Het Loo wordt gereedgemaakt
voor gerepatrieerden
Middenstanders en landbouwers
tegen kinderbijslagverzekering
DE VIJF RIETVINKEN
De noodlottige roos
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 5 FEBRUARI 1958
Meubilair mogen
zij meenemen
In de loop van de volgende week,
vennoedelyk op 10 februari, zullen
ruim zeventig uit Indonesië gerepa
trieerde Nederlanders, hun intrek ne
men in een gedeelte van het Konink
lijk Palels Het Loo. Een gedeelte van
het palels ls. zoals gemeld, ter be
schikking gesteld, en wel dat gedeelte
waar na de watersnoodramp van 1 fe
bruari 1953 slachtoffers huisvesting
hebben gevonden. Bovendien is een
aantal kamers aan de zogenaamde
empire-gang vrijgemaakt.
De intendant van het Koninklijk
Paleis en domein Het Loo, jhr. D. J.
A. A. van Lawick van Pabst en de
particulier secretaresse van H.K.H.
6rinses Wilhelmina, mej. J. C. M. M.
eldens hebben zich bijzonder beijverd
om deze huisvesting mogelijk te ma
ken.
De uitvoering van de plannen werd
opgedragen aan de heer P. C. Wiess-
ner. hoofd van de huishoudelijke en
technische diensten en speciale werk
zaamheden op Het Loo. Hij regelde in
dertijd ook de huisvesting van waters
noodslachtoffers en Hongaarse vluch
telingen.
Bovendien heeft hij zelf vele jaren
in Indonesië doorgebracht, zodat de
daar opgedane ervaring hem nu uiter
mate goed van pas komt.
Het inrichten van de' vertrekken
voor de gerepatrieerden geeft op Het
Loo veel werk. Alle kamers moeten
worden vrijgemaakt. De intendant, de
heer Wiessner en de opperhoutvester
hebben zelf hun kamers ontruimd en
elders in het paleis hun intrek geno
men. Verscheidene van de ter beschik
king gestelde kamers worden opnieuw
behangen. De heer Wiessner houdt
daarop toezicht doch moet zich bo
vendien bezighouden met de aankoop
van alles, wat voor de inrichting en
huisvesting nodig is. Dat betreft niet
alleen de stoffering en het meubilair,
maar ook serviesgoed, beddegoed enz.
Boven bevinden zich 3 bedden en op
de begane grond 30. Het ligt in de
bedoeling de kamers op de begane
grond zoveel mogelijk voor bejaarde
gerepatrieerden te bestemmen.
Er zijn kamers voor gezinnen van
2, 3 of 4 personen. Er is zelfs woon
ruimte voor een gezin van 6 per
sonen. De inrichting van de kamers
B. Krijger volgt Kiveron
op bij Zaken Overzee
In de vacature, ontstaan door het
per april a.s. verleende ontslag aan
J. M. Kiveron, is benoemd tot secre
taris-generaal van het ministerie van
zaken overzee, de heer B. Krijger,
thans werkzaam als chef directie
Nederlands Nieuw-Guinea van dat
ministerie.
Hond lóópt liever
H Een prachtige wolfshond,
Maxie genaamd, heeft een in
cident veroorzaakt aan boord
van een lijnvliegtuig dat de
dienst tussen Tel Aviv en Rome
onderhoudt. De Amerikaanse
eigenares van Maxie, miss
Fried Stewart, had haar hond
in een grote kooi aan boord la
ten brengen. Maxie was ech
ter geen gemakkelijke hond en
hoewel men hem een slaapmid
del had ingegeven begon nij al
gauw zijn kooi te vernielen, en
daarna zelfs in de kabels van
de staartroeren te bijten. Maar
de bemanning bemerkte weldra,
dat er iets ongewoons aan
boord gaande was en de com
mandant besloot veiligheids
halve naar het vliegveld, waar
van men zojuist vertrokken
was, terug te keren.
Nadat de noodzakelijke repa-
ratie verricht was, vertrok het
toestel voor de tweede maal
naar Rome waar het met vijf
uur vertraging arriveerde, zij |j
het ook zonder mujuffrouw
Stewart en haar hond, want de
luchtvaartmaatschappij had ge-
weigerd om Maxie nóg eens aan
boord te nemen...
