Voortgaande vergrijzing brengt
veel problemen met zich mee
Klanken uit de ether
DE VIJF RIETVINKEN
Op haar
bestemming
r
Van en voor de boekenplank
JEUGDIG TRIO BELEEFT TAL
VAN SPANNENDE AVONTUREN
VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1957
PROVINCIALE ZE BVW8B COURANT
13
DEMOGRAFISCHE REVOLUTIE
Gerontologie bestudeert medische
en sociale aspecten
(Van een medewerker).
Op 1 januari 1900 telde de NederlandsS bevolking 5.104.137 zielen en
op 10 mei 1957 was dit aantal geklommen tot elf miljoen.
In die tyd is de gehele bevolking dus 2,15 maal zo groot geworden.
Maken we een onderscheid in leeftijdsgroepen, dan biykt, dat de groe
pen der jeugdigen sinds 1900 veel minder dan 2,15 maal zo talrijk z(jn
geworden, terw de groepen der ouderen daarentegen heel wat meer
dan 2,15 maal zo omvangrijk werden.
En daartussen bevinden zich dan de groepen van arbeidsactieven, die
min of meer het groeitempo van de gehele bevolking hebben kunnen bij
houden.
Houden we vast aan het gefixeerde
criterium voor jeugdigen, actieven en
ouderen, dan geeft de navolgende ta
bel voor een volkomen willekeurige
moot van 1000 inwoners de betreffen
de aantallen.
aantallen per
1000 inwoners
op 1-1-1900 oo 956
0-19 444 376
20-64 496 540
65 enz. 60 84
Leeftijd
1000
1000
Bij de eeuwwisseling was de
jeugd nog zo sterk vertegenwoor
digd. dat zij het vrijwel tegen de
gehele categorie van de actieven
kon opnemen, terwijl de grijze ha
ren niet veel indruk maakten.
En nu bespeuren wjj. dat de
jeugd meer schuil gaat achter de
actieven en dat de ouderdom, of
schoon ongetwijfeld nog gering in
aantal, toch duidelijk in de op
mars verkeert. De actieven heb
ben ook een wat bredere plaats in
genomen, doch verhoudingsgewij
ze geven zij de geringste verande
ring te zieii.
Indien dit merkwaardige proces
zou voortduren, dan zouden de grijze
haren geleidelijk een stempel op de
bevolking drukken. Daarom spreekt
men in dit verband dan ook kenmer
kend over de voortgaande vergrijzing
van onze bevolking.
Internationaal
Nu mene men niet, dat hier van een
tynisch Nederlands verschijnsel moet
worden gesproken. Integendeel, se
dert de eeuwwisseling verkeren alle
westerse volken in een toestand van
intensieve vergriizing, waarbij ons
land terzake van de leeftüdsverdeling
der bevolking nog verreweg de jeug-
digste indruk maakt.
Zulks blijkt ook uit een vergelijking
van de zogenaamde gemiddelde leef
tijd, die men verkrijgt door van alle
inwoners de leeftn'den bij elkaar op
te tellen en dit totaal dan weer door
het aantal inwoners te delen.
De vergriizing van een volk zal dus
mede tot uitdrnlckin komen in een
toeneming van de gemiddelde ieefHid.
Welnu, deze bedroeg te onzent 27.6
jaar in 1900, terwyl hy thans 81,4 be
loopt.
In hetzelfde tijdsverloop klom de
gemiddelde leeftijd der Belgen echter
van 28.0 tot 36.4 jaar. ITet tempo der
vergrijzing voltrekt zich bij onze zui
delijke buren dus aanmerkelijk snel
ler.
De oorzaak van de vergriizing moet
in twee richtingen worden gezocht.
De opmars van de ouderen vloeit
voort uit de omstandigheid, dat de
sterfte sinds de vorige eeuw geleide
lijk kon worden teruggedrongeneen
o'verlijdensgeval beneden de 40-jarige
leeftijd is thans een hoge zeldzaam
heid geworden en ook daarboven is
de sterftekans in het algemeen ge
ring, zodat hij pas op de hoge 1 oftij-
den een essentiële betekenis verkrijgt.
De retirade van de jeugd is na
tuurlijk een onmiddellijk gevolg van
de daling van het geboortecijfer. In
vergelijking met het omringende, bui
tenland is deze teruggang bij ons nog
beperkt gebleven en hiermede hangt
dan ook de betrekkelijke jeugd van
ons volk samen.
