Uw echtgenoot is niet de enige
„man met twee linkerhanden"....
"OzcHtvenpatjina
vvndt „men {4 mooi?
ld mm dr
H San
W balm
vrijdag 1 NOVEMBER 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
13
Monsieur Francois Boucher, voorzit
ter van de Franse vereniging voor
kostuumkennis, heeft besloten voortaan
leder Jaar bepaalde, de herenmode van
dat Jaar typerende, kledingstukken, ln
zijn museum op te nemen. Aan de hand
van deze praktische voorbeelden »ou
dan voor de toekomst een overzicht over
de ontwikkeling van de herenmode in de
loop der tijden mogelijk worden. De
Franse maatkleermakerij heeft zich reeds
bereid verklaard, jaarlijks de meest mar
kante modellen van de herenmode ter
beschikking te stellen.
DE STENEN TIJDPERK-MAN SLOEG AL OP Z'N DUIM
Vrouwen van vijf bekende landgenoten
kunnen het bevestigen!
Zodra een man de stenen hamer had uitgevonden, sloeg hij zich op
zyn duim dat staat historisch vast. Even zeker is het, dat de toen
in een beestevel gehulde vrouw van het Stenen Tijdperk haar wildeman
heeft moeten troosten en vervolgens zelf het karweitje heeft moeten
opknappen. En zo is het nog nog altijd slaan onze mannen zich op
hun duimen en nog altijd zeggen wy vrouwen dan meewarig: och, lieve
stakker. En nog altijd slaan wij dan zelf de spijker in de muur om het
schilderijtje op te hangen. Want mannen zijn van nature onhandig,
ofschoon van goeden wille.
We kunnen dit bewijzen, want wij hebben vijf vrouwen gevraagd
naar de bekwaamheden van heur mannen en we hebben vernomen dat
achtereenvolgens: een minister een dokter een artiest een
cineast en een gemeente-ambtenaar meelijwekkend onhandig zijn.
Stakkers, zogezegd
Zelfs minister Hofstra, minister
van financiën, een man die een de
partement met zevenentvvlntlgdul-
zend ambtenaren beheert, staat, thuis
bekend als: onze vader met twee lin
kerhanden en dat heeft niets niet
de politieke richting van Zyne Excel
lentie te maken!
Mevrouw Hofstra zei: „Mijn man is
echt zo'n zeldzame man die, als ik
moe ben, zorgzaam zegt: zal Ik dan
maar even thee zetten? Ik geniet dan
van de goede bedoeling, maar als ik
van de thee wil genieten, moet ik
maar liever nee zeggen en het zelf
doen. En als er karweitjes thuis zijn,
een deur die klemt, een stekker die
kapot is. of een stofzuiger die het niet
doet, dan is hy er dadelijk vóór om
onze bestedingen te beperken en zelf
de handen uit de mouwen te steken.
Maar het draait dan altijd uit op een
deur met een tocht-reetje of op kort
sluiting en dus op extra uitgaven
Mijn grote zoon is wél handig", en
dat is dan de moedertrots die spreekt,
want als Hofstra junior later Hofstra
senior is, dan zal zjjn vrouw zich ook
wel weer beklagen over zijn onhan
digheid.
„Mijn man is héél handig", zei Gré
Brouwensteyn, de zangeres, „met zijn
polio-patiëntjes". Ze is getrouwd met
dokter Van Swol, ook vermaard als
voormalig tenniskampioen van Ne
derland. „En ik ben er tevreden mee,
dat hij al zijn handigheid aan die kin
deren besteedt en dat er thuis niets
van overblijft. Als ik niet zoveel van
hem hield, zou ik zeggen: ik heb niets
aan 'm helemaal niets. Maar hij zou
dadelijk protesteren en zeggen: wie
regelt de vakantie-tripjes Want dat
is zijn trots. Hij zegt mij nooit van te
voren hoe en waarheen we op vakan
tie gaan maar hij regelt in het diep
ste geheim alles de reis, de hotels,
de bagage -r- alles.
En op een goede dag stap lk dan
in de auto en vraag me wanhopig
af: gaan wc nou ergens naar zee?
en had ik dus een badpak mee
moeten nemen Of gaan we ergens
hoog ln de bergen? maar ik
heb geen lange oroek en geen dik
ke trui bij me. Maar ik zeg niets
en als we dan aan de Belgische
grens komen, blijkt dat mijn man
zyn paspoort heeft vergeten, en
dan rijden we terug naar Amster
dam".
