Nieuwe stunt: JENNY LIND In Voorschoten bloeien lelietjes van dalen het hele jaar door TANDARTSTARIEVEN HANGEN VAAK SAMEN MET „DE BUURT" VRIJDAG 3 JANUARI 1958 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Het leven ging verder, ook voor Phineas Taylor Barnum en ook aan de periode van Klein Duimpje kwam een eind. Niet omdat het succes minder werd, maar omdat Barnum in Europa iets ontdekt had waar hij „nog meer in zag". Dat iets was Jen ny Lind, die toen in Europa zo beroemde Zweed se zangeres. Barnum liet haar een contract teke- Het publiek en de Zweedse nachtegaal V Barnums contacten met Jenny Lind zijn misschien wel het mees't typerend voor zijn enorme feeling op het gebied van de showbussi- ness. Toen hij de Zweedse zangeres in LQbeck een daverend contract het voorleggen, had hij haar zelf nooit horen zingen. Wel had hij vernomen van haar succes als zan geres, maar er waren in Europa meer grote artiesten en niemand van hen zou hij ooit naar Amerika hebben gehaald Jenny Lind had echter iets heel bijzonders: ze was beroemd om haar schenkingen voor liefdadi ge doeleinden. Haar filantropie was haar tweede natuur. Dat was het, wat Barnum imponeer de. „Zonder deze eigenschap zou ze nooit met mij in contact zijn gekomen", gaf hij later zelf toe. Amerika, het land van de naak te strijd om het bestaan, van de keiharde zakelijkheid zou zich zeker later vermurwen door de ze mooie, aparte vrouw, rede neerde de psycholoog Barnum. En hij had gelijk. Niet in de laatste plaats dank zij zijn met veel bravour gevoerde reclame campagnes waarbij de mens Jenny Lind veel meer werd op geschroefd dan de zangeres weVd de Nachtegaal toen zij van boord van de Atlantic stap te, door tienduizenden juichende Amerikanen, compleet met ere poorten begroet. Het feest kon beginnen, Barnum had zelfs een speciale ode over Amerika laten componeren, die de zangeres op haar eerst ce oncert zou zingen. Boven de gages.. nen voor tenminste 80 en tenhoogste 150 concer- M ten in Amerika, waar hij haar komst met veel fan- M fares aankondigde. Jenny Lind kreeg van hem de bijnaam, waarmee ze de geschiedenis is ingegaan: „De Zweedse nachtegaal". Vooral dank zij Barnum m werd ze een internationale beroemdheid en schat- j§ rijk. het feit, dat Barnum er op stond, dat ze zich in elke plaats waar een concert zou worden gegeven, uitge- breid liet begroeten. Ze werd voor Barnum's reclamekarretje gespan- nen en hij betaalde haar ervoor. De Hollywood-impresario's van nu zouden het hem niet kunnen verbe- i§ teren. j= Negen maanden duurde het lucra- |j Jenny ving ze het lieve sommetje van 176.675.09 dollar. Barnum hield netto 535.486,25 dollar over van het Lind-avontuur. Waas De Zweedse nachtegaal was al beroemd toen ze voet aan wal zette in Amerika. Phineas Tay lor had gezorgd voor die waas van geheimzinnigheid, die het publiek te hoop deed lopen. De zangeres zorgde er met haar ontwapenende charme zelf voor, dat ze na negen maanden reizen en trekken in de States zo mogelijk nog populaider was dan toen ze kwam. Dat ze daarvoor wel eens wat over moest hebben blijkt uit New Orleans. tiêvé compagnonschap van zake- lijkheid en pure kunst. Toen ging Jenny Lind naar huis terug. Voor Phineas Taylor Barnum veertig jaar en bijna miljonair keerde §i het getij Volgende artike Het spel was opnieuw prachtig ge speeld. Jenny Lind had een con tract op zak, dat sensationeel was voor die tijd. Alle kosten werden bi5(lirnnA'meïfiL,lblt»a°d*voor bni ■iiinnimiiiiiiiimiiiimiiimiiiuiiuiiiiiiiiiiraimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiMiiimiiiiraiiiuniiiiiiiiHiiiii een vriendin, secretaris, begeleider en nog een paar bedienden. In elke plaats logeerde zij in het duurste hotel en voortdurend stond een rij- s tuig tot haar beschikking. Ten- slotte garandeerde Barnuni, dat hij haar voortdurend zelf zou begelei- |i den. En