m
SF
G
Het kookdomein der toekomst is
een waarlijk sprookje...
Achthonderd Nederlandse vrouwen
beoefenen judo
IXw uinierkieMnq
Huidgenezing
F» U ROL
ZATERDAG 18 MEI 1957
PROVINOIALB ZEBUW8B OOÜRANT
11
nzc
'üzctotven'fsaqina
Een zomer japon met driekwart mouw
is alt\jd praktisch voor koele dagen!
Linke een model voor jonge meisjes,
jeugdig en romantisch door de ge
schulpte randen; rechts een geklede
japon voor de vrouto die langzaam
maar zeker naar de middelbare leef
tijd gaat. De gebloemde zijde is in
soepele draperingen gelegd het model
is afkomstig uit het modehuis Fath
dat zeer binnenkort gaat verdwijnen.
ALSMAAR OP KNOPPEN DRUKKEN
Technisch wonder, dat binnenkort op
Schiphol te bezichtigen is
Niet meer honderden malen buk
ken om iets uit allerlei kastjes te
halen, de was in enkele ogenblik
ken geheel automatisch opgekookt,
gewassen, gedroogd en gestreken,
rustig gezeten in uw eigen stoel
boodschappen doen" via een tele
foon en daarmee verbonden televi
sietoestel, het eten grotendeels au
tomatisch klaargemaakt en in een
oogwenk gekookt, door op afstand
bedienbare serveerboy op de juiste
temperatuur naar de eetkamer ge
bracht, de vaat na het eten in en
kele minuten gespoeld, afgewassen,
gedroogd en gesteriliseerd... klinkt
dat alles de huisvrouw van nu niet
als een sprookje in de oren?
Enkele Amerikaanse ingenieurs
hebben dit sprookje waar gemaakt
in de „kitchen of tomorrow", wel
ke men als de „keuken van de toe
komst" van eind juni tot half sep
tember in werking zal kunnen zien
op de internationale tentoonstel
ling „Het Atoom" op Schiphol.
Het is inderdaad een wonder: voor
lopig nog onbetaalbaar, doch overi
gens volkomen binnen het vermogen
van het technisch kunnen liggend.
Alles is erop gericht om de huisvrouw
de onaangename routinekarweitjes
door automatisering zoveel mogelijk
uit handen te nemen.
Het centrale punt in de keuken is
de „commandopost" van de vrouw
des huizes. Voor zich vindt zij een
speciale luidsprekende telefoon,
waarmee zij door het simpele indruk
ken van een knop zonder nummers te
draaien automatisch verbonden kan
worden met een vijftigtal adressen,
b.v. van kennissen of leveranciers.
Wil zij precies weten wat zij koopt,
dan kan zij een televisiescherm in
schakelen, waardoor zij bij de bak
ker, de slager e.d. op de toonbank
kan kijken. Via hetzelfde scherm kan
zij zonder op te staan tussen al haar
besognes door een kijkje nemen in de
kinderkamer of elders in het huis,
maar kan zij ook de normale televi
sieprogramma's zien. Wanneer zij
niet; tnuis is, kan deze apparatuur
ook alle boodschappen voor haar aan
nemen en registreren en bovendien
kan zij via dit telefoon/televisie
systeem buitenshuis dus bijvoor
beeld van uit het huis van een vrien-
din verschillende werkzaamheden
in haar eigen huis op gang brengen
(de oven aanzetten, de ramen openen,
de koffiezetmachine aanzetten enz.).
Het zou teveel zijn om alles op te
sommen, wat de huisvrouw van de
toekomst het werk lichter maakt.
