~Dzo(4tvenprt(jina
Zeeuwse huishoudscholieren
een weekje op „Hedenesse"
I 11
C iet OZÓtiH)
SPOEL OM die melkfles! A*auh8"ne'^ndoe'.
BUISMAN
VRIJDAG 10 MEI 1957
PROVINCIALE ZEEUWSE CORANx
VAN KRANTLEZEN TOT STRANDWANDELING
Goese meisjes werkten enthousiast
een afwisselend programma af
(Advertentie)
(Van onze redactrice)
HEDENESSE, woensdag. De frisse
wind die op deze voorjaarsdag over
het Zeeuws-Vlaamse land rondom
Cadzand strijkt, laat ook het vor
mingscentrum „Hedenesse" niet
onberoerd letterlyk, én figuur
lijk. Want als een frisse wind is
hier deze week een groep Zeeuwse
meisjesscholieren neergestreken:
de (op één leerlinge na voltallige)
vormingsklasse van de vakschool
voor meisjes te Goes, die hier een
vormingsweek meemaakt. „Onder
gaat", zoals een van de deelneem
sters het, ongewild, een beetje
plechtig, uitdrukt
„Ondergaan", maar dan toch zeer
bewust, met enthousiasme en ener
gie genietend van elk onderdeel van
dit vyfdaagse verblijf I Op deze woens
dagmiddag zwaaiden enkelen van
de jongedames de scepter in de gro
te keuken van „Hedenesse": ze ne
men voor één keertje de taak van de
kookster over en ze doen het met
verdubbelde aandacht met het oog op
het feit, dat de avondmaaltijd zal
worden meegemaakt door de lerares
koken en voedingsleer van haar
school. Opdat deze zich daadwerkelijk
ervan kan overtuigen, dat haar les
sen vrucht afwerpen
Deze Goese meisjes zijn niet de eer
ste Zeeuwse huishoudscholieren die
een weekje in het vormingscentrum
doorbrengen. De assistenten in de
huishouding van de Chr. Landbouw-
huishoudscnool Middelburgen van de
Landbouwhuishoudschool Tholen, als
mede de naaisters van de Goese meis
jesvakschool hebben al een dergelijk
verblijf achter de rug en in de nabije
toekomst komen nog „aan bod"
leerlingen van het huishoud- en land-
bouwhuishoudonderwijs uit onder
iheer Haamstede, Terneuzen en Vlis-
singen.
Maar deze Goese groep is wel
bijzonder representatief voor het
enthousiasme .en de plezierige
Voor liefhebbers: asperges!
Nog ongeveer een maand lang zul
len er voor de fijnproevers asperges
verkrijgbaar zijn! Het zijn de sten
gels van de aspergeplant, welke zich
die in de aarde ontwikkelen en ook
niet boven de oppervlakte uit mogen
komen, daar de kopjes dan hun blan
ke kleur zouden verliezen. Asperge
bedden worden daarom ook nog ex
tra met aarde opgehoogd en iedere
dag door de kweker gecontroleerd.
Goede asperges behoren mooi recht
te zijn, slechts een kort houtig ge
deelte en dikke blanke kopjes te
hebben. De mooiste exemplaren wor
den als sl ierasperges of in een room
saus opgedist, de minder mooie kun
nen op allerlei manieren gestoofd,
een heerlijk onderdeel van het menu
vormen. Bijzonder lekker zijn:
Aspergepunten in roomsaus.
2 bossen asperges, 15 gr. roomboter,
15 gram bloem, 1 dl slagroom, 1 ei
dooier, zout.
Flinke aspergepunten afsnijden (de
rest kan voor soeo dienst doen) en
deze met wat water en iets zout in
plm. 30 min. gaar stoven. Van de
roomboter, bloem en 2 dl van het
aspergewater, een gladde saus koken,
de losgeklopte eierdooier en totslot de
stijfgeslagen room er voorzichtig
doorroeren. De aspergepunten er
door scheppen en het gerecht onmid
dellijk opdienen.
Hier brengen de tweelingzusters Valk
het op school geleerde opgewekt in de
praktyk....