„Mijn man kan koken", zei Tony
Domburg couturière, gehuwd met
Rijk de Gooyer, alias Baartels „Hij
kan heel goed koken zelfs, maar al
leen buitennissige dingen, zoiets als
spaghetti met oesterniertjes en ka-
toenpittensaus. Hij maakt er alle
pannen en alle schalen voor vuil en
ik doe de afwas. Elk horloge of elk
elektrisch apparaatje dat maar even
hapert, neemt hij ook onmiddellijk ter
Dif is de bekende radio-artiest Rijk
de Gooyer; hij repareert zèlj defecte
horloges en elektrische apparaatjes,
en vervolgens brengt zijn vrouw die
voorwerpjes mit de overgebleven on
derdelen naar een vakman voor de
échte reparatie....
hand en haalt het uit elkaar. En hij
zet het ook weer in elkaar en dan
breng ik het met de overgebleven on
derdelen naar de horlogemaker of de
elektricien. Rijk heeft ook één keer
een wankel boekenkastje in orde ge
maakt, hij heeft er centimeter voor
centimeter de pootjes onderuit ge
zaagd. En toen het, zonder pootjes,
maar tenminste stevig op de grond
stond, heeft hij er een echte feestdag
van gemaakt, met veel bezoekers die
allemaal het boekenkastje kwamen
bewonderen en bleven eten. En ik
kookte en deed de afwas".
Het jonge mevrouwtje Pola de
VriesBerrety, is nog vol bewonde
ring voor haar man. „Hij maakt
films", zei ze trots. „En hij kan hele
wereldreizen organiseren, maar
koffie zetten? Oh. hij is heel handig
hoor, h\j zegt: kom, we gaan een
kopje koffie drinken in de stad".
Gerard Greyn, ambtenaar te Gre-
venblcht. en tot voor kort 's we
relds vrijgezel nummer één hy
organiseerde de vrygezellencon-
gressen. Maar mevrouw Greyn
zegt openhartig: „Hoe hy zo lang
Deze week o.a. de eerste aflevering van
„Een wereld voor mijn zoon"
Opzienbarend en ontTocrend, tegelijk
achokkend en teder, is dit verhaal van
een moeder die vecht voor het geluk
van haar verlamde kind.
Iri Amerika lazen miljoenen vrouwen
haar bewogen relaas
Liballt NuMuplein 7 Hmrlom
als vrygezel ln leven Is gebleven,
is me een raadsel. Iiy kan geen ei
koken en geen knoop aanzetten,
hy kan geen aardappel schillen en
geen sok stoppen. Maar hy is lief,
oor".
Dat waren er vyf vijf vrouwen
van onhandige mannen.
Och, élle mannen zijn onhandige
stakkers, en dat is maar goed ook,
want we kennen één echt handige
man: Willem Teuben in Den Haag,
de man die de grootste collectie lucht
vaart-curiosa bezit in ons land. Hij is
pas getrouwd en hy wilde in zijn huis
kamer de propeller van de Uiver op
hangen; hij sioeg een grote draadna
gel in het plafond, zonder op zijn duim
te mikken. En de draadnagel ging
dwars door een elektriciteitsleiding
en een hele stadswijk heeft vier uur
zonder stroom gezeten door de groot
ste kortsluiting ooit door een man ver
oorzaakt. Weest U maar blij met üw
onhandige stakker!
Vijfenzeventig jaar Union.
Op 7 november a.s. zal de Union (Ne-
derlandsche vereniging ter beharti
ging van de belangen uer jonge meis
jes) 75 jaar bestaan. Op deze dag
zullen leden en oud-leden in het Kur-
haus te Scheveningen bijeenkomen
om dit jubileum te vieren. Ook de mi
nister voor maatschappelija werk,
mej. dr. M. Klompé, zal op deze bij
eenkomst aanwezig zijn.
De aard van het went van de Union
is in de loop der jaren wel veranderd
maar het doel is hetzelfde gebleven:
een open deur zyn voor jingeren, die
hun ouderlijk huis hebben verlaten
om een opleiding te volgen of een be.
trekking te aanvaarden en hen be
hulpzaam zijn by de aanpassing aan
hun nieuwe omgeving, hetzij in een
grote stad, hetzij in liet buitenland.
Hoewel de jeugd tegenwoordig beter
voorbereid is om op eigen benen te
staan, zijn er nog gelegenheden te
over om jongeren terzyde te staan,
zoals by het zoeken naar een ge
schikte kamer, het tegien een redelij
ke prijs laten eten, het in contact
brengen met leeftijdgenoten enz.