Dat moet U deze zomer zelf op Schip
hol gaan zien. Laten we echter hier
De vuile was heeft men slechts
ln drie vakken te deponeren, ge
sorteerd naar wol, zijde en nylon,
katoen. Zodra er in een van deze
vakken 4 kg wasgoed zit, wordt
dit automatisch geleegd in de was
machine, welke dan vanzelf in
werking treedt en temperatuur re
gelt, spoelt en droogt. De huis
vrouw heeft daarna niets anders
te doen dan op een knop te druk
ken dat wordt trouwens in de
„keuken van de toekomst" haar
voornaamste werk: alsmaar op
knopjes drukken en een inge
bouwde strijkmachine komt te
voorschijn. De huisvrouw moet
het droge goed dan wel zelf even
tussen de draaiende rollen van dit
apparaat leggen.
Natuurlijk ontbreken in deze
„droomkeuken" de koelkasten niet,
welke zoals trouwens alle kasten
na een druk op een knop omhoog
rijzen tot op reik-hoogte, zodat de
huisvrouw van de toekomst nooit of
te nimmer meer hoeft te bukken. Er
is een draaibare koelkast in de bui
tenmuur, waarin de leveranciers hun
boodschappen kunnen deponeren, zo
dat de huisvrouw nooit voor slager,
groentenboer of melkman thuis be
hoeft te blijven. Ook de aanrecht is
voorzien van een (diep)vrieskoelkast;
van een hakbord, dat tevens keuken
weegschaal is; een gootsteen, waarin
een roterende waterstraal de groen
ten wast; een handdroger, welke met
Warme lucht werkt; een instelbare
mixer en andere keukengereedschap
pen, welke allemaal op drukknopbe
velen verschijnen en verdwijnen.
Iets heel bijzonders bij het aan
recht is wel de receptenautomaat,
welke ongeveer 1000 recepten op
ponskaarten bevat. Heeft de huis
vrouw haar keuze gemaakt, dan stopt
zij de betreffende kaart in de gleuf
en onmiddellijk verschijnt op een
scherm een afbeelding van het ge
recht in kleuren, alsmede een lijst van
de vereiste ingrediënten. Men drukt
maar weer op een knop en de droge
ingrediënten komen in de juiste hoe
veelheden uit de voorraadkastjes te
voorschijn. Uiteraard gaat achter dit
apparaat een elektronisch apparaat
schuil, dat dit alles bedisselt. Het
fornuis ziet er in de toekomst wel
heel anders uit dan het huidige. Het
zal bestaan uit een marmeren plaat,
waarin bij inschakeling lichtpuntjes
verschijnen. Boven die puntjes
plaatst men de pannen. Terwijl de
spijzen daarin infrarood worden ver-
Deze stoer-uitzlende vrouw is me
vrouw Reini Snijders-Van Schaik uit
Utrecht. Op jeugdige leeftijd begon
nen met de beoefening van jiu-jitsu,
later overgeschakeld naar de nog
weinig beoefende judo-sport, en thans
één van de vier Nederlandse vrou
wen die de „zwarte band" mogen
dragen.
Pas na de oorlog, zo vertelt mevr.
Snijders, is ze van jiu jitsu overge
gaan op het veel minder gevaarlijke
judo, maar ze had zoals iedere be
ginneling nog heel wat voor de
boeg, voor en aleer ze via de witte,
gele, oranje, groene, blauwe en brui
ne band tot de onderscheiding zwarte
band zou zijn gekomen. En na deze
zwarte band kan ze nog een zevental
hogere graden halen.
„Ruw?" Reini Snijders schudt haar
hoofd. „Nee, je moet voor judo zelfs
een heel bepaalde positieve mentali
teit hebben. Anders kom je nooit
vooruit. Het is een individuele sport,
je bent dus in direct contact met je
tegenstander. En tijdens de hele op
leiding wordt er op gehamerd, dat ie
die tegenstander zult ontzien. Bo
vendien, een vrouw speelt nooit een
wedstrijd. Kijk, voor het behalen van
de banden moet je een aantal been-,
buik- en heupworpen demonstreren.
