Oók al aan
de sigaar?
Jnassis
Ik zag mijn ooms ophangen
1
In Spanje is thans het leven
schrikbarend duur
OCEANEN VAN GELD:
r
ELK BRITS TESTAMENT MOET
OPENBAAR GEMAAKT WORDEN
DONDERI 14 NOVEMBER 957
PttOVINüt X L hl Zi hi h U XV a h V U U H A N T
vertelt zijn levensverhaal
(Advertentie)
(IV)
E Turken hadden opnieuw terreur over Smyrna gebracht.
Ik herinner mij een andere generaal ditmaal een Turkse,
die ons huis vorderde, vertelt Onassis verder.
Mijn vader werd naar een concentratiekamp gestuurd. Mijn stief
moeder, mijn grootmoeder en mijn twee zusters gingen naar een ver-
zamelkamp van Grieken, die naar hun land zouden worden terugge
zonden. Ik was net zestien. De adjudant van de generaal was van plan
mij ook naar het concentratiekamp te zenden.
Onassis glimlachte bij de gedachte aan de tactiek, die hij volgde
om de adjudant yan dat plan af te brengen. En toen hij me dit vertel
de, dacht ik er aan, hoe vaak ik had horen vertellen, dat zijn gave tot
onderhandelen aan het geniale grensde. Hij kent de mens zo goed...
Ik herinner mij een andere generaal die niets afwist van de
verwarming en de waterleiding van ons huis, zei hij. En ik herinner mij
ook nog, hoe zijn gezicht veranderde, toen ik hem voorstelde, mij bij
zich te houden, tot hij vertrouwd zou zijn met de installatie in ons huis.
onder streng arrest gesteld. Hij
mocht zich vrij in het Kamp bewe
gen.
Gegokt
v EZE man, Onassis, heeft in de
De grootste schok
van mijn leven
DAT redde mij. Hij gaf toe. En
meteen begon ik. het leven
van de generaal zo aange
naam mogelijk te maken. Gewoon
lijk z(jn de mensen je dankbaar,
wanneer je hun leven veraange
naamt. De generaal was zo dank
baar, dat hy" me voorzag van een
D
afgelopen drieëndertig ja
ren vele ma'
Door Graham Stanford.
bewijs, waarmee ik vrij de stad in
en uit kon gaan. Ik zocht mijn va
der op in het kamp. Ik bracht hem
voedsel en geld en kon ook nog veel
doen voor vrienden van onze fami
lie.
Drie maanden duurde dit al-
leg. In die tijd werden twee broers
van mijn vader terechtgesteld we
gens collaboratie met het terug
trekkende Griekse leger. Ik zag
mijn ooms ophangen
Onassis zweeg, nij keek terug op
deze bittere jeugdervaring.
Toen ging hij voort:
De tijd kwam nabij, dat mijn va
der zou worden gevonnist. Daarom
zocht ik contact met een aantal
vooraanstaande Turken, die hem
goed kenden. Zij gingen naar het
hoofdkwartier van het bezettings
leger en vroegen gratie voor hem.
Zij redden mijn vaders leven, maar
hij moest nog in het concentratie
kamp blijven. Ik vond. dat de tijd
voor mij gekomen was, om naar
Griekenland te gaan en mij daar
bij mijn familie te voegen. Ik
maakte mijn plannen om vader een
laatste bezoek te brengen, wat
geld voor hem mee te nemen en
daarna afscheid van hem te ne
men.
Levendig schilderde deze kleine
man in zijn blauwe trui het toneel,
waarop zich een van de meest dra
matische scènes van zijn leven had
afgespeeld. Hij had zijn vader ge
zien, misschien voor het laatst.
Toen met een geest, die dof was
van verdriet, werd hij gearresteerd
op het ogenblik, dat hij wilde ver
trekken! Men zei hem. dat de com
mandant van het concentratie
kamp hem wenste te zien zodra hij
over een paar uur terug
kwam. De kolonel, zo werd hem
verteld, wenste hem te „verhoren".
