Nieuwe stunt: JENNY LIND
In Voorschoten bloeien lelietjes
van dalen het hele jaar door
TANDARTSTARIEVEN HANGEN
VAAK SAMEN MET „DE BUURT"
VRIJDAG 3 JANUARI 1958
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
Het leven ging verder, ook voor Phineas Taylor
Barnum en ook aan de periode van Klein Duimpje
kwam een eind. Niet omdat het succes minder
werd, maar omdat Barnum in Europa iets ontdekt
had waar hij „nog meer in zag". Dat iets was Jen
ny Lind, die toen in Europa zo beroemde Zweed
se zangeres. Barnum liet haar een contract teke-
Het publiek en de
Zweedse nachtegaal
V
Barnums contacten met Jenny
Lind zijn misschien wel het mees't
typerend voor zijn enorme feeling
op het gebied van de showbussi-
ness. Toen hij de Zweedse zangeres
in LQbeck een daverend contract
het voorleggen, had hij haar zelf
nooit horen zingen. Wel had hij
vernomen van haar succes als zan
geres, maar er waren in Europa
meer grote artiesten en niemand
van hen zou hij ooit naar Amerika
hebben gehaald
Jenny Lind had echter iets heel
bijzonders: ze was beroemd om
haar schenkingen voor liefdadi
ge doeleinden. Haar filantropie
was haar tweede natuur. Dat
was het, wat Barnum imponeer
de. „Zonder deze eigenschap zou
ze nooit met mij in contact zijn
gekomen", gaf hij later zelf toe.
Amerika, het land van de naak
te strijd om het bestaan, van de
keiharde zakelijkheid zou zich
zeker later vermurwen door de
ze mooie, aparte vrouw, rede
neerde de psycholoog Barnum.
En hij had gelijk. Niet in de
laatste plaats dank zij zijn met
veel bravour gevoerde reclame
campagnes waarbij de mens
Jenny Lind veel meer werd op
geschroefd dan de zangeres
weVd de Nachtegaal toen zij
van boord van de Atlantic stap
te, door tienduizenden juichende
Amerikanen, compleet met ere
poorten begroet. Het feest kon
beginnen, Barnum had zelfs een
speciale ode over Amerika laten
componeren, die de zangeres op
haar eerst ce oncert zou zingen.
Boven de gages..
nen voor tenminste 80 en tenhoogste 150 concer- M
ten in Amerika, waar hij haar komst met veel fan- M
fares aankondigde. Jenny Lind kreeg van hem de
bijnaam, waarmee ze de geschiedenis is ingegaan:
„De Zweedse nachtegaal". Vooral dank zij Barnum m
werd ze een internationale beroemdheid en schat- j§
rijk.
het feit, dat Barnum er op stond,
dat ze zich in elke plaats waar een
concert zou worden gegeven, uitge-
breid liet begroeten. Ze werd voor
Barnum's reclamekarretje gespan-
nen en hij betaalde haar ervoor. De
Hollywood-impresario's van nu
zouden het hem niet kunnen verbe- i§
teren. j=
Negen maanden duurde het lucra- |j
Jenny
ving ze het lieve sommetje van
176.675.09 dollar. Barnum hield
netto 535.486,25 dollar over van
het Lind-avontuur.
Waas
De Zweedse nachtegaal was al
beroemd toen ze voet aan wal
zette in Amerika. Phineas Tay
lor had gezorgd voor die waas
van geheimzinnigheid, die het
publiek te hoop deed lopen.
De zangeres zorgde er met haar
ontwapenende charme zelf voor,
dat ze na negen maanden reizen en
trekken in de States zo mogelijk
nog populaider was dan toen ze
kwam. Dat ze daarvoor wel eens
wat over moest hebben blijkt uit
New Orleans.
tiêvé compagnonschap van zake-
lijkheid en pure kunst. Toen ging
Jenny Lind naar huis terug. Voor
Phineas Taylor Barnum veertig
jaar en bijna miljonair keerde §i
het getij
Volgende artike
Het spel was opnieuw prachtig ge
speeld. Jenny Lind had een con
tract op zak, dat sensationeel was
voor die tijd. Alle kosten werden
bi5(lirnnA'meïfiL,lblt»a°d*voor bni ■iiinnimiiiiiiiimiiiimiiimiiiuiiuiiiiiiiiiiraimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiMiiimiiiiraiiiuniiiiiiiiHiiiii
een vriendin, secretaris, begeleider
en nog een paar bedienden. In elke
plaats logeerde zij in het duurste
hotel en voortdurend stond een rij- s
tuig tot haar beschikking. Ten-
slotte garandeerde Barnuni, dat hij
haar voortdurend zelf zou begelei- |i
den.
