O
„Een Parijs huishoudboekje? dat
bestaat niet," zegt Jan Brusse
Hij begrijpen (gelukkig) niets van „d\e\ -At I
oom
-WEES
3S UZELF"
r
ZATERDAG 20 JULI 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
GOED LEVEN EN DE FRANCS LATEN ROLLEN.
Veel geld gaat naar de keuken, maar
slechts weinig naar de belasting
Nee, de Parisienne houdt er geen huishoudboekje op na. Ze vindt
het lastig en vervelend om precies op te schrijven wat ze uitgeeft.
Bovendien: op is op. Wat geeft het precies te weten, waar het geld
gebleven is wanneer je eenmaal blut bent? Deze wat zorgeloze manier
van uitgeven heeft tot resultaat, dat er in ontelbare Franse gezin
nen in het begin van de maand veel en veel beter geleefd wordt dan
aan het einde. De eerste tien dagen een kippetje, een goede fles bour
gogne, verse ananas of komkommer (die hier heel duur is), maar
de laatste dagen gewone pinard, veel brood met camenbert en ma
caroni.
Nu moet er bij gezegd worden, dat de Parisienne het wel lastig
vindt wanneer haar huishoudgeld op is, maar toch beslist niet on
overkomelijk. Zij leent met een charmante vlotheid. En zij geeft iedere
maand meer uit dan ze krijgt. Ze komt dus steeds verder achter. Nu
moet dat natuurlijk toch eens weer goed gemaakt worden. Dat ge
beurt ook, namelijk wanneer er eens een erfenisje binnenkomt, wan
neer manlief bij de paardenrennen wint, of wanneer hij een salaris
verhoging met terugwerkende kracht ontvangt.
De Fransen gaan over het alge
meen heel anders met geld om dan
wij. Ret woordje „zuinig" is beslist
niet bemind. De franc wordt toch
immers regelmatig minder waard. Je
tracht maar zo goed mogelijk te le
ven en het geld te laten rollen.
Bij de uitgaven van het gezin
neemt de keuken verreweg de be
langrijkste plaats in. Arbeidersge
zinnen geven 70 procent van hun
loon uit aan het eten, want ook de
eenvoudigste Fransman wil tóch
minstens eenmaal per dag vlees eten.
De man drinkt zijn dagelijkse liter
wijn en madame plus de kinderen
(die er water bij doen) toch ook nog
wel een halve. Madame zou zich
schamen om margarine op tafel te
zetten. Want dat is een bewijs van
nijpende armoede!
De Fransen eten ook geen brood
maaltijden. Zij kennen geen hagel
slag, geen pindakaas, geen muisjes
en zij moeten enorm lachen, wan
neer je vertelt, dat wij onze kaas
met een schaaf snijden. Dat is in
Parijs niet denkbaar. Kaas snij je
met de hand en behoorlijk dik. An
ders proef je immers niet wat je eet.
Onze vaderlandse vette jus kan
men hier nergens vinden. De dokto
ren verkondigen namelijk dat jus on
gezond is. En aangezien vooral de
Parijzenaars bij alles wat ze in hun
mond stoppen, zich steeds afvragen,
of het wel gezond is, hebben ze de
jus afgeschaft. Die gezondheidsover
wegingen hebben er ook voor ge
zorgd dat men hier bij iedere maal
tijd en liefst heel het jaar door sla
eet, dat het broodgebruik in één ge
neratie is gehalveerd en dat ieder
een van alles wat hij eet, eerst het
vet afsnijdt.
En toch klagen ontelbare Fransen
over leverziektenMaar dat zit
hem niet in het eten. Dat schuilt
hem in de dorst, die hier met wijn
gelest wordt. Statistieken hebben
uitgewezen, dat één van de twee
mannen nooit water drinkt, die van
bacteriën krioelende vloeistof, waar
in je je hoogstens wast. Daar staat
tegenover dat er miljoenen flessen
Vichy, Evian en Vittel of nog andere
mineraalwatertjes worden geledigd.