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii'iiiiiiiiiiiiiiiïii
is zodanig, dat de bewoners zich
hier ook overdag kunnen terugtrek
ken, wanneer zij zulks wensen.
Daarnaast is er een ruime recrea-
zaal. waarin rotan stoelen staan,
die met fleurige kussens zyn over
trokken en een eetzaal, die des
avonds kan worden gebruikt voor
diegenen, die schrijfwerk hebben te
verrichten.
Bij de eetzaal bevinden zich een dien
kamer en een keuken. De recreatie
zaal is ondergebracht in de zogenaam
de „wapenzaal" en de eetzaal in een
zogenaamde „rookzaal". Voorts is er
een ziekenkamer met vier bedden, een
kamer voor de leidster en een kamer
voor een verpleegster.
Het ligt ln de bedoeling, dat de hier
gehuisveste gerepatrieerden te zijner
tijd, waneer zij over een eigen woning
beschikken, het meubilair en alles wat
voor hen is aangeschaft, meekrijgen.
Als leidster zal optreden zuster T.
Baas, die met watersnoodslachtoffers
indertijd in Het Loo al veel ervaring
opdeed. De Apeldoornse gemeentelijke
sociale dienst heeft de supervisie over
het geheel.
Prins Frederik de Merode
te Brussel overleden
Prins Frederik de Merode, voor
zitter van het Belgische Rode Kruis,
is maandagnacht op 47-jarige leeftijd
te Brussel aan een hartziekte overle
den.
Hij zat maandagavond nog een bij
eenkomst van de algemene raad van
het Rode Kruis voor. Drie jaar gele
den onderhandelde hij te Moskou
over de repatriëring van de laatste
Belgische gevangenen in Rusland en
bereikte hij gunstige resultaten.
Wellicht wordt Löns
vaste bezoeker van Luns
West-Duitsland wil hem tot
ambassadeur benoemen
In het raam van een groot aantal
wisselingen in de buitenlandse diplo
matieke dienst van de Bondsrepubliek
zal naar in Bonn verluidt, ook de
Duitse ambassadeur in Den Haag,
dr. Hans Mühlenfeld, worden vervan
gen. Als zijn opvolger wordt in Bonn
genoemd de huidige leider van de per
soneelsafdeling van het ministerie
van buitenlandse zaken, dr. Joseph
Löns.
De heer Löns werd op 14 november
1910 geboren. Hg studeerde rechten
en was na zijn promotie,voor en tij
dens de oorlog werkzaam als leider
van de juridische afdeling van een
verzekeringsmaatschappy. Na de oor
log kreeg hij een functie in de ge
meenteadministratie van Keulen. Hij
trad toen bovendien op als privé-
secretaris van de latere bondskanse
lier dr. Adenauer, die hy belangryke
steun verleende bij de oprichting van
de Christelyk Democratische Unie in
de Britse bezettingszone. Van 1945
tot 1948 was de heer Löns algemeen
secretaris van deze partij. Hg werd
in 1948 gekozen tot wethouder van
de stad Keulen, een functie die hg
vervulde tot 1952, toen dr. Adenauer
hem naar Bonn. riep om de leiding
van de organisatie-afdeling van het
personeelsbureau van het ministerie
van buitenlandse zaken op zich te
nemen. Dr. Löns werd in 1954 be
noemd tot hoofd van de personeels
afdeling met de titel van ministerial-
direktor./
Een interessante bijzonderheid
omtrent de kandidaat voor de am-
bassadeurspost in Den Haag is,
dat hij in Nederland het levens
licht zag. Naar wjj vernemen is
de heer Löns namelyk geboren in
Zundert in Noord-Brabant tydens
een bezoek dat zijn ouders daar
brachten. Zijn vader was een
schoolopziener uit Keulen.
Moeder zong Joods kinderliedje:
gezin na veertien jaar herenigd
Veertien jaar geleden
zag een Joods echtpaar
hoe Nazi-schildwach
ten hun vier-jarig doch
tertje in een vracht
auto wierpen, die met
onbekende bestemming
van het Poolse con
centratiekamp Vilno
wegreed. Het echtpaar
Galperin gaf evenwel
nimmer de hoop Op hun
dochter nog eens terug
te zien en zowaar
werd het gezin zondag
herenigd, hun dochter
Barbara was inmiddels
een knappe achttien
jarige blondine gewor
den.