(Foto P.Z.C.).
sfeer, welke zo'n vijfdaagse vor
mingsweek kunnen kenmerken.
Dat enthousiasme en die plezieri
ge sfeer zijn niet in de laatste
plaats te danken aan het feit, dat
de leider van deze weken, direc
teur wika R. Wasterval, zorgt
voor een zo afwisselend mogelgk
programma en hoe belangrijk
is afwisseling niet, wanneer men
in de jaren tussen zestien en
twintig is!
Zo zyn deze vijftien meisjes tjjdens
de nu achter haar liggende week
bezig geweest met het om beurten
bijhouden van een dagboek maar
ook met het dagelijks lezen van de
P.Z.C., waaruit het voornaamste
binnenland- en wereldnieuws diende
te worden gedistilleerd en vervolgens
voorgelezen. Of ze dit krantenlezen
na deze vormingsweek dagelijks zul-
U hebt een goede neus
voor lekkere koffie waarin
dat kleine beetje BUISMAN
voor extra fijne geur en smaak
is gedaan. Bovendien bespaart
BUISMAN op dure koffie.
Ook bij NESCAFÉ en andere
soorten oplosbare koffie doet
een beetje Buisman wonderen.
a m*
Wal vaker naar de kapper?
Op onze overpeinzing van enkele
weken terug, getiteld „Vaker naar de
kapper, mevrouw!" kwamen nogal
wat reacties van lezeressen binnen.
Van vrouwen die 't met de strekking
van het artikeltje eens waren, maar
ook van dames, die het er niet hele
maal mee eens waren. Een van haar
geeft als haar mening te kennen,
dat grijze haren een jong gezicht
vaak mooier en interessanter kunnen
maken. Daar heeft zij gelijk in
maar dit gaat alleen op wanneer het
gezichtje in kwestie werkelijk jong
en gaaf is! En in de meeste gevallen
komen de grijze haren op een leef
tijd dat dit niet meer het geval is
en dan maken zij het gezicht naar
onze mening toch beslist onnodig
ouder. Maar natuurlijk heeft deze le
zeres gelijk wanneer zij betoogt dat
bet niet mooi is om op vergevorder
de leeftijd de haren die kleur te ge
ven, welke zij vroeger hadden. Dat
was ook niet de bedoeling van ons
betoog; het ging er alleen maar om
dat de meeste vrouwen op een be
paalde leeftijd laten we zeggen:
tussen dertig en vijfenveertig toch
liever in haar kapsel nog geen grijze
haren zien!
Een andere lezeres komt met twee
bezwaren: ten eerste, dat vele vrou
wen vooral op het platteland
vaak geen tijd kunnen vinden om ge
regeld naar de kapper te gaan, en
ten tweede dat de financiën voor ve
len een bezwaar zijn. Wel, wat die
(Advertentie)
300 vel
fijn en zacht
toiletpapier
op één rol
prijs slechts
VRAAG BIJ UW BOODSCHAPPEN
OOK EEN ROL POPLA
Een opgewekt samenzijn aan het einde van de vormingsweek, op het ter
rasje voor de recreatiezaal. Wika Wasterval weet de aandacht van zjjn toe-
hoordsters uitstekend gevangen te houden
(Foto P.Z.C.)
len volhouden, durven de meesten
niet te zeggen; de een vindt „die po
litiek zo ingewikkeld", maar een
ander is van mening dat het heus wel
te begrijpen valt, als je in vroegere
schooljaren de geschiedenislessen
maar met aandacht hebt gevolgd. En
omdat moderne en doelmatige wo
ninginrichting tegenwoordig in het
brandpunt van de belangstelling
staat, is ook aan dit onderwerp aan
dacht besteed en mochten de meisjes
onder meer een overzicht maken van
de wijze, waarop zij ieder voor zich
de nieuwe recreatiezaal van „Hede
nesse"' zouden willen inrichten.
Er is voorts over muziek gespro
ken, aan sport gedaan, een bezoek
aan Brugge gebracht (voorafgegaan
door de vertoning van een filmstrook
je over dit mooie oude stadje), en de
fantasie van de deelneemsters kreeg
de vrije hand bij het uitwerken van
een bepaald gegeven tot een kort en
pakkend eenactertje.