Maar dit alles neemt 'niet weg, dat
.de wijn de belangrijkste drank blijft.
Een liter eenvoudige landwijn kost
tachtig cent, en die is op voor je het
weet. Het is dus een waarlijk natio
naal Frans probleem om ervoor te
zorgen, dat de gemiddelde monsieur
Dupont niet meer dan zijn dagelijkse
liter ledigt. Want bij anderhalve liter
per dag, of tien liter in de week be
gint hij zijn geliefde gezondheid te
Alle Kleuren zijn goed voor het vakantiejurkje links op deze illustratie
mits het maar effen kleuren zijn in een helle tint. Vuurrood, knalgeel,
hélder-oranje, hardgroen: zoekt U zelf maar de kleur uit welke U het best
staat, want al deze tinten zullen zich uitstekend verdragen met de zwar
te biezen, waarmede het lijfje en de zakken op de rok zijn afgezet. Die
grote zakken vervangen een tasje, want er kunnen heel wat spulletjes in
opgeborgen worden. Het jurkje kan ook als separate" gemaakt worden,
lijfje en rok afzonderlijk, en dan kunt U gaan combineren, bijvoorbeeld
met een effen zwarte rok of een effen zwart blousje.
Bent U de leeftijd voor zo'n luchtig zomerjurkje langzamerhand te bo
ven? Neem dan een rustig ruitje in gedempte kleuren en maak het twee
de japonnetje. Het model van de tekening is gemaakt uit dun kreukvrij
linnen in ivit en grijs. De wijde rok heeft plooien, het gekruiste ceintuur
tje- dat iets boven de taille dichtgeknoopt wordt, breekt de overigens iet-
mat strenge lijn van deze gekilede jurk.
H Vorige week gunde onze Don-
if dense correspondent U enkele j=
H onbescheiden blikken in het g
huishoudboekje van de Engel-
H se huisvrouw: deze week doet
H onze Parijse medewerker Jan if
Brusse een boekje open over
het huishoudboekje van de Pa-
s risienne. Zijn bevindingen kunt
U hiernaast lezen.
iiöiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifi
ondermijnen. Helaas wordt er nog
wel eens een keertje of wat gezon
digd
Nu kan men zich afvragen hoe
de mensen het in dit dure land
klaarspelen om* voor Nederland
se begrippen zo luxueus te eten.
Je moet hier een tijd wonen om
dit te begrijpen. Het is natuur
lijk een feit, dat de Fransen
bijna geen huur en nagenoeg
geen directe belasting betalen.
Wie op een normale manier een
huurhuis heeft van drie kamers
met een keuken, betaalt daar
meestal niet meer voor dan ne
gentig gulden in de drie maan
den. En hij die iets van acht
duizend gulden verdient en twee
kinderen heeft, behoeft zich
over de fiscus echt geen zorgen
te maken. Dat maakt dus wel
het een en ander goed.
Maar die belachelijk lage huren
hebben natuurlijk ook gezorgd voor
een ongekende woningnood. Als wij
soms denken, dat het in ons goede
vaderland niet zo eenvoudig is om
aan een huis te komen, laten we ons
dan troosten met de gedachte dat
het in Parijs uitgesloten is om een
flat te vinden tegen een normale
prijs. Wil je toch iets huren? Dat
kan. Leg eerst tienduizend of twin
tigduizend gulden sleutelgeld op ta
fel en dan praten we eens verder.
Hebt U geen franc op de bank Wat
spijtig. Dan hebben we nog wel het
een en ander te huur zonder sleutel-
geld. Geheel nieuwe apartementen
van alle gemakken voorzien. Maar
aangezien de huren daarvan vrij
zijn, vraagt men voor een ongemeu
bileerde driekamersflat toch al gauw
driehonderdvijftig tot vierhonderd
gulden per maand. Hetgeen eigenlijk
alleen de buitenlanders willen beta
len. De beste oplossing is nog om
een door de staat gebouwd huis te
kopen.
