Het Loo wordt gereedgemaakt voor gerepatrieerden Middenstanders en landbouwers tegen kinderbijslagverzekering DE VIJF RIETVINKEN De noodlottige roos 8 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 5 FEBRUARI 1958 Meubilair mogen zij meenemen In de loop van de volgende week, vennoedelyk op 10 februari, zullen ruim zeventig uit Indonesië gerepa trieerde Nederlanders, hun intrek ne men in een gedeelte van het Konink lijk Palels Het Loo. Een gedeelte van het palels ls. zoals gemeld, ter be schikking gesteld, en wel dat gedeelte waar na de watersnoodramp van 1 fe bruari 1953 slachtoffers huisvesting hebben gevonden. Bovendien is een aantal kamers aan de zogenaamde empire-gang vrijgemaakt. De intendant van het Koninklijk Paleis en domein Het Loo, jhr. D. J. A. A. van Lawick van Pabst en de particulier secretaresse van H.K.H. 6rinses Wilhelmina, mej. J. C. M. M. eldens hebben zich bijzonder beijverd om deze huisvesting mogelijk te ma ken. De uitvoering van de plannen werd opgedragen aan de heer P. C. Wiess- ner. hoofd van de huishoudelijke en technische diensten en speciale werk zaamheden op Het Loo. Hij regelde in dertijd ook de huisvesting van waters noodslachtoffers en Hongaarse vluch telingen. Bovendien heeft hij zelf vele jaren in Indonesië doorgebracht, zodat de daar opgedane ervaring hem nu uiter mate goed van pas komt. Het inrichten van de' vertrekken voor de gerepatrieerden geeft op Het Loo veel werk. Alle kamers moeten worden vrijgemaakt. De intendant, de heer Wiessner en de opperhoutvester hebben zelf hun kamers ontruimd en elders in het paleis hun intrek geno men. Verscheidene van de ter beschik king gestelde kamers worden opnieuw behangen. De heer Wiessner houdt daarop toezicht doch moet zich bo vendien bezighouden met de aankoop van alles, wat voor de inrichting en huisvesting nodig is. Dat betreft niet alleen de stoffering en het meubilair, maar ook serviesgoed, beddegoed enz. Boven bevinden zich 3 bedden en op de begane grond 30. Het ligt in de bedoeling de kamers op de begane grond zoveel mogelijk voor bejaarde gerepatrieerden te bestemmen. Er zijn kamers voor gezinnen van 2, 3 of 4 personen. Er is zelfs woon ruimte voor een gezin van 6 per sonen. De inrichting van de kamers B. Krijger volgt Kiveron op bij Zaken Overzee In de vacature, ontstaan door het per april a.s. verleende ontslag aan J. M. Kiveron, is benoemd tot secre taris-generaal van het ministerie van zaken overzee, de heer B. Krijger, thans werkzaam als chef directie Nederlands Nieuw-Guinea van dat ministerie. Hond lóópt liever H Een prachtige wolfshond, Maxie genaamd, heeft een in cident veroorzaakt aan boord van een lijnvliegtuig dat de dienst tussen Tel Aviv en Rome onderhoudt. De Amerikaanse eigenares van Maxie, miss Fried Stewart, had haar hond in een grote kooi aan boord la ten brengen. Maxie was ech ter geen gemakkelijke hond en hoewel men hem een slaapmid del had ingegeven begon nij al gauw zijn kooi te vernielen, en daarna zelfs in de kabels van de staartroeren te bijten. Maar de bemanning bemerkte weldra, dat er iets ongewoons aan boord gaande was en de com mandant besloot veiligheids halve naar het vliegveld, waar van men zojuist vertrokken was, terug te keren. Nadat de noodzakelijke repa- ratie verricht was, vertrok het toestel voor de tweede maal naar Rome waar het met