En dat alles was Phineas Taylor
nog niet voldoende toen hij al voor-
dat het eerste concert was gege-
ven, ontdekte, dat hij goed had ge-
gokt. Bij de voorverkoon '-"or dat
eerste concert stegen de nHjzen tot
waanzinnige hoogte. Een naar hon-
derd dollar werd grif betaald voor M
een plaatsje en Barnum mis-
schien bang dat Jennv r i"i zich
bedrogen zou voelen - - bood haar
ongevraagd boven haar cages nog
eens de helft van de netto op-
brengst na aftrek van zijn eigen
salaris. Jenny Lind hapte toe. Ze
beloofde overal te zingen, waar f§
Barnum dat dienstig vond en ging
akkoord met zijn eis, zich voor
zijn piiblic'teit te lenen. s
Het legde haar geen windeieren,
want toen ze na 95 concerten
naar Europa terugkeerde, ont- s
En toen keerde
het getij
!'l
Hulpverlening aan
Hongaarse vluchtelingen.
De minister van maatschappelijk
werk heeft aan de gemeentebesturen
medegedeeld, dat de regeling hulpver
lening Hongaarse vluchtelingen onder
de werkingsfeer valt van de hier
te lande geldende sociale verzekerings
wetten en complementaire sociale
voorzieningen, alsmede de armenwet.
Minister Klompé is echter bereid in
bepaalde gevallen bij wijze van na
zorg nog enige hulp te verlenen en
wel ten behoeve van degenen die hun
afgebroken studie in ons land voort
zetten, dan wel een opleiding volgen
om in hun levensonderhoud te kunnen
voorzien. Degenen die bij derden wo
nen en wier inkomsten niet voldoende
zijn om de pensionkosten te betalen
en tenslotte degenen, die wegens gees
telijke en/of psychische storingen in
een inrichting worden verpleegd.
Voor deze groepen kan een fi
nanciële tegemoetkoming worden
aangevraagd voor de betaling van
kosten wegens studie, huisvesting,
niet door verzekering gedekte
ziektekosten en dergelijke.
minister wijst er op, dat voor
de kosten, verbonden aan universitai
re studie studiebeurzen worden toe
gewezen door het universitair asiel
fonds. Voorts moet, voordat aanvra
gen worden ingediend, worden nage
gaan of een beroep kan worden ge
daan o^ de nog bij de plaatselijke en
provinciale comité's aanwezige gelden,
die door het Nederlandse volk ten be
hoeve van de Hongaarse vluchtelin
gen bijeen werden gebracht.
Onderwijs in Amerika
wordt verbeterd.
President Eisenhower heeft zijn
goedkeuring gegeven aan een vier
jarenplan ter verbetering van het
onderwijs, waarmee een miljard dol
lar gemoeid is. Men wil daarmee de
leemten opvullen, die, als zij zouden
blijven bestaan heeft minister van
onderwijs Marion Folson gezegd
de defensie ernstig zouden verzwak
ken. Men wil op onderwijsgebied niet
achter komen bij de Sowjet-Unie.
Er zullen op ruime schaal studie
beurzen beschikbaar worden gesteld.
Men rekent er op, dat 40.000 studen
ten in de looptijd van het plan van
de beurzen kunnen profiteren. Het
plan heeft voornamelijk tot doel meer
studenten op de universiteiten te
krijgen. Voorrang krijgen zij, die
goede cijfers voor wis- en natuurkun
de hebben.
Waterstofenergie voor
industriële doeleinden.
Uit Engelse regeringskringen heeft
United Press vernomen, dat Engelse
atoomgeleerden er in zouden zijn ge
slaagd de fantastische energie van
de waterstofbom te „temmen" en „in
het gareel te spannen" voor vrede
lievende industriële doeleinden. De
zegsman, die niet geïdentificeerd kon
worden, zei, dat „op dat gebied voor
uitgang van fundamentele aard was
gemaakt".
Het is waarschijnlijk, dat er bin
nen dc komende twee of drie weken
een officiële verklaring bekend zal
worden gemaakt, werd daar aan toe
gevoegd.
Sedert enige tijd wist men, dat En
gelse geleerden „bijna hun doel be
reikt hadden", wat betreft hun proef
nemingen voor het lot stand brengen
van een thermo-nucleaire fusie. Maar
thans is het eerste bericht doorge
komen, dat die proefnemingen inder-
geslaagd zijn.
