O De mode-schatkamers van Parijs zijn nog lang niet leeg.... 3 nze ~özoun)enf>aqina Schoonmama is de kwaadste niet V VRIJDAG 30 AUGUSTUS 190T PROVINCIALE 1BBUV7 BB COURANT t Wekenlang zijn de Paryse modevorsten super geheimzinnig met 't pu blicatie-materiaal over hun nieuwe collecties. Maar is het eenmaal zó ver dat de foto's en de bijbehorende commentaren worden vrijge geven, dan komen er heel wat plaatjes los uit de Parijse mode-schat kamers! Zoals bovenstaande fotocombinatie, waarop vele markante trekken van de wintermode-1957/1958 duidelijk te zien zijn: de variaties op de rok die juist op de knie of even eronder eindigt; de brede schou ders en de vrije ongedwongn lijnen, vaak gaccentueerd door het ge bruik van zachte stoffen; de Oosterse accenten en de trekjes welke herinneren aan de mode van 1925; de slrikken en knopen, die vaak een belangrijk deel van de garnering uitmaken. Veelgebruikte stoffen zijn ook dit seizoen weer de harige angorawol, kashmirwol en jei-sey voor de kleding welke overdag wordt gedragen. Voor de avondkleding worden fluweel, bro kaat, taft, en goud- en zilvergaas ver werkt, alsmede vele soorten bont. De modellen van de hoeden zijn voorna melijk geïnspireerd op de „bonnets", tulbanden en klokhoeden die het kap sel voor het merendeel bedekken. Wat de kleuren betreft: zwart en wit kunt u komende winter onbeperkt dragen, zowel overdag als 's avonds. Verder zijn bruin en beige weer favo riet, evenals blauw en groen, Op de foto's ziet u de volgende cre aties: Boven: links een „symphonie in grijs", die de naam Odalisque" draaft. Het ensemble bestaat uit een korte avondjurk van zacht grijze tule waarover een tweedmantel wordt gedragen, De diamanten gesp maakt dit ensemble wel tot een zeer luxe combinatie Midden: twee stukken wit vosse- bont accentueren de zeven-achtste Er is een restje rijst overgebleven en dat zoudt U wel graag verwerken tot een zo attractief mogelijk voor- of bijge- rechtje. Maak er een „schelpje met rijst- sla" van op de volgende manier: 200 g. gaar gekookte rijst, 100 g. ge kookte ham, 100 g. garnalen, sla, uitje, boter, mayonnaise, 2 eieren. De fijngesnipperde ui in de roomboter fruiten. De gaargekookte rijst erdoor mengen en op smaak afmaken met de fijn gesneden ham, de gewassen garnalen en mayonnaise. De sla garneren met blaadjes kropsla en partjes hard gekookt ei. Dien de sla in schelpen op. mantel van geribde zwarte wollen stof De naam van de creatie: „Helsinki", de maker: Jacques Heim. Rechts: Pierre Balmain zocht in spiratie in het Verre Oosten en maak te deze pauwblauwe jas, welke doet denken aan de mantels der Tibetaan se monniken Opvallend is de enorme kraag, die op een cape lijkt en in de mouwen overgaat. Op det weede fotocombinatie zijn de volgende kostuums te zien: Links het mantelkostuum „Piccadil- ly"van Nina Ricci, die in haar crea ties voor komende herfst en winter Schortje voor de gastvrouw Het gebeurt vaak bij een niet él te of ficieel etentje dat» de gastvrouw de laatste hand aan de gerechten legt, terwijl de gasten al aanwezig zijn. En omdat die gastvrouw juist bij een dergelijke gelegenheid ter ere van de genodigde eters een van haar leukste jurken heeft aangetrokken, doet ze bij die uitstapjes naar de keuken graag een schortje voor, dat haar ja pon voor een reis naar de stomerij vrijwaart en er toch gezellig en char mant uitziet. Zo'n schortje kan be staan uit een gewoon vierkant van stof, met in het midden een rond gat voor de taille. Een zigzag-kantje wordt langs de zomen gestikt en dient in de ruim genomen taille (waardoor U er instapt!) tegelijker tijd als versiering en om er het lintje door te rijgen, waarmee U het hele gevalletje dichtstrikt. U kunt zo'n schortje van elk soepel vallend ma teriaal