O „Een Parijs huishoudboekje? dat bestaat niet," zegt Jan Brusse Hij begrijpen (gelukkig) niets van „d\e\ -At I oom -WEES 3S UZELF" r ZATERDAG 20 JULI 1957 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 GOED LEVEN EN DE FRANCS LATEN ROLLEN. Veel geld gaat naar de keuken, maar slechts weinig naar de belasting Nee, de Parisienne houdt er geen huishoudboekje op na. Ze vindt het lastig en vervelend om precies op te schrijven wat ze uitgeeft. Bovendien: op is op. Wat geeft het precies te weten, waar het geld gebleven is wanneer je eenmaal blut bent? Deze wat zorgeloze manier van uitgeven heeft tot resultaat, dat er in ontelbare Franse gezin nen in het begin van de maand veel en veel beter geleefd wordt dan aan het einde. De eerste tien dagen een kippetje, een goede fles bour gogne, verse ananas of komkommer (die hier heel duur is), maar de laatste dagen gewone pinard, veel brood met camenbert en ma caroni. Nu moet er bij gezegd worden, dat de Parisienne het wel lastig vindt wanneer haar huishoudgeld op is, maar toch beslist niet on overkomelijk. Zij leent met een charmante vlotheid. En zij geeft iedere maand meer uit dan ze krijgt. Ze komt dus steeds verder achter. Nu moet dat natuurlijk toch eens weer goed gemaakt worden. Dat ge beurt ook, namelijk wanneer er eens een erfenisje binnenkomt, wan neer manlief bij de paardenrennen wint, of wanneer hij een salaris verhoging met terugwerkende kracht ontvangt. De Fransen gaan over het alge meen heel anders met geld om dan wij. Ret woordje „zuinig" is beslist niet bemind. De franc wordt toch immers regelmatig minder waard. Je tracht maar zo goed mogelijk te le ven en het geld te laten rollen. Bij de uitgaven van het gezin neemt de keuken verreweg de be langrijkste plaats in. Arbeidersge zinnen geven 70 procent van hun loon uit aan het eten, want ook de eenvoudigste Fransman wil tóch minstens eenmaal per dag vlees eten. De man drinkt zijn dagelijkse liter wijn en madame plus de kinderen (die er water bij doen) toch ook nog wel een halve. Madame zou zich schamen om margarine op tafel te zetten. Want dat is een bewijs van nijpende armoede! De Fransen eten ook geen brood maaltijden. Zij kennen geen hagel slag, geen pindakaas, geen muisjes en zij moeten enorm lachen, wan neer je vertelt, dat wij onze kaas met een schaaf snijden. Dat is in Parijs niet denkbaar. Kaas snij je met de hand en behoorlijk dik. An ders proef je immers niet wat je eet. Onze vaderlandse vette jus kan men hier nergens vinden. De dokto ren verkondigen namelijk dat jus on gezond is. En aangezien vooral de Parijzenaars bij alles wat ze in hun mond stoppen, zich steeds afvragen, of het wel gezond is, hebben ze de jus afgeschaft. Die gezondheidsover wegingen hebben er ook voor ge zorgd dat men hier bij iedere maal tijd en liefst heel het jaar door sla eet, dat het broodgebruik in één ge neratie is gehalveerd en dat ieder een van alles wat hij eet, eerst het vet afsnijdt. En toch klagen ontelbare Fransen over leverziektenMaar dat zit hem niet in het eten. Dat schuilt hem in de dorst, die hier met wijn gelest wordt. Statistieken hebben uitgewezen, dat één van de twee mannen nooit water drinkt, die van bacteriën krioelende vloeistof, waar in je je hoogstens wast. Daar staat tegenover dat er miljoenen flessen Vichy, Evian en Vittel of nog andere mineraalwatertjes worden geledigd. Maar dit alles neemt 'niet weg, dat .de wijn de belangrijkste drank blijft. Een liter eenvoudige landwijn kost tachtig cent, en die is op voor je het weet. Het is dus een waarlijk natio naal Frans probleem om ervoor te zorgen, dat de gemiddelde monsieur Dupont niet meer dan zijn dagelijkse liter ledigt. Want bij anderhalve liter per dag, of tien liter in de week be gint hij zijn geliefde gezondheid te Alle Kleuren zijn goed voor het vakantiejurkje links op deze illustratie mits het maar effen kleuren zijn in een helle