GEURIGE LENTEGROETEN IN WINTERMAANDEN
Klant is vaak een ware koning
Er zijn nog maar weinig mensen in Nederland die kunnen zeggen
dat zij vele gekroonde en ongekroonde staatshoofden en andere
beroemde persoonlijkheden, in Europa en ver daar buiten, tot
hun min of meer regelmatige klanten mogen rekenen. Nog ge
ringer is het aantal dat de concurrentie niet hoeft te vrezen.
Tot deze groep uitverkorenen behoren de gebroeders Eggink,
bloemkwekers te Voorschoten. Zij hebben een bedrijf dat niet
alleen voor Nederland uniek is, maar dat, ook ver buiten de
landsgrenzen verder niet bestaat. Alleen in hun kassen komen
namelijk het hele jaar door de lelietjes van dalen tot bloei, die
in herfst en winter bij ons de herinnering aan de meimaand
levendig houden.
JENNY LIND
JIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIU
Dat de klant koning is, heeft
voor de Egglnks een heel bijzon
dere betekenis. Toen op 7 janua
ri 1937, op een ijzig winterse
dag, onze tegenwoordige koningin
in net huwelijk trad, droeg zij in
haar bruids-bouquet lelietjes van
dalen, die in Voorschoten waren
ontloken. Prinses Juliana was
niet de eerste en ook niet de laat
ste van een lange rij klanten van
vorstelijken bloede. Voor zijn hu
welijk met de beeldschone Soraya
liet de Sjah van Perzië de mei
bloempjes uit het laag gelegen
Hollandse dorp aan de kille
Noordzee, naar het zonnige Te
heran komen. Een minder gelief
de en geëerbiedigde, maar des te
vaker verliefde persoonlijkheid
was koning Faroek. Hij behoor
de dan ook tot de vaste afnemers.
Verder genoten de gebroeders Eg
gink de bijzondere eer, in Enge
land een netelig vraagstuk te hel
pen oplossen, dat daar was gere
zen tijdens de voorbereidingen tot
het huwelijk van prinses Eliza
beth, de tegenwoordige koningin
van Groot-Brittannië.
Brits hof geheim
Als versiering van de kerk, van
balzalen en statie-banketten, in
boeket en ruikers zonder tal,
prijkten chinchcrinchee's, dysa's
cn protca's van dc Kaap de Goede
Hoop, Malthezcr vozen, oranje
bloesems van Gibraltar, orchi
deeën uit oerwouden van Malak-
ka. naast bloemen van minder
exotische, want Britse herkomst.
In het stijlvolle geheel ontbraken
echter de lelietjes van dalen. Het
waren met name de boeketten
van de bruidsmeisjes, die ze
moesten ontberen. Aan alle ver
langens konden de Britse kwe
kers en hun collega's in de kolo
niën en de dominions voldoen, al
leen de meiklokjes konden zij in
november niet leveren. De tradi
tie eist dat alleen bloemen, ont
loken op aarde waarboven de
Union Jack wappert, plechtighe
den als dit huwelijk, luister mo
gen bijzetten. Het waren evenwel
vooral de Britse vrouwen, die het
niet over hun hart konden ver
krijgen, om terwille van het
nuchter-zakelijke „Buy British"
de takjes met de knikkende,
schuldige reine en lieflijk geu
rende bloemkelkjes, te laten ont
breken. Hun toekomstige konin
gin was het daar roerend mee
eens. Twee tradities kwamen met
elkaar in botsing, maar men be
sloot tenslotte het lelietje van da
len ,al was het dan van buiten
landse komaf, tot het Britse hof
toe te laten. Dit besluit leidde
via de gebruikelijke diplomatie'
ke omwegen tot het contact
tussen Buckingsham Palace en de
kwekerij in Voorschoten!
Porte bonheurs
In dit bedrijf heerst de lente
ononderbroken. Men ruikt het
reeds als men het kantoor bin
nen komt, de rook van sigaar
en pijp kan er de geur niet ver
drijven. Zelfs op het erf, in de
kille winterse mist tussen de ge
bouwen, is er een zweem van het
voorjaar. Men heeft hier letterlijk
en figuurlijk maar zijn neus te
volgen, om de kas te vinden
waar de meibloempjes, dicht op
een gepakt in platte houten kis
ten, tussen het ijle groene loof
tot rijpheid komen en op verzen
ding naar de veiling wachten.
Als op 1 mei in Frankrijks
bossen de lelietjes van dalen nog.
niet eens in bloei staan, worden
ze, geheel ontloken en in grote
hoeveelheden, op die dag op stra
ten en pleinen van alle dorpen
en steden van Frankrijk te koop
aangeboden. Bij dit wonder staan
BESLIST GEEN KARTEL
Patient kan voor begin van
behandeling informeren
(Van onze speciale verslaggever).