maken. met zachtvloeiende lijnen werkt. Het pakje is gemaakt uit zwart-witte wollen stof en is bijzonder geschikt voor jonge slanke vrouwen. Midden: Dit -usemble met mantel, waarvoor kastanjebruine wollen stof en beige jersey werden gebruikt, is eveneens van Nina Ricci; zij noemde deze combnatie „Tabac". Rechts: Van Jean Dessès is dit ele gante namiddag-tailleur van groene natté. Hoed en mof zijn van bever bont, dat in vele nieuwe collecties een ereplaats inneemt. Herfstvakantie en mode Wie pas in de herfst op vakantie gaat, vult haar koffer met rokken en jumpers: plooirokken van lichte rips, gabardine, tweed en Schotse wol in levendige, vrolijke tinten. Flanellen blouses harmoniëren met gebreide spencers van zachte wol; de eerste, niet al te dikke truien, bewijzen uit stekende diensten aan degenen, die ervan houden grote wandelingen te maken in de frisse herfstochtenden. Pantalons kunnen worden gedragen op ieder uur van de dag: voor de heel jonge vrouw wollen pantalons met een betrekkelijk klein Schots ruitje of een bayadèrestreep in zacht flanel. Voor de minder jeugdigen effen gabardine of flanel met kleine ruitjes of fijne witte streepjes op een neutraal of donker fond. Heel elegant en geraffi neerd zijn de pantalons van zwart la ken met banden van zwart satijn of gros grain, te dragen op avondbijeen komsten rond de bridge- of canasta tafel. Een tailleur van Shetland diagonaal- stof in saliegroen of hazelbruin, met ~üan ozcutv tot ozoutv Van Lanvin-Castillo is dit opvallende middagjurkje. De japon is gemaakt uit witte wollen stof; over de rok wordt een tweede rok van zwarte stof gedragen, welke met strikken op de heupen wordt vastgemaakt. een reohte rok met diepe plooi op de rag en een lang jasje, is ideaal voor autotochtjes. Een blouse van dunne jersey met een kraag, die als capu chon strak om het hoofd getrokken kan worden, geeft deze herfsttailleurs een zeer elegante noot en beschermt tevens tegen vocht en kou t kt anneer een huwelijk mis- yy lukt, is dit bijna nooit de schuld van de legen darische „lastige schoonmoe der". Dit heeft een bekend Amerikaans psycholoog vast gesteld, nadat hij aan 110.000 echtgenoten in veertien ver schillende landen (waaronder ook Europese) een aantal vra gen over de oorzaak van de meest voorkomende huwelijks moeilijkheden heeft gesteld. Slechts SSlf echtgenoten be klaagden zich over hun schoon moeder; meer dan tweeduizend daarentegen waren ontevreden met hun zwagers en schoonzus ters en klaagden: Ik houd veel van mijn vrouw, maar haar fa milie kan ik niet uitstaan!" De voornaamste vraag bij deze enquête luidde: „Wanneer U voor de tweede keer zoudt kun nen trouwen, zoudt U dan toch weer de vrouw kiezen met wie U nu getrouwd bent f" De ze vraag werd door 67.000 mannen 'met „ja" beantwoord. Va7i de in Europa ondervraag de mannen gaf precies zestig procent dit antwoord. Slechts 511 mannen schreven: „Wan neer ik weer zou kunnen trou wen, zou ik dit beslist niet doen,, maar vrijgezel blijven". Bij deze enquête kwam voorts aan het licht dat de voornaam ste gevaren van het huwelijk de volgende zijn: ontrouw, geldzorgen, eerzucht en verve ling. In Frankrijk stonden „fi nanciële moeilijkheden" op de eerste plaats. r~ en der vragen wélke de 110.000 echtgenoten te be antwoorden kregen, luidde als volgt: „Welke eigenschappen van uw vrouw waardeert U het meest f" Het bleek dat de ideale echtgenote noch de ei genschappen van een schoon heidskoningin, noch die van 'n voorbeeldige huisvrouw behoeft te hebben. Eerlijkheid, onge kunstelde charme en een zach te, kameraadschappelijke na tuur waren de eigenschappen welke het meest op prijs ge steld werden. Bijzonder 'op recht waren wél de 918 echtge noten, die eigener beweging verklaarden dat