Yelser tunnels: een groots werk BRUID u metz co ZWAARDEIV5AKER «lam PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1957 FGUIIjLKTOAI door Margate! Malcolm 10 Ze vouwde met een teder het briefje op. Wat was die beste Vin toch een vrolijke, prettige man! En onmiddellijk daarop volgde, heel na tuurlijk, de gedachte: Welk een ver schil met zijn broer! Neen, halfbroer, dit moest ze wel in aanmerking nemen. Dat verklaar de waarschijnlijk ook veel en zeker de reeds door haar geconstateerde animositeit tussen Gregory en zijn stiefmoeder. Ja, vermoedelijk keur de hij 't niet goed, dat zijn vader hertrouwd was en had hij 't daarom zo op Vin voorzien. Celia vroeg zich af, hoe 't met het jongere zusje zou zijn gesteld, maar dat was misschien een ander geval. Vin had haar mee gedeeld, dat Penny een beetje kreu pel liep tengevolge van reumatische koortsen. Dit had Celia's belangstel ling gewekt en ze had zich moeten bedwingen om geen vragen over het kind te stellen. Ze had het echter nagelaten, deels omdat ze wist, dat ze zich zo gemakkelijk liet gaan. deels ook omdat ze na enkele dag~n met Penny onder één dak te hebben vertoefd vrij wat meer zou weten dan Vin haar kon mededelen. Wel had Celia gehoord, dat Penny dol was op paardrijden en ondanks haar lichaamsgebrek, urenlang in het za del kon doorbrengen. „Penny is een dapper kind", had Vin opgemerkt, „ofschoon ze met mij niet veel op heeft! Greg is haar held. Eigenlijk voelt hij zich over haar niet op zijn gemak, want ze heeft op een tocht met hem door 't moerasland de kou gevat, waar uit al die narigheid is' voortgeko men. Hij had niet bemerkt, dat ze van 't paard was gevallen en drijf nat was. En die kleine aap had er op 31c niets van gezegd, omdat ze wist, dat ze dan naar huis zou worden ge stuurd". „Maar er zijn toch wel methoden om haar te genezen", opperde Celia, die zich maar niet voetstoots bij de situatie kon neerleggen. Vin haalde de schouders op. „Die zijn toegepast, tot bleek, dat ze niets uitwerkten en het kind maar hinderden. Nu lijkt ze heel vrolijk, ondanks het feit, dat ze in valide is. Dat was dus het huishouden op Mallards, dacht Celia, terwijl ze door 't venster in de trein naar het nogal vlakke, weinig belangwek kende landschap keek. 't Scheen een nogal moeilijk geval daarginds, niet bijster geschikt om tot norma le verhoudingen te worden terugge bracht en ze had geen enkele aan wijzing, dat haar komst de situatie ook maar enigszins zou verbeteren. Ondanks haar verloving met Vin leek haar positie allesbehalve duide lijk. Zou ze er als gast dan wel als „personeel" worden beschouwd? Greg verwachtte, dat zij werken zou en hiertoe was ze ook volkomen bereid, daar de proef anders niets zou uithalen. Er was echter verschil met wat de stand van zaken zou zijn indien.... indien ze Vin's vrouw werd. Dan zou Vin, als haar echt genoot, natuurlijk voor haar zorgen maar voorlopig zou ze vermoedelijk erg kort bij kas zijn, dat wil zeg gen voor zover 't met werken ver diende geld betrof. O, ja, ze had haar spaargeld en ook 't geen haar vader had nagelaten, doch ze was niet van zins, een en ander aan te spreken als dit niet strikt nodig bleek. Zou Greg deze kant van de zaak wel onder de ogen hebben ge zien? „Hm! Een goedkope werkkracht", dacht ze cynisch. „Juist iets voor hem!" Ze moest uitstappen te Colchester waar Vin haar met de auto zou af halen. „Maar kijk vooral niet uit naar een Rolls-Royce, schat", had hij ge schreven. „Die weelde kunnen we ons hier niet veroorloven, 't Is maar een heel goedkoop autootje, waarin af en toe een stuk of wat kippen en als 't zo uitkomt ook, achterin, een varken wordt geladen. Gelukkig hebben we niet veel varkens!" Och, wat deed het er toe, hoe oud of modern de auto was, wanneer Vin er haar mee kwam afhalen? Toen de trein vaart minderde, keek ze haastig het perron langs en wel dra zonk 't hart haar in de schoe nen. Immers, er viel geen spoor van hem te bekennen. Natuurlijk kon hij door een of andere oorzaak vertra ging hebben gekregen, maar deze overweging van haar gezond ver stand mocht niet baten. Op dit ogenblik verlangde ze hevig naar Vin's geruststellende tegenwoordig heid en.... nu moest ze het zonder deze doen. Intussen ontbrak de tijd om aan dit gevoel van teleurstelling toe te geven. Ze moest het zelf met haar bagage klaarspelen en de grote hut koffer in de goederenwagen was niet gemakkelijk handelbaar. Toch stond hij weldra op het perron, zodat er blijkbaar niets anders opzat dan haar ziel in lijdzaamheid te bezitten. Er