CA*essen van het TheatercentrumJ
„De Paradijsvogel", een groot werk
van de Vlaming Louis Paul BoOIl
Nederlandse kunst in Brussel
C
..RELAAS VAN EEN AMORELE TIJD
Britse foto's in I)en Haag
Ruim driehonderd
topprestaties
Cultuurspreiding
weer aan de orde
He
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1958
PROVINCIALE
COURANT.
Boeiend visionair beeld van
een beruchte stadsbuurt
De Paradijsvogel", de nieuwe roman van de even vruchtbare als
belangrijke Vlaamse schrijver Louis Paul Boon heeft als onder
titel „relaas van een amorele tijd" en als motto Prediker 3 vers 10
„Want wat de kinderen der mensen wedervaart, dat wedervaart ook
de beesten, en enerlei wedervaart hen beidenen de uitnemendheid
der mensen boven de beesten is gene, want allen zijn zij ijdelheid."
De plaats van handeling is een lugubere wijk in een^grote Vlaamse
stad, een echte „poel van zonde en verderf", een hoek waar alle dingen
gebeuren die het licht niet mogen zien, waar vreselijke armoe heerst,
misdaad en ontucht welig tieren. Boon defineert het aldus. „Men
vreest een labyrint te betreden waaruit men niet zal terugkeren zon
der korsten vuil, beroofd van persoonlijk bezit, en besmet door nog
naamloze ziekten."
Kortom: het is de rotste plek
van een moderne grote stad, een
verwaarloosde zweer vol vuil zoals
vrijwel iedere grote stad die
heeft. En dit is het merkwaardige
hoewel deze buurt, Klooster gehe
ten, duidelijk in een Vlaamse stad
werd gelokaliseerd, zijn Klooster
en zijn de daarin levende figuren
volkomen universeel, van hun
plaatselijkheid en tijdelijkheid ont
daan. Boon heeft ze „slechts" ge
bruikt om de condition humaine
zoals hij die ziet, gestalte te ge
ven.
Nu kent men reeds Boons grote be
wogenheid met de medemens, zijn so
lidariteit met verschoppelingen, ver
drukten, armen en outcasts, vogelvrij
en. Hij is vaak bitter, maar nooit
verbitterd, hij weet schokkende, gru
welijke, weerzinwekkende taferelen
zó uit te beelden dat men een brok
in de keel krijgt omdat het zo men
selijk is, óók dit verschrikkelijke,
dit haast onzegbare.
We aarzelen geen moment om „De
Kapellekensbaan" en „Zomer te Ter-
Muren", tot op heden zijn hoofdwer
ken, tot de voornaamste voortbreng
selen van ons hedendaagse proza te
rekenen. Toch heeft Boon met „De
Paradijsvogel" kans gezien als het
ware een dimensie, althans iets
nieuws, iets ongekends, aan zijn
werk toe te voegen. Het lijkt magie,
toveren, maar door alles en allen los
te slaan van de basis, door alles te
doen zweven en ineenvloeien en een
symbolische geladenheid mee te ge-
Letterkundige kroniek
door HANS WARREN
scherpe aforismen dient te spuien die
een impressario haar in de mond
legt, is heel de hysterische uitwas
van de cover-girlcultus en wat daar
mee in verband staat, aan de kaak
gesteld. Haar tegenhanger is de al
even befaamde bokser Vulcan Fiber,
een waar pronkstuk van mannelijk
heid om zo te zien, doch als echtge
noot alleen geschikt om ermee naar
de televisie te zitten kijken.
Uit een soort morbide trouw
(Boon heeft het zich overigens
in dat opzicht niet erg moeilijk
gemaakt) keert Beauty Kitt telkens
naar Klooster terug, waar ze de
krotten een voor een opkoopt, en er
woont ln de kamers waar ze op
groeide als kind, met haar schijn-
echtgenoot Vulcan Fiber (het huwe
lijk werd door de filmmagnaten om
publiciteitsredenen in elkaar gezet).
De vierde belangrijke persoon luis
tert naar de naam E. H. Ramadhoe.
Hij is een hartstochtelijk verzame
laar van foto's van glamour-girls
en van vrouwen uit alle tijden en lan
den en van alle leeftijden. Hij pre
pareert een pseudo-wetenschappelijk
uitvoerig geschrift over de vrouw in
haar verschillende fasen, gezien door
de man en door de mensheid.
ven, is Boon er in geslaagd zijn visie
zo'n grootsheid, zo'n boven-ware
werkelijkheid mee te geven, dat men
diener dan ooit onder de indruk
koriit van dit sterke, oorspronkelij
ke talent.
