„Meubelbeurs" te Utrecht brengt
meubelen in internationale stijl
1
1
tot OZOHfV
eertijds filmster-met-gouden-stem,
thans een gewone Franse huisvrouw
V
Sun
balm
VRIJDAG 15 NOVEMBER 1957
PROVINCIAL^ Z b b U W S bi COURANT
7
Qnze
~üzouiven'paqLna
NIEUWE VORMEN EN MATERIALEN
Nederlandse fabrikanten maken ernst
met het waarlijk moderne produkt
Als we over de meubelbeurs te Utrecht ronddwalen zyn er enkele
zaken, die ons onmiddellijk opvallen. Zaken die ons inziens zo belang
rijk zijn dat zij de moeite waard zijn op te tekenen. In de eerste plaats
is daar het gehele aspect vart de beurs. De vele tientallen firma's die
hier hun beste produkten tentoonstellen, klein en groot, laten wel
zich dat er sinds de oorlog een geweldige ommekeer heeft plaatsge
vonden.
Of de inzichten van de meubelfabrikanten gewijzigd zijn, laten wij
in het midden. Zeker is dat de algemene vorm zodanig veranderd is,
dat van een ommekeer gesproken kan worden. De beurs is „modern"
geworden. Vanzelfsprekend hebben wij het in dit verband niet over de
steeds zeldzamer wordende stand die ons nog het Gotische meubel of
de zogenaamde „old finish" laten zien. Ook stellen wij het woord mo
dern niet tussen aanhalingstekens om uiting te geven aan onze af
schuw over wat de fabrikant modern wenst te noemen, in tegenstel
ling tot wat modern nu eigenlijk is.
Het in Utrecht getoonde meubel is
aanzienlijk kleiner en lichter van ge
wicht dan de meubelen die zo'n jaar
of vijftien geleden algemeen verkrijg
baar waren. En hier komt ook om ae
hoek, wat wij onder modèrn verstaan.
Het werkelijk moderne muebel biedt
een maximum aan gebruiksmogelijk
heden en vraagt daarvoor een mini
mum aan vloeroppervlak. Dressoirs
met afgeronde eindstukken, die geen
functie hebben als bergruimte, zijn
ongeacht hun uiterlijk aan ook hoogst
ouderwets. Modern is slechts net
bergmeubel, dat met een bescheiden
ruimte genoegen, neemt en dat toch
door een handige vakindeling een
grote opbergcapaclteit heeft.
Wij" hebben vele bezwaren tegen 't
meubilair in kloosterstijl, namaak-go-
tisch of old finish. Een van de be
langrijkste daarvan is echter wel het
reeds gesignaleerde euvel, dat deze
meubelen onnodig ruimte verslinden.
De stijlen, waarop deze meubelen ge
baseerd zijn, hebben hun triomftijd
gehad in woonverblijven met zeer gro
te vertrekken. Daar waren ze mis
schien op hun plaats omdat deze ver
trekken te groot waren om alleen
door de mens bewoond te worden. In
onze tijd echter worden de woningen
veelal ingedeeld in vertrekken met
miniummaten. Daar passen dan ook
alleen meubelen die een minimum aan
ruimte vragen.
In de ruime jaarbeurshallen te
Utrecht is het alsof vele fabrikanten
dit geheel verstaan. Niet alleen zijn
de meeste meubels licht van gewicht
en dus gemakkelijk verplaatsbaar,
maar ook wordt meer en meer op de
werkelijke functie van het meubel ge
let. De grote Amerikaanse architect
Louis Sullivan schreef vele jaren ge
leden, dat de vorm uit de functie
voortkwam. Natuurlijk wordt iets
dergelijks alleen gezegd met alle
voorbehoud dat aan zo'n uitspraak
verbonden is.
