tmssts
De man die de bank van Monte Carlo kocht
Wonderen der natuur in woord en beeld
I OCEANEN VAN GELD: O
vertelt zijn levensverhaal
„Eens kom ik
hier terug"
DRUK OP ENGELSE LONEN
NEEMT STEEDS MEER TOE
Van en voor de boekenplank
MAANDAG 25 NOVEMBER 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
XI
De man, die de Bank van Monte Carlo kocht.
Dat is de laatste titel van Aristoteles Onas-
sis, de reder-miljonair, wiens verhaal met deze
titel tot een climax komt.
Er zijn andere titels, waaraan hij vermoedelijk
de voorkeur zou geven: De Pionier der Olietan
kers, De Man, die Nooit een Schip Verloor, bij
voorbeeld. Beide zouden juist zijn.
Maar als De Man, die de Bank van Monte Carlo
kocht kwam Onassis op de voorpagina van alle
kranten ter wereld: een concurrent van de meest
gevierde filmsterren.
Laten we er maar eens over praten, zei Onas
sis, toen wij het hadden over de publiciteit, die
volgt op elke stap, die hij doet.
Tot op zekere hoogte zijn we allemaal ijdel.
Iedereen vindt het plezierig in een hotel of een
restaurant bij zijn naam te worden genoemd. Je
ondervindt dat als prettig.
Maar er zijn grenzen. En als de publiciteit in
eens uitblijft, dan kan dat ook een vloek beteke
nen voor een man. Na mijn onderneming in Monte
Carlo ging de pers zich met mij bezighouden. En
sindsdien, mijn jongen, deden we zakenEn dat is
nog steeds zo.
Onassis lachte luchtig.
Van alle succesvolle mannen,
die ik heb ontmoet is hij het
minst uit op persoonlijke publici
teit.
Het kostte mij bijvoorbeeld een
jaar, voor ik hem er toe kreeg, de
ze gesprekken met mij te voeren.
Hij heeft steeds geweigerd, voor
de televisie te verschijnen. En toen
kortgeleden een legertje camera
mensen naar Monte Carlo kwam,
maakte hij uitvoerige excuses voor
zijn weigering om mee te werken
en betaalde al hun onkosten en de
reis naar Parijs terug.
Op het ogenblik beseft hij, dat 'n
Het luxe jacht „Christina", beho
rende aan de Griekse reder Onas
sis, gemeerd in de haven van
Monte Carlo.
voelde mij heerlijk. Ik reed naar
Monte Carlo. Het was dus mijn
eerste bezoek daar en het zag er
nog beter uit, dan het toen al deed,
van dat dek van het emigranten
schip.
Na het lawaai van Buenos
Aires was dit een paradijs. Hier
wil ik ééns komen wonen, dacht ik.
Om kort te gaan, ik werd zo
als zo velen vóór mij halsover
kop verliefd op Monte Carlo. Ik
wist, dat ik hier op een dag moest
terugkomen. En er zou moeten
blijven.
llllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinillllllllllllH
Recordbreker
De jaren gingen voorbij. De za
ken van Onassis breidden zich
uit, zijn invloed werd groter,
zijn bankrekening nam toe. En
ook groeide zijn liefde voor de
Franse Rivièra, waar het klimaat
goed is en het leven plezierig voor
mensen, die geld kunnen uitgeven.
Hij brak alle records in de tank-
rederij.
Daar was eerst de „Ariston" ge
weest van 15.500 ton. Toen de
Aristophanes" en de „Buenos
Ayres", ieder met 17.500 ton. Dat
was voor de oorlog. Daarna de
28.000-tonner „Olympic Torch",
10.000 ton groter dan enige andere
tanker. Tot 1951, toen hij met een
45.000-tonner kwam.
Er waren mensen, die zeiden, dat s
hij het te vlug wilde doen, dat hij
tever mikte. De eerste reactie op
zijn laatste super-tanker waren zo
ongunstig, dat hij om diplomatie-
ke redenen het tonnage geheim
hield. Hij liet de mensen denken,
dat dit s lechts 39.000 ton bedroeg,
tot men aan de gedachte gewend j§
was. Toen volgden andere reders
met bestellingen op zulke sche-
pen!
In de loop van de tijd, zo ver-
volgde Onassis, verwiei-f ik me een l§
volledig inzicht in de zakelijke be-
langen van Monte Carlo en in de
compagnie, die deze bestuurde. Ik ff
moet bekennen, dat ik altijd al ge-
speeld had met de gedachte, hierin
een rol te kunnen spelen.
