Minister Mansholt kreeg de tijd veel constructief werk te doen DE VIJF RIETVINKEN 5 BANKROOF ZtNTnA Slaats fondsen gemakkelijker De vreemde PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 21 DECEMBER 1957 KOPEREN MINISTERSJUBILEUM Aan agrarische structuur is nog veel te verbeteren (Van onze parlementaire redacteur) „Je kunt, als je de gelegenheid krijgt om een aantal jaren achter een aan dezelfde taak te arbeiden, bepaalde opdrachten in werkelijk heid omzetten; opdrachten, die ten dele bestaan in het afweren van moeilijkheden en ten dele in het scheppen van een nieuwe situatie. De belangrijkste taak van een minister is om scheppend werk te ver richten. Hij kan er niet mede volstaan als een brandmeester van de ene brand naar de andere te lopen. Een minister en met name een minister van Landbouw dient de grondslagen te leggen o.a. voor een betere boerenstand, voor de rationalisatie, voor een betere bedrijfs voering, voor goed onderwijs. Dat is een kwestie van politiek op lange termijn. Dat vergt een sterk uithoudingsvermogen".- Aldus het antwoord van de minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorzening, dr. S. L. Mansholt, op onze vraag, wat hij als de mooie zijde van zijn langdurig ministerschap beschouwt, tijdens het onderhoud, dat wij met hem hadden aan de vooravond van zijn kope ren ministersjubileum. Op 24 december vervult dr. Mansholt het ambt onafgebroken twaalf en een half jaar. Nog nooit voor hem is er een minister geweest, die het zo lang aan een en hetzelfde departe ment heeft uitgehouden. ste tijd was, toen onze verhouding tot Indonesië geregeld moest wor den. We leefden in een periode van het niet kunnen vinden van de juiste oplossing. De politionele acties en de maanden, die er op volgden hielden de regering en uiteraard mij in een voortdurende spanning. We hadden het fnuikend gevoel aan beide zijden niet gereed te zijn voor een oplos sing, die elk het zijne gaf. Door de politieke verhoudingen zowel in Ne derland als in Indonesië zijn aan bei de zijden fouten gemaakt. We hebben daardoor nooit, de juiste oplossing gevonden, die beide volken in vriendschap en samenwerking kon doen leven. Nu nog en vooral thans ondervinden we daarvan de gevolgen. De Indonesi sche affaire is op een grote teleur stelling uitgelopen. We kunnen al leen nog hopen op de toekomst. In het landbouwwerk zelf zijn even eens momenten aan te wijzen, die in druk op me gemaakt hebben. Maal laat ik voorop stellen, dat ik steeds met grote openhartigheid door allen, met wie ik te maken kreeg, tegemoet getreden ben. Bij al le verschillen, die er bestaan, bleek er toch een grote mate van overeen stemming. We weten allen, waar we heen willen, al kozen we niet steeds dezelfde weg. Dat maakte het over leg prettig. Niettemin heb ik wel in uiterst span nende vergaderingen gestaan met en kele duizenden mensen tegenover me bijvoorbeeld als het ging over de melkprijs. Ik was eens in een bijeen komst van Friese boeren, die mar garine moesten eten en verschrikke lijk kwaad waren op de overheid. Toch is de samenkomst met applaus geëindigd En ik herinner me een grote verga dering in Zwolle, waar de voorzitter de zaak niet in dé hand kon houden. Ik ben toen zelf achter de microfoon gaan staan om de gemoederen tot bedaren te brengen. Ik heb het altijd als mijn taak be schouwd de mensen op te zoeken en met hen om te gaan. De landbouw problemen zijn nu eenmaal ingewik keld. Men moet een zaak begrijpen om haar te kunnen beoordelen. Ik heb dus