Over het algemeen liggen de lo
nen, salarissen en inkomens in
Frankrijk hoger dan in ons land.
Het duidelijkste merk je dat bij de
winkeliers: de slagers, de bakkers,
de apothekers en de kruideniers ver
dienen goud. Een goede bakker, ge
vestigd in een drukke buurt, kan in
vijf jaar binnenlopen.
Het slechtste worden de kleine
ambtenaren en de bureaumensen be-
taald. Hier zijn nog getrouwde man
nen, die met vierhonderd gulden in
de maand moeten rondkomen. De
arbeiders hebben het over het alge
meen beter voor elkaar. Een vakar
beider bij Renault kan aan het einde
van de week met honderdvijftig gul
den thuiskomen. Een leraar begint
In Leningrad is de 26ste internationale
bont-show geopend, met meer dan vijf
tien miljoen gulden aan o.a. civet-, mar
ter-, eekhoorn-, mink- en hermelijnbont.
Vertegenwoordigers van ruim 150 buiten
landse ook Westelijke firma's zul
len biedingen doen.
Aan de bonttentoonstelldng is tevens
een expositie van karpetten uit Oezbekis
tan, Tadzjikistan en Kazakhstan verbon
den, aldus meldt radio-Moskou.
met vijfhonderdvijftig gulden per
maand en een professor ontvangt
twintigduizend gulden per jaar.
Móar ook de prijzen liggen hoger:
een liter melk kost vijftig cent, een
ons ham negentig, een dagblad vijf
tien, een kaartje in de metro twintig
cent; een maaltijd in een eenvoudig
restaurant zeker zes gulden, een
stadstelefoongesprek twintig cent,
een totale verzekering voor een mid
delgrote auto in Parijs duizend gul
den per jaar.
Maar al zou een I'arijzeuaar pre
cies evenveel verdienen als zijn
vriend in Amsterdam en al zouden
de prijzen in de beide landen het
zelfde zijn dan zou Dupont zijn geld
toch heel anders uitgeven dan Jan
sen. Meer voor het eten, minder voor
het huis. En bovendien zouden de
Duponts iedere maand zeker vijftig
gulden over de schreef gaan in de
hoop op een erfenis, een gewonnen
wedren of een salarisverhoging.
Op een modeshow welke een be
kend Londens mode-ontwerper onder
het motto „Ballerina" heeft gehou
den, vielen vooral de hoedjes op
waarvan sommige aan langvervlogen
tijden dedeu denken. Zoals dit fluwe
len hoofddeksel waarvan het model
herinnert aan de Middeleeuwse
hoofdtooien. De puntige garnering
bovenop Is wel heel bizar, en doet
zelfs een beetje krijgshaftig aan.
IA krijgt (oqé
(Van onze redactrice
Dit is het tijdperk van de vakan
ties en dientengevolge leven
we ook in het tijdperk van de
lope's. Het is verwonderlijk hoeveel
klanken dat woordje „logé" kan heb
ben, want er zijn zoveel soorten lo
gé's: prettige en minder prettige, ge
makkelijke en lastige, onverwachte
die kunnen of heel gezéllig, of bar
ongezellig zijn en de „traditionele"
logé's van ieder jaar: ouders, schoon
ouders en verdere naaste verwanten.