Op dat ogenblik waren Onassis.
zijn vrouw Athine en hun twee f|
kinderen reeds goed bekend bij de
vaste bewoners van deze mooie
kust. Onassis kwam de ene dag en s
was de volgende weer voor een tijd
verdwenen, op een van zijn zaken-
reizen. Maar hij was nu al een n
man, die telde, een man die men
achterna liep en vliede.
Hij was bewoner van het Kasteel
de la Croe in Antibes, vlak bij Can-
nes, een tehuis van vorsten de
Windsors en Koning Leopold had-
den er gewoond voor Onassis
er zich met zijn gezin vestigde.
Het was een van de meest luxueuze ee
villa's aan de Rivièra met een sub- ff
tropische tuin. waarin pijnbomen
en eucalyptusstruiken voor scha-
duw zorgden.
Hij ontmoette regelmatig Mona-
co's „sprookjesprins". Rainier HI,
de nazaat van het huis Grimaldi,
dat sinds de 12e eeuw Monaco
heeft geregeerd. §1
Laatste artikel:
Hij heeft alles wat
te koop is, maar
geen rust
Tot op de minuut herinner ik
mij het tijdstip. Wil verlieten Ge
nua om vier uur s middags en
rond negen uur voeren wij op onze
weg naar het zuiden langs de Ri
vièra. Ik herinner mii, dat wij als
soldaten langs de railing stonden.
Italianen, schreeuwden de namen
uit van de steden, waarvan we in
de verte de lichten zagen twinke
len San Remo, Monte Carlo enzo
voort. Dat was de eerste keer, dat
ik ooit de naam Monte Carlo hoor
de. De eerste keer dat ik er de
lichtjes van zag.
Het deed mij iets, dat ik niet
kan verklaren. Zes jaar later voer
ik terug. Ditmaal in de eerste klas
van de Italiaanse luxe mailboot
„Julius Caesar". In die zes jaar
was lit een succesvol tabaksimpor
teur in Argentinië geworden. Op
de heenreis kon je de stank niet
ontlopen. Nu was dat alles zo an
ders: witte tafelkleden, glanzend
plll!lllllll|llllllllllllllllllllllllllllllll!lllllll!<lllllllll[!llllllllllllllllllll!llllllllllllll]lllllllllllllllllll!!l!llllllll<lllllllll!^lllllllinlllllllllll!IIIIIIIIIIMIIIII!l
Enkele honderden vrije uren, ver
deeld over een jaar, heeft de Rot
terdamse juwelier M. van der Kaa-
den besteed aan een model van de
molen „De Noord". Deze molen, die
stond op het Oostplein, ging enkele
jaren geleden in vlammen op. On
middellijk wilden de vele Rotter
dammers offeren om deze molen in
het hartje van de stad te herbou
wen. Er zijn zélfs nieuwe tekenin
gen gemaakt. Maar het is er niet
van gekomen. Zo'n moleji past toch
eigenlijk niet meer iti het moderne
stadsbeeld, zei men.
Toch is het goed, dat die tekenin
gen zijn gemaakt. De heer Van der
Kaaden heeft ze, samen met foto's,
gebruikt om dit bijzonder mooie
staaltje van zilversmeedkunst te ver
vaardigen. Niet omdat hij daartoe
een opdracht had. Alleen maar, om
dat hij van dat verloren stukje Rot
terdam hield. En van zijn werk.
(Foto Edelmetaal)
Hals over kop
verliefd op
Monte Carlo
bestek, kelners om je te bedienen
goed eten, wijn
Wij lieten het anker vallen in de
baai van Villefranche in de vroege
morgen. Ik kan mij zelfs het schu-
ren van het anker nog herinneren.
Het was een van de grote dagen in
mijn leven. Ik had mijn eigen auto n
meegebracht uit Argentinië. Ek
Door Graham Stanford.
=III!llllllll!llllllllllll!llllllllt!IIIIII!IUI!lll!lltllllllll!l[lll!lllllllllllll!III!!l
J I
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiii
zekere mate van publiciteit onver- M
mijdelijk is, maar hij zoekt deze
niet.
Waarom terwiil hij al zulke
grote scheepvaartbclangen had
verwierf hij een overwegend aan- s
deel in het Casino en alle moge- 1
lijke andere instellingen van Mon-
te Carlo?
