Duitsers leven door zonegrens al
jaren gescheiden van Duitsers
Twee Nederlandse immigranten
willen eiland kopen
MONUMENT HERINNERT AAN
RAMP PEAZEUS-VISSERSVLOOT
ACCOUNTANT H. BENADEELDE
VELE KLEINE SPAARDERS
DONDERDAG 20 FEBRUARI 1958
PROVINCIALE
ZEEUWSE
COURANT.
NIET HET GERINGSTE UITZICHT
Aan beide zijden groeit jeugd op
die elkaar niet meer verstaat
(Van onze correspondent in Bonn)
Toen op 12 september 1944 het einde van de tweede wereldoorlog
begon in zicht te komen de westelijke Grote Drie Duitsland in drie
bezettingszones verdeelden (Frankrijk kreeg pas later een kleine zone
van het door de Amerikanen bezette gebied toegewezen)legden zij het
land het kruis op, dat het nog heden ten dage te dragen heeft. De Sow-
jet-Unie kreeg daarbij op basis van de provinciale Duitse grenzen van
1937 niet alleen de gebieden Mecklenburg, Saksen-Anhalt, Thuringen
en de drie Pruisische provincies Saksen, Brandenburg en Pommeren, die
thans het grondgebied vormen van de zogenaamde Oostduitse, „Demo
cratische Volksrepubliek" maar eveneens Oost-Pruisen, dat zij later aan
Polen afstond in ruil voor een even groot Pools gebied, aan de Russische
grens.
Uit de drie westelijke zones is intussen de Westduitse Bondsrepubliek
ontstaan. De Sowjets hebben de onder hun militaire bestuur staande zone
ook een schijnvorm van „soevereiniteit" gegeven en de creatie togelaten
van evengenoemde volksrepubliek, welker „regering" in Oost-Berlijn (Pan-
kow) zetelt. Tussen de vroegere bezettingszones in het westen en oosten
des lands gaapt van Lübeck in het noorden tot Hof (in Beieren) de zoge
naamde zonegrens.
De Westduitsers blijven haar te
recht zolang er nog geen vredes
verdrag tussen Duitsland en zijn vroe
gere tegenstanders is gesloten een
zonegrens noemen. De Oostduitsers
hebben er een „staatsgrens" van ge
maakt, die zij niet alleen hebben voor
zien van gebrukielijke grensrequisie-
ten als hefbomen, douanekantoren,
grenspalen en dergelijke, maar ook
hebben uitgebouwd tot een grenslijn,
zoals die op het ogenblik nergens ter
wereld meer bestaat. Zij hebben oud-
premier Sir Winston Churchill in het
gelijk gesteld.
Deze voorzag de gevolgen van de
overeengekomen verdeling van Duits
land en net toekennen aan de Sowjets
van veei meer dan hun rechtens toe
kwam, toen hij begin juli 1945 in een
telegram aan president Truman als
eerste sprak van „een IJzeren Gordijn
van Lübeck tot Triest".
Het begint inderdaad in Lübeck en
strekt zich uit tot Triest. Van Lübeck
af tot en met de gehele lengte van de
Duits-Tsjecho-Slowaakse en de Tsje-
cho-Slowaaks-Oostenrykse grens is 't
gordijn inderdaad van ijzer: dwars
door Duitsland waar de zonegrens
1381 km lang is, loopt over een af
stand van rond 500 km een prikkel
draadversperring. Waar het prikkel
draad ontbreekt, loopt de zonegrens
door hardstenen bergland, waar men
geen palen voor versperring in de
grond kon brengen of wordt zij ge
vormd door rivieren en beken.
Maar waar geen prikkeldraad staat,
staan met regelmatige afstanden
zwaarbewapende manschappen van de
Oostduitse grenspolitie (vroeger
„Volkspolizei'^ geheten) bezette
wacht- en uitkijktorens, die men van
bondsrepublikeins gebied uit kan zien
(wat niet betekent dat er onzichtbaar
voor de waarnemer op Westduitse bo
dem, nog niet veel meer van deze to
rens staan).
Onmiddellijk achter het prikkel
draad of de andere versperringen
putten, muurtjes, Friese ruiters,
Doombarricaden en alarminrichtingen
begint een tien meter brede strook
grond, die is ontdaan van alles wat
erop stond en die van Lübeck tot Hof
is omgeploegd en zorgvuldig door de
grenspolitie wordt onderhouden, op
dat ieder voetspoor van illegale grens-
gangers (vrijwel uitsluitend van oos
telijke in westelijke richting) in de
aangeharkte aarde zichtbaar zal zijn.
