Eindhovens tweelingencongres met
feestelijke optocht geopend
Opstellen
wedstrijd
SNELPON voegtdegekstedingensamen
HOUT UIT NIEUW-GUINEA'S
WOUDEN OP DE WERELDMARKT
FINANCIERINGSMOEILIJKHEDEN
VOOR GEMEENTEN IN 1956
Op haar
bestemming
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 22 JUNI 1957
INTERNATIONAAL DUALISME
Nederlanders terughoudend door
niet nakomen Oirschotse afspraak
(Van een speciale verslaggever)
Een ongekend dualisme is Eindhoven voor een paar dagen gaan beheersen
Tweelingen lilt allo windhoeken van ons land, uit België, Luxemburg,
Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, ja zelfs uit Zuld-Alrika, mannelijke en
vrouwelijke tweelingen en tweelingen van gemengd geslacht, tweelingen
tussen G en 92 jaar, charmante en minder charmante tweelingen, maar bo
venal goedgeluimde tweelingen, die een verbeterde reprise willen verlenen
van het eerste tweellngencongres, dat twee Jaar geleden in het nabije Bra
bantse dorpje Oirschot werd gehouden.
We hebben er vele bekende ge
zichten gezien. Er waren onder an
dere de muzikale gebroeders Steiner
uit Oostenrijk en de gezusters Clot-
hilde en Elfriede Rauscher (26) uit
het Beierse München.
Wanneer er weer een prijs uitge
reikt zou worden voor de meest ge
fotografeerde tweeling van het con
gres, dan zouden de laatsten ei
waarschijnlijk, evenals twee jaar ge
leden, voor in aanmerking komen,
hoewel zwaar beconcurreerd ditmaal
door de gezusters Truus en An Roet-
gerink uit het kleine Overijselsc
Enter, die het Eindhovense gebeuren
een welkome aanleiding hebben ge
vonden om dc textielzaak van moe
der oen paar dagen in de steek te
laten. Ook dit tweetal bewaart de
beste herinneringen aan het eerste
congres.
Helaas blijkt dat niet voor alle
deelnemers van destijds te gelden.
Velen hebben do organisatoren van
nu geschreven dat ze verstek laten
gaan omdat ze wat teleurgesteld
zijn. Er was immers beloofd, dat
door middel van een tijdschrift een
band gelegd zou worden- tussen de
deelnemers van het Oirschotse con
gres en op dia belofte had men grif
een geldelijke contributie gegeven.
Van dit tijdschrift is echter maar
één keer een nummer verschenen
Het geld is gebruikt om het grote
deficit zoveel mogelijk weg te wer
ken
Deze dingen zijn aan het licht ge-
VOETGANGERS: LINKS
Vele voetgangers menendat zij er
het beste aan doen op buitenwegen
rechts te lopen. Dat is een gevaar
lijke dwalingdie al velen het leven
heeft gekost.
De A.N.W.B. wijst er dan ook op,
dat voetgangers wettelijk verplicht
zijn om op wegen buiten de be
bouwde kom. links te lopen, wanneer
een voet- of rijwielpad ontbreekt.
Vooral bij duisternis is deze wette
lijke bepaling sterk sprekend. Want
juist in het donker zal het verkeer
'de rechts op de rijbaan lopende wan
delaar niet of te laat opmerken.
Wanneer dc voetganger links loopt
ziet hij zelf het verkeer aankomen
en hij kan tijdig uitwijken in de
berm. Stedelingen, met vakantie on
het 'platteland, houdt links xcanneer
U op de ryweg bent aangewezen.
Is er een voetpad, rijwielpad of brede
berm, kies die dan want dódr is het
altijd veiliger dan op de.rijbaan voor
het snelverkeer! Zo adviseert de A.