vijf uur vertraging arriveerde, zij |j het ook zonder mujuffrouw Stewart en haar hond, want de luchtvaartmaatschappij had ge- weigerd om Maxie nóg eens aan boord te nemen... liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii'iiiiiiiiiiiiiiiïii is zodanig, dat de bewoners zich hier ook overdag kunnen terugtrek ken, wanneer zij zulks wensen. Daarnaast is er een ruime recrea- zaal. waarin rotan stoelen staan, die met fleurige kussens zyn over trokken en een eetzaal, die des avonds kan worden gebruikt voor diegenen, die schrijfwerk hebben te verrichten. Bij de eetzaal bevinden zich een dien kamer en een keuken. De recreatie zaal is ondergebracht in de zogenaam de „wapenzaal" en de eetzaal in een zogenaamde „rookzaal". Voorts is er een ziekenkamer met vier bedden, een kamer voor de leidster en een kamer voor een verpleegster. Het ligt ln de bedoeling, dat de hier gehuisveste gerepatrieerden te zijner tijd, waneer zij over een eigen woning beschikken, het meubilair en alles wat voor hen is aangeschaft, meekrijgen. Als leidster zal optreden zuster T. Baas, die met watersnoodslachtoffers indertijd in Het Loo al veel ervaring opdeed. De Apeldoornse gemeentelijke sociale dienst heeft de supervisie over het geheel. Prins Frederik de Merode te Brussel overleden Prins Frederik de Merode, voor zitter van het Belgische Rode Kruis, is maandagnacht op 47-jarige leeftijd te Brussel aan een hartziekte overle den. Hij zat maandagavond nog een bij eenkomst van de algemene raad van het Rode Kruis voor. Drie jaar gele den onderhandelde hij te Moskou over de repatriëring van de laatste Belgische gevangenen in Rusland en bereikte hij gunstige resultaten. Wellicht wordt Löns vaste bezoeker van Luns West-Duitsland wil hem tot ambassadeur benoemen In het raam van een groot aantal wisselingen in de buitenlandse diplo matieke dienst van de Bondsrepubliek zal naar in Bonn verluidt, ook de Duitse ambassadeur in Den Haag, dr. Hans Mühlenfeld, worden vervan gen. Als zijn opvolger wordt in Bonn genoemd de huidige leider van de per soneelsafdeling van het ministerie van buitenlandse zaken, dr. Joseph Löns. De heer Löns werd op 14 november 1910 geboren. Hg studeerde rechten en was na zijn promotie,voor en tij dens de oorlog werkzaam als leider van de juridische afdeling van een verzekeringsmaatschappy. Na de oor log kreeg hij een functie in de ge meenteadministratie van Keulen. Hij trad toen bovendien op als privé- secretaris van de latere bondskanse lier dr. Adenauer, die hy belangryke steun verleende bij de oprichting van de Christelyk Democratische Unie in de Britse bezettingszone. Van 1945 tot 1948 was de heer Löns algemeen secretaris van deze partij. Hg werd in 1948 gekozen tot wethouder van de stad Keulen, een functie die hg vervulde tot 1952, toen dr. Adenauer hem naar Bonn. riep om de leiding van de organisatie-afdeling van het personeelsbureau van het ministerie van buitenlandse zaken op zich te nemen. Dr. Löns werd in 1954 be noemd tot hoofd van de personeels afdeling met de titel van ministerial- direktor./ Een interessante bijzonderheid omtrent de kandidaat voor de am- bassadeurspost in Den Haag is, dat hij in Nederland het levens licht zag. Naar wjj vernemen is de heer Löns namelyk geboren in Zundert in Noord-Brabant tydens een bezoek dat zijn ouders daar brachten. Zijn vader was