Haagse Internationale School: de Verenigde Naties „in het klein" ROOS "Ozcufvenpaijina rideaux KOKEN mei faniasie.... WELK MEUBEL U OOK KIEST: VRIJDAG 25 OKTOBER 1957 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 13 „Gouden hoed" voor Gracia. Prinses Gracia van Monaco wier grote hoeden fotografen nachtmerries plachten te bezorgen, heeft deze week de onderscheiding gekregen voor de „best ge-hoede vrouw ter wereld". De prinses kreeg de „Gouden Hoed" uit handen van Drew Dudley, verte genwoordiger van een Amerikaanse vereniging van modeontwerpers. Dudley verklaarde bij de overhan diging van een gouden diadeem, ver sierd met bloemen, dat hij en zijn col lega's de prinses voor haar goede smaak in het kiezen van haar hoeden wensten te onderscheiden. „Haar keuze van hoeden", zo zeide hij, „benadrukt haar natuurlijke schoonheid." Prinses Caroline kreeg ook enkele speciaal ontworpen hoedjes van de Amerikaanse vereniging. Zoals te verwachten viel, heeft de modewereld niet kunnen nalaten om zich te bemoeien met het verschijnsel dat op het ogenblik de gehele wereld bezig houdt. Hier is de eerste „kunst maan-hoed", gecreëerd door de Ame rikaan Raymond Hudd. Jammer ge noeg zijn op dit plaatje de kleuren niet zichtbaar, maar die zijn al even opvallend als het modélmetaalrood en zilver. Een voorbeeld van de manier, waarop het (moderne) stalen meubel kan worden gecombineerd met het mo derne blank-houten meubel. Dit in terieur bewijst wel dat de beste re sultaten verkregen worden, wanneer men zich bij het inrichten van een woning in de eerste plaats beperkin gen oplegt. In deze tyd van het jaar, nu de da gen steeds korter, de avonden steeds langer worden, heeft de late wande laar volop gelegenheid om verschil, lende verlichte interieurs te bekijken. Sinds men 's avonds de gordijnen niet zo hermetisch meer pleegt te sluiten, kunnen voorbijgangers op hun gemak diverse huis- en woonkamers met elkaar vergelijken en hun persoonlij ke opvattingen vergelijken met die van de bewoners, welke ze op deze manier „onder schot" nemen. Stand en omgeving, leeftijd, grootte van gezin en het gehele milieu, spe len bij deze opvattingen een belang rijke rol. Opvoeding en kennissen kring, relaties en ook de eigen werk kring, bepalen hier zeer veel. De smaak, welke op deze opvattingen be rust, kan enerzijds op een verstande lijke basis van overleg, anderzijds op gevoels-overwegingen Derusten, waar. in zowel voorkeur als traditie, herin nering en onbewuste relatie (of wel associatie), de doorslag kunnen ge ven. Het valt altijd weer op, hoe schijn baar pasklaar de etalages voor de woninginrichting in de stad zijn op gesteld. Maar in die overvloedige veelheid heeft men wel enige moeite zich te oriënteren. Het gemoedelijke (Van onze redactrice). rntasie is een woord dat in de meeste Hollandse keukens „ta boe" is. De kooksters in ons goe de vaderland koken rechttoe-recht- aan: dergelijke kost en liefst in flin ke hoeveelheden. Geen gegoochel met een sausje-zus of een ragoutje-zo en vooral geen geknoei met knoflook en scherpe kruiden, zoals men dat in de keukens in zuidelijke en tropische streken pleegt te doen. Knoflook is een verschrikkelijk iets, goed voor barbaren, en hete kruiden kunnen onmogelijk gezond zijn, die verbran den de maag, dat is toch duidelijk nietwaar. Zo denkt menig goedaardig huis moeder en gedegen huisvrouw over de „kunst van het koken". In haar ogen is er trouwens helemaal geen sprake van een kunst, maar van een steeds weerkerende taak, op één rij te stellen met stofzuigen, bedden op maken en het doen van de afwas. De gezinsleden die dagelijks bij zo'n kookster aan de dis schuiven, kennen de aardappel alleen in gekookte vorm, de vis slechts in combinatie met eeuwig hetzelfde botersausje, de soep-vooraf enkel als een compacte en veel te vette massa, die de eet lust verjaagt inplaats van haar op te wekken Daar waar fantasie in de keuken ontbreekt, komt de rijst alleen ter tafel als een klef nagerecht met bo ter en suiker of bessensaap, de ma caroni