N.W.B. Grenst er een rijwielpad aan
de rijbaan dan xnoet de voetganger
de kant van het rijwielpad kiezen
die het verst van de rijbaan afligt.
komen bij de organisatie van dit
tweede tweelingencongres. Ze heb
ben tengevolge gehad, dat de initia
tiefnemer van dit alles, de sympa
thieke Jan Louwers, zich om per
soonlijke redenen uit de organisatie
heeft teruggetrokken, nadat hij
aanvankelijk alle medewerking er
aan had gegeven. Daarom willen de
organisatoren van nu voor alles pro
beren een sluitende rekening te krij
gen. Er is nu een bijdrage van
f 35.per tweeling gevraagd als
inschrijfgeld. 300 a 400 tweelingen
het precieze aantal viel op don
derdagavond niet te bepalen heb
ben dit offer gebracht. Uit Zuid-
Arika, uit Durban, zijn er de 20-ja-
rigo Goorge Russell en Craigh Wil
liam Smyth, die op doorreis zijn
naar Amerika. Een krantenberichtje
heeft hun aandacht op het congres
gevestigd.
Het jongste stel dat aanwezig is-
komt uit Keulen. Het zijn de zes
jarige Claudia en Maria Steffens,
die met vader en moeder op vakan
tiereis zijn en Eindhoven nu een ge
schikt reisdoel hebben gevonden.
Van achter het IJzeren Gordijn zijn
geen deelnemers komen opdagen,
'och de Polen hebben een geluk
wens aan de organisatoren gezonden,
waarin overigens spijt betuigd werd,
dat geen afgevaardigden uit War
schau, of Lodz aanwezig konden
zijn.
Uit wat we tot nog toe schre
ven, en ook uit het feit dat de
tweelingen donderdagavond in
feestelijke optocht met muziek
van verscheidene fanfarekorpsen
door Eindhoven trokken naar de
feestelijk aangeklede Philips ju
bileumhal zou kunnen worden af
geleid, dat het tweede tweelingen
congres alleen maar eén gezelllg-
heidsfeest is, een interessante bij
eenkomst van opvallende men
sen. Met nadruk wijzen de orga
nisatoren echter erop, dat dit
congres slechts een aangename
omlijsting is van een weten
schappelijk doel om de volksge
zondheid te dienen. In de komen
de dagen zullen de tweelingen
zich aan enkele kortdurende
proeven onderwerpen, onder an
dere smaakproeven en gebitsaf-
drukken. Voor het bestuderen
van de erfelijkheid van zeer zeld
zame kenmerken of aandoeningen
zegt men, dat dit congres van het
grootste belang is.
Terwijl de geleerden vervolgens
tal van interessante wetenschappe
lijke aspecten van de één- en twee-
eiïge tweelingen zullen bespreken,
zullen de tweelingen zelf zich met
elkaar kunnen meten op kunstzinnig
en sportief gebied. Er staan zang
en voordrachtswedstrijden op het
programma, zo goed als rolschaats
en goocheldemonstraties. Want al
dit talent schuilt onder de congres-
•serende tweelingen. Vaak zelfs in
zo'n getalenteerde vorm, dat men
zich die liefhebberij tot vak koos.
Terwijl we dit alles schrijven In
een lawaaiig hoekje van do grote
feestzaal, danst het congres, daar
mee een harmonieus dualisme de
monstrerend als nimmer tevoren.
EXPLOITATIE BEGONNEN
De heer Borgmart is
optimistisch
Als de hoer C. J. Borgmart, die in
Manokwari kortgeleden een houtza
gerij gebouwd heeft, gelijk krügt, dan
zullen de wouden van Nederlands
Nieuw-Guinea binnen niet al te lange
tijd een factor van betekenis vormen
op de internationale houtmarkt.
De heer Borgmart heeft een groot
deel van zyn kennis in de hout-indu
strie en de houtvesterij opgedaan in
de Amerikaanse wouden. Voor zijn
zagerh bij Manokwari heeft hij Schot
se en Zweedse machines, Amerikaan
se werkwijzen en Papoea-arbeiders
gebruikt, en voor de studie van de
«ouden gebruikte hy zyn jarenlange
ervaring.
De conclusie van de heer Borgmart
is dat een groot deel van de vrijwel
oneindige houtreserves in Nieuw-Gui
nea, op economisch verantwoorde wjj-
Slechts geleidelijk effect
investeringsbeperking
Hét jaar 1956 is voor de voorzie
ning In de kredietbehoeften van de
lagere publiekrechtelijke lichamen,
in het bijzonder de gemeenten, een
bewogen jaar geweest, zo deelt de
N.V. Bank voor Nederlandse Ge
nieenten in haar verslag over 1956
mee. De „verkrapping" op de kapi
taalmarkt belemmerde de gemeenten
in het aantrekken van de nodige fi
nancieringsmiddelen op lange ter
mijn, nodig voor hun dikwijls om
vangrijke investeringsprogramma's.
