18 maanden
„Boereninspan* in Borssele
Klanken uit de ether
GOLDEN FICTION
De noodlottige roos
ARTIESTEN EISTEN DOORGANG
VAN AFGELAST RECITAL
Zolang blijven de tabakken voor
in Virginia narijpen
in het vat om u die
extra zachtheid te geven
GESPREK JN ZIEKENHUIS
j[adwfM
PROVINCIALE
ZEEUWSE
COURANT.
DINSDAG 4 MAART 1958
Advertentie
(Slot van pag. 1)
(en weer geleegd) zijn, als op deze
milde maartse maandag.
Mannen in leer en in laarzen,
op klompen en in jekkers, man
nen met alpinopetjes en gewone
petten, véél gewone petten en
mannen in Walcherse en Beve-
landse dracht vonden de weg naar
het koffiehuisje met z'n blank
geschrobde plankenvloer, z'n voor
deze gelegenheid gerequireerde
houten banken en z'n lustig loei
ende potkachel. Iedereen ontmoet
te iedereen en dat is ook een
voornaam onderdeel van zo'n ge
legenheid „Waar mensen zijn
doe je zaken" was de mening van
een handelaar in horloges en
snuisterijen uit Stavenisse, die
z'n klokkenwinkel ten gerieve van
het hooggeëerd publiek uitstalde
op de motorkap van z'n auto
Klapstuk
In de middaguren volgde dus het
„klapstuk" van deze veiling. Het
Een deel van de menigte, die |g
H maandagmiddag samendromde
M om een der klapstukkenvan
de kapitale veiling in Borssele
M een stamboekmerrie, voor
H deze gelegenheid keurig op ge-
tuigd met een frivool strikje
rond de staart. 'Foto P.Z.C.j
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
ene klapstuk na het andere in feite,
want de ten verkoop aangeboden die
ren waren allemaal van voortreffe
lijk gehalte. Het bieden ging aan
merkelijk bedachtzamer dan in -de
morgenuren, toen minder kostbare
zaken zoals landbouwwerktuigen
aan de orde waren geweest. Afslager
Van Sabben moest er nogal „aan
trekken" en in sommige gevallen
klom de koopsom maar moeizaam
naar de top met verhoginkjes van
vijf gulden per bodNiettemin
zijn er over het algemeen redelijke
prijzen gemaakt: gemiddeld rond
In het gelijk gesteld door
Haagse Rechtbank.
De fluitiste Ellen Macgillavry en de
clavecinist Jaap Spigt hebben van de
president van de rechtbank in Den
Haag gelijk gekregen gisteren in hun
eis dat een recital, dat zij vandaag
in de rolzaal zouden geven voor de
Sint Jacobskring, zou doorgaan.
Het vorig jaar gingen de artiesten
met de culturele stichting „Sint Ja
cobskring" een overeenkomst aan
om op dinsdagavond vier maart 1958
een recital te geven.
De kring ging tot tweemaal toe zijn
3000 leden opwekken deze avond bij
te wonen. Maar er waren maar een
kleine dertig leden die kaartjes koch
ten. De rolzaal biedt plaats voor 300
personen. Het bestuur van de stich
ting zegde daarop het concert af en
bood de twee artiesten hun honora
rium (f 200.aan. De kunstenaars
weigerden dit echter en wensten het
recital wel te geven Mede met het
oog op de publiciteit die zij meenden
te krijgen' door hun optreden.
Zij hebben daarom nu een uitspraak
gevraagd in kort geding van de pre
sident van de rechtbank. Gisteren
pleitte voor de eisende artiesten mr. I.
Hes, voor de gedaagde trad op mr.
H. O. Thunissen, die voorzitter is van
de Sint Jacobskring. Mr. Hes eiste
dat 't recital zou doorgaan-op straf-,
fe van een dwangsom van f 750.
Mr. Thunissen zeide o.m. dat het on
aangenaam voor de artiesten zou zijn
en voor de stichting wat de good
will betreft, het recital voor een na
genoeg lege zaal te laten doorgaan.
Pleiter meende dat de kring de altis
ten van hun plicht op te treden kon
ontslaan. Ook hadden de kunstenaars
géén publiciteit gemist, omdat het
bestuur mogelijk toch geen pers zou
hebben uitgenodigd.