Het boek is geen aanklacht, het
is geen blote constatering, geen
verhaal, geen brok realiteit en
geen droom, al heeft het van dat al
les iets. Wat het dan wel is, valt
moeilijk te zeggen, een visionaire
uitbeelding van het huidige menselij
ke bestaan in zijn geheel, losgesla
gen, verworden, gruwelijk en karika
turaal, oeroud en nieuw, en óók vol
mogelijkheden voor iets anders, vol
hunkering naar iets beters. Figuren
en situaties hebben een dubbele nf
driedubbele bodem, zijn méér dan
alleen zichzelf. „De uitnemendheid
der mensen boven de beesten is gene,
want allen zijn zij ijdellield."
Zoals de vervallen, van structuur
ondoorzichtige gebouwen en de don
kere straten van de beruchte wijk
onbepaalbaar zijn. hlii'-en ook de
daarin levende verworden mensen
De heer Wadman net r""*inetie out
te zien. is 'n vro-x-o^^onHenaar en
kinderseheneer d!rt ziin =!r>rhtoffers
zoekt onder de na-mi. n domicilie-
loze wezens. haa>- lokkend met zijn
liefhebben*' het ma^en van fotogra
fische nao'*tstndies liefst od het ak
kertje met ro^en waaronder de voor
gangsters rusten. Beantv Kitt is een
blonde filmster, een wereldberoemde
boezemkoningin twie voor haar mo
del stond is vrij doorzichtig)Ze
werd in Klooster „ongevoed". was
als kind reeds door Wadman gemo
lesteerd en haar verdere jeugd was
navenant. Haar vormen hadden daar
echter niet onder geleden, en een
naaktfoto van Wadman, op een ka
lender verspreid, was het begin van
haar faam geweest, eerst als cover-
girl, weldra als televisie- en film
ster. De tijdskrietiek die Boon hier
uitoefent is niet mals. In Beauty
Kitt, die enkel maar wat hoeft te
manoeuvreren met wat de natuur
haar rijkelijk aan welvingen toebe
deelde, en die verder angstvallig
haar mond moet houden dan wel de
LOUIS PAUL BOON
bewogenheid
De opmerkingen en overdenkin
gen, biechten, van deze boeiende,
deels reële, deels symbolische fi
guren doorkruisen elkaar en geven
elkaar reliëf. Wadman laat zien hoe
hij zijn vrouwen vermoordt. Beauty
Kitt praalt met haar vol- en leegheid,
Ramadhoe filosofeert op zeer speciale
manier over de vrouwen. Vulcan Fiber
is een geval op zichzelf: tyet is hem
niet gegeven gewoon te spreken. Hij
valt telkens in een soort trance, en,
als een boek binnen het boek, onthult
hij dan het legendarische leven van 'n
groep oermensen, hoe ze uit hongers
nood tot kindermoord, godsdienst,
priesterschap, leugen en bedrog ko
men. Het Is beklemmend vaak, en
groots. Naar alle kanten ligt hier
verband, staat er veel meer dan er
staat. Spel en ernst (spel ook over
al met het paradijsvogelmotief) zijn
onontwarbaar verweven. Het einde
van dit grote boek is catastrofaal,
het kan ook moeilijk anders.
Louis Paul Boon: „De Paradijs-
TOgel," Arbeiderspers, Amsterdam.
Europese kunstschatten
naar Edinburgh
Vele onbetaalbare kunstschatten uit
West-Europa, Cyprus, Rusland en
Turkije zullen te zien zijn op de ten
toonstelling van Byzantijnse kunst,
die tijdens het festival van Edinburgh
in het Koninklijke Schotse Museum
zal worden gehouden. Van het Her
mitage museum in Leningrad en uit
Nicosia op Cyprus zullen kostbare
stukken zilverwerk komen. Rusland
zendt in ivoorsnijwerk en een aantal
beschilderde panelen uit de dertiende
eeuw en later. Turkije stuurt even
eens zilver en andere voorwerpen.
