MAGGI
Pachtwet brengt een
verbetering in positie
duidelijke
pachter
LEZERS semmvEN
IIH BOUriJK
DE VIJF RIETVINKEN
Rijst-Julienne
maagklachten
Op haar
bestemming
10
PROVINCIALE ZEETJWBE COURANT
DONDERDAG 1 AUGUSTUS 195?
LANDBOUWKUNDIGE TOETSING VERZWAKT
Pachtprijsbetaling wordt aan
strenger normen gehouden
(Va/i onze parlementaire redacteur).
Als de Eerste Kamer binnenkort te beslissen krygt over de pachtwet,
dan zal aan het ontwerp, zoals dat op 9 juli j.I. door de Tweede Kamer
werd goedgekeurd, niets meer te veranderen zijn. De Tweede Kamer heeft
de nieuwe regeling van de pacht na veel schriftelijke voorbereiding, na
lange discussie, na veel wikken en wegen en na het aanbrengen van ver
scheidene veranderingen al of niet met medewerking van de regering
In de oorspronkelijke opzet haar uiteindelijke vorm gegevex.
Een vorm, die in menig opzicht grote voldoening schenkt, doch ook een
aantal wensen onvervuld heeft gelaten.
Op verscheidene punten wijkt de nieuwe pachtwet zy moet nog in
het Staatsblad verschy'nen af van de redactie die de regering aanvanke
lijk aan het ontwerp gegeven had.
WH hebben daarover een gesprek gevoerd met. het Kamerlid de heer H.
Vredeling, thans hoofd wetenschappeiyke afdeling van de Algemeen Ne
derlandse Agrarische Bedryfsbond.
De heer Vredeling bepaalde zich het uitvoerigst tot de landbouwkun
dige toetsing, die in de wet is opgenomen. Dat lag voor de "hand, omdat
daarover het meeste verschil van mening bestond en het breedvoerigst
beraadslaagd is.
De grote verdiensten van de wet
liggen echter in de duidelijke verbete
ring van de positie van de pachter,
vooral wat dc combinatie van de
pacht betreft. De heer Vredeling wil
de dit uitdrukkelijk vaststellen. Tot
nu toe moest de pachter verlenging
van de pacht vragen. Vergat hij het,
dan konden daaruit onaangename ge
volgen voor hem voortvloeien. In de
nieuwe wet is sprake van automati
sche verlenging. De eigenaar moet
nu opzeggen, als hij de pachtovereen
komst niet wenst te verlengen.
Ook wat de vorming van de pacht
prijs betreft, is vooruitgang geboekt,
al gewaagde de heer Vredeling van
Gesprek met Tweede Kamerlid
de heer Vredeling (P.v.d.A.)
een onbevredigende behandeling van
deze kwestie.
Onder de op het ogenblik nog
geldende regeling moet de Grond
kamer de pachtprijs toetsen aan
de redelijke winstmogelijkheid van
de pachter. Ten behoeve daarvan
heeft de regering in 1952 zekere
normen vastgesteld. De Grondka
mers kunnen onder die normen
blijven. In de praktijk hebben zij
dat zeer verschillend gedaan. Hoe
dit zij, de pachtprijzen op de slech
te grond liepen hoog op, zonder dat
,fjp regering hierin medezeggen
schap had.
De situatie is nu gewijzigd door
de opneming van de bepaling (arti
kel 3), dat bij algemene maatregel
van bestuur algemene regelen ten
aanzien van de hoogst toelaatbare
pachtprijs zullen worden uitgevaar
digd, strekkende tot bevordering van
pachtprijzen, die in een redelijke ver
houding staan tot de bedrijfsuitltom-
sten by een behoorlijke bedrijfsvoe
ring, met dien verstande, dat bij het
vaststellen van die regelen de redelij
ke belangen van de verpachter mede
in acht worden genomen.