Het is echter opmerkelijk dat er
de laatste tijd, waar meer en meer
op de gebruikswaarde van de meu
belen gelet gaat worden, er ook
sprake is van een „stijlontwikke
ling." De getoonde meubelen op
deze jaarbeurs wijken niet zo
heel veel af van wat ons op de
beurzen in andere landen getoond
wordt. Er is sprake van hi soort
internationale stijl. En dit is een
vanzelfsprekendheid waar wij al
leen maar blij om kunnen zijn.
Als we aannemen dat er enkele
factoren zijn die vormbepalend wer
ken zoals het materiaal, de mode en
de functie van het voorwerp, dan be
grijpen wij ook dat men in New York
en Milaan en in Parijs en Amsterdam
tot min of meer gelijke conclusies
moet komen ten aanzien van de vorm.
Het is in dit verband niet zo gek er
op te wijzen dat de Russische kunst
maan, de Spoetnik, niet zo heel veel
in vorm zal verschillen van de Ame
rikaanse als deze binnenkort het
luchtruim zal kiezen. Hier hebben
functie en materiaal de vorm bepaald
en iedere afwijking zou fataal zijn.
Als een Duitse ontwerper een zit
bank gaat concipiëren en zich ertoe
zet alle overbodige versiering en
het accent ligt hier op overbodig
weg te laten, dan zal deze zitbank
bijna dezelfde vorm krijgen als zijn
25.75
m«t
metalen band
Maak Uw zoon trots en gelukkig
met zo'n prachtig KIENZLE-
horloge - een écht merkhorloge
voor een verbluffend lage prijs
Moderne vorm, stofdicht en anti-
magnetisch.
Waterpretected v.a. 29.50
Met /eren band v.a. 19.25
waterprotected r.a. 22.-)
Vader Tijd vertrouwt op Kienzlel
Nieuwe vormen, maar ook nieuwe materialen trekken de aandacht op de
meubelbeurs te Utrecht. Bij de nieuwe materialen is ook het plastic-
dat wellicht in de meubelindustrie een grote rol gaat spelen. De fauteuils,
opgesteld in het moderne interieur dat op deze foto staat afgebeeldzijn
uit plastic vervaardigd, naar een ontwerp van de binnenhuisarchitect
J. PttfYSat, schrijver. t#on bovenstaand arttheU
llllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllll
De bekende Nederlandse bin-
H nenhuisarchitect en industrieel
ontwerper J. Penraat bezocht
M voor ons blad de meubelbeurs
in Utrecht. In nevenstaand ar-
tikel geeft hij zijn mening §f
over het aldaar geëxposeerde
s materiaal.
fllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Italiaanse collega of de Hollandse
ontwerper wist te bedenken. Dit nu
is slechts winst en geen verlies wat
men ons zo graag wil doen geloven.
Dit heeft ook niets met klakkeloos
kopiëren te maken (de bewuste na
makers betrekken we hier natuurlijk
niet in).
Wij zien ook op deze monster-ten
toonstelling dat er meer en meer ge
bruik wordt gemaakt van nieuwe ma
terialen. Allerlei kunststoffen gaan
hun plaats in de meubelindustrie in
nemen en het is verheugend te zien
dat deze nieuwe materialen dikwijls
tot een nieuwe en ongekende vorm
hebben geleid.
Resumerend kunnen wij zeggen dat
de getoonde meubelen in Utrecht
meer en meer laten zien dat het de
Hollandse fabrikant ernst is een wer
kelijk modern meubel te maken.
Uw tas en japon
voor 1958
De tassenmode voor het komende
jaar wordt gekenmerkt door korte
en vierkante vormen". Dit hebben
de ta6sen-ontwerpers de modewe
reld medegedeeld, en als reden voor
deze verandering van vorm geldt de
kortere rok, die Parijs de vrouw
voorschrijft en waarbij de lange en
hoge tasmodellen van vorig sei
zoen niet passen. Naast deze nieuwe
vierkante tas zal volgend jaar ook
de enveloppe-tas triomfen vieren:
ongeveer tien centimeter hoog en
erg lang. Zwart in leer en plastic
en af en toe taupe en grijs zijn
de kleuren bij deze nieuwe model
len. Nieuwe soorten leer zijn dat van
zwarte slangen, van Groenlandse
haaien en van de Afrikaanse struis
vogel.
