Albert van Hoogenbemt schreef
werk in de „romantraditie"
Tweede jaargang openbaar kunstbezit
H
Dr. P. H. Ritter Jr. maakte
boekbespreking populair
Israëlische
komt naar
dansgroep
Nederland
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1957
PROVIN.CI ALE ZEEUWSE COURANT
„DE VLUCHT IN HET IJLE'
Negentiende eeuwse opvatting
in onze eigen tijd bewaard
De vlucht in het ijle", de nieuwe roman van de thans 57-jarige
Vlaamse schrijver Albert van Hoogenbemt, is een zeer traditio
neel werk. Traditioneel in de goede betekenis van het woord: Van Hoo
genbemt heeft de opvatting van de grote negentiende-eeuwse roman
bewaard in onze eigen tijd. Een van de grootste verschillen tussen de
oude en de nieuwe roman komt voort uit de verandering van instelling
die er algemeen heeft plaatsgehad van de auteur tot zijn onderwerp.
Toegegeven, dat elke schrijver uiteindelijk tenslotte alleen over zich
zelf schrijft en zichzelf uitbeeldt, is het toch opvallend dat de gemid
delde hedendaagse auteur dit onverbloemder en directer doet dan b.v.
de gemiddelde 19de-eeuwse romancier. De belgende uitspraak van
Flaubert: Madame Bovary, dat ben ik zelf, moge, verre van een para
dox, ernst geweest zijn, toch is heden de hoofdpersoon uit menige
roman onverhulder gelijk aan diens schepper dan vroeger; zijn diens
conflicten en overwegingen dus met minder afstand behandeld.
De roman in de eerste persoon en
kelvoud is gaan overwegen, wat in
dezelfde richting wijst, ook al staat
die „ik" in enkele romans wel eens
verder van de schrijver af dan Mada
me Bovary van Flaubert. Generali
seren is nu eenmaal zowel verhelde
ren als verdoezelen. Deze grotere con
centratie van de schrijver op zichzelf
heeft vaak naast winst (een grotere
diepte en psychologische differen
tiëring bij de hoofdpersoon) verlies
een zekere verschraling- van het ge
heel) met zich meegebracht. Vroeger
was een roman een min of meer uit
voerige doorsnee van een bepaalde
groep uit de samenleving: men schets
te een milieu met zijn personen, ge
woontes, gesprekken.. Weliswaar viel
het licht voornamelijk op enkele figu
ren die dan liefst in een zo dramatisch
mogelijke liefdesverhouding worden
verwikkeld, maar toch kreeg men als
lezer de indruk, binnengeleid en inge
wijd te worden in een bepaalde kring
of wereld. Thans maakt men meestal
kennis met één bepaald persoon,
krijgt men te zien hoe een enkeling
reageert op het complex dat samen
leving heet, hoe hij zich schikt of te
keer gaat. Resumerend: vroeger zocht
men het meer in de breedte, thans in
de diepte.
et opvallende nu van een roman
als „De vlucht in het ijle" is,
dat dit werk, hoewel in het he
den spelend, toch alle trekken ver
toont van een „ouderwetse" roman.
Brede, gedegen tekening, in het ver
haal een groot conflict met drama
tische ontknoping waardoor een zui
vere liefde onrechtvaardig vernield
wordt, dat alles is er, en toch is dit
geen „draak" geworden. Albert van
Hoogenbemt is een van de weinige he
dendaagse auteurs die nog zoiets, op
peil wel te verstaan, kunnen. Die b.v.
Letterkundige kroniek
door HANS WARREN
door zijn personages een gesprek over
de problemen des tijds kan laten voe
ren dat men geïnteresseerd volgt.
Zijn roman speelt hoofdzakelijk
in Antwerpen en aan de Belgische
kust, in een gegoed burgerlijk mi
lieu. De hoofdpersoon, Rudolf Ver
beuren, kon qua leeftijd gemakke
lijk Van Hoogenbemts zoon zijn.
De schrijver ziet deze jongere
§eneratie met zijn problemen dus
oor de ogen van een oudere, maar
hij is die problemen niet uit de weg
gegaan, en tracht op indringende
wijze op te sporen waar de wrijf
punten en moeilijkheden liggen,
vooral waar de oorzaken van het
losgeslagen-zijn van de heden
daagse jeugd gezocht moeten wor
den.