dat alles was Phineas Taylor nog niet voldoende toen hij al voor- dat het eerste concert was gege- ven, ontdekte, dat hij goed had ge- gokt. Bij de voorverkoon '-"or dat eerste concert stegen de nHjzen tot waanzinnige hoogte. Een naar hon- derd dollar werd grif betaald voor M een plaatsje en Barnum mis- schien bang dat Jennv r i"i zich bedrogen zou voelen - - bood haar ongevraagd boven haar cages nog eens de helft van de netto op- brengst na aftrek van zijn eigen salaris. Jenny Lind hapte toe. Ze beloofde overal te zingen, waar f§ Barnum dat dienstig vond en ging akkoord met zijn eis, zich voor zijn piiblic'teit te lenen. s Het legde haar geen windeieren, want toen ze na 95 concerten naar Europa terugkeerde, ont- s En toen keerde het getij !'l Hulpverlening aan Hongaarse vluchtelingen. De minister van maatschappelijk werk heeft aan de gemeentebesturen medegedeeld, dat de regeling hulpver lening Hongaarse vluchtelingen onder de werkingsfeer valt van de hier te lande geldende sociale verzekerings wetten en complementaire sociale voorzieningen, alsmede de armenwet. Minister Klompé is echter bereid in bepaalde gevallen bij wijze van na zorg nog enige hulp te verlenen en wel ten behoeve van degenen die hun afgebroken studie in ons land voort zetten, dan wel een opleiding volgen om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Degenen die bij derden wo nen en wier inkomsten niet voldoende zijn om de pensionkosten te betalen en tenslotte degenen, die wegens gees telijke en/of psychische storingen in een inrichting worden verpleegd. Voor deze groepen kan een fi nanciële tegemoetkoming worden aangevraagd voor de betaling van kosten wegens studie, huisvesting, niet door verzekering gedekte ziektekosten en dergelijke. minister wijst er op, dat voor de kosten, verbonden aan universitai re studie studiebeurzen worden toe gewezen door het universitair asiel fonds. Voorts moet, voordat aanvra gen worden ingediend, worden nage gaan of een beroep kan worden ge daan o^ de nog bij de plaatselijke en provinciale comité's aanwezige gelden, die door het Nederlandse volk ten be hoeve van de Hongaarse vluchtelin gen bijeen werden gebracht. Onderwijs in Amerika wordt verbeterd. President Eisenhower heeft zijn goedkeuring gegeven aan een vier jarenplan ter verbetering van het onderwijs, waarmee een miljard dol lar gemoeid is. Men wil daarmee de leemten opvullen, die, als zij zouden blijven bestaan heeft minister van onderwijs Marion Folson gezegd de defensie ernstig zouden verzwak ken. Men wil op onderwijsgebied niet achter komen bij de Sowjet-Unie. Er zullen op ruime schaal studie beurzen beschikbaar worden gesteld. Men rekent er op, dat 40.000 studen ten in de looptijd van het plan van de beurzen kunnen profiteren. Het plan heeft voornamelijk tot doel meer studenten op de universiteiten te krijgen. Voorrang krijgen zij, die goede cijfers voor wis- en natuurkun de hebben. Waterstofenergie voor industriële doeleinden. Uit Engelse regeringskringen heeft United Press vernomen, dat Engelse atoomgeleerden er in zouden zijn ge slaagd de fantastische energie van de waterstofbom te „temmen" en „in het gareel te spannen" voor vrede lievende industriële doeleinden. De zegsman, die niet geïdentificeerd kon worden, zei, dat „op dat gebied voor uitgang van fundamentele aard was gemaakt". Het is waarschijnlijk, dat er bin nen dc komende twee of drie weken een officiële verklaring bekend zal worden gemaakt, werd daar aan toe gevoegd. Sedert enige tijd wist men, dat En gelse geleerden „bijna hun doel be reikt hadden", wat betreft hun proef nemingen voor het lot stand brengen van een thermo-nucleaire fusie. Maar thans is het eerste bericht doorge komen, dat die proefnemingen inder- geslaagd zijn. GEURIGE LENTEGROETEN IN WINTERMAANDEN Klant is vaak een ware koning Er zijn nog maar weinig mensen in