Nog geen jaar geleden noemde
men deze strook de „Todesstrei-
fen" omdat de toen nog „Volkspoli-
zei" geheten Oostduitse grenspo
litie opdracht had om zonder par
don te schieten op iedereen, die of
alles wat deze strook betrad. Dat
heeft zo afschrikwekkend gewerkt,
dat niemand aan de west- of oost
zijde het ook maar waagt een voet
erop te zetten. Van „Todestreifen"
wordt sindsdien niet meer gespro
ken. al is de scheiding tussen Duit
sers er niet minder grondig om en
al brengt men nog genoeg humor
op om haar thans te betitelen met
„Pieck Allee" (naar de Oostduitse
„president" Wilhelm Pieck).
Voorposten der onderdrukking: Oost
duitse wachtposten langs de
zonegrens.
Prikkeldraad, wachttorens en de om
geploegde grensstrook zijn evenwel de
Oostduitsers nog niet voldoende ge
weest om hun „staatsgrens" te bevei
ligen. Achter de strook ligt een sper-
zone van 500 meter diepte, die alleen
mag worden betreden door de man
schappen en patrouilles van de Oost
duitse grenspolitie met hun herders
honden. Alle burgers, die in die streek
woonden zijn er uit geëvacueerd met
achterlating van woning, bedrijf of
boerderij die in vele gevallen vervol
gens zijn gesloopt om een beter
schootsveld te maken. Dan volgt ten
slotte nog een tweede sperzone van 5
km diepte, waarin de grenspolitie met
staat van beleg-volmachten de baas is
en die men zelfs als functionaris
van de Oostduitse communistische
partij slechts met een speciale
„Ausweis" mag betreden.
Op deze manier hebben de Oost
duitse machthebbers van hun
„staatsgrens" nog iets meer ge
maakt, namelijk de scheidingslijn
tussen twee totaal verschillende
systemen: de vrijheid in het westen
en de onderdrukking in het oosten.
Zij hebben vier „Autobahnen" van
West- naar Oost-Duitsland aan de
zonegrens opgebroken alsmede 32
A- en 123 B-wegen, plus 25 spoor
banen en een onnoemelijk aantal
waterwegen.
Gebleven zijn vier wegovergangen
(waaronder een Autobahn bij Helm-
stedt op de weg naar Berlijn), zeven
spoorwegovergangen en twee water
wegen. Zo grondig hebben de Oost
duitsers de grens naar de Bondsrepu
bliek niet kunnen „abriegein" of nog
elke week, maand in, maand uit, jaar
in. jaar uit zoeken rond vijfduizend
Oostduitsers de weg naar het vrije
westen.
Zjj ontvluchtten de communistische
onderdrukking via de nog altijd in
vier bezettingszones verdeelde voor
malige rijkshoofdstad Berlijn, waar
zij het oversteken van de tienmeter-
strook niet hoeven te riskeren. Zo le
ven aan beide zrjden van de zonegrens
Duitsers van Duitsers gescheiden.
Over deze noodloslijn heen spreken zij
geen woord meer met elkaar. Die uit
het westen proberen het nog wel eens,
maar die uit het oosten antwoorden
niet. omdat dat te gevaarlijk is.
„Ik hoop dat jullie gauw verdwij
nen", voegde mij een barse Oostduitse
„Grenzpolizist" toe, toen ik enkele
dagen geleden ergens in Hessen aan
de zonegrens stond en probeerde enig
menselijk contact tot stand te bren
gen. Dit echter is over deze onmense
lijke grens heen niet mogelijk.
Het is de tragiek der Duitse situa
tie, dat er niet het geringste uitzicht
bestaat dat zy eenmaal zal worden op
geheven en dat er aan beide zyden van
de tienmeter-strook een generatie
Duitsers opgroeit, die van dat ene on
gedeelde vaderland van weleer niets
meer weet, die van elkaar niets meer
weet, die zo langzamerhand eikaars
taal niet meer verstaat.
De verantwoordelijke leiders van
West-Duitsland erkennen, dat zij
in de allereerste plaats zelf aan de
thans geschapen situatie schuld
hebben en dat die de consequentie
is van het avontuur dat andere
Duitsers vóór hen zijn begonnen.