Na de scheiding van
haar ouders door de
Nazi's had 'n Pools ge
zin zich over 't lot van
het meisje ontfermd.
Zij was zich haar af
komst nooit bewust ge
weest totdat korte tijd
geleden haar pleeg
ouders haar tijdens een
ruzietje hadden toege
voegd dat zij „Joods
bloed in de aderen
had", waarna op haar
aandringen het weinige
bekende omtrent haar
geschiedenis werd ont
huld. Een Joods wees
huis te Krakau nam
haar daarna op en la
ter stuurde een Joodse
organisatie haar naar
Israël. Zo las op zekere
dag het echtpaar Gal
perin een advertentie
waarin om opsporing
van Barbara's familie
werd verzocht. Hoop
vol gestemd vertelde
Galperin aan de auto
riteiten dat zijn doch
ter een moedervlek op
haar dij moest hebben.
Dit bleek bij Barbara
ook het geval, maar
men vond dit nog niet
overtuigend genoeg.
Het drietal werd met
elkaar geconfronteerd
en toen kreeg moeder
Galperin de ingeving 'n
Jiddisch kinderliedje te
zingen. En Barbara,
die tot toen toe niet
bewust die taal had
'gekend, herinnerde
zich plotseling de woor
den en zong het lied
mee, dat ze veertien
jaar geleden op haar
moeders schoot had ge
leerd.
Concessies B.P.M. in Atjeh
■en N.-Sumatra ingetrokken
De concessierechten van de B. P.
M. op de olievelden in Atjeh en
Noord-Sumatra zijn gisteren blijkens
een officiële bekendmaking inge
trokken. De olievelden en de instal
laties in de twee gebieden zijn tot
staatsbezit verklaard.
In de verklaring wordt gezegd,
dat het beheer en de exploitatie van
de olievelden (Oost-Atjeh blok en
Tamiang blok) en de installaties zul
len worden overgedragen aan een
„bona fide nationale oliemaatschap
pij", die haar zetel in Djakarta zal
hebben. Dit zal gebeuren aan de
hand van voorschriften, die later zul
len worden vastgesteld, aldus de be
kendmaking.
7n Brussel bij het „Gare du Midi
een ondergronds tramstation ge
bouwd, zodat de verkeersopstoppin
gen bij het station wellicht tot het
verleden gaan behore>i. De foto geeft
een beeld van het Y-vormige onder
grondse tramstation.
ADRES AAN TWEEDE KAMER
Ten hoogste een regeling met
inkomensgrens van f4.000,-
De Koninklijke Nederlandse Mid
denstandsbond en het Koninklijk Ne
derlands Landbouw-comlté hebben ln
een adres aan de Tweede Kamer het
wetsontwerp voor een algemene kin
derbijslagverzekering als onaanvaard
baar van de hand gewezen.
Zij zijn van oordeel dat de voorge
stelde voorziening niet ln het rechts-
bewustzyn van de zelfstandigen leeft.
Een en ander past volledig in de door
hen steeds aanvaarde gedachtengang,
dat de zelfstandigen In het algemeen
dienen op te komen voor de risico's,
die hun positie in de maatschappij met
zich medebrengt. Dit geldt mutatis
mutandis eveneens voor de vorming
van een gezin.
Een herverdeling van het inkomen
ten behoeve van alle gezinnen, van
zelfstandigen met drie of meer .kin
deren past niet in deze gedachtengi
en moet dan ook als onaanvaarde
van de hand worden gewezen, aldus
het adres.
Uiteraard zal het inkomen van de
zelfstandigen in het algemeen toerei
kend zijn om zelf risico's te kunnen
dekken, welke door bepaalde calami
teiten kunnen optreden.
Vandaar, dat de organisaties van
oordeel zijn. dat een fiscale tegemoet
koming in de kosten van de door de
zelfstandigen terzake te treffen voor
zieningen logisch moet worden ge
acht, gezien de verplichte wettelijke
sociale voorzieningen voor loontrek-
kenden.