Eén beperking van de investerin
gen, die hierdoor noodzakelijk werd.
kan echter eerst geleidelijk effect
sorteren, doordat die vrijwel alleen
op de nieuwe investeringen toege
past kan worden en moeilijker op
die, waarvan de realisatie reeds is
aangevangen, doch nog niet vol
tooid. Een evenwicht tussen investe
ringen en financieringsmogelijkhe
den kan derhalve pas na verloop van
tijd worden bereikt.
Het bedrag dat de gemeenten in
1956 aan nieuw geld en rijksvoor
schotten opnamen, steeg van f 861.18
milioen in 1955 tot f 884,6 miljoen in
1956 Het bedrag, dat aan onder
handse -geldleningen werd opgeno
men, is in 1956 belangrijk terugge
lopen, namelijk van f 958,3 miljoen
tot f 744.2 miljoen. Daarentégen
verschenen de gemeenten in 1956
weer met obligatieleningen op de
publieke kapitaalmarkt, waarop zij
voor een bedrag van f 145,2 miljoen
opnamen.
Het totaal van de aflossingen
op de leningen en de riiksvoor-
schotten bedroeg in 1956 226.2
miljoen (in 1955 218.1 miljoen)
Het totaal van de vaste schuld
der gemeenten bedroeg op 31 de
cember jl. f 8.035 miljoen. De
netto vlottende schuld beliep op
die datum een totaal van onge
veer f 749 miljoen, dat is f 491
miljoen meer dan een jaar daar
voor.
De provincies namen in 1956 f 51
miljoen op de kapitaalmarkt op. Af
gelost werd een bedrag van f 19
miljoen, zodat het netto beroep op
de kapitaalmarkt f 32 miljoen be
draagt.
De Bank voor Nederlandse Ge-*
meenten heeft in het verslagjaar 546
leningen tot een totaal bedrag vaö
f 158,3 miljoen kunnen verstrekken.
Op 1 januari 1957 bedroeg het to
taal der verplichtingen uit hoofde
van onderhandse leningen en obli
gatieleningen f 1.390.018.394. Het to
taal van de uitstaande leningen be
liep op die datum f 1.392.208.058.
De winst- en verliesrekening van
de bank wijst een saldowinst aan
van f 1.175.417. Voorgesteld wordt 7
procent dividend uit te keren. Het
dan overblijvende bedrag wil men
bestemmen voor diverse reserverin
gen.
ze in exploitatie kan worden gebracht.
Europese en Australische triplexfa-
brieken werken reeds enige tyd met
stammen die in Nederlands Nïeuw-
;Guinea gekapt zijn. Op de lange duur
zullen er in Nederlands Nieuw-Guinea
triplex-fabrieken komen, want de la
gere produktiekosten daar zijn van
groot belang.
De heer Borgmart verklaarde dat de
„hardwoods" de boomsoorten met
hard hout, het duurst in exploitatie
zijn, omdat men ze niet, zoals met de
zachte houtsoorten het geval is, op de
rivier stroomafwaarts kan laten dry
ven tot aan de zagerij. De harde hout
soorten moeten met vrachtauto's ver
voerd worden.
De ongeveer honderd Papoea's die
in de zagerijen werken, staan on
der Nederlandse voormannen. Zn
hebben zich de handigheid die bij 't
bedienen van de machines nodig is,
verrassend snel verworven. Hun
vakopleiding duurt weliswaar lan
ger maar de grootvaders van deze
Papoeas waren per slot van reke
ning kannibalen en in twee ge
neraties van de oertyd overscha
kelen naar de moderne industrie is
een allerminst lichte opgave.
Op het ogenblik wordt de gehele pro-
duktie van de zagerij te Manokwari
in Nederlands Nieuw Guinea ver
werkt. Naast de zagerij ligt de
scheepswerf, die kortgeleden gereed
gekomen is.
"De wouden van Nieuw-Guinea beho
ren tot de beste van de wereld", zegt
de heer Borgmart, die hoopt het vier
voudige te kunnen produceren van
wat zyn zagerij thans aflevert. „Met
behulp van moderne installaties ho
pen wy de hout-industrie te maken tot
een van de belangrijkste in Neder
lands Nieuw-Guinea die een afzetge
bied kan vinden op de markten in
Zuioost-Azië en Australië".