Wat aan de tragiek niets veran
dert, noch aan de problemen die
deze scheiding geheel afgezien
van haar politieke betekenis voor
Europa en de vrede op de wereld
heeft geschapen.
Verbodsbepalingen tegen
reclamevliegerij gevraagd
(Van onze parlementaire redacteur)
De liberale heer Cornel issen heeft
dinsdag bij de behandeling van de
begroting van Verkeer en Water
staat voor 1958 in de Tweede Kamer
de reclamevliegerij boven dichte
volksmenigten ter sprake gebracht en
aan minister Algera gevraagd, of het
niet gewenst is zekere verbodsbepa
lingen in het leven te roepen.
Tijdens storm in 1883
kwamen 83 vissers om.
Op 6 maart is het 75 jaar geleden,
dat het vissersdorp PeazensModder
gat, gelegen aan de Waddenkust van
Friesland, door een omvangryke ramp
werd getroffen. Maandagmorgen 5
maart 1883 lag in de Waddenzee voor
het dorp Moddergat de vissersvloot,
bestaande uit 22 blazers en aken, ge
reed, om voor de eerste keer van uat
jaar uit te varen. Het was een prach
tige zonnige morgen en op de zeedijk
heerste grote drukte. 109 man gingen
aan boord. Hieronder waren oude
schippers van boven de zeventig, maar
ook jongens, kinderen bijna nog.
Tegen de avond stak een sterke
noord-westelijke wind op, welke ge
durende de avond aanwakkerde tot
een zware storm, een storm welke
haar hoogtepunt in de vroege morgen
van de zesde maart bereikte. Zestien
schepen uit Moddergat en 1 uit Pea
zens, met 83 opvarenden gingen daar
ten noorden van Borkum, Rottumer-
oog, Schiermonnikoog en Engels-
mansplaat in een razende storm ten
onder. Een van de 17 schepen dreef
die dinsdagavond gekanteld op het
strand van Schiermonnikoog.
In het zwaar getroffen dorp Pea-
zens-Moddergat waren in een slag 50
weduwen, terwijl 150 kinderen hun
vaders verloren. De visserij van het
dorp Peazens-Moddergat was groten
deels vernietigd. Op de 700 inwoners
waren ruim 200 geheel brodeloos.
Binnen enkele dagen werd er een
provinciale commissie onder voorzit
terschap van de commissaris des ko-
nings opgericht om een hulpactie te
voeren. Er werd een bedrag van ruim
100.000 bijeengebracht. Voor die tijd
een aanzienlijke bedrag. De ergste
nood heeft men hiermede inderdaad
kunnen lenigen. Via renteloze voor
schotten kon een viertal gestrande
schepen weer in de vaart worden ge
bracht.
Op 6 maart zal een eenvoudig
monument worden onthuld ter ge
denking van deze ramp. De plaats
van dit monument zal dezelfde zyn
als die waar de vissers op 5 maart
1883 afscheid van hun familie na
men en van de kust vertrokken.
Het wordt geplaatst boven op de
zeewering by de Oere, een onderdeel
van het dorp Moddergat, Het van ba
salt opgetrokken monument is voor
zien van een .latuurstenen plaat,
waarop een opschrift is aangebracht
verzorgd door de Friese dichter D. A.
Tamminga.
Weer groep repatrianten
in Amsterdam aangekomen
Het s.s. „Zuiderkruis" is gisteren
na een drieweekse zeer voorspoedige
reis met 823 repatrianten aan boord,
gemeerd aan de kade van de stoom
vaartmaatschappij „Nederland" te
Amsterdam.
De reis begon op 28 januari in
Tandjong Priok met 824 passagiers.
De 70-jai*ige hulpbehoevende heer
A. F. J. van Hemert is tijdens de
reis overleden. Op de rede van de
Franse haven Brest heeft de „Zui
derkruis" een kort oponthoud ge
had, omdat via de havenmeester al
daar assistentie moest worden ge
vraagd voor de ontscheping van een
knaap, die aan een acute blinde
darmontsteking moest worden ge
holpen. Met zijn vader, de heer Pou-
blon, is de jongen per boot van boord
gehaald en naar een ziekenhuis ge
bracht.