Ook tegen de opzet van de voorstel
234. Huub, Henk en Riek waren de wanhoop nabij.
Met wijd opengesperde ogen zagen zij hun kostbare
Wlmpie wegzwemmen. Huub stond er met de veldkij
ker naar te turen. Verbaasd liet hij het ding zakken.
„Hij wordt voortgesleept!" riep hy uit. „Ik kan 't dui
delijk zien. 't Is natuuriyk zo'n onderwaterzwemmer
die met hem aan de haal is gegaan. Maar dat Is toch
een ongehoord schandaal. Dat is doodgewoon diefstal".
Henk wilde nu ook eens door de kijker naar het
schouwspel turen, maar Juist toen hij hem van zijn
broer wilde overnemen, hoorden zy een stem die vroeg-
„Zo Jongens, waar staan Jullie zo opgewonden naar te
kyitenï" Het was meneer Ruiterberg, die naar het
kamp was teruggekeerd. Met brede armzwaaien wezen
de jongens naar de watervlakte van het Meulenweider-
meer en als uit één mond riepen zy- „Wlmpie Is er
vandoor! Ze zyn bezig Wlmpie te stelenl" Meneer
Ruiterberg schrok hier zichtbaar van. HU greep de
veldkijker, die Huub hem aanreikte en richtte het ding
op het meer, dat lag te schitteren ln het zonlicht. HU
gaf de kyker terug. „Dat gaat zo maar niet", bromde
hy.
len als zodanig bestaat by de orga
nisatie groot bezwaar. Bij een bere
kening van het profijt, dat de zelf
standigen van de regeling zouden
kunnen hebben blykt. dat dit voor
velen te verwaarlozen, zo niet af
wezig is. Na aftrek van de te beta
len premie zullen slechts dezelfstan-
digen met kinderrijke gezinnen enig
financieel voordeel van de voorge
stelde kinderbijslag-verzekering ge
nieten, alsmede de zelfstandigen
met een gering inkomen, voor wie
de overheid de premie betaalt aldus
het adres.
Intussen moet helaas worden gecon
stateerd, aldus het adres, dat het In
komen van bepaalde groepen zelfstan
digen in de middenstand en de land
bouw niet toereikend ls om ln de kos-
Meer opgelegde schepen
door daling vrachttarieven
Als gevolg van de daling der
scheepsvrachttarieven, wclko wat de
vrachttarieven voor de wilde vaart
betreft tot uiting komt in een da
ling van het indexcijfer van dt
Britse Kamer voor de Scheepvaart
van 82,3 voor november 1957 tot
71,6 voor december 1957 (op basis
gemiddelde 1952 100), nemen de
aantallen opgelegde schepen in di
verse landen geleidelijk toe.
Volgens de laatst bekende gege
vens heeft de omvang van de op
gelegde tonnage der Britse schepen
ln Engeland onlangs een omvang
bereikt van 375.000 brt„ verdeeld
over 80 schepen. Noorwegen meldde
per medio januari 27 opgelegde
schepen van tezamen opgeveer
190.000 d.w.t. Zweden had begin ja
nuari een opgelegde tonnage van
ruim 180.000 brt. In Denemarken
steeg het aantal opgelegde schepen
van 25 tezamen 77.350 ton per ein
de december 1957 tot 34 van teza
men 136.500 ton per einde januari.
Finland meldt per einde januari
j.l. 49 opgelegde schepen van teza
men 162.000 ton, hetgeen overeen
komt met ongeveer 20 procent van
de gehele Finse koopvaardijvloot.
Voor Nederland blijkt de situa
tie wat de opgelegde schepen be
treft nog vrij gunstig te zijn.
Hoewel nauwkeurige gegevons
niet beschikbaar zijn, wordt in
scheepvaartkringen geraamd dat
het aantal in Nederland opge
legde schepen momenteel niet
meer dan enkele tientallen be
draagt, waarbij het merendeels
gaat om kleine schepen, die dc
kustvaart beoefenen. De totale
opgelegde tonnage in ons land
zal naar aangenomen wordt de
100.000 ton niet te boven gaan.
ten van de opvoeding hunner kinde
ren in redely'Ke mate te voorzien.
