De Westduitse huisvrouw merkt weinig van „Wirtschaftswunder" Twaalf ambachten en dertien... boeken Dzcutvenfwgina ~Dan ozouw tot ozoutv VRIJDAG 26 JULI 1957 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Amerikaanse producenten van tafelge- rei van roestvrij staal zijn een krachtige actie begonnen bij de Amerikaanse ta riefcommissie, daar zij bescherming wen sen tegen buitenlandse Invoer. Tijdens de deze week begonnen open bare besprekingen van de tariefcommis sie, hebben vertegenwoordigers van Amerikaanse producenten van dit tafel gerei herhaaldelijk Japanse concurren tie als ernstige bedreiging voor de Ame rikaanse produktle en verkopen ge noemd. In 1956 vertegenwoordigde de Europese invoer ongeveer 20 procent van de Ame rikaanse markt. De Europese produkten, die meest uit Denemarken. West-Dultt- land en Nederland komen, zijn volgens de vertegenwoordigers echter van zeer goede kwaliteit. In sommige gevallen ge ven de Amerikaanse verbruikers er daar om de voorkeur aan. Omdat het discri minerend zou zijn een lnvoer-contlngent voor Japan alleen in te stellen, over weegt men. voor de gehele Invoer een contingent op te leggen. Italiaanse mode kortere rokken Pe Italiaanse mode-ontwerpers heb ben deze week hun najaars- en win- termodelien getoond en tijdens hun modeshows viel allereerst op, dat de rokken korter worden. Zowel de dag als avondkleding wordt gekenmerkt door een kortere roklijn; de jasjes lij ken veel op bolero's. Veel van de Ita liaanse najaars- en wlntercouture heeft een zeer slankmakend effect; wat de kleuren betreft zijn er vele variaties in bruin. De beroemde couturier Roberto Ca- puccl lanceert twee nieuwe wlntcr- 8ilhouetten: de tunica, met een cein tuur of een gordel, en de vloeiende gedrapeerde lïjn.Ook andere Italiaan se ontwerpers komen met de tunica- lijn. In de boutiques van Rome kan men de Italiaanse accessoires voor dit na jaar zien: met edelstenen versierde schoentjes met dunne hakjes, pumps (voor overdag) met omgekrulde pun ten, handtasjes die geïnspireerd lij ken op de „diplomatentas", ceramiek- kralen met de glans van echte parels, handbeschilderde parasols met witle deren handvaten. Sommige schoen tjes hebben een nieuw soort hakken, bekleed met beschilderd satijn, koper, of glanzende ceramiek. HET DERDE EUROPESE KASBOEKJE Ook in haar huishoudboekje stegen de laatste jaren de meeste posten ligt, wanneer het loonzakje niet dik ker wordt en vele miljoenen vrou wen In West Duitsland moeten zelf werken om het weekinkomen van de man aan te vullen in belastingver- |llllllll[[IIIHIIIIIIlllllll»l!lllllllllllllllllll[llllll!llll!llllllllll«l»llllllBl f§ Ook de Westduitse vrouw heeft M een huishoudboekje, dat lnte- M ressant genoeg Is om eens een M oogje aan te wagen. Onze cor- s respondent in Bonn dc-ed dit H voor U in navolging van rlln collega's in Londen en Parys, H van wier visie op respectieve- H lijk het Engelse en het Franse huishoudboekje U reeds eerder H heeft kunnen kennisnemen. IlllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllI laging en dat Is een bij minister van financiën Schaffer bijzonder onpopu lair onderwerp. En zo zal het in West-Duitsland waarschijnlijk steeds duurder worden. BONN, juli. Van het hooggeroemde Westduitse „Wirtschaftswun der" heeft de bondsrepublikeinse huisvrouw waarschijnlijk wel het minste profijt gehad. Mede dank zij datzelfde „Wirtschaftswunder" is West-Duitsland een duur land geworden. Dat merkt de buitenlandse bezoeker niet direct. Hij of zij vergelijkt de betrekkelijk lage hotel- en pensionprijzen (die gedeeltelijk fictief zijn, omdat de ontbijtprijs niet is inbegrepen) met die in zijn eigen land. Hij of zy heeft al gauw in de gaten, dat men in West-Duitsland misschiet, niet zo goed, maar dan