Mr. Irwin: in 41 jaar
44 nieuwe auto's
DAF-personenwagen is „zo
oud als Huub zelf"
's Werelds snelste auto staat
nu in Amsterdam
ALGEMENE ZEEUWSE
NIEUWE AUTO-POLIS
Algemeene Zeeuwsche Verzekering Maatschappij N.V.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT.
DINSDAC 11 FEBRUARI 1958
ZO LANG MOGELIJK GEHEIM GEHOUDEN
p De D.A.F.-personenwagen: niet
H groot, maar wel ruim. 'elegant en
aantrekkelijk en voorzien van een
technische wereldprimeur: de „vario-
matic" transmissie.
Vervroegd verjaarscadeau kreeg
in vier jaar vorm
(Van een verkeersredacteur)
„De gedachte aan een personenwagen is zo oud als Huub
zelf", zeggen ze met enige overdrijving bij de DAF, waar nie
mand ooit over doctor Van Doorne spreekt. Dertig jaar oud
is die gedachte zeker, want een jaar nadat in 1927 de „Spij-
ker"fabriek sloot, mijmerden Wim en Huub van Doorne in
hun Eindhovense constructiewerkplaats al over een helemaal
Nederlands licht bestelwagentje. Het is er nooit gekomen,
want ze hebben zich er grandioos op verkeken. En daar scha
men zij zich echt niet voor. Want in de dertig jaar, die er op
volgden, hebben ze wel gezien, wat er bij het maken van ver
voermiddelen allemaal te kijken komt.
Het begon met aanhangwagens.
De naam D.A.F. werd gekozen
Van Doorne's Aanhangwagen Fa
briek. Met de mogelijkheid van die
,,A" van aanhangwagen later de
,,A" van automobiel te maken. Dat
geschiedde in 1950 toen de D.A.F.
complete bedrijfsauto's ging leve
ren. En de laatste stap was korU
geleden de opening van de eigen
motorenfabriek. Een razende groei
kenmerkte dit bedrijf. Originele
ontwerpen, speciaal wat betreft
as-constructies eveneens. En ook
nog een grote aandacht voor pre
cisie.
Ondanks al het werk had de
gedachte aan een personenwa-
Sen Huub niet losgelaten. „Als
c zestig ben, moet hij er zijn.
Dat wordt mijn verjaarscadeau,"
heeft Huub eens gezegd. In 1960
wordt dr. Van Doorne zestig.
De personenwagen is er nu al
en volgend jaar in produktie.
Hij heeft echter jarenlang met
meer dan alleen die personen
wagen in zijn gedachten rond
gelopen: die wagen moest een
heel andere transmissie krijgen
dan iedere andere wagen. En hij
dacht daarbij aan de V-snaar,
die in de industrie zijn betrouw
baarheid al bewezen had.
In 1954 vond de eerste bespre
king plaats met de chef van de
technische afdeling. ,,Ik wil een
ruime, goedkope, gemakkelijk te
onderhouden wagen brengen met
een automatische transmissie," zal
de directeur ongeveer gezegd heb
ben in die eerste bespreking. Er
werden mensen vrijgemaakt om de
aandrijving, de motor, de wiel
ophanging te gaan uitwerken. En
toen men het in eerste opzet over
die drie technische punten eens
was, is men over de vormgeving
gaan praten. De „stylist" van de
D.A.F. kwam erbij. Wat zijn de
eisen? Alweer: een kleine, ruime
wagen, niet te duur, aantrekke
lijk. Maar er was méér. Sinds die
eerste bespreking en ook nog wel
even daarvoor tekende zich een
duidelijke ontwikkeling af, vooral
in Duitsland. Daar had je aan de
ene kant de Volkswagen: goed
koop, betrouwbaar, stevig, een
echte auto. En aan de andere kant
de gecarrosseerde scooters, de
„scootmobiles". Die klassen gingen
naar elkaar toegroeien, tot een
nieuwe klasse: een lichte, kleine
maar niettemin volwaardige auto
Doelbewust is daar op aange
stuurd.
Eerst in klei
De motor was er nu: een tvvee-
rilinder boxermotor van 600 cc. De
transmissie was er ook en eveneens
de wielophanging. Baar moest dus
een carrosserie op komen. De sty
list ging aan het werk. Eerst in het
klein, in klei. Daarna iets groter,
in gips. Want de aërodynamische
eigenschappen moesten zo gunstig
mogelijk zijn, dus er zou een mo
del beproefd worden in de wind
tunnel van het Nationaal Lucht
vaartlaboratorium te Amsterdam.
