Haagse Internationale School: de
Verenigde Naties „in het klein"
ROOS
"Ozcufvenpaijina
rideaux
KOKEN mei faniasie....
WELK MEUBEL U OOK KIEST:
VRIJDAG 25 OKTOBER 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
13
„Gouden hoed" voor Gracia.
Prinses Gracia van Monaco wier
grote hoeden fotografen nachtmerries
plachten te bezorgen, heeft deze week
de onderscheiding gekregen voor de
„best ge-hoede vrouw ter wereld".
De prinses kreeg de „Gouden Hoed"
uit handen van Drew Dudley, verte
genwoordiger van een Amerikaanse
vereniging van modeontwerpers.
Dudley verklaarde bij de overhan
diging van een gouden diadeem, ver
sierd met bloemen, dat hij en zijn col
lega's de prinses voor haar goede
smaak in het kiezen van haar hoeden
wensten te onderscheiden.
„Haar keuze van hoeden", zo zeide
hij, „benadrukt haar natuurlijke
schoonheid."
Prinses Caroline kreeg ook enkele
speciaal ontworpen hoedjes van de
Amerikaanse vereniging.
Zoals te verwachten viel, heeft de
modewereld niet kunnen nalaten om
zich te bemoeien met het verschijnsel
dat op het ogenblik de gehele wereld
bezig houdt. Hier is de eerste „kunst
maan-hoed", gecreëerd door de Ame
rikaan Raymond Hudd. Jammer ge
noeg zijn op dit plaatje de kleuren
niet zichtbaar, maar die zijn al even
opvallend als het modélmetaalrood
en zilver.
Een voorbeeld van de manier, waarop
het (moderne) stalen meubel kan
worden gecombineerd met het mo
derne blank-houten meubel. Dit in
terieur bewijst wel dat de beste re
sultaten verkregen worden, wanneer
men zich bij het inrichten van een
woning in de eerste plaats beperkin
gen oplegt.
In deze tyd van het jaar, nu de da
gen steeds korter, de avonden steeds
langer worden, heeft de late wande
laar volop gelegenheid om verschil,
lende verlichte interieurs te bekijken.
Sinds men 's avonds de gordijnen niet
zo hermetisch meer pleegt te sluiten,
kunnen voorbijgangers op hun gemak
diverse huis- en woonkamers met
elkaar vergelijken en hun persoonlij
ke opvattingen vergelijken met die
van de bewoners, welke ze op deze
manier „onder schot" nemen.
Stand en omgeving, leeftijd, grootte
van gezin en het gehele milieu, spe
len bij deze opvattingen een belang
rijke rol. Opvoeding en kennissen
kring, relaties en ook de eigen werk
kring, bepalen hier zeer veel. De
smaak, welke op deze opvattingen be
rust, kan enerzijds op een verstande
lijke basis van overleg, anderzijds op
gevoels-overwegingen Derusten, waar.
in zowel voorkeur als traditie, herin
nering en onbewuste relatie (of wel
associatie), de doorslag kunnen ge
ven.
Het valt altijd weer op, hoe schijn
baar pasklaar de etalages voor de
woninginrichting in de stad zijn op
gesteld. Maar in die overvloedige
veelheid heeft men wel enige moeite
zich te oriënteren. Het gemoedelijke
(Van onze redactrice).
rntasie is een woord dat in de
meeste Hollandse keukens „ta
boe" is. De kooksters in ons goe
de vaderland koken rechttoe-recht-
aan: dergelijke kost en liefst in flin
ke hoeveelheden. Geen gegoochel met
een sausje-zus of een ragoutje-zo en
vooral geen geknoei met knoflook
en scherpe kruiden, zoals men dat in
de keukens in zuidelijke en tropische
streken pleegt te doen. Knoflook is
een verschrikkelijk iets, goed voor
barbaren, en hete kruiden kunnen
onmogelijk gezond zijn, die verbran
den de maag, dat is toch duidelijk
nietwaar.