toch ook veel goedkoper in een restaurant kan eten dan in Ne derland. Ook het in vrijwel geheel West-Duitsland geldende vaste tarief van 10 voor de bediening (en verder geen fooien) steekt gunstig af bij de usance in Nederland. Wie de duurte in West-Duits land echter wel merken, zijn degenen die er werken en wonen: de rond 50 miljoen Westduitsers zelf. Ook In de Westduitse Bondsrepu bliek draait sinds jaar en dag de loon-prijsspiraal opgewekt omhoog. Of nu de stijgende prijzen de lonen hebben aangetrokken, of omgekeerd, is in de Bondsrepubliek al evenmin definitief uitgemaakt als elders ter wereld. In het algemeen kan wel worden vastgesteld, dat de lonen meer (en sneller) omhoog zijn ge gaan dan "(Ie prijzen. Dit blijkt o.a. uit de gestegen koopkracht der West duitse bevolking, die zich ook on danks de hoge prijzen, het nodige kan permitteren. Dit is te merkwaardiger, aange zien in de loop der laatste zeven iaren toch maar weinig dingen goed koper zijn geworden. Een nerenkos- tuum van middelmatige kwaliteit (confectie) kost thans rond 148 mark tegen 135 mark in 1950. Een regenjas kostte zeven jaar geleden daarentegen 76 mark en vandaag de dag 68. Huren van kleine 2- tot 2%- kamer woningen echter stegen in die zelfde tijd van 86 tot 94 mark. Brqod steeg maar liefst van 47 tot 110 pfenning per kilogram, dan zijn er nog de schoenen, die van 26 tot 28 markt zijn gestegen, of het kilogram cotelet, waarvoor de huisvrouw nu 5.60 en in 1950 nog maar 4 mark moest neertellen. De Westduitse huisvrouw moet van maand tot maand ingewikkelder rekensommetjes maken. De laatste maand, waarover cijfers bekend zijn, is april en ook in die maand ging het prijsniveau weer wat omhoog, name lijk met 0,9 procent. Voedingsmidde len, dranken en rookartikelen stegen met 0,5 procent, huisraad met 4,2, kleding met 3,3 en verwarming en verlichting met 2,9 procent. Om de merkwaardigste tegenstelling in steeds stijgende prijzen en het feit, dat er in West-Duitsland alsmaar meer wordt gekocht nogmaals te il lustreren, is het voldoende op te mer ken, dat de omzet in de detailhandel in april 12 procent steeg in vergelij king met maart en 27 procent verge leken met april van het vorige jaar. Er wordt in West-Duitsland een massa brood gegeten. Vandaar de ge weldige deining, die enkele maanden geleden ontston\, toen de bakkers de prijs van de befaamde „Brötchen" van 6 op 8 pfenning wilden brengen. Zo steeg van de ene dag op de an dere de broodprijs van 76 tot 110 pfenning per kilogram. Een derge lijke verhoging van de broodprijs treft de portemonnaie van de huis vrouw. Dat boter 3,60 mark per pond kost, is één van de oorzaken van de omstandigheid, dat er in West- Duitsland zoveel margarine wordt ée gebruikt. Varkensvlees, haast een nationaal gerecht in de Bondsre publiek, steeg in verloop van een' jaar van 5,40 tot 6 mark per kilo gram. En koffieWie in West-Duitsland zijn kopje „Boh- nenkaffee"' wil drinken, moet 24 mark per kilo neertellen. Het is daardoor veel voordeliger om uit Nederland een groot blik poeder koffie mee te nemen, dat 9.60, dus ongeveer 10,50 mark kost en daarop aan de grens dan 5 Mark invoerrechten te betalen. Het blik komt dan op 15.50 mark. Bij de „Feinkost"-handelaar de deli- catessenman kost datzelfde blik 23,50 Mark. Melk kost 44 pfennig per literfles en zo kan men wel doorgaan. Het eind van het lied is. dat de duurte van het gewone leven in de Bondsre publiek als een onomstotelijk feit komt vast te staan. Daarbij variëren uiteraard de prijzen in verschillende steden en landstreken. Bonn is een uitermate slecht voorbeeld van het bondsrepublikelhse prijsniveau, om dat vrijwel alles er duurder is dan in het 20 km noordelijker gelegen Keulen. Dit wordt verklaard door het grote