Sommige logeergasten ziet U met
plezier komen: die jeugdvrienden
bijvoorbeeld met wie U veel gemeen
schappelijke prettige herinneringen
hebt; en anderen bezorgen U de
schrik van uw leven wanneer ze per
briefkaart aankondigen dat ze
graag weer eens enkele dagen van
de logeerkamer gebruik willen ma
ken. Maar met al die logeerpartijen,
hoe de gasten ook zijnis het toch
wel zoals een goede vriendin van ons
pleegt te zeggen: „Ik vind het leuk
als er logé's komen, maar ik vind
het nog veel leuker als ze weer weg
gaan". Denkt U dat ook altijd me
vrouw, in het diepst van uw gedach
ten? Dat. is helemaal geen schande
het lijkt wel wat onvriendelijk,
maar het is vrij logisch, want de
meeste vrouwen kunnen er nu een
maal niet tegen om langer dan enke
le dagen vreemdenin haar huis
te verdragen, zelfs al behoren die
^vreemden" tot de naaste familiere
laties. Blijkbaar hebben vrouwen op
dit gebied minder aanpassingsvermo
gen dan mannen
Daarnaast is er dan de kwestie van
het „extra werk", dat allemaal maar
„op de vrouw des huizes neerkomt",
zoals de geijkte klacht luidt. Extra
werk voor de maaltijden, zorgen
over elke-dag-een-ander-menu, tijd
verlies omdat sommige gasten zich
zélf niet kunnen vermaken en van
uur tot uur bezig moeten worden ge
houden. Want de heer des huizes
doet over het algemeen niet veel aan
„entertainment" van de gasten tenzij
ze jong, charmant en van 't vrouwe
lijk geslacht zijn....). Hij heeft over
dag z'n werk en bovendien vindt hij
zichzélf doorgaans al een verbazend
goed gastheer wanneer hij maar op
gezette tijden de drankfles hanteert
En staan de karaktertjes van de lo
gé's hemper ongeluk niet aan, dan
staat men helemaal versteld over de
handige wijze waarop hij zijn plich
ten als gastheer weet te ontduiken.
i n dat laatste geval kan hij ervan
I verzekerd zijn, dat hij de klacht
„alles komt maar op mij neer
zeker ééns per dag van zijn echtge
note te horen krijgt. En in die klacht
ligt een ander probleem van de
gastvrouw opgesloten, namelijk de
vraag: Mag ik van mijn logé's ver
wachten dat ze mij een handje hel
pen bij de dagelijks voorkomende
huishoudelijke karweitjes
Dat moogt U zeker, mevrouw; de
meeste logé's vinden het trouwens de
s, mevrouw
gewoonste zaak vun dc wereld om
's morgens hun eigen slaapkamer
aan kant te maken, na de maaltijden
even met de afwas te helpen en des
noods eens een paar boodschappen
mee te brengen als ze toch op de
wandeling zijn. En wanneer het jeug
dige gasten zijn kunt U ze gerust
vragen om dergelijke kleinigheden
voor U te doen, taant de jeugd denkt
zélf niet altijd aan het aanbieden van
zulke diensten. Maar.... meer dan die
kleine diensten kunt IJ toch niet van
uw logé's verwachten, en U moogt
beslist niet veronderstellen dat de
gasten onmiddellijk - de handen uit de
mouwen zullen steken wanneer ze
zien, dat U op donderdag of vrijdag
energiek de slaapkamers gaat ont
ruimen, of dat U zo nodig de huis
kamer en de keuken met bezemen
moet keren. Een goede gastvrouw
doet zoiets ook niet; die slaat de pe
riodieke „grote beurtenover wan
neer ze gasten heeft. Die mensen
hebben vakantie en vinden het heus
niet gezellig wanneer ze met een op-
z'n-kop staande kamer worden ge
confronteerd afgezien nog van het
feit dat ze zich min of meer schuld
bewust gaan lopen afvragen moeten
we nou helpen of hóeft 'het niet".
