O
De mode-schatkamers van Parijs
zijn nog lang niet leeg....
3
nze
~özoun)enf>aqina
Schoonmama is de kwaadste niet
V
VRIJDAG 30 AUGUSTUS 190T
PROVINCIALE 1BBUV7 BB COURANT
t
Wekenlang zijn de Paryse modevorsten super geheimzinnig met 't pu
blicatie-materiaal over hun nieuwe collecties. Maar is het eenmaal
zó ver dat de foto's en de bijbehorende commentaren worden vrijge
geven, dan komen er heel wat plaatjes los uit de Parijse mode-schat
kamers! Zoals bovenstaande fotocombinatie, waarop vele markante
trekken van de wintermode-1957/1958 duidelijk te zien zijn: de variaties
op de rok die juist op de knie of even eronder eindigt; de brede schou
ders en de vrije ongedwongn lijnen, vaak gaccentueerd door het ge
bruik van zachte stoffen; de Oosterse accenten en de trekjes welke
herinneren aan de mode van 1925; de slrikken en knopen, die vaak
een belangrijk deel van de garnering uitmaken.
Veelgebruikte stoffen zijn ook dit
seizoen weer de harige angorawol,
kashmirwol en jei-sey voor de kleding
welke overdag wordt gedragen. Voor
de avondkleding worden fluweel, bro
kaat, taft, en goud- en zilvergaas ver
werkt, alsmede vele soorten bont. De
modellen van de hoeden zijn voorna
melijk geïnspireerd op de „bonnets",
tulbanden en klokhoeden die het kap
sel voor het merendeel bedekken.
Wat de kleuren betreft: zwart en wit
kunt u komende winter onbeperkt
dragen, zowel overdag als 's avonds.
Verder zijn bruin en beige weer favo
riet, evenals blauw en groen,
Op de foto's ziet u de volgende cre
aties:
Boven: links een „symphonie in
grijs", die de naam Odalisque"
draaft. Het ensemble bestaat uit een
korte avondjurk van zacht grijze
tule waarover een tweedmantel wordt
gedragen, De diamanten gesp maakt
dit ensemble wel tot een zeer luxe
combinatie
Midden: twee stukken wit vosse-
bont accentueren de zeven-achtste
Er is een restje rijst overgebleven en
dat zoudt U wel graag verwerken tot
een zo attractief mogelijk voor- of bijge-
rechtje. Maak er een „schelpje met rijst-
sla" van op de volgende manier:
200 g. gaar gekookte rijst, 100 g. ge
kookte ham, 100 g. garnalen, sla, uitje,
boter, mayonnaise, 2 eieren.
De fijngesnipperde ui in de roomboter
fruiten. De gaargekookte rijst erdoor
mengen en op smaak afmaken met de
fijn gesneden ham, de gewassen garnalen
en mayonnaise. De sla garneren met
blaadjes kropsla en partjes hard gekookt
ei. Dien de sla in schelpen op.
mantel van geribde zwarte wollen stof
De naam van de creatie: „Helsinki",
de maker: Jacques Heim.
Rechts: Pierre Balmain zocht in
spiratie in het Verre Oosten en maak
te deze pauwblauwe jas, welke doet
denken aan de mantels der Tibetaan
se monniken Opvallend is de enorme
kraag, die op een cape lijkt en in de
mouwen overgaat.
Op det weede fotocombinatie zijn
de volgende kostuums te zien:
Links het mantelkostuum „Piccadil-
ly"van Nina Ricci, die in haar crea
ties voor komende herfst en winter
Schortje voor de gastvrouw
Het gebeurt vaak bij een niet él te of
ficieel etentje dat» de gastvrouw de
laatste hand aan de gerechten legt,
terwijl de gasten al aanwezig zijn.
En omdat die gastvrouw juist bij een
dergelijke gelegenheid ter ere van de
genodigde eters een van haar leukste
jurken heeft aangetrokken, doet ze
bij die uitstapjes naar de keuken
graag een schortje voor, dat haar ja
pon voor een reis naar de stomerij
vrijwaart en er toch gezellig en char
mant uitziet. Zo'n schortje kan be
staan uit een gewoon vierkant van
stof, met in het midden een rond gat
voor de taille. Een zigzag-kantje
wordt langs de zomen gestikt en
dient in de ruim genomen taille
(waardoor U er instapt!) tegelijker
tijd als versiering en om er het lintje
door te rijgen, waarmee U het hele
gevalletje dichtstrikt. U kunt zo'n
schortje van elk soepel vallend ma
teriaal maken.
met zachtvloeiende lijnen werkt. Het
pakje is gemaakt uit zwart-witte
wollen stof en is bijzonder geschikt
voor jonge slanke vrouwen.