Hij werd echter niet onmiddellijk
malen gegokt niet
aan de speeltafel, aan de roulette
of op de renbaan, want dit soort
gokken amuseert hem niet. Hij
gokte In de grote zakenwereld
en hij won veel vaker, dat hij ver
loor.
Maar, ze! hy langzaam, In de
ze twee uren van onzekerheid
maakte lk misschien de grootste
gok van mijn leven.
De wachtposten bij de poort
van het kamp wisten niets van
mijn arrestatie. Twee maanden
lang had ik mijn vader bezocht en
al de soldaten kenden me. Ik lachte
altijd tegen ze en maakte een grap
je en zij waren vriendelijk tegen
mij.
En zo wandelde met een klop-
Dat was de eerste
keer dat ik me
overbodig voelde
en aan boord brengen van een
Amerikaanse torpedobootjager
met bestemming Constantinopel.
Dit schip deed het eiland Lesbos
aan en daar zette men mij aan wal.
Zodra ik aan land kwam, werd ik
omringd door honderden mensen,
die mij naar nieuws over hun fami
lieleden in Smyrna vroegen.
Lach verdwenen
VOOR Onassis kwam toen
als nu zijn familie op de
eerste plaats. Hij ontmoette
zijn stiefmoeder, zijn grootmoeder,
zijn zusters en voorzag hen van
geld. Toen reisde hij door naar
Constantinopel. Zijn doel was, in
vloedrijke Turkse vrienden te ont
moeten en met hun hulp zijn va
ders in vrijheidstelling te verkrij
gen. Na twee of drie weken van
onderhandelen met de autoriteiten
in Ankara kwam deze af en ont
ving hij bericht, dat zijn vader vei
lig in Griekenland was aangeko
men.
Voor het eerst sinds hij zijn ver
haal begon, verdween de lach uit
Onassis' ogen, toen hij beschreef,
hoe hij bij zijn familie terugkwam
om een nieuw bestaan op te bou
wen.
Tina Onassis, echtgenote van Arls-
toteles Socrates Onassis aan boord
van het beroemde jacht „Christi
na". Mevrouw Onassis is de doch
ter van de Griekse reder Stavros
Livanos.
Wij moesten helemaal op
nieuw beginnen, zei hij. Mijn vader
moest nu niet alleen geld verdie
nen voor zijn eigen gezin, maar
ook voor de weduwen en de zestien
kinderen van zijn gestorven broers.
U weet, hoe dat gaat. De
mensen vergeten zo gauw. Een j
paar weken tevoren hadden zij i
misschien nog de dood in de ogen j
gekeken. Dan komt de redding en
daarna beginnen ze te morren en i
te klagen. Over alle mogelijke klei- j
nigheden.
Hij aarzelde een ogenblik en zei
toen langzaam:
Dat was de eerste keer, dat ik j
mij overbodig voelde. Daarna is dit
nog vaak gebeurd maar dit was
de eerste keer. Ik kwam tot de i
conclusie, dat ik beter weg kon i
gaan naar een ver land.
En zo begon de jonge Onassis
plannen te maken. Na enige tyd
kreeg hij een paspoort voor Argen-
tinië. Hij ging aan boord van dat
„helleschlp" en wjj laten hem ach-
ter op het dek, terwijl hjj naar het
meren kylct. De woelige, opwinden- 1§
de stad Buenos Aires wacht hem.
DE KLEINE GRILLEN DER MENSEN
Hij is pas zestien. Maar hij heeft al
een heel leven achter zich. En hij
brandt van verlangen, helemaal
opnieuw te beginnen.
Volgende artikel:
Eerste 10.000 het
moeilijkst.
VWWMWWWWVWV
Papegaai werd vermaakt
aan koningin Victoria.
