Oók al aan de sigaar? Jnassis Ik zag mijn ooms ophangen 1 In Spanje is thans het leven schrikbarend duur OCEANEN VAN GELD: r ELK BRITS TESTAMENT MOET OPENBAAR GEMAAKT WORDEN DONDERI 14 NOVEMBER 957 PttOVINüt X L hl Zi hi h U XV a h V U U H A N T vertelt zijn levensverhaal (Advertentie) (IV) E Turken hadden opnieuw terreur over Smyrna gebracht. Ik herinner mij een andere generaal ditmaal een Turkse, die ons huis vorderde, vertelt Onassis verder. Mijn vader werd naar een concentratiekamp gestuurd. Mijn stief moeder, mijn grootmoeder en mijn twee zusters gingen naar een ver- zamelkamp van Grieken, die naar hun land zouden worden terugge zonden. Ik was net zestien. De adjudant van de generaal was van plan mij ook naar het concentratiekamp te zenden. Onassis glimlachte bij de gedachte aan de tactiek, die hij volgde om de adjudant yan dat plan af te brengen. En toen hij me dit vertel de, dacht ik er aan, hoe vaak ik had horen vertellen, dat zijn gave tot onderhandelen aan het geniale grensde. Hij kent de mens zo goed... Ik herinner mij een andere generaal die niets afwist van de verwarming en de waterleiding van ons huis, zei hij. En ik herinner mij ook nog, hoe zijn gezicht veranderde, toen ik hem voorstelde, mij bij zich te houden, tot hij vertrouwd zou zijn met de installatie in ons huis. onder streng arrest gesteld. Hij mocht zich vrij in het Kamp bewe gen. Gegokt v EZE man, Onassis, heeft in de De grootste schok van mijn leven DAT redde mij. Hij gaf toe. En meteen begon ik. het leven van de generaal zo aange naam mogelijk te maken. Gewoon lijk z(jn de mensen je dankbaar, wanneer je hun leven veraange naamt. De generaal was zo dank baar, dat hy" me voorzag van een D afgelopen drieëndertig ja ren vele ma' Door Graham Stanford. bewijs, waarmee ik vrij de stad in en uit kon gaan. Ik zocht mijn va der op in het kamp. Ik bracht hem voedsel en geld en kon ook nog veel doen voor vrienden van onze fami lie. Drie maanden duurde dit al- leg. In die tijd werden twee broers van mijn vader terechtgesteld we gens collaboratie met het terug trekkende Griekse leger. Ik zag mijn ooms ophangen Onassis zweeg, nij keek terug op deze bittere jeugdervaring. Toen ging hij voort: De tijd kwam nabij, dat mijn va der zou worden gevonnist. Daarom zocht ik contact met een aantal vooraanstaande Turken, die hem goed kenden. Zij gingen naar het hoofdkwartier van het bezettings leger en vroegen gratie voor hem. Zij redden mijn vaders leven, maar hij moest nog in het concentratie kamp blijven. Ik vond. dat de tijd voor mij gekomen was, om naar Griekenland te gaan en mij daar bij mijn familie te voegen. Ik maakte mijn plannen om vader een laatste bezoek te brengen, wat geld voor hem mee te nemen en daarna afscheid van hem te ne men. Levendig schilderde deze kleine man in zijn blauwe trui het toneel, waarop zich een van de meest dra matische scènes van zijn leven had afgespeeld. Hij had zijn vader ge zien, misschien voor het laatst. Toen met een geest, die dof was van verdriet, werd hij gearresteerd op het ogenblik, dat hij wilde ver trekken! Men zei hem. dat de com mandant van het concentratie kamp hem wenste te zien zodra hij over een paar uur terug kwam. De kolonel, zo werd hem verteld, wenste hem te „verhoren". Hij werd echter niet onmiddellijk malen gegokt niet aan de speeltafel, aan de roulette of op de renbaan, want dit soort gokken amuseert hem niet. Hij gokte In de grote zakenwereld en hij won veel vaker, dat hij ver loor. Maar, ze! hy langzaam, In de ze twee uren van onzekerheid maakte lk misschien de grootste gok van mijn leven. De wachtposten bij de poort van het kamp wisten niets van mijn arrestatie. Twee maanden lang had ik mijn vader bezocht en al de soldaten kenden me. Ik lachte altijd tegen ze en maakte een grap je en zij waren vriendelijk tegen mij. En zo wandelde met een klop- Dat was de eerste keer dat ik me overbodig voelde en aan boord brengen van een Amerikaanse torpedobootjager met bestemming Constantinopel. Dit schip deed het eiland Lesbos aan en daar zette men mij aan wal. Zodra ik aan land kwam, werd ik omringd door honderden mensen, die mij naar nieuws over hun fami lieleden in Smyrna vroegen. Lach verdwenen VOOR Onassis kwam toen als nu zijn