Yelser tunnels: een groots werk
BRUID
u
metz co
ZWAARDEIV5AKER «lam
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1957
FGUIIjLKTOAI
door Margate! Malcolm
10
Ze vouwde met een teder
het briefje op. Wat was die beste Vin
toch een vrolijke, prettige man! En
onmiddellijk daarop volgde, heel na
tuurlijk, de gedachte: Welk een ver
schil met zijn broer!
Neen, halfbroer, dit moest ze wel
in aanmerking nemen. Dat verklaar
de waarschijnlijk ook veel en zeker
de reeds door haar geconstateerde
animositeit tussen Gregory en zijn
stiefmoeder. Ja, vermoedelijk keur
de hij 't niet goed, dat zijn vader
hertrouwd was en had hij 't daarom
zo op Vin voorzien. Celia vroeg zich
af, hoe 't met het jongere zusje zou
zijn gesteld, maar dat was misschien
een ander geval. Vin had haar mee
gedeeld, dat Penny een beetje kreu
pel liep tengevolge van reumatische
koortsen. Dit had Celia's belangstel
ling gewekt en ze had zich moeten
bedwingen om geen vragen over het
kind te stellen. Ze had het echter
nagelaten, deels omdat ze wist, dat
ze zich zo gemakkelijk liet gaan.
deels ook omdat ze na enkele dag~n
met Penny onder één dak te hebben
vertoefd vrij wat meer zou weten
dan Vin haar kon mededelen. Wel
had Celia gehoord, dat Penny dol
was op paardrijden en ondanks haar
lichaamsgebrek, urenlang in het za
del kon doorbrengen.
„Penny is een dapper kind", had
Vin opgemerkt, „ofschoon ze met
mij niet veel op heeft! Greg is haar
held. Eigenlijk voelt hij zich over
haar niet op zijn gemak, want ze
heeft op een tocht met hem door
't moerasland de kou gevat, waar
uit al die narigheid is' voortgeko
men. Hij had niet bemerkt, dat ze
van 't paard was gevallen en drijf
nat was. En die kleine aap had er
op 31c
niets van gezegd, omdat ze wist, dat
ze dan naar huis zou worden ge
stuurd".
„Maar er zijn toch wel methoden
om haar te genezen", opperde Celia,
die zich maar niet voetstoots bij de
situatie kon neerleggen.
Vin haalde de schouders op.
„Die zijn toegepast, tot bleek,
dat ze niets uitwerkten en het kind
maar hinderden. Nu lijkt ze heel
vrolijk, ondanks het feit, dat ze in
valide is.
Dat was dus het huishouden op
Mallards, dacht Celia, terwijl ze
door 't venster in de trein naar het
nogal vlakke, weinig belangwek
kende landschap keek. 't Scheen
een nogal moeilijk geval daarginds,
niet bijster geschikt om tot norma
le verhoudingen te worden terugge
bracht en ze had geen enkele aan
wijzing, dat haar komst de situatie
ook maar enigszins zou verbeteren.
Ondanks haar verloving met Vin
leek haar positie allesbehalve duide
lijk. Zou ze er als gast dan wel als
„personeel" worden beschouwd?
Greg verwachtte, dat zij werken
zou en hiertoe was ze ook volkomen
bereid, daar de proef anders niets
zou uithalen. Er was echter verschil
met wat de stand van zaken zou
zijn indien.... indien ze Vin's vrouw
werd. Dan zou Vin, als haar echt
genoot, natuurlijk voor haar zorgen
maar voorlopig zou ze vermoedelijk
erg kort bij kas zijn, dat wil zeg
gen voor zover 't met werken ver
diende geld betrof. O, ja, ze had
haar spaargeld en ook 't geen haar
vader had nagelaten, doch ze was
niet van zins, een en ander aan te
spreken als dit niet strikt nodig
bleek. Zou Greg deze kant van de
zaak wel onder de ogen hebben ge
zien?
„Hm! Een goedkope werkkracht",
dacht ze cynisch. „Juist iets voor
hem!"
Ze moest uitstappen te Colchester
waar Vin haar met de auto zou af
halen.
„Maar kijk vooral niet uit naar
een Rolls-Royce, schat", had hij ge
schreven. „Die weelde kunnen we
ons hier niet veroorloven, 't Is maar
een heel goedkoop autootje, waarin
af en toe een stuk of wat kippen
en als 't zo uitkomt ook, achterin,
een varken wordt geladen. Gelukkig
hebben we niet veel varkens!"
Och, wat deed het er toe, hoe oud
of modern de auto was, wanneer
Vin er haar mee kwam afhalen?
Toen de trein vaart minderde, keek
ze haastig het perron langs en wel
dra zonk 't hart haar in de schoe
nen. Immers, er viel geen spoor van
hem te bekennen. Natuurlijk kon hij
door een of andere oorzaak vertra
ging hebben gekregen, maar deze
overweging van haar gezond ver
stand mocht niet baten. Op dit
ogenblik verlangde ze hevig naar
Vin's geruststellende tegenwoordig
heid en.... nu moest ze het zonder
deze doen.
Intussen ontbrak de tijd om aan
dit gevoel van teleurstelling toe te
geven. Ze moest het zelf met haar
bagage klaarspelen en de grote hut
koffer in de goederenwagen was niet
gemakkelijk handelbaar. Toch stond
hij weldra op het perron, zodat er
blijkbaar niets anders opzat dan
haar ziel in lijdzaamheid te bezitten.