Midden: Dit -usemble met mantel,
waarvoor kastanjebruine wollen stof
en beige jersey werden gebruikt, is
eveneens van Nina Ricci; zij noemde
deze combnatie „Tabac".
Rechts: Van Jean Dessès is dit ele
gante namiddag-tailleur van groene
natté. Hoed en mof zijn van bever
bont, dat in vele nieuwe collecties een
ereplaats inneemt.
Herfstvakantie en mode
Wie pas in de herfst op vakantie
gaat, vult haar koffer met rokken en
jumpers: plooirokken van lichte rips,
gabardine, tweed en Schotse wol in
levendige, vrolijke tinten. Flanellen
blouses harmoniëren met gebreide
spencers van zachte wol; de eerste,
niet al te dikke truien, bewijzen uit
stekende diensten aan degenen, die
ervan houden grote wandelingen te
maken in de frisse herfstochtenden.
Pantalons kunnen worden gedragen
op ieder uur van de dag: voor de heel
jonge vrouw wollen pantalons met een
betrekkelijk klein Schots ruitje of een
bayadèrestreep in zacht flanel. Voor
de minder jeugdigen effen gabardine
of flanel met kleine ruitjes of fijne
witte streepjes op een neutraal of
donker fond. Heel elegant en geraffi
neerd zijn de pantalons van zwart la
ken met banden van zwart satijn of
gros grain, te dragen op avondbijeen
komsten rond de bridge- of canasta
tafel.
Een tailleur van Shetland diagonaal-
stof in saliegroen of hazelbruin, met
~üan
ozcutv
tot ozoutv
Van Lanvin-Castillo is dit opvallende
middagjurkje. De japon is gemaakt
uit witte wollen stof; over de rok
wordt een tweede rok van zwarte stof
gedragen, welke met strikken op de
heupen wordt vastgemaakt.
een reohte rok met diepe plooi op de
rag en een lang jasje, is ideaal voor
autotochtjes. Een blouse van dunne
jersey met een kraag, die als capu
chon strak om het hoofd getrokken
kan worden, geeft deze herfsttailleurs
een zeer elegante noot en beschermt
tevens tegen vocht en kou
t kt anneer een huwelijk mis-
yy lukt, is dit bijna nooit
de schuld van de legen
darische „lastige schoonmoe
der". Dit heeft een bekend
Amerikaans psycholoog vast
gesteld, nadat hij aan 110.000
echtgenoten in veertien ver
schillende landen (waaronder
ook Europese) een aantal vra
gen over de oorzaak van de
meest voorkomende huwelijks
moeilijkheden heeft gesteld.
Slechts SSlf echtgenoten be
klaagden zich over hun schoon
moeder; meer dan tweeduizend
daarentegen waren ontevreden
met hun zwagers en schoonzus
ters en klaagden: Ik houd veel
van mijn vrouw, maar haar fa
milie kan ik niet uitstaan!"
De voornaamste vraag bij deze
enquête luidde: „Wanneer U
voor de tweede keer zoudt kun
nen trouwen, zoudt U dan
toch weer de vrouw kiezen met
wie U nu getrouwd bent f" De
ze vraag werd door 67.000
mannen 'met „ja" beantwoord.
Va7i de in Europa ondervraag
de mannen gaf precies zestig
procent dit antwoord. Slechts
511 mannen schreven: „Wan
neer ik weer zou kunnen trou
wen, zou ik dit beslist niet
doen,, maar vrijgezel blijven".
Bij deze enquête kwam voorts
aan het licht dat de voornaam
ste gevaren van het huwelijk
de volgende zijn: ontrouw,
geldzorgen, eerzucht en verve
ling. In Frankrijk stonden „fi
nanciële moeilijkheden" op de
eerste plaats.
r~ en der vragen wélke de
110.000 echtgenoten te be
antwoorden kregen, luidde als
volgt: „Welke eigenschappen
van uw vrouw waardeert U
het meest f" Het bleek dat de
ideale echtgenote noch de ei
genschappen van een schoon
heidskoningin, noch die van 'n
voorbeeldige huisvrouw behoeft
te hebben. Eerlijkheid, onge
kunstelde charme en een zach
te, kameraadschappelijke na
tuur waren de eigenschappen
welke het meest op prijs ge
steld werden. Bijzonder 'op
recht waren wél de 918 echtge
noten, die eigener beweging
verklaarden dat zijzelf in eer
ste instantie schuldig waren
geweest aan het mislukken van
hun huwelijk.