Wat West-Europa betreft, uit de St.-
Marcus te Venetië, Nonantola, Ca
pua en andere plaatsen in Italië ko
men ivoorwerk en kerkschatten. Uit
België, Nederland en Frankrijk ko
men kostbare weefsels, en ivoorwerk
uit Berlijn, Florence en Milaan. Vele
van de kleinere Byzantijnse voorwer
pen en munten komen uit het Britse
museum en andere musea in Enge
land. Dit is de eerste tentoonstelling
jn haar soort die ooit in Groot-Brit-
tannië is gehouden.
Uitwisseling met België
van amateurtoneel
Het comité amateurtoneel Nederlands
taalgebied België-Nederland, bestaan
de uit vertegenwoordigers van het
Koninklijk Verbond van Vlaamse to
neelverenigingen van België, het Na
tionaal Vlaams christelijk toneel ver
bond, de Federatie van Vlaamse so
cialistische Toneelverenigingen, het
Werkverband Katholiek Amateurto
neel en de Nederlandse Amateurto
neel Unie, heeft besloten in de loop
van 1958 een drietal toneeluitwisse
lingen te houden met medewerking
van de technische commissie tot uit
werking van het Nederlands-Belgisch
cultureel akkoord. In Nederland zul-'
len yoorstellingen worden gegeven
door keurgroepen van de drie hierbo
ven vermelde Vlaamse toneelverbon
den en wel te Amsterdam, te Rotter
dam en te Haarlem. Van Nederlandse
zijde zullen in België de toneelvereni
gingen „Streven naar Kunst" uit
Amsterdam, „Magna Pete" uit Rot
terdam en de „Haarlemse Toneel
club" optreden, respectievelijk te
Antwerpen, Brugge en Brussel.
Het comité wil door een nauwe sa
menwerking met de Vereniging van
Nederlandse Toneelschrijvers en de
Vereniging van Vlaamse Toneelau
teurs de toneelschrijfkunst in het Ne
derlands taalgebied krachtig bevor
deren. Het comité overwoog te ko
men tot een jaarlijkse publikatie
voor het amateurtoneel in Nederland
en Vlaanderen.
Ook de Nederlandse
kunst, zowel de mo
derne als die uit
vroeger eeuwen, zal op de
aanstaande wereldtentoon
stelling te Brussel verte
genwoordigd zijn. Aller
eerst zullen op verschei
dene punten van de Neder
landse afdeling werken
van jonge Nederlandse
kunstenaars te zien zijn.
Daan Wildschut maakte
een glas-in-beton versier
ing voor het ontvangstpa
viljoen, Karei Appel een
grote wandschildering in
de koepel van de water
bouwkunde. In de entree
hal komt een decoratieve
muur naar een ontwerp
van B. Guntenaar. Verder
is aan een vijftal Neder
landse kunstenaars op
dracht gegeven tot ver
vaardiging van plastieken,
die op het terrein buiten
de hallen geplaatst zullen
worden. Het zijn André
Volten, K. Visser, Just Ro-
mijn, Constant Nieuwen-
huys en K. Timmer. Van
de eerste vier zal men ab
stract werk te zien krijgen
Alleen Timmer maakt een
figurale sculptuur, een
stier, die bij het landbouw-
paviljoen zal worden op
gesteld.
In een der hallen op de
Nederlandse afdeling zul
len. telkens een maand
lang, zes kleine tentoon
stellingen van werken van
levende Nederlandse kun
stenaars worden gehouden.
Zij zullen de plastiek, de
schilderkunst, de grafiek,
de toegepaste kunst en de
architectuur als onderwerp
hebben.
De internationale afdeling
voor schone kunsten or
ganiseert twee grote ten
toonstellingen, die elk drie
maanden zullen duren. De
eerste van deze tentoon
stellingen is gewijd aan
de hedendaagse kunst,d.w.
z. de kunst van de laatste
vijftig jaar. Ze zal onge
veer 350 meesterwerken
van 25 kunstenaars om
vatten en wel op het ge
bied van de schilderkunst,
de beeldhouwkunst, de ta
pijtweefkunst en de gra
veerkunst. Nederland zal
op deze tentoonstelling
vertegenwoordigd zijn met
werken van acnt kunste
naars, namelijk de beeld
houwer Marie Andriessen
en de schilders Karei Ap
pel, Corneille. Vincent
van Gogh, Herman Kruy-
der. Piet Mondriaan, Jan
Sluiters en Charlie Toor-
op. Van Andriessen zal
het beeldhouwwerk „De
man voor het vuurpeloton"
worden ingezonden, van
Toorop het schilderij „De
maaltijd der vrienden".