Er zou immers wel iets komen op
dagen. Wat dan ook gebeurde in de
vorm van een kruier, die na het
vertrek van de trein grinnikend op
haar toekwam.
„Is U juffrouw Kelsall"? vroeg
hij, zichtbaar verlegen aan zijn pet
tikkend. „Want als dat zo is, ziet U,
heb ik een boodschap van meneer
Ravenscar...."
„En? zei Celia bemoedigend, toen
de man verlegen bleef steken.
'„Het spijt meneer Ravenscar heel
erg", ging de kruier min of meer
zangerig, alsof hij een lesje opzei,
voort, „maar hij komt pas over
een kwartier. U moest maar zolang
wachten".
Er viel niets aan te verhelpen,
Advertentie)
qnze nieuwe
herfst- en winterstoffen
leid se straat
hoogstraat
■saste rdam
den haag
zodat Celia haar bagage naar een
plek waar ze beter naar Vin kon
uitkijken liet brengen en op de hut
koffer ging zitten!
Een blik op 't horloge leerde haar,
dat ze nu nog tien minuten moest
wachten, als Vin's schatting ten
minste juist was geweest.
De plek waar ze zat had niet veel
aantrekkelijks, maar dat is zelden
met stations het geval. Meer dan
eens keek ze een beetje droefgeestig
langs de weg, die heuvelopwaarts
ging en blijkbaar naar het centrum
van de stad leidde.
Het zag er daar méér belovend
uit en ze wenste bijna, dat Vin een
half uur in plaats van een kwartier
vertraging zou hebben gehad. In
niet duurder... wél.boteri
dat geval zou ze een klein verken
ningstochtje hebben ondernomen en
ze wist, dat Colchester de moeite
wel loonde. Het bezat een kasteel
en een museum, benevens een paar
oude poorten, terwijl 't zeker ook
niet aan de nodige antiekwinkels
zou ontbreken.
Een nieuwe blik op haar horloge
toonde aan, dat Vin nu, als er geen
nieuwe hindemissen waren verre
zen, binnen een paar minuten zijn
opwachting moest makenen nau
welijks had ze dit bedacht, of er
verscheen een auto, die het sta
tionsplein opreed Het vehikel kwam
zo geheel met Vin's beschrijving
overeen, dat ze opsprong en begon
te wuiventot ze eensklaps zag,
dat niet Vin. maar Gregory achter
't stuurwiel zat.
Ze liet haar arm zakken en wacht
te hem een tikje angstig af. „Is er
soms iets met Vin?" vroeg ze be
zorgd.
„Met Vin? O, omdat hij je niet is
komen afhalen Neen. er is niets
aan de hand. behalve dat hij het
druk heeft, terwijl ik toch voor za
ken naar de stad moest".
„Dat heb je opzettelijk gedaan,
nietwaar?" vroeg ze boos. ,En je
weet opperbest wat ik bedoel"! voeg
de ze er bij, toen hij zijn zware
wenkbrauwen vragend optrok.
(Wordt vervolgd*
Zoals wij vorige week reeds uitvoerig meldden, zal koningin Juliana
vandaag de Velser auto- en spoorwegtunnels onder het Noordzee
kanaal officieel openen.
Deze foto's geven een beeld van dit nieuwe grootse werk der Neder
landse weg- en waterbouwers..
Met de Rouline-camera werd de indrukwekkende bovenste opname
gemaakt van de situatie bij de tunnel, op de voorgrond een grote
stapel stalen delen, waaruit de damwanden voor de enorme bouwput
waren samengesteld. Links het Noordzeekanaal,, waarin men in het
midden ongeveer de „Peperkust" van de HollandWest-Afrikalijn op
IlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllUIIIIIIIIUIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllIllilllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllillillllillllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
weg naar zee ziet. Het schip voer op het moment van de opname boven
de tunnel. Naast het schip de ventilatietorens aan de zuidzijde. Bij het
witte gebouw geheel rechts is de zuidelijke monding van de tunnel. De
foto werd gemaakt uit de richting van de nu tot verdwijnen gedoemde
pontverbinding.
Rechtsonder: een opname uit het midden van de auto tunnel, die
een goede indruk geeft van lengte, ruimte en het heldere licht. Staande
tussen de beide oevers van het Noordzeekanaal op een diepte van vijf
entwintig meter, kan men van hier de ingang of uitgang van de tunnel
buis ontwaren. Achter de kleine deurtjes in de wanden bevinden zich
snelblusapparaten, die men door een druk op een knop te voorschijn
kan toveren. Achter de grote deuren, links en rechts, zijn brandslangen
en telefoons aanwezig.
De kraanwagen op de foto linksonder kan 42 ton de tunnel uitslepen,
zodat de zwaarste auto's die in de tunnel pech krijgen, met spoed ver
wijderd kunnen worden. Snijbranders enz. behoren ook tot de uitrus
ting en de wagen kan aan alle zijden worden bediend. De kraanwagen,
die gebouwd werd op een Leyland-chassis door Geesink in Weesp, kan
voor en achter heffen, vóór 3,5 ton en achter 13 ton.