Wie zich erover verbaast, dat de
achterruit van de D.A.F.-wagens
niet vloeiend in de staart over
loopt, vindt hier het antwoord: die
gebroken lijn geeft een veel gro
tere stabiliteit bij zijwind, hetgeen
vooral In ons land van groot be
lang is.
Tussen die windtunnelproeven
en het eerste kleimodel is er na
tuurlijk het nodige gewijzigd.
Maar tenslotte is er een gips
model van één op één gekomen.
En daar hebben alle mensen, die
ermee te maken hadden, met hun
vrouwen omheen gestaan en ze
hebbenallemaal hun verlanglijstje
„Met ceiv huifje en een ander
neusje kun je al veel camoufleren."
Deze wagen.hebben sommige men
sen op de weg zien rijden.
Alle schadeverzekeringen
Vraag inlichtingen bij onze vertegenwoordigers of ten kantore der
Maatschappij, Houtkade 11, Middelburg
TELEFOON 01180—3443
AUTO-SPUITBEDRIJF
JC. HOOGERHEYDE
Vlissingen,
VOOR PRESTA WERK.
Privé-adres Leeghwaterstraat 52.
Werkplaats Keldermanstraat.
opgemaakt. Er waren zelfs twee
verschillende zijkanten, dus er
was nog keuze mogelijk. Toen
men ongeveer wist, hoe de carros
serie zou worden, is men de vloer
gaan maken. Met een willekeurig
carrosserie kon men vast gaan
rijden.
Sportief spel
En daarmee begon het spelletje
met de vakpers. Want er is een
sportieve strijd ontbrand tussen
de D.A.F. en een aantal vakjour
nalisten. De echte wagen hebben
ze nooit gezien, wel een gecamou
fleerde. „Zo'n camouflage is niet
eens erg moeilijk: een ander neus
je en een huifje over de achterkant
maakt al een enorm verschil,"
meenden ze bij de D.A.F. Ze zijn
met die proef wagen en later
wagens de bossen achter Eind
hoven ingegaan. Zwaar terrein,
dat nodig was om de betrouwbaar
heid van de transmissie te beproe
ven, ook. bijvoorbeeld in een halve
meter water of op een eeuwenoud
karrespoor. In die bossen konden
dat loze kapje en die huif er wel
af. Daar drong niemand door.
„Toen we tijdens het wegrijden-
op.de openbare weg eens achter
volgd werden door journalisten
was de chauffeur zo slim, een
paar maal gas weg te nemen, zo
dat de achtervolgers niet merk
ten, dat er helemaal niet gescha-
keld werd. Op een gegeven mo
ment is het ons gelukt een foto te
maken van de fotograaf, die pro
beerde onze wagen te fotogra
feren."
Men wilde de zaak zo lang mo
gelijk geheim houden. „We mogen
nu wel zeggen, dat we een beetje
geschrokken zijn, toen er een scoo
ter met V-snaaraandrijving op de
markt kwam," wordt ons verteld,
nu het geen geheim meer is. Men
had méér redenen voor geheimzin
nigheid. Al was het alleen maar,
omdat een prototype nog zoveel
veranderingen kon ondergaan en
men zich beslist niet wilde binden.
Ook binnen het bedrijf kon men de
zaak onder de roos houden. Slechts
éénmaal is er iets uitgelekt. Kort
geleden. toen het niet zoveel kwaad
meer kon.
„We hebben het samen
gedaan'
Die terreinproeven hebben jaren
geduurd. En nog steeds rijden
twee D.A.F.-wagens dag en nacht
door Nederland. Daar zitten geen
monteurs op. Als een monteur iets
hoort, gaat hij zoeken wat Jiem
niet bevalt, gaat hij sleutelen. Dat
mag nu juist niet. „Als er iets aan
die wagens mankeert, moeten ze
inaar opbellen. Dan komen we wel
kijken," zeggen de technische men
sen. Ip drie ploegen rijden ze, con
tinu 24 uur, met die wagens, dat
is maandenlang zo'n 600 lot
800 kilometer per dag.
Van 1954 af is er aan die ge
heel Nederlandse wagen gewerkt.