tint. Vuurrood, knalgeel, hélder-oranje, hardgroen: zoekt U zelf maar de kleur uit welke U het best staat, want al deze tinten zullen zich uitstekend verdragen met de zwar te biezen, waarmede het lijfje en de zakken op de rok zijn afgezet. Die grote zakken vervangen een tasje, want er kunnen heel wat spulletjes in opgeborgen worden. Het jurkje kan ook als separate" gemaakt worden, lijfje en rok afzonderlijk, en dan kunt U gaan combineren, bijvoorbeeld met een effen zwarte rok of een effen zwart blousje. Bent U de leeftijd voor zo'n luchtig zomerjurkje langzamerhand te bo ven? Neem dan een rustig ruitje in gedempte kleuren en maak het twee de japonnetje. Het model van de tekening is gemaakt uit dun kreukvrij linnen in ivit en grijs. De wijde rok heeft plooien, het gekruiste ceintuur tje- dat iets boven de taille dichtgeknoopt wordt, breekt de overigens iet- mat strenge lijn van deze gekilede jurk. H Vorige week gunde onze Don- if dense correspondent U enkele j= H onbescheiden blikken in het g huishoudboekje van de Engel- H se huisvrouw: deze week doet H onze Parijse medewerker Jan if Brusse een boekje open over het huishoudboekje van de Pa- s risienne. Zijn bevindingen kunt U hiernaast lezen. iiöiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifi ondermijnen. Helaas wordt er nog wel eens een keertje of wat gezon digd Nu kan men zich afvragen hoe de mensen het in dit dure land klaarspelen om* voor Nederland se begrippen zo luxueus te eten. Je moet hier een tijd wonen om dit te begrijpen. Het is natuur lijk een feit, dat de Fransen bijna geen huur en nagenoeg geen directe belasting betalen. Wie op een normale manier een huurhuis heeft van drie kamers met een keuken, betaalt daar meestal niet meer voor dan ne gentig gulden in de drie maan den. En hij die iets van acht duizend gulden verdient en twee kinderen heeft, behoeft zich over de fiscus echt geen zorgen te maken. Dat maakt dus wel het een en ander goed. Maar die belachelijk lage huren hebben natuurlijk ook gezorgd voor een ongekende woningnood. Als wij soms denken, dat het in ons goede vaderland niet zo eenvoudig is om aan een huis te komen, laten we ons dan troosten met de gedachte dat het in Parijs uitgesloten is om een flat te vinden tegen een normale prijs. Wil je toch iets huren? Dat kan. Leg eerst tienduizend of twin tigduizend gulden sleutelgeld op ta fel en dan praten we eens verder. Hebt U geen franc op de bank Wat spijtig. Dan hebben we nog wel het een en ander te huur zonder sleutel- geld. Geheel nieuwe apartementen van alle gemakken voorzien. Maar aangezien de huren daarvan vrij zijn, vraagt men voor een ongemeu bileerde driekamersflat toch al gauw driehonderdvijftig tot vierhonderd gulden per maand. Hetgeen eigenlijk alleen de buitenlanders willen beta len. De beste oplossing is nog om een door de staat gebouwd huis te kopen. Over het algemeen liggen de lo nen, salarissen en inkomens in Frankrijk hoger dan in ons land. Het duidelijkste merk je dat bij de winkeliers: de slagers, de bakkers, de apothekers en de kruideniers ver dienen goud. Een goede bakker, ge vestigd in een drukke buurt, kan in vijf jaar binnenlopen. Het slechtste worden de kleine ambtenaren en de bureaumensen be- taald. Hier zijn nog getrouwde man nen, die met vierhonderd gulden in de maand moeten rondkomen. De arbeiders hebben het over het alge meen beter voor elkaar. Een vakar beider bij Renault kan aan het einde van de week met honderdvijftig gul den thuiskomen. Een leraar begint In Leningrad is de 26ste internationale bont-show geopend, met meer dan vijf tien miljoen gulden aan o.a. civet-, mar ter-, eekhoorn-, mink- en hermelijnbont. Vertegenwoordigers van ruim 150 buiten landse ook Westelijke firma's zul len biedingen doen. Aan de bonttentoonstelldng is tevens een expositie van karpetten uit Oezbekis tan, Tadzjikistan en Kazakhstan verbon den, aldus meldt radio-Moskou. met