m SF G Het kookdomein der toekomst is een waarlijk sprookje... Achthonderd Nederlandse vrouwen beoefenen judo IXw uinierkieMnq Huidgenezing F» U ROL ZATERDAG 18 MEI 1957 PROVINOIALB ZEBUW8B OOÜRANT 11 nzc 'üzctotven'fsaqina Een zomer japon met driekwart mouw is alt\jd praktisch voor koele dagen! Linke een model voor jonge meisjes, jeugdig en romantisch door de ge schulpte randen; rechts een geklede japon voor de vrouto die langzaam maar zeker naar de middelbare leef tijd gaat. De gebloemde zijde is in soepele draperingen gelegd het model is afkomstig uit het modehuis Fath dat zeer binnenkort gaat verdwijnen. ALSMAAR OP KNOPPEN DRUKKEN Technisch wonder, dat binnenkort op Schiphol te bezichtigen is Niet meer honderden malen buk ken om iets uit allerlei kastjes te halen, de was in enkele ogenblik ken geheel automatisch opgekookt, gewassen, gedroogd en gestreken, rustig gezeten in uw eigen stoel boodschappen doen" via een tele foon en daarmee verbonden televi sietoestel, het eten grotendeels au tomatisch klaargemaakt en in een oogwenk gekookt, door op afstand bedienbare serveerboy op de juiste temperatuur naar de eetkamer ge bracht, de vaat na het eten in en kele minuten gespoeld, afgewassen, gedroogd en gesteriliseerd... klinkt dat alles de huisvrouw van nu niet als een sprookje in de oren? Enkele Amerikaanse ingenieurs hebben dit sprookje waar gemaakt in de „kitchen of tomorrow", wel ke men als de „keuken van de toe komst" van eind juni tot half sep tember in werking zal kunnen zien op de internationale tentoonstel ling „Het Atoom" op Schiphol. Het is inderdaad een wonder: voor lopig nog onbetaalbaar, doch overi gens volkomen binnen het vermogen van het technisch kunnen liggend. Alles is erop gericht om de huisvrouw de onaangename routinekarweitjes door automatisering zoveel mogelijk uit handen te nemen. Het centrale punt in de keuken is de „commandopost" van de vrouw des huizes. Voor zich vindt zij een speciale luidsprekende telefoon, waarmee zij door het simpele indruk ken van een knop zonder nummers te draaien automatisch verbonden kan worden met een vijftigtal adressen, b.v. van kennissen of leveranciers. Wil zij precies weten wat zij koopt, dan kan zij een televisiescherm in schakelen, waardoor zij bij de bak ker, de slager e.d. op de toonbank kan kijken. Via hetzelfde scherm kan zij zonder op te staan tussen al haar besognes door een kijkje nemen in de kinderkamer of elders in het huis, maar kan zij ook de normale televi sieprogramma's zien. Wanneer zij niet; tnuis is, kan deze apparatuur ook alle boodschappen voor haar aan nemen en registreren en bovendien kan zij via dit telefoon/televisie systeem buitenshuis dus bijvoor beeld van uit het huis van een vrien- din verschillende werkzaamheden in haar eigen huis op gang brengen (de oven aanzetten, de ramen openen, de koffiezetmachine aanzetten enz.). Het zou teveel zijn om alles op te sommen, wat de huisvrouw van de toekomst het werk lichter maakt. Dat moet U deze zomer zelf op Schip hol gaan zien. Laten we echter hier De vuile was heeft men slechts ln drie vakken te deponeren, ge sorteerd naar wol, zijde en nylon, katoen. Zodra er in een van deze vakken 4 kg wasgoed zit, wordt dit automatisch geleegd in de was machine, welke dan vanzelf in werking treedt en temperatuur re gelt, spoelt en droogt. De huis vrouw heeft daarna niets anders te doen dan op een knop te druk ken dat wordt trouwens in de „keuken van de toekomst" haar voornaamste werk: alsmaar op knopjes drukken en een inge bouwde strijkmachine komt te voorschijn. De huisvrouw moet het droge goed dan wel zelf even tussen de draaiende rollen van dit apparaat leggen. Natuurlijk ontbreken in deze „droomkeuken" de koelkasten niet, welke zoals trouwens alle kasten na een druk op een knop omhoog rijzen tot op reik-hoogte, zodat de huisvrouw van de toekomst nooit of te nimmer meer hoeft te bukken. Er is een draaibare koelkast in de bui tenmuur, waarin