REGERING BESLIST
In het vervolg zal dus de regering
zelf moeten uitmaken, of de bedon-
§en pacht in een redelijke verhou-
ing tot de bedrijfsuitkomsten staat.
De Grondkamers kunnen niet meer
zelfstandig de prijs verlagen. Het
spreekt vanzelf, aldus de heer Vrede
ling dat de normen nu veel beter
moeten worden vastgesteld dan voor
heen. Daarover was men het in de Ka
mer wel algemeen eens.
Aangezien In 1953 zij het met
veel discussie, de landbouwkundige
toetsing in de wet vervreemding van
landbouwgronden is opgenomen
zij geldt dus voor de overdracht van
landbouwgrond van de ene eigenaar
aan de andere en de pacht nage
noeg een duurzaam gebruiksrecht is
geworden, is in de in 1955 ingediende
pachtwet eveneens de beoordeling,
door de Grondkamers, van de land
bouwkundige gevolgen van de ver
pachting met name wat betreft de
omvang, de ligging en de verkave
lingstoestand van het pachtobject,
geïntroduceerd.
Ook de commissie-Van den Berg,
die een voorontwerp-pachtwet sa
menstelde en het Centrum voor
Staatkundige Vorming, dat is het
wetenschappelijk bureau van de K.V.
P., hadden de landbouwkundige toet
sing aanvaard. De regering is in haar
ontwerp wat verder gegaan dan de
jurisprudentie op dit punt bij de ver
vreemding van landbouwgrond.
Zij nam namelijk de bepaling op,
dat de pachtovereenkomst niet zou
mogen leiden tot een of meer van de
door haar ongewenst geachte situa
ties, „ongeacht de voordien bestaan
de toestand".
Deze toevoeging, die niet ln het
aanvankelijke wetsontwerp stond,
bracht minister Mansholt erin, nadat
dr. Drees in zijn regeringsverklaring
van 1956 toen het nieuwe kabinet
tot stand gekomen was had ge
zegd: „Wettelijke maatregelen zullen
worden voorgesteld ter voorkoming
van versnippering van bedrijven,
waar herverkavelingen en saneringen
hebben plaatsgevonden".
VERZWAKKING
De heer Droesen van de K.V.P.
wilde de toevoeging „ongeacht de
voordien bestaande toestand" er
uit hebben. Hij wenste die wet te
gebruiken om verslechtering van
de landbouwkundige omstandighe
den tegen te houden, niet om die
te verbeteren, een streven, dat de
heer Vredeling niet kan hegrijpen.
De regering bestreed een desbe
treffend amendement-Droesen
doch zij verloor. De bepaling is uit
het wetsontwerp verwijderd. De
heer Vredeling vindt dat een ver
zwakking.
Een verzwakking acht de heer Vrede
ling ook de bepaling dat de Grondka
mer een pachtovereenkomst, die zou
leiden tot een van de ongewenst ge
achte gevolgen „kan" goedkeuren,
als weigering op grond van bijzondere
omstandigheden onredelijk zou zijn of
zou indruisen tegen het landbouwbe
lang. Liever had hij gezien, dat hier
aan de grondkamers de goedkeuring
imperatief was voorgeschreven. Een
pleister op de wonde was voor hem de
opneming door een amendement-
Egas van de bepaling, dat de Grond
kamer als schadelijk voor de algeme
ne belangen van de landbouw kan
aanmerken overeenkomsten die lei
den tot vergroting van een bedrijf,
waarvan uitbreiding voor de onderne
mer niet van overwegende betekenis
ls, terwijl in de nabijheid één of meer
kleine bedrijven uitbreiding behoeven.
Verheugd was de heer Vredeling, dat
de poging van de heer Biewenga, om
de landbouwkundige toetsing geheel
uit de wet te verwijderen dus ook
voor de IJselmeerpolders en de her-
verkavelingsgebieden mislukt is.