een schoolopziener uit Keulen. Moeder zong Joods kinderliedje: gezin na veertien jaar herenigd Veertien jaar geleden zag een Joods echtpaar hoe Nazi-schildwach ten hun vier-jarig doch tertje in een vracht auto wierpen, die met onbekende bestemming van het Poolse con centratiekamp Vilno wegreed. Het echtpaar Galperin gaf evenwel nimmer de hoop Op hun dochter nog eens terug te zien en zowaar werd het gezin zondag herenigd, hun dochter Barbara was inmiddels een knappe achttien jarige blondine gewor den. Na de scheiding van haar ouders door de Nazi's had 'n Pools ge zin zich over 't lot van het meisje ontfermd. Zij was zich haar af komst nooit bewust ge weest totdat korte tijd geleden haar pleeg ouders haar tijdens een ruzietje hadden toege voegd dat zij „Joods bloed in de aderen had", waarna op haar aandringen het weinige bekende omtrent haar geschiedenis werd ont huld. Een Joods wees huis te Krakau nam haar daarna op en la ter stuurde een Joodse organisatie haar naar Israël. Zo las op zekere dag het echtpaar Gal perin een advertentie waarin om opsporing van Barbara's familie werd verzocht. Hoop vol gestemd vertelde Galperin aan de auto riteiten dat zijn doch ter een moedervlek op haar dij moest hebben. Dit bleek bij Barbara ook het geval, maar men vond dit nog niet overtuigend genoeg. Het drietal werd met elkaar geconfronteerd en toen kreeg moeder Galperin de ingeving 'n Jiddisch kinderliedje te zingen. En Barbara, die tot toen toe niet bewust die taal had 'gekend, herinnerde zich plotseling de woor den en zong het lied mee, dat ze veertien jaar geleden op haar moeders schoot had ge leerd. Concessies B.P.M. in Atjeh ■en N.-Sumatra ingetrokken De concessierechten van de B. P. M. op de olievelden in Atjeh en Noord-Sumatra zijn gisteren blijkens een officiële bekendmaking inge trokken. De olievelden en de instal laties in de twee gebieden zijn tot staatsbezit verklaard. In de verklaring wordt gezegd, dat het beheer en de exploitatie van de olievelden (Oost-Atjeh blok en Tamiang blok) en de installaties zul len worden overgedragen aan een „bona fide nationale oliemaatschap pij", die haar zetel in Djakarta zal hebben. Dit zal gebeuren aan de hand van voorschriften, die later zul len worden vastgesteld, aldus de be kendmaking. 7n Brussel bij het „Gare du Midi een ondergronds tramstation ge bouwd, zodat de verkeersopstoppin gen bij het station wellicht tot het verleden gaan behore>i. De foto geeft een beeld van het Y-vormige onder grondse tramstation. ADRES AAN TWEEDE KAMER Ten hoogste een regeling met inkomensgrens van f4.000,- De Koninklijke Nederlandse Mid denstandsbond en het Koninklijk Ne derlands Landbouw-comlté hebben ln een adres aan de Tweede Kamer het wetsontwerp voor een algemene kin derbijslagverzekering als onaanvaard baar van de hand gewezen. Zij zijn van oordeel dat de voorge stelde voorziening niet ln het rechts- bewustzyn van de zelfstandigen leeft. Een en ander past volledig in de door hen steeds aanvaarde gedachtengang, dat de zelfstandigen In het algemeen dienen op te komen voor de risico's, die hun positie in de maatschappij met zich medebrengt. Dit geldt mutatis mutandis eveneens voor de vorming van een gezin. Een herverdeling van het inkomen ten behoeve van alle gezinnen, van zelfstandigen met drie of meer .kin deren past niet in deze gedachtengi en