enkel als eeen melig „toetje". Het ei krijgt slechts een kans aan de ontbijt- en koffietafel, maar nooit bij de toarme maaltijd; de ui wordt tot het rfienu toegelaten wanneer er hutspot wordt gegeten maar dient zich verder strikt afzijdig te hou den, terwijl zijn exotische broertje knoflook de meeste tafels maar hele maal voorbij moet gaan. Toegegeven: de Hollandse keuken is na de oorlog wel iets ten goe de veranderd, dat hebben de woelige jaren tussen 19Jt0 en 191/5 tenminste als winst opgeleverd. Wie eens zijn maal met bloembollen en klef brood had gedaan, was bereid om. alles te eten, in ieder geval om alles te proberen. Daarnaast brach ten de duizenden jonge Nederlanders die in de eerste jaren na de oorlog als soldaat naar Indonesië voerenuit dat verre land meestal een onblusba re liefde voor de rijsttafel mee en hoeveel Nederlanders zijn er niet in de afgelopen jaren tijdens hun vakantiedagen de grenzen overge gaan om in andere Europese con treien te ontdekken, dat men ook nog anders kan eten dan op de be proefde manier van aardappels-vlees- groente f Nu is niet iedere vrouw een culi nair wonder dat na het eenmaal proeven van een nieuw gerecht, dit gerecht onmiddellijk kan ontleden in een recept met precies de juiste hoe veelheden van alles. Daarom is het zo plezierig dat er tussen die „uit- vliegers" altijd wel een enkeling is soms een vrouw, maar heel vaak een man die de kennismaking met een nieuw en aantrekkelijk gerecht onmiddellijk op papier vastlegt. Zo ontstaan de kookboeken; niet die handleidingen-voor-de-keuken waarmee elke jonge vrouw het huwe lijk en haar nieuwbakken huishou ding ingaat, maar de kookboeken die bestemd zijn voor vrouwen (of man nen met fantasie, die als is het maar éénmaal per week willen en durven afwijken van de oud-vader landse, van moeder op dochter over geleverde manier van „koken", wel ke inderdaad meestal neerkomt op het koken-zonder-meer van de voe dingsmiddelen. Merkwaardig dat er zo weinig aan wordt gedacht om derge lijke boeken eens op een ca deau-lijstje te plaatsen. Want het. lijkt ons een bijster aantrekkelijk geschenk, om te krijgen èn om te geven, zo'n boekje als ,Jjidya's Re ceptenwinkel" dat zojuist in een fleu rig modern omslag het licht heeft gezien bij de N.V. Em. Querido's uit- versmaatschappij in Amsterdam. Lidya Winkel, bekend door haar we kelijkse culinaire rubriek in een der landelijke dagbladen, heeft in dit boekje een aantal van haar recepten bijeengebracht. Recepten van zeer uiteenlopende aard: ze breekt een lans voor de weinig bekende groente zuchetti, geeft de bereidingswijze voor een niet-alledaagse carbonade, voor Russische visvoor het Balkan gerecht „„kebab", voor een West-In dische pindasoep. Kortom: ze opent zoals Henri Knap het in zijn gees tig voorwoord tot dit boekje uitdrukt „een kleine vriendelijke wereld vol goede geuren en verrassende smaken voor U". Het lijkt ons dat het al heel gek moet lopen, wil dit wereldje U niet boeien En dan de rijsttafel, in al zijn ge raffineerde en kleurige ver schijningsvormen „Ach, rijsttafel!" zullen diegenen verzuch tendie eens met deze culinaire ver rukking hebben kennisgemaakt, te midden van de onvolprezen decors van de altijd-groene, nu zo onbereik bare Indische archipel. Voor wie de geur van een bepaalde sambal her inneringen oproept aan maaltijden in een klein Indisch hotelletje; voor wie de lucht van een bepaald kip- pengerecht voorgoed synoniem zal blijven met een vakantie in een Ja vaans bergdorpje, doorgebracht in een bungalow waar een juweel van een kokki de keuken regeerde Voor hen is er weer zo'n handig boekje met Indische recepten ver schenen; en niet alleen voor hen, want dit exemplaar is zo overzich telijk en duidelijk samengesteld, dat ook niet-kenners van de Indische keu ken zich gerust aan het klaarmaken van zo'n Indisch menu kunnen wa gen. Het is maar een klein boekje eigenlijk meer een schriftje het heet „Oosterse gerechten" en is sa mengesteld door de dames Camerik en Schreurs. De uitgever is Nijgh en Van Ditmar