steeds zoveel mogelijk tekst uitleg gegeven. De niet alleen uiterst bekwame, maar ook optimistische, dr. Mans holt blijkt dankbaar te zijn voor de vele mooie momenten, die het ministerschap hem heeft geschon ken. Of er dan ook geen zwarte kanten waren „Jawel", zegt hij, „maar ze waren naar mijn me ning ver in de minderheid. Het hangt van de politieke constella tie af, of er onaangename situa ties ontstaan. Het kan bepaald moeilijk worden, als je beleid niet slaagt; als de tijd en de conjunc tuur tegen zijn en je niet bereikt, wat je zou willen. Men kan dat echter geen zwarte kant van het ambt noemen. Die kwalificatie past meer op het te kort aan persoonlijk leven. De func tie neemt je helemaal in beslag, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Zij eist je voor het volle pond op, vooral in tijden van grote drukte. Elke dag brengt wat nieuws. Dat verlangt een hoog tempo van wer ken. Het gezinsleven komt daardoor gauw tekort, doch als je maar zorgt voor een behoorlijke tijdsindeling, dan is daarvan nog wel het een en ander te redden. De laatste helft van de twaalf en half jaar heb ik ernaar gestreefd de dagen nauwkeurig in te delen en daardoor tijd voor het fa milieleven te winnen". Minister Mansholt bezit een eigen boerderij in de Wieringermeer. „Van het werken in het boerenbe drijf komt in de praktijk echter niets terecht", zo vertrouwt hij ons toe. Wel onderhoudt hij voort durend contact, wel blijft hij op de hoogte van wat er omgaat en wel geeft hij richtlijnen voor de bedrijfsvoering. Het voordeel van deze relatie tot de praktijk acht hij, dat hij op de hoogte blijft van lonen en prijzen en van wat er verder onder de boerenstand leeft. Veel moeite heeft hij daar mede trouwens niet. „Want ik heb veel vrienden en familie on der landbouwers", zegt hij. „Als ik met hen in gesprek kom, dan zitten we al spoedig in een boe- renpraatje. Mijn familie van va derskant bestaat al sinds onheug lijke tijden uit boeren. Ook ont moet ik veel mensen uit land- bou worganisati es De weekends houdt dr. Mansholt vrij voor zijn gezin en voor zich zelf. „Des winters wandelen we veel en des zomers vermaken we ons in de watersport, die ons heerlijk naar buiten brengt. Het is heel belangrijk iets te hebben, dat je volkomen in een sfeer brengt. Ik acht dat zelfs een noodzakelijk element om fit te blijven. Als ik 's avonds geen verga dering heb, werk ik een paar uren in mijn eigen werkplaats. Daarna ben ik weer in staat me in de staats stukken te verdiepen". O]) onze vraag, welke zaken en ge- beuternisscn in zijn ministeriële loop baan de sterkste indruk op hem ge maakt hebben, antwoordt dr. Mans holt zonder aarzeling: „De moeilijk- Ver vulde wensen Overigens vond hij, dat men de za ken met de nodige humor moest dur ven bekijken. „Als je zwartgallig van aard bent, dan moet je nooit het ambt van minister aanvaarden. Je zou het niet volhouden", verzekerde dr. Mansholt met twinkeltjes in zijn ogen. De bewindsman was dankbaar voor zijn lange ambtsperiode omdat hij bepaalde dingen werkelijkheid heeft zien worden. „Een kort gesprek, dat je een jaar of vijf geleden had, resul teerde vaak in een concreet ding. Ik herinner me eerste besprekin gen over ruilverkavelingenik heb ze klaar gezien met nieuwe boer derijen en aanplantingen. Ik her inner me een eerste onderhoud over een nieuw laboratorium in Wageningen; ik heb er de stu denten zien werken. Ook in de beleidssfeer kristalliseerde zich iets, dat een vaste basis geeft aan het verdere