Assen krijgt in
verkeersspeeltuin
Europa unieke
voor kinderen
DE VIJF RIETVINKEN
Op haar
bestemming
MACHINIST N.S. KREEG BOETE
VAN 325.- VOOR BOTSING
A.N.W.B. PLEIT VOOR LAGERE
BELASTINGDRUK OP VERKEER
10
PROVINCIALE E W B UW B B COURANT
RECHERCHEUR BOS HEEFT ANDERE BESOGNES
Met alles (in het klein) uit het
centrum van een grote stad
De Gouverneurstuin, in het centrum van de stad Assen, is lang
alleen toegankelijk geweest voor de Commissaris der Koningin. On
der het lommerrijke geboomte zal de vertegenwoordiger van de
Kroon er menig prettig uurtje hebben doorgebracht. Nog een paar
weken evenwel en het is uit met de rust. Zandauto's zijn diep in die
Gouverneurstuin doorgedrongen, maar niemand in Assen, die dat
ook maar even spijt.
Want er zyn met betrekking tot dit vredige stukje weggeborgen
natuur grote plannen in voorbereiding. Plannen, die inmiddels al
veel aan het karakter van het park hebben veranderd en iedere
Assenaar uit het hart gegrepen zijn. De plannen zjjn van grootse
allure en houden z\jn geestelijke vader dusdanig bezig, dat de Asser
recherche het al twee maanden met een man minder moet doen, om
dat rechercheur Bos eenvoudig niet meer aan het uitzoeken van
meer of minder duistere zaakjes toekomst.
Stadscentrum
Men kan het verkeerspark min of
meer beschouwen als een verkleinde
weergave van een stadscentrum, waar
men met alle vormen van verkeer te
maken krijgt. Een nabootsing van de
werkelijkheid, met dit verschil, dat
alles op een kleinere schaal werd uit
gewerkt. De verkeersbanen bestaan
uit tegelpaden, die over een aanzien
lijke oppervlakte zijn uitgelegd en el
kaar enkele keren kruisen. In de ver-
keersvraagstukken die zich op deze
kruisingen voordoen wordt voorzien
door de plaatsing van een aantal ver
keersborden; alles naar het voorbeeld
van de werkelijkheid. Op de ene vier
sprong zal een pseudo-verkeersagent,
een schooljongen, het verkeer mogen
regelen, op de andere kruising zal
een echte agent geposteerd worden
om vanuit een verkeerstoren op de
x van de ji
5 te zien.
Hjj dient op het ogenblik een betere
zaak. Die van-het verkeerspark, waar
iedere ingeztne over spreekt en
waarvoor van alle zijden schenkingen
binnenkomen. Assen verricht daar
mee prachtig pionierswerk en verzet,
zo het in de aanvankelijke opzet
slaagt, ook on Euronees niveau baan
brekend werk.
Rechercheurs zijn doorgaans niet
voor één gat te vangen en alvorens
we de heer Bos te pakken hadden ver
streek er enige tijd. Het wachten
werd evenwel verkort door een colle
ga van de politieman, die ook al een
supporter bleek voor Bos' plannen en
hulpvaardig een situatietekening op
tafel uitroldè. Een blrjk van enthou
siasme. dat we in de loop van ons be
zoek bij nog aanzienlijk meer mensen
in Assen signaleerden, wanneer het
verkeerspark ter sprake kwam.
Naar Duitsland
De voorgeschiedenis van het park
voert ons naar Duitsland. Naar de
poli tietentoonstelling in Essen,
waar de politie van de Bondsrepu
bliek een verkeerspark toonde, zo
als dat o.a. in StutWart in gebruik
is. Het Asser gezelschap bleek in
hoge mate ontvankelijk voor deze
vorm van verkeersonderwys, waar
mee men de werkelijkheid ten beste
benadert en keerde bepaald enthou
siast naar Nederland terug. Vooral
rechercheur Bos. die de zaak van
alle kanten fotografeerde, bleek
veel te voelen voor de denkbeelden,
zoals die in het Duitse verkeers
park waren verwerkelijkt. Al vrij
spoedig stond het besluit vast. dat
dit de Asser jeugd als vakantievul
ling niet mocht worden onthouden.