te 's-Gravenhage. Dat zijn dus twee kookboekjes van uiteenlopend karakter, die echter al lebei hun plaats in de culitiaire bi bliotheek ten volle verdienen. Ze kunnen waardevolle gidsen zijn voor de vrouw, die zich wil losmaken uit de sleur van het „eten klaarmaken" door al is het maar één- of twee maal per week haar fantasie in de keuken ruim baan te geven l vergeet hetruimtelijk verkeer' niet! „elck wat wils", hoe goed bedoeld en hoe ogenschijnlijk gemakkelijk ook, geeft de niet-doelbewuste kandidaat koper nog heel wat hoofdbrekens! Gelukkig is er de mogelijkheid om in de woninginrichtingszaken en tegen woordig ook in de grotere warennui- zen, van vakkundig personeel advie zen te krijgen, welke soms zeer nut tig kunnen zijn. Bij alle beslommeringen, die zo wel het bouwen, huren als inrich ten van een huis of kamer mee brengen, is het zaak dat men, on geacht 't te besteden bedrag, ten naaste bij weet wat men in het in te richten huis kan plaatsen. En dat niet alleen, men dient vooraf na te gaan wat men in hoofdzaak praktisch nodig heeft. Hoe „ver guld". bij wijze van spreken, de aanstaande bruid ook met een groot fors dressoir zou zijn, hoe graag ze ook 'n compleet bankstel met crapeauds op haar verlang lijstje zou zetten, er is toch altijd nog die nuchtere gedachte aan ruimte, aan ruimte-werking (waar de meeste mensen niet aan schij nen te denken) en, last but not least: aan „ruimtelijk verkeer" in eigen woning! Bij het hedendaagse meubilair wordt ook een belangrijke plaats inge nomen door het stalen- en rotanmeu bel. Beide laatste materialen hebben er. gezien de technische mogelijkhe den, veel toe bijgedragen het moder ne meubel te propageren. Het stalen meubel dat aanvanke lijk associaties met de spreekkamer van de tandarts opwekte en derhalve niet direct algemeen ingang vond, heeft toch zijn eigen betekenis gekre gen. Eén of meer warm gestoffeerde stalen fauteuils zijn in een zit-, huis- of werkkamer zeer zeker niet te ver smaden, als men het met overleg, smaak en oordeel, ook wat de bekle- dingsstof betreft, weet aan te pakken. De rieten- of rotanmeubelen, die, afgescheiden van ..grootmoeders stoel", aanvankelijk voor tuinmeube len bestemd waren, zijn geleidelijk via de serre ook de huiskamer binnenge drongen. Voor deze rieten meubelen geldt hetzelfde als voor de stalen: ze kunnen een verantwoord en aantrek kelijk onderdeel van het interieur vor men. mits ze met mate én met smaak worden toegepast! Strijd om vrouwenkiesrecht is voorbij De strijd om het vrouwenkies recht is thans in het overgrote deel van de wereld voorbij. Volgens een recente opgave van de secretaris-ge neraal der Verenigde Naties bezit ten de vrouwen in 69 landen thans het actief en passief kiesrecht. In 1945 was dit nog slechts in 34 landen het geval, doch sinds de tweede we reldoorlog hebben 35 andere landen zich hierbij aangesloten. Er zijn nog slechts elf landen, waar de vrouwen geen enkel kiesrecht bezitten. Dit zh'n: Afghanistan. Irak, Iran, Jorda nië, Libye. Liechtenstein. Para guay. San Marino. Saoedie-Arabië, Yemen en Zwitserland In twee van deze landen, namelijk Yemen en Sa oedie-Arabië, zijn de vrouwen echter niet bij de mannen achtergesteld, want ook de mannen hebben in deze landen geen kiesrecht. Voorts zijn er vijf landen, waar het vrouwenkies recht aan bepaalde beperkingen is gebonden Dit is het geval in Egyp te. Guatemala, Monaco. Portugal en Syrië. Australië was in 1902 het eerste land. dat aan de vrouw het actief en passief kiesrecht schonk. Finland volgde in 1906 Noorwegen in 1913, Denemarken en IJsland in 1915 en Nederland in 1917. In die tijd was 't vrouwenkiesrecht fn alle andere landen ter wereld nog onbekend, doch langzaamaan verbeterde deze toe stand. Thans wordt het vrouwenkies recht in nagenoeg alle landen ter wereld als normaal beschouwd, zo blijkt uit het rapport van de secreta ris-generaal aan de twaalfde algeme ne vergadering der V.N, Paulette: vijf jaar verloofd met Remarque De Amerikaanse filmactrice Pau lette Goddard. vroegere