Slordigheid van vrouwen werd
door bijna negenhonderd man
nen als voornaamste reden
van huwelijksmislukkingen ge
noemd. ,Jilijn vrouw ziet kans
om in een jaar tijds in totaal
182 uren te laat te komen op
afspraken en dergelijke", had
een Parijs wiskundige uitgere
kend....
Een onverwachte ontboeze
ming kwam van een Engelse
man: „Toen wij nog verloofd
waren, zette mijn toekomstige
vrouw mij de lekkerste hapjes
voor. Pas na de bruiloft ont
dekte ik, dat al deze lekkernij
en door een tante van haar
werden klaargemaakt.... Als ik
nog eens kon kiezen, zou ik
vermoedelijk met die tante
trouwen!"
I n Engeland en Amerika
blijkt tegenwoordig het
medium televisie ook al rede
nen tot echtscheiding in zich te
bergen. Verscheidene echtge
noten beklaagden zich erover,
dat zij nooit hun lievelingspro
gramma konden zien, omdat
vrouwen altijd op dat tijdstip
naar 'n ander programma wil
den kijken. Uit Amerika kwa
men ook de klachten over die
vrouwen, die iedere ochtend
kwartieren lang de badkamer
voor zich opeisen terwijl man
lief staat te springen om naar
zijn werk te gaan. En weinig
goede woorden waren er ook
voor de vrouw, die tijdens elke
autorit haar aan het stuur zit
tende echtgenoot ten hoogste
irriteert door alle mogelijke
adviserende en kritiserende op-
merkingen over zijn manier
van autorijden.
Maar dit laatste schijnt overal
op de wereld voor te komen!
Zevenennegentig mannen kwa
men met een o?iverwacht ant
woord op de vraag of ze hun
eigen vrouw voor de tweede
keer zouden willen trouwen;
zij antwoordden namelijk ,J)at
is reeds gebeurd". Deze zeven
ennegentig mannen waren van
hun vrouw gescheiden en na
derhand opnieuw met haar ge
trouwd; alle zevenennegentig
verklaarden, dat ze thans bij
zonder gélukkig waren.
Umoogt deze kolom vandaag noe
men zoals u wilt, alleen Beslist
niet een interview. Want daar
toe was ik stellig niet na de vriende
lijke uitnodiging op bezoek getogen
bij de vrouw, die ik tot nu toe alleen
maar kende uit haar illustratief werk.
Maar aangezien dit verzoek ook lang»
een omweg via deze rubriek tot stand
was gekomen. Is het niet onaardig u
lets van dit gesprek te verklappen.
De aanleiding zal ik even in uw
geheugen moeten terugroepen: een
waarderende bespreking, op deze zelf
de plaats, van 't bijzonder fraaie en
belangwekkende bock „Glans en goed
uit donkere diepten", met tekst van
B. Midderigh-Bokhorst en verluchting
van haar en haar man. Een schat van
materiaal omtrent edelstenen is In dit
boek opgetast en verbeeld.
Een ongedacht vervolg op deze be
spreking was, dat er brieven heen en
weer gingen tussen de schrijfster-te-
kenares en Saskia, resulterend in een
gulle uitnodiging eens te komen pra
ten en kijken, dót vooral wan
neer Ik In de buurt kwam.
Met het resultaat, dat ik in mijn
vakantie door een goed-vaderlandse
stortbui hef hek van een Wassenaarse
villa werd binnen gespoeld, en harte
lijk ontvangen door de vitale en jeug
dige vijfenzeventigjarige, die tk tot
nu toe alleen als een signatuur had
gekend.
Wanneer ik het huisnummer al ver
geten mocht zijn. dan zou ik haar er
ker waarschijnlijk nog onmiddellijk
geraden hebben door de aanblik van.
de allermooiste Adianthum. één we
meling van vlinderend lichtgroen
blad. die ik bij mijn heugenis ooit had
gezien.
Alzo begon het kijken bij deze
transparante wolk venushaar,
en het luisteren bil haar eerste
atelier, waarvan de beeld geworden
herinnering recht tegenover mij aan
de wand hing. Haar zeer persoonlijke
levensbeschrijving zal ik binnen de
muren van die stille, statig gemeubel-
tóvu^-mef-/vAvi^icAp geen hopeloos
vn eer
Er is misschien in een huwelijk
geen tragischer teleurstelling dan de
ontdekking dat het kind, dat de ou
ders geboren wordt, niet normaal is.
