Door maatregelen in economisch
leven enige ontspanning bereikt
Eisenhower had zijn toegangskaart vergeten
KLANKBORD
TILANUS (C.H.) VERLANGT NIET
NAAR OUDE COALITIE TERUG
DINSDAG 17 DECEMBER 1957
K.A.B.-VOORZITTER MIDDELHUIS:
Samenwerking drie vakcentrales
in praktijk weer verwezenlijkt
De eind 1956 voorbereide maatregelen tot vermindering van de economische
overspanning, die in dit jaar geleidelijk tot uitvoering werden gebracht,
hebben hun uitwerking geenszins gemist. Een zekere mate van ontspanning
in het economische leven is bereikt.
Tot deze conclusie kwam gisteren de heer J. A. Middelhuis, voorzitter van
de Katholieke Arbeiders Beweging, tijdens de opening van de tweedaagse
verbondsvergadering welke in Utrecht wordt gehouden. Volgens de heer
Middelhuis zijn we er weliswaar nog niet, maar een herstel van het even
wicht begint zich reeds af te tekenen. Nederland heeft de laatste tijd zijn
positie in het internationale handelsverkeer verbeterd.
Een zeer gelukkige omstandigheid
noemde de heer Middelhuis dat er ook
in de prijzen een zekere rust begint
te komen. Het prijsindexcijfer voor
het gezinsverbruik is de laatste tijd
zelfs enigszins gedaald. Daarom is
er, volgens de K.A.B -voorzitter, re
den tot een zekere voldoening, omdat
in Nederland de sociale organisaties
in onderling overleg een beleid kon
den uitstippelen en aan de voorge
nomen maatregelen uitvoering konden
geven. De voldoening over het cen
traal overleg betekent, volgens de
heer Middelhuis, evenwel niet, dat er
momenteel niet met moeilijkheden
wordt gekampt. Zo betekent ontspan
ning in de economie tevens een zeke
re ontspanning in de sector van de
werkgelegenheid.
De werkloosheid bedraagt, volgens
de heer Middelhuis, momenteel het
dubbele van die van vorige jaar.
Hij noemde het begrijpelijk, dat
deze stijging van de werkloosheid
en de onzekerheid omtrent de
werkgelegenheid in de naaste toe
komst velen met zorg vervult.
Voor de direct getroffenen ligt dit,
volgens hem. bovendien anders dan
voor hen. die vanuit veilige posi
ties dit uitsluitend economisch
bekijken.
De huidige toegenomen werkloosheid
wordt, volgens de heer Middelhuis,
niet lleen veroorzaakt door de geno
men maatregelen in het binnenland,
maar een zekere daling van de orders
uit het buitenland speelt hierbn,
hoogstwaarschijnlijk ook een rol.
Daarbij is het, aldus de lieer Middel
huis, van belang geweest, dat de ge
plande bestedingsbeperking in het
begin van 1957 te langzaam op gang
kwam.
Uitbreiding van de industrie noemde
de heer Middelhuis een levensnood
zaak voor ons volk. De werkgelegen
heid van de naaste en meer verwijder
de toekomst zouden daarmee, volgens
hem. gebaat zijn. Volgens hem zou
herinvoering van de investeringsaf
trek, indien budgetair mogelijk, thans
overweging verdienen.
De heer Middelhuis wees vervolgens
op de noodzaak tot opvoering-van de
produktie door uitbreiding en ver
nieuwing van het produktie-apparaat.
Medewerken aan het produkfiviteits-
streven is voor de vakbeweging, vol
gens de heer Middelhuis, noodzaak.
Ook in deze tijd van technische voor
uitgang (de heer Middelhuis sprak in
dit verband van automatisering en
kernenergie) noemde de K.A.B.-voor
zitter het van groot belang, dat de
werkgevers in het ook meer techni
sche vlak, blijven samenwerken en
zoveel mogelijk van eventufele plan
nen mededeling doen. en overleg
plegen, opdat de werknemers en
hun organisaties niet plotseling voor
voldongen feiten worden gesteld, wel
ke, volgens hem, diep kunnen ingrijp
en in het individueel welzijn van de
mensen.