Zou ook te onzent het geboorteni
veau drastisch beginnen te zinken,
dan behoeft er niet aan getwijfeld te
worden dat de jeugd steeds verder
terugwijkt, terwijl tegelijk de vergrij
zing intens doorzet.
In 1981
In dit verband zyn wel interessant
enkele recente prognosen van het
Centraal Bureau voor de Statistiek.
Als wij het gemiddelde daarvan
nemen, komen we tot het volgende re
sultaat.
Leeftyd
aantallen pér
1000 Inwoners
In -1961 in 1971 In 1981
0-19 377 347 330
20-64 536 554 562
65 enz. 87 99 108
1000
1000
1000
Men zal moeten toestemmen, dat
deze getallen volkomen aansluiten bi)
de cijfers, die wij tevoren voor de ja
ren 1900 en 1956 hebben verstrekt;
de jeugd zet de aftocht voort en de
ouderdom handhaaft zijn haast on
stuimige onmars. Daartussen behoudt
de groep der actieven een vrij con
stante positie.
Het C. B. S. heeft zijn prognose
niet verder dan tot het jaar 1981 wil
len uitstrekken en zulks terecht, om
dat het geheel anders een te specula
tief karakter zou vertonen. Ma: r één
ding staat onwankelbaar vast: de
vergrijzing van onze bevolking heeft
in 1981 volstrekt geen eindstadium
bereikt.
Op «rond van onderzoekingen, die
wij hier niet nader zullen ontleden,
heeft men kunnen vaststellen, dat de
categorie der ouderen per 1000 der
bevolking in de loop van de volgende
eeuw tot 150 a 160 zal toenemen.
Tot omstreeks de eeuwwisseling was
de leeftijdsverdeling bij de westerse
volken tamelijk constant; eerst daar
na begon zich de radicale verschui
ving ten gunste van de hoge leefty-
den te voltrekken, die wjj vergrijzing
hebben genoemd en gevoegeliik als 'n
demografische revolutie kunnen aan
merken.
De gevolgen zijn waarlijk niet ge
ring te schatten. Typerend in dit ver
band is het feit, dat hier te lande in
1946 de Nederlandse Vereniging voor
Gerontologie werd opgericht ge
rontologie is de kennis omtrent de
ouderdom welke vereniging de
studie van de medische en sociale
kanten van de voortgaande vergrij
zing wenst te bevorderen.
Daarnevens hebben wij met 't
klemmende woningprobleem te
maken; de culturele verzorging
van de geronten vraagt onze
aandacht; de vernleginc van zove
le ouden van dagen kan tot een
vraagstuk uitgroeien.
En dan mogen wh" de economi
sche aspecten van de vergrijzing
stellig niet veronachtzamen, aan
gezien de volledige verzorging van
alle geronten tezamen uiteindelijk
op de schouders der actieven rust.
En dit alles in een eeuw, waarin
en zulks volkomen terecht de soci
ale voorzieningen een markante uit
breiding ondergaan.
In deze zelfde eeuw blijkt het tech
nisch vernuft hoogty te vieren, zodat
aan pessimistische gevoelens voorals
nog geen plaats behoeft te worden
ingeruimd.
ZATERDAG 3 AUGUSTUS.
HILVERSUM I. 402 m 74« kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30
VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
0.00 Nws. 8.16 Gram. 8.50 Voor de vrouw,
9.00 Gram. (9.35—9.40 Waterst.) VPRO:
10.00 Tijdelijk uitgeschakeld, caus. 10.05
Morgenwijding. VARA: 10.20 Planopalet.
11.00 Bultenl. weekoverz. 11.15 Gram. 11.35
Vlooi en plano. 12.00 Gram. 12.30 Land
en tulnhouwmeded. 12,33 Gram, 13,00
Nws. 13.15 VARA-Varla. 13.20 Lichte mui.
13.45 Sportpraatje. 14.00 Populaire muz.
14.25 Streekuitz. 14.50 Fanfare-ork. 15.15
Van de wieg tot het graf, caus. 15.30
Kamerork. 16.20 Boekbespr. 16.35 Instr.
kwint. 16.55 Vakantletips. 17.30 Act. 18.00
Nws. en comm. 18.20 Orgel en koorzang.
18.45 Gram. 19.00 Artistieke staalkaart.
VPRO: 19.30 Passepartout, caus. 19.40
Godsdienst voorheen en thans, caus.