vijfhonderdvijftig gulden per maand en een professor ontvangt twintigduizend gulden per jaar. Móar ook de prijzen liggen hoger: een liter melk kost vijftig cent, een ons ham negentig, een dagblad vijf tien, een kaartje in de metro twintig cent; een maaltijd in een eenvoudig restaurant zeker zes gulden, een stadstelefoongesprek twintig cent, een totale verzekering voor een mid delgrote auto in Parijs duizend gul den per jaar. Maar al zou een I'arijzeuaar pre cies evenveel verdienen als zijn vriend in Amsterdam en al zouden de prijzen in de beide landen het zelfde zijn dan zou Dupont zijn geld toch heel anders uitgeven dan Jan sen. Meer voor het eten, minder voor het huis. En bovendien zouden de Duponts iedere maand zeker vijftig gulden over de schreef gaan in de hoop op een erfenis, een gewonnen wedren of een salarisverhoging. Op een modeshow welke een be kend Londens mode-ontwerper onder het motto „Ballerina" heeft gehou den, vielen vooral de hoedjes op waarvan sommige aan langvervlogen tijden dedeu denken. Zoals dit fluwe len hoofddeksel waarvan het model herinnert aan de Middeleeuwse hoofdtooien. De puntige garnering bovenop Is wel heel bizar, en doet zelfs een beetje krijgshaftig aan. IA krijgt (oqé (Van onze redactrice Dit is het tijdperk van de vakan ties en dientengevolge leven we ook in het tijdperk van de lope's. Het is verwonderlijk hoeveel klanken dat woordje „logé" kan heb ben, want er zijn zoveel soorten lo gé's: prettige en minder prettige, ge makkelijke en lastige, onverwachte die kunnen of heel gezéllig, of bar ongezellig zijn en de „traditionele" logé's van ieder jaar: ouders, schoon ouders en verdere naaste verwanten. Sommige logeergasten ziet U met plezier komen: die jeugdvrienden bijvoorbeeld met wie U veel gemeen schappelijke prettige herinneringen hebt; en anderen bezorgen U de schrik van uw leven wanneer ze per briefkaart aankondigen dat ze graag weer eens enkele dagen van de logeerkamer gebruik willen ma ken. Maar met al die logeerpartijen, hoe de gasten ook zijnis het toch wel zoals een goede vriendin van ons pleegt te zeggen: „Ik vind het leuk als er logé's komen, maar ik vind het nog veel leuker als ze weer weg gaan". Denkt U dat ook altijd me vrouw, in het diepst van uw gedach ten? Dat. is helemaal geen schande het lijkt wel wat onvriendelijk, maar het is vrij logisch, want de meeste vrouwen kunnen er nu een maal niet tegen om langer dan enke le dagen vreemdenin haar huis te verdragen, zelfs al behoren die ^vreemden" tot de naaste familiere laties. Blijkbaar hebben vrouwen op dit gebied minder aanpassingsvermo gen dan mannen Daarnaast is er dan de kwestie van het „extra werk", dat allemaal maar „op de vrouw des huizes neerkomt", zoals de geijkte klacht luidt. Extra werk voor de maaltijden, zorgen over elke-dag-een-ander-menu, tijd verlies omdat sommige gasten zich zélf niet kunnen vermaken en van uur tot uur bezig moeten worden ge houden. Want de heer des huizes doet over het algemeen niet veel aan „entertainment" van de gasten tenzij ze jong, charmant en van 't vrouwe lijk geslacht zijn....). Hij heeft over dag z'n werk en bovendien vindt hij zichzélf doorgaans al een verbazend goed gastheer wanneer hij maar op gezette tijden de drankfles hanteert En staan de karaktertjes van de lo gé's hemper ongeluk niet aan, dan staat men helemaal versteld over de handige wijze waarop hij zijn plich ten als gastheer weet te ontduiken. i n dat laatste geval kan hij ervan I verzekerd zijn, dat hij de klacht „alles komt maar op mij neer zeker ééns per dag van zijn echtge note te horen krijgt. En in die klacht ligt een ander probleem van de gastvrouw opgesloten, namelijk de vraag: Mag ik van mijn logé's ver wachten dat ze mij een handje hel pen bij de dagelijks voorkomende huishoudelijke karweitjes Dat moogt U zeker, mevrouw; de meeste logé's vinden het trouwens de s, mevrouw gewoonste zaak vun dc wereld om 's