familie op de eerste plaats. Hij ontmoette zijn stiefmoeder, zijn grootmoeder, zijn zusters en voorzag hen van geld. Toen reisde hij door naar Constantinopel. Zijn doel was, in vloedrijke Turkse vrienden te ont moeten en met hun hulp zijn va ders in vrijheidstelling te verkrij gen. Na twee of drie weken van onderhandelen met de autoriteiten in Ankara kwam deze af en ont ving hij bericht, dat zijn vader vei lig in Griekenland was aangeko men. Voor het eerst sinds hij zijn ver haal begon, verdween de lach uit Onassis' ogen, toen hij beschreef, hoe hij bij zijn familie terugkwam om een nieuw bestaan op te bou wen. Tina Onassis, echtgenote van Arls- toteles Socrates Onassis aan boord van het beroemde jacht „Christi na". Mevrouw Onassis is de doch ter van de Griekse reder Stavros Livanos. Wij moesten helemaal op nieuw beginnen, zei hij. Mijn vader moest nu niet alleen geld verdie nen voor zijn eigen gezin, maar ook voor de weduwen en de zestien kinderen van zijn gestorven broers. U weet, hoe dat gaat. De mensen vergeten zo gauw. Een j paar weken tevoren hadden zij i misschien nog de dood in de ogen j gekeken. Dan komt de redding en daarna beginnen ze te morren en i te klagen. Over alle mogelijke klei- j nigheden. Hij aarzelde een ogenblik en zei toen langzaam: Dat was de eerste keer, dat ik j mij overbodig voelde. Daarna is dit nog vaak gebeurd maar dit was de eerste keer. Ik kwam tot de i conclusie, dat ik beter weg kon i gaan naar een ver land. En zo begon de jonge Onassis plannen te maken. Na enige tyd kreeg hij een paspoort voor Argen- tinië. Hij ging aan boord van dat „helleschlp" en wjj laten hem ach- ter op het dek, terwijl hjj naar het meren kylct. De woelige, opwinden- 1§ de stad Buenos Aires wacht hem. DE KLEINE GRILLEN DER MENSEN Hij is pas zestien. Maar hij heeft al een heel leven achter zich. En hij brandt van verlangen, helemaal opnieuw te beginnen. Volgende artikel: Eerste 10.000 het moeilijkst. VWWMWWWWVWV Papegaai werd vermaakt aan koningin Victoria. Engeland, zo schrijft, de Frankfurter s Algemeine Zeitung, is een land waar de erfgenamen wettelijk ver in plicht zjjn, het testament van de erflater openbaar te maken. In Lon den staat het Somerset House, waar iedere burger binnen kan gaan om zich te verlustigen in de grillen en nukken van zijn mede- mensen, voor zover die in laatste H wilsbeschikkingen zjjn uitgedrukt.... m De heer Winter, die 2375 pond had achtergelaten, gaf bijvoorbeeld zijn executeur testamentair de op- ^:!![llllll!!l[||l!lllll!ll!lllllllll!lllllillllllllllllll!lllllilllliyilllllllllll!lll!Ii m pend hart die kleine, donkere jon gen met zijn wijze, wetende ogen kalm aan tegen een waanzinnige drang om hard te gaan lopen, hrj trachtte met alle macht de angst in zijn ogen te bedwingen. Hij moest kalm zijn. Hij moester althans kalm uitzien. De schildwachten zagen hem aankomen. Hij voelde, dat zij het wisten. Een grapje kwam over zijn lippen. Het klonk vals en gefor ceerd in zijn oren. Maar het werk te: de soldaten lachten terug. Zo langzaam mogelijk ging ik door de poort, zei hy. Maar zodra ik buiten hun gezichtsveld was, zette ik het op een lopen en ik hield niet stil, voor lk twee mijl verder was. Het zal wel de beste tijd zijn, die ik ooit gemaakt heb Mijn doel was het Amerikaan se consulaat. Buiten adem kwam ik daar aan en vroeg naar de vice- consul een oude vriend van de fa milie. Ik vertelde hem, wat er ge beurd was. Hij sloot mij in een ka mer op. Twee uur later liet hij mij een matrozenuniform aantrekken iiiiiiiiiiiinmiiiiiiiiiiiiiiiiiin MOEILIJKE TIJD VAN OVERGANG Toch leeft men er in romantische sfeer Franco's Spanje is vol tegenstellingen. Verborgen achter het massief van de Pyreneeën wordt door de donkere en vurige Spaanse mannen en vrou wen een strijd gewoed, tussen arm en rijk, tussen het armoedige on vruchtbare en uitgedroogde platteland en de steden waar een schijnwel vaart heerst, waar hoge lonen worden verdiend, doch waar het leven zo schrikbarend duur is dat zelfs voor de meest primaire levensbehoeften enorme prijzen betaald moeten worden. Zo zelfs, dat de peseta, de Spaan se munteenheid, voortdurend in waarde daalt en dat een devaluatie niet denkbeeldig is. Ondanks de dreigende inflatie echter