aantal buitenlanders in de voorlopige bondshoofdstad. Het maakt deze bevoorrechte buitenlan ders niet zoveel uit, of het kropje sla een paar pfennig duurder is gewor den. Minister van economische zaken, Erhard, die niet aflaat aan te raden de prijzen stabiel te houden en de huisvrouwen adviseert niet zonder meer de gevraagde prijzen te betalen, vecht tegen de bierkaai. Zijn plan om alle invoerrechten over de nele linie met 30 procent te verlagen en daardoor de invoeren uit het buiten land te stimuleren, is door de rege ring nTet aanvaard, omdat zijn colle ga van financiën. Schaffer, de (hoge) inkomsten uit diezelfde invoerrechten niet kon missen. Van minister Er- hard's plan om elke bondsrepublikein se burger eenmaal per maancl voor een waarde van 100 mark aan levens middelen vrij uit het buitenland te laten invoeren teneinde aldus druk uit te oefenen op het binnenlandse prijsniveau in de winkels komt daar door ook niets meer terecht. „Te mooi om waar te zijn", heeft menige Westduitse huisvrouw onge twijfeld verzucht, terwijl zij naar haar „Feinkost,Handier" of zelfbedie ningswinkel ging. Haar enige redding De tekenaar van deze modeprent heeft een luxueus decor gekozen voor de door hem uitgebeelde modellen: een schip waarmee men een vakantie-kruistocht kan gaan maken naar streken waar de zon niet ieder ogenblik verstek laat gaan. Een kruistocht over blauwe zeeën, met af en toe een landing in exotische havens met opwindend-vreemde na men Zo'n vakantie is helaas voor slechts weinigen weggelegd; voor de mees ten van ons zijn Loosdrecht en de Friese meren eerder bereikbaar dan de lokkende subtropische verten. Het geen overigens niet, wegneemt, dat de afgebeelde kleding ook heel goed bruikbaar is voor een verblijf in de vakantiecentra van het eigen land. Links zien we een origineel wam buis uit grove katoen met frot- té-effect, met blauwe, groene, gele en zwarte ruiten. Er zitten gro te gele knopen aan; de kimonomou wen hebben brede omslagen. Een nouveauté is het bontgebloem- de jasje, dat over een witte japon met een groene ceintuur wordt gedragen. Van dezelfde tint groen is ook de bij het japonnetje behorende capuchon, die het hoofd nauw omsluit en hei kapsel grondig beschermt tegen plot selinge windvlagen. Rechts tenslotte een heel exclusief sport-ensemble, en die exclusiviteit schuilt dan voornamelijk in het ge bruikte materiaal. Shorts en jasje zijn namelijk gemaakt uit dun wit leder: sterk, apart en gemakkelijk schoon te houden. Bij dit witte sport- kostuum wordt een blouse van to maatrode shantung gedragen. bachten en dertien ongelukken, maar twaalf ambachten en dertien boeken. In totaal heeft zij er drie en twin tig op haar naam staan, verscheide ne meisjesboeken voor de leeftijd van ongeveer veertien tot zestien jaar en ook een aantal bestemd voor de kleintjes, die pas kunnen lezen. Zij begon links en rechts wat arti kelen aan kranten te verkopen; ze schreef een boek en vond er een uit gever voor. Dat bleef niet zonder succes. Daardoor raakte zij ook een volgend boek kwijt en een derde. Thans vraagt de uitgever zelf om meer, om steeds meer. Francis An drée wordt graag door de jonge meis jes gelezen; niet alleen in Nederland, maar ook in België. In haar eerste boeken bracht zij een stelletje vriendinnen bij elkaar, die nu ieder een eigen kant uitgaan. Zij maken kennis met het volle en harde leven. Zij moeten hun brood gaan verdienen en komen in verschillende baantjes terecht. Als Francis Andrée daarover schrijft, wil ze het met ken nis van zaken doen. Zij heeft niet genoeg aan een wetenschap van „horen zeggen", doch gaat zelf aan de slag. Nu staat zij als bloemenkoop- vrouw in een van de drukke Haag se straten. De organisatie van marktkooplieden en straatven ters