Kern van het verhaal is dus het ge
zin Verbeuren. De vader, reder, min
of meer een nouveau-riche die zichzelf
wel goede manieren heeft aangemeten
is een wal beperkt en hardvochtig za
kenman. Aan het geld dient bij hem
alles opgeofferd te worden. De moe,
der, iets milder, minder stroef ook, is
te ver meegegaan met haar overheer
sende echtgenoot om nog terug te
kunnen. Zij hebben twee kinderen:
Rudolf en Danièle, beiden tegen de
twintig als het boek aanvangt. Het
meisje is vroeg wereldwijs en intelli
gent; de jongen is wat later van ont
wikkeling doch hij staat wat steviger
in zijn schoenen. Hij is gevoeliger,
een voorbeeldig leerling ook.
Danièle vindt een geheim dagboek
uit haar vaders jonge jaren. Het
geeft tot in de bijzonderste dé
tails verslag van een liefdesverhou
ding met een veel oudere getrouwde
vrouw. Danièle overhandigt het aan
Rudolf met vlijmend en humoristisch
commentaar. Dit boekje trekt als het
ware de laatste sluier weg: nu zien
de volwassen kinderen deze ouders,
zien ze door de facade heen, hun
zwakheden, hun huichelarij. De ouders
zijn - voorgoed - gewogen en te licht
bevonden. Zij waren inderdaad als
ouders erg tekort geschoten, al had
het de kinderen materieel nooit aan
iets ontbroken. („Wat geven de mees-
De Columbia Filmmaatschappij
heeft de bekende filmster Kim No-
vak geschorst, omdat zij geweigerd
heeft met Jimmy Stewart voor de
Paramount (aan wie Columbia haar
uitleende) te verschijnen, tenzij haar
contract gewijzigd wordt.
Columbia noemde miss Novak s
weigering „een flagrante schending
van haar contractuele verplichtin
gen."
Haar contract met ilumbia, in
juni 1955 gesloten, heeft no» een le
vensduur van vijf jaar. aldus Colum
bia. Kim Novak zou optreden in de
pioflÜlctie van Alfjgfl Hitchcock
jFrom amongSE the
te ouders thans nog aan hun kinde
ren? Het goedkoopste dat ze kunnen
geven, een hoop zakgeld" (pag. 142).
Ze gaan nu hun eigen weg. Danièle
wordt een van die moderne meisjes
van goede huize die de lichtzinnige
kant van het leven: uitgaan, drinken,
genot, kiezen. Het laat haar onbevre
digd. „Vandaag moet men jong zijnde
dom zijn om zich gelukkig te kunnen
voelen" zegt zij ergens. Als zij einde
lijk denkt van iemand te houden is het
te laat, verwacht ze een kind van een
ander, is haar leven lelijk gekneusd.
Rudolf wordt student. De enige
ware vriend die hij vindt is een over
tuigd communist. Rudolf, hoe, welwil
lend ook, kan hem niet volgen de
gesprekken over het communisme
zijn zeer interessant en de vriend
stelt tenslotte zijn overtuiging boven
de vriendschap. Dan raakt Rudolf
tijdens zijn vakanties aan de kust be
vriend met enkele ouderen (d.w.z.
dertig jarigen)een advocaat, een chi
rurg. Ook dit zijn typisch-oneven-
wientige mensen, intelligent, met
flonkerende conversatie, maar losge
slagen, zelfs onbetrouwbaar of misda
dig. Een van hen zal Rudolf later ten
val brengen.
Ook leert hij tijdens zijn vakanties
een meisje kennen, Annelies,
de kleindochter van een landjon
ker wiens geslacht al eeuwenlang op
het buitengoed woont. Annelies is een
boeiend meisje dat jong beide ouders
verloor. Hoewel zeer onconventioneel
is zij het volkomen tegendeel van een
modern stadsmeisje. De natuur, de
eigen landerijen, betekenen alles voor
haar. Haar moeder was in het buiten
land van heimwee gestorven, en ook
Annelies kan nergens aarden dan op
het landgoed. Als zij met Rdolf (met
wien zij zich verlooft) een croisière
op de Middellandse Zee maakt, krijgt
zij een geheimzinnige ziekte die, naar
later blijkt, door heimwee veroor
zaakt is. Rudolf zal zijn studie beëin
digen, daarna zullen ze op het land
goed gaan wonen.