werk. En toch zijn er agrarische aspecten, waarin te weinig ontwikkeling zit. Dat ligt aan de structuur van de Neder landse landbouw. Onze agrarische structuur is name lijk in de loop der eeuwen bedorven als ik het zo noemen mag door een voortdurende „opsplitsing" van bedrijven. Daarin moet door de uit voering van cultuurtechnische wer ken verbetering gebracht worden. Die aanpassing bereiken we wel, al gaat he£ langzaam en stukje voor beetje en al is de toestand nog lang niet ideaal. Als we niet méér doen dan thans, zal het echter zeker nog vijftig jaar duren, vóór we het erg ste gehad hebben. Er is dus nog een omvangrijke taak. Het Landbouwschap en de organisa ties zullen daaraan hun aandacht moeten wijden. Het is niet alleen een zaak van de overheid, al zijn er mis schien wetten nodig. We moeten groeien naar een goede agrarische structuur. De bedrijven dienen zo groot te worden, dat een gezin er met toepassing van moder ne bedrijfsmiddelen lonend kan pro duceren. Aan de prijskant hebben we in ons land ^eel kunnen doen door het volgen van een doelbewust ga- rantiebeleid. Wat de agrarische structuur betreft, zijn we er echter nog niet. Minister Mansholt zou er graag zijn tA avert entte) (5 steens ^66.«"»het meesterwerk" van 2 tot A Alleenvertegenwoordiger voor Middelburg en omstreken W. J. CAMPER. Lange Delft 51 Middelburg. JAC. MOURER, juwelier, Havenplein, Zierikzee. ntespaapbrieven van de nationale woningbouwlening 19s7 Er zijn Rentespaarbrieven van f25.-. f100 -en f500.-. Na 13 jaar is de waarde ver dubbeld.*) Zij zijn verkrijg baar bij alle banken, kassiers en commissionairs. De stuk ken van f 25.- zijn ook te koop aan alle postkantoren. Behoudens bevoegdheid de Bank om na 10 jaar tegen 175% af te lossen krachten aan geven, doch hij vindt aan de andere kant dat een minister schap ook niet al te lang moet du ren. Dat brengt ons op de internationale zijde van de landbouwvraagstukken. „Van het begin af is het me duidelijk geweest aldus de minister dat de landbouwpolitiek niet nationaal is op te lossen. Internationale samen werking is onmisbaar. Als men pro beert de vraagstukken toch natio naal tot een oplossing te brengen, dan koerst men in een sterk protec tionistische richting. Vóór de Tweede Wereldoorlog lag dat volkomen fout. Toen werden de scheidsmuren steeds hoger opgetrok ken en sloot men zich op in autar kie. Na de oorlog heb ik me daarom al direct beziggehouden met de We reld Voedsel- en Landbouworganisa tie. Thans zijn we bezig met de vormgeving aan het Europese Land bouwbeleid. Dat is niet alleen een mooie, maar ook een noodzakelijke arbeid. Men heeft mij in mijn ge- gratie wel voor een optimist uitge- loof aan de Europese landbouwinte- gratie wel voor ee noptimist uitge maakt. De geschiedenis wordt niet in één jaar geschreven. Is het opti misme niet gerechtvaardigd, als we zien, dat we thans al, twaalf en een half jaar na de oorlog een E.E.C.- vedrag hebben? Er zit een snel tem po in!" AvWWWVVWWvW^VWVVSA J. DE VOOGD, Scheldestraat 15, Vlissingen. Amsterdamse wisselmarkt CONTANTE PRIJZEN. Londen 10.60%—10.60'4, New York. 3.78%—3.79%, Montreal 3.84%—3.85, Parijs 90.32%—90.22%, Brussel 7.57% —7.57%, Frankfurt 90.11%—90.18%, Zürich 86.46—86.51, Zürich (vrije francs) 88 41%—88.46%, Stockholm 73.2G%—73.81%, Kopenhagen 54.78— 54.83, Oslo 52.99%—53.04%, Milaan 60.61%—60.66%, Wenen 14 55%— 14.56%, Turkse verr. dollar 3.79%— 3.79%.. vvwvwvvwwvwwvvw AMSTERDAMSE EFFECTENBEURS Nederland 1948 (3%) Nederland 1955 (3%) Nederland 1947 (3%) 3 Nederland 1937 3 Dollarlening 1947 3 Investeringscert. 