O nxe ~üzouwenf}aqina Mohammedaanse vrouwen vechten nog steeds voor haar vrijheid eren VRIJDAG 24 JANUARI 1958 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT „ONZE SLUIER IS EEN SYMBOOL" Opvoeding is een van de moeilijkste emancipatieproblemen In de tien Jaren sedert het Arabische nationalisme een wereldmacht ls geworden, heeft zich een hele reeks onafhankelijke staten met totale of sterke mosleminslag gevormd van de kust van Marokko tot de Indonesische archipel. Het streven van de vrouwen van de Islam naar emancipatie heeft gelijke tred gehouden met het streven naar onafhankelijkheid. In Pakistan, waar de auto's tien jaar geleden rondreden met zware gordijnen om de vrouwen aan de blikken van vreemden te onttrekken, zitten de vrouwen nu zelf achter het stuur. In Tunis, waar harems In 1947 nog algemeen ge bruikelijk waren, werdjn april 1957 een man tot gevangenisstraf veroor deeld, omdat by een tweede vrouw had genomen. In Egypte en de Libanon, In Turkije en Syrië, Sn Perzië en ln Irak, waar het leven van de vrouwen eeuwenlang werd beheerst door oude Koranvoorschriften, ziet men nu de vrouwen ongesluierd winkelen, in nachtclubs dansen, als verpleegster wer ken en zelfs ter stembus gaan. In de afgelopen tien jaren hebben de vrouwen van de Islam een groter vooruitgang geboekt dan ln de afgelopen tien eeuwen. Toch was de profeet Mohammed die de Islam stichtte op zyn wijze een bevrijder van de vrouwen die zyn tyd vooruit was. Hy stelde paal en perk aan de onbeperkte polygamie van zijn tyd en verbood het levend begraven of op andere wyze doden van pas geboren kinderen van het vrouweiyk ge slacht. „De Islam maakt de vrouwen gelijk aan de mannen." vertelde Marokko's minister van justitie. „Alleen een ver keerde uitleg van de Koran is oor zaak, dat dc vrouwen in de Arabische wereld niet vrij zijn. De Koran geeft de vrouwen het recht hun ^igen man te kiezen en een eigen leven te lei den..." Naar schatting de helft van India's twintig miljoen mohammedaanse vrouwen houden nog aan de sluier vast, maar tien miljoen hebben zich van de sluier en wat deze aan vrij heidsbeperkingen vertegenwoordigt losgemaakt. In Indonesië verwekte president Soekarno een ware storm van vrouwelijke protesten toen hij een derde vrouw nam, In Rabat. Cairo. Istanboel, Karatsji en Beiroet is men zo gewend aan ongesluierde vrouwen, dat niemand er nog naar omkijkt, maar nog niet zo lang geleden zouden zij ervoor gestenigd zijn. In Turkye verbood Kemal Ataturk de sluier al dertig jaar geleden, net zoals Reza Pahlevi Khan ln Iran deed in 1925. Van alle emancipatieproblemen is de opvoeding het nijpendst. Mil joenen moslemvrouwen kunnen le zen noch schrijven. „Waarom zou ik myn dochter naar school stu ren?" zeggen conservatieve vrou wen. „ze hoeft niet te leren lezen en schrijven want ze zal altijd haar man naast zich hebben!" In Marokko heeft de regering in twee jaren onafhankelykheid het analfabetisme tien procent terug kunnen brengen. In Tunesië gaan nu tienmaal meer meisjes naar school, dan twee jaar geleden. Tien jaar geleden waren er maar vijf meisjesscholen in Pakistan, nu zyn er vijfentwintig voor middelbaar onderwijs alleen al. Deze evolutie voltrekt zich echter niet gelijkmatig overal; in Saoedi-Arabiè en Jemen is men er zelfs nog niet aan begon nen. In Pakistan hebben de vrouwen de grootste vooruitgang geboekt. De minst vrije vrouwen van de Is lam zijn de zwarte vrouwen van Afri ka, In Nigeria worden de regels zo streng gehandhaafd, dat de tucht van Koeweit en Saoedi-Arabië er by in het niet zinkt. Zelfs in de rechtszaal mo gen vrouwen niet in het openbaar ver schijnen in Nigeria; zij kunnen alleen tot de rechter spreken via een daartoe aangewezen beëdigd ambtenaar, ter wijl zij by hun getuigenis achter een dicht latwerk verborgen blijven. Een vrouw die meer voor de bevrij ding van de Moslemvrouwen heeft ge daan dan wie ook, is Doria Sjafik, de achtendertigjarige Egyptische femi niste, een van de vrouwen die Faroek