Op de Amsterdamse Confectie-
vakbeurs navolging van de
Fashion Week met dit verschil dat de
Fashion Week voor buitenlandse, de
confectievakbeurs voor binnenlandse
inkopers bestemd is was dezer
dagen ook te zien, wat de Neder
landse vrouw volgend seizoen aan
zomerjaponnen zal kunnen dragen.
Veel nieuws was er niet bij, behalve
een zwart middagjurkje met grote
„opgespoten" bloemboeketten
meer opvallend dan mooi en een
aantal stofjes met klein ingeweven
dessin, dat heel aantrekkelijk is voor
sportieve bloesjes en vlotte jurkjes.
Er zijn ook jurkjes van Franse stof
met een parket-dessin en in parket-
kleuren (van katoenkoning Bous-
sac), en natuurlijk is ér de hemd
jurk in vele variaties. Een verticaal
streepje blijft heel modieus, in het
bijzonder in de kleuren beige-wit,
bleu-wit en zwart-wit. Lief zijn ook
de juno-jurkjes van een importstof
met linnen-effect. Maar echte „mo
de" was er niet te zien op deze con-
fectiebeurs; wellicht zal de Fashion-
Week ons in dit opzicht wat wijzer
maken.
~0an ÜZÓMV
De bossen van Gaasterland waren
op die late najaarsdag van een
zo pure brandende schoonheid
dat die aanblik alleen al een weldaad
betekende voor elk mens die nodig
eens horen moet hoe de stilte ook
weer klinkt.
Maar het oude, ruime, zwijgende huis
dat in zijn grote ramen deze rood
gouden glorie omvat hield, was een
nog rustiger haven dan ik me had
voorgesteld. Het moet een ongeloof
lijk kalmerende ervaring zijn om. moe
en opgejaagd door werk en zorgen
daar na een lange reis opeens in de
lichte stilte te staan
Moe en opgejaagd kunt U nog de
vrouwen tellen wie dat vandaag de
dag op het gezicht geschreven staat
De ceintuur is op het ogenblik eeft
mode-detail dat „beweeglijk" is, en
dat men zowel in, als boven of on
der de taille kan aantreffen. Het
modehuis Raphael heeft de ceintuur
zelfs laten zakken tot de onderkant
van het jasje van dit geruite kos
tuum, waarvan de kraag wordt ge
vormd door een soortgelijk ceintuur
tje. Slanke vrouwen zullen wel
furore maken met dit pakje,
maakt uit zwart-grijs geruite wollen
stof.
DEANNA DURBIN:
eel mensen, overal ter wereld,
bewaren goede herinneringen
aan Deanne Durbin, de film
ster met de gouden stem, maar
slechts weinigen weten, dat zij ten
slotte haar geluk gevonden heeft als
een gewone Franse huisvrouw en
moeder in 'n klein dorpje, Neauphle-
Le-Chateau. Men zou, in Holly-
wood-termen, kunnen spreken van
een sensatie, hoewel de filmmetro
pool het waarschijnlijk eerder een
schandaal vindt, dat een van de
grootste sterren de sterrenhemel zo
volkomen de rug toekeert, dat zij
er niet eens meer over wil praten.
Haar filmgloriejaren vielen vlak
na de oorlog, toen Hollywood prak
tisch de alleenheerschappij had op
filmgebied. De filmstudio's in Euro
pa en Japan stonden nagenoeg stil,
en heel de wereld vroeg om Holly
wood-films en dan liefst films met
Deanne Durbin, zoals ,JJonderd man
en een meisje". Elke film bracht de
jeugdige actrice een 150.000 dollar
op en alle filmmaatschappijen don
gen naar haar gunst.
anaf haar vijftiende jaar was
zij met de uiterste zorg tot
ster opgevoed. Op de leeftijd
dat zij graag vrij en onbezorgd had
willen leven als elke andere Ame
rikaanse bakvis, moest zij al haar
tijd doorbrengen in de studio's glim-
7 jaar oude Charles, is uit haar te
genwoordige huwelijk.