19.55 Deze week, caus. VARA: 20.00 Nws,
20.05 Cabaretprogr. 20.40 Gram. 21.00 Ge-
var. progr. 21.45 Socialistisch comm. 22.00
Opsporing verzocht. 22.45 Gram. 23.00
Nws. 23.15—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m 1007 kc/s. 7.00—
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram 7.45 Morgen
gebed en lit, kal. 8.00 Nws.- en weerber.
8.15 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw. 10.00
Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30 Ben je
zestig? 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.
12.00 Middagklok noodklok. 12.03 Gr.
12.30 Land- en tulnbouwmeded. 12.33 Gr.
12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en kath.
nws. 13.20 Gram. 14.00 Rep. Jamboree.
14,20 Kamerkoor. 14.40 Boekbespr. 14.30
Amateurprogr. 15.10 Kron. v. letteren en
kunsten. 15,45 Amateurprogr. 16.00 Voor
de jeugd. 16.50 De schoonheid van het
Gregoriaans. 17.20 Gram. 17.30 Jazzmuz.
17.50 Jodelliedjes. 18.15 Journ, overz. 18.25
Gram. 18.45 Accordeonmuz. 19.00 Nws.
W.10 Comm. op 't nieuws. 19.15 Orar. ork.
en soliste. 28.10 Liehtbaken. 20.30 Act.
20,45 Gram. 20.50 Lichte muz. 21.10 Als
in ons hart een lied weerklinkt, spel met
muz. 21.50 Gram. 22.35 Wij luiden de zon
dag in. Hierna: Avondgebed en lit. kal.
23.00 Nws. 23.15 Nws. In Esperanto. 23.22—
24.00 Nouveauté's.
TELEVISIEPROGRAMMA.
KRO: 17.00 Voor de kinderen.
NTS: 20.00 journ. en weeroverz.
AVRO: 20.15 Pools nationaal danstheater
NTS: 21.00 Rep. van de Duitse Radio-
in TV-tentoonstelllng.
AVRO: 21.30 Jazz at the Philharmonic.
Twee treinen botsten in
Zwitserland
Twee passagierstreinen zijn woens
dagnacht bij de plaats Martigny ir
Wallis (Zwitserland) met elkaar in
botsing gekomen. Twee leden van het
treinpersoneel kwamen om het leven
en vele passagiers raakten gewond.
De materiële schade is aanzienlijk.
(Advertentie}
Jeugdig en fris als een meisje, wijs als een vrouw, zó is Margriet
Niet voor niets is „Margriet" reeds jarenlang het gróótste blad van Nederland!
v.J
Boek over leven in meisjesinternaat
Met de eerste delen van twee interessante kinderboeken heeft de
uitgevery Ten Hagen N.V. te Den Haag de nieuwe Atkinson-reeks
ingeleid. De schrijfster M. E. Atkinson laat zien, dat kinderboeken
geen flauwe verhaaltjes behoeven te zijn, maar dat spanning de aan
trekkelijkheid van een boek in belangrijke mate verhoogt. De schrijf
ster, die zich uitstekend in de geestesgesteldheid van het kind kan
verplaatsen, weet haar jeugdige hoofdpersonen treffend uit te beel
den. Voor kinderen van 12 tot 16 jaar kunnen wij deze boeken van
harte aanbevelen.
In het eerste deel „Met de woon
wagen op avontuur" maken de jeug
dige lezers kennis met het trio Bill,
Jane en Oliver Lockett. Hun ouders
verblijven in India en de kinderen
logeren bij familie in Engeland,
waar ze hun opvoeding genieten! Als
zé hun vakantie bij een van de vele
tantes willen doorbrengen, blijkt de.
ze niet thuis te zijn. Deze tante, een
excentrieke kunstschilderes, heeft
voor de kinderen een woonwagen en
een paard achtergelaten. Hierin
kunnen zij dan met nog twee van
tante's beschermelingetjes hun va
kantie doorbrengen. Het quintet
gaat op zoek naar zijn tante, waar
bij het gebruik maakt van de woon
wagen. Op hun tocht beleven de kin
deren tal van avonturen, maar aan
het slot wordt de gehele familie toch
nog op verrassende wijze verenigd.