3 Nederland 1962-64 3 Nederland N.W.S. 2% Ned. Indië 1937 3 Nat. Handelsbank Ned. HandelmiJ. Alg. Kunstzijde Unie Berghs' en Jurgens Calvé-Delft Hoogovens n,r. Ned. Kabelfabriek Philips Unilever Wllton-Feljenoord Kon. Petroleum Mij. Amsterdam Rubber Holland Amerika Lijn Kon. Paketvaart Rotterdamse Lloyd Scheepvaart Unie Stv. Mij. Nederland H.V.A. Dell Mij. Bank van Ned. gem, 414 Van Berkels Patent Centrale Suiker Kon. Mij. De Schelde N.B. Intern. Nlclcel Anaconda Baltimore en Ohio Bethlehem Steel General Motors Kennecott New York Central Pennsylvania Republic Steel Shell Oil Comp. Tide Water U.S. Steel IS dee. 20 dec. 79% 80% 80% 81% 85 84% 79% 79% 89% b. 90 89% 89% 1. 88ft 88% 59 59 230 236 220 220 220ft 223% 305% 307% 188 b. 190% 142.70 148.40 43% 43% 129 129 107% 103 116 b. 114% 107 103% 125% 124 88% 88 55 Vg 55 b. 89% 89% 165 164 160% 162 137 140% 70% 72% 41^ 42% 24% 33% 34% 32% 32% 78% 81 161% 12yg 36H 37,4 69% 69% 21 22% 48 50 PREMIELENINGEN. Amsterdam 1951 Breda 1954 Eindhoven 1954 Enschede 1954 Den Haag 1952 I Den Haag 1952 II Rotterdam 1952 I Rotterdam 1952 II Utrecht 1952 78% 78% 71% 71% b. 72 b. 72 D. 74% 72% 82% 82% 81% 81% 84% 84% 83% 83% 90 198. Aan het ontbijt kreeg meneer Ruiterberg een lumineus idee. „We gaan nu straks Wimpie opblazen", zei hij. „maar van het effect dat dit heeft op de men sen die rondom het meer wonen, krijgen we niets te horen, tenzij Meneer Ruiterberg keek Huub even aan, „Tenzij, dat jij Huub, je gewapend met verrek.j- ker en fototoestel onder het volk waagt. Ik kan in mijn eentje Wimpie wel oppompen, terwijl Henk en Riek op de uitkijk gaan staan om mij voor ongenode gasten te waarschuwen". Zij vonden het een uitmun tend idee en vooral het plan een foto van Wimpie te maken viel in goede aarde. „Misschien kan je die wel aan een buitenlandse krant verkopen, Huub". riep Henk enthousiast. „Die betalen je er grif honderd pop voor of misschien nog wel meer!" Dadelijk na het ontbijt begon meneer Ruiterberg met het monteren van de luehtslang aan de zware voetpomp, die hij had meegebracht. Tussen het riet werd een veilig plekje opgezocht en het duurde niet lang of de zaak was voor elkaar. Meneer Ruiterberg deed een paar slagen en zag, dat de wijzer van de drukmeter goed i Amsterdam 1956 I 73% 90 Amsterdam 1956 XI 82% 82% Amsterdam 1956 III 82% 82% Amsterdam 1933 )C en A) 86 1. 83% Dordrecht 1956 74 b. 74 b. Alkmaar 1956 74% 74 b. ANP-CBS BEURSINDICES. 18-12 19-12 20-12 230.89 230.39 234.90 123.36 122,65 122.89 115.68 114.01 112.34 104.93 104.44 105.26 67.07 66.89 66.24 164.49 163.89 165.91 Intern, concerns Industrie Scheepvaart Banken Indon. fondsen Algemeen BEURSOVERZICHT. Voor de laatste officiële beursdag van deze week heerste er een opgewekte stemming, met behoorlijke omzetten, in de hoek van de aandelen Kon. Olie. Zwitserland bracht hier leven In de brouwerij door de stukken op verschil lende prijzen uit de markt te nemen. In de morgeliüren werd ingezet op f 145.30. dit bleek te laag, want de koers steeg snel tot f 147^80. Op deze prijs opende de officiële beurs. Het hoge niveau kon echter ntet gehandhaafd blijven, doch na een reactie tot f 146.70, steeg de koers opnieuw om op circa f 147 de markt te verlaten. Ten opzichte van eergisteren bedroeg de gemiddelde winst ruim 4 gulden, terwijl het fonds f 2.50 boven pa riteit New York lag. De staatsfondsen ondergingen gisteren een lichte reactie op de aanhoudende vaste