In dit gezin heeft de eertijds be
roemde ster haar geluk gevonden.
De familie heeft wel telefoonmaar
het plaatselijke postkantoor heeft
opdracht gekregen, het nummer niet
bekend te maken.
De vroegere filmster gaat maar
zelden naar Parijs. Ze ziet nooit
iemand uit de filmwereld, en speciaal
niet uit Hollywood. Haar gouden
stem heeft ze bewaard. Zij krijgt
nog les van een professor, maar
haar zangkunst bewaart ze voor
haar eigen familie, die haar in alles
voldoende schijnt te zijn.
lachend interviews toestaan, pu
bliciteit trekfeen op alle mogelijke
manieren.
Dit alles werd op de duur 'een
nachtmerrie voor haar en op zekere
ddg nam zij het besluit dat veel
sterren zouden willen nemen, als zij
er de moed voor hadden. Zij keerde
Hollywood de rug toe. In 19Jf9
trouwde zij met een betrekkelijk on
bekende, IfS jaar- oude Franse film
regisseur en producer, Charles Da
vid, oud-assistent van Jean Renoir
en René Clair, die ook enige tijd in
Hollywood gewerkt had.
De bruiloft vond plaats in het
Fanse stadje Sarreguemines, dat
alleen i?i het binnenland bekend is
om zijn porseleinfabriekenen hier
na hoorde jarenlang niemand van 't
paar.
De filmster werd herontdekt door
een journalist in Neauphle-Le-
Chateau, een 55 kilometer van
Parijs, Hij zag haar, toen zij in haar
kleine Renault tiaar de markt ging
om daar, zoals zoveel Fratise huis
vrouwen, haar groente te kopen van
de boeren. Het echtpaar David
woont nu met drie kinderen in een
gemoderniseerde boerderij, 't Oudste Deanne Durbin in haar glorietijd,
kind, de 11-jarige Jessica, is een als hoofdrolspeelster t» de film
dochter uit Deanne's eerste huwelijk „First Lovedie haar enorme suc-
met Felix Jackson. Het jongste, de cessen (èn top-recettes!) opleverde.
aemfilz ooh de> A
is wflflr eevx
weef
Daarom ben ik eens naar dat oude
buiten in Gaasterland getogen. Hier
staan de koestering, de stilte, de rust
en het levenswijze begrip op de drem
pel klaar om iedere vrouw te verwel
komen die aan die schaarse weldaden
zo schreeuwend behoefte heeft. En
dat zijn er, ik weet het, geen honder
den maar duizenden.
e moeder van het grote, drukke
gezin, zonder hulp en met een
ai te smalle beurs zq, die nooit
wordt afgelost én angstwekkend haar
reserves aan kracht en opgewektheid
voelt slinken. De lusteloze patiënte
die na een zware operatie nog lang
niet voldoende op krachten is om het
dagelijks bedrijf weer aan te kunnen.
De ongetrouwde werkende vrouw op
een huurkamer, die haar vrije dagen
wel eens in een huiselijke kring wil
doorbrengen, en geen enkele deur
heeft waar zij aan kan kloppen. De
oude moeder die te langzaam ter been
is geworden om zich aan de vermoei
enissen van een reis te wagen, maar
die de dochter die haar zo trouw ver
zorgt toch zo graag een onbekommer
de vakantie zou gunnen.
De bejaarde weduwe zonder kinderen,
die toch wel eens wat ènders wil dan
haar kamer in het rusthuis en het
gezelschap van enkel oude mensen.
De vrouw van middelbare leeftijd met
de zeer verantwoordelijke baan die nu
wel eens op haar gemak wil uitblazen
en het zorgen aan een ander overla
ten maar die gruwt van de onper
soonlijke kilheid van een hotelkamer.