De organisaties kunnen op grond
van deze overweging aanvaarden, dat
de zelfstandigen niet lage inkomens
en met drie of meer kinderen ln hun
moeilyke financiële positie enige te
gemoetkoming wordt gegeven.
Zo al een regeling inzake kinder
bijslag daartoe tot stand zou moeten
komen, achten zij het ter gedachten-
bepaling gewenst, hiervoor een inko
mensgrens van 4.000,te stellen.
Officiële publikaties
OPKOMST EERSTE OEFENING.
Ten behoeve van de dienstplichtigen die
op 6 februari 1838 voor eerste oefening
onder de wapenen komen, worden een
aantal extra-treinen Ingelegd. Genoem
de dienstplichtigen moeten van deze
treinen gebruik maken en daartoe op
een zodanig tydstip van hun woonplaats
vertrekken, dat zy op het betrokken
station aansluiting hebben op de voor
hen bestemde tiein. De dienstplichtigen,
die in verband met hun plaats van ver
trek of bestemming geen gebruik kun
nen maken van een der hierna genoemde
extra-treinen, moeten ingevolge hun
lastgeving reizen met de eerstvolgende
reisgelegenheid nè 06.59 uur.
Extra-treinen: Amsteidam—Bergen op
Zoom: Amsterdam C.S. v. 8.54, Amster
dam Sloterdyk v. 9.01, Haarlem v. 9.14,
Leiden v. 9.41. Den Haag H.S. v. 9.57,
Schiedam v. 10.11, Oudenbosch v. 11.07,
Roosendaal v. 11.17, Bergen op Zoom a.
11.28. Rotterdam—Bergen op Zoom: Rot
terdam C.S. v. 9.48. Rotterdam Blaak v.
9.52, Rotterdam Zuid v. 9.56, Dordrecht v.
10.08, Roosendaal v. 10 35, Bergen op
Zoom a. 10.46. Rotterdam—Eindhoven:
Rotterdam C.S. v. 8.52, Rotterdam Blaak
v. 8 56, Rotterdam Zuid v. 9.00. Dordrechl
v. 9.12, Lage Zwaluwe v. 9.22. Breda v.
9.36, Gilze Rijen v. 9.45. Tilburg v. 9.56,
Oisterwyk v. 10.04, Boxtel v. 10.41, Eind
hoven a. 10.30. Rotterdam—Amersfoort:
Rotterdam C.S. v. 9.23, Rotterdam Noord
v. 9.32, Gouda v. 9 45. Woerden v. 9.40,
Utrecht C S. v. 10.19, Amersfoort a. 10.35.
Den Haag—Ede: Den Haag S.S. v. 9.27,
Voorburg v. 9 32. Gouda v. 9.50. Woerden
v. 10.01, Utrecht C.S. v. 10.19, Edc-W. a.
10.44. Amsterdam—Eindhoven: Amster
dam C.S. v. 9.20, Amsterdam M P. v. 9.26,
Amsterdam Amstei v. 9.30. Utrecht C.S.
v. 9.56. Geldermalsen v. 10.16, Den Boach
v. 10.35, Vught v. 10.41. Boxtel v. 10.50,
Eindhoven a. 11.06. Leeuwarden—Vught:
Leeuwarden v. 8.41, Heerenveen v. 9.04,
Steentvljk v. 9.23, Meppei v. 9.35. Zwolle
10.15, Amersfoort v. 11.18, Utrecht C.S.
11.47, Den Eosch v. 12.28, Vught a.
12.33. Groningen—Bergen op Zoom: Gro
ningen v. 8,43, Assen v. 9.04, Hoogeveen
9.25, Meppei v. 9,40, Zwolle v. 10.02.
Amersfoort v. 10.57, Utrecht C,S, v. 11.28,
Den Bosch v. 12.05, Tilburg v. 12.23, Gilze-
Rljen v. 12.32, Breda v. 12.42, Roosendaal
v. 13.19. Bergen op Zoom a. 13.30. NUme-
gen—Bergen op Zoom: Nijmegen v. 9.54,
Den Bosch v. 10.41, Tilburg v. 11.00. Bre
da v. 11.25, Roosendaal v. 1147. Bergen
Zoom a. 11.59. Zwolle—Roermond:
10.06. Deventer v. 10.32. Zutphen
v. 11.21, Nymegen v.