morgens hun eigen slaapkamer aan kant te maken, na de maaltijden even met de afwas te helpen en des noods eens een paar boodschappen mee te brengen als ze toch op de wandeling zijn. En wanneer het jeug dige gasten zijn kunt U ze gerust vragen om dergelijke kleinigheden voor U te doen, taant de jeugd denkt zélf niet altijd aan het aanbieden van zulke diensten. Maar.... meer dan die kleine diensten kunt IJ toch niet van uw logé's verwachten, en U moogt beslist niet veronderstellen dat de gasten onmiddellijk - de handen uit de mouwen zullen steken wanneer ze zien, dat U op donderdag of vrijdag energiek de slaapkamers gaat ont ruimen, of dat U zo nodig de huis kamer en de keuken met bezemen moet keren. Een goede gastvrouw doet zoiets ook niet; die slaat de pe riodieke „grote beurtenover wan neer ze gasten heeft. Die mensen hebben vakantie en vinden het heus niet gezellig wanneer ze met een op- z'n-kop staande kamer worden ge confronteerd afgezien nog van het feit dat ze zich min of meer schuld bewust gaan lopen afvragen moeten we nou helpen of hóeft 'het niet". Allemaal hebben we ook op zeker ogenblik wel eens logé's die we eigenlijk hélemaal niet hadden willen hebben, maar die we in een onbewaakt ogenblik min of meer uit beleefdheid hebben gevraagd om eens aan te wippen, in antwoord op hun belangstellende vragen naar on ze werkkring, ons huis en onze woon plaats. Zoals oom Piet uit Roode- school, die U vorig jaar op een fami lie-reünie voor het eerst sinds jaren weer ontmoette en tegen wie U op zeker ogenblik vlotjes'riep: „U moet eens aankomen met tante"! Met in het achterhoofd de heerlijke gerust stellende gedachte dat Roodeschool zó ver weg ligt, dat „eens aanko men" er niet bij is. Maar kijk, oom Piet blijkt tot de zuinige tak van de familie te behoren en in stilte voor een mooi tweedehands autootje te hebben gespaard en daar staat hij plotseling voor de deur, midden in het vakantieseizoenmét tante, die de eerste dag al demonstreert dat ,ze na. al die jaren nog even bediïle- rrig is als vroeger. Ja, ivat doet U in zo'n geval? Door de zure appel heen- bijtenen in de toekomst wat minder vlot zijn met het ronddelen van dergelijke uitnodigingen! Niet dat wij vanaf deze plaats uw zin voor gastvrijheid willen ondermijnen heus niet, mevrouw. Maar het is altijd nog beter om op een bepaald moment een ongastvrije indruk te maken op kennissen of verre verwan ten, dan om later tengevolge van een op dat moment „uit be1eefdheid" ge lanceerde invitatie Lagenlahg de vriendelijke gastvrouw te moeten spe len tegenover mensen, met wie U bij nader inzien véél minder blijkt te kunnen opschieten dan U indertijd had gedacht. ~öan ozchw C iet OICUIV Er liggen zo nogal wat brieven op antwoord te wachten, want het thema: „Vrouw als menselijk wezen" heeft heel wat pennen in ac tie gebracht. Dat is een verheugend verschijnsel, en waard, uitvoerig t« worden behandeld. Maar zegt U zelf eens eerlijk: is het zomerseizoen daartoe niet het meest ongeschikte? Laten wij wijzer zijn, en ieder de luxe Ier luiheid, der- zorgeloosheid, der ontspanning van harte gunnen, en ons voorlopig alleen bezig houden met de zonnige en genoeglijke kant j van het leven. Als U dus uitgaans- plannen hebt: laat alle boeren maar I dorsen en alle Mannen op Hoog Ni- vcau maar confereren en pak zin- I gend uw koffers, want U hebt onge twijfeld uw rust verdiend. En mocht U al ergens in ons volgepropte land een plekje gevonden hebben waar U nog ongehinderd een ligstoel op het gras kunt zetten en met dc ogen dicht tevreden naar dc stilte luiste ren: onze hartelijke gelukwensen en nog menige dag na dezen. Maar misschien hebt U, uit kracht der gewoonte of om U, uit een aangepraat schuldgevoel, een excuus voor dit schilderachtig niets doen te geven, een of ander blad op uw schoot liggen. Niet een dat van een tak boven uw sluimerend hoofd is necrgedwarreld maai' een dat U mee