leeft de Spanjaard momenteel in een romantische atmosfeer waarvan het individu met het zuidelijke tem perament naar het schijnt zo bijzonder houdtde herfst. Geen jaargetijde in Spanje heeft een zo eigenaardige betovering als de herfst. De eerste kastanjeverko pers verschijnen op de hoeken van de straten in de dorpen en de ste den. De droge, verkleurde bladeren dwarrelen neer in de eerste zachte herfstwinden, de geest van Don Juan de legendarische vrouwenveroveraar, spookt rond in de dromen van de jonge meisjes. Dat alles tezamen schept een sfeer van romantiek, waarvoor de Spanjaard zo gevoelig Is. Een sfeei; waarin de gedachten te ruggaan naar het verleden, een tijd van vrijgevigheid en van vriendelijk heden tegenover iedereen. Een perio de waarin bij wijze van spreken de beste vruchten uit de boomgaard kunnen worden weggegeven zonder dat men erbij bedenkt, dat de boom gaard eens uitgeput raakt.... De Spanjaard, die maar al te zeer gevoelig is voor deze stemming geeft zich in een eindeloze rhetoriek over aan het verleden, zoals een verarmd lid van een adellijke familie die al leen nog leeft van de yergane glorie maar die in de grootste verlegen heid geraakt, wanneer hij temidden van zijn vrienden in een café zit, terwijl een ober de rekening presen teert. Doch niet alle Spanjaarden la ten zich door hun gevoelens lei den. Meer en meer wordt inge zien, dat er niets gevaarlijkers is, dan zich laten drijven op de ro mantiek in een tijd, waarin het land door de werkelijkheid wordt achterhaald, zoals een torero door een woedende stier. Hii heeft ingezien dat de van alle vruchten beroofde boom gaard, waarin zijn grootvader dé verknoeide negentiende eeuw heeft achtergelaten, van onkruid gezuiverd moet worden en dat er opnieuw en met grote ijver ge kweekt moet worden om betere' rassen te verkrijgen. Evenzeer is hij ervan overtuigd, dat de laat ste loten van een vergane ro mantische wereld met de schaar der realiteit geknipt moeten wor den, wil het Spaanse volk aan sluiting bij deze geïndustriali seerde eeuw verkrijgen en wil het zijn economische situatie ver stevigen. Dat ër met grote voortvarend heid gewerkt wordt om de econo mische achterstand bij de andere West Europese landen in te halen kan niet worden ontkend. Overal In het land ontstaan nieuwe fa brieken, de havens worden beter geoutilleerd, stuwdammen wor- den gebouwd, braakliggende grond wordt in cultuur gebracht en de woningbouw is in volle gang. Terecht kan opgemerkt worden dat Spanje gedurende de laatste jaren zijn gezicht aanzienlijk veranderd heeft. Nog nooit waren de mensen zo goed gekleed als thans, nog nooit zag men zoveel motoren in de straten en nog nooit is er zoveel gekocht als nu. De autowegen zijn beter ge worden, het vreemdelingenver keer neemt toe en voor een deel onderhouden zeer moderne voer tuigen de verbinding tussen de grote steden van het land. Mo derne gebouwen verrijzen in steeds grotere aantallen in Ma drid en Barcelona, in Bilbao en Sevilla. Daartegenover staat echter dat de waarde van de peseta nog nooit zo laag is geweest als tegenwoordig. Hoewel van de zijde van de rege ring de geruchten die in het buiten land de ronde doen over een deva luatie van de peseta, worden tegen gesproken, daalt de munt voortdu rend in waarde en in gelijke mate stijgen de prijzen. Een nieuwe loons verhoging wordt dan ook onvermij delijk geacht. Intussen echter voert de Spaanse regering een verbeten strijd tegen inflatoire verschijnse len. Enige vorm van houvast zou verkregen kunnen worden wanneer het gehele Spaanse volk zuiniger met zijn geld omging en wanneer de producenten betere goederen op de markt zouden brengen. (Advertentie) onze wederverkopers adviseren u deskundig Een te groot deel van het Spaan se volksinkomen gaat momenteel nog verloren door het kopen van kwalitatief slechte goederen tegen abnormaal hoge prijzen. De tyd van overgang in Spanje van agrarisch land naar industri eel land is echter nog te kort. Pas na enkele jaren zullen de gunstige gevolgen van een verhoogde goe- derenproduktie merkbaar worden, schrijft „Der Mittag". Intussen echter zuilen volk en regering achter het Pyreneeënmassief met alle middelen inbegrepen de Amerikaanse economische hulp en (le