Nederland die kunnen zeggen dat zij vele gekroonde en ongekroonde staatshoofden en andere beroemde persoonlijkheden, in Europa en ver daar buiten, tot hun min of meer regelmatige klanten mogen rekenen. Nog ge ringer is het aantal dat de concurrentie niet hoeft te vrezen. Tot deze groep uitverkorenen behoren de gebroeders Eggink, bloemkwekers te Voorschoten. Zij hebben een bedrijf dat niet alleen voor Nederland uniek is, maar dat, ook ver buiten de landsgrenzen verder niet bestaat. Alleen in hun kassen komen namelijk het hele jaar door de lelietjes van dalen tot bloei, die in herfst en winter bij ons de herinnering aan de meimaand levendig houden. JENNY LIND JIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIU Dat de klant koning is, heeft voor de Egglnks een heel bijzon dere betekenis. Toen op 7 janua ri 1937, op een ijzig winterse dag, onze tegenwoordige koningin in net huwelijk trad, droeg zij in haar bruids-bouquet lelietjes van dalen, die in Voorschoten waren ontloken. Prinses Juliana was niet de eerste en ook niet de laat ste van een lange rij klanten van vorstelijken bloede. Voor zijn hu welijk met de beeldschone Soraya liet de Sjah van Perzië de mei bloempjes uit het laag gelegen Hollandse dorp aan de kille Noordzee, naar het zonnige Te heran komen. Een minder gelief de en geëerbiedigde, maar des te vaker verliefde persoonlijkheid was koning Faroek. Hij behoor de dan ook tot de vaste afnemers. Verder genoten de gebroeders Eg gink de bijzondere eer, in Enge land een netelig vraagstuk te hel pen oplossen, dat daar was gere zen tijdens de voorbereidingen tot het huwelijk van prinses Eliza beth, de tegenwoordige koningin van Groot-Brittannië. Brits hof geheim Als versiering van de kerk, van balzalen en statie-banketten, in boeket en ruikers zonder tal, prijkten chinchcrinchee's, dysa's cn protca's van dc Kaap de Goede Hoop, Malthezcr vozen, oranje bloesems van Gibraltar, orchi deeën uit oerwouden van Malak- ka. naast bloemen van minder exotische, want Britse herkomst. In het stijlvolle geheel ontbraken echter de lelietjes van dalen. Het waren met name de boeketten van de bruidsmeisjes, die ze moesten ontberen. Aan alle ver langens konden de Britse kwe kers en hun collega's in de kolo niën en de dominions voldoen, al leen de meiklokjes konden zij in november niet leveren. De tradi tie eist dat alleen bloemen, ont loken op aarde waarboven de Union Jack wappert, plechtighe den als dit huwelijk, luister mo gen bijzetten. Het waren evenwel vooral de Britse vrouwen, die het niet over hun hart konden ver krijgen, om terwille van het nuchter-zakelijke „Buy British" de takjes met de knikkende, schuldige reine en lieflijk geu rende bloemkelkjes, te laten ont breken. Hun toekomstige konin gin was het daar roerend mee eens. Twee tradities kwamen met elkaar in botsing, maar men be sloot tenslotte het lelietje van da len ,al was het dan van buiten landse komaf, tot het Britse hof toe te laten. Dit besluit leidde via de gebruikelijke diplomatie' ke omwegen tot het contact tussen Buckingsham Palace en de kwekerij in Voorschoten! Porte bonheurs In dit bedrijf heerst de lente ononderbroken. Men ruikt het reeds als men het kantoor bin nen komt, de rook van sigaar en pijp kan er de geur niet ver drijven. Zelfs op het erf, in de kille winterse mist tussen de ge bouwen, is er een zweem van het voorjaar. Men heeft hier letterlijk en figuurlijk maar zijn neus te volgen, om de kas te vinden waar de meibloempjes, dicht op een gepakt in platte houten kis ten, tussen het ijle groene loof tot rijpheid komen en op verzen ding naar de veiling wachten. Als op 1 mei in Frankrijks bossen de lelietjes van dalen nog. niet eens in bloei staan, worden ze, geheel ontloken en in grote hoeveelheden, op die dag op stra ten en pleinen van alle dorpen en steden van Frankrijk te koop aangeboden. Bij