Allemaal hebben we ook op zeker
ogenblik wel eens logé's die we
eigenlijk hélemaal niet hadden
willen hebben, maar die we in een
onbewaakt ogenblik min of meer uit
beleefdheid hebben gevraagd om
eens aan te wippen, in antwoord op
hun belangstellende vragen naar on
ze werkkring, ons huis en onze woon
plaats. Zoals oom Piet uit Roode-
school, die U vorig jaar op een fami
lie-reünie voor het eerst sinds jaren
weer ontmoette en tegen wie U op
zeker ogenblik vlotjes'riep: „U moet
eens aankomen met tante"! Met in
het achterhoofd de heerlijke gerust
stellende gedachte dat Roodeschool
zó ver weg ligt, dat „eens aanko
men" er niet bij is. Maar kijk, oom
Piet blijkt tot de zuinige tak van de
familie te behoren en in stilte voor
een mooi tweedehands autootje te
hebben gespaard en daar staat hij
plotseling voor de deur, midden in
het vakantieseizoenmét tante, die
de eerste dag al demonstreert dat
,ze na. al die jaren nog even bediïle-
rrig is als vroeger. Ja, ivat doet U in
zo'n geval? Door de zure appel heen-
bijtenen in de toekomst wat
minder vlot zijn met het ronddelen
van dergelijke uitnodigingen! Niet
dat wij vanaf deze plaats uw zin
voor gastvrijheid willen ondermijnen
heus niet, mevrouw. Maar het is
altijd nog beter om op een bepaald
moment een ongastvrije indruk te
maken op kennissen of verre verwan
ten, dan om later tengevolge van een
op dat moment „uit be1eefdheid" ge
lanceerde invitatie Lagenlahg de
vriendelijke gastvrouw te moeten spe
len tegenover mensen, met wie U bij
nader inzien véél minder blijkt te
kunnen opschieten dan U indertijd
had gedacht.
~öan ozchw
C iet OICUIV
Er liggen zo nogal wat brieven op
antwoord te wachten, want het
thema: „Vrouw als menselijk
wezen" heeft heel wat pennen in ac
tie gebracht. Dat is een verheugend
verschijnsel, en waard, uitvoerig t«
worden behandeld. Maar zegt U zelf
eens eerlijk: is het zomerseizoen
daartoe niet het meest ongeschikte?
Laten wij wijzer zijn, en ieder de
luxe Ier luiheid, der- zorgeloosheid,
der ontspanning van harte gunnen,
en ons voorlopig alleen bezig houden
met de zonnige en genoeglijke kant
j van het leven. Als U dus uitgaans-
plannen hebt: laat alle boeren maar
I dorsen en alle Mannen op Hoog Ni-
vcau maar confereren en pak zin-
I gend uw koffers, want U hebt onge
twijfeld uw rust verdiend. En mocht
U al ergens in ons volgepropte land
een plekje gevonden hebben waar U
nog ongehinderd een ligstoel op het
gras kunt zetten en met dc ogen
dicht tevreden naar dc stilte luiste
ren: onze hartelijke gelukwensen en
nog menige dag na dezen.
Maar misschien hebt U, uit kracht
der gewoonte of om U, uit een
aangepraat schuldgevoel, een
excuus voor dit schilderachtig niets
doen te geven, een of ander blad op
uw schoot liggen. Niet een dat van
een tak boven uw sluimerend hoofd
is necrgedwarreld maai' een dat U
mee in de koffer hebt gestopt met
het oog op de onvermijdelijke etma
len vol regen en verveling. Zo'n licht
en luchtig opgespit geval, met pagi
na's vol modenieuwtjes, zomertrui-
tjes, liefdes-histories, een flinke lap
vervolgverhaal naar het Engels, re
cepten, handigheden, schoonheids-
wenken en lessen in opvoedkunde, U
neemt er in het dagelijks bedrijf
meestal maar vluchtig notitie van.
maar nu, beschikkend over een zee
van zeven dagen tijd, zal het U toch
wel eens ernst worden en moet het al
raar lopen als al die welmenende
opgewekte, deskundige personen die
te uwen gerieve wekelijks zoveel
Een middagje zyn we naar Schip
hol geweest voor de grootse tentoon
stelling „Het Atoom", en we kunnen
U dan als vrouw aanraden: ga er eens
heen, want het is heerlyk je in deze
tyd van emancipatie weer eens een
paar uurtjes een vrouw te voelen die
er helemaal niks van snapt. Trouwens,
niemand verwacht van ons atoom-be
grip, zelfs professor Einstein niet,
wiens portret hier meer dan levens
groot hangt.