De tweede tentoonstelling,
die „de mens en de kunst"
tot titel heeft, wil een
beeld geven van de grote
veroveringen van de kunst
door alle eeuwen. Voor de
ze tentoonstelling zullen
van Nederlandse zijde be
roemde schilderijen van
Rembrandt, Vermeer en
Hals worden ingezonden.
Een deel daarvan zal uit
musea en particuliere ver
zamelingen in ons land af
komstig zy'n. Daarnaast
zullen ook Nederlandse
werken uit buitenlands
kunstbezit voor de ten
toonstelling worden afge
staan.
In het internationale co
mité van deskundigen, dat
meewerkt aan de totstand
koming van deze tentoon
stelling, heeft zitting de
Nederlander jhr. D. C. Rö-
ell, hoofddirecteur van het
Rijksmuseum te Amster
dam.
(Van een onzer
redacteuren).
Terwijl in ons land
de amateurfoto
grafen en de vak
lieden in opvatting en
stijl steeds meer naar
elkaar toe en samen
natuurlijk ook een
aantal amateurs aan
gesloten die toont,
dat traditie in de foto
grafie niet noodzake
lijkerwijze stilstand of
In vier zalen zijn
ruim driehonderd
topprestaties van
Britse fotografen op
gehangen, verdeeld in
aantal collecties.
gebrek aan originali- Zo zijn daar 5,0 enorm
knappe vogelstudies
van Eric Hosking, 25
opnamen in de
at die jonge garde lucht gemaakt van
verschillende typen
vliegtuigen, door Char
es I. Brown, een col
teit behoeft te beteke
nen.
I J nisch toppresta-
esthetisch en tech-
ties levert, is te zien
op een tentoonstelling tectie foto's, gemaakt
opdracht van de
in het voormalige Pa-
omhoog gegroeid zijn, leis Noordeinde in Den Britslï Travel Associa-
leeft in Engeland de Haag, die duurt tot 3 tion, waarmee men de
amateur nog veelal in maart. Deze Britse buitenlander de schoon-
die stoffige vooroor- fototentoonstelling
heid van Engeland wil
onderdeel tonen. Er zijn bijzon-
logse fotowereld, die vormt een
wellicht het beste van het culturele pro- der mooie modefoto's,
wordt gesymboliseerd gramma, dat in het sen collectie industrië-
door dat héél eerbied- seizoen '1957/58 gehou- le foto's, opnamen van
waardige instituut, dat den wordt onder au- de Britse expeditie
Royal Photographic spiciën van het Haags naar Noord Groenland
Cultureel Centrum en en tenslotte een collec-
Society heet. Maar te
gelijkertijd is er een
jonge generatie vak
lieden in Engeland tography Magazine Li
aangeboden door 't tie van de allerbeste
Britse tijdschrift Pho- platen uit het Photo-
en daarbij heeft zich mited.
graphy Year
1958.
Op de openingsavond van de exposi
tie van „De Onafhankelijken" in het
Stedelijk Museum te Amsterdam
werd geconstateerd, dat een onbeken
de met een ballpoint een kleine land
schapstekening van de kunstschilder
Jan van der L<
Leest uit Hengelo had
Succes voor sopraan
De 23-jarige Italiaanse sopraan Re-
nata Scotto kreeg in het Londense
Drury Lane Theatre Roval tien open
doekjes voor haar ontreden in Bel
lini's „La Romnabula".
Renata Sr«no, die plotseling opkwam
na voor M->ria Meneghinl Call as te
ztjn inco" in „La Bohème" van
Puccini, was donderdagmorgen in
Londen a r>-bekomen om daar voor
het eerst on to treden binnen het ka
der van ''O' Ttaliaanse operaseizoen.
Een en»''?s* gehoor wist een en
core van haer af te dwingen, nadat
men vijf minuten lang had geapplau
disseerd. Aan het einde van de voor
stelling kreeg Scotto een tuil lelies.
tien jaar bestaat, heeft ln een rapport zijn
ervaringen samengevat. Daarbij heeft het
ongewild belangrijke argumenten aangedragen
ln de discussie over de cultuurspreiding, die tel-
kenjare omstreeks deze tyd actueel pleegt te
zyn, omdat dan achter de schermen de voorbe
reidingen worden getroffen voor het komende
toneeljaar.