Doch dan komt een zeer onverkwik
kelijke zaak aan het licht waarin de
goede naam van de familie Ver
beuren ten zeerste gecompromiteerd
zal worden. Een van Rudolfs vrien
den, de chirurg, is medeschuldig. Ru-
dolf zelf gaat weliswaar vrijuit, maar
Danièle niet. De vader zal niet zijn
geld de hele zaak in de doofpot laten
stoppen, doch eist als tegenprestatie
en met onmiskenbare wraakgedach-
ten dat Rudolf naar Kongo verdwijnt.
Rudolf, volkomen onschuldig, verzet
zich eerst wanhopig, beseffend dat hij
dan ook Annelies zal moeten opgeven,
maar tenslotte, ziend hoe zelfs zijn
zuster Danièle op zijn heengaan hoopt
en walgend van de smeerlapperij om
hem heen, zegt hij toe te verdwijnen.
De correspondentie met Annelies
loopt dood. Zijn eerste verlof zal hij
zelfs niet in Europa doorbrengen. Dit
slot, deze vlucht in het ijle, is zeker
niet het sterkste gedeelte van deze
overigens boeiende en doorwerkte,
zeer lezenswaardige roman.
Uitgave:
A. A. M. Stola, r T
's-Gravenhage.
Eerste .Lees en Luister"
voor Eduard v Beinum
Onder de naam „Lees en Duister"
wordt (door Philips phonogra-
fische industrie en de uitgeverij
Nelissen te Bilthoven gezamenlijk)
een serie uitgaven in de handel ge
bracht, waarvan elk deel bestaat uit
een boek en een langspeelplaat. In
het boekje wordt op populaire en te
vens wetenschappelijke wijze verteld
over alles wat men b.v. van het con
cert of de opera zou willen weten en
elke plaat geeft een programma met
voorbeelden steeds complete delen
uit meesterwerken die door be
kende solisten, dirigenten en orkes
ten worden vertolkt.
In „De Poort van Cleve" te Am
sterdam heeft de auteur van het eer
ste boekje. Lex van Delden, aan dr.
Eduard van Beinum de pas gereed
gekomen eerste set van de uit zes de
len bestaande serie aangeboden.
Voor deze reeks, die de leek op mu
ziekgebied en hierbij' is vooral aan
de jeugd gedacht dichter tot deze
vorm van kunst wil brengen zijn zes
onderwerpen gekozen De zes aange
zochte schrijvers, onder wie Henk
Stam uit Middelburg, hebben ieder
een eigen boekje geschreven. De pu-
blikaties behandelen, behalve het
concert, de symfonie, de opera, het
ballet, pianomuziek en programma
muziek.
Maxim Hamel jeune
premier in kleurenfilm
Maxim Hamel, de 29-jarige Am
sterdamse acteur, zal de mannelijke
hoofdrol vervullen in de nieuwe rol
prent „Jenny" van de Standaard
Films N.V. Naar bekend zijn de op
namen voor deze eerste Nederland
se kleurenfilm in de studio's te Dui-
vendrecht al begonnen en zocht men
naar een „jeune premier", die naast
Ellen van Hemert een hoofdrol zou
spelen. Daarvoor is thans Maxim
Hamel gekozen, die ook in de Duit
se versie van de film deze rol zal
vertolken.
De ambassadeur van België, ba
ron F. X. van den Straten Waillet,
zal op donderdag 3 oktober in het
Beneluxhuis te 's-Gravenhage een
tentoonstelling openen van werken
van de Belgische schildersgroep „De
jongere figuratieven" welke onder
auspiciën van de Belgische ambas
sade wordt gehouden en tot en met
19 oktober zal geopend zijn.
Morgen voor het laatst
voor de microfoon
Morgen zal dr. P. H. Ritter Jr.
16 augustus 75 jaar geworden
voor de laatste maal na on
geveer 30 jaar radiowerk het AVRO-
boekenhalfuur verzorgen. Voor de
eerste keer zal hij dan over zqn eigen
werk iets vertellen: het wezen van
de goede boekenkritiek.
Dit besluit'van zijn loopbaan als
radio-causeur betekent niet, dat dr.
Ritter op zijn lauweren gaat rusten.
Hij blijft de hoofdredactie voeren van
het bureau Persbelangen en Persas
sociatie en zijn artikelen schrijven
voor diverse tijdschriften. Voorts zal
hij eindelijk de tijd vinden om de twee
boeken, die hg onderhanden heeft
„Een kwart eeuw microfoon" en „De
Douairière" af te maken en nog
wat verder te studeren in de wijsbe
geerte. Voor zijn dood hoopt hij in
deze wetenschap nóg een doctoraat te
kunnen verwerven.