Mr. Hes meende dat de prestatie
wat de overeenkomst betreft weder
zijds is. Er zou grote rechtsonzeker
heid ontstaan als men tegen artiesten
kon zeggen dat een bepaalde gecon
tracteerde voorstelling niet zou
doorgaan.
De président wees binnen twintig
minuten na de pleidooien vonnis.
Hij bepaalde dat de eis moest
worden»ingewilligd. De gedaagde
kring moet zijn verpïehting nako
men en vandaag het recital geven
op straffe van een dwangsom
van f 750.Het vonnis is bij
voorraad uitvoerbaar. De gedaag
de werd veroordeeld in de kosten
van het geding, begr oot op f 125.
„Tja, dan zult U nog wel moeten
adverteren en zo", zei de president
tot mr. Thunissen
1400 voor de paarden, 1200 voor
de beste koeien en rond 700 voor
de jongere dieren.
Zo is dan maandag de inventaris
mét levende have van de „Kleine
Monsterhoeve" in Borssele in ande
re handen overgegaan. De heer P.
Dekker Fzn. heeft zich teruggetrok
ken en een van zijn zoons zal zich
nu als pachter op het bedrijf vesti
gen. Hij kan met een schone lei be
ginnen. Intussen heeft Zeeland nog
eens een „boereninspan" zien verko
pen, zoals dat maar zelden meer 't
geval is en hoewel er 's avonds wel
niet op de dorsvloer zal zijn gedanst
hetgeen men in vroeger jaren
placht te doen is het toch een
boeiend schouwspel geweest, waar 'n
talrijk en opgewekt publiek intens
van heeft genoten!
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
H „Waar mensen 'zijn, doe je za-
H ken". Zo redeneerde een han-
s delaar in horloges, pendules en
H snuisterijen, die het hoog ge-
eerd publiek te Borssele zijn
ivaren toonde op de motorkap
s van zijn auto
(Foto P.Z.C.).
Een gulden
genieting
voor gj cent
WOENSDAG 5 MAART 1958.
HILVERSUM I. 402 m. 716 kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
8.0» Nws. 8,18 De ontbijtclub. 9,oo V. d.
vrouw. (9.35—9.40 waterst.). VPRO: 10.00
Schoolradio. VARA; 10.20 Gram. 11.00 Ge-
var. progr- 12.00 Dansmuz. 12.30 Land- en
tuinb. meded. 12.33 V. h. platteland.
12.38 Gram. 13.00 Nws. 13 15 Tentoon
stellingsagenda. 13.20 Hawaiian muz. 13.50
Medische kron. 14.00 Kamermuz. 14.30 V
d. jeugd. 16.30 Koorzang. 17.25 Lichte muz.
17.50 Regeringsultz. Rijksdelen overzee.
Jeugduitz. De brievenbus gaat open. coi-
respondentieclub o.l.v. Regina Zwart
18.00 Nws. en comm. 18.20 Gram. 18.40
Act. 18.50 Gram. 19.00 V. d. kind. 19.10
De christen en zijn politieke keuze,
toëspr. 19 25 VARA-Varia. VPRO: 19.30
V. d. Jeugd. VARA: 20.00 Nws. 20.05
Comm. 20.15 Cabaret. 21.10 Los Gavilanes,
zarzuela (gr.). 22.00 Tussen mens en ne
velvlek, caus. 22.35 Lichte muz. 23.00
Nws. 23.15 Gram. 23.30 Hammondorgel
spel. 23,50—24.00 Soc. nws in Esperanto.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s. 7.0#
—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nws. en SOS-ber. 7.10 Ge
wijde muz. 7.50 Een woord voor de da?.
8.00 Nws. en weerber, 8.15 Gram. 8.30
Lichte muz. 9.00 V. d. zieken. 9.30 V. d.
vrouw. 9.35 Gram. 10.15 Clavecimbel-
recltal. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram
11.15 De zaak Vampier, hoorsp. 12.05
Gram. 12.15 Alt en clavecimbel. 12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33 Lichte muz.