M'
<06 VU A
Maar bi] veel huishoudelijke apparaten
is de efficiency ver te zoeken
Twee miljoen Nederlandse huisvrouwen gebruiken bijna dagelijks twee
miljoen snoeren van haar stofzuiger voor haar strijkbout of voor haar
elektrisch kacheltje. En ze riskeren dusdoende dagelijks het gevaar van
twee miljoen schokken al dan niet dodelijk. Want het snoer van de
stofzuiger is berekend op 450 watt en een elektrisch kacheltje trekt 1000
watt stroom tot zich, door dat snoer dat 't zich de een of andere keer zal
begeven. Elke fabrikant van elektrische apparaten weet dat zijn snoer
misbruikt wordt door de huisvrouwen en ook de Kenia in Arnhem, die
alle elektrische apparaten keurt, weet dat. En zelfs weet men dat de
afdoende olossing is normalisatie van een snoer, dat voor alle huishoude
lijke apparaten bruikbaar is. Maar dat eenheidssnoer wordt in Neder
land niet geleverd bij de stofzuigers, omdat die stofzuigers van omstreeks
150 dan ongeveer een gulden duurder zouden zijn....
Wij hebben dit vernomen tijdens
een discussie onder auspiciën van
het Instituut voor Industriële Vorm
geving over het onderwerp: Bedrijfs
efficiency thuis.
Vrouwen zijn namelijk zo heeft
men zich al sedert enige tijd gerea
liseerd gewoonlijk harde werk
sters, en dus is 't niet overbodig ook
voor haar huishoudelijk werk naar
efficiency te streven, zoals men dat
sinds lang doet voor de man. Voor de
man maakt men een drilboor, met
een handvat dat hem gemakkelijk
in de hand ligt, en die hij met een
vrije duim of wijsvinger in en uit
kan schakelen. En vrouwen sukkel
den tot voor kort met zware stof
zuigers en vloerwrijvers, die bijzon
der ongemakkelijk in de hand zaten.
Het handvat, een goed en makkelijk
handvat, dat is het dus wat thans
alle stofzuigerfabrikanten zoeken.
En wat de voerwrijvers betreft
wilt U alstublieft nóóit geloven, dat
U er ook de vloer mee kunt schrob
ben? Ook niet met Amerikaanse
vloerwrijvers. want schrobben bete
kent in Amerika niet, maar in zin
delijk Nederland wél dat er water
gebruikt wordt, en dat betekent dan
weer dat U de volle stroom door uw
lichaam kunt krijgen.
De discussie was soms zo leven
dig, dat de ontwerpers af en toe
zelf de gebreken van hun eigen ont
werpen opsomden. Een stapeltje van
eierdopjes bijvoorbeeld, precies in
elkaar passend, en bekroond met 'n
zuitstrooiertje. Iedereen vond het
even aardjg, tot de ontwerper zelf
zei: „Maar het is een wankel sta
peltje en als je c even tegen aan
staat smakt het hele zaakje op de
grond in scherven". En een elektri
sche koffiemolen, met een scherp
M1SVVDMW I
roterend mes, dat gevaarlijk zou zijn
als de molèn zou draaien zonder
deksel; en een werkelijk mooi ge
vormd oliekacheltje dat zeer prak
tisch in gebruik is, maar waarop,
alweer volgens de ontwerper zelf,
geen afvoer van verbrandingsgassen
zit, zodat het kacheltje enigermate
riekt.
Een beetje negatief viel de dis
cussie dus wel uit en de kroon
werd wel gespannen door het
gebrek aan efficiency in de fa
bricage van radio- en televisie
toestellen. Drie fabriekshallen vol
zware werkbanken, frees- en
pietapparaten, spuitkasten,
schrob- en schuur- en polijstban-
den, tientallen arbeiders en ten
minste vijf dagen nutteloze op
slag zijn er nog nodig alleen...
om de kasten van radio- en tele
visietoestellen te doen glimmen.