De vereniging doet dit vanuit een
protestants-christelijke levensovertui
ging maar zij richt zich tot iedereen,
uit elk milieu en van welk kerkge
nootschap ook. De Union doet dit
door middel van de maatschappelijke
advies- en inlichtingenbureaus, die
zyn voortgekomen uit het oude sta-
tionswerk, waarby de „juffrouw met
de band" alleenreizende meisjes op
ving en met raad en daad behulp
zaam was. Thans wordt het aan het
initiatief van de jongeren overgela
ten of zij van de bureaus gebruik wil
len maken.
Zoals veel van haar collega's heeft
ook de Parijse ontwerpster Maggy
Rouff inspiratie gezocht in de mode
van de twintiger jaren. Uit dat tijd
perk putte zij onder meer het idee
voor deze zwarte cocktail japon,
maar het resultaat werd een model
dat in het modejaar 1957 uitstekend
op zijn plaats is!
jHlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Dan ozótiW
C tOt OZCUH)
In onze wereld van vandaag is het
geraden te vergeten, dat goede
wyn geen krans behoeft, want
zonder krans brengt men ook van het
allerbeste merk geen halve fles aan
de man. Zo goed als men met het
lokaas van luxe-prijzen het geld voor
een kindertehuis moet bijeen bedelen
zo onvermydelijk is het om bij tijd
en wijle ook eens de publieke aan
dacht wakker te schudden met een
week van het kinderboek.
Het was natuuriyk eervoller als beide
niet nodig waren. Als ieder die iets te
missen had grif in de zak tastte om
een steen aan dat tehuis te metselen
zonder het gokje op een dure slee. En
als elk die jong goed onder zyn hoede
heeft zonder zo'n jaarlijkse aanspo
ring zyn volle en diepe belangstelling
aan het kinderboek gaf. Want het"
kinderboek is een hoogst belangrijk
verschijnsel, en niet alleen in de we
reld van het kind. De indrukken in
de jeugd opgedaan, als de wasplaat
van de geest zich nog zo grif beschry-
ven laat, stollen tot vaste en onver
woestbare herinneringen, die vaak el.
ke ervaring der rijpere jaren glansrijk
overleven. Een onrechtvaardige be
handeling of een moedwillig toege
brachte schade als kind geleden blyft
schrijnen als een nooit geheel toege-
roeide wond, terwyi, gelukkig voor
et goede evenwicht, een herinnering
aan iets dat een indruk van schoon-
De Parijse mode-ontwerper Pierre Balmain heeft dezer dagen
zijn najaarscollectie getoond in het Victoria-hotel te Amster
dam: een collectie met kimono-modelletjes, bloezende ruggen
en met de „olijflijn" bij de mantels. Soepele lijnen, een
meestal verhulde taille, een ronde schouderlijn kenmerkten
deze najaarskledij van Balmain die zich in zijn herfstcollec-
tie-1957 wederom als een prima vakman doet kennen. Bij
zonder fraai waren de bont garneringen op zijn mantels; min
der aantrekkelijk daarentegen de japonnen en rokken van
bont, maar dergelijke grapjes schijnen nu eenmaal thuis te
horen in de collecties van iedere ontwerper-van-naam.
Op de foto een van Balmain's wintermantels: 'n warme wol
len tweedmantel met bloesende rug en kimonomouw.
jury als nummer één had gekwalifi
ceerd, nl. „Tango" van Corry de Boer.
bij het publiek nummer twee was en
dat „Banera" van Nel Groot (num
mer 2 van de jury) het meest was
verkocht
Daarmee was naar het oordeel van
die Amsterdamse firma duidelijk
aangetoond, dat het experiment ge
slaagd was, dat de consument zuiver
der aanvoelt wat mooi is, dan de
doorsnee fabrikant denkt!
Meer samenwerking dus tussen
de industrie en de kunstnijverheid
dat zou het positieve resultaat
moeten zijn van deze wedstrijd.
Bij de feestelijke prijsuitreiking
wees dé directeur van het Instituut
voor Kunstnijverheid in Amster
dam op de ontwikkeling, die de
kunstnijverheidsinstelllngen ln ons
land doormaken. Deze scholen die
nen namelijk een grote soepelheid
in de leerplannen te betrachten. De
Ieraren moeten erop bedacht zijn
geen vakscholen te maken van de
ze instituten, maar er ook niet uit
sluitend op uit zijn, de kunstzin
nige ontplooiing van de leerlingen
te stimuleren.