12.34, Venlo V. 12.38,
Zwolle
10.48, Arnhem
11.43, Blerick v.
Roermond a. 12.59.
FElilXETUM
't Was een schuchter, erg
verlegen schijnend man van plm.
vijf en dertig, die zoals reeds da
delijk bleek nooit te voren iemdnd
als Lorraine Trelawney had ontmoet.
„Och", lachte zijn nichtje de volgen
de dag, „oom Harold is een lam,
maar oom Edwin en tante Dora heb
ben 't voor het zeggen.
Tot nog toe had Lorraine met dat
tweetal nog geen kennis gemaakt,
maar Harold had er haar wel het no
dige van verteld. Hij was onmiddel
lijk smoorverliefd op haar geworden,
al had hij dat eerst véél later dur
ven opbiechten. En ofschoon zijzelf
eigenlijk niet meer aan liefde ge
loofde, had ze zijn gezelschap toch
op prijs gesteld, in zijn toewijding
een zekere vergoeding voor Don's
achteloosheid gevonden. Zodat ze op
het tijdstip van zijn huwelijksaan-
HILLARY WAYNE
zoek hem inderdaad al heel graag
mocht lijden.
„We zullen gelukkig zijn, Sir Per-
cival", ging ze voort „in elk ge
val zo gelukkig als de meeste men
sen. Och, we begrijpen elkaar ten
minste. Misschien komt het doordat
we allebei wezen zijn, al herinnert
hij zich zijn ouders niet meer en
heeft alleen maar een tien jaar oude
re broer. Daarom is hij zeker zo
kalm en gesloten. Ik ben wat geluk
kiger geweest, of misschien ook on
gelukkiger; 't is maar zoals je het
bekijkt. Ja, Ik was net vijftien toen
vader en moeder bij een auto
ongeluk om het leven kwamen en
de boerderij moest verkocht worden.
Johnny was destijds negentien cn
heeft er zich kranig doorheen gesla
gen met zijn baantje op dat scheep
vaartkantoor, mij bij zich houdend
tot zijn huwelijk... Heus, ik heb wer
kelijk geluk gehad en ik ben ook nu
gelukkig, want ik trouw met Harold,
met een man die ik liefheb en op wie
ik kan rekenen... Maar toch zei
Lorraine, terwijl ze plotseling een
van haar tekeningen opnam en in
stukken scheurde, „toch geloof ik
niet, dat ik hem ooit iets van de
Hand zou kunnen vertellen".
Een ogenblik bleef ze op de snip
pers papier staren. Ze had onlangs
geprobeerd, een steeds terugkerende
droom te tekenen een wegwijzer
middenin een donker landschap, met
op de vier armen door weer en wind
onleesbaar geworden plaatsnamen
maar zonderling genoeg aan
één arm nog een keurig geverfde
hand. Die echter niet, zoals derge
lijke handen anders, een bepaalde
richting uitwees, maar integendeel
scheen te wenken.
,0, Percy, jij bent zulk een vette,
aan je huis vastgekleefde oude kat,
dat je niets weet van het eigenaardi
ge z'werversgevoel, dat me soms over
valt; de bijna onweerstaanbare drift
om een of ander veld over te steken,
jeen rivier te volgen, voort te gaan,
altijd voort! Jij werd bij je weten
nooit gewenlu, is het niet Maar ik
wèl, ik meer dan eens. Och, nu ik
een huishouden ga opzetten, zal aan
zulke dingen wel een eind komen;
de zonderlinge dromen zullen ver
dwijnen en plaats maken voor de
realiteit. Voor ons huisje, het eten,
Harold, later ook de kinderen, waar
over de arme jongen nog niet durft.
(Advertentie
Welterusten
Kunt U niet slapen door reumatiek,
spit, ischias, hoofd- en zenuwpynen,
neemt dan Togal. Togal verdryft
snel en afdoende die pijnen en U
slaapt weer rustig de gehele nacht
door. Togal baat waar andere mid
delen falen. Togal zuivert de nieren
en is onschadelijk voor hart en maag.