Oude banden
Toen ik dit aan Onassis vroeg,
vertelde hij mij het verhaal
van zijn oude banden met
Monte Carlo. Zelfs weinigen onder
zijn intieme vrienden kennen het.
Ik wil het hier weergeven zoals
hij het mij vertelde: achterover
geleund in zijn bureaustoel. Bui
ten zagen wij de lichten aan gaan
aan het einde van een prachtige
zonnige dag. Ook op zijn jacht
„Christina" in de haven gingen de
lichten aan. De uitgaande wereld
begaf zich naar de internationale
luxe-hotels, waarin hij thans be
langen heeft.
Om U uit te leggen, wat ik voor
Monte Carlo voel, zei hij, moet ik
terug gaan naar die dag, waar
over ik U in een vorig gesprek ver
telde. Die septemberdag in 1923,
toen ik zestien was en een van de
duizend emigranten met bestem
ming Buenos Aires.
Nieuwe pier voor H.A.L.
aan de Hudson
De gemeentelijke autoriteiten van de
stad New York (the Board of Esti
mate) hebben vrijdag de verpachting
aan de Holland-Amerika lijn goedge
keurd van een aan de Hudson rivier
te bouwen pier, waarvan de bouwkos
ten 18.732.000 dollar zullen bedragen.
Volgens de pachtovereenkomst zal de
maatschappij de pier gedurende 20
jaar kunnen gebruiken tegen een huur
van 6% procent van de werkelijke
kosten van de pier, doch niet meer
dan 1.2.16.995 dollar per jaar. Gedu
rende 70 jaar heeft de maatschappij
400.000 dollar per jaar betaald voor
het gebruik van twee pieren in Ho-
koken (New Jersey).
Gunstige exportcijfers
pluimvee en eieren
Tot en met oktober 1957 zijn ruim
2 miljard kippe-eieren geëxporteerd,
hetgeen een bedrag van 275.398.726
in het laadje bracht. Over dezelfde
periode in 1956 waren deze cijfers
respectievelijk ruim 1,5 miljard kip-
peëieren voor een waarde van
253.680.179. De export van eende-
eïeren liep wederom terug: in 1956
ruim 24.000 stuks tegen ruim 18.000
stuks in 1957. In vergelijking met
1956 nam de export van broedeieren,
eiprodukten, geslacht pluimvee, le
vend slachtpluimvee, geslachte tam
me konijnen, eendagskuikens en
vooral fok-, gebruiks- en sierpluim-
vee in 1957 aanzienlijk toe.
ERNSTIGE MOEILIJKHEDEN DREIGEN
Zes miljoen arbeiders
stellen hogere eisen
Bijna zes miljoen Engelsen heb
ben nieuwe looneisen gesteld. Iedere
week voegt zich een nieuwe groep
bij die verbeteringen eist.
De regering heeft verklaard vast
te zullen houden aan het standpunt
dat de lonen van ambtenaren of
Paul Barruel beschreef leven
en gewoonten der vogels
Onder de eenvoudige titel „Leven en gewoonten der vogels", zorgt H. W. J.
Becht's Uitgeversmaatschappij N.V. te Amsterdam voor een boek dat ons
niet alleen bekoort door de kwaliteiten van de welverzorgde uitgave en
door de vele kleur-foto's, gekleurde afbeeldingen op royaal formaat, met
supersnelheid opgenomen actie-foto's en de schetsjes, maar dat tevens uit
munt door de stof die de schrijver, Paul Barruel, behandelt.
Het boek geeft, wat de inleiding belooft, namelijk een verzameling van
gegevens over het gedrag van de vogels, waarbij te rade is gegaan b\j de
resultaten van het jongste onderzoek, dat thans, veel meer dan vroeger, in
het vrjje veld bedreven wordteen studie, waarbij ook amateurs een be
langrijk aandeel kunnen hebben.
Steeds meer raakt men ervan door-
drongen, dat het intieme leven van
deze gevleugelde dieren niet bestaat
uit acties, waarbij de vogels om het
zo eens te zeggen, maar kunnen doen
wat ze willen. Onder elke daad, welke
ook, ligt voor elke vogel een bepaald
Satroon, een aangeboren regeling van
ouding en beweging, waaraan het
dier zich niet kan onttrekken. Van
wat hierover aan het licht is gekomen
geeft Barruel ons een waardevol over
zicht, terwijl de bovenvermelde fraaie
afbeeldingen (over de gehele wereld
verzameld) ons laten zien hoezeer
deze patronen zijn gespecialiseerd,
vooral met betrekking tot het gebruik
maken van kleuren, uitsteeksels, veer-
groeperingen en houdingen b\j het
paren, het nestelen, het broeden, het
schuilen, het vluchten, enz, enz.