Zo denkt menig goedaardig huis
moeder en gedegen huisvrouw over
de „kunst van het koken". In haar
ogen is er trouwens helemaal geen
sprake van een kunst, maar van een
steeds weerkerende taak, op één rij
te stellen met stofzuigen, bedden op
maken en het doen van de afwas. De
gezinsleden die dagelijks bij zo'n
kookster aan de dis schuiven, kennen
de aardappel alleen in gekookte
vorm, de vis slechts in combinatie
met eeuwig hetzelfde botersausje, de
soep-vooraf enkel als een compacte
en veel te vette massa, die de eet
lust verjaagt inplaats van haar op
te wekken
Daar waar fantasie in de keuken
ontbreekt, komt de rijst alleen ter
tafel als een klef nagerecht met bo
ter en suiker of bessensaap, de ma
caroni enkel als eeen melig „toetje".
Het ei krijgt slechts een kans aan
de ontbijt- en koffietafel, maar nooit
bij de toarme maaltijd; de ui wordt
tot het rfienu toegelaten wanneer er
hutspot wordt gegeten maar dient
zich verder strikt afzijdig te hou
den, terwijl zijn exotische broertje
knoflook de meeste tafels maar hele
maal voorbij moet gaan.
Toegegeven: de Hollandse keuken
is na de oorlog wel iets ten goe
de veranderd, dat hebben de
woelige jaren tussen 19Jt0 en 191/5
tenminste als winst opgeleverd. Wie
eens zijn maal met bloembollen en
klef brood had gedaan, was bereid
om. alles te eten, in ieder geval om
alles te proberen. Daarnaast brach
ten de duizenden jonge Nederlanders
die in de eerste jaren na de oorlog
als soldaat naar Indonesië voerenuit
dat verre land meestal een onblusba
re liefde voor de rijsttafel mee
en hoeveel Nederlanders zijn er niet
in de afgelopen jaren tijdens hun
vakantiedagen de grenzen overge
gaan om in andere Europese con
treien te ontdekken, dat men ook
nog anders kan eten dan op de be
proefde manier van aardappels-vlees-
groente f
Nu is niet iedere vrouw een culi
nair wonder dat na het eenmaal
proeven van een nieuw gerecht, dit
gerecht onmiddellijk kan ontleden in
een recept met precies de juiste hoe
veelheden van alles. Daarom is het
zo plezierig dat er tussen die „uit-
vliegers" altijd wel een enkeling is
soms een vrouw, maar heel vaak
een man die de kennismaking met
een nieuw en aantrekkelijk gerecht
onmiddellijk op papier vastlegt. Zo
ontstaan de kookboeken; niet die
handleidingen-voor-de-keuken
waarmee elke jonge vrouw het huwe
lijk en haar nieuwbakken huishou
ding ingaat, maar de kookboeken die
bestemd zijn voor vrouwen (of man
nen met fantasie, die als is het
maar éénmaal per week willen en
durven afwijken van de oud-vader
landse, van moeder op dochter over
geleverde manier van „koken", wel
ke inderdaad meestal neerkomt op
het koken-zonder-meer van de voe
dingsmiddelen.
Merkwaardig dat er zo weinig
aan wordt gedacht om derge
lijke boeken eens op een ca
deau-lijstje te plaatsen. Want het.
lijkt ons een bijster aantrekkelijk
geschenk, om te krijgen èn om te
geven, zo'n boekje als ,Jjidya's Re
ceptenwinkel" dat zojuist in een fleu
rig modern omslag het licht heeft
gezien bij de N.V. Em. Querido's uit-
versmaatschappij in Amsterdam.