Om half negen gisteren is de de-
barkatie begonnen van de passa
giers, waarvan 318 beneden de 12
jaar en 42 babies, alsmede 68 be
jaarden, waarvan de meesten ge
heel hulpbehoevend zijn. Twee ge
neesheren. 12 verpleegsters en 6
hulpverpleegsters hadden de zorg
voor deze allerjongsten en alleroud-
sten.
De familie Brockwell in de
Britse stad Epsom heeft
2.060.280 gulden gewonnen.
Dat was Öe prijs van de Britse
voetbalpool in het afgelopen
weekend. De moeder van het
gezin had de formulieren (kos
ten f 0.10) ingevuld. Ze deed
mee, hoewel ze geen verstand
van voetbal heeft.
Hoe zij dan het formulier
had ingevuld? „Ik vulde ge
woon de data van onze trouw
dag en verjaardagen in„" ver
telde zij. De chequè is aan de
heer Brockwell, die als voor
man werkt in een Londense
wijnhandel, overhandigd. Hij
kwam niet alleen, hij bracht t|
zijn gezin mee en tevens veer-
tig familieleden.
Het echtpaar Brockwell is ze-
ven jaar getrouwd. Onlangs
hadden zij besloten geld te
sparen voor het kopen van een
huis. Het eerste wat zij thans s
gaan doen is vakantie houden j|
in Majorca. Ze hebben ook
maar enige nichtjes uitgeno-
digd om mee te gaan....
(Op de foto het Britse echt- M
paar.)
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Gevluchte gevangenen
veroverden jacht.
Een twintigtal gevangenen is er in
geslaagd de Ecuadoriaanse gevange
nis op het eiland Isabella, een van
de „Galapagos-eilanden in de Stille
Oceaan, te ontvluchten.
Na een opi'oer in de gevangenis
hadden zij met kleine vissersbootjes
zee gekozen, waar zij een Ameri
kaans motorjacht ontmoetten dat op
weg was naar Panama.
De vluchtelingen overmeesterden
de opvarenden van het jacht de
eigenaar, zijn vrouw, een vriend en
vier bemanningsleden waarna zij
met het jacht koers zetten naar
Ecuador. Daar zijn zij op 45 km ten
zuidwesten van Esmeraldas geland.
Het jacht lieten zij toen vrij, na het
grondig te hebben geplunderd.
In Wenen wordt park
voor blinden aangelegd
De gemeenteraad van Wenen heeft
besloten in een van de voorsteden
van de Oostenrijkse hoofdstad een
park voor de blinden aan te leggen.
De blinden zullen de bloemen in het
park mogen betasten, waardoor zij
te weten zullen komen welke kleur
zij hebben en hoe zij heten. De bloe
men zullen voorzien worden van kaar
ten waarop in brailleschrift de kwa
liteiten van de bloemen staan ver
meld. Andere gegevens over de bloe
men waarin de blinden belang stel
len zullen worden gegeven via de
luidspreker.
.Er zal ook een dierentuin worden
aangelegd, waarin poni's, schapen
en zelfs koeien zullen worden onder
gebracht.
Waarschijnlijk ook geld
van kinderen verdwenen.
Hoewel het nog wel enige dagen zal
duren, voordat de totale fraude be
kend is, die de 60-jarige accountant
D. E. H. te Ammerstol heeft veroor
zaakt, blykt nu toch wel duidelijk,
dat zeer vele kleine spaarders de
dupe zijn geworden van de financi
ële mannpiiaties van de heer H., in
zijn functie van directeur van de
Ammerstolse spaarbankvereniging,
een voortzetting van de vroegere
spaarbank van de vereniging tot nut
van het algemeen.
Het staat wel vast dat de beide com
missarissen van de spaarbank ge
heel buiten deze affaire staan. De
zaak is eigenlijk aan het rollen ge
bracht toen de heer H., die ook plaat
selijk agent was van het NEZIFO,
een ziekenfonds in Den Haag, deze
zaak administratief niet meer aan
kon.
Bij het overnemen van het agent
schap kwam aan het licht, dat de
financien niet klopten. Het zou hier
om een bedrag van ongeveer 10.000
gaan. Het wantrouwen in een kleine
gemeente, als de ruim 1100 inwoners
tellende gemeente Ammerstol was
toen gezaaid.