Het programma van de slotavond
vermeldde een lekespel en een kamp
vuur, gevolgd door een avondlijke
strandwandeling. Vooral dit laatste
werkte uiteraard op de verbeelding
der deelneemsters, waarvan sommi
gen de wandeling maar meteen wil
den uitstrekken tot Knokke. Het
feit dat met een dergelijke wandel
tocht een aardig deel van de nacht-
gemoeid zou zijn, gevoegd bij de om
standigheid dat de daaropvolgende
dag de reis (per fiets) terug naar
Goes moest worden gemaakt, vormde
blijkbaar geen bezwaar voor de ener
gieke jongedames. „Dan slapen we
een nacht niet", zei men maar ten
aanzien van dit plan heeft wika Was
terval ongetwijfeld zijn gezag laten
gelden!
Over één dine zijn deze vijfdaagse
gasten van „Hedenesse" het vol
maakt eens: de discussies over de
problemen welke tussen ouders en
kinderen en in de verhouding tussen
jongens en meisjes kunnen ryzen,
vonden allen wel liet meest waarde
volle onderdeel van het programma.
Dat van deze discussies dermate in
tens ïs genoten bewijst weer eens dat
de hedendaagse jeugd lioe „mo
dern" ze ook moge zijn in deze ja
ren een onverminderde behoefte
heeft aan steun en vertrouwen der
ouderen.
~Oan 0Z6UH)
Hiet zal U misschien opgevallen
znn, dat ik op al die officiële ge
denkdagen verstek heb laten
gaan De vierde en de vijfde met heb
ik niet met een kolom gevierd --
maar voor de tiende mag U deze als
speciaal geschreven beschouwen. De
ze tiende mei is weiiswaar geen alge
meen erkende publieke feestdag, doch
juist daarom is het misschien wel
eens goed de herinnering eraan niet
te laten verflauwen.
Dat zal trouwens bij weinigen, die
op die verrukkelijke meimorgen nu
zeventien jaar geleden, in de vroegte
door schoten zijn wakker geschrok
ken, ooit weer mogelijk zijn. Want
tien met DCgcntienhonderdveertig
heeft 'n dikke atreep getrokken in ons
leven en in de historie van Europa.
Ikzelf werd er juist in deze dagen
nog eens te scherper aan herinnerd,
omdat ik toevalligerwijs weer oog in
oog stond met het kleine huis en
vooral met de bloeiende tuin. waarin
die tiende mei "40 mij niet ge
heel onverwacht maar toch nog wal
Dit ensemble van Jean Dessès is
ontworpen voor de middaguren. Het
bestaat uit een ztcarte cape van
licht materiaal, gedragen over een
jurk van chiffon. Bij dit toilet wordt
een dopje gedragen van zwarte or
gandie, in de vorm van een grote
roos.
J-
S.
llpilal zij nimmer vergelen
tijd betreft, zouden wij willen zeggen
„waar een wil is, is een weg!" De
kwestie van de financiën weegt na
tuurlijk veel zwaarder maar in dit
geval is het misschien goed om eens
ernstig te overwegen wat op zeker
ogenblik verstandiger is: die nieuwe
blouse of dat nieuwe jurkje kopen en
er een onverzorgd kapsel bij dragen
of de blouse en het japonnetje van
verleden jaar nog een seizoen in ere
houden, en het aldus uitgespaarde
geld besteden aan 'n verzorgd hoofd
je boven die kleding van vorig jaar
Het reisseizoen breekt aan, het reistenuc xomt weer de aandacht vragen en
de Parrjse modehuizen hebben natuurlijk iets in petto op dit gebied. Links
een degelijke en elegante reismantel van Manguin, licht van gewicht en toch
sterk, een tikje opvallend en toch praktisch, uitgevoerd in het klassieke
Prince of Wales-dessin. Daarbij komen nog gemakkelijke diepe steekzakken,
een originele halsafwerking en voldoende ruimte, zodat er gemakkelijk een
kostuum onder gedragen kan worden.
