Uw echtgenoot is niet de enige „man met twee linkerhanden".... "OzcHtvenpatjina vvndt „men {4 mooi? ld mm dr H San W balm vrijdag 1 NOVEMBER 1957 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 13 Monsieur Francois Boucher, voorzit ter van de Franse vereniging voor kostuumkennis, heeft besloten voortaan leder Jaar bepaalde, de herenmode van dat Jaar typerende, kledingstukken, ln zijn museum op te nemen. Aan de hand van deze praktische voorbeelden »ou dan voor de toekomst een overzicht over de ontwikkeling van de herenmode in de loop der tijden mogelijk worden. De Franse maatkleermakerij heeft zich reeds bereid verklaard, jaarlijks de meest mar kante modellen van de herenmode ter beschikking te stellen. DE STENEN TIJDPERK-MAN SLOEG AL OP Z'N DUIM Vrouwen van vijf bekende landgenoten kunnen het bevestigen! Zodra een man de stenen hamer had uitgevonden, sloeg hij zich op zyn duim dat staat historisch vast. Even zeker is het, dat de toen in een beestevel gehulde vrouw van het Stenen Tijdperk haar wildeman heeft moeten troosten en vervolgens zelf het karweitje heeft moeten opknappen. En zo is het nog nog altijd slaan onze mannen zich op hun duimen en nog altijd zeggen wy vrouwen dan meewarig: och, lieve stakker. En nog altijd slaan wij dan zelf de spijker in de muur om het schilderijtje op te hangen. Want mannen zijn van nature onhandig, ofschoon van goeden wille. We kunnen dit bewijzen, want wij hebben vijf vrouwen gevraagd naar de bekwaamheden van heur mannen en we hebben vernomen dat achtereenvolgens: een minister een dokter een artiest een cineast en een gemeente-ambtenaar meelijwekkend onhandig zijn. Stakkers, zogezegd Zelfs minister Hofstra, minister van financiën, een man die een de partement met zevenentvvlntlgdul- zend ambtenaren beheert, staat, thuis bekend als: onze vader met twee lin kerhanden en dat heeft niets niet de politieke richting van Zyne Excel lentie te maken! Mevrouw Hofstra zei: „Mijn man is echt zo'n zeldzame man die, als ik moe ben, zorgzaam zegt: zal Ik dan maar even thee zetten? Ik geniet dan van de goede bedoeling, maar als ik van de thee wil genieten, moet ik maar liever nee zeggen en het zelf doen. En als er karweitjes thuis zijn, een deur die klemt, een stekker die kapot is. of een stofzuiger die het niet doet, dan is hy er dadelijk vóór om onze bestedingen te beperken en zelf de handen uit de mouwen te steken. Maar het draait dan altijd uit op een deur met een tocht-reetje of op kort sluiting en dus op extra uitgaven Mijn grote zoon is wél handig", en dat is dan de moedertrots die spreekt, want als Hofstra junior later Hofstra senior is, dan zal zjjn vrouw zich ook wel weer beklagen over zijn onhan digheid. „Mijn man is héél handig", zei Gré Brouwensteyn, de zangeres, „met zijn polio-patiëntjes". Ze is getrouwd met dokter Van Swol, ook vermaard als voormalig tenniskampioen van Ne derland. „En ik ben er tevreden mee, dat hij al zijn handigheid aan die kin deren besteedt en dat er thuis niets van overblijft. Als ik niet zoveel van hem hield, zou ik zeggen: ik heb niets aan 'm helemaal niets. Maar hij zou dadelijk protesteren en zeggen: wie regelt de vakantie-tripjes Want dat is zijn trots. Hij zegt mij nooit van te voren hoe en waarheen we op vakan tie gaan maar hij regelt in het diep ste geheim alles de reis, de hotels, de bagage -r- alles. En op een goede dag stap lk dan in de auto en vraag me wanhopig af: gaan wc nou ergens naar zee? en had ik dus een badpak mee moeten nemen Of gaan we ergens hoog ln de bergen? maar ik heb geen lange oroek en geen dik ke trui bij me. Maar ik zeg niets en als we dan aan de Belgische grens komen, blijkt dat mijn man zyn paspoort heeft vergeten, en dan rijden we terug naar Amster dam". „Mijn man kan koken", zei Tony Domburg couturière, gehuwd