Door Nederlanders. Zij hebben
natuurlijk namen. Maar Huub zelf
zou niet willen, dat hij alleen als de
geestelijke vader van die wagen
genoemd zou worden. Samen met
zijn mensen vormde hij een team.
Daarom zeggen ze: „Noem onze
namen niet. We hebben liet samen
gedaan."
Even schakelen..
WIST U..
dat er schepen zijn die 800 perso
nenauto's kunnen bergen. (Dat zijn
twee grote marktpleinen vol met wa
gens)
-rS- dat het prestatieverschil tussen de
kleine en grote auto's steeds minder
wordt. Zo staaf het wereldrecord
over 10.000 km op een. nog geen 1000
cc motortje van de Fiat-Abarth. Het
autootje reed deze afstand met een
gemidelde snelheid van 169 km per
uur.
dat 20.000.000 (20 miljoen) auto's In
het afgelopen jaar de Rotterdamse
Maastunnel passeerden, terwijl de
maximumcapaciteit indertijd geschat
was op 17 miljoen.
„OM VAN TE DROMEN"
In klei-met-plasticine ontstond
het eerste modd voor de carrosse
rie. Een wat groter gipsmodel ging
later naar de windtunnel.
Remmen is het
grootste karwei
Een tentoonstelling of een show
schynt niet compleet te zijn als
er niet iels .dromerigs" staat:
een droomjurk. een droomkeuken of
een droomhuis. Zo heeft de 39e K.A.I.-
tcnfoonsteHing in Amsterdam ook iets
„om van te dromen". I)at Is niet een
Roll Royce of een Mercedes 300 SL,
maar een automobiel die wérkelijk
niet te koop is, a| zou men er ook ton
nen voor willen of kfinnen neertellen.
Het is namelijk de snelste auto ter
wereld, de „Railton Mobil Special",
waarmee de Britse coureur John Cobb
op de Bonneville zoutviakte in de Ver
enigde Staten een snelheid haalde van
schrikt u niet 634,2 kilo
meter per uur.
Deze auto, die men eigenlijk beter
oen monsterachtige machine op wielen
zou kunnen noemen, bezorgt ons land
een Europese primeur, want de „Rail-
ton" is nog niet eerder op het vaste
land tentoongesteld geweest. Hij staat
overigens al in een museum, omdat
het geen praktisch bruikbaar voertuig
is en ook omdat men waarschijnlijk
niet verwacht, dat het record van
John Cobb spoedig zal sneuvelen.
Want het is in menig opzicht een
weinig aantrekkelijke onderneming
om te proberen toch Iets harder
te rijden dan deze John Cobb. De
wagen alleen kost ai ruim 400.000
en wil men er werkelijk records
mee breken, dan komt daar nog wel
eens zo'n bedrag bij voor de voor
bereidingen.
De „Railton" heeft drie vcrsncllin-
fen, waarvan de eerste wordt ge
mikt tot 220 km en dc tweede tot
380 km. Om de motoren te starten
duwt 'n vrachtwagen de raceauto aan
tot de vlammen brullend uit de uit
laatpijpen slaan.
De aanloop van de wagen voor een
recordpoging is vele kilometers
lang. Het gaat om de maximum
snelheid over een gemeten mijl. Als
ook de uitloop voltooid is. worden
snel banden vernieuwd in één rit
zijn n.l. de loopvlakken geheel ver
sleten wordt brandstof en ijs
voor koeling ingenomen en moet de
terugweg afgelegd worden. Dat is
voorschrift, want anders zouden
alle recordbrekers de wind in de rug
nemen.
Geen sensatie meer
John Cobb vestigde ztfn record al
meer dan tien jaar geleden, in 1947.
Toen men hem vroeg: „Hoe voelde u
zich bij 630 km per uur?" antwoordde
deze flegmatieKe Engelsman: „Je
hebt geen tijd om te voelen, alles gaat
zó enorm snel en je moet je zó sterk
concentreren op de bakens van de ge
meten mijl, dat er geen spoortje van
sensatie oye^blijft". Hoe machteloos
de bestuurder van zo'n wagen is. blijkt
wel uit het gezegde van Cobb: „Toen
ik 'boven de 480 km kwam. was er
geen beweging meer in het stuur te
krijgen. Toen <le wagen de mijl gepas
seerd was, liét ik de snelheid lang-
ALS DE BANDEN SLIJTEN
Als straks de poorten van de 39ste R.A.I.-autotentoonstellïng weer
gesloten worden, zullen duizenden die er met de bedoeling kwamen
een auto uit te zoeken, zich afgevraagd hebben en misschien
nóg afvragen welke, ja welke... De keus is dit jaar overweldigend
groot, omdat de concurrentie de prijzen dicht op elkaar heeft ge
schoven. Het valt dus niet mee voor wélk doel men ook een
wagen wil kopen om te zeggen: die en geen ander!