Soms is er een of ander rechtstreeks
te constateren lichamelijk gebrek: 't
kind kan doof zijn of, blind. Soms
gaan jaren voorbij voor cle ouders
ontdekken dat het kind bepaalde af
wijkingen heeft, dat het „anders is
dan anderen". In sommige gevallen
tracht men het moeilijke kind disci
pline en gehoorzaamheid bij te bren
gen door deze af te dwingen dat
maakt het moeilijke kind meestal
nog moeilijker.
Het is een last voor zijn omgeving
maar het ergste slachtoffer is het
kind zelf.
Niet langer echter is er reden om
te spreken van „hopeloze" gevallen.
In vele landen zijn experimenten
met deze niet geheel normale of ach
terlijke kinderen genomen die de weg
schijnen te wijzen naar methoden om
deze moeilijke gevallen een zodanige
staat van mentale ontwikkeling te
verschaffen dat zij zich althans min
of meer kunnen aanpassen bij het le
ven in de maatschappij. Over één
daarvan, het Medico-Paedagogisch
Centrum te Parijs, zijn thans in een
publikatie van Jean Selz, verspreid
door de Unesco, bijzonderheden gege
ven. Het Centrum neemt alle niet
geheel normale kinderen onder haar
hoede; het beperkt zich niet tot die
met een speciaal type van gebrekkig
heid, zoals de scholen voor blinde of
doofstomme kinderen, integendeel, 't
neemt ook die kinderen aan die psy
chisch of mentaal niet normaal zijn,
ook wanneer deze patientjes boven
dien nog een of andere lichamelijke
tekortkoming bezitten: naast de emo
tioneel onstabielen, en de contra-sug-
gestibelen zijn ook mongoloïde kinde
ren, verlamden en epileptici welkom.
Het is duidelijk dat deze kinderen
elk voor zich een „speciaal geval"
vormen en dat het onmogelijk is al
gemene leergangen samen te stellen
voor leerlingen wier geestelijke ga
ven en arbeidsvermogen zo ver uit
eenlopen. Voor de verdere ontwikke
ling van deze patientjes is het boven
dien volstrekt noodzakelijk, dat de
ouders volkomen op de hoogte zijn
van de manier waarop de school de
kinderen opvoedt. Elk van de pa
tientjes wordt daarom, na ->n pe
riode van observatie, individueel on
der handen genomen en dit, althans
voor een bepaalde periode, in tegen
woordigheid van de moeder. Dit
maakt het in de eerste plaats moge
lijk, de moeder op de hoogte te bren
gen van de toegepaste methode, maar
heeft bovendien net voordeel, dat het
kind zich thuis gevoelt op school, en
in de ouderlijke woning later op de
zelfde wijze wordt .egemoetgetreden
als in de school.
Indien deze behandeling resultaten
afwei ptkomt het kind later in een
groep van zes of acht kinderen. Dit
betekent niet dat er een eind wordt
gemaakt aan individuele benadering
van «lk geval. Wel echter kan dan ge
bruik gemaakt worden van het feit
dat het kind zelfvertrouwen heeft ge
kregen en belangstelling is gaan to
nen in een voudige taken die 't wordt
opgedragen.
Het ziet die taak vaak als een
spel: training in spreken, bewe
ging en concentratie worden trou
wens voornamelijk door het spel
bereikt. Allerlei handwerk mo
delleren, weven, timmeren, naald
werk bezigheden die vaak een
sterke aantrekkingskracht heb
ben voor deze kinderen leert
hen zelfbedwang. Velen van hen
blijken gevoelig voor muziek, of
dansen. Deze zijn niet zelden een
uitingsmogelijkheid voor die kin
deren wier vermogen het eigen in
nerlijk leven tot uitdrukking te
brengen het geringst is.
Dit geldt ook voor schilderen, dat
een welhaast onbegrensd terrein van
mogelijkheden biedt en waarvan de
produkten op hun beurt de leraren 'n
onschatbaar inzicht in de psychologie
van de kinderen biedt. Tekenen en
schilderen is voor een kind vaak een
prachtig middel om zich van zijn ob
sessies te bevrijden en een beter in
nerlijk evenwicht te bereiken. Langs
deze wegen bereikt men dat abnor
male of niet geheel normale kinderen
thans tot zekere hoogte hun tekort
komingen kunnen overwinnen en een
plaats in de maatschappij kunnen
gaan innemen
Uiteraard zijn de resultaten van het
Parijse Centrum nog voorlopig. Om
de suite laten: deze kolom wordt ook
geen beknopte biografie.