in de koffer hebt gestopt met het oog op de onvermijdelijke etma len vol regen en verveling. Zo'n licht en luchtig opgespit geval, met pagi na's vol modenieuwtjes, zomertrui- tjes, liefdes-histories, een flinke lap vervolgverhaal naar het Engels, re cepten, handigheden, schoonheids- wenken en lessen in opvoedkunde, U neemt er in het dagelijks bedrijf meestal maar vluchtig notitie van. maar nu, beschikkend over een zee van zeven dagen tijd, zal het U toch wel eens ernst worden en moet het al raar lopen als al die welmenende opgewekte, deskundige personen die te uwen gerieve wekelijks zoveel Een middagje zyn we naar Schip hol geweest voor de grootse tentoon stelling „Het Atoom", en we kunnen U dan als vrouw aanraden: ga er eens heen, want het is heerlyk je in deze tyd van emancipatie weer eens een paar uurtjes een vrouw te voelen die er helemaal niks van snapt. Trouwens, niemand verwacht van ons atoom-be grip, zelfs professor Einstein niet, wiens portret hier meer dan levens groot hangt. Het gevoel dat U een vrouw bent in de mannenwereld van het Atoom, wordt al duidelijk nog voor U in de grote zilveren hangar van de ten toonstelling bent. Want is het niet ty pisch manlijk om zo'n vier miljoen gulden te besteden aan de bouw van een tentoonstelling en dan helemaal nergens een bordje te hangen met: ingang? Als U gewoon naar beneden blijft kijken, dan vindt U de ingang nooit; maar kijk eens omhoog en juist ja, dat wat U aanzag voor de brand trap je kunt toch nooit weten met die atomen dat is de ingang. En halverwege die brandtrap vindt U dan het portret van 'n mooi blond meisje, dat heet: blik in de toekomst. Zij kijkt de deur binnen van „Het Atoom", maar dat is onzin natuurlijk, want ne gen van de tien meisjes zien in de toe komst een mooi proper keukentje met glanzend gewreven émaille pan nen, reseda groen. Aan het lieve blonde meisje is trou wens ook niet te zien hoe 'griezelig heel de tentoonstelling is. Dat begint al by het binnenkomen: alle wanden zyn zwart, met strepen en vlekken donker rood en hier en daar bliksem- blauwe lichtflitsen de atomen, dat is duidelijk, want dat is krioelerig goedje. Gelukkig niet alleen maar atomen; het begint met heel andere zaken. Een tredmolen bijvoorbeeld, waar vroeger blinde slaven op of in liepen. wat een stakkers denkt een vrouw. En een watermolen, wat een geflod- der. En de allereerste stoommachine, is dat niet iets voor Jantje zijn verjaardag? En dan een heel groot brok steenkool, met een bordje erbij, waarop staat dat het gauw afgelopen is met de voorraad steenkool, ge lukkig denk je als vrouw, dat ik al te gen zomerprijzen een paar mud in huis heb. Er vlak naast een bordje met de waarschuwing dat het ook mis gaat met de petroleum, en dat is weer naar voor de mensen met oliestook. Maar gelukkig is er de atoomenergie, twee stappen voorbij dat brokje steen kool: een enorme honingraat met ro de en blauwe lampjes die aan en uit knippen als een lichtreclame. Als vrouw mag je dan gewoon zeggen: wat leuk en dan doorlopen. Man nen niet, mannen moeten blyven staan en kijken of ze een systeem ont dekken kunnen in dat aan- en uitknip pen van blauw en rood. Af en toe hebben we nog even ge dacht, dat er ook wat voor ons bij was. Ha, een wasmachine, dachten we. toen we een metalen ding zagen met glazen wand, want zo worden was machines op de huishoudbeurs ook ge demonstreerd. En bovendien staken er glazen buizen uit waarin gele en blauwe vloeistofjes borrelden, die als twee druppels water leken op de lek kere sopjes die uw was witter dan wit wassen. Er was ook een knop bij waarop men kon drukken, zodat een mannenstem in een luidspreker in de tafel begon te vertellen wat dat ding was. Na een paar woorden al zijn we weggegaan, want eerstens zei de man meteen al dat het geen wasmachine was, maar een zwaar water distilla teur of zo, en tweedens houden we er niet van een man te horen praten