In „Het geheimzinnige huis"
het tweede deel van de Atkinson-
reeks worden de lezers en leze
ressen wederom geconfronteerd
met het illustere drietal. Het is
een geluk dat het trio veel tantes
heeft, want daardoor heeft het nu
weer een andere verblijfplaats. In
de onmiddellijke omgeving van de
woning staat een oud verlaten
kasteel, waar de geest van de over
leden kasteelheer rondwaart. Duis
tere onderaardse gangen en kel
ders sinister piepende deuren en
87. Huub gunde zich nauwelijks 'n halve minuut
rust. Toen zette hij zijn tocht langs de voet van de
dijk in "n sukkeldraf voort. Elke honderd meter, die hij
opschoot, was winst. De korven bleken overigens moei
lijk hanteerbaar, vooral omdat hij ze zo krampachtig
vasthield. De twee dieren hielden zich rustig, al nad
de kipijn een paar maal even gekakeld. Ook de ko-
nip had een teken van leven gegeven, door wat in de
mand heen en weer te wippen. Huub Eloeg er nauwe-
Mjks acht op. hij was slechts bezeten door de gedachte
zo ver mogelijk weg te komen. Jammer was 't alleen,
dat hij zich in plaats van naar de stad te lopen, hoe
langer hoe verder van de stad verwijderde. Maar daar
was niets aan te doen. Hij had de twee beesten en dat
was de hoofdzaak. Huub probeerde wat meer regel
maat In zijn lopen te brengen. „Als ik op de dijk ging
lopen dacht hij, „zou 't veel gemakkelijker gaan,
daar is een voetpad".
Vliegtuig raakte in brand
bij landing; geen gewonden
De 64 passagiers en negen beman
ningeleden van een viermotorig Zwit
sers vliegtuig hebben donderdag ang
stige ogenblikken doorgemaakt. Bjj
de landing in Lissabon bleek dat het
landingsgestel van het toestel niet In
orde was.
Toen liet vliegtuig de grond raak
te. brak een der wielen af en gleed
het gevaarte met de onderkant van
de romp en een vleugeluiteinde over
de grond. Een der motoren vloog in
brand, maar het vuur kon snel ge
doofd worden. Alle inzittenden Die
ven ongedeerd. Het vliegtuig was op
weg van New York naar Zwitser
land.
verraderlijke valluiken verhogen
ht griezeleffect.
Bill, Jane en Oliver tijgen op onder
zoek om het geheim van het slot te
ohtsluieren Daartoe maken ze tal
van nachtelijke tochten, waarbij ze
herhaaldelijk tot hun ontsteltenis
het spook ontmoeten. De spanning
duurt onverminderd voort en de cli
max aan het slot neemt tenslotte een
onverwachte, alleszins bevredigende
wending.
Meisjeskostschool
Van de hand van de Deense schrijf
ster Estrid Ott verscheen het hoek
„Meisjeskostschool". Op voortreffe
lijke wijze tekent zij het leven van
enkele meisjes op een internaat in
Denemarken. De meisjes, afkomstig
uit diverse landen en van verschil
lend ras, groeien daar samen op en
leren lief en leed met elkaar te de
len. We ontmoeten in dit boek het
meisje Tove, wier ouders in Singa
pore wonen, Joan en Jill afkomstig
uit Siam, Anita uit Groenland en nog
vele anderen. Van allen wordt in kor
te trekken hun leven getekend en
hun gevoel voor saamhorigheid be
schreven.
Maar ook hier, ondanks de goede
verstandhouding, blijven de tegen
slagen niet uit. Als op een gegeven
moment wordt besloten bet pensio
naat te sluiten wegens schulden, stel
len de meisjes alle pogingen in het
werk om bij elkaar te blijven. Het
kennisnemen van het slol van dit
aardige boek, dat werd uitgegeven
hij Ad. M. C. Stok Zuid-Hollandse
Uitgeversmij-Den Haag, willen we
graag overlaten aan de jeugdige le
zeressen.
0 Te New York Is een demonstratie ge
houden met vlakke glazen platen van
slechts drie millimeter dikte, waarmee
het mogelijk is doorlopende radar-beel
den of televisie-uitzendingen aan de
wand Inplaats van aan het ontvangtoe
stel zelf op te vangen. Deze platen wor
den geactiveerd door elektrische en op
tische impulsen. Volgens een deskundige
zou het binnen vijf jaar mogelijk zijn
de televisieprogramma's te volgen op
aan de huiskamerwand opgehangen glas
platen.
Feuilleton
38
Toen haar vader thuiskwam, ging
hij Joe halen en ze aten by het vuur
in de zitkamer. Plotseling klonk de te
lefoon.