Iedere nieuwe band brengt mee ver
dieping in de geleerde stof en toevoe
ging van andere grepen. De examens
zijn proeven in vaardigheid, waarbij
de vrouw, in tegenstelling tot de man
na het inzetten van de worp moet
meegeven, als ze voelt dat haar te
genstandster zit. Dus geen verweer.
Voor vrouwen ligt de waarde van het
judo in het verbeteren van haar li
chaamshouding, maar voornamelijk
toch in het versterken van haar zelf
vertrouwen. Daardoor leert zij posi
tief te zijn en om deze geestelijke
winst is het eigenlijk begonnen".
Daarom is misschien het judo
volgens het systeem van de in En
geland wonende Japanse antiquair
Maitre G. Koizumi voor vrouwen I
het meest geschikt. Voor zijn exa-
men moeten de basishandelingen
(kaba) niet alleen op voorge
schreven wijze worden uitgevoerd,
maar moet zoveel mogelijk de
eigen persoonlijkheid in deze han
delingen tot uitdrukking worden
gebracht.
„Hoeveel vrouwen er in ons land
aan judo doen? Een tiende van de
ingeschreven leden, dat zijn er onge
veer 800. Maar, ja, heel wat beginnen
er mee, maar laten het er weer vlug
bij zitten. Eenmaal per week een les
uur is wel het minste. Tweemaal is
beter. Thuis hoef je er niets aan te
doen. Tijdrovende sport is het dus
niet. En kostbaar evenmin. Voor kin
deren zijn er zelfs verlaagde tarieven.
Hiervan is dikwijls het gevolg, dat
moeders om hun kinderen van de
vloer te hebben, ze maar judo laten
leren, zonder dat ze van het hoe en
waarom weten. Maar die kinderen
houden het allemaal veel langer vol
dan de volwassenen".
Geen wonder als er ook ieder jaar
in de zomer een gratis kinder judo
kamp is!
warmd, blijft het marmer koud. In
de oven, welke door een halve glazen
bol wordt afgedekt en waarin de
temperatuur automatisch wordt ge
regeld, is het vlees in enkele ogen
blikken gebakken of gebraden, waar
na het apparaat zichzelf uitschakelt.
Men plaatst de gerechten nu op
een serveerboy, welke met recht
„een gewillige*dienaar" is. Het ap
paraat is op afstand bedienhaar,
rijdt naast het fornuis en begeeft
zich daarna met alle gerechten
naar de eettafel. Het apparaat,
dat verder nog een koffiezetma
chine, een wafelijzer, een brood
rooster, ijsblokjes en een ver
warmd dienblad bevat, houdt alle
spijzen correct op de vereiste
temperatuur
Het eten, dat daarna volgt, moet
men ook in de „keuken van de toe
komst" zelf doen, maar daarna ne
men de apparaten het heft weer in
handen, wanneer men tenminste het
vuile vaatwerk, het glaswerk en het
bestek maar even gescheiden houdt.
Men heeft alles dan nog slechts op
te bergen in de met een druk op de
knop op de vereiste hoogte gebrach-
Ongetwijfeld zullen onze dochteren,
bevrijd van het huishoudelijke sla
venwerk, uren tijd overhouden. Wat
zij daarmee gaan doen? Vermoedelijk
zullen ze die in gymnastieklokalen
doorbrengen met het doen van diepe
kniebuigingen en andere afmattende
oefeningen, want wanneer zij het hele
huishouden kunnen bestieren van
haar stoel uit met een lichte druk van
haar vingeren op diverse knoppen, zal
er wel duchtig aan de lijn gewerkt
moeten worden
(Advertentie)
Tweedelig jurkje
voor „het grut"
Niet alleen voor mama zijn de
tweedelige jnponnetjes praktisch,
maar ook voor het kleine grut. U
maakt zo'n leuk zonnejurkje, dat
met een wit bloesje of truitje ook als
overgooier dienst kan doen. Een los
lijfje met pofmouwtjes en wit kraag
je knoopt U erop en U heeft een
schat van een jurkje.