12.53 Gram. en act. 13.00 Nws. 13.15 Met
PIT op pad. 13.20 Metropole ork. 14.00
Mosè, opera (3e en 4e acte). 15.00 Conser-
vatorium-ork. 15.45 Gram. 16.00 V. d
jeugd. 17.20 Muz. caus. 17.40 Beursber.
17.45 Gram. 18.15 Spectrum v. h. christe
lijk organisatie- en verenigingsleven. 18.30
Mil. kapel. 19.00 Nws. en weerber. 19.10
Op de man af. 19.15 Orgelconc. 19.30
Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00 Radio
krant. 20.20 Lijdensoverdenking. 21.00
Kamerork. en solist. 21.50 Gram. 22.15
Geestelijke liederen. 22.45 Avondoverden
king. 23.00 Nws. 23.15 Sportuitsl. 23.20—
24.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA.
VARA: 17.00 V. d. kind. NTS: 20^00
Film v. h. bezoek v. h.k.h. prinses Bea
trix aan de Nederlandse, Antillen en Su
riname.
KRO: 20.30 Vademecum. 21.00—22.30 De
appels van Eva, thriller.
KEULLET0N
HILLARY WAYNE
Nu wilde hij Martin fotograferen ter
wijl deze 't paard vasthield en zijn „as
sistente" hem een appel aanbood. Na
tuurlijk bedoelde hij Lorraine, die er
in Pat's" kleren heel vitaal en zake
lijk uitzag. Ze kwam altijd goed op
foto's, zodat het verzoek haar niet
bevreemdde, maar toen ze Gemma's
ontevreden gezicht zag, vroeg ze
spontaan, of 't niet mogelijk, 't hele
gezelschap te kieken. Gemma maakte
onmiddellijk bezwaar, maar Barbara
vond het een goed idee. Tenslotte
werden na enige discussie, dc drie
vrouwen bij het raam van dc eetka
mer gegroepeerd, met op dc voor
grond Martin naast de nu wat weer
spannige Dr. Gradus, door David
naar hartelust van appels en worte
len voorzien.
De jeugdige fotograaf was letter
lijk opgetogen. Hij gebruikte zijn he
le film en nam tenslotte uitbundig
dankend afscheid- Barbara beweerde,
dat ze niet veel voor zulke publiciteit
voelde, doch Martin wees er bemoe
digend op, dat de zon na vijf minuten
opnieuw was verdwenen, zodat de
kiekjes waarschijnlijk nooit het dag
licht zouden zien. Lorraine was be
nieuwd wat Gemma zou zeggen,
maar het commentaar bleef uit.
Gemma was te boos om het woord te
nemen, een boosheid, die zonder eni
ge twijfel 't gevolg was van jaloezie.
„Als het op dat gewone papier
wordt afgedrukt", mopperde Barba
ra telkens weer, „doet het vader
schande aan. Ik had me er tegen
moeten verzetten
„Ik geloof niet, dat het er voor
hem nu zoveel op aankomt, Barba
ra", bracht Martin haar kalm onder
t oog en Lorraine begreep hoezeer
Barbara's gewoonte om te doen als
of hun vader nog leefde hem tegen
de borst stiet.
„Mijn handen zijn te plomp", zeur
de Barbara voort. „O, je kunt gelijk
hebben, Martin, maar jij hebt hem
niet gekend. Hij stelde zoveel prijs
op waardigheid".
Zijn zuster slaakte een ongeduldi
ge zucht, nam wat naaiwerk ter
hand en liet het dadelijk weer vallen.
Lorraine wilde nog aan John
schrijven en ging dus naar haar ka
mer, na zich te hebben overtuigd, dat
ze niets meer kon doen om Gemma
in huis te helpen.
Ze zette het elektrische kacheltje
aan en plaatste haar cassette, een
geschenk van Harold, voor zich. Toen
't echter op schrijven aankwam wist
ze met de beste wil ter wereld niet
wat ze haar broer zou meedelen.
Haar gedachten bleven hardnekkig
t Advertentie/
„Ik.had die sneltrein echt niet in de galen, zat te lezen"
(Zó boeiend is nu PANORAMA
om en bij Gander Green. Ja. er was
iets irreëels aan de mensen hier, iets
dat je belette, hen in het juiste licht
te zien. 't Hield verband met Austra
lië en ook met deze twee vragen:
Waar had mevrouw Leigh al die tijd
vertoefd en hoe kwam het toch, dat
Martin voorheen zijn eigen vader niet
had gekend?