zijzelf in eer ste instantie schuldig waren geweest aan het mislukken van hun huwelijk. Slordigheid van vrouwen werd door bijna negenhonderd man nen als voornaamste reden van huwelijksmislukkingen ge noemd. ,Jilijn vrouw ziet kans om in een jaar tijds in totaal 182 uren te laat te komen op afspraken en dergelijke", had een Parijs wiskundige uitgere kend.... Een onverwachte ontboeze ming kwam van een Engelse man: „Toen wij nog verloofd waren, zette mijn toekomstige vrouw mij de lekkerste hapjes voor. Pas na de bruiloft ont dekte ik, dat al deze lekkernij en door een tante van haar werden klaargemaakt.... Als ik nog eens kon kiezen, zou ik vermoedelijk met die tante trouwen!" I n Engeland en Amerika blijkt tegenwoordig het medium televisie ook al rede nen tot echtscheiding in zich te bergen. Verscheidene echtge noten beklaagden zich erover, dat zij nooit hun lievelingspro gramma konden zien, omdat vrouwen altijd op dat tijdstip naar 'n ander programma wil den kijken. Uit Amerika kwa men ook de klachten over die vrouwen, die iedere ochtend kwartieren lang de badkamer voor zich opeisen terwijl man lief staat te springen om naar zijn werk te gaan. En weinig goede woorden waren er ook voor de vrouw, die tijdens elke autorit haar aan het stuur zit tende echtgenoot ten hoogste irriteert door alle mogelijke adviserende en kritiserende op- merkingen over zijn manier van autorijden. Maar dit laatste schijnt overal op de wereld voor te komen! Zevenennegentig mannen kwa men met een o?iverwacht ant woord op de vraag of ze hun eigen vrouw voor de tweede keer zouden willen trouwen; zij antwoordden namelijk ,J)at is reeds gebeurd". Deze zeven ennegentig mannen waren van hun vrouw gescheiden en na derhand opnieuw met haar ge trouwd; alle zevenennegentig verklaarden, dat ze thans bij zonder gélukkig waren. Umoogt deze kolom vandaag noe men zoals u wilt, alleen Beslist niet een interview. Want daar toe was ik stellig niet na de vriende lijke uitnodiging op bezoek getogen bij de vrouw, die ik tot nu toe alleen maar kende uit haar illustratief werk. Maar aangezien dit verzoek ook lang» een omweg via deze rubriek tot stand was gekomen. Is het niet onaardig u lets van dit gesprek te verklappen. De aanleiding zal ik even in uw geheugen moeten terugroepen: een waarderende bespreking, op deze zelf de plaats, van 't bijzonder fraaie en belangwekkende bock „Glans en goed uit donkere diepten", met tekst van B. Midderigh-Bokhorst en verluchting van haar en haar man. Een schat van materiaal omtrent edelstenen is In dit boek opgetast en verbeeld. Een ongedacht vervolg op deze be spreking was, dat er brieven heen en weer gingen tussen de schrijfster-te- kenares en Saskia, resulterend in een gulle uitnodiging eens te komen pra ten en kijken, dót vooral wan neer Ik In de buurt kwam. Met het resultaat, dat ik in mijn vakantie door een goed-vaderlandse stortbui hef hek van een Wassenaarse villa werd binnen gespoeld, en harte lijk ontvangen door de vitale en jeug dige vijfenzeventigjarige, die tk tot nu toe alleen als een signatuur had gekend. Wanneer ik het huisnummer al ver geten mocht zijn. dan zou ik haar er ker waarschijnlijk nog onmiddellijk geraden hebben door de aanblik van. de allermooiste Adianthum. één we meling van vlinderend lichtgroen blad. die ik bij mijn heugenis ooit had gezien. Alzo begon het kijken bij deze transparante wolk venushaar, en het luisteren bil haar eerste atelier, waarvan de beeld geworden herinnering recht tegenover mij aan de wand hing. Haar zeer persoonlijke levensbeschrijving zal ik binnen de muren van die stille, statig gemeubel- tóvu^-mef-/vAvi^icAp geen hopeloos vn eer Er is misschien in een huwelijk geen tragischer teleurstelling dan de ontdekking dat het kind, dat