De heer Biewenga wenste het rapport
van de commissie-Hofstee af te wach
ten, alvorens te komen tot een beslis
sing over de wijze, waarop en door
wie de toetsing dient te geschieden.
Minister Mansholt verklaarde het
amendement op grond van de door de
De heer Biewenga heeft toen heel
handig zijn amendement zodanig ge
wijzigd. dat de toetsing alleen zou
zijn toegestaan voor de IJselmeer
polders en de herverkavelingsgebie-
den. De regering kon het toen niet
meer onaanvaardbaar verklaren. Dr.
Mansholt heeft zich eruit gered door
mede te delen, dat hij dit amendement
eerst in het Kabinet zou moeten bren
gen, alvorens er een uitspraak over te
kunnen doen, maar dat net voor hem
nog altijd een diepe ingreep beteken
de en dat het daarom voor hem en
minister Samkalden nog steeds on
aanvaardbaar was.
De toetsing is in de wet blijven staan
Vliegen in formatie
Militaire deskundigen zijn het er
thans meer dan ooit over eens, dat
een goede spreiding bij alle wapens
is geboden, gezien de ver om zich
heen reikende vernielende kracht der
moderne projectielen e.d.
Waarom dan nog steeds die ge
vaarlijke oefeningen om in nauwe
formaties te kunnen vliegen?
Regelmatig leest men van vlieg
tuigen, welke elkaar raken en dan
prompt neerstorten. Zelfs met schiet
stoelen, blijft de kans op dodelijke
ongelukken voor de vliegers groot.
Om van de enorme materiële scha
de maar te zwijgen. Maar ook de
burger staat hierbij voortdurend
bloot aan de gevaren van neerstor
tende en brandende vliegtuigwrak
ken.
Waarom, nogmaals, dit inconse-
kuente en gevaarlijke gedoe?
Goes. J. M. POLDERMAN.
De Vierdaagse
Naar aanleiding van de verslagen
in uw krant over de Vierdaagse en
het noemen van vele namen van deel
nemende Zeeuwen, doet het mij niet
prettig aan in uw laatste verslag
maar enkele namen van deelnemers
(sters) terug te vinden. Het „o.m."
voor de genoemde personen lijkt mij
geen beloning voor de overigen. Het
geeft de indruk, dat er uitvallers zijn
en bij myn weten hebben alle Zeeu
wen de tocht volbracht.
Dan wou ik U er no» op attent
maken, dat de „gouden plak" slechts
wordt uitgereikt aan diegenen, die
voor de tiende keer de Vierdaagse
uitloopt. Deze prestatie leverde
jaar de heer De Bruttné uit Vllssjn-
'lissingen.
P. J. Weyberg,
deelnemer 4e keer.
Noot van de redactie. Het was voor
onze speciale verslaggever niet doen
lijk uit de ruim 11.000 wandelaars
met zekerheid alle Zeeuwen op te
pikken en te vermelden. Vandaar
dat de aanduiding „onder meer"
werd gebruikt.
Advertentie
EEN LEKKERE SOEP
VOOR WEINIG GELD
Bevat rijst met fijngesneden groenten.
Voedzaam en geurig.
Andere voordelige Maggi soepen a 15 ct zijn i
KONINGINNESOEP OSSESTAARTSOÉP TOMATENSOEP ASPERGESOEP
POULETSOEP
GROENTESOEP
KERRYSOEP
WINDSORSOEP
0 Tussen Instanboel en Iderne ls een
autobus met 42 passagiers in botsing
gekomen en ln brand geraakt. Van de
inzittenden werden er 23 gedood en 8
gewond. De bus gleed na de botsing
een droge rivierbedding in, sloeg over
de kop en vloog in brand toen benzine
uit de tank explodeerde.
doordat het gewijzigde amendement-
Biewenga niet werd aangenomen.