echtgenote van Charlie Chaplin, heeft ontkend dat zij in het geheim getrouwd zou zijn met de schrijver Erich Maria Remarque. Zij deelde wel mede, dat zij „in de toekomst" met de bekende schrijver zou trouwen en dat haar verloving met de auteur het viifde jaar ingaat. „Ik geloof in langdurige verlovin gen", zei de 46-jarige actrice, „hoe langer, hoe beter." v TIJDELIJKE TAAK IN VELE KINDERLEVENS Advertentie Er is ecu tüd geweest waarin de lederen nianlel niet bijzonder hoog geno teerd stond. Een leren jas was weliswaar praktisch In weer en wind, maar alt(jd een tikje onvrouwelijk, temeer daar het materiaal zwaar en vaak stug en onaangenaam In het dragen was. De moderne lederen mantel echter Is zacht en licht om te dragen, de kleuren zijn vrolijk en strekken zich zelfs uit tot het gebied van de pasteltinten. De mantel van de afbeelding Is, even als de bijpassende hoed, gemaakt uit rood geitenleer. Een sportief zeven achtste model dat ideaal Is voor een koud en winderig klimaat De klassieke overhemdblouse mag nog zo praktisch zijn, op zeker ogen blik vinden wij haar wel eens een tikje té degelyk, Zoekend naar variaties op dit klassieke model kan men In twee bekende Franse modehuizen boven staande blouses tegenkomen: by het bovenste model gaat een van de voor panden over in een sjaal die losjes over de schouder wordt teruggeworpen, by het onderste In een ceintuur die strak om de taille wordt getrokken. Soe pele materialen zyn een vereiste voor deze blouses: dat zyn dus crêpe-weef sels, dunne wollen stof of jersey. middags gekocht^'s ayojids gthangeo Voor haar leerlingen bestaan geen huidskleur, ras en politiek „Wat ons grootste probleem Is? Plaatsruimte!", zegt dr. J. G. van der Valk, rector van de Internationale School te Den Haag aan de Parkweg, waar kinderen van dertig nationaliteiten onderwijs krijgen volgens het leerplan van hun eigen regering. De school is pas enkele dagen weer begonnen („we houden rekening met de internationale vakanties...") en daarom is het nog wat roezemoezig. „Dit is de hoogste klas van de High-School de Amerikaanse scho lier moet 12 klassen doorlopen, waarvan de 7e gelijk staat met de Ie klas H.B.S. bij ons die in haar geehel 36 leerlingen telt", zegt dr. v. d. Valk terwijl hij een deur opent. Een stuk of elf „teenagers", meest jon gens, kijken op. Ze zien er een beetje uitheems uit met druk bewerkte truien en gekleurde spijkerbroeken, maar hun gezichten zijn prettig en open. „Ze komen uit verschillende landen", vertelt de rector, „evenals op de Franse- en Duitse Middelbare School, die resp. 34 en 45 leerlingen heeft". En dan in het Engels tegen een jongen op de achterste bank: „Wat is jouw nationaliteit?" Het antwoord komt onmiddellijk. „Ameri can, sir!" „Weet je het zeker?" plaagt de directeur. „Quite sure, sir", zegt de jongen trots en beslist. De Internationale School is een stichting waar ouders die door hun werkzaamheden tijdelijk of permanent hun domicilie in Nederland hebben moeten kiezen, hun kinderen vanaf de kleuterleeftijd onderwijs kunnen laten geven. De school heeft drie afdelin gen: een Engelse, een Franse en een Duitse waar resp. in deze drie talen wordt les gegeven. De Duitse afdeling resideert wegens gebrek aan plaats ruimte elders. De schooi biedt het aspect van de Verenigde Naties met dit verschil dat de onderwerpen die er behandeld wor den niet de landsbelangen, maar de schoolbelangen dienen, want „voor kinderen bestaat er geen kleur, ras of politiek", zoals dr. v. d. Valk zegt. „We zorgen er ook voor dat deze dingen geen probleem worden. Onze school brengt de kinderen bijeen, wat zeker niet zal nalaten een stempel op hun later leven in de maatschappij te drukken. In de middagpauze zetten we veelal een Frans sprekend kind naast een Engels sprekend kind en omgekeerdeen Pool naast een Zwit ser, een Joegoslaaf naast een Egyp tenaar". De leerlingen van de school zyn in hoofdzaak diplomatenkinderen, het kroost van employé's by grote maat schappijen of kinderen, wier vader een academische