zou immers wel iets komen op dagen. Wat dan ook gebeurde in de vorm van een kruier, die na het vertrek van de trein grinnikend op haar toekwam. „Is U juffrouw Kelsall"? vroeg hij, zichtbaar verlegen aan zijn pet tikkend. „Want als dat zo is, ziet U, heb ik een boodschap van meneer Ravenscar...." „En? zei Celia bemoedigend, toen de man verlegen bleef steken. '„Het spijt meneer Ravenscar heel erg", ging de kruier min of meer zangerig, alsof hij een lesje opzei, voort, „maar hij komt pas over een kwartier. U moest maar zolang wachten". Er viel niets aan te verhelpen, Advertentie) qnze nieuwe herfst- en winterstoffen leid se straat hoogstraat ■saste rdam den haag zodat Celia haar bagage naar een plek waar ze beter naar Vin kon uitkijken liet brengen en op de hut koffer ging zitten! Een blik op 't horloge leerde haar, dat ze nu nog tien minuten moest wachten, als Vin's schatting ten minste juist was geweest. De plek waar ze zat had niet veel aantrekkelijks, maar dat is zelden met stations het geval. Meer dan eens keek ze een beetje droefgeestig langs de weg, die heuvelopwaarts ging en blijkbaar naar het centrum van de stad leidde. Het zag er daar méér belovend uit en ze wenste bijna, dat Vin een half uur in plaats van een kwartier vertraging zou hebben gehad. In niet duurder... wél.boteri dat geval zou ze een klein verken ningstochtje hebben ondernomen en ze wist, dat Colchester de moeite wel loonde. Het bezat een kasteel en een museum, benevens een paar oude poorten, terwijl 't zeker ook niet aan de nodige antiekwinkels zou ontbreken. Een nieuwe blik op haar horloge toonde aan, dat Vin nu, als er geen nieuwe hindemissen waren verre zen, binnen een paar minuten zijn opwachting moest makenen nau welijks had ze dit bedacht, of er verscheen een auto, die het sta tionsplein opreed Het vehikel kwam zo geheel met Vin's beschrijving overeen, dat ze opsprong en begon te wuiventot ze eensklaps zag, dat niet Vin. maar Gregory achter 't stuurwiel zat. Ze liet haar arm zakken en wacht te hem een tikje angstig af. „Is er soms iets met Vin?" vroeg ze be zorgd. „Met Vin? O, omdat hij je niet is komen afhalen Neen. er is niets aan de hand. behalve dat hij het druk heeft, terwijl ik toch voor za ken naar de stad moest". „Dat heb je opzettelijk gedaan, nietwaar?" vroeg ze boos. ,En je weet opperbest wat ik bedoel"! voeg de ze er bij, toen hij zijn zware wenkbrauwen vragend optrok. (Wordt vervolgd* Zoals wij vorige week reeds uitvoerig meldden, zal koningin Juliana vandaag de Velser auto- en spoorwegtunnels onder het Noordzee kanaal officieel openen. Deze foto's geven een beeld van dit nieuwe grootse werk der Neder landse weg- en waterbouwers.. Met de Rouline-camera werd de indrukwekkende bovenste opname gemaakt van de situatie bij de tunnel, op de voorgrond een grote stapel stalen delen, waaruit de damwanden voor de enorme bouwput waren samengesteld. Links het Noordzeekanaal,, waarin men in het midden ongeveer de „Peperkust" van de HollandWest-Afrikalijn op IlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllUIIIIIIIIUIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllIllilllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllillillllillllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII weg naar zee ziet. Het schip voer op het moment van de opname boven de tunnel. Naast het schip de ventilatietorens aan de zuidzijde. Bij het witte gebouw geheel rechts is de zuidelijke monding van de tunnel. De foto werd gemaakt uit de richting van de nu tot verdwijnen gedoemde pontverbinding. Rechtsonder: een opname uit het midden van de auto tunnel, die een goede indruk geeft van lengte, ruimte en het heldere licht. Staande tussen de beide oevers van het Noordzeekanaal op een diepte van vijf entwintig meter, kan men van hier de ingang of uitgang van de tunnel buis ontwaren. Achter de kleine deurtjes in de wanden bevinden zich snelblusapparaten, die men door een druk op een knop te voorschijn kan toveren. Achter de grote deuren, links en rechts, zijn brandslangen en telefoons aanwezig. De kraanwagen op de foto linksonder kan 42 ton de tunnel uitslepen, zodat de zwaarste auto's die in de tunnel pech krijgen, met spoed ver wijderd kunnen worden. Snijbranders enz. behoren ook tot de uitrus ting en de wagen kan aan alle zijden worden bediend. De kraanwagen, die gebouwd werd op een Leyland-chassis door Geesink in Weesp, kan voor en achter heffen, vóór 3,5 ton en achter 13 ton.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 7