de leveranciers hun boodschappen kunnen deponeren, zo dat de huisvrouw nooit voor slager, groentenboer of melkman thuis be hoeft te blijven. Ook de aanrecht is voorzien van een (diep)vrieskoelkast; van een hakbord, dat tevens keuken weegschaal is; een gootsteen, waarin een roterende waterstraal de groen ten wast; een handdroger, welke met Warme lucht werkt; een instelbare mixer en andere keukengereedschap pen, welke allemaal op drukknopbe velen verschijnen en verdwijnen. Iets heel bijzonders bij het aan recht is wel de receptenautomaat, welke ongeveer 1000 recepten op ponskaarten bevat. Heeft de huis vrouw haar keuze gemaakt, dan stopt zij de betreffende kaart in de gleuf en onmiddellijk verschijnt op een scherm een afbeelding van het ge recht in kleuren, alsmede een lijst van de vereiste ingrediënten. Men drukt maar weer op een knop en de droge ingrediënten komen in de juiste hoe veelheden uit de voorraadkastjes te voorschijn. Uiteraard gaat achter dit apparaat een elektronisch apparaat schuil, dat dit alles bedisselt. Het fornuis ziet er in de toekomst wel heel anders uit dan het huidige. Het zal bestaan uit een marmeren plaat, waarin bij inschakeling lichtpuntjes verschijnen. Boven die puntjes plaatst men de pannen. Terwijl de spijzen daarin infrarood worden ver- Deze stoer-uitzlende vrouw is me vrouw Reini Snijders-Van Schaik uit Utrecht. Op jeugdige leeftijd begon nen met de beoefening van jiu-jitsu, later overgeschakeld naar de nog weinig beoefende judo-sport, en thans één van de vier Nederlandse vrou wen die de „zwarte band" mogen dragen. Pas na de oorlog, zo vertelt mevr. Snijders, is ze van jiu jitsu overge gaan op het veel minder gevaarlijke judo, maar ze had zoals iedere be ginneling nog heel wat voor de boeg, voor en aleer ze via de witte, gele, oranje, groene, blauwe en brui ne band tot de onderscheiding zwarte band zou zijn gekomen. En na deze zwarte band kan ze nog een zevental hogere graden halen. „Ruw?" Reini Snijders schudt haar hoofd. „Nee, je moet voor judo zelfs een heel bepaalde positieve mentali teit hebben. Anders kom je nooit vooruit. Het is een individuele sport, je bent dus in direct contact met je tegenstander. En tijdens de hele op leiding wordt er op gehamerd, dat ie die tegenstander zult ontzien. Bo vendien, een vrouw speelt nooit een wedstrijd. Kijk, voor het behalen van de banden moet je een aantal been-, buik- en heupworpen demonstreren. Iedere nieuwe band brengt mee ver dieping in de geleerde stof en toevoe ging van andere grepen. De examens zijn proeven in vaardigheid, waarbij de vrouw, in tegenstelling tot de man na het inzetten van de worp moet meegeven, als ze voelt dat haar te genstandster zit. Dus geen verweer. Voor vrouwen ligt de waarde van het judo in het verbeteren van haar li chaamshouding, maar voornamelijk toch in het versterken van haar zelf vertrouwen. Daardoor leert zij posi tief te zijn en om deze geestelijke winst is het eigenlijk begonnen". Daarom is misschien het judo volgens het systeem van de in En geland wonende Japanse antiquair Maitre G. Koizumi voor vrouwen I het meest geschikt. Voor zijn exa- men moeten de basishandelingen (kaba) niet alleen op voorge schreven wijze worden uitgevoerd, maar moet zoveel mogelijk de eigen persoonlijkheid in deze han delingen tot uitdrukking worden gebracht. „Hoeveel vrouwen er in ons land aan judo doen? Een tiende van de ingeschreven leden, dat zijn er onge veer 800. Maar, ja, heel wat beginnen er mee, maar laten het er weer vlug bij zitten. Eenmaal per week een les uur is wel het minste. Tweemaal is beter. Thuis hoef je er niets aan te doen. Tijdrovende sport is het dus niet. En kostbaar evenmin. Voor kin deren zijn er zelfs verlaagde tarieven. Hiervan is dikwijls het gevolg, dat moeders om hun kinderen van de vloer te hebben, ze maar judo laten leren, zonder dat ze van het hoe en waarom weten. Maar die kinderen houden het allemaal veel langer vol dan de