die we niet kunnen tegenspreken, We hebben ook plantjes gezien, ge voed met mest en isotopen en belicht met infra ultra stralen of zo; er zat geen rupsje of luisje op, er zat geen geel blaadje aan. er hing geen spinne- webje aan te glanzen en er lag geen dauwdropje op te schitteren, het waren net dode plantjes, al waren ze groen. Zo tegen het eind van de tentoon stelling „Het Atoom" krijgt een vrouw het wrevelige gevoel van: nou ls het welletjes, dat mekanieke gedoe want waar blijft de mens? En juist toen zagen we boven aan de helling in de hal een troepje kinderen staan, die eerst gehoorzaam luisterden naar wat de gids hen vertelde, en toen hol derdebolder lachend en stoeiend naar buiten toe renden. bladzijden volpennen, niet eindelijk de volle aandacht krijgen die zij toch wezenlijk verdienen. Alleen: U houdt mij wel een klei ne kanttekening ten goede, die U, wat mij betreft, met geslo ten ogen lijdzaam mag aanhoren, of, nadenkend, dwars over het omslag met de glundere kleuter of de aan minnige jonge dame schrijven. Een kanttekening, die ik onlangs zelf op de rand van deze mijn blocnote heb geschreven, naar aanleiding van een krantenartikel. Waar tegenwoordig iedereen, die ook maar ergens en piepklein vin gertje in een schoteltje pap heeft, het. aan zijn stand verplicht is om bij tijd en wijle gezellig te gaan confe reren daar moet het U niet ver bazen dat ook de onderscheidene redactrices van damesbladen opge wekt om een ronde tafel zijn gaan zitten om ideeën uit te wisselen en vruchtbare discussies uit te spinnen. Maar het verrassende in dit kran tenverslag sprong te voor schijn uit een privé-uitlating van een Franse redactrice. Zij merk te op. en ik verzoek U daar een klein streepje bij te zetten: „Ontegenzeg lijk heeft de vrouwenpers een direc te uitwerking op de vrouw zelve, want zij is het die haar vormt, en door maar aanhoudend er op te ha meren hoe zij zich moet kleclen, kap pen, opmaken en zich gedragen, wat ze moet eten om slank te blijven zon der ziek te worden enzovoort, heeft de vrouwenpers eigenlijk een nieuw soort Eva's gevormd. En heel vaak, als ik ergens in de provincie ben, denk ik aan een of andere vrouw of meisje dat ik.tegenkom: Jij leest „Elle", ik zie het aan je loop, je hou ding, je kleding en kapsel, dat alles komt van ons". Ik heb dat maar eens even goed tot mij laten doordringen. En ik zou U enkel vriendelijk willen ver zoeken dit óók eens te doen. Waarna ik U, kalm maar met klem, de vraag stel: Wilt U dat? Wilt U dat werke lijk: dat een U volslagen onbekende dame dermate uw smaak vormt, uw type creëert, uw leven beïnvloedt SASKIA. Historie van de Bourbons In het artikel „Princesse E. M. A. de Bourbon: hardwerkende Amster damse vrouw" dat wij vorige week op de Vrouwenpagina publiceerden, is een fout geslopen. Lodewijk de Veertiende was de Zonnekoning, en niet Lodewijk XVI, zoals abusieve lijk vermeld werd. Een van de abon nees die ons op deze fout opmerk zaam maakten, schreef ons boven dien naar aanleiding van het betref fende artikel nog het volgende: „De in uw artikel genoemde heren De Bourbon, Adalbert cn Emmanuel, hadden ook nog een gehuwde zuster n.l. Maria Antoinette de Bourbon ge boren Naundorf, geb. te Crossen in Pruisen, destijds wonende te Breda. Deze is op 12 mei 1855 aldaar op 26- jarige leeftijd in het huwelijk getre den met Willem Sebastiaan van der Horst, geboren te Sliedrecht en wo nende te Dordrecht. Genoemde Maria Antoinette staat in de huwelijksakte genoemd als dochter van Charles Louis de Bour bon, Hertog van Normandië en Jo hanna Frederike Einert, Hertogin van Normandië. Een zoon uit dit huwelijk, Charles Guillaume van der Horst, is te Bre da in het huwelijk getreden met een zekere Antonette van Aanhout Uit dit huwelijk zijn twee kinderen gebo ren. Nakomelingen uit deze tak van De Bourbon zijn nog in leven",

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 7