de ou ders geboren wordt, niet normaal is. Soms is er een of ander rechtstreeks te constateren lichamelijk gebrek: 't kind kan doof zijn of, blind. Soms gaan jaren voorbij voor cle ouders ontdekken dat het kind bepaalde af wijkingen heeft, dat het „anders is dan anderen". In sommige gevallen tracht men het moeilijke kind disci pline en gehoorzaamheid bij te bren gen door deze af te dwingen dat maakt het moeilijke kind meestal nog moeilijker. Het is een last voor zijn omgeving maar het ergste slachtoffer is het kind zelf. Niet langer echter is er reden om te spreken van „hopeloze" gevallen. In vele landen zijn experimenten met deze niet geheel normale of ach terlijke kinderen genomen die de weg schijnen te wijzen naar methoden om deze moeilijke gevallen een zodanige staat van mentale ontwikkeling te verschaffen dat zij zich althans min of meer kunnen aanpassen bij het le ven in de maatschappij. Over één daarvan, het Medico-Paedagogisch Centrum te Parijs, zijn thans in een publikatie van Jean Selz, verspreid door de Unesco, bijzonderheden gege ven. Het Centrum neemt alle niet geheel normale kinderen onder haar hoede; het beperkt zich niet tot die met een speciaal type van gebrekkig heid, zoals de scholen voor blinde of doofstomme kinderen, integendeel, 't neemt ook die kinderen aan die psy chisch of mentaal niet normaal zijn, ook wanneer deze patientjes boven dien nog een of andere lichamelijke tekortkoming bezitten: naast de emo tioneel onstabielen, en de contra-sug- gestibelen zijn ook mongoloïde kinde ren, verlamden en epileptici welkom. Het is duidelijk dat deze kinderen elk voor zich een „speciaal geval" vormen en dat het onmogelijk is al gemene leergangen samen te stellen voor leerlingen wier geestelijke ga ven en arbeidsvermogen zo ver uit eenlopen. Voor de verdere ontwikke ling van deze patientjes is het boven dien volstrekt noodzakelijk, dat de ouders volkomen op de hoogte zijn van de manier waarop de school de kinderen opvoedt. Elk van de pa tientjes wordt daarom, na ->n pe riode van observatie, individueel on der handen genomen en dit, althans voor een bepaalde periode, in tegen woordigheid van de moeder. Dit maakt het in de eerste plaats moge lijk, de moeder op de hoogte te bren gen van de toegepaste methode, maar heeft bovendien net voordeel, dat het kind zich thuis gevoelt op school, en in de ouderlijke woning later op de zelfde wijze wordt .egemoetgetreden als in de school. Indien deze behandeling resultaten afwei ptkomt het kind later in een groep van zes of acht kinderen. Dit betekent niet dat er een eind wordt gemaakt aan individuele benadering van «lk geval. Wel echter kan dan ge bruik gemaakt worden van het feit dat het kind zelfvertrouwen heeft ge kregen en belangstelling is gaan to nen in een voudige taken die 't wordt opgedragen. Het ziet die taak vaak als een spel: training in spreken, bewe ging en concentratie worden trou wens voornamelijk door het spel bereikt. Allerlei handwerk mo delleren, weven, timmeren, naald werk bezigheden die vaak een sterke aantrekkingskracht heb ben voor deze kinderen leert hen zelfbedwang. Velen van hen blijken gevoelig voor muziek, of dansen. Deze zijn niet zelden een uitingsmogelijkheid voor die kin deren wier vermogen het eigen in nerlijk leven tot uitdrukking te brengen het geringst is. Dit geldt ook voor schilderen, dat een welhaast onbegrensd terrein van mogelijkheden biedt en waarvan de produkten op hun beurt de leraren 'n onschatbaar inzicht in de psychologie van de kinderen biedt. Tekenen en schilderen is voor een kind vaak een prachtig middel om zich van zijn ob sessies te bevrijden en een beter in nerlijk evenwicht te bereiken. Langs deze wegen bereikt men dat abnor male of niet geheel normale