volwassenen". Geen wonder als er ook ieder jaar in de zomer een gratis kinder judo kamp is! warmd, blijft het marmer koud. In de oven, welke door een halve glazen bol wordt afgedekt en waarin de temperatuur automatisch wordt ge regeld, is het vlees in enkele ogen blikken gebakken of gebraden, waar na het apparaat zichzelf uitschakelt. Men plaatst de gerechten nu op een serveerboy, welke met recht „een gewillige*dienaar" is. Het ap paraat is op afstand bedienhaar, rijdt naast het fornuis en begeeft zich daarna met alle gerechten naar de eettafel. Het apparaat, dat verder nog een koffiezetma chine, een wafelijzer, een brood rooster, ijsblokjes en een ver warmd dienblad bevat, houdt alle spijzen correct op de vereiste temperatuur Het eten, dat daarna volgt, moet men ook in de „keuken van de toe komst" zelf doen, maar daarna ne men de apparaten het heft weer in handen, wanneer men tenminste het vuile vaatwerk, het glaswerk en het bestek maar even gescheiden houdt. Men heeft alles dan nog slechts op te bergen in de met een druk op de knop op de vereiste hoogte gebrach- Ongetwijfeld zullen onze dochteren, bevrijd van het huishoudelijke sla venwerk, uren tijd overhouden. Wat zij daarmee gaan doen? Vermoedelijk zullen ze die in gymnastieklokalen doorbrengen met het doen van diepe kniebuigingen en andere afmattende oefeningen, want wanneer zij het hele huishouden kunnen bestieren van haar stoel uit met een lichte druk van haar vingeren op diverse knoppen, zal er wel duchtig aan de lijn gewerkt moeten worden (Advertentie) Tweedelig jurkje voor „het grut" Niet alleen voor mama zijn de tweedelige jnponnetjes praktisch, maar ook voor het kleine grut. U maakt zo'n leuk zonnejurkje, dat met een wit bloesje of truitje ook als overgooier dienst kan doen. Een los lijfje met pofmouwtjes en wit kraag je knoopt U erop en U heeft een schat van een jurkje. Het lijfje is iets korter dan tail lelengte. Het rokje is een rechte baan, 35 cm lang (zonder zoom en naden). Neemt U de stof dwars, dan kont t* het aan één stuk knippen, n.l. 160 cm breed. Heeft de stof klim of val, dan neemt U twee baantjes van 80 cm breed. Voor het overgooiertje knipt U het lijfje met de stippellijntjes als boven kant. het rugpandje met de midden achterlijn als stofvouw, dus zonder sluiting. U stikt de figuurnaadjes in het rugpand en verbindt dat door de zijpandjes tussen te zetten met het voorpand. De hals en de armsgaten worden met schuine repen van dezelf de ol' van afstekende stof afgebiesd. De rok inrimpelen en aan het lijfje zetten, waarbij de punt van het voor pand 5 cm over de rok gestikt wordt. Het kruisje onder het zijpand geeft de plaats aan voor de roknaaa. Op het voorpand naait U drie knopen. Bij het losse lijfje komen op de zelfde plaats drie knoopsgaten. De onderkant van het voorpand werkt U aan de binnenkant af met een 5 cm breed, schuin geknipt beleg. Zij- en rugpand kunnen met smallere schuine biesjes volstaan. Het aange knipte beleg van het rugpand vouwt U naar binnen, waarna U de rugslui ting aanbrengt. De mouwtjes worden ingerimpeld tussen een boordje ge naaid (22 bij 1 cm van dubbele stof) en in de armsgaten gezet. De hal' werkt U met een schuin biesje af De twee schuin geknipte deeltjes var het kraagje worden gevoerd en mei de hand langs de hals gehecht. Wilt U extra praktisch zijn, maak dan bij één lijfje twee overgooiers, één van dezelfde en één van andeie, maar goed bijpassende stof. Daar zult U plezier van hebben! HANGT AL KLAAR! Mocht uw dochtertje of mocht U self, als U nog van duizend weken bent mannequin willen worden, dan moet U zich nog even bedenken. Ten eerste loopt een mannequin natuurlijk alle shows op te nauwe schoenen en krijgt er lik doorns van. En ten tweede staat se puiten de seizoenen. Als het winter is en vrieskoud buiten, dan houden al le bezoeksters van een modeshow haar mantel lekker loshangend over haar schouders bij zich.; ze drinken een kopje thee en