Lidya Winkel, bekend door haar we
kelijkse culinaire rubriek in een der
landelijke dagbladen, heeft in dit
boekje een aantal van haar recepten
bijeengebracht. Recepten van zeer
uiteenlopende aard: ze breekt een
lans voor de weinig bekende groente
zuchetti, geeft de bereidingswijze
voor een niet-alledaagse carbonade,
voor Russische visvoor het Balkan
gerecht „„kebab", voor een West-In
dische pindasoep. Kortom: ze opent
zoals Henri Knap het in zijn gees
tig voorwoord tot dit boekje uitdrukt
„een kleine vriendelijke wereld
vol goede geuren en verrassende
smaken voor U". Het lijkt ons dat
het al heel gek moet lopen, wil dit
wereldje U niet boeien
En dan de rijsttafel, in al zijn ge
raffineerde en kleurige ver
schijningsvormen „Ach,
rijsttafel!" zullen diegenen verzuch
tendie eens met deze culinaire ver
rukking hebben kennisgemaakt, te
midden van de onvolprezen decors
van de altijd-groene, nu zo onbereik
bare Indische archipel. Voor wie de
geur van een bepaalde sambal her
inneringen oproept aan maaltijden
in een klein Indisch hotelletje; voor
wie de lucht van een bepaald kip-
pengerecht voorgoed synoniem zal
blijven met een vakantie in een Ja
vaans bergdorpje, doorgebracht in
een bungalow waar een juweel van
een kokki de keuken regeerde
Voor hen is er weer zo'n handig
boekje met Indische recepten ver
schenen; en niet alleen voor hen,
want dit exemplaar is zo overzich
telijk en duidelijk samengesteld, dat
ook niet-kenners van de Indische keu
ken zich gerust aan het klaarmaken
van zo'n Indisch menu kunnen wa
gen. Het is maar een klein boekje
eigenlijk meer een schriftje het
heet „Oosterse gerechten" en is sa
mengesteld door de dames Camerik
en Schreurs. De uitgever is Nijgh en
Van Ditmar te 's-Gravenhage.
Dat zijn dus twee kookboekjes van
uiteenlopend karakter, die echter al
lebei hun plaats in de culitiaire bi
bliotheek ten volle verdienen. Ze
kunnen waardevolle gidsen zijn voor
de vrouw, die zich wil losmaken uit
de sleur van het „eten klaarmaken"
door al is het maar één- of twee
maal per week haar fantasie in
de keuken ruim baan te geven l
vergeet hetruimtelijk
verkeer' niet!
„elck wat wils", hoe goed bedoeld en
hoe ogenschijnlijk gemakkelijk ook,
geeft de niet-doelbewuste kandidaat
koper nog heel wat hoofdbrekens!
Gelukkig is er de mogelijkheid om in
de woninginrichtingszaken en tegen
woordig ook in de grotere warennui-
zen, van vakkundig personeel advie
zen te krijgen, welke soms zeer nut
tig kunnen zijn.
Bij alle beslommeringen, die zo
wel het bouwen, huren als inrich
ten van een huis of kamer mee
brengen, is het zaak dat men, on
geacht 't te besteden bedrag, ten
naaste bij weet wat men in het in
te richten huis kan plaatsen. En
dat niet alleen, men dient vooraf
na te gaan wat men in hoofdzaak
praktisch nodig heeft. Hoe „ver
guld". bij wijze van spreken, de
aanstaande bruid ook met een
groot fors dressoir zou zijn, hoe
graag ze ook 'n compleet bankstel
met crapeauds op haar verlang
lijstje zou zetten, er is toch altijd
nog die nuchtere gedachte aan
ruimte, aan ruimte-werking (waar
de meeste mensen niet aan schij
nen te denken) en, last but not
least: aan „ruimtelijk verkeer" in
eigen woning!
Bij het hedendaagse meubilair
wordt ook een belangrijke plaats inge
nomen door het stalen- en rotanmeu
bel. Beide laatste materialen hebben
er. gezien de technische mogelijkhe
den, veel toe bijgedragen het moder
ne meubel te propageren.
Het stalen meubel dat aanvanke
lijk associaties met de spreekkamer
van de tandarts opwekte en derhalve
niet direct algemeen ingang vond,
heeft toch zijn eigen betekenis gekre
gen. Eén of meer warm gestoffeerde
stalen fauteuils zijn in een zit-, huis-
of werkkamer zeer zeker niet te ver
smaden, als men het met overleg,
smaak en oordeel, ook wat de bekle-
dingsstof betreft, weet aan te pakken.