Ook de landbouwkundige toetsing
in familieverband is niet geheel on
aangetast gebleven. Het uiteindelijk
resultaat van alle besprekingen is ge
weest, dat altijd een strenge land
bouwkundige toetsing in de IJsel
meerpolders en in ruil- en herverlta-
velingsgebieden zal plaats hebben,
ook bij familieverband. Daarbuiten en
buiten familieverband „moet" de
Grondkamer letten op ondoelmatige
verkaveling. Zij „kan" letten op een
te geringe bcdrijfsgrootte, op liet ge
bruik van het land ter verkrijging
van neven-inkomsten anders dan voor
zelfvoorziening en op een ongewens
te vergroting van het bedrijf.
Het wetsontwerp is tijdens de be
handeling op een aantal punten ver
zwakt, vindt de heer Vredeling, doch
niettemin betekent het een stap in de
goede richting.
(Herplaatsing wegens misstelling)
Nederlandse expeditie met
onderzeeërs naar de Andes
(Van een onzer verslaggevers)
Aan boord van de onderzeeërs
„Walrus" en „TIjgerhaai" van de
Koninklijke Marine zal in het ko
mende najaar door een expeditie on
der leiding van ir. G. Bakker van
het geodetisch instituut te Delft en
lr. L. Otto van het K.N.M.I. te De
Bilt een wetenschappelijk onderzoek
worden verricht naar de verschijn
selen van de aardbodem in de wa
teren rond het Panamakanaal.
Deze expeditie zal ons land op 23
oktober verlaten. Men denkt om
streeks de 10e november met het
onderzoek dat zich onder meer richt
op de onderzeese uitlopers van het
Andesgebergte te kunnen beginnen.
Daarbij steunt de expeditie op het
onderzoek, dat jaren geleden is ver
richt door prof. dr. ir. Vening Mei-
nesz, oud-hoofddirecteur van het
K.N.M.I. te De Bilt en buitengewoon
hoogleraar in de geodesie te Delft.
De expeditie zal veertig dagen werk
zaam zijn. Het onderzoek vormt te
vens een Nederlandse bijdrage in het
kader van het Internationaal geo
fysisch jaar.
~Oan en oeet
Vier boeiende boekjes
voor de jeugd
Deze eeuw wordt terecht wel „de
eeuw van het kind" genoemd. Dit
komt ook in de boekenmarkt tot ui
ting. Voor ons op tafel ligt een vier
tal boekjes, door „Het Spectrum"
uitgegeven onder de serie-naam Pris-
ma-juniores. Zij zijn smaakvol ver
zorgd.
De tijd, dat kinderen Indianenboe
ken lazen en over arme kindertjes,
die na veel slaag en ellende, tóch
gelukkig werden, is voorbij. Het laat
ste soort diende voornamelijk om de
jeugd aan te tonen hoe goed zij het
toch wel had en was dus als het
ware door de ouders zelf in het leven
geroepen. Bij het tegenwoordige kin
derboek zal het lezertje zich eerder
wat onprettig voelen, als hij het boek
heeft gesloten en weer op de zo ge
wone wereld staat. Dit pleit dan toch
wel voor het nieuwe genre, want de
fantasie van de schrijver zal het kind
enige aangename uurtjes bezorgen.
Dorothea Hollatz schreef een meis
jesboek, „Metti en haar eiland".
Het gaat over een meisje, dat bij
haar tante logeert, zich daar zeer
vermaakt, tóch heimwee krijgt en
naar huis op een klein, verlaten
eilandje tracht terug te roeien als
ze hoort dat haar moeder ziek is ge
worden. Het relaas van haar beleve
nissen is geschikt voor meisjes van
tien tot vijftien jaar. Voor meisjes
van dezelfde leeftijd ook niet kwaad
is „Het witte paardje" van Elisabeth
Goudge. Het is een verhaal uit het
verleden, half een fabel, half een
sprookje, wel wat ouderwets mis
schien voor een jong meisje, maar
toch wel zo geschreven, dat het nooit
verveelt. Het meest boeiende van deze
boekjes is wellicht „De geheimzin
nige koffer" van Olivier Beaucaire.