kijken intussen naar de mannekijntjes die de komen de lente-mode tonen en ondanks het kippevel op haar armen en benen zelfs glimlachend bad- en zonnepak- jes showen. En als het lente is en we beginnen al een tintje te krijgen van één vrije middag op een terrasje, dan dragen alle bezoeksters van een mo deshow opgewekte japonnetjes-en se drinken jus d'orange en kijken in tussen naar mannekijntjes in lekker dikke icintermanteïs, glimlachend weggedoken in puf warme kragen, maar met gramschap in het meisjes- hart En midden in onze korte stralende zomer loopt een mannequin een bont show, daar kunt U waar at je op zeg gen mannequins zélfs zeggen wat anders. Want we ieven in een confec- tie-land en de confectie werkt een half jaar vooruit. Daarom hebben we dit keer met een hoofd vol vakan tie-plannen en met een hart vol hoop dat. we mooi weer zullen treffen de herfst- en wintershow al gezien van de gezamenlijke Nederlandse confectionairs. En als we dus even uw zomerse blijheid mogen verstoren, dan kunnen we U melden, mevr ome: beige en zwart en donkere ruiten en warme wollen stoffen Over de jurkjes zullen we nog niet veel zeggen behalve dan dat de beste en mooiste de vareuse- lijn zullen volgen: een jurkje met een kort jakje tot tiet boven de heupen los om de taille en soms ietwat bloe- send in de rug. Maar over de mantels kunnen we al veel meer vertellen: vanaf 1 sep tember aanstaande zal men in de eta lages beige zien. Soms heel mooi bei ge, maar marron toe of naar crème wit, en soms heel saai beige beige uordt mode. En V zult langharige mantels zien: mohair meestal van wol een enkele maal van dure zijde. Alle stoffen zulleti vrij dik en winters zijn en een enkele maal zelfs echt dik en hst\jf: wollen bouclé. En verder tweed, ook al vrij dik en fors, het mo dernst in zwart-witte visgraat maar dan van een haatso groot zijn die visgraten. We mogen kiezen we hebben nog een hele zomer om over onze keus na te denken tussen een wij de swagger of een getailleerde man tel met klokrok. -Us we U mogen ad viseren: neem niet de getailleerde ze zijn zo keurig dat ze vervélen d zijn Mooier en zwieriger zijn de wijde mantels met iets aflopende schouder lijn, soepel plooien hoog in de rug van uit een strak schouderstuk, en van onder iets toelopend in wat men genoemd heeft de ton- of de olijf of zelfs de maiskolf-ljjn. Mouwen zijn zeer ruim, aan het rug-schouderstuk aangekniptdoch ran voren inge zet met forse gestikte naden, in vier kante contour, zodat de mantel iets van de boxcoat krjjgt. Wijdte van de mouwen wordt over de elleboog tvat poffend en dan saamgetrokken in plooien op een vrij strakke en vrij bhrede manchet. Kraagjes zijn niet groot, maar opval lend: allemaal met honf en enkele met fluweel en dat hoeft niet vet tig te 1 oorden, mevrouw, want het wordt mode het haar van achter op te steken en vast te pennen met een grote sierkam op het achterhoofd. Mocht U willen weten tenslotte waar onze winterse mantelmode vandaan komt: van Parjjs van Pierre BaU main, de beste kleermaker, van Ba- lenciaga, de revolutionair, en van Pierre Cardln, een opkomende ster. Van Dior is er niets bij hij is meer voor de japonnen, winterse japonnen, waarover we voor U zullen schrijven als U net uw zomerse zormejvrkjes voor het eerst aan hebt. Advertentie Huidzuiverheid - Huidgezondheid Houdt de winter uit handen en voeten. Kwalen van onze moderne keuken Recepten kunnen ook té origineel zijn1 Het I* het oude verhaaltje: vele zaken uit het verleden welke wij door dingen van nu willen vervangen, be stempelen wij voor het gemak maar als minderwaardig. Precies zoals veel wat modern is, mateloos wordt over schat. Willen wij ons niet tot belache lijke modeslaven maken en dat is even goed mogelijk in de keuken als op het gebied van de kleding dsn doen wij er goed aan, eens een pas terug te gaan en onze eigen tijd een beetje kritisch te bekijken. Zo is daar bijvoorbeeld de vltamt- nenkwestle. Ten