De heer Middelhuis zei voorts, dat
door de vakbeweging de loonstabilisa-
tie werd aanvaard. Hierin was, vol
gens hem. echter tevens verdiscon
teerd, dat in gevallen, waar sprake is
van aparte onbillijkheden, looncorrec-
ties moeten kunnen plaatsvinden. De
rechtvaardigheid, aldus de heer Mid
delhuis. verzet zich tegen een niets
ontziend star en uniform loonbeleid.
In dit verband noemde hij de mate
riële omstandigheden van het lagere
overheidspersoneel van dien aard, dnt
gesproken moet worden van een
aparte onbillijkheid. Hij sprak de hoop
uit dat de overheid bereid zal zjjn aan
een oplossing mede te werken.
Rust in de loonvorming acht de heer
Middelhuis voorshands gewenst, om
dat verhoging van de lonen, volgens
hem, in het algemeen vergroting van
bestedingen betekent en door verho
ging van de kostprijs van de prjjs-
stabilisatie in gevaar kan worden ge
bracht. Dit betekent, volgens de heer
Middelhuis, evenwel niet, dat op geen
enkele wijze reële voordelen voor de
LICHTGELEURD. Het Amerikaan
se nationale aardrijkskundige genoot
schap maakt bekend, dat geleerden
thans na jaren van onzekerheid tot
de slotsom zijn gekomen, dat de zebra
een lichtgeleurd dier met donkere
strepen is en niet een donkergekleurd
dier met lichte strepen.
SUPERIEUR. Huisvaders in de
Rhonda-vallei in Wales hebben de
„oude orde van vergenoegde echtge
noten" opgericht, welke gewijd zal
zijn aan handhaving van de superio
riteit van de man in de echtelijke wo
ning. Men moet boete betalen als men
vertelt wat men verdient, hout hakt,
kolen schept, de vaat wast, de ge
wone was doet of vloeren schrobt.
Ook dienen de leden eenmaal per dag
te verschijnen in het plaatselijke .club»-
lokaal, het plaatselijke café.
„Laat de jongens hun pretje hebben.
Welke gelofte zij ook afleggen, er is
altijd w-el een manier om onze zin
door te drijven", was het commentaar
van de echtgenote van een der leden.
werknemers te behalen zouden zijn.
In dit verband pleitte de heer Middel
huis voor maati-egelen, die leiden tot
bezitsvorming, ondanks het feit, dat
men zich ook in vakbewegingskringen
realiseert, dat voor velen de spaar-
mogelijkheden kleiner worden.
De betrekkelijke rust aan -het loon-
front, biedt, aldus de heer Middelhuis,
een goede gelegenheid uitvoering te
geven aan de noodzakelijke verande
ringen in het loonpolitieke systeem.
De procedure voor de totstandkoming
van wijzigingen in de C.A.O. of loon
regeling is naar de mening van de
K.A.B. vatbaar voor verbetering.
De heer J. A. Middelhuis heeft er
zijn vreugde o\er uitgesproken, dat
het N.V.V. in juni een verklaring
heeft afgelegd over de verbroken sa
menwerking der drie vakcentralen.
Sindsdien, aldus de heer Middel
huis, hebben wij in talrijke con
crete vragen van de dag, praktisch
reeds zoveel moeten samenwer
ken, dat er niet voldoende tijd
overbleef om aan de nieuwe vorm
van samenwerking formeel gestal
te te geven. Dat komt nog wel,
zo zei de K.A.B.-voorzitter, die
daarbij opmerkte, dat intussen de
drie vakcentralen getracht hebben
hun bijdrage te leveren tot herstel
van het economisch evenwicht met
behoud van behoorlijke loon- en
prijsverhoudingen
Overweegt minister Dulles
af te treden?
De „New York Times" meldde
maandag, dat de echtgenote van
Dulles, de Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken, heeft gezegd,
dat haar echtgenoot overwerkt is en
aan aftreden dient te denken.