„Ik ga wel even," zei de dokter op
staande. „Het is zeker voor mij,"
voegde hij er gelaten aan toe. Een
ogenblik later noorden ze hem echter
zeggen: „Ja. Ann is thuis. Ze is best in
orde. Was ze dan ziek?" Meteen keek
hij in Anns richting. „Daar is de jonge
Thornton," liet hy erop volgen.
Ann, in paniekstemming, schudde
heftig het noofd, maar Joe trok haar
met geweld uit haar leunstoel.
„Ze komt er aan," riep hij luid.
„O, alsjeblieft, dit niet weer,"
smeekte ze angstia.
„Je moet," zei hy heftig. „De jon
gen gaat weg, maak het hem gemak
kelijk."
Moeizaam sleepte ze zich naar de
telefoon. „Hallo, Johnny..."
„Je bent toch wel in orde, Ann?"
Hij sprak zo vlug alsof hij bang was,
dat ze zou afbellen voor hy gezegd
had wat hij wilde zeggen. „O, kindlief,
het spijt me zo. Ik moet gek zyn ge-
door
Hair Breton Smith
weest. Ik weet haast niet hoe ik het
zal uitdrukken, Sinds ik van je weg
ben gegaan, heb ik vreselijk in angst
gezeten. Voel je je nu heU3 goed?,T
„Helemaal goed," antwoordde ze
langzaam en een tikje beschaamd.
„Ann, wil je me vergeven? Als ik
niet zoveel van je hield..."
„Natuurlijk, Johnny", sprak ze
vriéndelijk.
„Ann ik ga morgenvroeg naar
Londen en vlieg de volgende week
naar Rhodesia. Eerst jou ik per boot
gaan, maar ze hebben me dadeiyk no
dig. Zeg eens. Ann, mag ik je schrij
ven?"
Johnny had alle hoop dus nog niet
opgegeven Ann rilde even, maar had
toch niet het hart om te weigeren.
„Als je dat wilt... maar..."
„Ik weet het," zei hij verdrietig.
„Ik zal me niet blij maken met een
dode mus, maar niets ter wereld kan
me beletten nog hoop te koesteren.
Vaarwel, liefste Ann. Vergeet niet,
dat ik je altijd zal liefhebbén. Mocht
je ooit tot andere gedachten komen,
schrijf dan maar en..."
„Beste Johnny, ik kom niet tot an
dere gedachten," riep Ann wanhopig.
„Goed, goed! Ik wil je nu niet las
tig vallen. Denk alleen maar af en toe
aan me, lieve Ann."
Ann liep langzaam naar de haard
terug, waar de twee dokters in een
ernstig gesprek waren gewikkeld.
„Ik heb zo'n geval in vijftien jaar
niet meegemaakt," zei Anns vader.
„Ik nooit, John. Zou ik morgen met
je mee kunnen gaan?"
Dokter Derwent leunde met de be
nen lang uitgestrekt, vermoeid ach
terover. „Dat zou ik graag willen,
Joe. Soms kan iemand die er geheel
nieuw voorstaat..."
Ann pakte het eetgerei op en ging
vlug in de keuken nmwassen, terwjj]
ze vergeefs het onaangename gevoel
van scnuld in haar binnenste op de
achtergrond poogde te dringen. Die
arme, arme Johnny. Wat vreselijk zo
veel van iemand te houden en te weten
dat de liefde niet wederkerig is.!
Ze dacht er aan, dat hij alleen zou
zyn in een Londens hotel en dat nie
mand hem by zijn vertrek zou komen
vaarwel zeggen. Hij zou ergens in
Noord-Rhodesia worden geplaatst op
een afgelegen plek, had hij haar ver
teld. Hoe anders zou het zijn geweest
als het meisje dat hem iiefhad hem
vergezeld had...
De dagen gingen snel voorbtj, Ann
had het, als gewoonlijk erg druk. Het
was koud en vaak regenachtig weer.
Dat maakte haar taak er niet gemak
kelijker op, want dan hokten de kinde
ren bij elkaar en waren de ruzietjes en
de tranen niet van de lucht.
Van Joan kwamen uit Londen pret
tige brieven, met veel over Sandy en
over hun hard werken.
Suzy stuurde een heel pakket stof
en een stapel kousen, die versteld
moesten worden. Ze beweerde, dat
Ann een ladder zo prachtig kon „op
halen". En zou die lieve Ann, als ze
een ogenblikje tijd had, eens willen
kijken naar een paar dansjurken van
hetzelfde patroon als de robijnrode
Mike's brieven waren kort en opge
wekt. Ann begon te geloven, dat nij
zyn wens om de kostschool te verlaten
niet ernstig had gemeend en het maar
in de stemming van het ogenblik
einde der vakantie had gezegd.