Zijn pionierswerk voor de radio
heeft echter de boekbespreking popu
lair en hemzelf tot een nationale fi
guur gemaakt. De heer P. J. van Gel
der, directeur van Persbelangen en
Persassociatie, heeft het de afgelo
pen maanden ervaren bg de voorbe
reiding van dr. Ritters grootscheepse
"huldiging vandaag in het Avro-4
gebouw aan de 's-Gravelandseweg té
Hilversum. Er is een bedrag bijeen
gebracht om dr. Ritter en zijn vrouw
in de gelegenheid te stellen een grote
reis te maken. Dr. Drees, onze minis
ter-president en ex-kamergenoot van
dr. Ritter in Buchenwalde, zal hem
het „nationaal huldeblijk" overhandi
gen, met daarbij een in leer gebonden
herinneringsalbum van honderden
handtekeningen van wie een bijdrage
leverden.
Ter huldiging van deze auteur-cri
ticus en journalist wordt het Ritter-
fonds opgericht, waaruit jaarlijks bij
toerbeurt een prijs zal kunnen wor
den toegekend aan een debuterende
Nederlandse of Vlaamse schrijver, de
schrijver van de beste kritiek, de
taai-zuiverste journalist en de kun-
digste radiospreker.
Tot de initiatiefnemers behoort
jhr. I. F. den Beer Poortugael, bur
gemeester van Veere. De heer Ritter
heeft nog altijd een warm hart voor
het Zeeuwse iand, waar hij enige ja
ren werkte als chef van de persafde
ling op de provinciale griffie te Mid
delburg.
DR. P. H. RITTER JR.
boeken en microfoon
Eeuwenoude lolkskunst
(Van een
speciale verslaggever
Acht jaar geleden heeft de
zangeres en componiste
Sara Levi-Tanai in Israël de
Yemenitische dansgroep „In-
bal" gevormd om de eeuwenou
de volkskunst van deze joodse
stam uit de zuidwesthoek van
Arabië te kunnen bewaren. Het
succes van deze groep is zo
groot gebleken, dat de leidster
weldra talloze verzoeken kreeg
voor een optreden buiten Israël,
waarheen ongeveer 60.000 Ye-
menieten sinds 1949 emigreer
den. Sara Levi-Tanai heeft
thans aan die vele wensen ge
volg gegeven.
Op 18 september is de groep
voor 'n Europese en Amerikaan
se tournee uit Israël vertrokken.
Acht maanden zal het uit acht en
twintig dansers en musici be
staande gezelschap van huis
blijven. Dank zij de Amster
damse impresario Bob Peters
zal ons land ruimschoots kunnen
kennis maken met deze in vele
opzichten merkwaardige groep.
Op 28 september zal Den Haag
de Europese prémière -van haat-
optreden beleven, maar ook in
Amsterdam (29, 30 sept, en 1 en
15 oktober), Utrecht (2 oktober),
Nijmegen (3 oktober), Leeuwar
den (5 oktober), Enschede (6
oktober), 's Hertogenbosch (8
oktober), Haarlem (9 oktober),
Hilversum (10 oktober), Eindho
ven (12 oktober), Rotterdam (13
oktober) en Scheveningen (16 en
17 oktober) zullen voorstellingen
worden gegeven.
Na 17 oktober worden Engeland
en Ierland bezocht, en vervolgens
Amerika, waar het gezelschap
tot het voorjaar zal blijven. Op
de terugreis zal „Inbal" optre
den in Brussel ter gelegen
heid van de Israëldag op de we
reldtentoonstelling om ten
slotte via Frankrijk, Zwitserland
en Italië naar Israël terug te ke
ren.
Het programma van „Inbal"
bestaat uit drie delen. Op
de eerste plaats staat de
traditionele Yemenitische volks
dans, waarvan de „Yemenitische
bruiloft" het glanspunt is. Het
tweede deel wordt gevormd door
Bijbelse dansen, en het derde
door moderne Israëlische dansen
in de interpretatie der Yemeni
tische joden, die allen nog altijd
een baard en „oorlokken" (pijpe-
krullen bij de oren) dragen.
Van dit alles zijn ongetwij
feld de Bijbelse dansen het
meest indrukwekkend. Ze worden
weergegeven, zoals de Yemeniti
sche joden het zien. De zeer lan
ge periode, waarin hun gemeen
schap afgesloten van de rest van
de Joodse wereld heeft geleefd
in een volledig Arabische, dat
wil dus zeggen vijandige wereld,
verklaart het voor ons exotische
wezen van hun kunst.