functie heeft, zoals Peter, de zoon van een Engels hoog leraar aan de Universiteit te Leiden. Van de middelbare school is het een grote sprong naar de le klas van de lagere school eveneens van de Engel se afdeling, waar mrs. Slager les geeft, een Zuid-Afrikaanse, die in 1953 door haar land werd uitgezonden om scholen in Engeland, Schotland, Holland en België te bezoeken en het internationale onderwijs te bestude ren. „De scholen in Nederland steken ver uit boven die in het buitenland", zegt ze. „De Hollandse kinderen zijn in de eerste bias even ver als de Zuid- Afrikaanse in de derde. (De Zuidafri- kaanse jeugd rekent in het eerste schooljaar maar tot 10). „Hoe is het geestelyke peil van de leerlingen in uw klas?" „Very good", zegt mrs. Slager enthousi ast. „De kinderen hebben door hun reizen veel algemene kennis opge daan en ze tonen overal belangstel ling voor. Met rekenen, taal en schryven zyn ze door het telkens verwisselen van school vaak achter by hun leeftydgenoten, maar ze ont wikkelen zich aanmerkeiyk veelzy- diger en hebben een soepeler aan passingsvermogen." Er zijn op deze school heel wat na tionaliteiten verenigd: Liberia, Iran, Thailand, Haiti, België, Polen,Je suis Frangais; ik ben in Indonesië ge boren; ik heb door heel Europa ge reisd, Wenen, BoedapestIn Texas is het net als hier; Holland is fijn, la mer Het kenmerk van de Internationale School is een komen en gaan van leer lingen het gehele jaar door. Haar taak in het leven der kinderen is maar tij delijk. De een blijft enkele maanden, de ander een half jaar, sommigen een jaar. Dan roept het werk hun ouders elders en ze nemen afscheid om naar een ander land te gaan. Ze worden steeds geconfronteerd met een nieuw milieu. Ze reizen en trekken. Ze hebben veel vóór op anderen, maarze missen ook iets. Een rustpunt in het leven. Amerika, Australië, Praag, Venetië, Canada Straks zwermen ze uit, over de we reld, naar hun eigen volk of als gast bij een andere natie. En misschien denken ze veel later nog eens terug aan de Internationale School, waar Michaël zit naast Helga, Li Tan naast Miriam. En blanke Peter van de Shell naast gekleurde Peter uit Zuid-Afri- ka. Vast voedsel voor babies. In een ziekenhuis te Londen wordt momenteel een proef genomen met het toedienen van vast voedsel aan zeer jonge kinderen. Vijf dagen na de geboorte krygen de baby's graan brood of pap voor ontbijt, zeer fyn gesneden vlees of vis en twee soorten groenten voor lunch en 's avonds gestoofde vruchten en cus tard. Mochten de kinderen dan nog honger hebben, dan kunnen zij borst voeding krijgen. De dokter onder wiens leiding de ze proef wordt genomen, Bruno Gans, heeft in het verleden reeds goede re sultaten bereikt met het toedienen van vast voedsel aan zwakke kinde ren. Dr. Bruno Gans wil de mogelijk heid dat kinderen, die aldus worden gevoed, sneller tanden krijgen en eerder lopen, niet uitsluiten. Hij is et- echter vrijwel zeker van dat de kin deren „gezonder en gelukkiger" zijn, en meer immuun voor bepaalde ziek ten. De verpleegsters zijn enthousiast over het experiment. „De kinderen zijn veel rustiger", zo vertelden ze. Opleiding tot serveerster In overleg met de inspectie van het Nijverheidsonderwijs en de stichting Vakonderwijs Horecabedrijven is be sloten aan vier huishoudscholen te beginnen met een opleiding voor ser veerster en een facultatieve aanvul lende opleiding voor kamermeisje. Deze opleiding zal 15 weken duren en per week gedurende twee dagen worden gegeven. Het vaktechnisch onderwijs omvat o.m. serveren, dekken, enige kennis van de bereidingswijze en ae bewer king van gerechten, keuze van me nu's en wynen en omgang met de gast. De nieuwe opleiding, die in de week van 10 tot 16 november begint, zal worden gegeven aan de Leiase Vak school (Rapenburg), de Nijverheids school voor Meisjes te Lochem, de R.-K. Nijverheidsschool in het Kloos ter Catherinenberg te Oisterwijk en de R.-K. Huishoudschool aan de Meersenerweg te Maastricht.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 13