Een Frans meisje, Carla Peyraud ge
heten wordt in een uiterst geheim
zinnige atoom )-spionage-affaire ge
wikkeld. Zij trotseert vele en grote
gevaren, doch weet de zaak tot een
goed einde te brengen. Vóórdat het
echter zover is, zal de lezeres van
dit meisjesboek vele malen met Carla
in spanning verkeren. Zij zal het boek
achter elkaar uitlezen en er opnieuw
aan beginnen. Frank Crisp's „De
jacht op de zeerovers" tenslotte, een
boekje voor de jongens, is in feite een
romantisch technicolorproduct voor
alle leeftijden. Alles wat in het jeug
dige brein maar spannend heet, komt
in zijn meest ten top gedreven vorm,
in dit boekje voor.
J. F. CH. DIX:
BLOEMEN IN UW TUIN.
Uitg. Mij. N.V. Kosmos.
Amsterdam-Antwerpen.
Een gids voor het beplanten van
de tuin met. bloemen en heesters, de
keuze van planten voor vijvertjes en
rotspartijen, met de behandeling er
van en aanwijzingen voor schikking
en onderhoud. Een niet te uitgebreid
handig boekje voor liefhebbers van
vele en mooie bloemen.
86. Huub wierp de lucifer op de vloer en trapte het
ding uit. Hij had genoeg gezien. Met vaste hand greep
hij de twee korven. „Als ale ellendige klpljn nu maat
niet aan het kakelen slaaf, dacht hij. Met ln elke
hand een korf verscheen hij in de deuropening van de
woonwagen. Het was bulten lichter dan hem lief was.
maar hij zag niets, dat hem kon verontrusten. Met
twee stappen was hij het trapje af en toen rende hij
in de richting van de dijk. Daar was hij vrij veilig,
want deze kant van de dijk lag In de schaduw van
het maanlicht. Huub begon nu als een dolleman te
lopen, langs de dijk. „Lopen", dacht hij, „lopen tot
ik niet meer kan, tot Ik zo'n pijn in m'n zij krijg dat
ik er bij neervalGemakkelijk ging het niet met
een korf in elke hand en over een etuk grasland dat
zo ongelijk was dat hij elk ogenblik dreigde te vallen.
Hij hield echter vol en toen hij eindelijk bij gebrek
aan adem een ogenblik bleef stil staan, lag het woon
wagenkamp ver achter hem.
Als U tot dusver zonder
resultaat tabletten, poeders
enz. gebruikte om van Uw
maagklachten af te komen,
neem dan nu de frappant
werkende
RABRO MAAGTABLETTEN.
Het grote succes van RABRO
is tweeledig. In de eerste
plaats is de samenstelling
gericht op een veelzijdige
werking, zodat zuurbranden
en pi|nen verdwijnen.
Bovendien brengt
RABRO een blij-
vende verbetering.
En dat is wel het I
allerbelangrijkste!
Verkrijgbaar bij apotheker of drogist
Feuilleton
37
Ook Joan scheen verheugd over zijn
komst. „Zeg eens Joe, in het boek, dat
Ann me met Kerstmis heeft gegeven,
begrijp ik een paar illustraties niet
goed 'en ik zou je heel dankbaar zijn
voor je hulp".
„Natuurlijk", antwoordde Joe, nu
weer wat opgewekt. En zich tot Ann
wendend, vroeg hij met een glimlach:
„Heb jij niets voor me te doen?"
Ze staarde hem nadenkend aan.
Grappig dat ze eigenlijk nooit had op
gemerkt. hoe aantrekkelijk zijn ma
gere. donkere gezicht wel was en hoe
de ondeugende blik in zijn donkere
ogen bij zijn prettige mond paste.
Met een poging om te glimlachen,
antwoordde ze: ,,Ik kan niets beden
ken".