Die leerlingen zullen later ln de
praktijk moeten werken en daarom
is tijdens de opleiding de kennis van
en praktijk in het bedrijfsleven be
langrijk. Helaas begrijpt het be
drijfsleven deze taak nog niet ten
volle, omdat men liever voortbouwt
op eenmaal vastgewortelde tradities.
Maar de veel gevreesde controversen
tussen ontwerper en het publiek dat
geen. smaak zou hebben bestaan niet.
En vooral met deze wedstrijd is toch
wel aangetoond, dat de kunstnijver
heidsopleidingen gemotiveerd, ja zelfs
enigszins gerehabiliteerd zijn.
Publiek heeft betere smaak
dan fabrikant denkt
Het is met de publieke smaak een
vreemde kwestie, want wie maakt nu
eigenlijk uit wat „men" werkelijk
mooi \indt? Vaak lijkt het erop, dat
men iets mooi „behoort" te vinden,
dat liet publiek een bepaalde visie
opgedrongen krijgt, onder het motto
dat „de mensen dat nu eenmaal wil
len". Zo is het ook niet het Inrichten
van woningen. Zij, die nog verknocht
zijn aan old-finish en velours kunnen
buiten beschouwing gelaten worden.
Het gaat om hen, die „modern" wil
len zijn, maar niet voldoende inzicht
hebben om te weten, wat nu werke
lijk goed en verantwoord is. Zij kie
zen niet zelf. zij laten zich raden en
voorlichten uit bestaande voorraden,
waar niet zelden gruwelijke kitsch
onder schuilt.
Gordijnstoffen bijvoorbeeld! Wie
met zijn tijd wil meegaan, heeft vol
op keus, want de fabrikanten hebben
de waarde ontdekt van het adjectief
„modern": de druktechniek staat voor
niets en zo rollen ze bij stapels de
fabrieken uit. lappen in harde kleu
ren, met grillige, dus „hoogst moder
ne" motieven. Het allernieuwste, da
mes en heren hang dus uw huis
maar vol met deze hoofdpijnverwek-
kende horreur, als U een kind van
uw tijd bent.
Hot zou de moeite waard zijn,
dacht een Amsterdamse gordijnstof -
fcnspeclalist, als het publiek nu eens
zélf kon kiezen; een keuze, waaruit
zou kunnen blijjten, of de opvattin
gen van de consument nu inderdaad
zo ver afstaan van die der kunste
naars. van hen, die dessins ontwerpen
niet uitsluitend om der wille van het
verkoopbare effect.
Die Amsterdammer heeft het
gewaagd dat experiment op touw
te zetten. Hij heeft in samenwer
king met het Instituut voor Kunst
nijverheidsonderwijs in Amster
dam een prijsvraag uitgeschreven
voor leerlingen en oud-leerlingen
en hij heeft een deskundige jury
tien dessins laten uitzoeken, die
voor het bedrukken op doek in
aanmerking kwamen. Om dit ex
periment voor de deelnemers aan
trekkelijk te maken, werden drie
hoofdorijzen toegekend en zeven
eervolle vermeldingen.
Op de zelfkant van de gordijnen
was de naam van de ontwerper (ster)
gedrukt met de aanduiding dat dit des
sin een prijs, niet: welke prijs, had
verworven in een wedstrijd. Daar
door wilde men voorkomen dat de ko-
ners zich onbewust of bewust zouden
laten beïnvloeden door de opvattin
gen van de iury. Des te merkwaardi
ger is het daarom, dat het resultaat
van de verkoop zo dicht het resultaat
van de prijsvraag benaderde!
Nauwkeurig was namelijk bijge
houden. welk dessin in de periode van
februari tot en met 19 augustus van
dit iaar het meest verkocht was. Het
bleek toen, dat het ontwerp, dat de
Vrouwelijke studenten
„plukken een sier".
De Amsterdamse Vrouwelijke
Studentenvereniging A.V.S^., die
thans 55 jaar bestaat en haar elfde
lustrum viert, heeft een nieuw ex
periment aangedurfd. Voor donder
dag 7 november a.s. heeft de lus
trumcommissie de Amsterdamse
Stadsschouwburg afgehuurd, 's Mid
dags zal men de voor het publiek
toegankelijke openbare generale re
petitie en 's avonds zullen genodig
den de officiële uitvoering kunnen
zien van een door Mies Bouwhuys
geschreven en door Walter Kous ge
componeerde musical comedy, die
tot titel heeft gekregen „Pluk een
ster".