Het gevoel dat U een vrouw bent in
de mannenwereld van het Atoom,
wordt al duidelijk nog voor U in de
grote zilveren hangar van de ten
toonstelling bent. Want is het niet ty
pisch manlijk om zo'n vier miljoen
gulden te besteden aan de bouw van
een tentoonstelling en dan helemaal
nergens een bordje te hangen met:
ingang? Als U gewoon naar beneden
blijft kijken, dan vindt U de ingang
nooit; maar kijk eens omhoog en juist
ja, dat wat U aanzag voor de brand
trap je kunt toch nooit weten met
die atomen dat is de ingang. En
halverwege die brandtrap vindt U dan
het portret van 'n mooi blond meisje,
dat heet: blik in de toekomst. Zij kijkt
de deur binnen van „Het Atoom",
maar dat is onzin natuurlijk, want ne
gen van de tien meisjes zien in de toe
komst een mooi proper keukentje
met glanzend gewreven émaille pan
nen, reseda groen.
Aan het lieve blonde meisje is trou
wens ook niet te zien hoe 'griezelig
heel de tentoonstelling is. Dat begint
al by het binnenkomen: alle wanden
zyn zwart, met strepen en vlekken
donker rood en hier en daar bliksem-
blauwe lichtflitsen de atomen, dat
is duidelijk, want dat is krioelerig
goedje.
Gelukkig niet alleen maar atomen;
het begint met heel andere zaken. Een
tredmolen bijvoorbeeld, waar vroeger
blinde slaven op of in liepen. wat
een stakkers denkt een vrouw. En
een watermolen, wat een geflod-
der. En de allereerste stoommachine,
is dat niet iets voor Jantje zijn
verjaardag? En dan een heel groot
brok steenkool, met een bordje erbij,
waarop staat dat het gauw afgelopen
is met de voorraad steenkool, ge
lukkig denk je als vrouw, dat ik al te
gen zomerprijzen een paar mud in huis
heb. Er vlak naast een bordje met de
waarschuwing dat het ook mis gaat
met de petroleum, en dat is weer
naar voor de mensen met oliestook.
Maar gelukkig is er de atoomenergie,
twee stappen voorbij dat brokje steen
kool: een enorme honingraat met ro
de en blauwe lampjes die aan en uit
knippen als een lichtreclame. Als
vrouw mag je dan gewoon zeggen:
wat leuk en dan doorlopen. Man
nen niet, mannen moeten blyven
staan en kijken of ze een systeem ont
dekken kunnen in dat aan- en uitknip
pen van blauw en rood.
Af en toe hebben we nog even ge
dacht, dat er ook wat voor ons bij
was. Ha, een wasmachine, dachten we.
toen we een metalen ding zagen met
glazen wand, want zo worden was
machines op de huishoudbeurs ook ge
demonstreerd. En bovendien staken
er glazen buizen uit waarin gele en
blauwe vloeistofjes borrelden, die als
twee druppels water leken op de lek
kere sopjes die uw was witter dan wit
wassen. Er was ook een knop bij
waarop men kon drukken, zodat een
mannenstem in een luidspreker in de
tafel begon te vertellen wat dat ding
was. Na een paar woorden al zijn we
weggegaan, want eerstens zei de man
meteen al dat het geen wasmachine
was, maar een zwaar water distilla
teur of zo, en tweedens houden we er
niet van een man te horen praten die
we niet kunnen tegenspreken,
We hebben ook plantjes gezien, ge
voed met mest en isotopen en belicht
met infra ultra stralen of zo; er zat
geen rupsje of luisje op, er zat geen
geel blaadje aan. er hing geen spinne-
webje aan te glanzen en er lag geen
dauwdropje op te schitteren, het
waren net dode plantjes, al waren ze
groen.
Zo tegen het eind van de tentoon
stelling „Het Atoom" krijgt een vrouw
het wrevelige gevoel van: nou ls het
welletjes, dat mekanieke gedoe
want waar blijft de mens? En juist
toen zagen we boven aan de helling in
de hal een troepje kinderen staan,
die eerst gehoorzaam luisterden naar
wat de gids hen vertelde, en toen hol
derdebolder lachend en stoeiend naar
buiten toe renden.
bladzijden volpennen, niet eindelijk
de volle aandacht krijgen die zij toch
wezenlijk verdienen.
