslist niet
naar uit, dat dan alles klaar
zal zijn. „Oh nee, daar lijkt
het niet op", bevestigt' mej.
Frieda Lamm, officieel
woordvoerster van het Com
missariaat-Generaal. „maar
het komt wel klaar."
Frieda Lamm heeft grond voor
die stellige verklaring. Heeft
niet een der leidende functiona
rissen van het Commissariaat
ook in 1935 al daadwerkelijk aan
•Ie opbouw van een wereldtentoon
stelling meegewerkt? Eii was het
toen, luttele weken voor de ope
ning, niet een nog grotere chaos
daii nu? En was er toen niet „le
miracle des dernières semaines",
dat de zaak op tijd in orde
bracht? Nu dan, dat wonder van
de laatste weken zal het ook nu
wel weer doen; daar rekenen ze
op.
In de fabriek
Nu is de ophouw van de Ex
po '58 helemaal er op ingesteld,
de buitenstaander zich op het
bouwtempo te laten verkijken.
Tal van paviljoens vooral dc
zeer grote worden niet op de
Heyselvlakte gebouwd, maar in
de fabriek. Zelfs Baron Moens
de Fernig. die als Commissaris-
Generaal de allerhoogste organi
sator van de wereldtentoonstel
ling is, schijnt zich daar deerlijk
in te hebben vergist. Hij moet
met strenge maatregelen hebben
gedreigd, toen de tijd angstwek
kend vorderde en van sommige-
paviljoens nog geen bint of spant
boven de grond kwam. Maar juist
toen het leek of het nooit meer
klaar zou komen, daverden ko
lossale Duitse vrachtwagens dooi
de straten van Brussel, stoom
den forse Russische vrachtsche
pen de Belgische havens binnen
en landden enorme Amerikaanse
transportvliegtuigen op Meis
broek.
Vreemde, vernuftige construc
ties van hout en staal en plas
tic werden afgeleverd op de bouw
terreinen tussen de eeuwenoude
bomen van het Park van Laeken,
dat door koning Boudewijn tijde
lijk voor de tentoonstelling is
uitgeleend. Een leger van arbei
ders ging met die elementen in
de weer en zie daar. in enkele we
ken stonden de groteske geraam
ten overeind en nog weer luttel»?
tijd later bleken die geraamten
plotseling uitgegroeid tot dc pa
viljoens. die men van Rusland en
Duitsland de wereld hadden be
loofd.
Levensgevaar
Maar klaar is liet nog lang
niet. Aan de inrichting is men
nog bijna nergens toe en van
sommige paviljoens staat het ge
raamte nog maar nauwelijks
overeind. Van het atomium waren
begin maart 7 bollen gereed, com-
pleet-met-buls van blinkend alu
minium. Terwijl de arbeiders
tientallen meters boven de grond
nog als mieren krioelden in het
staalskelot van de achtste bol,
hranddde lil de eerste de verlich
ting al proef.
Maar hoeze die negende
(laatste) bol aan die monstru
euze, 110 meter hoge Kerst
boom zullen monteren, zul ons
altijd een raadsel blijven.
Want wie niet direct bij dit
monsterkarwei betrokken is,
krijgt geen kans het bouw
werk op minder dan 40 meter
te benaderen, zelfs niet wan
neer hij door een zo charman
te hostess als mej. Keulemans
wordt rondgeleid. Een hostess I
immers brengt haar gasten
niet in levensgevaar. En le
vensgevaar bedreigt nu de be
zoeker nog vanuit de monster-1