Het uitstapje van de os Albrecht
Dit is het verhaal
van de os Albrecht die
twee dagen lang lang
de schrik van de Beier
se alpen is geweest.
Toen de zomer kwam
was Albrecht zoals al
le jaren naar een hoog
gelegen bergweide ge
bracht. Maar lang bleef
h[j daar niet. Of het nu
heimwee was, of dat de
\jle berglucht hem
overmoedig maakte is
niet te zeggen, Al
brecht liet. de edélweis
in de steek en zocht de
valleien op, zich onder-
xoyl tevreden stellend
met het voedsel dat hij
aantrof aan de kant
van de weg.
Zijn tocht voerde hem
naar een grote ver-
keersvsegwaar hij
even met een motorrij
der in conflict raakte
over het recht van
voorrang. Het conflict
was al gauw beslist in
het voordeel van Al
brecht. Een automobi
list die was uitgestapt
om de motorrijder te
hulp te komen, oor
deelde het by een na
dere beschouwing van
de vechtcapaciteit van
een os maar beter om
zeer snel de benen te
nemen. Hij zag onmid
dellijk dat zijn inzicht
juist was geweest,
want Albrecht wierp
zich op zijn arme wa
gen als was het een
'tergende torero en wip
te hem met enkele
krachtige stoten enke
le meters verder over
de rand van de weg.
Hélemaal zonder scha
de kwam albrecht er
ook niet vanaf. Hij
liep enkele vemcondin-
gen op in de stryd te
gen de motorrijder en
verloor een hoorn aan
de wagen. Toen hij zijn
tocht naar de warme
stal vervolgde, kwa
men daar nog een aan
tal verwondingen bij
door 'n tweede botsing
die hij had met een
motorfiets. Hij verliet
hierop de verkeersweg
en strompelde dwars
door de bossen naar 'n
boerderij van zijn heer,
die hij twee dagen na
zyn vertrek van de
bergweide bereikte.
Het einde van Al-
brechts' odyshsee was
zoals het einde van een
klassiek heldendicht
behoort te zijn. Zyn
verwondingen waren zo
ernstig, dat de eigenaar
gedwongen was hem
heen te zenden naar de
Elysische vélden, die
voor een os verborgen
liggen achter geurige
dampen van ossen
staartsoep. Daar kan
hy nu vertellen, hoe de
ossen zich ondanks al
le technische vooruit
gang op aarde nog te
gen de kunstmatige
'krachten van een mo
tor weten te handha
ven.
voor de
zeeuwse jeugd
De reislust in Nederland neemt vooral onder de Jongeren voort
durend toe. Welhaast iedereen maakt een zomeruitstapje en er
zijn bijna geen scholen meer die geen schoolreisje op het program
hebben slaan.
De redactie van de Provinciale Zeeuwse Courant kreeg uit onder
wijskringen het denkbeeld aan de hand gedaan een opstellen
wedstrijd over schoolreisjes te organiseren.
Wij voldoen gaarne aan dat verzoek en schrijven hierbij deze
opstellenwedstrijd uit voor alle jongens en meisjes, die zitten in
de zesde klas van de lagere scholen in Zeeland.
De belde inspecteurs van het lager onderwijs in Zeeland ver
klaarden sympathiek te staan tegenover het denkbeeld en
reeds zegden 86 hoofden van lagere scholen in Zeeland hun
(of haar) medewerking toe.
Dank zij deze onmisbare medewerking van de hoofden der
lagere scholen en ook van de onderwijzers (essen) der zesde
klas staat thans reeds vast, dat deze wedstrijd zal slagen.
Het ligt in de bedoeling, dat de leerlingen der zesde klas na het
schoolreisje zo spoedig mogelijk hun opstellen maken. Daarna ver
richten schoolhoofd en klasse-onderwijzer(es) een voorselectie. Do
beste vier opstellen worden toegezonden aan de „Jury Opstellen
wedstrijd Provinciale Zeeuwse Courant", Markt, Middelburg.