tendentie van de vorige dagen. Over de gehele linie werd circa lager genoteerd. Vanzelfsprekend profiteerden de ove rige internationale waarden van de goe de stemming ln de oliehoek. Aandelen Philips werden eveneens door Zwitser land gesteund en waren ruim 3 punten •hoger. Unilevers hadden van arbitrage aanbod te lijden. De koers van deze aan delen was in de morgenuren zeer vast 9P 312, plus 6 pet. vergeleken bij eergis teren, op geforceerde aankopen door de beroepshandel. De officiële beurs plukte hiervan de wrange vruchten, want na een opening op 310 bood de markt niet voldoende weerstand en liep de koero snel terug tot 305 pet. Bij het scheiden van de markt werd 306 pet. genoteerd, vrijwel onveranderd bij de vorige slot- prijs. AKU's goed prijshoudend, K-L.M. kon zich 1 gulden verbeteren op f 94. Scheepvaarten waren aan de lage kant. In een dunne markt ieden Holland-Ame- rika Lijn 4, K.P.M. 3 punten verlies. De overige fondsen circa 1 punt lager. Van Nievelt opende 2 punten boven eergiste ren, doch kwamen tegen het slot op 139. vrijwel onveranderd. Dit fonds verloor sedert de emissie in het begin van 1957 op een basis van 150 pet. plus claim f 600, circa 70 punten. In de cultures ging vrijwel niets om en de koersen stelden zich om en nabij het vorig slot. Gisteren voor het eerst notering voor de 4.4 miljoen gulden 4% pet, obligaties Rotterdam. De koers werd vernomen op 89 a 89% pet. f A avert ent ie J Tel. 2737 Segeersstraat 28 M"'lelburg FEUILLETON door ALLAN PENNING 18 „Nee", zei Lizzy, maar het klonk weifelend. Ze keek of ze het zaakje niet vertrouwde en tenslotte kwam er stuntelig uit: „Nou ja, allenig dat meissie voor juffrouw Presbone Een elektrische schok ging door de machtige borst van Annie Presbone. Haar ogen schoten vuur en met één ruk sloeg ze haar armen gekruist over haar borst. Uitdagend deed ze een stap naar voren. „Een meissie voor mijn..,? D'r .is voor mijn nooit niet een meissie ge- wees en je mos je schame, Lizzy Jo nes, om zulke gemene leugens te vertelle en mijn een affront an te doen De arme Lizzy werd bleek van schrik onder de dreiging van de for midabele Annie Presbone. Met een benepen stemmetje en zich half verschuilend achter de anderen zei ze: „En toch is dat meissie hier voor je geweest". Het zag er naar vechten uit, maar voordat juffrouw Presbone tot de aanval kon overgaan, trad Pilchard als een tweede Salomo, tussen beiden. „Wacht eens, juffrouw Presbone.... Laat juffrouw Jones nu even rustig vertellen. Dan weten we hoe het zit". „Ik weet niks van een meissie", zei Annie vastberaden en uitdagend. „Wat zou Lizzy er nu aan hebben zo iets uit haar duim te zuigen? Kom juffrouw Jones, vertel het eens precies". „Wel, ik sting de stoep te boene en toen kwam er een meissie, zo'n jong ding, knap in de klere en die zegt tegen mijn: bent U juffrouw... en even staat ze te piekere, zodat ik zeg Jones heet ikEn toen zeg zenee, U mot ik niet hebbe en toen zeg ik wie mot U hebbe, juf frouw Presbone, offe En pal daarop zeit ze: „Ja, die mot ik hebbe... en ik zeg, nou, die is bove... Nou ja en zo wipt ze naar bove en ik weet na tuurlijk niet beter, dan dat ze Annie mos hebbe..." „En toch weet ik van geen meissie af", beet Annie. Maar nog waren de woorden niet uit haar mond of een ander vrouwelijk fort maakte zich los uit de massa en riep: „Dat meissie is bij mijn geweze... Zo een met van die grote zwarte ogeen ze zeit tegen mijn ben U juffrouw Jones...? Nee, zeg ik, dat ben ikke niet, maar Lizzy Jones zal U