By agoth. en drog. 0,95, 2,40 en
te praten. Binnenkort ben ik niet
meer Lorraine, maar enkel en al
leen mevrouw Garland en daarna
misschien ook nog... Mam!"
En nu zag zc onwilleukeurig zich
zelf weer als het tengere jonge meis
je met de schitterende ogen en dc los
se donkere haardos, dat jaren gele
den dit hoge, luchtige vertrek had
uitgekozen, O, zyzelf zou wat graag
een naar de mode gekapte en ver
zorgde blondine zijn geweest maar
Don, eveneens donker van uiteriyk.
had er anders over gedacht, haar mooi
gevonden zoals ze was.
Sir Percival, iets warms en voch
tigs op zijn kop voelend, schudde zich
verontwaardigd af. „Neem me niet
kwalijk", fluisterde Lorraine, terwijl
ze naar haar zakdoek zocht. „Ik deed
het niet met opzet... en ik zal het
niet wéér doen. Maar ja, by jonge
meisjes die trouwen gaan ls 't immers
heel gewoon..."
Intussen was dit geen alledaags hu-
welyk en ze maakte zichzelf wys, dat
ze erg gelukkig en vrolijk was.
De klok had reeds negen geslagen
en de vry gure oktoberwind gierde
eensklaps door de schoorsteen. Byna
alles was nu ingepakt en de rommel
aan de kant gedaan. „Naar bed",
dacht Lorraine, erg vermoeid van alle
beslommeringen.
Ze liep naar het portaal om te zien
of het badwater al heet was, maar
hoorde plotseling het knarsen van
remmen op de natte weg en ccn ge
smoorde kreet. Een panische schrik
beving haar als steeds wanneer Iets
van die aard dè herinnering aan het
drama met haar ouders bijnaar op
riep, maar ze bedacht, dat er op de la
te avond wel niet veel mensen ln de
buurt zouden zyn en rende de straat
op.
Ze zag daar in het slechte licht van
de lantaarns een biykbaar omvergere
den, bloedende jongen, met naast zich
een gehavende fiets. „Twee manhen
haastten zich naar het slachtoffer,
maar van de auto die het ongeluk had
veroorzaakt was geen spoor meer te
bekennen.
Gelukkig woonde een van de man
nen, zekere Bradstone, vlak by. Toen
hij zag hoe de jongen er aan toe was,
vroeg hij zijn metgezel, of deze om
een ziekenauto wilde telefoneren, ter
wijl hij zelf de gewonde arm zoveel
mogeiyk samendrukte en Lorraine,
afkeer van bloed overwinnend de
kraag van het kind losmaakte om
hem vervolgens te bedekken mét de
J'ings door een andere buurman ge
haalde mantel.
Intussen hadden Lorralnes vriende-
lyke. sussende woorden reeds 'n heil
zame uitwerking gehad en toen de jon
gen goed en wel in de ziekenauto
was opgenomen, konden zyn redders
opgelucht huiswaart gaan.
„Mooi gedaan, juffrouw Trelawney",
riep Bradstohe „Ik geloof dat hy er
niet zo heel erg aan toe ls. Maar zie
ik daar niet uw hospita op U afko
men?"
„Waar? O. ja. dank U wel. meneer
Bradstone". zei Lorraine, nu weer he
lemaal van de kook. „Wat ls er me
vrouw Bunce?"
„Telefoon voor U". luidde het ant
woord. „Ik geloof uw schoonzuster
maar het gesprek werd afgebroken.
Iets over een hond die terugkwam...
maar ik kon het niet goed verstaan,
ze mompelde zo".
Mevrouw Bunce was doof maar
kwam er niet graag voor uit. volgens
haar mompelden of schreeuwden de
mensen steeds, zodat ze aan de tele
foon nooit uit hen wijs kon worden.
„O, ja" zei Lorraine effen „ja ik
herinner 't me. Hun buren hebben een
Schotse herder die altijd wegloopt. Ik
geloof, dat ze me laatst hebben ver
teld. dat het beest weer aan de haal
was..."
(Wordt vervolgd)