Uit alle ontvangen opstellen wjjst de jury de tien beste aan Voor
geheel Zeeland. Deze opstellen worden gepubliceerd. Aan de prijs
winnende tien kinderen wordt in de najaarsvakantie als beloning
een tweedaagse reis naar Amsterdam aangeboden. Twee onderwijzers
en een onderwijzeres zullen uitgenodigd worden dit gezelschap te
begeleiden.
Het deelnemen aan de wedstrijd brengt zomin voor de scholen als
voor de leerlingen kosten of verplichting mee.
Het doel van de wedstrijd is uitsluitend het wekken van belangstelling
voor het reizen en het bevorderen van de kennis der Nederlandse taal.
De jury voor deze wedstryd Is samengesteld op brede basis, zodat
alle richtingen van het lager onderwys erin vertegenwoordigd zijn.
Deze jury zal geheel vrij ^Un In het vaststellen van beoordelings
factoren en in hot aanwijzen van de pdysvvinnaars of -winnaressen.
Wij vonden dr. J. van 1 lam, leraar Nederlands te Middelburg bereid
het voorziterschap van de jury te aanvaarden, terwij! daarin zitting
namen als lid de heren J. G. Baeten, hoofd Sint-Paulusschool (r.-k.)
te Vlissingen, L. C. Velthuizen, hoofd Ireneschool (prot.) te Goes en
J. Blok, hoofd Prinses Marykeschool (openbaar) te Axel.
Van harte hopen wij, dat deze wedstrijd een succes zal worden en
dat tijdens de najaarsvakantie tien uitblinkers uit onze Zeeuwse
jeugd een prettig reisje naar 's lands hoofdstad zullen maken. Er
is daar zoveel te zien en de stad ligt zover van Zeeland, dat een
eendaags reisje weinig bevredigend is. Vandaar de tweedaagse reis
en ook de meer-intensieve leiding door twee onderwijzers en een
onderwijzeres.
Als uiterste termijn voor het sluiten van de wedstryd is gekozen
15 september aanstaande.
REDACTIE PROV. ZEEUWSE COURANT.
Feuilleton
door
Flare Breton Smith
Ann liet hem voorbiigaan en sloot
toen de voordeur. „Ik heb wat koffie
voor u gezet." hernam ze stiifjes.
„Dan u zeer", herhaalde hij en liep
met iets lichtere tred door de gang
naar de spreekkamer. Misschien
sprak ze wel altijd zo tegen mensen
die ze pas kende en bovendien maak
te dat tikje koude hooghartigheid
haar in zijn ogen nog aantrekkelijker.
Allicht zou hij straks, bij een kop kof
fie. het ijs een beetje, kunnen ont
dooien. Hy was er zelf verbaasd over,
dat hij zo naar wat genegenheid van
haar kant verlangde.'
Eenmaal in de spreekkamer, druk
te hrj even op de voor hem staande
schel, ten teken dat h- reed was,
de natiënten te ontvangen.
Toen de laatste natiënt vertrokken
was, wachtte Ann in de zitkamer met
koffie, kaassandwiches en cake,
waarin zelfgemaakte bramengelei.
Dat alles stond op een tafeltje dicht
bij liet haardvuur, want het was een
vochtige, kille oktoberdag en tijdens
het spreekuur was de lucht steeds
meer betrokken, terwijl er ook wat
regen viel.
Johnny keek het warme, "czcllige
vertrek eens rond en glimlachte Ann
vriendelijk toe.
„Dit is precies wat ik nodig had",
riep hij uit.
„Wat heb ik een trek!"
Terwijl Ann de koffie inschonk,
vroeg ze om iets te zeggen: „Hebt u
het nogal "goed in uw pension?"
„Och, niet slecht, lachte hij „Maar
een beetje eentonig. U t hoe het
gaat in die pensions. Van/* ben ik
inijn twna'fuurtje nrsfelo n".
„Eet de sandwiches dan op",
noodde Ann gastvrij, instinctmatig
wat minder afkeer voor hem gevoe
lend. „Ik kan er nog meer maken".
„Dank U", zei hij, waarbij het
haar opviel hoe jong hij nog was.
Hij had nog niet lang in de stad ge
woond, zodat heel weinig mensen
hem goed kenden. Men wist alleen,
dat hrj geen ouders meer had en de
assistent was van dr. MacDree, wat
betekende, dat hij alle nare baantjes
mocht opknappen en geen kans
kreeg voor de interessante gevallen.