dit wonder staan BESLIST GEEN KARTEL Patient kan voor begin van behandeling informeren (Van onze speciale verslaggever). Hoe kan !k tevoren weten of ik bij een dure of een billijke tandarts terechtkom? Ik kan pas om een prijs vragen als een tandarts mijn gebit heeft gezien en dan kan ik zijn tarief alleen met dat van een ander vergelijken, als ik eerst een andere tandarts naar mijn gebit heb laten kijken. En zelfs dan nog: mis schien ben ik juist bij twee dure tandartsen geweest.... Dit probleem stelt verschillende mensen voor moeilijkheden. Immers, zo zegt men, aan zijn gezicht kunnen we niet zien, hoe hoog de rekening straks zal zijn. Nee, inderdaad, zegt de Nederland se Maatschappij ter Bevordering der Tandheelkunde. Maar ze kunnen het wel vragen. En ze kunnen dan zeker zijn, een bevredigend antwoord te krijgen. „Inderdaad zijn er verschillen in tarieven, ook al omdat er verschil len in mogelijkheden zijn. Maar, „al dus de heer Stork, tandarts en secre taris van de Maatschappij, „de prak tijk is toch wel, dat men zich vrijwel altijd oriënteert, alvorens naar een tandarts toe te gaan. Iedereen, die een tandarts nodig heeft stelt altijd drie vragen: „Is hij duur? Is hij goed? Doet hij je pijn?" Gewoonlijk praat men wel tevoren met vrienden en kennissen. Men vraagt, wie zij als tandarts hebben en of ze tevreden zijn. Meestal vraagt men ook, of hij duur is. Men kan bijvoorbeeld ook aan de huisarts advies vragen. Of. als men van de ene plaats naar de andere verhuisd is, aan de eigen tan darts in de vroegere plaats. Recht op antwoord „Er is echter een andere kwestie en wij zouden het alleen maar toejuichen, wanneer alle patiënten, hiervan doordrongen waren na melijk, dat iedere patient het volle dig recht heeft, vóór het begin van een behandeling te informeren waar hij financieel ongeveer aan toe is. De tandarts z^l een nieuwe pa tient gewoonlijk onderzoeken en tot zijn conclusies komen. Maar er zijn bij de behandeling van het gebit steeds verschillende mogelijkheden, welke ook verschillende kosten mee brengen. De tandarts zal dit gaarne bespreken met de patiënt. Want de tandarts zal liever tevoren horen: ,Dat wordt me te duur", dan ach teraf: „Wat valt me die rekening te- *en". Er zijn trouwens ook veel col lega's, die uit zichzelf de kosten met de patient bespreken. Laten de men sen zich toch vooral niet uit valse schroom érvan laten weerhouden, de financiële consequenties van een be handeling ter sprake te brengen". Geen kartel Wat die tarieven zelf betreft: De ze zijn zeer uiteenlopend. „Men zal zeker nooit gedaan kunnen krijgen, dat de tarieven gepubliceerd wor den", aldus onze zegsman. „Dit zou tot alle mogelijke consequenties lei den, welke in strijd zouden zijn met de medische ethiek". Er zijn wel richtliinen voor de ta rieven. Deze verschillen echter regi onaal. In sommige kringen van de maatschappij heeft men minimum tarieven voor bepaalde verrichtingen vastgesteld, in andere zogenaamde normaaltarieven, waar men, afhan kelijk van de behandeling, boven kan gaan of onder kan blijven. „Maar we vormen beslist geen kartel", zegt de heer Stork met na druk. Met deze minimum- of nor maaltarieven willen we alleen exces sen voorkomen en een richtlijn ge ven aan zich vestigende collega's. In individuele gevallen zal iedere tandarts vrij zijn afwijkend te han delen". De hoogte van het tarief wordt ui teraard mede bepaald door de plaats van vestiging, de investeringen, etc. Een tandarts in een volksbuurt met vele kleine middenstanders zal nu eenmaal goedkoper kunnen zijn, dan één in een „dure" villawijk. Maar wanneer een tandarts op twee ver schillende adressen twee tarieven heeft, die bijna honderd procent ver schillen, dan is dat toch, zo verze kerde men, beslist een uitzondering. IIUIIIIIII Hoe kan dat „Ik ben geen lid van een zie- g kenfonds, omdat ik „boven de loongrens