Maar van het een komt het ander
en aan de (vruchtbare) geest van
rechercheur Bos ontsnroot. het
schitterende idee het Asser ver
keerspark een permanent karakter
te geven. Dit stoute plan, waarach
ter zich ook onmiddellijk commis
saris De Jong plaatste, is thans
werkelijkheid aan het worden.
Wat- is eigenlijk een verkeerspark?
Rechercheur Bos heeft ons op die
vraag een uitgebreid antwoord gege
ven. Eerst in de tuin zelf. terwijl
krachten van de gemeente het ver
keerspark inrichtten, later op de mor
gen aan de hand van een maquette,
die in de showroom van een autoga
rage met op de achtergrond de toe
komstige verkeersmiddelen de
nieuwsgierigheid van Assens jeugd
voorlopig bevredigt.
Hertog van Edinburgh
had weer aanrijding
De auto, waarmee koningin Eliza-
bets van Engeland en de hertog van
Edinburgh woensdag op weg waren
van het paleis Buckingham naar het
kasteel Windsor, is te Staines in bot
sing gekomen met een kleine Morris.
De hofauto. die door de hertog werd
bestuurd, werd licht beschadigd. Het
was sinds 1948 het vierde ongeluk
met een auto, waarin leden van de
koninklijke familie zaten. Bij alle
keren zat de hertog aan het stuur.
Eige uren voor het ongeluk had
prins Philip voor de vereniging van
automobilisten een rede gehouden
over de veiligheid op de weg.
Alle denkbare situaties in het groot
zijn in het klein in dit verkeerspark
gerealiseerd. Er is een gedeelte straat
weg, dat geflankeerd wordt door een
fietspad, maar er komt ook een weg
gedeelte waar het langzame verkeer
met het snelverkeer moet samenrij-
den met uiteraard de nodige beveilig
de en onbeveiligde spoorwegovergan
gen. Voorlopig is dit voornemen ech
ter gerangschikt onder het hoofd
„toekomst
Verbluffend
Het is verbluffend, vertelde recher
cheur Bos, met hoeveel gemak en
flair de kinderen dit vex-keersspel spe
len en hoe de kleine verkeersagenten
met een autoriteit van „heb ik jou
daar" op de kruispunten de verkeers
stroom verwerken.
Er zullen 65 voertuigen in het park
gestationeerd worden: 20 fietsjes, 20
autopeds, scooters, ponykarren,
elektrische autopedjes en benzine
autootjes. De kinderen zullen zich
dus gemotoriseerd kunnen voortbe
wegen het is de grote clou van As
sen en daarom is het Asser experi
ment een Europees experiment, om
dat men het noch in Duitsland, noch
elders in Europa tot nog toe heeft
aangedurfd de jeugd aan gemechani
seerd verkeer te wennen. „Als dat
luktEn rechercheur Bos maakt
een gebaar, dat honderd woorden
vervangt.
Ook voor vreemdelingen
Het verkeerspark wordt niet een
uitgesproken Asser zaak. Men wil er
een oord voor de Nederlandse, school
jeugd van maken. Hoofdonderwijzers,
die nog geen definitief besluit namen
aangaande het schoolreisje kunnen er
nog dit jaar terecht. Als streefdatum
voor de opening wordt 4 juli aange
houden. Ook voor particulieren zal
het park toegankelijk zijn daar het in
de bedoeling ligt er tevens het ka
rakter van een toeristische attractie
aan te geven.
DOOR ONVEILIG SEIN GEREDEN
Uitspraken rechtbank
De rechtbank te Middelburg heeft
vrydag uitspraak gedaan in dc zaak
tegen de machinist der N.S., H. H.
B. uit Heiloo, die op 18 december
van het vorige jaar even buiten het
stationsemplacement te Goes zijn
trein te vroeg liet vertrekken, vervol
gens door een onveilig sein reed en
door deze foutieve beslissingen een
botsing veroorzaakte. De rechtbank
veroordeelde de machinist tot een
geldboete van 325 of 65 dagen,
waarvan 250 of 50 dagen voorwaar
delijk met een proeftijd van twee jaar.
De officier van justitie had een
geldboete geëist van 75 of 15 dagen,
alsmede een voorwaardelijke straf
van 1 maand met een proeftijd van
3 jaar.
De los-werkman A. B. S. uit Oud-
Vossemeer, die op 12 maart j.l. uit
een lade van een winkel in deze ge
meente een aantal bankbiljetten ter
waarde van 36 had weggenomen,
werd veroordeeld tot 8 maanden ge
vangenisstraf met aftrek, waarvan
4 maanden voorwaardelijk, alsmede
onder toezlchtstelling van de r.k.-re-
classering, afdeling Zeeland.