Ze praatten wat over koetjes en
kalfjes: over het weer, de films die
ze hadden gezien, over boeken enzo
voort, toen hij eensklaps, tot Anss
schrik, met verrassende openhartig
heid vroeg:
„Wat heb ik die eerste keer mis
daan, dat U zo het land aan me
kreeg?"
„Ik vond het niet netjes, dat U,
toen U mijn zuster thuis bracht, In
eens geen nototie meer van haar
nam".
Hij keek haar ontsteld aan. „Ja,
maar zó was het niet", verzekerde
hij. „Ik bedoel, dat ik haar vooraf
helemaal niet kende".
„Hm", hernam Ann, haar voor
hoofd fronsend, „maar U had haar
toch van het bal, waax^heen ze in ge
zelschap van Charles Henderson
was gegaan, thuisgebracht".
„Ik zal U precies vertellen wat er
gebeux'd is", zei hij verlegen, maar
heel ernstig. „Ik had uw zuster nog
nooit ontmoet en eerst toen we op
het punt stonden, naar huis te gaan,
stelde iemand me aan haar voor. We
begonnen een gesprek en daarop
verzocht uw zuster me, haar thuis
te willen brengen. Ja", ging hii bij
na alsof hij zich verontschuldigde,
voort, „ik kwam tot de conclusie,
dat ze met dieCharles niet
waarruzie had gekregen. Dit
huis ligt op mijn weg en toen we
hier aankwamen, nodigde zij me uit,
binnen te komen. Nu ja, ik voelde
me eenzaam, en ik ken nog weinig
mensen en dus
Ann staarde hem wat verdrietig
en berouwvol aan. „O!" riep ze, mei
de handen voor haar hevig blozende
wangen, „Wat spijt me dat, wat
spijt me dat erg! Och", voegde ze er
flauwtjes lachend aan toe, „dat doe
ik nu altijd. Ik maak verkeerde ge
volgtrekkingen en vcroox-deel de
mensen zonder hen gehoord te heb
ben. Ja, het spijt me vreselijk!"
„Nu", grinnikte hij. „Het is al
goedals U nu maar niet boos
meer op me bent".
„Natuuiiijlc niet; ik schaam me
alleen zo", hakkelde Ann. Hoe dik
wijls had haar vader al verteld, dat
ze niet zo gauw op haar teentjes
moest zijn getrapt, niet zo vlug in
haar oordeel over anderen. Johnny
Thornton raakte even haar hand
aan. „Kom vergeet het alstublieft.
In elk geval kunnen we nu vrienden
zijn. nietwaar?"
„Ja, vrienden", antwoordde ze met
een beverig lachje.
..De handerop dan", glimlachte
hij, zijn hand uitstekend en de hare
een ogenblik, maar niet overdreven
stijf, vasthoudend. Toen keek hij
naar de klok en stond op. „Dank
vriendelijk voor de lekkernijen. U
hebt mijn leven gered", zei hij, jon
gensachtig overdreven. „Maar nu
moet ik gaan".
Ann stond eveneens op. Het bleek
dat ze vrijwel even groot waren.
„Nog een ziekenbezoek?" vroeg ze.
Hij knikte. „Ja, een bevalling. Ik
ben er al twee keer geweest en heb
beloofd vanavond nog eens te ko
men. Och", vervolgde nij, terwijl hij
miJ -jjg„dit
t A avertenttej
De snelste
VELPON
peinzend over zijn kin streek,
verschilt allemaal zoveel van het
werk in het ziekenhuis".
„Ja, dat zegt paps ook".
„Ik houd van uw vader", zei
Johnny eensklaps glimlachend. „Had
hij maar een assistent nodig. Och,
misschien had ik dat niet moeten
zeggen", voegde hij er met een
vuurrode blos aan toe. „U hangt ge
loof ik nogal aan elkaar", bracht hij
plotseling het gesprek op een ander
onderwerp.
„Vindt U?" vroeg Arm verrast.
„Hm... en of! U moest eens horen,
hoe lief uw zuster Suzy over U
spreekt. Het is gewoonweg prach
tig!" Hij grinnikte om haar hoge
kleur.
Ann was steeds verbaasd over die
bewering, want Suzy nam steeds het
air aan alsof alles vanzelf sprak.
(Wordt vervolgd)