Het blad zegt van welingelichte zij
de te hebben vernomen, dat de 69-
jarige Dulles dit ernstig had aange
hoord.
Antipapisme speelt daarbij
geen rol.
In een druk bezochte vergadering
van de slatenkring Delft, sprak za
terdagmiddag de heer H. W. Tilanus,
voorzitter van de Christelijke Histo
rische Unie over 't onderwerp „waar
om moeten wij als C.H.U. onszelf
handhaven?" Klij benadrukte, dat 't
Nederlandse volk een aparte plaats
in de historie inneemt. De reformatie
heeft haar stempel op ons volksleven
gedrukt en nu nog is dat duidelijk
merkbaar.
Een samenwerking tussen rooms-
katholieken en protestanten, zoals
dit in Duitsland in de C.D.U. plaats
vindt, zag de heer Tilanus binnen de
Nederlandse partijverhoudingen als
onmogelijk en ongewenst. Naar de
oude coalitie verlangde de unievoor
zitter niet terug.
In verband met de opmerkingen,
gemaakt door mr. Van Doorn op het
tweejaarlijks congres van de K. V.
P., ontkende de heer Tilanus. dat bij
deze afwijzing i antipapistische senti
menten een rol spelen. Wel zag spre
ker nog steeds een dreigend gevaar
in roomse machtsvorming.
De verklaring van minister Zijl
stra. kort geleden te Utrecht uitge
sproken, dat de verschilpunten tus
sen Lobman en Kuyper de huidige
generatie niet meer aanspreken, ont
lokte de heer Tilanus de opmerking,
dat de heer Zijlstra op dit punt
kortsluiting had gemaakt.
Het zjjn, zo stelde hij met veel na-
dnik, niet meer de velschillen tussen
Lohman en Kuyper. die C.H. en A.R.
gescheiden houden, maar die tussen
Kuyper en Hoedemaker. Het zijn in
het bijzonder de gedachten van
Tijdens een bijeenkomst in het Mi
nisterie van Economische Zaken te
's GrcCvenliage heeft de directeur-
generaal voor middenstand en toe
risme dr. W. C. Groeneveld Meijer,
namens de staatssecretaris van eco
nomische zaken de bronzen legpen
ning 'van dat ministerie uitgereikt
aan de dames mevr. J. J. Speet jens-
Holtzers uit Goes (linkst en mej. H.
W. Manten uit Epe (rechts). Zij heb
ben het middenstandsexamen alge
mene handelskennis 1957 met de bes
te resultaten afgelegd. De uitreiking
werd bijgeivoond door vertegenwoor
digers van de Stichting Midden
standsexamens en van de drie on-
derwijscentralesdie op het terrein
van 't middenstandsonderxvijs werk
zaam zijn. Aan het examen 1957 na
men in totaal 19901 kandidaten deel,
van Wie er 12435 slaagden of 66%
Dit percentage was 7'/,. hoger dan in
1956. Voor het middenstandsexamen
1958 zijn de data reeds vastgesteld.
Het schriftelijk gedeelte wordt afge
nomen op donderdag 29 mei en het
mondeling gedeelte in de periode van
21 juli tot en met 1 augustus.
Zaterdagmiddag werd door de Zuid-
Veluwse Jacht vereniging in een open
samengestelde wedstrijd de zilveren
Amersfoortse Kei verreden in de
Beatrix-manege te Arnhem. Uit een
tamelijk sterk veld wist de heer
L. v. d. Sltkke te Nieuw- en Sint-
Joosland op Etceteradit prachtige
kleinood te winnen. Tevens was dit
de laatste maal dat de Zuid-Veluu se
Jachtvereniging een wedstrijd hield
in deze manége, daar zij per 1 ja
nuari weer vertrekt naar Nol in 't
Bos. Op de foto: cle winnaar van
het toernooi, de heer L. v. d. Slikke.