Steeds meer kleine spaarders gingen
hun tegoed bij de spaarbank, die de
heer H. beheerde, opvragen en de
commissarissen van de spaarbank
riepen de heer H. naar aanleiding van
de geruchten ter verantwoording en
vroegen opening van de boeken. De
heer H. wist dat uit te stellen en ont
kende intussen, dat er iets verkeerds
bij de spaarbank zou zijn gebeurd. Na
herhaalde sommatie van de commis
sarissen van de bank opening van
zaken te geven, heeft de heer H. zich
bij de politie te Rotterdam gemeld.
Buiten de gewone spaarders zijn
ook de meeste kinderen te Am
merstol gedupeerd. Hun spaargel
den n.l. die zij op school brachten
werden op geregelde tijden door
de schoolhoofden afgedragen bij
de Ammerstolse spaarbank, die
niet is aangesloten bij een grote
bank, zodat het waarschijnlijk is
dat ook al de spaarcenten van de
Ammerstolse kinderen verdwenen
zijn.
De heer H. werd in Ammerstol tot
de notabelen gerekend. Voor de Onaf
hankelijke partij had hij sinds vijf
jaar zitting in de gemeenteraad en
in het verenigingsleven bekleedde hij
diverse functies.
Verder was hij hoofd van de V.G.L.O.-
school te Bergambacht, in welke tijd
hij ook reeds administraties onder
hield. Omstreeks 1950 vestigde hij
zich als accountant te Amsterdam.
De heer H., die in verzekerde bewa
ring te Schoonhoven is gesteld, zal
op een nader te bepalen dag worden
voorgeleid voor de officier van justi
tie te Rotterdam, mr. De Roemer.
HET TREINONGELUK BIJ
LEWISHAM
Machinist beschuldigd
van dood door schuld.
De machinist van de exprestrein, die
in december bij Lewisham, zuid-Lon-
den, achter op een stoptrein inreed,
waardoor negentig personen om het
leven kwamen en 175 werden ge
wond, zal terecht moeten staan o
beschuldiging van dood door schuli
De 61-jarige bestuurder wordt de
dood van de conducteur van de" aan
gereden trein ten laste
Twee jonge Nederlanders die SS jaar geleden
op Ellis Island voet aan wal zetten met samen
85 cent op zak, hebbeti thans aangeboden het
eiland te kopen voor 100.000 dollars. Het succes
verhaal van Albert en Henry Shotmeyer uit Cyc-
koff, Neiv-Jersey, begon op een warme juli-dag in
juli i?i 1925, toen zij de oude „Nieuiu Amsterdam"
verlieten om Ellis Island te betreden. Hun hoop
op succes in de „nieuwe wereld" konden zij toen
nergens anders op baseren als ov hun opleiding
voor monteur.
Het Ellis Island wil
len zij benutten als een
opslagplaats voor ben
zine.
Het bod op het
eiland was van de 21
het hoogste op één na.
De meest biedende wil
201.000 dollar geven
voor Ellis Island, waal
meer dan 15.000.000
Amerikanen sedert
1890 een nieuwe tor
komst begonnen.
De gebroeders Shot
meyer hebben een sim
pele verklaring voor
hun succes. „We had
den een beetje en dit
lieten we groeien". De
twee broers kochten
hun eerste benzine-sta
tion op afbetaling na
enkele jaren zeven da
gen per week te heb
ben gewerkt als door
smeerders om een fi
nanciële basis te leg
gen. Na drie jaar had
den zij hun eerste sta
tion al vrij en kon wor
den begonnen met de
verwezenlijking van
een keten van stations,
met als hoofdkwartier
Hawthorne, in New-
Jerscy.
Henry, 47, de oudste
van de twee broers, zei
dat hun bod was inge
geven door sentimente
le en zakelijke motie
ven. Volgens hem kun
nen op het eiland 30
opslagtanks met een
capaciteit van 60 mil
joen gallon worden ge
bouwd.
Wat de sentimentele
zijde van het bod be
treft, volgens Shot
meyer kunnen enkele
van de grotere gebou
wen op het eiland gra
tis ter beschikking
worden gesteld als ver
gaderplaats voor offi
ciële groepen en reli
gieuze bijeenkomsten.
Naar de mening van
de heer Shotmeyer be
staat er een "gerede
kans, dat hij, hoewel
niet de meest-biedende,
de uiteindelijke koper
van het eiland zal wor
den. Veel hangt hierbij
volgens hem af van
wat hij noemt „techni
sche overwegingen".