Het „glimmen" moet wel zo duur
zijn, dat het kastje tenslotte van
miserabel materiaal gemaakt moet
worden. Goed en mooi hout zou men
er vast voor kunnen gebruiken, als
dat dure glimmen achterwege mocht
blijven...
Extra duur en onnodig zijn ook
de knoppen op radio's en televisie
toestellen. Voor elk radiotoestel, ook
het mooiste en het duurste, zou men
kunnen volstaan met twee knoppen
er zitten er soms tien op. En aan
elk televisietoestel zouden drie knop
pen voldoende zijn er zitten er
soms veertien aan. En de trotse be
zitter van zo'n t.v. meent dat hij er
werkelijk geen een kan missen.
Want veel knoppen staat mooiof
niet soms?,
oet ik er nog meer voor het
voetlicht halen, of weten de be
trokkenen voor zichzelf wel
de lijst aan te vullen van vrouwen,
die er nodig eens uit moeten, maar
niet goed weten waarheen Die ge
zelligheid èn een zekere privacy, al
gemene verzorging en persoonlijke
belangstelling, huiselijkheid en de
vrije natuur zoeken
Zij hadden met mij door de stille lanen
moeten lopen, mee aan de tafel zitten
bij de smakelijke middagmaaltijd, in
een fauteuil gedoken praten met de
levenservaren vrouw die hier het be
heer voert en de kunst verstaat van
luisteren, raadgeven en desnoods kor
daat ingrijpen zonder zich ooit op te
dringen
Welke vrouw met een behoorlijk sa
laris maar kampend met een benau
wende eenzaamheid zou er geen zes
envijftig gulden voor over hebben
om een week lang gekoesterd te wor
den en toch zichzelf te zijn Het is
werkelijk niet nodig dat er met de
komende feestdagen ergens eenzame
vrouwen zitten te hunkeren naar wat
huiselijke gezelligheid.
Acht gulden per dag dat is een ba
gatel misschien voor een goedver
dienende vrijgezellin. maar een bedrag
om slapeloos van wakker te liggen
voor menige overwerkte huismoeder.
Maar waarom kennen die haar rech
ten ook zo slecht
Is haar man aangesloten bij een vak
verbond of een personeelsvereniging
Is zijzelf lid van een vrouwenorgani
satie of een kerkgenootschap, of weet
zij het bureau van Sociale Zaken te
vinden
Laat zij bij die instanties dan eens op
informatie uitgaan er bestaat grote
kans, dat die schrikbarende zesen
vijftig gulden voor één week uitrus
ten en opleven slinkt tot een luttel
bedrag of wellicht helemaal niets.
En hoe moet het dan met man en
kinderen, met het huishouden en
de was en het eten...? Ach. wie
over dé hond van de onkosten komt,
glijdt ook wel over de staart van de
vervanging heen Diezelfde helpen
de instanties weten ook hier in de
meeste gevallen raad te schaffen er
zijn niet alleen gezinsverzorgsters te
bekomen in geval van ziekte.
Het loont stellig de moeite ook dit te
proberen de moeder van grote ge
zinnen met wie ik aan tafel zat wis
ten man en kroost uitstekend ver
zorgd.
Als deze kolom vele vrouwen aan het
denlten en mogelijk schrijven zet.
heeft het mes van twee kanten ge
sneden Wart om egn ontvrij tehuis
ais dit Wilhelmina-oord lonend en
blqvend te kunnen exploiteren moest
men daar minstens op zevenduizend
verpleegdagen per jaar kunnen reke
nen, of op oen doorlopend gemiddelde
van twintig gasten. Nu komt men
nog altiid niet hoger dan achttien lo
ges. terwiil mon er dertig bergen kan.
En dat terwijl talloze vrouwen snak
ken naar de kans om eruit te kunnen
helemaal eruit, onwetend van het feit
dat die kans onder handbereik ligt.
Een luie stoel en een handwerk bij
een raam dat uitziet over een gazon
en bomen of plat on bed in een ont
redderd gezin wat kiest U
SASKIA
In één
Uw ha
gaaf e