met Rijk de Gooyer, alias Baartels „Hij kan heel goed koken zelfs, maar al leen buitennissige dingen, zoiets als spaghetti met oesterniertjes en ka- toenpittensaus. Hij maakt er alle pannen en alle schalen voor vuil en ik doe de afwas. Elk horloge of elk elektrisch apparaatje dat maar even hapert, neemt hij ook onmiddellijk ter Dif is de bekende radio-artiest Rijk de Gooyer; hij repareert zèlj defecte horloges en elektrische apparaatjes, en vervolgens brengt zijn vrouw die voorwerpjes mit de overgebleven on derdelen naar een vakman voor de échte reparatie.... hand en haalt het uit elkaar. En hij zet het ook weer in elkaar en dan breng ik het met de overgebleven on derdelen naar de horlogemaker of de elektricien. Rijk heeft ook één keer een wankel boekenkastje in orde ge maakt, hij heeft er centimeter voor centimeter de pootjes onderuit ge zaagd. En toen het, zonder pootjes, maar tenminste stevig op de grond stond, heeft hij er een echte feestdag van gemaakt, met veel bezoekers die allemaal het boekenkastje kwamen bewonderen en bleven eten. En ik kookte en deed de afwas". Het jonge mevrouwtje Pola de VriesBerrety, is nog vol bewonde ring voor haar man. „Hij maakt films", zei ze trots. „En hij kan hele wereldreizen organiseren, maar koffie zetten? Oh. hij is heel handig hoor, h\j zegt: kom, we gaan een kopje koffie drinken in de stad". Gerard Greyn, ambtenaar te Gre- venblcht. en tot voor kort 's we relds vrijgezel nummer één hy organiseerde de vrygezellencon- gressen. Maar mevrouw Greyn zegt openhartig: „Hoe hy zo lang Deze week o.a. de eerste aflevering van „Een wereld voor mijn zoon" Opzienbarend en ontTocrend, tegelijk achokkend en teder, is dit verhaal van een moeder die vecht voor het geluk van haar verlamde kind. Iri Amerika lazen miljoenen vrouwen haar bewogen relaas Liballt NuMuplein 7 Hmrlom als vrygezel ln leven Is gebleven, is me een raadsel. Iiy kan geen ei koken en geen knoop aanzetten, hy kan geen aardappel schillen en geen sok stoppen. Maar hy is lief, oor". Dat waren er vyf vijf vrouwen van onhandige mannen. Och, élle mannen zijn onhandige stakkers, en dat is maar goed ook, want we kennen één echt handige man: Willem Teuben in Den Haag, de man die de grootste collectie lucht vaart-curiosa bezit in ons land. Hij is pas getrouwd en hy wilde in zijn huis kamer de propeller van de Uiver op hangen; hij sioeg een grote draadna gel in het plafond, zonder op zijn duim te mikken. En de draadnagel ging dwars door een elektriciteitsleiding en een hele stadswijk heeft vier uur zonder stroom gezeten door de groot ste kortsluiting ooit door een man ver oorzaakt. Weest U maar blij met üw onhandige stakker! Vijfenzeventig jaar Union. Op 7 november a.s. zal de Union (Ne- derlandsche vereniging ter beharti ging van de belangen uer jonge meis jes) 75 jaar bestaan. Op deze dag zullen leden en oud-leden in het Kur- haus te Scheveningen bijeenkomen om dit jubileum te vieren. Ook de mi nister voor maatschappelija werk, mej. dr. M. Klompé, zal op deze bij eenkomst aanwezig zijn. De aard van het went van de Union is in de loop der jaren wel veranderd maar het doel is hetzelfde gebleven: een open deur zyn voor jingeren, die hun ouderlijk huis hebben verlaten om een opleiding te volgen of een be. trekking te aanvaarden en hen be hulpzaam zijn by de aanpassing aan hun nieuwe omgeving, hetzij in een grote stad, hetzij in liet buitenland. Hoewel de jeugd tegenwoordig beter voorbereid is om op eigen benen te staan, zijn er nog gelegenheden te over om jongeren terzyde te staan, zoals by het zoeken naar een ge schikte kamer, het tegien een redelij ke prijs laten eten, het in contact brengen met leeftijdgenoten enz. De vereniging doet dit vanuit een protestants-christelijke levensovertui ging maar zij richt zich tot iedereen, uit