eerste ls het niet waar. dat het menu van onze groot ouders vitamineloos was. Tenzij zij zo arm waren dat zij nauwelijks aan meer dan brood en aardappelsoep toekwamen, aten zij fruit in grote hoeveelheden. En sla was even popu lair als vandaag. Dat zij de appel of de peer liever schilden inplaats van de schil mee te etenwel. mis schien gingen daardoor een paar vi taminen verloren, klaar daartegen over stond dan de absolute zekerheid, dat zij geen giftige bespuitingsm idde - len naar binnen kregen. En wanneer zij Jonge peentjes liever met wat ver se boter en een schepje suiker stoof den, inplaats van ze rauw te schaven, dan werd het verlies aan vitaminen hier zeker goed gemaakt door de ze kerheid, dat alle bacteriën op deze manier grondig gedood waren. Nog niet lang geleden hebben Amerikaan se hygienic! vertwijfeld alarm gesla gen. toen hun gebleken was dat het populaire veel gedronken sap van uitgeperste rauwe worteltjes zozeer was verontreinigd, dat het grote hoe veelheden schadelijke bacteriën be vatte! En dit geldt ook voor vele an dere rauwkost. En daarmee zijn wij dan mid den in het grote probleem van on ze moderne keuken beland. Zij lijdt namelijk aan twee kwalen. Ten eerste aan het onvoorwaarde lijk geloof aan vitaminen met de daarbij behorende diëten, die be slist nooit aan hardwerkende ge zinsleden mogen worden opgedron gen. En ten tweede aan de „schep pingsdrang" van de moderne vrouw, die niet alleen de sociale tradities van haar grootmoeder wil afschudden, maar ook de oude keukentradities en die zich daarbij verbeeldt, dat haar culinaire aspi raties van een hogere orde zouden zijn. Daar is dus in de eerste plaats de vitaminenkwestie. Er gaat geen week voorbij waarin huisvrouwen niet aan de redactie van een of ander vrouwen blad vragen, of „Müssli", het beroem de recept van de Zwitser Eircher vol doende is als hoofdschotel vooi man en zoon. Ln ^dcgeid mengen ^icn ook andere huisvrouwen die alleen maar geloven in vitaminen en calo- rieënberekeningen, zich in het debat en menen: Ja, daar hebben ze beslist genoeg aan. Maar lang niet iedereen heeft na een lange, zware en soms opwindende arbeidsdag genoeg aan een bord rauwkost, dat nog niet eens warm is ook! Wie vasthoudt aan het „Bircherblj- geloof' moet dan toch minstens dat Oevelingsrauwkostgerecht laten voor afgaan door een kop warme soep en de hoofdschotel aanvullen met Kaas en worst. Als zij dit niet doet, moet zij niet verbaasd zijn wanneer man en zoon 's avonds nog even 'n straat- g|mi in hun stamcafé orst of een paar har de eieren te gaan nuttigen met een glas bier. De tweede kwaal Is die van de „zelfgevonden" recepten. Het ern stigst ziet 't er in dit opzicht wel uit ln de Verenigde Staten, waar door de mengeling van volkeren vrijwel alle traditie, dus ook die in de Keu ken, ontbreekt. Bijzonder amusant vertelt Betty Macdonald, de schrijf ster van „Het ei en ik", in haar nieu we boek „Het eiland en ik" over de spijzen, die haar door vriendinnen werden voorgezet of die in radio praatjes worden aanbevolen. Deze recepten ziin allemaal daaraan is geen twijfel mogelijk hoogst origi neel. Daar is bijvoorbeeld een sla uit dobbelsteentjes ananas, koude maca roni, aardnoten. gehakte kool en olij ven. het geheel overgoten met mayon naise. Een andere vriendin zette haar vleesballetjes in een suikersaus voor, een derde een bevroren champignon soep met citroengêlei, een vierde maakte haar gasten gelukkig met een schaal vol geroosterde stukken vlees en kaas. Dit alles wordt echter echter overtroffen door het voorstel van een radiojuffrouw, de „lieve huisge noten" een aardig schaaltje voor te zetten, waarin een mengsel van wa ter, wortelen en rauw rundvlees ge durende twintig minuten in de oven wordt gewarmd. „Evengoed", zegt Betty, ..zou je de lieve nuisgenoten een stuk gekookte wollen deken uit een legerdump kunnen voorzetten".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1957 | | pagina 13