Barruels boek in de vertaling van Dr
B. Hubert en J. A. Meyer is wat ex
tra sparen overwaard.
„Vorm en functie in de natuur"
heet een bundeling van foto's door
Andreas Feitinga. met een kort
na-schrift over hun ontstaan. Deze
verzameling is genomen uit het
werk: „Anatomy of Nature". Ze
geven ons niet slechts fraaie na
tuuropnamen zonder meer, maar
zyn zo gerangschikt, dat ze via
sprekende tegenstellingen ofwel
merkwaardige overeenkomsten
een inzicht geven in de samenhang
van schoonheid, welke in de gehele
schepping wordt gedemonstreerd.
Zoals men een schilder leert ken
nen uit een verzameling van zijn
schilderijen, zo tekent deze reeks
foto's ons de fotograaf. Hij voelt
fijn en diep het schone aan. De
waarde van een dergelijke serie
opnamen ligt vooral hierin, dat
de aandachtige beschouwer zich
als het ware onder het gehoor be
vindt van een bekwaam leermees
ter, die niet slechts de kennis van
zijn leerling vergroot, maar ze ook
een basis geeft, waarop ze zelf
kunnen voortbouwen. Wie naar
Feiningens foto's „luistert" gaat
welvoovbci'cid de schoonheid van
de natuur tegemoet.
Een uitgave van Gaade, Delft.
werknemers in genationaliseerde in
dustrieën niet mogen worden ver
hoogd, en tracht de stijging van de
lonen in de particuliere onderne
mingen tegen te gaan, terwijl de
credietvoorziening aan banden wordt
gelegd. De werknemers aan de ene
;ant, en de regering aan de andere
kant, geven uiting aan hun vastbe
slotenheid, en de vooruitzichten wor
den door de schaduw van een moge
lijke grote botsing in een diepe
duisternis gehuld.
De regering heeft de werkgevers
voor een groot deel achter zich, en
er is een tendens merkbaar gewor
den die, resoluut doorgevoerd, de
regering en de werkgevers in een
:ezamenlijk front tegen de vakbon-
len zal samenbrengen. Het risico is
dan een algemene staking.
De laatste algemene staking heeft
de vakbonden weinig goed gedaan,
en uit deze omstandigheid putten
vele werkgevers de overtuiging, dat
de bonden het deze keer niet zo ver
zullen laten komen.
En de „Economist" heeft uitge
rekend dat de Engelse vakbonden
over een reserve van rond 100 mil
joen pond sterling beschikken in
hun stakingskassen dat wil zeg
gen: tien pond sterling per lid. Zou
men met een dergelijke reserve een
algemene staking entameren, dan
zou die niet langer dan drie, hoog
stens vier weken kunnen duren, zo
rekende de „Economist" uit. En een
king van alle 10 miljoen georgani
seerde wei'knemers in Engeland zou
Engeland komen te staan op onge
veer 5 pet. van het nationaal inko
men. De conclusie van de „Econo
mist" was dat de regering en werk
gevers dit risico wei kunnen ne
men
Nederlander pleegt
oplichting in Duitsland
Het hoofd van het bureau Inter
pol te Den Haag waarschuwt het
publiek, in het bijzonder die Neder
landers die per auto naar Duitsland
reizen, tegen de 34-jarige Neder
lander J .K., die z-ieh sedert enige
maanden in Duitsland aan oplich
ting voor geld schuldig maakt.
Hij houdt zich in de regel op in
de nabijheid van geparkeerde Ne
derlandse auto's
Hij vertelt o.m. dat hij in ernstige
financiële moeilijkheden verkeert
tengevolge van een aan zijn auto op
gelopen schade.
Kleine dauwdruppeltjes verduidelij
ken het patroon van het web van een
wielwebspin. Spinnen kunnen, al
naar behoefte, gladde en kleverige
draden produceren en ook draden
van verschillende dikte. Hun draden
zijn, wat de maximale rekspanning
betreft, veel sterker dan staalkabels.
(Illustratie uit „Vorm en functie in
de natuur" door Andreas Feinigerjj,