25e bleef een ogenblik stil zitten,
met do schrijfcassette op haar knieën,
de pen in haar hand. „Toen schreef ze
„Lieve Johnny" en hield meteen weer
op. Wat gebruikte je dat „lieve" toch
gedachteloos, zodat het tenslotte alle
betekenis miste. „Lieve Martin!"
Ofschoon ze lielemahl alleen was,
bloosde ze hevig en smartelijk.
Slechts met de uiterste krachtsin
spanning begon ze aan haar brief.
„Jullie zult wel met genoegen ver
nemen. dat ik op mijn pootjes terecht
ben gekomen", schreef ze, daarop de
zonderlinge samenloop van omstan
digheden schetsend, die haar hier had
doen belanden. „Jammer genoeg is er
iets dat ik liever niet gedaan had.
Ik heb gezegd, dat ik Lockett heet.
juffrouw Lockett dus. Ze weten, dat
mijn voornaam Lorraine is, maar wil
den mij eerst al Lucy noemen. Wan
neer je me dus schrijft en doe het
alsjeblieft denk hier dan aan".
Als Martin dat nu eens wist! Ze
sloeg de handen voor haar van
schaamte gloeiend gezicht. O, waar
om moest haar dit en al het andere
overkomen Hoe was het eigenlijk
zo gebeurd? Zelfs in Hollywood (le
den ze niet meer aan liefde-op-het-
eerste-gezicht, die zijzelf steeds on
zinnig had genoemd. Misschien, daclit
ze. als hij me maar niet had gekust!
Maar neen, al vóór die tijd had het
lot zich voltrokken.
Toen de brief af was, stond ze voor
het probleem, hoe die persoonlijk op
de bus te doen. Och, ze geloofde niet,
dat iemand de naam John Trelavvney
op de envelope in verband zou bren
gen met Lorraine Garland, door een
van de kranten „de noodlottige
bruid" genoemd. De Trelawney's wa
ren immers zoveel mogelijk buiten
de zaak gelaten. Toch was het beter,
risico te vermijden. In geen geval
mocht Martin haar „bedrog" ontdek
ken.
Toen ze beneden kwam, sprak Bar
bara het verlossende woord met de
vraag of ze soms even naar het dorp
wilde gaan, om bij de kruidenier 't
een en ander te kopen. „Als Pat hier
Advertentie
Drink elke dag
Stimulans voor de vrouw
Bij apotheek en drogist
geweest was, zou zij 't hebben ge
daan. Gemma is bang voor de kou".
„En bovendien wil ik jou niet
graag alleen laten, liefje", zei Gem
ma, die haar woorden uiterst lang
zaam, bij wijze van stroop, liet neer
druppelen. „Je weet immers zelf wel
hoeveel je van ons gezellig middagje
houdt".
„Ik zal graag gaan", verzekerde
Lorraine, die haar rubber laarzen al
gereedzette.
Er werd die middag niet paard ge
reden, omdat de wegen en lanen te
glad waren, maar natuurlijk viel er
genoeg te doen in de stallen en Mar
tin en David waren er dan ook hard
aan 't werk. Toen Lorraine het huis
verliet en 't dorpsplein overstak,
waar zich aan dc andere zijde een
rij winkels bevond, zag ze op een
afstand Martin, die een emmer en
een deken torste. H\j wuifde haar toe
en zij wuifde terug, alsof ze elkaar
al jarenlang kenden. Een gevoel van
hartstochtelijke dankbaarheid maak
te zich van haar meester, echter on
middellijk door een angstige opwel
ling gevolgd. Verbeeldde ze het zich
of zag hij er inderdaad zo vermoeid
uit? Ze dacht aan Barbara's gevoel
loze, byna wrede zinspelingen op zijn
toekomst en onvermijdelijke achter
uitgang zodra hij even oud zou zijn
als zij nu. „O, neen, dit niet!" kreet
liet in Lorraine's diepste binnenste,
terwij] ze. door plotselinge schrik be
vangen. bijna wild op de winkeltjes
toesnelde.
(Wordt vervolgd)