zit", meldt ons een p lezer. „Ik ben dus particulier patiënt bij mijn tandarts, maar ik kan geen hoogte krij- gen van zijn tarieven. Sinds kort woont hij vlak bij mij, M maar voor een behandeling bij hem thuis rekent hij ongeveer het dubbele als voor precies dezelfde behandeling in een huis in een heel ander deel van de stad. waar hij voornamelijk s zijn praktijk uitoefent. Hoe kan dat?" M Deze waag staat niet op H zichzelf. Velen weten geen weg in de soms duistere dool- hof der tandartstarieven. Ten- EE einde te trachten hierin enige helderheid te brengen heeft H anze speciale verslaggever een onderhoud gehad met de secre- taris van de Nederlandse Maatschappij ter Bevordering p can de Tandheelkunde. Zijn oevindigen publiceren wij in ïevenstaand artikel. lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUlllllllinillllll de Flansen niet stil, als ze elk aar, bij wijze van voorjaarsgroet, de porte bonheur, schenken. De Fransman gelooft dat de Fran se aarde zelf deze attentie moge lijk heeft gemaakt. Dat was ech ter al een jaar of vijf en twin tig, dertig geleden, bijna niet meer zo. Er waren toen nog drie soor ten, die in het wild voorkwamen, of in de tuinderijen op de „kou de grond" werden geteeld. Een Franse, een Nederlandse en een Duitse soort. Alleen de Duitse heeft zich tot op de huidige dag ruimschoots kunnen handhaven. Zij levert vandaag de kiemen of de bloeineusjes, zoals de mensen van het vak ze noemen, waarvan in Voorschoten de plantjes wor den getrokken, die in de laatste weken van april bij wagonladin gen tegelijk naar Frankrijk gaan. Voorjaar op afroep.... Een driekwart eeuw, geleden is de vader van de tegenwoordige gebroeders Eggink begonnen met het telen in eigen bakken en vervroegd in bloei brengen van de lelietjes van dalen. Zijn va der, die tuinman was op een grote buitenplaats, had hem eerst in de leer gedaan bij bloembol len-kwekers. Daar had hij geleerd hoe de bloeitijd van sommige soorten snijbloemen, vervroegd of vertraagd kon worden. In Voor schoten, op de grens tussen het gebied van de groenten-tuinders en dat van de bloemkwekers, vond hij een geschikte plaats voor het ten eigen bate aanwen den van de verworven vakkennis. Omdat de haarwortel-pollen van de lelietjes van dalen slechts eens in de twee jaar bloeineusjes ....een vleugje lente in de winter... voortbrengen, moest in het begin natuurlijk ook met bloemsoorten worden gewerkt, die met kortere tussenpozen verhandelbare resul taten opleveren. In platte kisten, stevig in mos verpakt, komen de bloeineusjes uit Duitsland in Voorschoten aan. Zij worden in het koelhuis opge slagen, waar de vorst de verdere ontwikkeling geheel stopt, zonder de kiemen te doden. Zij verblij ven dan in de winter, totdat de lopende vraag of bijzondere ge beurtenissen, die grote bestellin gen met zich mee brengen, eisen dat zij in de lente terecht ko men. Dan worden zij weer tevoor schijn gehaald. De keihard bevro ren inhoud van de kisten laat men ontdooien, waarna arbeiders de bloeineusjes in kisten met vochtige zwarte aarde, netjes in rijen uitzetten. In de warme kas sen, achter gordijnen van kran tenpapier, die het licht moeten tegen houden, dat dc eerste groei zou schaden, ontwikkelen zij in enkele maanden tijds bladeren en bloemstengel. Als de knopjes zich hehben gevormd komen zij in het diffuse licht van de kas te staan, zij houden nu eenmaal niet van het volle licht. Het blad wordt uitgedund, het ijle groen neemt langzaam maar zeker een donkere tint aan en langzaam maar zeker geraakt de hele stengel in bloei. Dan is het mo ment gekomen dat zij hun reis aanvangen naar de bloemenwin kels in Nederland, om daar te wachten op degenen die in de wintermaanden vrienden, kennis sen of famililieden een vleugje lente in huis willen bezorgen!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1958 | | pagina 3