ten val brachten en die het met gene raal Naguib zowel als met Nasser durfde opnemen. In Alexandria be zocht Doria het Franse lyceum en zy zag kans. een studiebeurs los te kry- gen. Zy werd aan de Sorbonne docto res in de wijsbegeerte en ontmoette er de rechtskundig student Noereddin met wie zy in het huwelyk trad. Doria Sjafik haalde haar doctors titel op de stelling „De Islam en de Egyptische vrouw". De heren exa minatoren hadden die stelling zo merkwaardig gevonden, dat zy de commissie hadd.en uitgebreid met vyf korangeleerden. Doria Sjeflk bewees de geleerde heren zonne klaar, dat. de woorden van de pro feet over de sociale positie van de vrouw ln de samenleving zo rek baar waren, dat de vrouw grotere rechten kon genieten, ln feite de- Advertentie) Vraag Uw vaste slager het gratis LOSBLADIG KOOKBOEK XoEïplU alt» w—k kottaloo* b'nii »o«3 om do rotop'on lo bundofon Ivoor U oli voilo klant 10 toni) BEROEMDE KOKS HELPEN IN UW KEUKEN! Iw vakman-tlagorl Italië on's uiert voorjaarsmode-geheimen De Italiaanse haute couture heeft het scherm opgetrokken dat de zo mercollecties aan het oog van de speurende spionnenmenigte onttrok. En by de eerste oogopslag bleek dat de Italiaanse modeheersers geen eenstemmigheid hebben kunnen bereiken over dc belangrijkste vraag die het publiek stelt: waar zit de rokiyn, hoe doet de zak-lijn het. Dp gezusters Fontana negeren de zak-lyn als een onaangenaam stukje Pa- ryse import volkomen, en hebben de rokiyn conservatief onder de knie gelegd. Fernanda Gattioni lanceerde losjes kledende jurkjes met een duideiyk ver wijzen naar de zak-lyn, en een lot de heupen \erlaagde en soms geheel vergeten taille. Er is een nieuwe kleur rose, met een spoortje rood erin, „Pink Cherries". Barattu, die zich tot voor kort met de heren-mode bezig hield,, vierde een première met slank-afkledende en eveneens door de zak-lijn in de taille beïnvloede ontwerpjes, in citroengeel, rose en een honingkleur. Eleonora (.arnett heeft de „pyl-iyn" ten doop gehouden nauwe rokken, strak in taille en op de heup, met daarboven hloesende uitbreidingen. Voor middag zowel als avond met bloemen bedrukte stoffen, en een rokiyn van 88 cm boven de grond. Prinses Lola Giovanelli tenslotte bracht ook de zak-lyn, maar vulde de collectie ruim aan met gedetailleerde modellen. Acht van do meest exclusieve huizen van dc Italiaanse „haute couture" hebben hun mannequins voor het voetlicht doen treden met betrekkc- iyi< goedkope kleren. Hoewel de hemdjurk domineerde kregen ook de peervormige, bolvormige en „kleine meisje"-japonnen veel applaus van het publiek in het Pitti-pa- leis te Florence. Fabiani verhoogde de rokiyn tot boven de knie in een serie bedrukte ka toentjes. Simonetta kwam met sportkleding voor de dag. Zy toonde lange blouses met korte shorts of nauwsluitende jersey-slacks. Marucelli huldigde de „ligne sac" met japonnen, meest van bedrukte stot en vervaardigd, vaak met een rimpel in de roUzoom of een golvende rok- zoom. Carosa presenteerde tot aan de knie reikende gestreepte sportkle ding, die volkomen taille-loos waren. Veneziani vertoonde zijden zak japon nen. Schiibcrth negeerde de zaklijr n coucentrccrd zich op i> 'eldïge japonne tjes met het middel op de juiste plaats en uitstaande rokken. Guidi ge bruikte de zaklyn voor driedelige strand-ensembles, die hy met oranje- -figuurtjes applikeerde. zelfde rechten als de man, zonder in botsing te komen met de voor schriften van de profeet. Koning Faroek wist de recalci trante doctores in toom te houden door gebruik te maken van het recht, dat men iemand die op regeringskosten had gestudeerd, een staatsbetrekking kon aanwijzen. Zo werd de doctores in de wijsbegeerte... onderwijzeres in een lagere school, waar zy kinderen lezen en schrijven moest leren. Dochters van de Nijl" Maar Doria rustte niet; zy gaf haar weekblad uit „De nieuwe vrouw" en stichtte haar organisatie „De dochters van de Nijl", waartoe duizenden vrou wen toetraden. Doria Sjafik werd