Cultuurspreiding ls namelijk een zaak, dlc
het eigenlijk doel is van het Theater Centrum.
Spreiding In verticale zin, opdat er publiek
wordt aangetrokken uit sociale lagen, die te
voren aan de levende kunst niet toekwamen;
spreiding in horizontale zin opdat een nieuw
publiek gevonden worde ln steden of plaatsjes,
die door hun ligging, hun grootte, of op andere
wyze, niet voldoende betrokken'waren In de
voorstellingen, die over heil het land worden
gegeven.
Die sociale spreiding demonstreert zich het
duidelijkst in de bakermat van het N.T.C., Am
sterdam. Daar Immers is het begonnen met hel
maandelijkse afbetalingssysteem, dat het voor
arbeiders mogelijk maakte om in te tekenen oj
de abonnementen, die hen 5 6 prima voorstel
lingen ln de Amsterdamse Stadsschouwburg
bezorgden. Tien jaar geleden organiseerde het
N.T.C. anderhalve serie met 1200 intekenaars
deze winter kwam het tekort aan de 62 seriei
die het voor 23.000 leden organiseerde met ti
totaal 206 voorstellingen
Deze zich nog immer uitbreidende hoevee
heid leden recruteert 't N.T.C. uit een volstrek
„nieuw" publiek: de arbeiders en het kantoor
personeel op 700 grote bedrijven. Een enquêti
heeft uitgewezen dat momenteel in Amsterdam
van de volksklasse 5.5 lid Is; van de betei
gesitueerde arbeidersklasse 10,2 van di
kleine middenstand 11.6 Aantallen, cite ziel
in de komende jaren zeker zullen verdubbelen,
en die ook nu al het grote succes bewijzen van
de „verticale cultuurspreiding".
Daarnaast werkt het N.T.C. ook aan „hori
zontale spreiding". Het doet dat in de ve-
le afdelingen, die het in het land heeft, en
het doet dat ook rondom Amsterdam. Men doet
dat bij voorkeur niet door voorstellingen te or
ganiseren in kleinere plaatsen. Immers, dan
moeten de door reizen toch al zo overbelaste
gezelschappen nog zwaa. der worden belast, ter
wijl tevens voorstellingen moeten worden gege
ven in kleine theaters of andere gebouwen, die
zich daar weinig toe lenen. Het N.T.C. prefe
reert een 'methode, waarbij de voorstelling
wordt gebracht onder artistiek volwaardige
condities in een grotere plaats dus, en waarbij
het publiek dan op reis wordt gezet in plaats
van het gezelschap. -
Kunstenaars verkiezen
„reizend publiek
vvvvvvvvvvvvwvvvvvvvvwvwvvv
Deze methode organisatie van „reizend pu
pliek" wordt door de kunstenaars verre ver
kozen boven de cultuurspreiding die optreden
lot in de kleinste plaatsen vereist. Artistiek en
wonomiscL moet z(j ook verkozen worden. Ze
it uit echter nog op vele weerstanden ln de klei
nere plaatsen. Deze weerstand is begrypelyk;
ndien geen voorstellingen meer worden gege
ven In de gemeente X, doch uitsluitend in de na-
>(je en grote gemeente Y, zal gemeente X een
iron van Inkomsten missen; de vermakelijk
teidsbelasting. Zakelijk gesproken een juist ar
•iment. maar cultureel kortzichtig.
Het voornaamste andere argument ls, dat hei
.ubliek in eigen plaats zou willen blijven. Maar
uist dit argument wordt door de praktijk van
iet N.T.C. ontzenuwd En niet alleen daar ln
Oldenzaal bijvoorbeeld verzette de Kunstkring
zich heftig tegen het organiseren van bezoek
inn de grote schouwburg in Enschede; voor
haar leden gemiddeld 8 A 12 km verderop. Men
vreesde, dat het ledental zou teruglopen. Het
omgekeerde bleek waar: het publiek had er
niets op tegen om de korte reis te maken, en dc
zoveel betere voorstellingen deden het leden
aantal van de Kunstkring Oldenzaal zelfs met
150 stijgen
Zo voert nu het N.T.C. uit de kop van ge
heel Noord-Holland de bezoekers aan naai
Amsterdam, waar het in het Concertge
bouw het grote orkest, in de Stadsschouwburg
de Opera en de grote toneelgroepen, onder
ideale omstandigheden geniet. Op gelijke wyze
zuigt het N.T.C. het publiek aan naar andere
regionale centra. Het publiek wil wei, en de
cultuurspreiding zou heel wat efficiënter kun
nen geschieden, indien deze methode aanhang
vond. Maar ze wordt nog te vaak door lokale
belangen doorkruist. Door steden, die op luttele
afstand van elkaar, elk een eigen moderne
schouwburg bouwen door gemeenteraden, die
de lokale vermakelijkheidsbelasting te zeer ter
harte gaat.