Een ensemble zoals het driedelige kostuum van Fath betekent een waar
devolle aanvulling van onze zomergarderobe. Dit pakje heeft een plissérok,
een blouse met korte mouwen en een los jasje, alles uitgevoerd in het plezie
rige materiaal, hier in de tinten wit en bruin.
gaat 't makkelijk en goed I
Qeen sprankje luxe voor
Öosf-^Mifse
vrouwen
In de Russische zone van Duitsland
dragen niet alleen de zakenlieden en
de studenten, maar ook vele huisvrou
wen een aktentas onder de arm. Zo'n
aktentas draagt de Oostdultse vrouw
met zich mee in de hoop, dat zjj op ze
ker ogenblik tegen eeu voordelig
koopje aanlooptwat vlees, vis, boter,
suiker, melk of aardappelen bijvoor
beeld, op de zwarte markt. Want deze
goederen zyn namelijk nog altjjd,
twaalf jaar na de tweede wereldoor
log, op de bon.
Dit is wel het grootste contrast met
het vrije West-Duitsland waar het be
grip distributie slechts een vage her
innering is.
In de laatste jaren zijn de toestan
den in Oost-Duitsland wat verbeterd.
De mensen zien er beter uit en ook
kleden zij zich beter, maar de gewone
dingen, die als noodzakelijk in het
Westen worden beschouwd, zijn niet
te krijgen.
„We hebben zelden bananen", zo
zegt een kelner van een hotel in Leip
zig. Hij wilde hiermee zeggen dat de
ze vrucht niet elke dag geserveerd
kan worden.
Een OOstduitse vrouw kocht tij
dens de Leipziger Messe een hele tros
bananen en deed deze In haar akten
tas.
Voor deze tentoonstelling waren
speciale voedselvoorraden aange
voerd; voor een sinaasappel moest
men een mark neertellen, waarna de
vrucht natuurlijk in de aktentas ver
dween. In West-Duitsland betaalt men
voor een sinaasappel 25 pfennig.
De communistische elite en de
hoogstbetaalde arbeiders eten er wel
goed van in Oost-Duitsland; voor hen
zijn er speciale, door de staat beheer
de. warenhuizen waar zij hun op bon
nen verkregen voorraden kunnen aan
vullen tegen zeer hoge prijzen, zonder
een bonnetje.
Een verkoopster In een van de
grootste warenhuizen in Leipzig
illustreert duidelijk de toestand,
wanneer zij zegt: „Ik kan het voed
sel dat ik verkoop, niet kopen. Met
280 marken per maand kan ik mij
niet permitteren om 40 marken
voor koffie of tien marken voor
een pond boter neer te tellen".
In West-Duitsland kost een pond
koffie 10 marken en een pond boter
3^2 mark.
Zoals gezegd: de Oostduitsers kle
den zich beter dan enige jaren gele
den, maar zij zien er nog steeds sjofel
en stijlloos uit in vergelijking tot hun
westelijke buren.
Dat is ook geen wonder. De prijs
voor een paar damesschoenen ligt tus
sen de 25 en 40 mark in West-Duits
land. tegen 60 tot 80 marken in de
Russische zone.
Een paar modieuze damesschoenen
kost in West-Duitsland hoogstens 80
marken. In Oost-Duitsland moet men
daar tenminste 150 marken voor be
talen.
In een natie met tekorten zijn de
enige goederen die in overvloed schij
nen te zijn: aktentassen.
ongedacht kwam overvallen. En.
juist als op die morgen, bloeide de
japanse kers schuimend van roze
rode bloesems tegen een Hollandse
hemel van het allerpuurste blauw
De natuur laat geen verstek gaan,
en juist in die meidagen scheen zil
van zins om haar liefelijke vredigheid
op het scherpst te laten contrasteren
met de demonische vcrnielingswel-
lust die oorlog heet.