Hoedemaker. eens geestelijk leider
van de Fries-C.H.. die na de oorlog
sterker dan voordien in C.H.-kring
zijn gaan leven.
Een synthese tussen de anti
these-gedachte, zoals deze nog
steeds in het a.'r.-program staat,
en de verwerping van een schei
ding op politiek gebied tussen
christenen en niet-christenen, zag
spreker niet. De C.H.U. neemt in
het Nederlandse volk een geheel
eigen plaats in. Het is niet ge
makkelijk te zeggen, wat precies
C.H. is. het is meer een zaak, die
de Christelijk-Historischen, al
thans de overgrote meerderheid,
intuïtief aanvoelt.
De kerkelijke verschillen spelen 'n
uiterst belangrijke rol. Wanneer ge
steld wordt, dat cle protestantse in
vloed in de vertegenwoordigende
lichamen achteruit gaat. is dit maar
ten dele juist: de A.R. ljjilt verliezen,
de C.H. blijft nagenoeg gelijk.
De Christelijk-Historischen begeren
voor hun politieke arbeid een zekere
ruimheid, maar wil»«n daarbij ge
trouw zijn aan hun beginselprogram,
dat boven alles gehoorzaamheid aan
Gods woord vraagt.
PRESIDENT HAD „BESTE BLOS" VAN PARIJS
Elf potige lieden met
slappe hoeden....
(Telefonisch van een onzer
redacteuren)
PARIJS, maandagmiddag.
Eisenhower ziet er prima uit! Hij
lijkt zelfs de gezondste man van
alle westerse regeringsleiders,
die hier rond de Parijse confe
rentietafel zitten geschaard. De
president had de beste blos! In
tlit opzicht kon de bleke dr. Kon
rad Adenauer danig jaloers op
hem zijn, want de Duitse kanse
lier is het goed aan te zien, dat
hij nog helemaal niet is opge
knapt van de griepaanval, die
vorige week plotseling kwam op
zetten. Adenauer mag zelfs van
zijn vrouwelijke lijfarts, mevr.
Bebber-BUcher, volstrekt niet in
rokerige vertrekken komen. Een
dwangbevel, dat overigens twee
mensen van zijn delegatie bijna
tot wanhoop heeft gebracht, na
melijk kettingroker (ruim hon
derd sigaretten per dag!), te
vens minister van buitenlandse
zaken, Heinrieh von Brentano,
plus perschef Felix von Eek-
hardt. Een wanhoop, die Von
Kckhardt bitter deed verzuch
ten „De ademhalingsorganen
van onze kanselier zijn tevens
diens achillespees...."
Eisenhower ziet er dus best uit!
Wij hebben het met eigen ogen
kunnen constateren, want we be
hoorden tot die kleine groep
schrijvende journalisten, die tot
de eigenlijke conferentiezaal werd
toegelaten. Dat betekende, dat
men in het bezit moest zijn van
extra-papieren, die bij het betre
den uitvoerig onderzocht werden.
De mannen van de Sureté Natio
nale cn van de Navo-veilighekls-
dienst denken er niet aan om
iemand door te laten, die niet in
het bezit van de juiste stukken
Dat merkte niemand minder
dan Eisenhower-himself, die als
ieder ander zijn kaart moest la
ten zien. Maar hij had er géén...
Hij zocht in alle zakken, precies
als een man, die bij de ingang
van de bioscoop plotseling tot de
entdekking komt, dat hij zijn
kaartje kwijt is. De mannen uit
het gevolg werden ongeduldig en
de leden van de lijfwacht kwamen
al dichterbij. Dat laatste maakte
kennelijk zoveel indruk op de
wachtpost, dat hij zijn schouders
ophaalde en de president met de
zijnen zonder meer doorliet.
Geen wonder overigens, dat de
politieman 'een tikkeltje schrok
van de lijfwacht. Die bestaat uit
een legertje van elf potige lie
den met slappe hoeden en lange
regenjassen. En die jassen ver
tonen van die merkwaardige
curven: men zou zo zeggen, dat
ze er wapens onder verborgen
houden...