moet dan ook als onaanvaarde van de hand worden gewezen, aldus het adres. Uiteraard zal het inkomen van de zelfstandigen in het algemeen toerei kend zijn om zelf risico's te kunnen dekken, welke door bepaalde calami teiten kunnen optreden. Vandaar, dat de organisaties van oordeel zijn. dat een fiscale tegemoet koming in de kosten van de door de zelfstandigen terzake te treffen voor zieningen logisch moet worden ge acht, gezien de verplichte wettelijke sociale voorzieningen voor loontrek- kenden. Ook tegen de opzet van de voorstel 234. Huub, Henk en Riek waren de wanhoop nabij. Met wijd opengesperde ogen zagen zij hun kostbare Wlmpie wegzwemmen. Huub stond er met de veldkij ker naar te turen. Verbaasd liet hij het ding zakken. „Hij wordt voortgesleept!" riep hy uit. „Ik kan 't dui delijk zien. 't Is natuuriyk zo'n onderwaterzwemmer die met hem aan de haal is gegaan. Maar dat Is toch een ongehoord schandaal. Dat is doodgewoon diefstal". Henk wilde nu ook eens door de kijker naar het schouwspel turen, maar Juist toen hij hem van zijn broer wilde overnemen, hoorden zy een stem die vroeg- „Zo Jongens, waar staan Jullie zo opgewonden naar te kyitenï" Het was meneer Ruiterberg, die naar het kamp was teruggekeerd. Met brede armzwaaien wezen de jongens naar de watervlakte van het Meulenweider- meer en als uit één mond riepen zy- „Wlmpie Is er vandoor! Ze zyn bezig Wlmpie te stelenl" Meneer Ruiterberg schrok hier zichtbaar van. HU greep de veldkijker, die Huub hem aanreikte en richtte het ding op het meer, dat lag te schitteren ln het zonlicht. HU gaf de kyker terug. „Dat gaat zo maar niet", bromde hy. len als zodanig bestaat by de orga nisatie groot bezwaar. Bij een bere kening van het profijt, dat de zelf standigen van de regeling zouden kunnen hebben blykt. dat dit voor velen te verwaarlozen, zo niet af wezig is. Na aftrek van de te beta len premie zullen slechts dezelfstan- digen met kinderrijke gezinnen enig financieel voordeel van de voorge stelde kinderbijslag-verzekering ge nieten, alsmede de zelfstandigen met een gering inkomen, voor wie de overheid de premie betaalt aldus het adres. Intussen moet helaas worden gecon stateerd, aldus het adres, dat het In komen van bepaalde groepen zelfstan digen in de middenstand en de land bouw niet toereikend ls om ln de kos- Meer opgelegde schepen door daling vrachttarieven Als gevolg van de daling der scheepsvrachttarieven, wclko wat de vrachttarieven voor de wilde vaart betreft tot uiting komt in een da ling van het indexcijfer van dt Britse Kamer voor de Scheepvaart van 82,3 voor november 1957 tot 71,6 voor december 1957 (op basis gemiddelde 1952 100), nemen de aantallen opgelegde schepen in di verse landen geleidelijk toe. Volgens de laatst bekende gege vens heeft de omvang van de op gelegde tonnage der Britse schepen ln Engeland onlangs een omvang bereikt van 375.000 brt„ verdeeld over 80 schepen. Noorwegen meldde per medio januari 27 opgelegde schepen van tezamen opgeveer 190.000 d.w.t. Zweden had begin ja nuari een opgelegde tonnage van ruim 180.000 brt. In Denemarken steeg het aantal opgelegde schepen van 25 tezamen 77.350 ton per ein de december 1957 tot 34 van teza men 136.500 ton per einde januari. Finland meldt per einde januari j.l. 49 opgelegde schepen van teza men 162.000 ton, hetgeen overeen komt met ongeveer 