elk milieu en van welk kerkge nootschap ook. De Union doet dit door middel van de maatschappelijke advies- en inlichtingenbureaus, die zyn voortgekomen uit het oude sta- tionswerk, waarby de „juffrouw met de band" alleenreizende meisjes op ving en met raad en daad behulp zaam was. Thans wordt het aan het initiatief van de jongeren overgela ten of zij van de bureaus gebruik wil len maken. Zoals veel van haar collega's heeft ook de Parijse ontwerpster Maggy Rouff inspiratie gezocht in de mode van de twintiger jaren. Uit dat tijd perk putte zij onder meer het idee voor deze zwarte cocktail japon, maar het resultaat werd een model dat in het modejaar 1957 uitstekend op zijn plaats is! jHlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Dan ozótiW C tOt OZCUH) In onze wereld van vandaag is het geraden te vergeten, dat goede wyn geen krans behoeft, want zonder krans brengt men ook van het allerbeste merk geen halve fles aan de man. Zo goed als men met het lokaas van luxe-prijzen het geld voor een kindertehuis moet bijeen bedelen zo onvermydelijk is het om bij tijd en wijle ook eens de publieke aan dacht wakker te schudden met een week van het kinderboek. Het was natuuriyk eervoller als beide niet nodig waren. Als ieder die iets te missen had grif in de zak tastte om een steen aan dat tehuis te metselen zonder het gokje op een dure slee. En als elk die jong goed onder zyn hoede heeft zonder zo'n jaarlijkse aanspo ring zyn volle en diepe belangstelling aan het kinderboek gaf. Want het" kinderboek is een hoogst belangrijk verschijnsel, en niet alleen in de we reld van het kind. De indrukken in de jeugd opgedaan, als de wasplaat van de geest zich nog zo grif beschry- ven laat, stollen tot vaste en onver woestbare herinneringen, die vaak el. ke ervaring der rijpere jaren glansrijk overleven. Een onrechtvaardige be handeling of een moedwillig toege brachte schade als kind geleden blyft schrijnen als een nooit geheel toege- roeide wond, terwyi, gelukkig voor et goede evenwicht, een herinnering aan iets dat een indruk van schoon- De Parijse mode-ontwerper Pierre Balmain heeft dezer dagen zijn najaarscollectie getoond in het Victoria-hotel te Amster dam: een collectie met kimono-modelletjes, bloezende ruggen en met de „olijflijn" bij de mantels. Soepele lijnen, een meestal verhulde taille, een ronde schouderlijn kenmerkten deze najaarskledij van Balmain die zich in zijn herfstcollec- tie-1957 wederom als een prima vakman doet kennen. Bij zonder fraai waren de bont garneringen op zijn mantels; min der aantrekkelijk daarentegen de japonnen en rokken van bont, maar dergelijke grapjes schijnen nu eenmaal thuis te horen in de collecties van iedere ontwerper-van-naam. Op de foto een van Balmain's wintermantels: 'n warme wol len tweedmantel met bloesende rug en kimonomouw. jury als nummer één had gekwalifi ceerd, nl. „Tango" van Corry de Boer. bij het publiek nummer twee was en dat „Banera" van Nel Groot (num mer 2 van de jury) het meest was verkocht Daarmee was naar het oordeel van die Amsterdamse firma duidelijk aangetoond, dat het experiment ge slaagd was, dat de consument zuiver der aanvoelt wat mooi is, dan de doorsnee fabrikant denkt! Meer samenwerking dus tussen de industrie en de kunstnijverheid dat zou het positieve resultaat moeten zijn van deze wedstrijd. Bij de feestelijke prijsuitreiking wees dé directeur van het Instituut voor Kunstnijverheid in Amster dam op de ontwikkeling, die de kunstnijverheidsinstelllngen ln ons land doormaken. Deze scholen die nen namelijk een grote soepelheid in de leerplannen te betrachten. De Ieraren moeten erop bedacht zijn geen vakscholen te maken van de ze instituten, maar er ook niet uit sluitend op uit zijn, de kunstzin nige ontplooiing van de leerlingen te stimuleren. Die