Het lijfje is iets korter dan tail
lelengte. Het rokje is een rechte baan,
35 cm lang (zonder zoom en naden).
Neemt U de stof dwars, dan kont t*
het aan één stuk knippen, n.l. 160 cm
breed. Heeft de stof klim of val, dan
neemt U twee baantjes van 80 cm
breed.
Voor het overgooiertje knipt U het
lijfje met de stippellijntjes als boven
kant. het rugpandje met de midden
achterlijn als stofvouw, dus zonder
sluiting. U stikt de figuurnaadjes in
het rugpand en verbindt dat door de
zijpandjes tussen te zetten met het
voorpand. De hals en de armsgaten
worden met schuine repen van dezelf
de ol' van afstekende stof afgebiesd.
De rok inrimpelen en aan het lijfje
zetten, waarbij de punt van het voor
pand 5 cm over de rok gestikt wordt.
Het kruisje onder het zijpand geeft
de plaats aan voor de roknaaa. Op
het voorpand naait U drie knopen.
Bij het losse lijfje komen op de
zelfde plaats drie knoopsgaten. De
onderkant van het voorpand werkt
U aan de binnenkant af met een 5
cm breed, schuin geknipt beleg. Zij-
en rugpand kunnen met smallere
schuine biesjes volstaan. Het aange
knipte beleg van het rugpand vouwt
U naar binnen, waarna U de rugslui
ting aanbrengt. De mouwtjes worden
ingerimpeld tussen een boordje ge
naaid (22 bij 1 cm van dubbele stof)
en in de armsgaten gezet. De hal'
werkt U met een schuin biesje af
De twee schuin geknipte deeltjes var
het kraagje worden gevoerd en mei
de hand langs de hals gehecht.
Wilt U extra praktisch zijn, maak
dan bij één lijfje twee overgooiers,
één van dezelfde en één van andeie,
maar goed bijpassende stof. Daar zult
U plezier van hebben!
HANGT
AL
KLAAR!
Mocht uw dochtertje of mocht
U self, als U nog van duizend
weken bent mannequin
willen worden, dan moet U zich nog
even bedenken. Ten eerste loopt een
mannequin natuurlijk alle shows op
te nauwe schoenen en krijgt er lik
doorns van. En ten tweede staat se
puiten de seizoenen. Als het winter
is en vrieskoud buiten, dan houden al
le bezoeksters van een modeshow
haar mantel lekker loshangend over
haar schouders bij zich.; ze drinken
een kopje thee en kijken intussen
naar de mannekijntjes die de komen
de lente-mode tonen en ondanks het
kippevel op haar armen en benen
zelfs glimlachend bad- en zonnepak-
jes showen. En als het lente is en we
beginnen al een tintje te krijgen van
één vrije middag op een terrasje, dan
dragen alle bezoeksters van een mo
deshow opgewekte japonnetjes-en se
drinken jus d'orange en kijken in
tussen naar mannekijntjes in lekker
dikke icintermanteïs, glimlachend
weggedoken in puf warme kragen,
maar met gramschap in het meisjes-
hart
En midden in onze korte stralende
zomer loopt een mannequin een bont
show, daar kunt U waar at je op zeg
gen mannequins zélfs zeggen wat
anders. Want we ieven in een confec-
tie-land en de confectie werkt een
half jaar vooruit. Daarom hebben we
dit keer met een hoofd vol vakan
tie-plannen en met een hart vol hoop
dat. we mooi weer zullen treffen
de herfst- en wintershow al gezien
van de gezamenlijke Nederlandse
confectionairs. En als we dus even
uw zomerse blijheid mogen verstoren,
dan kunnen we U melden, mevr ome:
beige en zwart en donkere ruiten en
warme wollen stoffen
Over de jurkjes zullen we nog niet
veel zeggen behalve dan dat
de beste en mooiste de vareuse-
lijn zullen volgen: een jurkje met een
kort jakje tot tiet boven de heupen
los om de taille en soms ietwat bloe-
send in de rug.