20 procent van de gehele Finse koopvaardijvloot. Voor Nederland blijkt de situa tie wat de opgelegde schepen be treft nog vrij gunstig te zijn. Hoewel nauwkeurige gegevons niet beschikbaar zijn, wordt in scheepvaartkringen geraamd dat het aantal in Nederland opge legde schepen momenteel niet meer dan enkele tientallen be draagt, waarbij het merendeels gaat om kleine schepen, die dc kustvaart beoefenen. De totale opgelegde tonnage in ons land zal naar aangenomen wordt de 100.000 ton niet te boven gaan. ten van de opvoeding hunner kinde ren in redely'Ke mate te voorzien. De organisaties kunnen op grond van deze overweging aanvaarden, dat de zelfstandigen niet lage inkomens en met drie of meer kinderen ln hun moeilyke financiële positie enige te gemoetkoming wordt gegeven. Zo al een regeling inzake kinder bijslag daartoe tot stand zou moeten komen, achten zij het ter gedachten- bepaling gewenst, hiervoor een inko mensgrens van 4.000,te stellen. Officiële publikaties OPKOMST EERSTE OEFENING. Ten behoeve van de dienstplichtigen die op 6 februari 1838 voor eerste oefening onder de wapenen komen, worden een aantal extra-treinen Ingelegd. Genoem de dienstplichtigen moeten van deze treinen gebruik maken en daartoe op een zodanig tydstip van hun woonplaats vertrekken, dat zy op het betrokken station aansluiting hebben op de voor hen bestemde tiein. De dienstplichtigen, die in verband met hun plaats van ver trek of bestemming geen gebruik kun nen maken van een der hierna genoemde extra-treinen, moeten ingevolge hun lastgeving reizen met de eerstvolgende reisgelegenheid nè 06.59 uur. Extra-treinen: Amsteidam—Bergen op Zoom: Amsterdam C.S. v. 8.54, Amster dam Sloterdyk v. 9.01, Haarlem v. 9.14, Leiden v. 9.41. Den Haag H.S. v. 9.57, Schiedam v. 10.11, Oudenbosch v. 11.07, Roosendaal v. 11.17, Bergen op Zoom a. 11.28. Rotterdam—Bergen op Zoom: Rot terdam C.S. v. 9.48. Rotterdam Blaak v. 9.52, Rotterdam Zuid v. 9.56, Dordrecht v. 10.08, Roosendaal v. 10 35, Bergen op Zoom a. 10.46. Rotterdam—Eindhoven: Rotterdam C.S. v. 8.52, Rotterdam Blaak v. 8 56, Rotterdam Zuid v. 9.00. Dordrechl v. 9.12, Lage Zwaluwe v. 9.22. Breda v. 9.36, Gilze Rijen v. 9.45. Tilburg v. 9.56, Oisterwyk v. 10.04, Boxtel v. 10.41, Eind hoven a. 10.30. Rotterdam—Amersfoort: Rotterdam C.S. v. 9.23, Rotterdam Noord v. 9.32, Gouda v. 9 45. Woerden v. 9.40, Utrecht C S. v. 10.19, Amersfoort a. 10.35. Den Haag—Ede: Den Haag S.S. v. 9.27, Voorburg v. 9 32. Gouda v. 9.50. Woerden v. 10.01, Utrecht C.S. v. 10.19, Edc-W. a. 10.44. Amsterdam—Eindhoven: Amster dam C.S. v. 9.20, Amsterdam M P. v. 9.26, Amsterdam Amstei v. 9.30. Utrecht C.S. v. 9.56. Geldermalsen v. 10.16, Den Boach v. 10.35, Vught v. 10.41. Boxtel v. 10.50, Eindhoven a. 11.06. Leeuwarden—Vught: Leeuwarden v. 8.41, Heerenveen v. 9.04, Steentvljk v. 9.23, Meppei v. 9.35. Zwolle 10.15, Amersfoort v. 11.18, Utrecht C.S. 11.47, Den Eosch v. 12.28, Vught a. 12.33. Groningen—Bergen op Zoom: Gro ningen v. 8,43, Assen v. 9.04, Hoogeveen 9.25, Meppei v. 9,40, Zwolle v. 10.02. Amersfoort v. 10.57, Utrecht C,S, v. 11.28, Den Bosch v. 12.05, Tilburg v. 12.23, Gilze- Rljen v. 12.32, Breda v. 12.42, Roosendaal v. 13.19. Bergen op Zoom a. 13.30. NUme- gen—Bergen op Zoom: Nijmegen v. 9.54, Den Bosch v. 10.41, Tilburg v. 11.00. Bre da v. 11.25, Roosendaal v. 1147. Bergen