Alle problemen zouden geringer worden, in
dien het ministerie van O. K. en W. voor de cul
tuurspreiding een centraal orgaan schiep, dat
„streekplannen" zou kunnen ontwerpen. Dan
immers zou zulk een orgaan kunnen bemidde
len tussen dicht bijeen liggende plaatsen, opdat
men op gezamenlijke kosten, maar ook met ge
zamenlijke inkomsten, op de meest verant
woorde plek een theater -ou kunnen bouwen dat
publiek zou aantrekken ln een straal van tien
tallen kilometers rondom. Dan ook zou men
centraal met de Spoorwegen en busonderne
mers kunnen handelen over goedkope aanvoer
v^n zulk publiek.
Mede door X.V. en radio begint het bezoeken
van opera, toneel en concert steeds minder een
sociaal onderonsje van plaatselijke welgestelden
te worden; steeds meer een welbewust zoeken
van artistiek genot door een publiek uit ge-
mengder sociale mlUiem Het accent verschuift
van „elkaar ontmoeten" naar „het beste voor
verantwoorde prijs". En In deze verschuiving
zouden de re male centra tevens cultuurcen
tra kunnen worden. Ten voordele van het pu
bliek, van het gehalte der voorstellingen, en
van de oververmoeide artiesten.
ulturele
Cavalcade
UIA.. RALMhlR znde hoofdrol ver
vullen in de meuiof West duit se ver
sie van Md.dehen in Uniform", een
film die. m 19.11 'jioD bekendheid
verkieeg met l)m. Ahm Wieck in de
hoofdrol. Dorothea upealt nu de rol
van onderwijzeres m deze film.
HET FRANSE ministerie van onder
wijs, leunsten en wetenschappen
heeft zijn aanvankelijk» toezegging
voor een subsidie voor Fian^uise 8a-
gan's ballet „Le render vus man-
qué" ingetrokken. Het we. kscena-
no verschilde zoveei van dat waarop
de subsidie inderttja ic<is toegekend,
dat de inhoud geheel vent mierd was.
De produktxeleiders moeten nu de
lieve som van 2'/2 miljoei panes, ver
strekt als voorschot op de subsidie,
terugbetalen
EEN UITGEVERSHUIS te Frank
fort zal in 1959 een biogiafie. publi
ceren over de schrijver-filosoof Tho
mas Mann, die twee iaar geleden
stierf. De biografie zal geschreven
worden door Erika Mann, een doch
ter van de schrijver.
VIER NEDERLANDSE kunstenaars,
de violisten Willem Noske en Piet
Nijand de yam bist en cellist Carel
van Leeuwen Roomkamp en de cem
balist Hans Schouwman, hebben
sinds kort een nieuw kwartet ge
vormd omtei n naam .Jionate da
Camera" Dn msemhie zal zich uit
sluitend wijnen aan trio- en kwar
tetsonates uit at 17e en 18e eeuw.
DE DIRIGENT en muziekdirecteur
van het symfonie-oi kest van Pitts
burgh. William Steinberg, zal een
overeenkomstige positie aanvaarden
bij het Loudens Philharmonisch Or
kest. Hij zal zijn werkkring in Pitts
burg evenwel niet opgeven, maar
de leiding van beide orkesten op zich
nemen. 'lij heeft het plan twaalf we
ken per jaar in Londen op te treden.
HET ZUIDELIJK TONEEL zal
het seizoen 1958'59 ingaan als een
aanzienlijk versterkt doublure-gezel
schap onder directie van Robert de
Vries, Anty Westerling en Marius
Kip. Gerrit Lindenberg zal optreden
als zakelijk leider, terwijl regies zul
ten worden gevoerd door Richard
Flink, Elise Hoomans en Jan Retel.
De eerste drie zullen tevens hun
functies bij de toneelgroep Theater
blijven vervullen.