Hoe kan !k tevoren weten of ik
bij een dure of een billijke tandarts
terechtkom? Ik kan pas om een
prijs vragen als een tandarts mijn
gebit heeft gezien en dan kan ik
zijn tarief alleen met dat van een
ander vergelijken, als ik eerst een
andere tandarts naar mijn gebit heb
laten kijken. En zelfs dan nog: mis
schien ben ik juist bij twee dure
tandartsen geweest.... Dit probleem
stelt verschillende mensen voor
moeilijkheden. Immers, zo zegt men,
aan zijn gezicht kunnen we niet zien,
hoe hoog de rekening straks zal zijn.
Nee, inderdaad, zegt de Nederland
se Maatschappij ter Bevordering der
Tandheelkunde. Maar ze kunnen het
wel vragen. En ze kunnen dan zeker
zijn, een bevredigend antwoord te
krijgen.
„Inderdaad zijn er verschillen in
tarieven, ook al omdat er verschil
len in mogelijkheden zijn. Maar, „al
dus de heer Stork, tandarts en secre
taris van de Maatschappij, „de prak
tijk is toch wel, dat men zich vrijwel
altijd oriënteert, alvorens naar een
tandarts toe te gaan. Iedereen, die
een tandarts nodig heeft stelt altijd
drie vragen: „Is hij duur? Is hij
goed? Doet hij je pijn?" Gewoonlijk
praat men wel tevoren met vrienden
en kennissen. Men vraagt, wie zij als
tandarts hebben en of ze tevreden
zijn. Meestal vraagt men ook, of hij
duur is. Men kan bijvoorbeeld ook
aan de huisarts advies vragen. Of.
als men van de ene plaats naar de
andere verhuisd is, aan de eigen tan
darts in de vroegere plaats.
Recht op antwoord
„Er is echter een andere kwestie
en wij zouden het alleen maar
toejuichen, wanneer alle patiënten,
hiervan doordrongen waren na
melijk, dat iedere patient het volle
dig recht heeft, vóór het begin van
een behandeling te informeren waar
hij financieel ongeveer aan toe
is. De tandarts z^l een nieuwe pa
tient gewoonlijk onderzoeken en tot
zijn conclusies komen. Maar er zijn
bij de behandeling van het gebit
steeds verschillende mogelijkheden,
welke ook verschillende kosten mee
brengen. De tandarts zal dit gaarne
bespreken met de patiënt. Want de
tandarts zal liever tevoren horen:
,Dat wordt me te duur", dan ach
teraf: „Wat valt me die rekening te-
*en". Er zijn trouwens ook veel col
lega's, die uit zichzelf de kosten met
de patient bespreken. Laten de men
sen zich toch vooral niet uit valse
schroom érvan laten weerhouden, de
financiële consequenties van een be
handeling ter sprake te brengen".
Geen kartel
Wat die tarieven zelf betreft: De
ze zijn zeer uiteenlopend. „Men zal
zeker nooit gedaan kunnen krijgen,
dat de tarieven gepubliceerd wor
den", aldus onze zegsman. „Dit zou
tot alle mogelijke consequenties lei
den, welke in strijd zouden zijn met
de medische ethiek".
Er zijn wel richtliinen voor de ta
rieven. Deze verschillen echter regi
onaal. In sommige kringen van de
maatschappij heeft men minimum
tarieven voor bepaalde verrichtingen
vastgesteld, in andere zogenaamde
normaaltarieven, waar men, afhan
kelijk van de behandeling, boven kan
gaan of onder kan blijven.
„Maar we vormen beslist geen
kartel", zegt de heer Stork met na
druk. Met deze minimum- of nor
maaltarieven willen we alleen exces
sen voorkomen en een richtlijn ge
ven aan zich vestigende collega's.
In individuele gevallen zal iedere
tandarts vrij zijn afwijkend te han
delen".
De hoogte van het tarief wordt ui
teraard mede bepaald door de plaats
van vestiging, de investeringen, etc.
Een tandarts in een volksbuurt met
vele kleine middenstanders zal nu
eenmaal goedkoper kunnen zijn, dan
één in een „dure" villawijk. Maar
wanneer een tandarts op twee ver
schillende adressen twee tarieven
heeft, die bijna honderd procent ver
schillen, dan is dat toch, zo verze
kerde men, beslist een uitzondering.