Zoom a. 11.59. Zwolle—Roermond: 10.06. Deventer v. 10.32. Zutphen v. 11.21, Nymegen v. 12.34, Venlo V. 12.38, Zwolle 10.48, Arnhem 11.43, Blerick v. Roermond a. 12.59. FElilXETUM 't Was een schuchter, erg verlegen schijnend man van plm. vijf en dertig, die zoals reeds da delijk bleek nooit te voren iemdnd als Lorraine Trelawney had ontmoet. „Och", lachte zijn nichtje de volgen de dag, „oom Harold is een lam, maar oom Edwin en tante Dora heb ben 't voor het zeggen. Tot nog toe had Lorraine met dat tweetal nog geen kennis gemaakt, maar Harold had er haar wel het no dige van verteld. Hij was onmiddel lijk smoorverliefd op haar geworden, al had hij dat eerst véél later dur ven opbiechten. En ofschoon zijzelf eigenlijk niet meer aan liefde ge loofde, had ze zijn gezelschap toch op prijs gesteld, in zijn toewijding een zekere vergoeding voor Don's achteloosheid gevonden. Zodat ze op het tijdstip van zijn huwelijksaan- HILLARY WAYNE zoek hem inderdaad al heel graag mocht lijden. „We zullen gelukkig zijn, Sir Per- cival", ging ze voort „in elk ge val zo gelukkig als de meeste men sen. Och, we begrijpen elkaar ten minste. Misschien komt het doordat we allebei wezen zijn, al herinnert hij zich zijn ouders niet meer en heeft alleen maar een tien jaar oude re broer. Daarom is hij zeker zo kalm en gesloten. Ik ben wat geluk kiger geweest, of misschien ook on gelukkiger; 't is maar zoals je het bekijkt. Ja, Ik was net vijftien toen vader en moeder bij een auto ongeluk om het leven kwamen en de boerderij moest verkocht worden. Johnny was destijds negentien cn heeft er zich kranig doorheen gesla gen met zijn baantje op dat scheep vaartkantoor, mij bij zich houdend tot zijn huwelijk... Heus, ik heb wer kelijk geluk gehad en ik ben ook nu gelukkig, want ik trouw met Harold, met een man die ik liefheb en op wie ik kan rekenen... Maar toch zei Lorraine, terwijl ze plotseling een van haar tekeningen opnam en in stukken scheurde, „toch geloof ik niet, dat ik hem ooit iets van de Hand zou kunnen vertellen". Een ogenblik bleef ze op de snip pers papier staren. Ze had onlangs geprobeerd, een steeds terugkerende droom te tekenen een wegwijzer middenin een donker landschap, met op de vier armen door weer en wind onleesbaar geworden plaatsnamen maar zonderling genoeg aan één arm nog een keurig geverfde hand. Die echter niet, zoals derge lijke handen anders, een bepaalde richting uitwees, maar integendeel scheen te wenken. ,0, Percy, jij bent zulk een vette, aan je huis vastgekleefde oude kat, dat je niets weet van het eigenaardi ge z'werversgevoel, dat me soms over valt; de bijna onweerstaanbare drift om een of ander veld over te steken, jeen rivier te volgen, voort te gaan, altijd voort! Jij werd bij je weten nooit gewenlu, is het niet Maar ik wèl, ik meer dan eens. Och, nu ik een huishouden ga opzetten, zal aan zulke dingen wel een eind komen; de zonderlinge dromen zullen ver dwijnen en plaats maken voor de realiteit. Voor ons huisje, het eten, Harold, later ook de kinderen, waar over de arme jongen nog niet durft. (Advertentie Welterusten Kunt U niet slapen door reumatiek, spit, ischias, hoofd- en zenuwpynen, neemt dan Togal. Togal verdryft snel en afdoende die pijnen en U slaapt weer rustig de gehele nacht door. Togal baat waar andere mid delen falen. Togal zuivert de nieren en is