wel benede in het pertaai vlnde... En temet was ze weg ook..." „Nou", viel Lizzy bij, terwijl ze met haar schort de van emotie voch tige mondhoeken afdroogde, „das ca seweel. Mijn vraagt ze naar Annie en Jeanne naar mijn. En an mijn heb ze niks gevraagd, want ik dacht nog zo: die heb het ook niet lang ge maakt met Annie... Nou zien ik het weer voor meZe vloog, om zo te zegge, d'r uit en bijna nog over men emmer heen. En gelukkig regel recht in de armen van de postbode. I A Uvert en Ho neem J NEUROTOXIC f zenuwUalmerend F n:st verdovend. m maar genezend 1 f die net aankwam, die" maakte 'r een lolletje van en hij zei nog: nou, zegt ie, dat zal me elke dag gebeure, dat ik mot zo'n meissie in me armen de dag begin „Een allervreemdst geval", zei Pilchard. „Iemand die een boodschap komt doen en dan helemaal geen boodschap heeft Hij dacht even na. „Als de dames Jones en U dan nog zo goed zouden willen zijn mij een beschrijving te geven van de jonge dame in kwestie, dan zou ons dat misschien op weg kunnen helpen... Jonge, jonge, wat een vreemde men sen lopen er toch rond HOOFDSTUK 13 Inmiddels zat William Ernest Bread- weight als een geslagen hond in de eenzaamheid van zijn cel. De schan de van tussen twee dienaren- van de wet te zijn weggevoerd onder de priemende ogen van het gehele per soneel, dat tot dusver altijd mèt eer bied en afgunst naar hem had opge zien, zou voor eeuwig zijn Kains- merk zijn. Zelfs de wetenschap van zijn volkomen onschuld kon hem niet uit deze diepe poel van ellende verlossen. Nóg was hij geen gevangene met een nummer. Nog was hij Ernest Breadweight, een verdachte, met alle voordelen en privileges danraan ver bonden. Hij mocht roken, maar zelfs de meest geurige Corona-Corona uit sir Arthur's voorraad zou hem niet hebben kunnen verleiden. Hij mocht zijn eigen lunch, zijn eigen diner be stellen, maar hij, voor wie de maal tijd meer een soort eredienst was dan het blote voldoen aan de harde verlangens van een maag, kon aan niets anders denken dan aan vlees, groente en aardappelen. Droomna- men van een epicuristische uitspat tingen als Timbale de Crevettes, Champignons aux cendres, Pommcs de terre Duchesse, Perdreaux en cas serole Bonne Femme, en hoe al de wondere titels ook mogen zijn, ze waren als met één veeg uit zijn her senen weggevaagd. Het interesseerde hem niet. Hij slokte automatisch naar binnen wat t A river ten tie hem werd voorgezet en informeerde alleen elk kwartier van de dag wan neer hij nu eindelijk zou worden voorgeleid. Niemand was in staat hem daaron een afdoend antwoord te geven. Voor hen was het immers alledaagse kost. Iedereen wilde al tijd weten wanneer ze werden voor geleid. Het wachten was steeds op het vooronderzoek en tja dat bleef een kwestie van allerlei gewichtige autoriteiten. Zo zat Ernest op zijn harde brits. Star blikte hij naar het stalen deur paneel in het midden waarvan als de grootste ering die een mens treffen kan het luik zat. Het luik, waardoor, wanneer het werkelijk menens zou worden, hem de brok kuch en de blikken kroes met wate rige melk zou worden toegeschoven. Het deed hem denken aan 't voede ren van de wilde beesten in de die rentuin en hij griezelde. Was hij mis schien een wild beest...? Na enige tijd scheen het luik in de deur te versmelten. Het werd alles tot één groot grijs waas, waarin zijn gedachten zich in beelden afspiegel den als een angstwekkende kaleido- coop van het gebeuren der laatste weken. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 8