Engeland, zo schrijft, de Frankfurter
s Algemeine Zeitung, is een land
waar de erfgenamen wettelijk ver
in plicht zjjn, het testament van de
erflater openbaar te maken. In Lon
den staat het Somerset House,
waar iedere burger binnen kan
gaan om zich te verlustigen in de
grillen en nukken van zijn mede-
mensen, voor zover die in laatste
H wilsbeschikkingen zjjn uitgedrukt....
m De heer Winter, die 2375 pond had
achtergelaten, gaf bijvoorbeeld zijn
executeur testamentair de op-
^:!![llllll!!l[||l!lllll!ll!lllllllll!lllllillllllllllllll!lllllilllliyilllllllllll!lll!Ii m
pend hart die kleine, donkere jon
gen met zijn wijze, wetende ogen
kalm aan tegen een waanzinnige
drang om hard te gaan lopen, hrj
trachtte met alle macht de angst
in zijn ogen te bedwingen. Hij
moest kalm zijn. Hij moester
althans kalm uitzien.
De schildwachten zagen hem
aankomen. Hij voelde, dat zij het
wisten. Een grapje kwam over zijn
lippen. Het klonk vals en gefor
ceerd in zijn oren. Maar het werk
te: de soldaten lachten terug.
Zo langzaam mogelijk ging ik
door de poort, zei hy. Maar zodra
ik buiten hun gezichtsveld was,
zette ik het op een lopen en ik hield
niet stil, voor lk twee mijl verder
was. Het zal wel de beste tijd zijn,
die ik ooit gemaakt heb
Mijn doel was het Amerikaan
se consulaat. Buiten adem kwam
ik daar aan en vroeg naar de vice-
consul een oude vriend van de fa
milie. Ik vertelde hem, wat er ge
beurd was. Hij sloot mij in een ka
mer op. Twee uur later liet hij mij
een matrozenuniform aantrekken
iiiiiiiiiiiinmiiiiiiiiiiiiiiiiiin
MOEILIJKE TIJD VAN OVERGANG
Toch leeft men er in
romantische sfeer
Franco's Spanje is vol tegenstellingen. Verborgen achter het massief van
de Pyreneeën wordt door de donkere en vurige Spaanse mannen en vrou
wen een strijd gewoed, tussen arm en rijk, tussen het armoedige on
vruchtbare en uitgedroogde platteland en de steden waar een schijnwel
vaart heerst, waar hoge lonen worden verdiend, doch waar het leven zo
schrikbarend duur is dat zelfs voor de meest primaire levensbehoeften
enorme prijzen betaald moeten worden. Zo zelfs, dat de peseta, de Spaan
se munteenheid, voortdurend in waarde daalt en dat een devaluatie niet
denkbeeldig is.
Ondanks de dreigende inflatie echter leeft de Spanjaard momenteel in
een romantische atmosfeer waarvan het individu met het zuidelijke tem
perament naar het schijnt zo bijzonder houdtde herfst.
Geen jaargetijde in Spanje heeft
een zo eigenaardige betovering als
de herfst. De eerste kastanjeverko
pers verschijnen op de hoeken van
de straten in de dorpen en de ste
den. De droge, verkleurde bladeren
dwarrelen neer in de eerste zachte
herfstwinden, de geest van Don Juan
de legendarische vrouwenveroveraar,
spookt rond in de dromen van de
jonge meisjes. Dat alles tezamen
schept een sfeer van romantiek,
waarvoor de Spanjaard zo gevoelig
Is. Een sfeei; waarin de gedachten te
ruggaan naar het verleden, een tijd
van vrijgevigheid en van vriendelijk
heden tegenover iedereen. Een perio
de waarin bij wijze van spreken de
beste vruchten uit de boomgaard
kunnen worden weggegeven zonder
dat men erbij bedenkt, dat de boom
gaard eens uitgeput raakt....
De Spanjaard, die maar al te zeer
gevoelig is voor deze stemming geeft
zich in een eindeloze rhetoriek over
aan het verleden, zoals een verarmd
lid van een adellijke familie die al
leen nog leeft van de yergane glorie
maar die in de grootste verlegen
heid geraakt, wanneer hij temidden
van zijn vrienden in een café zit,
terwijl een ober de rekening presen
teert.
Doch niet alle Spanjaarden la
ten zich door hun gevoelens lei
den. Meer en meer wordt inge
zien, dat er niets gevaarlijkers is,
dan zich laten drijven op de ro
mantiek in een tijd, waarin het
land door de werkelijkheid wordt
achterhaald, zoals een torero door
een woedende stier.