af wisselend toegejuicht, gehoond, bele digd. tegengewerkt en belasterd. Maar zij vond ook aanmoediging van Egyptische politici en ten slotte be stormde zij aan het hoofd van driedui zend vrouwen het parlement, waar zij veertig parlementsleden gevangen hield tot men haar een onderhoud toe stond. Na vier uur bezetting ver scheen Orabi Bey. de Doria Sjafik be loofde de vrouwen kiesrecht te geven. Maar Faroek zei: „Niet zolang lk ko ning ben!" In 1954 moest Doria Sjafik met vijf tien aanhangsters nogmaals het par lement binnendringen, waar zy een hongerstaking begon. Zij slaagde er niet in om haar zin door te zetten; nog altijd hebben de Egyptische vrou wen geen kiesrecht. Onder auspiciën van het Nederlands Katoen Instituut overkoepelend orgaan voor de Nederlandse katoen- verwerkende industrieën hebben dezer dagen de jonge Nederlandse mode-ontwerpers Dick Holthaus en Cees Terleth een modeshow gebracht, waarin getoond werd wat er met het vaderlandse industrie-nrodukt ka toen kan worden bereikt. De jonge Cees Terleth uit Rotterdam, bij deze gelegenheid door het Katoeninstituut geïntroduceerd, toonde dat hy over durf, fantasie en vakmanschap be schikt. By zyn (bezienswaardige) modellen was de „ligne sac" niet ver geten. Dick Holthaus verbond aan zijn collectie geen bepaalde lijn, maar streefde vooral naar het brengen van draagbare modellen, met vrQ korte rokken (even onder de knie) en ja ponnen met jas-, pellerine- of bolero effect. Op de foto een model van Dick Holthaus, uitgevoerd in katoe nen filmdruk; de mouwen zijn tegen- gevoerd met witte piqué. „Wintersportvakantie" is een magisch woord, synoniem aan vreugde en gezond sportver- maak. En deze beide begrippen drukken ook een stempel op de win- tersportkleding die vlot en fleurig moet zijn, maar tegelijkertijd zo doelmatig mogelijk Drie geslaagde voor beelden van ideale win- tersportkledij zijn op bijgaande illustratie te zien. De anorak (links) is tamelijk lang, en de ingeweven bonte ran den leggen nog eens de nadruk op de noncha lante snit. Om in het winter-va- kantieoord te kunnen wandelen, moet men over een warm sportief Jak beschikken. Het dedingstuk van de middelste tekening is hiervoor bijzonder ge schikt; het is een jasje van langharige, zachte en heel lichte stof, naar een ontwerp van de breigoederen-couturiè- re Anny Blatt. Tenslotte een kos tuum voor de sportieve vrouw, die voornemens is om enorme ski-toch ten te gaan maken. Dit ski-pak is gemaakt uit elastische wollen stof; 't jak heeft veel ruim te in de rug. De ski- Ïantalons zijn allemaal amelijk nauw; 't ver dient dus wel aanbeve ling om voor deze kle dingstukken eveneens een elastische stof te gebruiken. jur&jes blijven (Van onze redactrice) Ergens in een winkelstraat trip pelt een vrouw met weifelende pasjes langs de etalages van de textielzaken, waarin de koopjes lig gen te lokken met schreeuwende op schriften. Een japonnetje van f 79,50 voor 39J0; een wit jersey mantel pak waarvan alleen een oplettend toeschouwster ziet dat het al aardig naar geel zweemt van 119,50 voor 1,9,90; een pepita-jurkje van 55 voor f 19fi9.... De winkelende vrouw heeft, het er moeilijk mee. Ze kijkt verlangend, toilet en weegt, maar loopt op het beslissende moment tóch door. Zij is één van de (vele) vrouwen die door het woord „uitverkoop" als door een magneet naar de winkelstraten worden getrokken. Zelfs als ze niet. van plan zijn om te kopen zelfs als ze geen geld hebben om te kopen. Tot, de laatste categorie behoort deze dame. Bestedingsbeperking, een „vers van de pers" belastingaanslag- biljet, een brandstofrekening die aan het begin van de volgende maand nog moet worden voldaan: al deze financiële haken en ogen wandelen met haar mee tenoijl ze langs de etalages gaat, en weerhouden haar van een tè daadwerkelijke belang stelling voor al die lokkende op schriften. 