kinderen thans tot zekere hoogte hun tekort komingen kunnen overwinnen en een plaats in de maatschappij kunnen gaan innemen Uiteraard zijn de resultaten van het Parijse Centrum nog voorlopig. Om de suite laten: deze kolom wordt ook geen beknopte biografie. Maar wat ik u duidelijk voor ogen wilde stellen, dat la de gewetensvolle, nimmer tevreden artiste: de hard werkende vrouw die het zichzelf alles behalve gemakkelijk heeft gemaakt. „Oefening baart kunst" is een dom me en zelfverzekerde spreuk die even wel toch ergens een vermoeden heeft van de ijzeren noodzakelijkheid: oefe ning baart vakmanschap. Al drente lend langs de wanden van haar ka mers kon ik dót met bewondering be amen: zij is geen techniek, hoe moei lijk ook, uit de weg gegaan. Aquarel, tekening in inkt en pastel, lithografie en zelfs die in onbruik ge raakte kunst: het miniatuur op ivoor. En bijna verontschuldigend vertelde zij, hoe moeilijk deze oude kunst van 't schilderen op ivoor is, waarbij 't op 't vaste, rake neerzetten van de kleur aankomt, en niets veranderd of bij geschilderd kan worden door de spe ciale samenstelling van de verf voor een zo uitzonderlijk gladde onder grond. an het miniatuur naar de natuur- stap, en de logische volgorde z juist omgekeerd zijn. Een muurschil dering roept het beeld op van een jon ge, kordate schilderes in overall, en net miniatuur past zo vanzelfspre kend bij een verstilde, voorzichtig penselende oude dame... Maar mijn gastvrouw attaqueerde het ivoor in haar jonge huwelijksja ren, en nam de uitdaging van het muurvlak aan toen zij de zeventig bij na halverwege voorbij was. Het ws niet alleen het ongelijke steigerplankier, alleen te bereiken via de bovenste trede van 'n werktrap, die 't schilderen zo hachelijk maakte. Maar 't materiaal zelf bleek van 'n be hoorlijke weerbarstigheid, die menig jongere had afgeschrikt. Een voorstelling van twee bij drie meter in louter kleurvakken neer zetten op een kalkhoudende muur. Dit betekent geen kleuren opbrengen maar een ondergrond ermee doordrin gen. zodat de beschildering één wordt met de wand. wat geen veranderen of bijwerken toelaat, Elke met zorgvuldigheid en uiterste verfijning gemengde kleur moest bo vendien in enen worden opgestreken: en ik vraag u te bedenken wat dit be tekent als een meer dan levensgrote jongedame in een blauwe overall moet worden afgebeeld. Er komen acroba tische toeren en het nenseel hanteren in alle mogeijke en vooral onmogelij ke houdingen aan te pas. fk heb haar dan ook grif beloofd, zodra ik in de buurt kom. naar die bewonderenswaardige prestatie te gaan zien, waarvan hét ontwerp mij al zo bekoorlijk voorkwam. En na mens deze bescheiden maar zeer be kwame en voor haar vak geestdrifti ge vrouw moest ik daarbij vooral de aandacht vestigen on het heuglijk feit. dat aan het hetrokken gebouw op esthetisch gebied aankleding, muurschildering, tuinaanleg louter vrouwen hebben gewerkt. Wanneer u mij vóór wilt zijn: de landhouwhuishondsehool staat in Zoe- termeer. en als u de welbekende ini tialen R M.-B in de hoek van dé muurschildering ontdekt, weet u wat een huisvrouw en moeder met drie kwart eeuw leven achter de rug te volbrengen weet. SASKIA. werkelijke wetenschappelijke :ssen te kunnen spreken, zullen van successen te kunnen spreken, er nog decennia verlopen. Maar de pogingen om langs nieuwe wegen (door het individueel benaderen van de kinderen, door de moeder direct bij de scholing te betrekken, door toe passing van een „artistieke arbeids- therapie") het kind-met-handieap be ter dan tot nu toe mogelijk was. voor de maatschappij toe te ru3ten heeft reeds zovee! aandacht getrokken, dat de Unesco Jean Selz verzocht heeft erover te rapporteren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 3