Een Noorse minister, die kort
tevoren de conferentiezaal even
eens zonder papieren wilde betre
den, had het echter minder mak
kelijk dan de Amerikaanse presi
dent. Hoewel hij bij hoog en bij
laag betoogde, dat hij een „ech
ter excellentie" was, bleef de
wacht onverbiddelijk. Totdat er
toevallig enkele journalisten aan
kwamen, die de man herkenden,
en de politie verzekerden, dat het
hier om een „echte minister" ging
waarop hij werd doorgelaten.
„Kan ik het helpen" zei ons de
politieman schouderophalend, „Ik
krijg zelfs geen tijd om m'n eigen
Franse ministers te leren kennen,
laat staan Noorse..."
Het was overigens voor de be
windslieden makkelijker hun
stoelen te bereiken dan de pers
mensen. Zij moesten dwalen en
klauteren door, over en tussen een
woud van foto- cn filmstatieven.
Nog nooit zelfs niet tijdens de
Geneefse top-conferentie waren
zoveel plaatjesmakers voor een in
ternationale bijeenkomst bijeen
geweest. Tegen deze achtergrond
nu van dit decor van flitsende,
filmende, draaiende en zwoegende
mensen namen de vijftien rege
ringsleiders plaats aan een gro
te ronde tafel, die een middellijn
had van zeven en een halve me
ter. Achter de premiers zaten in
dichte kringen de ongeveer drie
honderd leden der diverse delega
ties.,
Eisenhower kwam breed-glimla-
chend en handenschuddend bin
nen. Hij had in het begin een
beetje moeite met het ontvanger-
tje van het vertaalsysteem, zodat
Foster Dulles moest bijspringen
om hem uit de technische knoop
te helpen. Maar daardoor kon
Eisenhower pas een paar minuten
na begin behoorlijk luisteren met
het gevolg, dat de vriendelijke be
groetingswoorden aan zijn adres
van de voorzitter, de Luxembur
ger minister-president Bech, hem
ontgingen. Geen nood, want het
was allemaal tevoren geregeld.
Dulles legde haastig een stukje
papier op de tafel voor Eisenho
wer, die daarop een even vrien
delijk dankwoordje kon oplezen.
De later volgende grote redevoe
ring van de president klonk hel
derder, levendiger, krachtiger
dan velen hadden verwacht. Wel
versprak hij zich enige keren,
kennelijk een gevolg van de
spraakmoeilijkheden, ontstaan
door de hersenaandoening van
25 november. Over bepaalde
woorden b.v. struikelde hij, maar
zo zei later zijn perschef Ha-
gerty: „Goed beschouwd, waren
er maar vier werkelijke spreek
fouten. Wie van ons, die een der
gelijke conferentie moet toespre
ken, zou die niet maken
Twee opvallende punten nog:
de leden van de Nederlandse de
legaties maakten'vrijwel géén ge
bruik van de koptelefoons met
het bijbehorende vertaalsysteem.
Kennelijk bezitten onze ministers
plus hun hoge ambtenaren alle
maal talenknobbels alsmede goe
de, scherpe oren. En tenslotte was
opvallend, dat ondanks het ge
wriemel van d; publiciteitsmen-
sen in de zaal, deze eerste zitting
van de conferentie een indruk van
grote rust maakte. In de redevoe
ringen won de hoop voor de toe
komst het van de bezorgdheid
over de huidige impasse.'
Het Wereldgebeuren
Brieven
De Russische'premier Boelganin is
een ijverige briefschrijver. Vo
rige week heeft hij zich gehaast
uitvoerige brieven te zenden aan de
eerste ministers van de landén, die
thans te Parijs deelnemen aan de Na-
vo-conferentie.
De inhoud van de brieven bevatte
weinig nieuws. De gewone verwijten
en waarschuwingen aan het westen
omkransten een voorstel tot het hou
den van een topconferentie met de
Russen.