7 óch wil ze zo graag iets kopen... Niet in de eerste plaats omdat ze iets nodig heeft. maar omdat ze een vrouw is, en elke vrouw toil kopen in de uitverkoop, al is het maar een meter band van ne gentien cent voor zeventien cent. Het idee dat men „een koopje" heeft ge haald, het idee vooral dat men de slimme winkelier eens een keer te glad is, doet elke vrouw stralend van geluk thuiskomen, al is haar „koop je" nog zo gering. Maar deze vrouw heeft beslist geen geld meer te missen voor de uitverkoop; zelfs niet die twee tien tjes voor dat goedkope pepita-jurkje. Hoogstens 2,95 kan ze nog van haar huishoudgeld afnemen en daarvoor koopt men zelfs in 't groot ste. uitverkoop-paradijs nog geen jurk; hoogstens een wat klein uitge vallen bloesje, of drie theedoeken met-kleine-weef foutjes, of een paar nylons die „irregular" zijn zoals men dat zo mooi weet uit te drukken. n terwijl onze wandelaarster al deze zaken overweegt, staat ze plotseling voor een textielwin kel waarin couponnetjes te koop lig gen. Couponnetjes waarvan hele ja ponnen gemaakt kunnen worden, couponnetjes voor rokken maar ook hele kleine couponnetjes van nul komma zoveel per meter. En daarbij is een zwart-wit gestreept zijden lap je waaruit men misschien nèt een sjaaltje kan maken, of een garne ring op een simpel zwart japonnetje. Zo'n simpel zwart japonnetje hééft onze winkelende huisvrouw thuis, in haar kleerkast. Het is niet nieuw meer het is niet mooi meer, het is eigenlijk een beetje „afgedragen". Het zwart-wit gestreepte lapje dat juist binnen de financiële mogelijk heden valt, lijkt het aangewezen middel om dat zivarte, tot stiefkind geworden japonnetje weer op te fleu ren... Het lijkt het middel; het is dit be slist niet. Want als onze koop ster na urenlang vlijtig priege len een keurige kraag en twee nog kleuriger manchetjes van haar „koopje" heeft gemaakt; als ze het opgeknapte „stiefkind" daarna aan schiet en zich brandend van nieuws gierigheid voor de spiegel opstelt, krijgt ze de teleurstelling van haar leven. Het afgedragene van het jurk je valt nu dubbel op tegenover de glanzende nieuwheid van de garne ring; het is ondanks die gloednieuwe garnering nog steeds een oud japon netje; het doet denken aan dat goed- Hollandse gezegde van de vlag op de modderschuit.... Neem deze raad aan, uitverkoop- lustige lezeressen: lcoop zo'n klein lief couponnetje nóóit met het oog merk om er een oud jurkje mee „op te halen". Het oude jurkje wordt er nog veel armoediger door! En als U weet dat U ieder half jaar weer volkomen bezeten wordt door de uit verkoop-koorts, maak dan een „uit verkooppotje". Na elke seizoenoprui ming hebt U een half jaar de tijd tot de volgende; het is toch niet zo'n heksentoer om in dat halfjaar enkele tientjes hijeen te sparenDan kunt U met die tientjes lekker langs de etalages zwerven en „een koopje ha len" zonder het gevoel te hebben, dat U een eigenlijk onmisbaar ge deelte van het huishoudgeld op het altaar van de seizoenopruiming hebt geofferd. Uan oZótifV iet ozeutv De brief, die voor mij ligt, ga ik in deze kolom niet beantwoor den. Zelfs de inhoud ervan zal ik, als niet ter zake doende, een wege laten. Het is bovendien een uiterst persoonlijk schrijven dat geen buitenstaande lezeres zal interesse ren. Wat er dan nog van het epistel overblijft dat de moeite van het ver melden waard blijkt? Enkel en al leen de vorm en de toon. Om te beginnen het adres driftig en haastig, zo scheef op de envelop pe gekalkt dat het een gevoel van zeeziekte suggereerde. De plaats naam was zo fel en grof onderstreept alsof er nog minstens drie uitroepte kens op hadden moeten volgen, en de postzegel was er stbllig haastig met een fikse stomp opgeslagen. Heel en al de duidelijke kenmerken van 'n on besuisd neergepende en in ijlende haast op de bus gegooide brief. De inhoud klopte volkomen met die diagnose. Zonder adempauze hijgden de zinnen achter elkaar aan, en het slot stotterde van drift.... Het was érg: niet voor mij als ge adresseerde, maar voor haarzelf: geen opgewonden standje van zestien len tes maar een vrouw van over de veertig, resoluut, capabel