Hij keek haar onderzoekend aan.
„Wat is er aan de hand Je ziet er zo
opgewonden en treurig uit!"
„Niets", riep ze haastig en snelde
naar de keuken.
Toen ze terugkwam hoorde ze hen
druk praten, maar zodra ze de deur
opendo trad plotseling stilte in en ge-
door
'llarf Rrelon Smith
voelde blijkbaar niemand zich op zijn
gemak. Ar.n begreep, dat ze het over
haar hadden gehad. Ze werd er boos
om, maar durfde niets zeggen, uit
vrees in tranen te zullen uitbarsten.
Ze wilde niet, dat. Joe haar zou zien
schreien.
Mike zou het eerst weer vertrek
ken. Hij was de laatste dagen erg stil
geweest en toen Ann zelf naar slaap
kamer opzocht, lag hij nog wakker.
Ze ging op de rand van zijn bed zit
ten en vroeg zachtjes, om Ned niet
wakker te maken: „Kun je niet sla
pen?"
De jongen lag op zijn rug, zijn han
den onder het hoofd. „Neen", zei hij.
En toen, na lang stilzwijgen: „Zeg
eens, Ann, zou paps het heel erg vin
den, als ik weer thuis kwam? Ik be
doel voor goed."
De vraag maakte Ann aan het
schrikken.
„Ben je daar dan niet gelukkig,
beste jongen?"
„Neen, niet erg."
„Misschien komt het door de veran
dering."
Ann trachtte zich haar eigen eerste
jaren op de kostschool te herinneren
en wist nog, dat het begin allesbehal
ve prettig was geweest. Ze beproefde
Mike dit aan het verstand te brengen,
maar las in zijn koppige blik, dat hij
haar niet geloofde.
„Neen," herhaalde hij. „Ik wil het
nog één keer proberen en als het dan
niet beter gaat..."
„Maar wat scheelt er aan?" vroeg
Ann. „Plagen de jongens je?"
„Zoals wel in de boekjes staat?"
grinnikte Mike. „Nee zo is het niet
precies. Ann. 't Komt doordat... o. ik
kan 't niet precies uitdrukken, maar
ik zou graag weer thuis zijn, bij vader
in zijn spreekkamer rondscharrelen,
zoals ik deze vakantie heb gedaan.
Ik geloof, dat ik van plan verander en
dokter wil worden."
„O, Mike, dat zou paps zeker pret
tig vinden!" riep Ann, terwijl ze zich
voorover boog, zijn dekens instopte,
en hem kuste. „Probeer het nog één
keer en praat dan met paps over een
dagschool. Je weet, dat jij zelf naar
de kostschool hebt gewild."
„Dat weet ik wel," zei hij geeu
wend, „ik heb soms de domste inval
len."
Toen Mike vertrok brachten ze hem
allemaal naar het station en Ned
schreide hete tranen.
Suzy volgde spoedig, met een hele
boel koffers, waarin een stapel op
laatste ogenblik nog gewassen en ge
streken kleren. Joan sloot de rij.
Wat was het nu weer stil in huls,
I met alleen de kleine kinderen als ge
zelschap. voelde Ann zich eenzaam.
Sinds zijn terugkomst werkte Joe
urenlang in zijn laboratorium, zodat
ze hem elke dag voor de maaltijden
moest bellen.
Terwijl haar vader spreekuur hield
en de kinderen te bed waren, werd er
gebeld. Ann, die in de keuken bezig
was, rende naar de voordeur, als ge
woonlijk bang dat de kinderen wak
ker zouden worden.
Johnny stond voor haar en ze wist
niet wat te zeggen of te doen.
„Ik ben aan het koken," bracht ze
er tenslotte uit, met een vaag gebaar
in de richting van de keuken.
„Best," zei hij, meteen de deur slui
tend en naar het achterhuis lopend.