Nu zijn de ervaringen met topcon
ferenties over ontwapening en bewa
pening. weinig gunstig. Enkele jaren
geleden verwachtte het westen nogal
wat van de conferentie Genève. De
Russen gedroegen zich daar soms al-
lercharmantst en soms stug. maar
uiteindelijk bleek, dat de heren hele
maal niet wilden onderhandelen.
Ze wilden bepaalde Russische ver
langens doordrijven en daarna wilden
ze afwachten. Blijkbaar hadden ze een
program in diverse etappes opge
steld, waarvan Genève de eerste étap
pe zou zijn. Met westerse voorstellen
wensten zij geen rekening te houden.
Het is wel zeker, dat de Russen ook
op dit ogenblik niet bereid zijn
tot het zoeken van werkelijk
contact met de westerse landen. Dat
blijkt in de eerste plaats uit de brie
ven van Boelganin zelf. Ilij wil een
topconferentie en daar zouden de re
geringsleiders dus internationale
overeenkomsten moeten sluiten. Wes
terse regeringsleiders echter zijn niet
vry om naar eigen soevereine wille
keur internationale afspraken te ma
ken. Zij moeten rekening houden met
de wensen, welke leven onder hun
volk.
Nu weten de Russen heel goed wat
er leeft onder de westerse volkeren
en zij weten dus ook. bijzonder goed
hoever de westerse onderhandelaars
kunnen gaan. Maar de Russen wensen
daarmee geen rekening te houden.
In de brief van Boelganin aan Ade
nauer heet het. dat het stationeren
van raketten en tactische atoomwa
pens in West-Duitsland de enige weg
naar het herstel van de nationale een
heid zou versperren.
En dan wrjst Boelganin die enige
weg aan: onderhandelingen tussen
West- en Oost-Duitsland.
Het westen heeft zich echter reeds
lang op het standpunt gesteld, dut die
hereniging zal moeten komen door
vrije verkiezingen in West- en Oost-
Duitsland.
De Russen denken er echter niet
aan de hereniging van West- en Oost-
Duitsland op die basis discutabel te
stellen en dus willen ze niet onderhan
delen.
Overigens blijkt uit de brieven van
Boelganin. dat de Kussen één
ding erg onprettig vinden: door
het stationeren van atoomraketten in
de Westeuropese landen komt een be
langrijk deel van Europees Rusland,
met inbegrip van Moskou, binnen de
werkingssfeer van die raketten te
liggen.
Daarom wil Boelganin dan ook de
regeringen van de landen, waar men
de raketten zal opstellen, bevreesd
maken door te wijzen op het grote ri
sico van vernietigende repressailles.
Er is reden voor bevreesdheid. Men
kan zich voorstellen, dat in bepaalde
Europese landen de wens leeft om die
atoomraketten maar liever in de Ver
enigde Staten te laten, opdat Rusland
bij 'n eventuele oorlog geen uanleiding
zal hebben tot het doen van vernieti
gende atoomaanvallen op een der
Westeuropese landen.
Op die wens speculeert Boelganin
dus. maar het is alweer niet duide
lijk. waarom daarvoor een topconfe
rentie belegd moet worden.
West-Europa wil werkelyk wel met
de Russen onderhandelen over beper
king van de bewapemng en als de
Verenigde Staten wat star mochten
zijn. dan kunnen de Westeuropese lan
den altijd nog een bemiddelende rol
spelen.
Maar waarom wordt er dan niet on
derhandeld via de gewone diplomatie
ke kanalen? Omdat de Russen voor
werkelijke besprekingen evenmin toe
gankelijk zijn als de Amerikanen en
cr dus voor West-Europa niets te be
middelen valt.
Het is wel jammer, dat de machts
posities. welke Amerika en Rusland
hebben opgebouwd, steeds onwrik
baarder worden en da. geen van bei
de meer heil kan zien in werkelijke
vredesbesprekingen.
En hoe vredelievend West-Europa
ook moge zijn. het zal uiteindelijk toch
moeten kiezen tussen de beide machts
posities en het zal dus altijd achter de
Verenigde Staten staan!