De sering, de gouden regen en de
meidoorn bloeiden in een kleurige en
geurige wedijver alsof dit hun laat
ste seizoen was. Die overval, boosaar
dig beraamd en met de kille efficien
cy van een robot uitgevoerd, leek
door al dat argeloze meise bloesemen
eens te meer op een gepantserde vuist
die een zuigeling worgt
En nu, zeventien jaar nadien, lees
ik met verbazing dat goedwillen
de hoofden van scholen het al 'n
onbegonnen werk achten om deze
meidagen, zowel van overval als van
verlossing, ook maar enigszins in het
bewustzijn van hun leerlingen levend
te houden. Deze kinderen, zo redene
ren zij, hebben Immers noch de inval,
noch de bezettingsjaren en de bevrij
ding beleefd. De hoogste klassen der
lagere scholen van vandaag zijn alle
op het einde van de oorlog of vlak
daarna geboren
En dus zegt dat hele gebeuren hun
niets meer? Maar waarom dan wel
de tachtigjarige oorlog en zelfs de
Franse tijd? Waarom spreekt de hel
denmoed van het Haarlems en Alk-
maars garnizoen, de vermetelheid van
Jan Haring en Herman de Ruyter, de
beklemming van Alva's schrikbewind
en dc karaktervaste grootheid van
Willem van Oranje, van Jan de Witt
en Michtel de Ruyter wèl tot hun ver
beelding, die zo graag en gewillig
opziet tot illustere voorbeelden?
Is het misschien omdat de Duitse
tnd, van overval tot bevrijding, met
alle gruwelen en lafhartigheden van
vijand en eigen volk, maar ook met al
le glanzende voorbeelden van on
baatzuchtige naastenliefde, van roe
keloze stoutmoedigheid en weergalo
ze zelfopoffering niet voldoende le
vend gebleven is bij de volwassen
generatie van nu?
Of zou de jtrote zeef van vader Tijd.
die deze, zelfde tachtigjarige oorlog
zo lang geschud heeft tot vrijwel en
kel het spectaculaire en heroïsche
is overgebleven nog enige geslachten
I lang moeten bezig blijven met de
herinnering aan de tweede wereldoor
log?
Het lijkt mij gevaarlijk om het
werk alleen en uitsluitend aan
die zeef des tijds over te laten,
en schouderophalend te berusten in
het gebrek aan belangstelling der
hedendaagse schooljeugd.
Integendeel: houd met alle krach
ten die tiende mei, en al wat daarop
gevolgd is, levend bij de kinderen die
dit alles nu al van horen zeggen
hebben. Het goede en het kwade, net
heldhaftige en het lafhartige, het
onbaatzuchtige en het inhalige, het
vrijheidslievende en 't slaafse: zij zijn
met duizend voorbeelden levend en
sprekend te houden, als een exempel
en een waarschuwing voor het ge
slacht, dat alweer in vrijheid geboren
werd.
Als elke school met liefde en vlijt,
geholpen door het gezin, zichzelf een
klein museum bezorgde over die vijf
duistere maar uiterst belangrijke ia-
ren, dan behoefde geen bovenmeester
verlegen te staan met zijn herden
kingsrede tegenover een hoogste
klas
Zon museum kan de vreemdste
en ontroerendste herinneringen ber-
fen. Een paar kinderschoentjes van
e allerslechtste kwaliteit, stamkaar
ten en de distributiebonnen, een
„Rus" en een N.S B.-band, een ver
valst persoonsbewijs en een stapel il
legale bladen, clandestiene foto's en
knipsels in alle variaties, van opge
poetste legerbhlletins tot die navran
te, tot weemoed stemmende berich
ten van fusillades
Is dat alles niet meer dan voldoen
de, met een afbeelding van de Haven
arbeider of Moeder der onderduikers
als middelpunt, om een klas Neder
landse kinderen één uur in het hele
jaar als de meibloesem achter de
schoolramen wuift, ademloos geboeid
naar uw bewogen relaas te laten
luisteren: „Nooit heb ik wat ons werd
ontnomen, zo bitter, bitter liefgehad".
Saskia.
Advertentie)
Het gehele Max-Factor assortiment
Ls aanwezig bij
UtUltlli
InttlMii
falllfti Uil