heeft haar wegwijs gemaakt bij het verkrijgen van de nodige vergunningen. Die organisatie ap precieert dit initiatief wel, omdat nu misschien aan het publiek dui delijk zal worden, dat als men ro zen verkoopt, dit allesbehalve be tekent dat men ook op rozen loopt. Er zit misschien een tikje propaganda voor hen in, hopen zij. Propaganda wil Francis B. Andrée niet. Althans niet voor zichzelf. „Ik sta hier geen reclame te maken", verzekert ze. Ze werkt. Ze werkt met ijver en met animo. Een van de ban den van de bakfiets, waarop haar stalletje is gemonteerd is lek. Haar bloemenvaasjes staan te wankel, vindt ze. Dat zijn de zorgen en zorg- jes, die Francis op het ogenblik aan het hoofd heeft. Zij vormen de ingre diënten van een nieuw smakelijk pot je, waarvan zij, als haar boek klaar is, weer vele jonge meisjes zal laten smullen. Nationaal kampioenschap machineschrijven Sedert 1951 wordt jaarlijks ter ge legenheid van de Damesbeurs van dé Dameskroniek een wedstrijd om het nationaal kampioenschap machine- schrijven gehouden. Dit jaar vindt deze wedstrijd voor de zevende maal plaats, op 28 september in de rotonde van de Houtrusthallen te Den Haag. Dat accuratesse bij deze wedstrijden even belangrijk is als snelheid, blijkt wel uit de omstandigheid dat men reeds kansloos is, wanneer het aantal foutieve aanslagen een half procent van het totale aantal aanslagen over schrijdt. In dit opzicht is de Neder, landse jury strenger dan in Italië en Frankrijk, waar dit percentage één procent bedraagt. Wat de snelheden betreft: om een kans te hebben, dient men boven de 250 aanslagen per mi nuut te komen. De deelnemers mogen zowel elektrische al niet- elektrische machines gebruiken, Wanneer, zoals een paar weker geleden, zo'n schaarse hitte golf ons land passeert, moet men er onwillekeurig weer aan den ken hoezeer onze generatie de tijd méé heeft. Herinnert de middelbare leeftijd in zonnejurken cn open over hemden zich nog de afgrijselijke he te dagen uit hun prille jeugd? Onze moeders stuurden ons met zware vlechten kriebelend In onze nek, in stijfgestcvcn jurken met lange mou wen cn ettelijke dito lagen daaron der, met lange kriebel kousen in knooplaarzen en natuurlijk met een harde stijve strohoed aan een elas tiek naar school. Liefst nog met een cape of een matrozenjekker over de arm, vanwege dat eeuwig waakzaam voorgevoel: dat het weer wel eens kon omslaan. En dan waren wij nog luchtig uit gedoste nimfen vergeleken bij de ar me Jongens, die radeloos tegen het smeltpunt rondliepen in, een katoe nen hesje, gesloten met dat martel werktuig der beschaving een stijf wit liggend boord met een enorme strik. De gehate pet met glimmende klep, waarbij sommige moeders (In een onuitroeibaar bijgeloof aan zonne steken) bleven zweren, konden zij desnoods buiten gezicht van de huis deur onder hun blouse of in hun broekzak stoppen. Maar dan liepen ze nog altijd in die afgrijselijke broek zelf, plank- hard en gloeiend heet tot over de knie, gecompleteerd met alwéér rib beltjeskousen en rijgschoenen. En ttiarvne uaai'derxwq dan moest je een moeder getroffen hebben met een marine-complex, die het bestond je de straat op te sturen van hals tot teen in het matrozen- cheviot verpakt, met een lakense muts met linten op je broeiend heet hoofd. PréAt me niet van die goeie ouwe tijd, toen de eerste padvinders kousen en de blote pagehoof- den een geloei wan afgrijzen deden opgaan vanwege de onvermijdelijke reumatiek waaraan de volgende ge neratie zou te gronde gaan. De kin deren van vandaag weten niet hoe goed zij het hebben! Want hoe lang is het nog geleden dat zuigelingen in de grootste hitte alleen in een volledig paradekostuum van kanten en linten, van mutsjes en manteltjes en sokjes en schoentjes en