leerlingen zullen later ln de praktijk moeten werken en daarom is tijdens de opleiding de kennis van en praktijk in het bedrijfsleven be langrijk. Helaas begrijpt het be drijfsleven deze taak nog niet ten volle, omdat men liever voortbouwt op eenmaal vastgewortelde tradities. Maar de veel gevreesde controversen tussen ontwerper en het publiek dat geen. smaak zou hebben bestaan niet. En vooral met deze wedstrijd is toch wel aangetoond, dat de kunstnijver heidsopleidingen gemotiveerd, ja zelfs enigszins gerehabiliteerd zijn. Publiek heeft betere smaak dan fabrikant denkt Het is met de publieke smaak een vreemde kwestie, want wie maakt nu eigenlijk uit wat „men" werkelijk mooi \indt? Vaak lijkt het erop, dat men iets mooi „behoort" te vinden, dat liet publiek een bepaalde visie opgedrongen krijgt, onder het motto dat „de mensen dat nu eenmaal wil len". Zo is het ook niet het Inrichten van woningen. Zij, die nog verknocht zijn aan old-finish en velours kunnen buiten beschouwing gelaten worden. Het gaat om hen, die „modern" wil len zijn, maar niet voldoende inzicht hebben om te weten, wat nu werke lijk goed en verantwoord is. Zij kie zen niet zelf. zij laten zich raden en voorlichten uit bestaande voorraden, waar niet zelden gruwelijke kitsch onder schuilt. Gordijnstoffen bijvoorbeeld! Wie met zijn tijd wil meegaan, heeft vol op keus, want de fabrikanten hebben de waarde ontdekt van het adjectief „modern": de druktechniek staat voor niets en zo rollen ze bij stapels de fabrieken uit. lappen in harde kleu ren, met grillige, dus „hoogst moder ne" motieven. Het allernieuwste, da mes en heren hang dus uw huis maar vol met deze hoofdpijnverwek- kende horreur, als U een kind van uw tijd bent. Hot zou de moeite waard zijn, dacht een Amsterdamse gordijnstof - fcnspeclalist, als het publiek nu eens zélf kon kiezen; een keuze, waaruit zou kunnen blijjten, of de opvattin gen van de consument nu inderdaad zo ver afstaan van die der kunste naars. van hen, die dessins ontwerpen niet uitsluitend om der wille van het verkoopbare effect. Die Amsterdammer heeft het gewaagd dat experiment op touw te zetten. Hij heeft in samenwer king met het Instituut voor Kunst nijverheidsonderwijs in Amster dam een prijsvraag uitgeschreven voor leerlingen en oud-leerlingen en hij heeft een deskundige jury tien dessins laten uitzoeken, die voor het bedrukken op doek in aanmerking kwamen. Om dit ex periment voor de deelnemers aan trekkelijk te maken, werden drie hoofdorijzen toegekend en zeven eervolle vermeldingen. Op de zelfkant van de gordijnen was de naam van de ontwerper (ster) gedrukt met de aanduiding dat dit des sin een prijs, niet: welke prijs, had verworven in een wedstrijd. Daar door wilde men voorkomen dat de ko- ners zich onbewust of bewust zouden laten beïnvloeden door de opvattin gen van de iury. Des te merkwaardi ger is het daarom, dat het resultaat van de verkoop zo dicht het resultaat van de prijsvraag benaderde! Nauwkeurig was namelijk bijge houden. welk dessin in de periode van februari tot en met 19 augustus van dit iaar het meest verkocht was. Het bleek toen, dat het ontwerp, dat de Vrouwelijke studenten „plukken een sier". De Amsterdamse Vrouwelijke Studentenvereniging A.V.S^., die thans 55 jaar bestaat en haar elfde lustrum viert, heeft een nieuw ex periment aangedurfd. Voor donder dag 7 november a.s. heeft de lus trumcommissie de Amsterdamse Stadsschouwburg afgehuurd, 's Mid dags zal men de voor het publiek toegankelijke openbare generale re petitie en 's avonds zullen genodig den de officiële uitvoering kunnen zien van een door Mies Bouwhuys geschreven en door Walter Kous ge componeerde musical comedy, die tot titel heeft gekregen „Pluk een ster". Aan dit lustrumspel zullen niet minder dan tachtig studenten deel nemen. MH