en behoor lijk intelligent maar toevallig tot haar schade ongetrouwd. Als U hier lacht hebt U een wezenlijk belangrij ke functie van het huwelijk tot nu toe over het hoofd gezien. Want behalve een dozijn andere verdiensten heeft een normale echtverbintenis zoals elk ge slaagd deelgenootschap dit voor op de %Tijgczellenstaat, dat in veie fevallen van alledaagse gebeurlijk- eden de ene hand de andere schoon wast. En het behoort tot de corrige rende eigenschappen van de gemid delde man, dat hij meestal niet heet van de naald en nat van de inkt een brief de wereld instuurt. Zeker, er zijn van die heethoofden de ru briek „Ingezonden stukken" is hun geliefd slagveld maar zij vormen een bepaalde categorie, die van de doordravers en lik-op-stuk-gevers. De overgrote mannelijke meerder heid echter, zet een voltooide brief liefst een dag in een open envelop op de schoorsteenmantel, om dan nog eens rustig en kritisch de inhoud over te lezen. Dit is een goede gewoonte, hem door de samenleving bijgebracht, want de ervaring van geslachten va der op zoon heeft hem geleerd, dat het gesproken woord bil lange na niet de draagwijdte heeft van net-ge schrevene. Alles wat men op schrift stelt is in zekere zin gevaarlijk ma teriaal, waarop men de schrijver van daag of morgen kan vangen. Denk tien tellen na voor je spreekt maar tien uur voor je een brief ver zendt, is ongeveer hun ervaren ge- dachtengang. Dat deze voorzichtigheid zich dik wijls ook tot de schrijverij van hun ega uitstrekt, is een loffe lijke correctie die mevrouw op hoge prijs moet stellen. Het is geen kwes tie van onzelfstandigheid om manlief elke brief te laten lezen voor het pos ten. Want zijn visie op allerlei kwes ties, zijn vaak nuchterder en objec tiever oordeel kunnen een vrouw, van nature veel impulsiever en lichter ontvlambaar, voor onaangename tik ken op die haastig pennende vingers behoeden. Zo kreeg ik jaren geleden eens een bi-ief van een jonge vrouw, die zo dom was geweest naar pen te laten besturen door een kinderachtige on stuimige jaloezie tot het verbluf fend slot, waarin zij meedeelde dat haar man het met deze brief niet eens was en haar het verzenden had ontraden: Zoiets doe je nu eenmaal niet. Zij deed het. driftig en eigenwijs tóch en heeft daar tot op de dag van heden geen seconde plezier aan beleefd, hoogstens door mijn volhar dend stilzwijgen in eigen ogen een mal figuur geslagen. Want de bedoe ling van dergelijke brieven is toch, lekker driftig weerwerk uit te lokken en zich dan in een verrukkelijke en eindeloze ruzie-correspondentie te storten Niet doen nóóit doen. Een res pectabel en met deugdelijke argumenten gestaafd betoog van iemand die met U van mening verschilt is altijd dc moeite van het beantwoorden waard. Maar aan drift- buion-on-papier een postzegel ver spillen is dwaasheid en onbegonnen werk Ook deze overijlde schrijverij van een ongetrouwde afzendster heb ik dus naast mij neergelegd, monkelend bij de gedachte dat de ware toe dracht der feiten haar binnen weini ge dagen zou duidelijk worden, en zij zichzelf een kinderachtig opge wonden standje zou voelen. 3ASKIA. U.V .V.-babysitcentrale Nu het uitgaansseizocn in volle gang is. is het wellicht nuttig om nog eens te wijzen op het bestaan van de „ba bysit-centrale" waarover Middelburg dank zij een initiatief van de Mid delburgse U.V.V. kan beschikken. Deze babysit-centrale die nu bijna een jaar bestaat, heeft haar reden van bestaan inmiddels wel bewezen, maar blijkbaar zijn er nog vele huis moeders die niet van het bestaan van deze instelling afweten. Daarom zij hier nog eens de aandacht gevestigd op de Middelburgse U.V.V.-babysit- centrale. voor 't lidmaatschap waar van men zich kan opgeven by me vrouw N. N. J. Muller-Minnema .(Berkenlaan 3. telefoon 2063) en by mevrouw H. G. Ballintijn-Balvers (Berkenlaan 5. telefoon 2000). De opbrengst van de lidmaatschappen komt ten goede aan het U.V.V.-werk,

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 3