De vertegenwoordiger A. C. S.,
verblijf houdende in Wissekerke, ver
oorzaakte op woensdag 25 maart
des avonds omstreeks 12 uur in de
bocht van de rijksweg Middelburg
Goes ter hoogte van café Halfweg in
de gemeente Nieuw- en St. Joos-
land een ongeluk, waarbij een per
soon ernstig en twee personen min
der ernstig werden gewond. De recht
bank veroordeelde hem tot een ge
vangenisstraf van een maand, alsme
de ontzegging van de rijbevoegdheid
voor de lyd van twee jaar. De offi
cier had een onvoorwaardelijke ge
vangenisstraf geëist van 4 maanden,
en eveneens ontzegging der rijbe
voegdheid voor 2 jaar.
A. F. te Biervliet, die in Terneu-
zen geen voorrang verleend had aan
een scooter, werd veroordeeld tot een
geldboete van 200 of 2 maanden.
Tenslotte werd de smid M. S. van E.
uit Axel, die de bouwverordening
der gemeente Axel had overtreden,
veroordeeld tot een boete van 15 of
3 dagen, waarmee het vonnis van de
kantonrechter te Terneuzen werd be
vestigd.
Den Bosch krijgt zijn
„Zoete, lieve Gerritje"
Het benodigde bedrag voor
de oprichting van een monu
ment voor Tiet „Zoete Lieve
Gerritje" in 's Hertogenbosch
is bijeen.
De vereniging Het Neder
landse Trekpaard, dat dit jaar
voor de 25ste maal haar natio
nale tentoonstelling in de
Bossche veemarkt gaat houden,
heeft het resterende tekort aan
gevuld.
Hiermee kan de wens van ve
len in de Brabantse hoofdstad
in vervulling gaan en een mo
nument worden opgericht voor
't meiske uit De Meierij
dat. volgens het liedje,
steeds naar Den Bosch
toegaande, het zinnebeeld
is van het vreemdelingen
verkeer naar deze stad.
De beeldhouwer Leo Geurtjes
uit Berlicum heeft de opdracht
gekregen met de uitvoering van
het beeld te beginnen, dat men
In het komende voorjaar hoopt
te onthullen.
V\WV\VWVSAA\\\WVVVVVV
Positie metaalindustrie niet
rooskleurig
Oprichting bepleit van
beleggingsconsortium
De voorzitter van de verenij
van metaalindustrieën, dr. J.
Hooykaas, heeft gisteren in een re
de ter gelegenheid van de jaarlijkse
algemene ledenvergadering te Am
sterdam, de positie van de Neder
landse metaalindustrie niet rooskleu
rig genoemd. Verbetering van deze
positie door verbreking van het iso
lement van deze industrietak en ver
sterking van het industriële bewust
zijn van het Nederlandse volk, acht
te hij echter mogelijk. Dr. Hooykaas
suggereerde 'n algemeen industrieel
beleggingsconsortium te vormen,
waaruit de financiële consequenties
van zulk een „naar buiten treden"
zouden kunnen worden bestreden.
Door inbreng van belangen zou
een fonds met grote risicospreiding
ontstaan. Spreker achtte een ge
sprek hierover met de banken en in
stitutionele beleggers van grote be
tekenis.
•gadering door d
een korte discussie en zonder r
Verkrijgbaar bij de Horeca-bedrljven
en Uw wijnhandelaar.
Hoger pensioen zeelieden
oorlogsslachtoffers
(Van onze parlementaire
redacteur)
De buitengewone pensioenen van
de zeelieden-oologsslachtoffers en de
krachtens de wet buitengewoon pen
sioen 1940'45 toegekende pensioe
nen, zullen met ingang van 1 septem
ber 1956, dus met terugwerkende
kracht, verhoogd worden met een
toeslag, waardoor zij zullen zijn aan
gepast aan de op 1 september 1956
ingevoerde verhoging van de salaris
sen van het rijkspersoneel.
De Tweede Kamer besloot hiertoe
in haar donderdagmiddag gehouden
de aanneming na
toofde-
lijke stemming van twee wets
ontwerpen.