Hii heeft ingezien dat de van
alle vruchten beroofde boom
gaard, waarin zijn grootvader dé
verknoeide negentiende eeuw
heeft achtergelaten, van onkruid
gezuiverd moet worden en dat er
opnieuw en met grote ijver ge
kweekt moet worden om betere'
rassen te verkrijgen. Evenzeer is
hij ervan overtuigd, dat de laat
ste loten van een vergane ro
mantische wereld met de schaar
der realiteit geknipt moeten wor
den, wil het Spaanse volk aan
sluiting bij deze geïndustriali
seerde eeuw verkrijgen en wil
het zijn economische situatie ver
stevigen.
Dat ër met grote voortvarend
heid gewerkt wordt om de econo
mische achterstand bij de andere
West Europese landen in te halen
kan niet worden ontkend. Overal
In het land ontstaan nieuwe fa
brieken, de havens worden beter
geoutilleerd, stuwdammen wor-
den gebouwd, braakliggende
grond wordt in cultuur gebracht
en de woningbouw is in volle
gang.
Terecht kan opgemerkt worden
dat Spanje gedurende de laatste
jaren zijn gezicht aanzienlijk
veranderd heeft. Nog nooit waren
de mensen zo goed gekleed als
thans, nog nooit zag men zoveel
motoren in de straten en nog
nooit is er zoveel gekocht als nu.
De autowegen zijn beter ge
worden, het vreemdelingenver
keer neemt toe en voor een deel
onderhouden zeer moderne voer
tuigen de verbinding tussen de
grote steden van het land. Mo
derne gebouwen verrijzen in
steeds grotere aantallen in Ma
drid en Barcelona, in Bilbao en
Sevilla.
Daartegenover staat echter dat
de waarde van de peseta nog nooit
zo laag is geweest als tegenwoordig.
Hoewel van de zijde van de rege
ring de geruchten die in het buiten
land de ronde doen over een deva
luatie van de peseta, worden tegen
gesproken, daalt de munt voortdu
rend in waarde en in gelijke mate
stijgen de prijzen. Een nieuwe loons
verhoging wordt dan ook onvermij
delijk geacht. Intussen echter voert
de Spaanse regering een verbeten
strijd tegen inflatoire verschijnse
len. Enige vorm van houvast zou
verkregen kunnen worden wanneer
het gehele Spaanse volk zuiniger
met zijn geld omging en wanneer de
producenten betere goederen op de
markt zouden brengen.
(Advertentie)
onze wederverkopers
adviseren u
deskundig
Een te groot deel van het Spaan
se volksinkomen gaat momenteel
nog verloren door het kopen van
kwalitatief slechte goederen tegen
abnormaal hoge prijzen.
De tyd van overgang in Spanje
van agrarisch land naar industri
eel land is echter nog te kort. Pas
na enkele jaren zullen de gunstige
gevolgen van een verhoogde goe-
derenproduktie merkbaar worden,
schrijft „Der Mittag". Intussen
echter zuilen volk en regering
achter het Pyreneeënmassief met
alle middelen inbegrepen de
Amerikaanse economische hulp en
(le deviezenopbrengst uit het
vreemdelingenverkeer de ge
vaarlijke economische situatie van
thans tegemoet moeten treden.
dracht,, een verloting onder zijn fa
milieleden te houden om op deze
manier te beslissen, aan wie het
enige schilderij dat de erflater had
gemaakt, zou toekomen. Een kunst
handelaar moest voor dit werk wor
den geïnteresseerd. Wie weet, welk
een schat men zou kunnen bezitten
in de vorm van de enige echte „Win
ter", die ter wereld bestaat
Mevrouw Florence stierf als een wel
gestelde weduwe en liet ruim 12.000
pond achter. In haar testament ver
maakte zrj aan de negenjarige Mi
chael Mant één pond in paddestoe
len en tien pond in baar geld. Uit de
stukken werd niet duidelijk, of het
om verse of gedroogde paddestoe
len, giftige of eetbare morellen
ging. Misschien dacht de erflaatster
echter aan een bijzonder zeldzame
paddestoelensoort, voor welker aan
koop het bedrag in baar geld be
stemd was. Waartoe echter dit ge
schenk aan een negenjarige jon
gen?