Maar wat ik u duidelijk voor ogen
wilde stellen, dat la de gewetensvolle,
nimmer tevreden artiste: de hard
werkende vrouw die het zichzelf alles
behalve gemakkelijk heeft gemaakt.
„Oefening baart kunst" is een dom
me en zelfverzekerde spreuk die even
wel toch ergens een vermoeden heeft
van de ijzeren noodzakelijkheid: oefe
ning baart vakmanschap. Al drente
lend langs de wanden van haar ka
mers kon ik dót met bewondering be
amen: zij is geen techniek, hoe moei
lijk ook, uit de weg gegaan.
Aquarel, tekening in inkt en pastel,
lithografie en zelfs die in onbruik ge
raakte kunst: het miniatuur op ivoor.
En bijna verontschuldigend vertelde
zij, hoe moeilijk deze oude kunst van
't schilderen op ivoor is, waarbij 't op
't vaste, rake neerzetten van de kleur
aankomt, en niets veranderd of bij
geschilderd kan worden door de spe
ciale samenstelling van de verf voor
een zo uitzonderlijk gladde onder
grond.
an het miniatuur naar de natuur-
stap, en de logische volgorde z
juist omgekeerd zijn. Een muurschil
dering roept het beeld op van een jon
ge, kordate schilderes in overall, en
net miniatuur past zo vanzelfspre
kend bij een verstilde, voorzichtig
penselende oude dame...
Maar mijn gastvrouw attaqueerde
het ivoor in haar jonge huwelijksja
ren, en nam de uitdaging van het
muurvlak aan toen zij de zeventig bij
na halverwege voorbij was.
Het ws niet alleen het ongelijke
steigerplankier, alleen te bereiken via
de bovenste trede van 'n werktrap, die
't schilderen zo hachelijk maakte.
Maar 't materiaal zelf bleek van 'n be
hoorlijke weerbarstigheid, die menig
jongere had afgeschrikt.
Een voorstelling van twee bij drie
meter in louter kleurvakken neer
zetten op een kalkhoudende muur. Dit
betekent geen kleuren opbrengen
maar een ondergrond ermee doordrin
gen. zodat de beschildering één wordt
met de wand. wat geen veranderen
of bijwerken toelaat,
Elke met zorgvuldigheid en uiterste
verfijning gemengde kleur moest bo
vendien in enen worden opgestreken:
en ik vraag u te bedenken wat dit be
tekent als een meer dan levensgrote
jongedame in een blauwe overall moet
worden afgebeeld. Er komen acroba
tische toeren en het nenseel hanteren
in alle mogeijke en vooral onmogelij
ke houdingen aan te pas.
fk heb haar dan ook grif beloofd,
zodra ik in de buurt kom. naar die
bewonderenswaardige prestatie te
gaan zien, waarvan hét ontwerp mij
al zo bekoorlijk voorkwam. En na
mens deze bescheiden maar zeer be
kwame en voor haar vak geestdrifti
ge vrouw moest ik daarbij vooral de
aandacht vestigen on het heuglijk
feit. dat aan het hetrokken gebouw op
esthetisch gebied aankleding,
muurschildering, tuinaanleg louter
vrouwen hebben gewerkt.
Wanneer u mij vóór wilt zijn: de
landhouwhuishondsehool staat in Zoe-
termeer. en als u de welbekende ini
tialen R M.-B in de hoek van dé
muurschildering ontdekt, weet u wat
een huisvrouw en moeder met drie
kwart eeuw leven achter de rug te
volbrengen weet.
SASKIA.
werkelijke wetenschappelijke
:ssen te kunnen spreken, zullen
van
successen te kunnen spreken,
er nog decennia verlopen. Maar de
pogingen om langs nieuwe wegen
(door het individueel benaderen van
de kinderen, door de moeder direct
bij de scholing te betrekken, door toe
passing van een „artistieke arbeids-
therapie") het kind-met-handieap be
ter dan tot nu toe mogelijk was. voor
de maatschappij toe te ru3ten heeft
reeds zovee! aandacht getrokken, dat
de Unesco Jean Selz verzocht heeft
erover te rapporteren.