wollen vachten werden „gelucht" En die kleine stumperds waren dan weer geluksvogels vergeleken bij de ongelukkige schapen die in vroeger eeuwen als een stijfgesnoerde bundel wollen lappen achter saaie gordijnen in een houten schommelwieg lagen te braden. De goeie ouwe tijd laat aardig wat veren in die warmte maar de bes te nieuwe al evenzeer. Want als U, uit leergierigheid en ter verkoeling óók ijverig al die wijze wenken voor het pijnloos doorstaan van de hitte ter harte hebt genomen dan zal het U opgevallen zijn, dat ook weer veel moderns in zo'n tropentempera- tuur het lelijk aflegt tegen allerhan de antieks. Zo zijn de goede trouwe katoen en de pure wol verre te prefereren bo ven het verraderlijke nylon, dat bij alle gemak toch maar averechts kunstmatig blijkt, koud in de winter en heet in de zomer. Of slaat de neger soms geen ruime wollen deken om, en de bedoeïen geen wijde wollen burnous? Slaapt de oosterling niet op het heetst van de dag, in donkere, koele huizen met kleine raamspleten in blinde muur vlakken Maar zodra het een paar dagen per jaar bij ons heet wordt, gooien wij de ramen open. zwelgen ijs bij liters en klimmen met hier en daar een lapje aan de fiets om stoer trappend naar een scha duwloze streep zand te snellen waar wij met duizenden anderen gaan lig gen blakeren onder het dubbel ge weld van zon en zoht. Om vervolgens in de hete-luchtoven, die wij slaapka mer noemen, te gaan liggen wente len op de stekende blaren, in het loogbad van het onvermijdelijk zweet na al dat onmatig drinken.... Als het weer eens heet wordt draagt dan katoen, en shantung, en zelfs dunne wol. Neem een lauw bad en drink hete dranken, eet matig maar regelmatig, benut de frisse morgen uren en de koele avond, maar be weeg U zo min mogelijk in de ..ete middag. En besef dan, hoe oneindig veel energie die door ons kortzichtig „traag" geheten oosterse vrouwen weten op te brengen: stampend in haar rijstblok, knopend achter haar weefgetouw, schoffelend op haar ak ker. SASKIA. N V „Vind je deze anjers mooi?" vraagt de „bloemenkoopvrouw" aan het metsje, dat aan haar stalletje komt kijken. In werkelijkheid is deze bloemenkoopvrouw de schrijfster Francis B. Andrée, die uit deze periode- (whter-de-bloemmkar stof, hoopt-te putts*i poor, een nieuws meiajesr.oman* Schrijfster verzamelt stof als bloemenkoopvrouw Verleden jaar kon men haar ont moeten in een dierenpension op de grens van Den Haag en Wassenaar. Ze was erop gekleed, in een jurk, die kon lezen en schrijven en waarin ze zich dus niet behoefde te ontzien. Ze werkte in deze inrichting er zijn er in de omgeving van Den Haag nog enkele, omdat de Hage naars blijkbaar vele honden en poe sen bezitten, die tijdens hun afwezig heid in een goed tehuis moeten wor den ondergebracht alsof haar le ven er van afhing. Met liefde voor de dieren en met liefde en belang stelling voor haar nieuwe baantje. Thans staat Francis B. Andrée op een van de drukste plekjes van Den Haag met.... een bloemenstalietje. Zij biedt als een echte koopvrouw, die met hard en vaak ondankbaar werken een schaarse boterham moet verdienen, de aarzelende voorbijgan gers haar anjers en haar floxen, haar lathyrus en haar margrieten aan. Francis B. Andrée verzamelt stof voor een nieuwe meisjesroman één in de lange reeks, die zij reeds op haar naam heeft staan. Zij werk te een tijdlang als assistente bij een tandarts en zij was een. poos kinder verzorgster in een ziekenhuis. Zij zat enige maanden tussen de fabrieks meisjes aan de lopende band in een groot Haags bedrijf, waar radiotoe stellen en stofzuigers vervaardigd worden. En telkens leefde zij zich ge heel in haar arbeid in. Het was bij Francis B. Andrée niet twaalf ara-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 5