Op zekere dag kwam er een geheel
ander soort brief. Van het hoofd der
kleine particuliere school, waar Ned
onderwijs genoot.
„Ik heb begrepen, dat de vader van
het kind buitenslands is. maar dat u
zolang zyn plaats vervult. Ik heb iets
belangrijks met u te bespreken en zou
u heel dankbaar zijn voor uw bezoek.
Ik maak me ernstig bezorgd over de
jongen en meen dat we samen mis
schien een oplossing voor dit nijpende
probleem zouden weten te vinden."
Ze las de brief tweemaal over en
ging toen op zoek naar Joe. Om de een
of andere reden ze wist niet welke
scheen Joe er de laatste tijd ont
stemd over als hij gestoord werd. O,
hij zei er niets van, maar keek haar
dan ongeduldig aan en liep weg zodra
hij haar had geantwoord. Ook leek het
wel, of hij haar ontweek. Ann maakte
zichzelf wijs, dat het verbeelding was,
maar daarvoor gebeurde het te dik
wijls. Ze had sinds de scène met John
ny, een verandering in Joe's gedrag
opgemerkt. Had zenem onvergeeflijk
geschokt door te doen alsof ze flauw
viel? Toch had dat destijds de beste
manier geleken om Johnny tot be
zinning te brengen. Hij was te boos
geweest om naar rede te luisteren.
Joe smeerde op dit ogenblik juist
de kinderwagen, terwijl Tommy, ste
vig vastgebonden, over de rand leun
de, en met zijn geliefkoosde houten le
pel probeerde, hem op het hoofd te
tikken. Phyl keek vol aandacht toe.
Ze was dol op „oom Joe" en vond het
prachtig, als hij zich even voor Tom
my hem kon raken, plotseling bukte.
„Ik heb een brief van Neds school
hoofd," begon Ann ernstig.
„Van wie? O. van het hoofd van
Neds school," zei Joe. zich oprichtend.
„Ik dacht eerst dat je Mike zei." Hij
las de brief langzaam door en trok
toen op zyn zonderling-grappige ma
nier één wenkbrauw omhoog.
„Nu en wat wil Je, dat ik daar aan
doe?"
„O, niets," antwoordde Ann, een
beetje uit het veld geslagen, „fit...."
„Dat is dan weer eens wat anders,"
zei Joe, op een voor hem heel onge
wone, weinig vrlendeiyke toon, terwijl
hij zich weer naar de wielen van de
kinderwagen boog.
„Maar Joe, ik was alleen benieuwd
of Jij ook zou kunnen raden wat er
aan de hand Is."
Hij keek haar allesbehalve welwil
lend aan, „Jy kunt even goed raden
als ik."
„Misschien doe lk maar het best
met naar hem toe te gaan," hernam
Ann.
„Dan moet ik zeker op de kinderen
passen."
„Maar Joe..." begon Ann opnieuw,
terwijl haar ogen eensklaps vol tranen
stonden. Wat scheelde hem in deze da
gen toch „Ik wilde het Juffrouw Sar-
geant vragen. Zij heeft er nooit be
zwaar tegen."
„Dan zou ik dat doen." Ann zag, dat
zyn nek plotseling erg rood werd,
maar misschien kwam dit doordat hij
zich bukte.
,.Ik geloof dat ik vanmorgen maar
ga," zei ze nog, maar ze praatte in de
lucht want Joe was weggelopen.
Juffrouw Sargeant had inderdaad
geen bezwaren en dus liet Ann de kin
deren onder haar hoede achter en ging
snel het jaagpad langs, terwijl de fel
le oostenwind aan haar hoed rukte en
haar in het gezicht sloeg. De sterk ge
wassen rivier werd tot duizenden golf
jes opgestuwd en een voorbijvarende
politieboot liep bijna vol water.
Het schoolhoofd liet Ann een mi
nuut of vijf wachten en trad toen haas
tig binnen. Ze had hem nog slechts
eens gezien en nu stond hy haar abso
luut niet aan. Deze lange, magere
man, met zijn ingevallen wangen en
onvriendeiyke ogen. scheen haar niet
de juiste persoon toe om kleine jon
gens te begrijpen of geduld met hen te
hebben. Hij kwam dadelijk tot de
zaak.
„Ned is een plaaggeest?"
(Wordt vervolgd)