deviezenopbrengst uit het vreemdelingenverkeer de ge vaarlijke economische situatie van thans tegemoet moeten treden. dracht,, een verloting onder zijn fa milieleden te houden om op deze manier te beslissen, aan wie het enige schilderij dat de erflater had gemaakt, zou toekomen. Een kunst handelaar moest voor dit werk wor den geïnteresseerd. Wie weet, welk een schat men zou kunnen bezitten in de vorm van de enige echte „Win ter", die ter wereld bestaat Mevrouw Florence stierf als een wel gestelde weduwe en liet ruim 12.000 pond achter. In haar testament ver maakte zrj aan de negenjarige Mi chael Mant één pond in paddestoe len en tien pond in baar geld. Uit de stukken werd niet duidelijk, of het om verse of gedroogde paddestoe len, giftige of eetbare morellen ging. Misschien dacht de erflaatster echter aan een bijzonder zeldzame paddestoelensoort, voor welker aan koop het bedrag in baar geld be stemd was. Waartoe echter dit ge schenk aan een negenjarige jon gen? Bertram Newman was 62 jaar oud, toen hy plotseling overleed, zonder bijster eel achter te laten. Hij had echter een vriend, een kapitein in het leger, aan wie hy vyftlen pond achterliet, echter onder de voor waarde, dat die het geld in al die cafeetjes moest verdrinken, die z(j samen geregeld hadden bezocht. Roerend, maar ook weer tot naden ken stemmend is het tafereel dat men ~lch van de aangeschoten erf genaam op zyn eenzame pelgrims tocht kan voorstellen! Een Engelse burger, George Blair, had zijn gehele vermogen ter hoog te van 13.000 pond aan zijn 50-jari- ge papegaai Bob nagelaten. Dit le gaat, welks verwerkelijking nieuw materiaal voor een dierpsycholoog zou kunnen opleveren, herinnert aan een dergelijke erfeniskwestie, die nog excentrieker was en zich in 1890 te Londen afspeelde. Toentertijd vermaakte een erflaatster haar papegaal en daarenboven een som van 200 pond die voor zyn voe ding en verzorging moest worden uitgegeven aan koningin Victoria. Aan deze erfenis was echter de voorwaarde verbonden, dat de ko ningin de papegaal „tweemaal per jaar aan de hofhouding moest voor- lelden, om te bewyzen dat de ver zorger van de vogel hem niet de hals had omgedraaid". 0.EI.S. voor streng financieel optreden in Frankrijk en Duitsland. De Organisatie voor Europese Eco nomische Samenwerking heeft een rapport uitgebracht over de financl- eel-economlsche situatie in West- Dultsland en In Frankrijk. Wat het grote overschot op de Westdultse be talingsbalans betreft merkt de O.E.E. S. op, dat hieraan alleen door ingrij pender maatregelen dan tot dusverre een einde kan worden gemaakt. De O.E.E.S. doet de aanbeveling, dat West-Duitsland een valutapoiitiek zal voeren, welke een bepaalde ver sterking van de markt voor langlo pend kapitaal zal mogelijk maken. Bo vendien dienen de middelen en wegen gevonden te worden om de kre dietverstrekking door de overheid aan het buitenland te vergroten. Dit is te noodzakelijker, daar het een zekere tijd duurt voordat de kapitaaluitvoer via de kapitaalmarkt tot ontwikke ling zal kunnen komen. In haar rapport over Frankrijk laat de O.E.E.S. doorschemeren, dat het deficit op de Franse beta lingsbalans voor 1957 vermoedelijk 1.200 miljoen dollar zal bedragen tegen 835 miljoen in 1956 en een overschot van 407 miljoen dollar in 1955. Het is voor Frankrijk vol- fens de O.E.E.S. absoluut noodza- elijk zijn betalingsbalans in 1958 ïn evenwicht te brengen. De meest strenge maatregelen zijn nodig om dat doel te bereiken. Dit zal o.m. dienen te geschieden door het be perken van de binnenlandse vraag tot de ter beschikking staande goe deren. Wanneer dit niet door een beper king van het binnenlandse verbruik zou kunnen worden bereikt, dienen de investeringen verminderd te worden. Het is volgens de O.E.E.S. de vraag of de in de afgelopen maanden in Frank rijk genomen maatregelen voldoende zullen zijn. Op l november 1957 bedroeg het aan tal aangegeven radio-toestellen 2.342.080 tegen 2.329.924 op 1 oktober 1957. Op november 1957 waren er 527.391 aangeslo tenen op het draadomroepnet tegen 529.179 op oktober 1957. Het aantal ge registreerde televisietoestellen steeg van 190.152 op 1 oktober tot 209.458 op 1 no. vember 1957,

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 5