Maar over de mantels kunnen we
al veel meer vertellen: vanaf 1 sep
tember aanstaande zal men in de eta
lages beige zien. Soms heel mooi bei
ge, maar marron toe of naar crème
wit, en soms heel saai beige beige
uordt mode. En V zult langharige
mantels zien: mohair meestal van wol
een enkele maal van dure zijde. Alle
stoffen zulleti vrij dik en winters zijn
en een enkele maal zelfs echt dik en
hst\jf: wollen bouclé. En verder
tweed, ook al vrij dik en fors, het mo
dernst in zwart-witte visgraat
maar dan van een haatso groot zijn
die visgraten.
We mogen kiezen we hebben
nog een hele zomer om over onze
keus na te denken tussen een wij
de swagger of een getailleerde man
tel met klokrok. -Us we U mogen ad
viseren: neem niet de getailleerde
ze zijn zo keurig dat ze vervélen d zijn
Mooier en zwieriger zijn de wijde
mantels met iets aflopende schouder
lijn, soepel plooien hoog in de rug
van uit een strak schouderstuk, en
van onder iets toelopend in wat men
genoemd heeft de ton- of de olijf
of zelfs de maiskolf-ljjn. Mouwen zijn
zeer ruim, aan het rug-schouderstuk
aangekniptdoch ran voren inge
zet met forse gestikte naden, in vier
kante contour, zodat de mantel iets
van de boxcoat krjjgt. Wijdte van de
mouwen wordt over de elleboog tvat
poffend en dan saamgetrokken in
plooien op een vrij strakke
en vrij bhrede manchet.
Kraagjes zijn niet groot, maar opval
lend: allemaal met honf en enkele
met fluweel en dat hoeft niet vet
tig te 1 oorden, mevrouw, want het
wordt mode het haar van achter op
te steken en vast te pennen met een
grote sierkam op het achterhoofd.
Mocht U willen weten tenslotte waar
onze winterse mantelmode vandaan
komt: van Parjjs van Pierre BaU
main, de beste kleermaker, van Ba-
lenciaga, de revolutionair, en van
Pierre Cardln, een opkomende ster.
Van Dior is er niets bij hij is meer
voor de japonnen, winterse japonnen,
waarover we voor U zullen schrijven
als U net uw zomerse zormejvrkjes
voor het eerst aan hebt.
Advertentie
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
Houdt de winter uit handen en voeten.
Kwalen van onze
moderne keuken
Recepten kunnen ook
té origineel zijn1
Het I* het oude verhaaltje: vele
zaken uit het verleden welke wij door
dingen van nu willen vervangen, be
stempelen wij voor het gemak maar
als minderwaardig. Precies zoals veel
wat modern is, mateloos wordt over
schat. Willen wij ons niet tot belache
lijke modeslaven maken en dat is
even goed mogelijk in de keuken als
op het gebied van de kleding dsn
doen wij er goed aan, eens een pas
terug te gaan en onze eigen tijd een
beetje kritisch te bekijken.
Zo is daar bijvoorbeeld de vltamt-
nenkwestle. Ten eerste ls het niet
waar. dat het menu van onze groot
ouders vitamineloos was. Tenzij zij
zo arm waren dat zij nauwelijks aan
meer dan brood en aardappelsoep
toekwamen, aten zij fruit in grote
hoeveelheden. En sla was even popu
lair als vandaag. Dat zij de appel of
de peer liever schilden inplaats van
de schil mee te etenwel. mis
schien gingen daardoor een paar vi
taminen verloren, klaar daartegen
over stond dan de absolute zekerheid,
dat zij geen giftige bespuitingsm idde -
len naar binnen kregen. En wanneer
zij Jonge peentjes liever met wat ver
se boter en een schepje suiker stoof
den, inplaats van ze rauw te schaven,
dan werd het verlies aan vitaminen
hier zeker goed gemaakt door de ze
kerheid, dat alle bacteriën op deze
manier grondig gedood waren. Nog
niet lang geleden hebben Amerikaan
se hygienic! vertwijfeld alarm gesla
gen. toen hun gebleken was dat het
populaire veel gedronken sap van
uitgeperste rauwe worteltjes zozeer
was verontreinigd, dat het grote hoe
veelheden schadelijke bacteriën be
vatte! En dit geldt ook voor vele an
dere rauwkost.