De rieten- of rotanmeubelen, die,
afgescheiden van ..grootmoeders
stoel", aanvankelijk voor tuinmeube
len bestemd waren, zijn geleidelijk via
de serre ook de huiskamer binnenge
drongen. Voor deze rieten meubelen
geldt hetzelfde als voor de stalen: ze
kunnen een verantwoord en aantrek
kelijk onderdeel van het interieur vor
men. mits ze met mate én met
smaak worden toegepast!
Strijd om vrouwenkiesrecht
is voorbij
De strijd om het vrouwenkies
recht is thans in het overgrote deel
van de wereld voorbij. Volgens een
recente opgave van de secretaris-ge
neraal der Verenigde Naties bezit
ten de vrouwen in 69 landen thans
het actief en passief kiesrecht. In
1945 was dit nog slechts in 34 landen
het geval, doch sinds de tweede we
reldoorlog hebben 35 andere landen
zich hierbij aangesloten. Er zijn nog
slechts elf landen, waar de vrouwen
geen enkel kiesrecht bezitten. Dit
zh'n: Afghanistan. Irak, Iran, Jorda
nië, Libye. Liechtenstein. Para
guay. San Marino. Saoedie-Arabië,
Yemen en Zwitserland In twee van
deze landen, namelijk Yemen en Sa
oedie-Arabië, zijn de vrouwen echter
niet bij de mannen achtergesteld,
want ook de mannen hebben in deze
landen geen kiesrecht. Voorts zijn er
vijf landen, waar het vrouwenkies
recht aan bepaalde beperkingen is
gebonden Dit is het geval in Egyp
te. Guatemala, Monaco. Portugal en
Syrië.
Australië was in 1902 het eerste
land. dat aan de vrouw het actief en
passief kiesrecht schonk. Finland
volgde in 1906 Noorwegen in 1913,
Denemarken en IJsland in 1915 en
Nederland in 1917. In die tijd was 't
vrouwenkiesrecht fn alle andere
landen ter wereld nog onbekend, doch
langzaamaan verbeterde deze toe
stand. Thans wordt het vrouwenkies
recht in nagenoeg alle landen ter
wereld als normaal beschouwd, zo
blijkt uit het rapport van de secreta
ris-generaal aan de twaalfde algeme
ne vergadering der V.N,
Paulette: vijf jaar verloofd
met Remarque
De Amerikaanse filmactrice Pau
lette Goddard. vroegere echtgenote
van Charlie Chaplin, heeft ontkend
dat zij in het geheim getrouwd zou
zijn met de schrijver Erich Maria
Remarque.
Zij deelde wel mede, dat zij „in de
toekomst" met de bekende schrijver
zou trouwen en dat haar verloving
met de auteur het viifde jaar ingaat.
„Ik geloof in langdurige verlovin
gen", zei de 46-jarige actrice, „hoe
langer, hoe beter."
v
TIJDELIJKE TAAK IN VELE KINDERLEVENS
Advertentie
Er is ecu tüd geweest waarin de lederen nianlel niet bijzonder hoog geno
teerd stond. Een leren jas was weliswaar praktisch In weer en wind, maar
alt(jd een tikje onvrouwelijk, temeer daar het materiaal zwaar en vaak stug
en onaangenaam In het dragen was. De moderne lederen mantel echter Is
zacht en licht om te dragen, de kleuren zijn vrolijk en strekken zich zelfs
uit tot het gebied van de pasteltinten. De mantel van de afbeelding Is, even
als de bijpassende hoed, gemaakt uit rood geitenleer. Een sportief zeven
achtste model dat ideaal Is voor een koud en winderig klimaat
De klassieke overhemdblouse mag nog zo praktisch zijn, op zeker ogen
blik vinden wij haar wel eens een tikje té degelyk, Zoekend naar variaties
op dit klassieke model kan men In twee bekende Franse modehuizen boven
staande blouses tegenkomen: by het bovenste model gaat een van de voor
panden over in een sjaal die losjes over de schouder wordt teruggeworpen,
by het onderste In een ceintuur die strak om de taille wordt getrokken. Soe
pele materialen zyn een vereiste voor deze blouses: dat zyn dus crêpe-weef
sels, dunne wollen stof of jersey.