Deze verhoging van de pensioenen
kost het ryk per jaar respectievelijk
260.000 en 720.000.
VEERTIGDUIZEND NIEUWE LEDEN
Verkeersintensiteit werd
in 1956 13 pet groter.
De Koninklijke Nederlandse Toe
ristenbond A.N.W.B. heeft, blijkens
het jaarverslag 1&56, ruim 40.000
nienwe leden geboekt, waardoor het
Ledental tot 375.000 is gestegen. De
wegenwacht wierf 35.000 nieuwe le
den, waardoor het aantal WAV.-leden
tot ruim 218.000 steeg.
In het verslag wordt geconstateerd,
dat de overheid tracht de groei van
het verkeer by te houden door grote
krachtsinspanning bü aanleg en on
derhoud, althans verbetering, van we
gen. De gemiddelde Intensiteit van het
60. De konip en de klpijn konden natuurlijk niet in
de keuken blijven, dat stond vast. Huub toog daarom
naar de vliering om daar de twee korven te gaan ha
len. Omdat vermoed mocht worden, dat de dieren in
middels een beetje tot kalmte zouden zijn gekomen,
kon er nu wel een poging gedaan worden, ze weer in
de manden te stoppen. „Daar moet ik bij zijn", riep
Leo. „Ik heb ze wel als wilden zien voorbijrennen,
maar tijd om deze wonderen der natuur op mijn ge
mak te bekijken, heb ik niet gekregen. „De drie man
nen zouden het samen opknappen, want mevrouw
Rietvink had kort en bondig te kennen gegeven, dat
zij niets meer met deze creaturen te maken wenste te
hebben. Vader, Huub, met de twee manden en Leo to
gen op de tennen lopend naar de keuken. De deur
werd voorzichtig op een kier gezet en vader gluurde
naar binnen. Hij luisterde, maar hij hoorde niets. Toen
hij echter zijn hoofd naar binnen stak, zag hij ook
niets.. „Zij zijn weg", sprak meneer Rietvink ver
bijsterd, en wierp de keukendeur wijd open teneinde
de anderen van zijn ontdekking te overtuigen.
verkeer vermeerderde met 13 procent
ten aanzien van 1955. Per 1 januari
telde Nederland 1.200.000 motorvoer
tuigen, waarvan 327.000 personen
auto's en 113.000 vrachtwagens.
Gewezen wordt op de noodzaak slip-
gevaarlijke bitumineuse gesloten weg-
dekken te verbeteren, meer uniformi
teit in wegdek (ook in kleur) en weg-
breedte van één weg te brengen, en
het vermijden van het aanbrengen van
split-slijtlagen omwille van de ver-
keersveiligTieid. Het maken van 34
cm dikke deklagen wordt aanbevolen.
Gepleit wordt voor royale wegdekken
van voldoende breedte en brede groe
ne bermen zonder bomen. Gevreesd
wordt, dat de in december 1956 aan
gekondigde bestedingsbeperking het
inhalen van de achterstand in de we
genbouw en wegenvernieuwingen ern
stig zal belemmeren.
Bijna 7 miljard gulden zal tussen
1954 en 1970 aan belastingen op het
wegverkeer in de staatskas vloeien.
De kosten van het wegennet en het
daarbij behorende overheidsapparaat
worden over die periode op ruim vnf
miljard gulden gesteld. Byna 2 mil
jard gulden „winst" maken naar me
ning van de A.N.W.B. een drastische
verlaging van de belastingdruk op het
motorwegverkeer mogelijk. Gewezen
wordt op de onjuistheid van de ver
onderstelling, dat de verhoogde belas
tingen op benzine het goederenver
voer langs de weg niet zouden treffen.
Nog geen 10 procent van de vracht
auto's heeft dieselmotoren.
Het voornemen om opnieuw een
maximumsnelheid van 50 kilometer
binnen bebouwde kommen in te stel
len, wordt In het jaarverslag aange
vochten. De A.N.W.B. wenst alleen
daar snelheidsbeperkingen, waar zich
problemen van excessieve snelheden
voordoen. Een 'correliatie tussen een
maximumsnelheid en het aantal ver
keersongevallen ontbreekt naar me
ning van de AJi.WJB.
Feuilleton
door
Llare Rreton Smith
Ze wist. dat hij haar slechts plaag
de. maar toch maakte hij haar woe
dend. „Wees niet mal", riep ze kwaad
en sloeg de deur achter zich dicht, of
schoon niet snel genoeg om een bul
derend gelach te ontvluchten. Het
ergste was wel. dat ze dr. Adamson
hoorde meelachen.