IIUIIIIIII
Hoe kan dat
„Ik ben geen lid van een zie-
g kenfonds, omdat ik „boven de
loongrens zit", meldt ons een
p lezer. „Ik ben dus particulier
patiënt bij mijn tandarts,
maar ik kan geen hoogte krij-
gen van zijn tarieven. Sinds
kort woont hij vlak bij mij,
M maar voor een behandeling bij
hem thuis rekent hij ongeveer
het dubbele als voor precies
dezelfde behandeling in een
huis in een heel ander deel van
de stad. waar hij voornamelijk
s zijn praktijk uitoefent. Hoe
kan dat?"
M Deze waag staat niet op
H zichzelf. Velen weten geen
weg in de soms duistere dool-
hof der tandartstarieven. Ten-
EE einde te trachten hierin enige
helderheid te brengen heeft
H anze speciale verslaggever een
onderhoud gehad met de secre-
taris van de Nederlandse
Maatschappij ter Bevordering
p can de Tandheelkunde. Zijn
oevindigen publiceren wij in
ïevenstaand artikel.
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUlllllllinillllll
de Flansen niet stil, als ze elk
aar, bij wijze van voorjaarsgroet,
de porte bonheur, schenken. De
Fransman gelooft dat de Fran
se aarde zelf deze attentie moge
lijk heeft gemaakt. Dat was ech
ter al een jaar of vijf en twin
tig, dertig geleden, bijna niet
meer zo.
Er waren toen nog drie soor
ten, die in het wild voorkwamen,
of in de tuinderijen op de „kou
de grond" werden geteeld. Een
Franse, een Nederlandse en een
Duitse soort. Alleen de Duitse
heeft zich tot op de huidige dag
ruimschoots kunnen handhaven.
Zij levert vandaag de kiemen of
de bloeineusjes, zoals de mensen
van het vak ze noemen, waarvan
in Voorschoten de plantjes wor
den getrokken, die in de laatste
weken van april bij wagonladin
gen tegelijk naar Frankrijk gaan.
Voorjaar op afroep....
Een driekwart eeuw, geleden is
de vader van de tegenwoordige
gebroeders Eggink begonnen met
het telen in eigen bakken en
vervroegd in bloei brengen van
de lelietjes van dalen. Zijn va
der, die tuinman was op een
grote buitenplaats, had hem eerst
in de leer gedaan bij bloembol
len-kwekers. Daar had hij geleerd
hoe de bloeitijd van sommige
soorten snijbloemen, vervroegd of
vertraagd kon worden. In Voor
schoten, op de grens tussen het
gebied van de groenten-tuinders
en dat van de bloemkwekers,
vond hij een geschikte plaats
voor het ten eigen bate aanwen
den van de verworven vakkennis.
Omdat de haarwortel-pollen van
de lelietjes van dalen slechts eens
in de twee jaar bloeineusjes
....een vleugje lente in de winter...
voortbrengen, moest in het begin
natuurlijk ook met bloemsoorten
worden gewerkt, die met kortere
tussenpozen verhandelbare resul
taten opleveren.
In platte kisten, stevig in mos
verpakt, komen de bloeineusjes
uit Duitsland in Voorschoten aan.
Zij worden in het koelhuis opge
slagen, waar de vorst de verdere
ontwikkeling geheel stopt, zonder
de kiemen te doden. Zij verblij
ven dan in de winter, totdat de
lopende vraag of bijzondere ge
beurtenissen, die grote bestellin
gen met zich mee brengen, eisen
dat zij in de lente terecht ko
men. Dan worden zij weer tevoor
schijn gehaald. De keihard bevro
ren inhoud van de kisten laat
men ontdooien, waarna arbeiders
de bloeineusjes in kisten met
vochtige zwarte aarde, netjes in
rijen uitzetten. In de warme kas
sen, achter gordijnen van kran
tenpapier, die het licht moeten
tegen houden, dat dc eerste groei
zou schaden, ontwikkelen zij in
enkele maanden tijds bladeren en
bloemstengel. Als de knopjes
zich hehben gevormd komen zij
in het diffuse licht van de kas
te staan, zij houden nu eenmaal
niet van het volle licht. Het blad
wordt uitgedund, het ijle groen
neemt langzaam maar zeker een
donkere tint aan en langzaam
maar zeker geraakt de hele
stengel in bloei. Dan is het mo
ment gekomen dat zij hun reis
aanvangen naar de bloemenwin
kels in Nederland, om daar te
wachten op degenen die in de
wintermaanden vrienden, kennis
sen of famililieden een vleugje
lente in huis willen bezorgen!