En daarmee zijn wij dan mid
den in het grote probleem van on
ze moderne keuken beland. Zij
lijdt namelijk aan twee kwalen.
Ten eerste aan het onvoorwaarde
lijk geloof aan vitaminen met de
daarbij behorende diëten, die be
slist nooit aan hardwerkende ge
zinsleden mogen worden opgedron
gen. En ten tweede aan de „schep
pingsdrang" van de moderne
vrouw, die niet alleen de sociale
tradities van haar grootmoeder
wil afschudden, maar ook de oude
keukentradities en die zich daarbij
verbeeldt, dat haar culinaire aspi
raties van een hogere orde zouden
zijn.
Daar is dus in de eerste plaats de
vitaminenkwestie. Er gaat geen week
voorbij waarin huisvrouwen niet aan
de redactie van een of ander vrouwen
blad vragen, of „Müssli", het beroem
de recept van de Zwitser Eircher vol
doende is als hoofdschotel vooi man
en zoon. Ln ^dcgeid mengen ^icn
ook andere huisvrouwen die alleen
maar geloven in vitaminen en calo-
rieënberekeningen, zich in het debat
en menen: Ja, daar hebben ze beslist
genoeg aan. Maar lang niet iedereen
heeft na een lange, zware en soms
opwindende arbeidsdag genoeg aan
een bord rauwkost, dat nog niet eens
warm is ook!
Wie vasthoudt aan het „Bircherblj-
geloof' moet dan toch minstens dat
Oevelingsrauwkostgerecht laten voor
afgaan door een kop warme soep en
de hoofdschotel aanvullen met Kaas
en worst. Als zij dit niet doet, moet
zij niet verbaasd zijn wanneer man
en zoon 's avonds nog even 'n straat-
g|mi in hun stamcafé
orst of een paar har
de eieren te gaan nuttigen met een
glas bier.
De tweede kwaal Is die van de
„zelfgevonden" recepten. Het ern
stigst ziet 't er in dit opzicht wel uit
ln de Verenigde Staten, waar door
de mengeling van volkeren vrijwel
alle traditie, dus ook die in de Keu
ken, ontbreekt. Bijzonder amusant
vertelt Betty Macdonald, de schrijf
ster van „Het ei en ik", in haar nieu
we boek „Het eiland en ik" over de
spijzen, die haar door vriendinnen
werden voorgezet of die in radio
praatjes worden aanbevolen. Deze
recepten ziin allemaal daaraan is
geen twijfel mogelijk hoogst origi
neel. Daar is bijvoorbeeld een sla uit
dobbelsteentjes ananas, koude maca
roni, aardnoten. gehakte kool en olij
ven. het geheel overgoten met mayon
naise. Een andere vriendin zette haar
vleesballetjes in een suikersaus voor,
een derde een bevroren champignon
soep met citroengêlei, een vierde
maakte haar gasten gelukkig met een
schaal vol geroosterde stukken vlees
en kaas. Dit alles wordt echter echter
overtroffen door het voorstel van
een radiojuffrouw, de „lieve huisge
noten" een aardig schaaltje voor te
zetten, waarin een mengsel van wa
ter, wortelen en rauw rundvlees ge
durende twintig minuten in de oven
wordt gewarmd. „Evengoed", zegt
Betty, ..zou je de lieve nuisgenoten
een stuk gekookte wollen deken uit
een legerdump kunnen voorzetten".