De film beantwoordde aan Anns ver
wachtingen.
„Heel moi
ze later in de „Blue Kettle" koffie met
sandwiches gebruikten.
„Wat bedoel je?" vroeg hij plagend.
„De film of Cary Grant
„Cary Grant natuurlijk", antwoord
de ze luchtig, „maar Myrna Low was
ook erg aardig."
„O. Myrna Low", zei Johnny dwe
pend. „Ik aanbid haar gewoon!"
„Ik aanbid oudere vrouwen", be
weerde Ann lachend.
„Ze is veel te oud voor jou", be
weerde Johnny.
Beiden grinnikten. Gek toch. dacht
Ann eensklaps, dat ik met Johnny
altijd schijn te moeten lachen. Ja, hij
deed het leven zo grappig lijken. Geen
wonder dus. dat ze zich in zijn tegen
woordigheid steeds jong en vrolijk
voelde.
Hij bracht haar thuis en op de drem
pel dacht ze een ogenblik, dat hij haar
een kus zou geven. Enerzijds was ze
blij, dat hij het naliet en aan de andere
ltant. speet het haar.
Toen ze de zitkamer binnentrad,
was dr. Adamson daar alleen.
„Genoten van de film?" vroeg hij
met een glimlach. „Uw vader werd
weggeroepen. Ik heb wat koffie ge
zet."
Ik zal ze halen."
Dr. Adamson was toch een vreemde
man. Iemand vol kleine, goed bedach
te attenties, zoals nu weer deze. Din
gen die men niet verwacht zou heb
ben van een al oudere man, die waar
schijnlijk was opgegroeid in een huls
houding met vrij wat personeel om
hem te bedienen.
Ze genoten stilzwijgend van hun
koffie. Toen vroeg Ann: „Nog een
kopie. dr. Adamson?"
„Merci". Hij keek haar ietwat spot
tend aan. „Zou je het erg vinden als
je me Joe noemde, Ann? Al die be
leefdheid maakt, dat ik me erg oud
voel."
Enigszins verrast zei ze: „Och, als
je het prettig vindt, Joe." Het woord
wilde haar nog niet goed over de lip
pen en ze vond het vreemd, dat hn
erom gevraagd had. Toch had ze wel
gehoord, dat oudere mannen nogal
gevoelig waren waar het hun leeftijd
betrof. Anderzijds leek dokter „Joe"
niet van die kracht.
Ze lièp naar de keuken en schudde
de kolenkit in het fornuis. Dat ellen
dige ding was bijna uit.
„Ik heb je vader gezegd, dat hij een
gasfornuis moest nemen. Dat zou je
heel wat werk besparen", zei Joe, die
op de drempel naar haar stond te
kijken.
Ann sliet bij ongeluk haar hand te
gen het fornuis. Onwillekeurig bracht
ze de vingers naar haar mond, ter
wijl haar tranen In de ogen sprongen.
„Ik kook graag op kolen", verklaar-
koppig- jjr"~
pen.
e ze met een 1
pige trek om de llp-
„Je bent dus graag een martelares",
merkte hij op.
Ze was zo onthutst door zijn woor
den. dat ze de pijn aan haar geschroei
de hand totaal vergat. „Wat bedoel
je?" vroeg ze.
Hij bleef tegen de deur leunen en
sloeg haar geamuseerd gade. „Maak
me alsjeblieft niet wijs. dat een ver
standig meisje als jij niet beseft, hoe
zeer ze geniét vandit alles", her
nam hij, luchtig met de hand wuivend.
Plotseling scheen er iets vijandigs
tussen hen te zijn. „Ik begrijp j« niet
zei ze.
„Wel, je hebt je leven in Londen,
je plezier in je betrekking eraan ge
geven, om de zorg voor je arme, on
gelukkige familie op je te laden. Je
nam ze allemaal onder je hoede en
leerde ze als het ware lopen. Je maakt
jezelf onmisbaar voor je vader, je
ploetert je vingers stuk. Begrijp je
wat ik bedoel?1' grinnikte hij.
Ann was zo boos, dat ze amper kon
spreken.