Nee, dan heeft de Engelsman Irwin, met wie wij dezer dagen in
-contact kwamen, hei heel wat gemakkelijker. Hij heeft er zijn hele
leven nimmer mee getobt wélke auto hg' zou kopen, omdat hij ze een
voudig allemidl aanschafte. Dat is bijna niet te geloven; toch is het
waar dat mr. Irwin enkele maanden geleden zijn 44ste auto kocht,
sinds liij in 1916 besloot zich een Carden Motorcar aan te schaffen.
Dat was toentertijd een prachtig wagentje met een luchtgekoelde
JAP-motor die de bestuurder in staat stelde zes paardekrachten uit
't gasmagneetje te draaien...
Na de oorlog - in 1945 was mr. Jrwin aan zijn twintigste wagen
toe en in de laatste twaalf jaar kocht hij er dus nog gemiddeld twee
per jaar bij.
„Ik ben geen autohandelaar", vertelt mr. Irwin ons, ,,en 't interes
seert me ook niet wï® maakt; ik houd alleen van veel, veilig en
comfortabel rijden en daarbij niet steeds in dezelfde wagen". Pech
wil deze Engelsman naar het schijnt niet hebben, want zodra de
banden van zijn wagen enige slijtage beginnen te vertonen, gaan
zijn auto's de deur uit en komen er nieuwe. Daarom kan hij zeggen
zijn hele leven without troubles" te hebben gereden. „Daar is 't mij
om te doen: genoegen beleven aan autorijden en dat is voor my in
Jde eerste plaats het comfort en veiligheid".
Mr. Irwin heeft niet uitsluitend liefhebberij voor dure wagens. Hij
heeft ze. in vele soorten gehad: eenvoudige Engelse en contihentale
wagens hoewel er ook een aantal exclusieve op zijn lijstje staan:
een Mercedes Benz, drie soorten Lancia's, een Porsche naast een
Fiat, een Renault en een Morris 1000. En mr. Irwin zou geen recht
geaarde Brit zijn als er ook niet een Bentley bij is.
Hij heeft slechts twee Amerikanen gehad: een Chevrolet en een
Buick. „Ze zijn me te groot, ik kan er in de opeengeplakte verkeers-
massa's niet mee Weg en waar krijg je tegenwoordig in de stad
ruimte om te parkeren?" Mr. Irwin houdt bovendien niet van
chroom al vindt hij wel, dat de Amerikanen ons op mechanisch ge
bied toch wel wat voor zijn.
Zijn 43ste auto was een Porsche. Omdat zijn dochter ook wilde rijden,
kocht hij zijn 44ste: een Renault Dauphine. Waarom? Ja, toch is 't
zo, mr. Irwin vindt dat wat goedkoper_als er eventueel brokken
komen...
Op bijgaande foto's ziet u deze Engelsman, die zich kan veroorloven
auto's te kopen zoals wij sigarenbandjes sparen.
Mr. Irwin bij één van zijn eerste wagens: een licht model A.C.
11922); vierendertig jaar later in een „Messerschmitt (dat was even
een teruggang .wegens de benzincschaarste gedurende de. Suez-crisis)
en tenslotte de 40ste, 41ste en 42ste wagen: resp. een Morris, een
Bentley en een Porsche.
zaam teruglopen tot 500 km om dan
heel lichtjes te remmen.
Dat remmen 1». naar het schynt, het
grootste karwei. Is de druk op de rem
men iels te zwaar, dan verbranden de
banden in een onderdeel van een se
conde.,..?..
De Railtonheejt een gestroomlijn
de carrosserie van een aluminium le
gering, met eronder ccn ingenieus
mechanisme. De wagen heejt. twee
motoren met ccn cilinderinhoud van
bijna 2/f.Ot)0 cc.. Het totaal vermogen
is 2600 pk.