were.1 held of geborgenheid heeft nagelaten al evenzeer tot in de ouderdom toe zijn glans en warmte behoudt Dat kan een lief gezicht zyn of een dierbaar stuk speelgoed, een gastvry huis of een met aandacht verslonden boek. Ja, misschien is juist dat boek wel de samenvatting van al die elementen: het kind, dat argeloos de eerste blad zijde opsloeg om naar een onbekende verteller te gaan luisteren, voelde zich meteen opgenomen en gekoes terd in de sfeer van een hartelijke, speelgrage volwassene die kenneiyk een ongelooflijk plezier had in wat nij daar zo boeiende en kleurig begon op te dissen. Want dit, nog onbegrepen maar wel degelijk zuiver aangevoeld door een kleine lezer, zijn de wezenlijke kenmerken van een waar achtig goed kinderboek. Het is leven dig zonder drukte, boeiend zonder sensatie, hartelijk zonder sentimenta liteit. Het is helder en weldoordacht geschreven, want wie de pen opneemt om een kind iets van harte te vertel len heeft zich bij elke volzin terdege op zijn taal te bezinnen. Hij richt zich immers tot een wezen dat hem alleen begr^pt wanneer het wordt toegesproken in de eigen be perkte woordenschat. Maar welke woordenschat dan door de grotere ervaring en het scherper inztfcht van de volwassen verteller zodanig wordt verlevendigd dat ook het eenvoudig ste zinnetje, desnoods van louter een lettergrepige woorden, een span kracht en vitaliteit krijgt die het on gemeen boeiend maken en tot doorle zen dwingen. De stof mag en moet vaak uiterst simpel zijn en zorgvuldig bin nen het bereik van het kinderlijk be vattingsvermogen blijven: de vertel ler moet er evenwel door de toverstaf van zijn talent een glans en diepte aan verlenen die van een lege re genton de grot van Sesam, van een raam vol ijsbloemen een tintelend sprookjesbos maken. Er moet altijd een fijn en juist afgestemd evenwicht blijven tussen het droevige en het komische, het eenvoudige en het won derbaarlijke, het goede en het kwade het alledaagse en het geheimzinnige. Er moet een ongelooflijk moeilijke opgave voor een levenswijze volwas sen in dat kinderboek een wereld worden opgeroepen die bedrieglijk natuuriyk lykt en evenwel toch een veredeld onbeslagen spiegelbeeld van de werkelijke wereld is. Een brok le ven zonder angst, zonder tragiek, zonder haat en zonder eigenbaat, waarin geld noch macht een rol spe len, waarin het kwade op natuurlijke wijze zichzelf straft en het goede zon der geforceerdheid zegeviert. Een we reld, kortom, die nimmer heeft be staan maar van welke wy in onz® beste momenten met ironisch heim wee dromen Het is deze transformatie van het werkeiyke leven tot een arge loos Utopia dat de wezenlijk goede kinderboeken klassiek heeft gemaakt. Waardoor zij telkens weer generaties van jonge lezers kritiek loos bereid vinden zich bij de hand te laten nemen om rondgeleid te wor den in een vertrouwde wereld, die toch uiterlijk misschien geen enkele gelijkenis meer vertoont met de hun ne. Alsof dergelijke uitwendige klei nigheden een kind zouden interesse ren Het wil alleen maar veilig dwalen, ge boeid luisteren en er rotsvast on kun nen vertrouwen dat alles, hoe'ogen schijnlijk droevig en onrechtvaardig ook, aan het eind glorierijk zal te rechtkomen. De verschoppeling vindt een bescher mer. de verloren hond keert na lange zwerftocht bij zjjn kleine meester te rug, de vondeling vliegt in het laat ste hoofdstuk zijn moeder in de ar-, men. Het is om die gelukzalige voldoening van spanning en opluchting tegeiyk dat een mens zijn kinderboeken trou wer blijft dan zijn volwassen romans. En het is daaraan, dat U als' ouder het goede boek voor uw kinderen kunt herkennen: het heeft het ma gisch vermogen U evenzeer te boeien als hen, want hun realiteit is uw droomwereld. SASKIA

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 9