middags gekocht^'s ayojids gthangeo
Voor haar leerlingen bestaan geen
huidskleur, ras en politiek
„Wat ons grootste probleem Is? Plaatsruimte!", zegt dr. J. G. van der
Valk, rector van de Internationale School te Den Haag aan de Parkweg,
waar kinderen van dertig nationaliteiten onderwijs krijgen volgens het
leerplan van hun eigen regering. De school is pas enkele dagen weer
begonnen („we houden rekening met de internationale vakanties...")
en daarom is het nog wat roezemoezig.
„Dit is de hoogste klas van de High-School de Amerikaanse scho
lier moet 12 klassen doorlopen, waarvan de 7e gelijk staat met de Ie
klas H.B.S. bij ons die in haar geehel 36 leerlingen telt", zegt dr. v. d.
Valk terwijl hij een deur opent. Een stuk of elf „teenagers", meest jon
gens, kijken op. Ze zien er een beetje uitheems uit met druk bewerkte
truien en gekleurde spijkerbroeken, maar hun gezichten zijn prettig en
open.
„Ze komen uit verschillende landen", vertelt de rector, „evenals op de
Franse- en Duitse Middelbare School, die resp. 34 en 45 leerlingen
heeft". En dan in het Engels tegen een jongen op de achterste bank:
„Wat is jouw nationaliteit?" Het antwoord komt onmiddellijk. „Ameri
can, sir!" „Weet je het zeker?" plaagt de directeur. „Quite sure, sir",
zegt de jongen trots en beslist.
De Internationale School is een
stichting waar ouders die door hun
werkzaamheden tijdelijk of permanent
hun domicilie in Nederland hebben
moeten kiezen, hun kinderen vanaf de
kleuterleeftijd onderwijs kunnen laten
geven. De school heeft drie afdelin
gen: een Engelse, een Franse en een
Duitse waar resp. in deze drie talen
wordt les gegeven. De Duitse afdeling
resideert wegens gebrek aan plaats
ruimte elders.
De schooi biedt het aspect van de
Verenigde Naties met dit verschil dat
de onderwerpen die er behandeld wor
den niet de landsbelangen, maar de
schoolbelangen dienen, want „voor
kinderen bestaat er geen kleur, ras of
politiek", zoals dr. v. d. Valk zegt.
„We zorgen er ook voor dat deze
dingen geen probleem worden. Onze
school brengt de kinderen bijeen, wat
zeker niet zal nalaten een stempel op
hun later leven in de maatschappij te
drukken. In de middagpauze zetten
we veelal een Frans sprekend kind
naast een Engels sprekend kind en
omgekeerdeen Pool naast een Zwit
ser, een Joegoslaaf naast een Egyp
tenaar".
De leerlingen van de school zyn in
hoofdzaak diplomatenkinderen, het
kroost van employé's by grote maat
schappijen of kinderen, wier vader
een academische functie heeft, zoals
Peter, de zoon van een Engels hoog
leraar aan de Universiteit te Leiden.
Van de middelbare school is het een
grote sprong naar de le klas van de
lagere school eveneens van de Engel
se afdeling, waar mrs. Slager les
geeft, een Zuid-Afrikaanse, die in
1953 door haar land werd uitgezonden
om scholen in Engeland, Schotland,
Holland en België te bezoeken en het
internationale onderwijs te bestude
ren.
„De scholen in Nederland steken
ver uit boven die in het buitenland",
zegt ze. „De Hollandse kinderen zijn
in de eerste bias even ver als de Zuid-
Afrikaanse in de derde. (De Zuidafri-
kaanse jeugd rekent in het eerste
schooljaar maar tot 10).