Ann volgde hem met het nare bon
zende gevoel in haar keel, dat altijd
aan een heftig toneeltje voorafging.
Met trillende handen begon ze kaas
te raspen, terwijl Johnny, grimmig
kijkend, bij het vuur stond.
„Ik vertrek morgen", zei hij.
„Morgen...?" herhaalde ze zenuw
achtig.
„En je weigert nog altijd met mij te
trouwen
Ze keek hem aan en bij het zien van
zijn verdrietige blik scheen er iets in
haar te smelten.
„O, Johnny, lieve Johnny, kijk niet
zo..." smeekte ze onwillekeurig.
Waarschijnlijk was ze hem dich
ter genaderd. Hij beschouwde dit als
een uitnodiging en had haar het vol
gende ogenblik in zijn armen geno-
i men.
Hij hield haar dicht omsloten,
zijn lippen op de hare gedrukt.
„Ik wist het wel, dat je het niet
meende," stiet hij er op hese toon uit.
„Ik wist, dat het maar verbeelding
was..."
„Maar," protesteerde Ann, die pro
beerde los te komen. „Het was geen
verbeelding. Ik meende het, ik kan
niet met je trouwen."
Eensklaps ging de achterdeur open.
„Neem me niet kwalijk," klonk
Joe's ijskoude stem.
Johnny lie de armen zakken en Ann
tuimelde achterover, de handen tegen
haar mond gedrukt. Verschrikt keek
ze naar de tegenover elkaar staande
mannen. Joe was zo wit als een doek;
zijn mond vormde een dunne streep,
zijn ogen waren saamgeknepen. John
ny's gelaat had daarentegen een hoge
kleur en hij sprong met wijdgeopende
ogen naar voren.
„Houd je hier buiten, alsjeblieft,"
krijste hij.
Ann slaakte een kreet, deed een
schrede vooruit, struikelde over een
stoel en viel. Haar ogen hadden zich
gesloten, zodat de aanblik van de twee
woedende mannen haar niet langer
schrik aanjoeg.
HOOFDSTUK XII
Ze voelde dat iemand haar optilde.
Joe was het eerst bij haar geweest en
ze hoorde hem op snijdende toon zeg
gen: „Als ik jou was zou ik maar weg
gaan voor de dokter thuiskomt. Je
hebt gehoord hoe Ann erover
denkt../'
„Ik..." klonk Johnny's stem. Nog
boos. maar aarzelend.
Terwijl Joe haar ergens neervlijde,
hoorde ze de voordeur dichtslaan, „je
kunt nu je ogên wel opendoen," zei hy
koel en toonloos.
Ze keek op en zag dat hy haar op
de oude divan by het venster had ge
legd. Hij sloeg haar met iets hards in
zijn blik gade.
„Je weet dus... vroeg ze.
„Natuurlijk!" klonk het sarcastisch.
..Het leek helemaal niet echt en ik kan
niet begrijpen, dat hy erdoor van de
wys raakte".
Ze ging overeind zitten en drukte
haar handen tegen de wangen. „Het
spijt me, Joe, maar ik wist niet wat
ik doen moest."
„Hm," zei hy. zich over haar heen
buigend. „Ja was zeker bang, dat je
hem verdriet zou doen. Nu ja, hy heeft
niet alleen schuld. Jij hebt hem aange
moedigd."
,,0, neen, Joe". Ze vocht tegen haar
tranen. „Ik ben eerlijk tegen liem ge
weest."'
„Alleen dc laatste tijd. Het is jam
mer, dat je niet vlugger een besluit
kunt nemen," hernam hy en liep met
een de kamer uit.
Vol verbazing over zijn heftigheid
stond ze op en ging weer, met nog wat
bevende handen, de kaas raspen. Het
toneel van daareven kon ze niet zo
snel vergeten en ze had erg te doen
met Johnny, die de feiten maar niet
wilde aanvaarden.
(Wordt vervolgd)