onschadelijk voor hart en maag. By agoth. en drog. 0,95, 2,40 en te praten. Binnenkort ben ik niet meer Lorraine, maar enkel en al leen mevrouw Garland en daarna misschien ook nog... Mam!" En nu zag zc onwilleukeurig zich zelf weer als het tengere jonge meis je met de schitterende ogen en dc los se donkere haardos, dat jaren gele den dit hoge, luchtige vertrek had uitgekozen, O, zyzelf zou wat graag een naar de mode gekapte en ver zorgde blondine zijn geweest maar Don, eveneens donker van uiteriyk. had er anders over gedacht, haar mooi gevonden zoals ze was. Sir Percival, iets warms en voch tigs op zijn kop voelend, schudde zich verontwaardigd af. „Neem me niet kwalijk", fluisterde Lorraine, terwijl ze naar haar zakdoek zocht. „Ik deed het niet met opzet... en ik zal het niet wéér doen. Maar ja, by jonge meisjes die trouwen gaan ls 't immers heel gewoon..." Intussen was dit geen alledaags hu- welyk en ze maakte zichzelf wys, dat ze erg gelukkig en vrolijk was. De klok had reeds negen geslagen en de vry gure oktoberwind gierde eensklaps door de schoorsteen. Byna alles was nu ingepakt en de rommel aan de kant gedaan. „Naar bed", dacht Lorraine, erg vermoeid van alle beslommeringen. Ze liep naar het portaal om te zien of het badwater al heet was, maar hoorde plotseling het knarsen van remmen op de natte weg en ccn ge smoorde kreet. Een panische schrik beving haar als steeds wanneer Iets van die aard dè herinnering aan het drama met haar ouders bijnaar op riep, maar ze bedacht, dat er op de la te avond wel niet veel mensen ln de buurt zouden zyn en rende de straat op. Ze zag daar in het slechte licht van de lantaarns een biykbaar omvergere den, bloedende jongen, met naast zich een gehavende fiets. „Twee manhen haastten zich naar het slachtoffer, maar van de auto die het ongeluk had veroorzaakt was geen spoor meer te bekennen. Gelukkig woonde een van de man nen, zekere Bradstone, vlak by. Toen hij zag hoe de jongen er aan toe was, vroeg hij zijn metgezel, of deze om een ziekenauto wilde telefoneren, ter wijl hij zelf de gewonde arm zoveel mogeiyk samendrukte en Lorraine, afkeer van bloed overwinnend de kraag van het kind losmaakte om hem vervolgens te bedekken mét de J'ings door een andere buurman ge haalde mantel. Intussen hadden Lorralnes vriende- lyke. sussende woorden reeds 'n heil zame uitwerking gehad en toen de jon gen goed en wel in de ziekenauto was opgenomen, konden zyn redders opgelucht huiswaart gaan. „Mooi gedaan, juffrouw Trelawney", riep Bradstohe „Ik geloof dat hy er niet zo heel erg aan toe ls. Maar zie ik daar niet uw hospita op U afko men?" „Waar? O. ja. dank U wel. meneer Bradstone". zei Lorraine, nu weer he lemaal van de kook. „Wat ls er me vrouw Bunce?" „Telefoon voor U". luidde het ant woord. „Ik geloof uw schoonzuster maar het gesprek werd afgebroken. Iets over een hond die terugkwam... maar ik kon het niet goed verstaan, ze mompelde zo". Mevrouw Bunce was doof maar kwam er niet graag voor uit. volgens haar mompelden of schreeuwden de mensen steeds, zodat ze aan de tele foon nooit uit hen wijs kon worden. „O, ja" zei Lorraine effen „ja ik herinner 't me. Hun buren hebben een Schotse herder die altijd wegloopt. Ik geloof, dat ze me laatst hebben ver teld. dat het beest weer aan de haal was..." (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 8