Aan dit lustrumspel zullen niet
minder dan tachtig studenten deel
nemen.
MH were.1
held of geborgenheid heeft nagelaten
al evenzeer tot in de ouderdom toe zijn
glans en warmte behoudt Dat kan
een lief gezicht zyn of een dierbaar
stuk speelgoed, een gastvry huis of
een met aandacht verslonden boek.
Ja, misschien is juist dat boek wel de
samenvatting van al die elementen:
het kind, dat argeloos de eerste blad
zijde opsloeg om naar een onbekende
verteller te gaan luisteren, voelde
zich meteen opgenomen en gekoes
terd in de sfeer van een hartelijke,
speelgrage volwassene die kenneiyk
een ongelooflijk plezier had in wat nij
daar zo boeiende en kleurig begon op
te dissen.
Want dit, nog onbegrepen maar
wel degelijk zuiver aangevoeld
door een kleine lezer, zijn de
wezenlijke kenmerken van een waar
achtig goed kinderboek. Het is leven
dig zonder drukte, boeiend zonder
sensatie, hartelijk zonder sentimenta
liteit. Het is helder en weldoordacht
geschreven, want wie de pen opneemt
om een kind iets van harte te vertel
len heeft zich bij elke volzin terdege
op zijn taal te bezinnen.
Hij richt zich immers tot een wezen
dat hem alleen begr^pt wanneer het
wordt toegesproken in de eigen be
perkte woordenschat. Maar welke
woordenschat dan door de grotere
ervaring en het scherper inztfcht van
de volwassen verteller zodanig wordt
verlevendigd dat ook het eenvoudig
ste zinnetje, desnoods van louter een
lettergrepige woorden, een span
kracht en vitaliteit krijgt die het on
gemeen boeiend maken en tot doorle
zen dwingen.
De stof mag en moet vaak
uiterst simpel zijn en zorgvuldig bin
nen het bereik van het kinderlijk be
vattingsvermogen blijven: de vertel
ler moet er evenwel door de toverstaf
van zijn talent een glans en diepte
aan verlenen die van een lege re
genton de grot van Sesam, van een
raam vol ijsbloemen een tintelend
sprookjesbos maken. Er moet altijd
een fijn en juist afgestemd evenwicht
blijven tussen het droevige en het
komische, het eenvoudige en het won
derbaarlijke, het goede en het kwade
het alledaagse en het geheimzinnige.
Er moet een ongelooflijk moeilijke
opgave voor een levenswijze volwas
sen in dat kinderboek een wereld
worden opgeroepen die bedrieglijk
natuuriyk lykt en evenwel toch een
veredeld onbeslagen spiegelbeeld van
de werkelijke wereld is. Een brok le
ven zonder angst, zonder tragiek,
zonder haat en zonder eigenbaat,
waarin geld noch macht een rol spe
len, waarin het kwade op natuurlijke
wijze zichzelf straft en het goede zon
der geforceerdheid zegeviert. Een we
reld, kortom, die nimmer heeft be
staan maar van welke wy in onz®
beste momenten met ironisch heim
wee dromen
Het is deze transformatie van het
werkeiyke leven tot een arge
loos Utopia dat de wezenlijk
goede kinderboeken klassiek heeft
gemaakt. Waardoor zij telkens weer
generaties van jonge lezers kritiek
loos bereid vinden zich bij de hand te
laten nemen om rondgeleid te wor
den in een vertrouwde wereld, die
toch uiterlijk misschien geen enkele
gelijkenis meer vertoont met de hun
ne. Alsof dergelijke uitwendige klei
nigheden een kind zouden interesse
ren
Het wil alleen maar veilig dwalen, ge
boeid luisteren en er rotsvast on kun
nen vertrouwen dat alles, hoe'ogen
schijnlijk droevig en onrechtvaardig
ook, aan het eind glorierijk zal te
rechtkomen.
De verschoppeling vindt een bescher
mer. de verloren hond keert na lange
zwerftocht bij zjjn kleine meester te
rug, de vondeling vliegt in het laat
ste hoofdstuk zijn moeder in de ar-,
men.
Het is om die gelukzalige voldoening
van spanning en opluchting tegeiyk
dat een mens zijn kinderboeken trou
wer blijft dan zijn volwassen romans.
En het is daaraan, dat U als' ouder
het goede boek voor uw kinderen
kunt herkennen: het heeft het ma
gisch vermogen U evenzeer te boeien
als hen, want hun realiteit is uw
droomwereld.
SASKIA