Alleen: U houdt mij wel een klei
ne kanttekening ten goede, die
U, wat mij betreft, met geslo
ten ogen lijdzaam mag aanhoren, of,
nadenkend, dwars over het omslag
met de glundere kleuter of de aan
minnige jonge dame schrijven. Een
kanttekening, die ik onlangs zelf op
de rand van deze mijn blocnote heb
geschreven, naar aanleiding van een
krantenartikel.
Waar tegenwoordig iedereen, die
ook maar ergens en piepklein vin
gertje in een schoteltje pap heeft, het.
aan zijn stand verplicht is om bij
tijd en wijle gezellig te gaan confe
reren daar moet het U niet ver
bazen dat ook de onderscheidene
redactrices van damesbladen opge
wekt om een ronde tafel zijn gaan
zitten om ideeën uit te wisselen en
vruchtbare discussies uit te spinnen.
Maar het verrassende in dit kran
tenverslag sprong te voor
schijn uit een privé-uitlating
van een Franse redactrice. Zij merk
te op. en ik verzoek U daar een klein
streepje bij te zetten: „Ontegenzeg
lijk heeft de vrouwenpers een direc
te uitwerking op de vrouw zelve,
want zij is het die haar vormt, en
door maar aanhoudend er op te ha
meren hoe zij zich moet kleclen, kap
pen, opmaken en zich gedragen, wat
ze moet eten om slank te blijven zon
der ziek te worden enzovoort, heeft
de vrouwenpers eigenlijk een nieuw
soort Eva's gevormd. En heel vaak,
als ik ergens in de provincie ben,
denk ik aan een of andere vrouw of
meisje dat ik.tegenkom: Jij leest
„Elle", ik zie het aan je loop, je hou
ding, je kleding en kapsel, dat alles
komt van ons".
Ik heb dat maar eens even goed
tot mij laten doordringen. En ik
zou U enkel vriendelijk willen ver
zoeken dit óók eens te doen. Waarna
ik U, kalm maar met klem, de vraag
stel: Wilt U dat? Wilt U dat werke
lijk: dat een U volslagen onbekende
dame dermate uw smaak vormt, uw
type creëert, uw leven beïnvloedt
SASKIA.
Historie van de Bourbons
In het artikel „Princesse E. M. A.
de Bourbon: hardwerkende Amster
damse vrouw" dat wij vorige week
op de Vrouwenpagina publiceerden,
is een fout geslopen. Lodewijk de
Veertiende was de Zonnekoning, en
niet Lodewijk XVI, zoals abusieve
lijk vermeld werd. Een van de abon
nees die ons op deze fout opmerk
zaam maakten, schreef ons boven
dien naar aanleiding van het betref
fende artikel nog het volgende:
„De in uw artikel genoemde heren
De Bourbon, Adalbert cn Emmanuel,
hadden ook nog een gehuwde zuster
n.l. Maria Antoinette de Bourbon ge
boren Naundorf, geb. te Crossen in
Pruisen, destijds wonende te Breda.
Deze is op 12 mei 1855 aldaar op 26-
jarige leeftijd in het huwelijk getre
den met Willem Sebastiaan van der
Horst, geboren te Sliedrecht en wo
nende te Dordrecht.
Genoemde Maria Antoinette staat
in de huwelijksakte genoemd als
dochter van Charles Louis de Bour
bon, Hertog van Normandië en Jo
hanna Frederike Einert, Hertogin
van Normandië.
Een zoon uit dit huwelijk, Charles
Guillaume van der Horst, is te Bre
da in het huwelijk getreden met een
zekere Antonette van Aanhout Uit
dit huwelijk zijn twee kinderen gebo
ren. Nakomelingen uit deze tak van
De Bourbon zijn nog in leven",