Op het toneel begeleiden de
dansers zich, naar oude tra
ditie, zelf met de antieke
Arabische trommel en de hand-
gesneden fluit. Oorspronkelijk
vormden deze instrumenten te
zamen met de zang der dansers,
de enige begeleiding. De artis
tieke leiders van „Inbal", van
mening dat dit een te „schrale"
begeleiding zou zijn voor Euro
pese en Amerikaanse oren, heb
ben de Yemenitische muziek
daarom door Israëlische compo
nisten opnieuw laten arrangeren
voor fluit, hobo, trompet, piano
en moderne trommels. Deze toe
gevoegde instrumenten blijven
echter „in het verborgene" wer
ken. Alleen de Arabische trom
mel en handgesneden fluit zullen
op het toneel worden gebruikt.
De teksten zullen in het He
breeuws gezongen en gesproken
worden. Ten behoeve van het Eu
ropese en Amerikaanse publiek
worden ze echter tevoren toege
licht door een van de voornaam
ste auteurs van het Israëlische
Kamer-Theater: Nathon Kogan,
die speciaal hiervoor de tournee
meemaakt.
Dat we door deze tournee in
aanraking komen met een wel
zeer uitzonderlijk stuk cultuurle
ven, moge thans wel duidelijk
zijn. In de folklore en gebruiken
van de Yemenitische joden zijn
waarschijnlijk kenmerken aan te
wijzen, die rechtstreeks bij het
antieke jodendom aansluiten
Door hun eeuwenlange afzonde
ring in de Arabische wereld be
waarden ze de joodse tradities
volgens tal van geleerde onder
zoekers beter, dan de meeste an
dere joodse groepen, die in de
verstrooiing van land naar land
trokken.
(Van onze redacteur beeldende kunsten),
r dreigt een misverstand te ontstaan
Eten aanzien van de radiocursus Open
baar Kunstbezit, welke op 20 sep
tember weer is gaan draaien. Het misver
stand namelijk, dat er reeds een nieuwe
jaargang van deze cursus is begonnen.
Dat is niet juist. De reeks lezingen is pas
in januari aangevangen en gedurende de
zomermaanden onderbroken. Zij bestaat
uit veertig afleveringen, waarvan dus nu
nog een deel moet worden afgewerkt. In
tussen is het bestuur reeds begonnen met
de voorbereiding van de tweede reeks.
Het programma is goeddeels vastgelegd,
de sprekers worden aangezocht, de druk
orders gaan eerlang de deur uit. Er is nog
één onzeker element: het aantal cursis
ten. Thans zijn het er bijna tachtigdui
zend en het aantal loopt nog steeds op.
Mag men rekenen op honderdduizend voor
het komende jaar? Men hoopt er eigen
lijk op. De propaganda zal er binnenkort
op worden gericht dit cijfer te bereiken.
De Larense beeldhouwer Johan G.
Wertheim, de geestelijke vader van het
plan en nog altijd de spil van de organi
satie, had nooit durven hopen zoveel succes
te zullen krijgen, toen hij jaren geleden
voor het eerst aan zulk een radiocurus
begon te denken. Zelfs zag het er verleden
jaar november nog helemaal niet naar uit,
dat hij de twintigduizend zou halen, waar
op zijn begroting was gebaseerd. Maar
toen de uitgeverij Keeslng In Amsterdam,
die de administratie op zich had genomen,
begin januari eindelijk de laatste envelop
pe met de eerste reprodukties de deur uit
had en men zich met een zucht van ver
lichting het zweet van het voorhoofd veeg
de, bleek het dat men het hoofd had ge-
Onvoorzien succes
Naar honderdduizend
cursisten
boden aan een lawine van 50.000 aanmel
dingen!
Dit succes maakte het mogelijk veel
hogere eisen te stellen aan de kwa
liteit van de reprodukties en deze kwa
liteit stimuleerde opnieuw de belangstel
ling, zodat in de loop van de volgende
maanden het aantal deelnemers aan de
cursus geleidelijk opliep tot 78.000. Over
dat succes spreekt de heer Wertheim het
liefst. Want dat bewijst hem, dat hij ge
lijk heeft gehad: dat er wezenlijk behoef
te bestaat aan een goede, eenvoudige voor
lichting over beeldende kunst en kunstnij
verheid van vroeger en nu. Men wil iets
begrijpen van wat men ziet. „Is kunst
zien een vorm van lezen? Wel, leer ons
dan de tekens verstaan, die we zien!" Dat
is de vraag, die telkens opnieuw klinkt.