„In de eerste plaats, dr. Adamson,
ben ik geen martelares. Ik hield nooit
van stenografie en typen; bovendien
was mijn baas in Londen een lomperd,
zodat het me geen moeite kostte, hem
te verlaten. Ik bestuur graag een
huishouden, vind koken en naaien
prettig en ben heel gelukkig in een
leven als dit!"
Hij bleef haar op dezelfde manier
aankijken. „O ja?" vroeg hij spottend.
„Je maakt er bepaald een feest van,
nietwaar?"
Ze begreep zijn Ironie. „Je bedoelt
begon ze, maar bleef toen ste
ken.
Had hij bemerkt, dat ze dikwijls
mopperde? Nu ja, dat deed iedereen
we), misschien zy ook, zonder het zelf
te beseffen. Inderdaad had ze heime
lijk het land aan verstellen en afwas
sen; de kippen achterin de tuin be
zorgden haar veel werk, al stelde ze
hun eieren op prijs. De kat was soms
lastig enMopper ik.zo?" vroeg
ze nederig.
„Nogal", verzekerde Joe. „Je vader
moet telkens horen, dat je je leven
bederft, je jeugd en talenten onge
bruikt laat, dat je geen prettig
staan hebt enzovoort'r
„Wie zegt dat?" Ann kreeg een
hoge kleur van verontwaardiging. „O,
ik weet het al: Die vrouw
„Ja", grinnikte Joe. „Die vrouw
heeft gelijk. Ik heb haar gesproken,
moet je weten. Ze is heel aantrekke
lijk."
„Ze is bekrompen, egoïstisch en
heerszuchtig", zei Ann diep adem
halend.
„Misschien zou ze wel een goede
vrouw voor je vader zijn", beweerde
Joe, terwijl hq één van zijn wenkbrau
wen veebetekenend optrok.
„Niet, dan over myn lijk", gromde
Ann.
„Kom. kom", lachte hij. „Op zekere
dag ga je trouwen en dan
„Nooit", verklaarde Ann heftig. „Ik
trouw nooit."
Hij grijnsde even, kwam naar Ann
toe, sloeg tot haar verbazing een arm
om haar heen en kuste haar zachtjes.
„Kop op, Ann, misschien komt je va
der er nooit toe, maar zou het toch
niet beter zijn, als je probeerde eens
de goede kanten van mevrouw Macy
te zien? Je zou je kunnen vergissen,
bedoel ik."
Ze sloeg de ogen naar hem op en
zag zijn vriendelijke blik. „Het spijt
me, dat ik zo heftig was, Joe. Ja, ik
zal het proberen. Ik vergis me dik
wijls", besloot ze deemoedig, denkend
aan Johnny. „Weet je waar paps nu
i?"
„Zeker", antwoordde Joe met een
tikje humor. „Hij ia bij mevrouw
Macy. Ze had een hartaanval."
Ann liep haastig de trap op, maar
hoorde nog juist hoe hij om haar on
gelovige kreet grinnikte. In haar
slaapkamer was het koud, ze huiverde
en kroop vlug te bed. Toch bleef ze
van angst klaar wakker. Neen, haar
vader kon toch niet, zou toch niet?
Maar als hij het nu wèj deed. hoe
moest z\j dan handelen? Ze mocht
hem geen verdriet doen. Neen, ze
moest beleefd zijn jegens mevrouw
Macy, zelfs proberen van haar te hou
den.
De volgende dag kwam Johnny
blee'-
etén en bleek Anns vrees, dat haar
vader hem zou plagen, gelukkig on
gegrond. Johnny werd onmiddellijk in
de kring opgenomen. De drie dokters
zaten te praten en te roken, terwijl
Ann, druk bezig, zich verheugde, dat
ze het zo goed samen konden vinden.
Ze was juist klaar met afwassen, toen
haar vader een doosje lucifers kwam
halen.
„Het lijkt me wel een aardige jon
gen, Ann", zei hij peinzend. „Houd je
van hem?"
Ze glimlachte. „Ik vind hem ook
heel aardig, paps. maarik ben
niet op hem verliefd, als U dat be
doelt". voegde ze er hoofdschuddend
aan toe.
„Weet je dat zeker? Van vriend
schap komt dikwijls liefde."
„Onzin, paps", lachte Ann. „U hebt
me altijd verteld, dat liefde als bij to
verslag ontstaat en je het dan ineens
weet." (Wordt vervolgd)