Het is echter bekend,
dat de Amerikaanse
regering bij de gun
ning rekening zal hou
den met de morele
plannen van de koper.
Zij zou graag zien dat
de historische kwalitei
ten van het eiland,
voor zovelen het sym
bool van een nieuw le
ven, in het belang van
de gemeenschap wor
den gehandhaafd.
De beslissing zal 1
april vallen. De rege
ring zal dan hebben
uitgemaakt of het
eiland zal worden ver
anderd in een centrum
voor narcotica, een col
lege, een terrein voor
tentoonstellingen of
een opslagplaats.
De Shotmeyers heb
ben ieder twee jonge
kinderen. Zij wonen in
Hawthorne, waar het
hoofdkwartier van hun
onderneming is geves
tigd.
Uit Indonesië kwamen
12.155 mensen naar ons land
Tot 2 februari 1958 zijn sedert de
gebeurtenissen in december uit Indo
nesië in Nederland 12.155 personen
aangekomen. Op grond van het laatst
bekende vaarschema van het directo
raat-generaal voor de scheepvaart
worden in de periode van 3 februari
tot 1 april 1958 nog circa 12.400 per
sonen in Nederland verwacht (exclu
sief vliegtuigpassagiers aankomende
in maart 1958, waarvan nog geen aan
tallen bekend zijn). Dit deelt de minis
ter van maatschappelijk werk mee in
haar memorie van antwoord aan de
Tweede Kamer over de begroting
1958 van haar departement.
Het sluiten van alle Nederlandse
consulaten buiten Djakarta heeft het
verlenen van maatschappelijke steun
aan Nederlanders in Indonesië zeer
bemoeilijkt. Men is er evenwel op Ja
va in geslaagd, daar waar de ambte
lijke functionarissen zyn weggevallen,
de werkzaamheden zo veel mogelijk te
doen overnemen door plaatselijk ge
vormde comité's van particulieren. De
steunuitkeringen konden daardoor
onbelemmerd doorgaan.
Hoewel op plaatsen buiten Java als
gevolg van het geheel ontbreken van
enig ambtelijk apparaat de steunuit-
betaling met meer moeilijkheden ge
paard gaat, zijn voorzieningen getrof
fen om de voortzetting van de steun
verlening zo veel mogelijk te waar
borgen.
Vordering van ex-K.N.l.L-
Ambonees afgewezen
De rechtbank te 's Gravenhage
hee'ft gisteren uitspraak gedaan in
het proces, dat een ex-K.X.I.L.-Am-
bonees aanhangig had gemaakt te
gen de Staat. De ex-K.X.I.L.-Ambo-
nees meende, dat hij nog steeds de
status van militair heeft omdat zijn
ontslag uit het K.N.I.L. en daarna uit
de K.L. niet geldig zou zijn.
Hij beriep zich op de bepaling in
de algemene dienstorder van 1935,
dat K.NJ.L.-militairen ontslagen
moeten worden op de plaats van hun
keuze. Dit zou in zijn geval niet zijn
gebeurd.
De rechtbank wees de eis van de
ex-K.N.I.L.-militair/af. Het niet op
volgen van de algemene order, zo
overwoog de rechtbank, tast de gel
digheid van het ontslag niet aan.
Deze aanspraak op de bepaling is
met zodanig, dat er te allen tijde
aan moet worden toegegeven.
De tweede eis van de Ambonees,
dat zijn ontslag uit dc K.L.. waar
naar hij na de beëindiging van het
K.N.I.L.-verband was overgegaan,
ook nietig zou zijn. wees de recht
bank eveneens af. De argumenten
voor het afwijzen van deze eis waren
dezelfde als die voor de eerste vor
dering.
Soble slikt anderhalf
pond spijkers enz. in
Jack Soble, de in Amerika ver
oordeelde Russische spion, heeft ge
poogd zelfmoord te plegen door an
derhalf pond spijkers, schroeven en
moeren in te slikken, kort voor hij
van zijn gevangenis naar New York
voor verder verhoor naar elders zou
worden overgebracht. Dit onthulde
dinsdag de openbare aanklager Dou
glas. In een New Yorks ziekenhuis
werd Sobles maag operatief ge
leegd
De Britse koningin-moeder Eliza
beth is per vliegtuig uit Nieuw-Zee-
land te Canberra aangekomen voor
een rondreis door Australië.