Zelfs wanneer het de deelnemers niet mo
gelijk is het gesproken woord te beluiste
ren, dan nog blijkt hun de gedrukte tekst
zeer veel te bieden, samen met de platen.
Dat blijkt uit tientallen brieven, die da
gelijks binnenkomen.
Op verscheidene scholen Is deze cursus
verplichte leerstof geworden. Daar wordt
zo gebruikt bij de esthetische vorming van
de leerlingen. Voor ouden van dagen is zij
een bron van geluk een middel ook, om
een dreigend geestelijk isolement te voor
komen. Dat blijkt uit do ontroerende brief
van een negentigjarige vrouw, die slecht
ter been en ver van alle musea en tentoon
stellingen op haar dorpje toch deel kan
hebben aan de kunst van vroeger en nu!
Tot dusverre heeft de cursus overwe
gend aandacht besteed aan minder
bekende kunstwerken uit de grote
musea in het westen des lands. In tal van
brieven is echter herhaaldelijk gevraagd,
of er niet eens een lezing zou kunnen wor
den gewijd aan een bepaald schilderij uit
een streekmuseum, dat men mooi vond.
Nu is het programma in verhouding tot
het Nederlandse kunstbezit maar zeer be
perkt. In veertig nummers kan niet zo
veel worden behandeld. Dat neemt niet
weg, dat in het komende jaar zo af en toe
eens een schilderij zal worden besproken
uit het bezit van de kleine musea buiten
de randstad Holland. Zo staat onder meer
Maerten van Heemskercks portret van
mevrouw Palinc, uit het museum te Alk
maar, op het programma.
In november start de propaganda voor
de nieuwe jaargang. Honderdduizend
abonné's hoopt men te bereiken hon
derdduizend gegadigden voor de aantrek
kelijkste en goedkoopste vorm van cul
tuurspreiding, die ooit in ons land is uit
gebracht. De organisatoren hopen te be
reiken, dat het bij deze honderdduizend bij
het kijken naar platen niet zal blijven,
maar dat zij met hun gezinsleden de weg
naar de openbare musea zullen weten te
vinden. Want de beeldende kunst wordt
nog altijd het beste in natura genoten
en de Nederlandse musea bevatten koste
lijke collecties. Pas dan voldoet deze cur
sus aan haar bedoelingen, wanneer het
niuseumbezoek in de loop van de komende
jaren merkbaar stijgt.
ulturele
Cavalcade
EES TOSEELBEWERKING van
een kort verhaal, getiteld „Anti
chambreren", van de Nederlandse
schrijfster Olga Rodenko, zal woens
dag aanstaande in première gaan bij
de Hilversumse toneelwerkgroep Ex
periment X Y Z". Onder leiding van
Jos en Willem Karei van Loon zal
dit stuk, met nog twee andere korte
voorstellingen, gegeven worden ,,in
experimentele vorm". Het publiek
zal namelijk in hoefijzervorm om de
spelers komen te zitten en na afloop
zal er met regisseuse, spelers en toe
schouwers een gesprek over het ge
bódens xcorden gevoerd.
RAY ELLINGTON'S Kwartet en
de violist van de vroegere ,Eot Club
de FranceStephen Grappelly, zul
len 5 oktober een nachtconcert geven
in het Concertgebouw te Amsterdam.
Aan deze voorstelling verlenen voorts
medewerking kwartetten uit Enge
land en Frankrijk en het Nederland
se ,Jlita Reys-kwartet".
IN DE NACHT can 9 november
zullen de trombonist Jack Teagarden
met een drietal ex-Louis Armstrong-
musici, de trompettist van de Dorsey
Brothers en de pianist-orkestleider
Earl Hi nes een concert verzorgen.
Erroll Garner zal met zijn trio in de
nacht van 4 januari een uitvoering
geven, eveneens in het Concertge
bouw te Amsterdam.
HET BALLET der Lage Landen
zal woensdag aanstaande in het ge
bouw voor kunsten en wetenschap
pen te Den Haag de Nederlandse pre
mière brengen van „Variazotte con
Maschere", een abstract ballet op
muziek van Giovani Reali en in de
choreografie van Dennis Carey.