„Hoe is het geestelyke peil van de
leerlingen in uw klas?" „Very
good", zegt mrs. Slager enthousi
ast. „De kinderen hebben door hun
reizen veel algemene kennis opge
daan en ze tonen overal belangstel
ling voor. Met rekenen, taal en
schryven zyn ze door het telkens
verwisselen van school vaak achter
by hun leeftydgenoten, maar ze ont
wikkelen zich aanmerkeiyk veelzy-
diger en hebben een soepeler aan
passingsvermogen."
Er zijn op deze school heel wat na
tionaliteiten verenigd: Liberia, Iran,
Thailand, Haiti, België, Polen,Je
suis Frangais; ik ben in Indonesië ge
boren; ik heb door heel Europa ge
reisd, Wenen, BoedapestIn Texas
is het net als hier; Holland is fijn, la
mer
Het kenmerk van de Internationale
School is een komen en gaan van leer
lingen het gehele jaar door. Haar taak
in het leven der kinderen is maar tij
delijk. De een blijft enkele maanden,
de ander een half jaar, sommigen een
jaar. Dan roept het werk hun ouders
elders en ze nemen afscheid om naar
een ander land te gaan. Ze worden
steeds geconfronteerd met een nieuw
milieu. Ze reizen en trekken.
Ze hebben veel vóór op anderen,
maarze missen ook iets. Een
rustpunt in het leven. Amerika,
Australië, Praag, Venetië, Canada
Straks zwermen ze uit, over de we
reld, naar hun eigen volk of als gast
bij een andere natie. En misschien
denken ze veel later nog eens terug
aan de Internationale School, waar
Michaël zit naast Helga, Li Tan naast
Miriam. En blanke Peter van de Shell
naast gekleurde Peter uit Zuid-Afri-
ka.
Vast voedsel voor babies.
In een ziekenhuis te Londen wordt
momenteel een proef genomen met
het toedienen van vast voedsel aan
zeer jonge kinderen. Vijf dagen na
de geboorte krygen de baby's graan
brood of pap voor ontbijt, zeer
fyn gesneden vlees of vis en twee
soorten groenten voor lunch en
's avonds gestoofde vruchten en cus
tard. Mochten de kinderen dan nog
honger hebben, dan kunnen zij borst
voeding krijgen.
De dokter onder wiens leiding de
ze proef wordt genomen, Bruno Gans,
heeft in het verleden reeds goede re
sultaten bereikt met het toedienen
van vast voedsel aan zwakke kinde
ren.
Dr. Bruno Gans wil de mogelijk
heid dat kinderen, die aldus worden
gevoed, sneller tanden krijgen en
eerder lopen, niet uitsluiten. Hij is et-
echter vrijwel zeker van dat de kin
deren „gezonder en gelukkiger" zijn,
en meer immuun voor bepaalde ziek
ten.
De verpleegsters zijn enthousiast
over het experiment. „De kinderen
zijn veel rustiger", zo vertelden ze.
Opleiding tot serveerster
In overleg met de inspectie van het
Nijverheidsonderwijs en de stichting
Vakonderwijs Horecabedrijven is be
sloten aan vier huishoudscholen te
beginnen met een opleiding voor ser
veerster en een facultatieve aanvul
lende opleiding voor kamermeisje.
Deze opleiding zal 15 weken duren
en per week gedurende twee dagen
worden gegeven.
Het vaktechnisch onderwijs omvat
o.m. serveren, dekken, enige kennis
van de bereidingswijze en ae bewer
king van gerechten, keuze van me
nu's en wynen en omgang met de
gast.
De nieuwe opleiding, die in de week
van 10 tot 16 november begint, zal
worden gegeven aan de Leiase Vak
school (Rapenburg), de Nijverheids
school voor Meisjes te Lochem, de
R.-K. Nijverheidsschool in het Kloos
ter Catherinenberg te Oisterwijk en
de R.-K. Huishoudschool aan de
Meersenerweg te Maastricht.