Bertram Newman was 62 jaar oud,
toen hy plotseling overleed, zonder
bijster eel achter te laten. Hij had
echter een vriend, een kapitein in
het leger, aan wie hy vyftlen pond
achterliet, echter onder de voor
waarde, dat die het geld in al die
cafeetjes moest verdrinken, die z(j
samen geregeld hadden bezocht.
Roerend, maar ook weer tot naden
ken stemmend is het tafereel dat
men ~lch van de aangeschoten erf
genaam op zyn eenzame pelgrims
tocht kan voorstellen!
Een Engelse burger, George Blair,
had zijn gehele vermogen ter hoog
te van 13.000 pond aan zijn 50-jari-
ge papegaai Bob nagelaten. Dit le
gaat, welks verwerkelijking nieuw
materiaal voor een dierpsycholoog
zou kunnen opleveren, herinnert
aan een dergelijke erfeniskwestie,
die nog excentrieker was en zich in
1890 te Londen afspeelde.
Toentertijd vermaakte een erflaatster
haar papegaal en daarenboven een
som van 200 pond die voor zyn voe
ding en verzorging moest worden
uitgegeven aan koningin Victoria.
Aan deze erfenis was echter de
voorwaarde verbonden, dat de ko
ningin de papegaal „tweemaal per
jaar aan de hofhouding moest voor-
lelden, om te bewyzen dat de ver
zorger van de vogel hem niet de
hals had omgedraaid".
0.EI.S. voor streng
financieel optreden in
Frankrijk en Duitsland.
De Organisatie voor Europese Eco
nomische Samenwerking heeft een
rapport uitgebracht over de financl-
eel-economlsche situatie in West-
Dultsland en In Frankrijk. Wat het
grote overschot op de Westdultse be
talingsbalans betreft merkt de O.E.E.
S. op, dat hieraan alleen door ingrij
pender maatregelen dan tot dusverre
een einde kan worden gemaakt.
De O.E.E.S. doet de aanbeveling,
dat West-Duitsland een valutapoiitiek
zal voeren, welke een bepaalde ver
sterking van de markt voor langlo
pend kapitaal zal mogelijk maken. Bo
vendien dienen de middelen en wegen
gevonden te worden om de kre
dietverstrekking door de overheid aan
het buitenland te vergroten. Dit is te
noodzakelijker, daar het een zekere
tijd duurt voordat de kapitaaluitvoer
via de kapitaalmarkt tot ontwikke
ling zal kunnen komen.
In haar rapport over Frankrijk
laat de O.E.E.S. doorschemeren,
dat het deficit op de Franse beta
lingsbalans voor 1957 vermoedelijk
1.200 miljoen dollar zal bedragen
tegen 835 miljoen in 1956 en een
overschot van 407 miljoen dollar in
1955. Het is voor Frankrijk vol-
fens de O.E.E.S. absoluut noodza-
elijk zijn betalingsbalans in 1958
ïn evenwicht te brengen. De meest
strenge maatregelen zijn nodig om
dat doel te bereiken. Dit zal o.m.
dienen te geschieden door het be
perken van de binnenlandse vraag
tot de ter beschikking staande goe
deren.
Wanneer dit niet door een beper
king van het binnenlandse verbruik
zou kunnen worden bereikt, dienen de
investeringen verminderd te worden.
Het is volgens de O.E.E.S. de vraag of
de in de afgelopen maanden in Frank
rijk genomen maatregelen voldoende
zullen zijn.
Op l november 1957 bedroeg het aan
tal aangegeven radio-toestellen 2.342.080
tegen 2.329.924 op 1 oktober 1957. Op
november 1957 waren er 527.391 aangeslo
tenen op het draadomroepnet tegen
529.179 op oktober 1957. Het aantal ge
registreerde televisietoestellen steeg van
190.152 op 1 oktober tot 209.458 op 1 no.
vember 1957,