Radio-activiteit kan gevaar
voor de mensheid opleveren.
halfzware shag
\to(. pittig
■en tócA tac/it :1
LEZERS SCHRIJVEN
DE VIJF RIETVINKEN
Vier betrouwbare
middelen in 1 tablet!
Chefarine-4
STEKKER DAM GELD
PRISMA
PROVINCIAL h 54 E E U W S B O O O R A N T
WOENSDAG 8 MEI 1957
NA ATOOMBOMEXPLOSIES
Vermeerdering van straling dient
'zoveel mogelijk beperkt!
Epn week Eek-de kivam uit BU«»Uk (X.H.) een berleht, dat moldlns
maakte tan een nleutv „record" voor .N'edeelatW wat betreft de ntetlncen
Jr ïf1 do ^tuupbrinp Een „plek", die vijfmaal zo hoog
was als do gemiddeld gemeten waarden.
Deze piek was een direct gevolg van een of meer proefexplosies van
H-bommen. Sinds de metingen in Rijswijk worden verricht Juli 1955
hebben de grafieken pieken te zien gegeven, die kennelijk verband hielden
met proefexplosies van kernwapens. Aangezien er tussen die „explosie-
pieken" in gewooniyk vrjj grote tussenruimten liggen, is de invloed daar
van op de gemiddeld in de dampkring \oorkomende radioactiviteit, over
bijvoorbeeld een jaar gezien, niet groot. Wel is echter geconstateerd dat
het gemiddelde niveau in 1956 al iets hoger was dan in 1955.
Sinds april 1958 worden ook ln de
K.N.M.I.-stations te Den Helder, De
Bilt en Eindhoven luchtmonsters ge
nomen, die in Rijswijk worden onder
zocht. Daar wordt tevens de neerslag
opgevangen en gemeten op radio-ac
tieve straling. Het is de bedoeling, dat
ook dit onderzoek binnenkort op
enkele meteorologische stations zal
worden uitgevoerd.
Voorts wordt in Rijswijk de biolo
gische werking van radio-actieve
straling (tumorvorming, erfelijke af
wijkingen bestudeerd. Daartoe wor
den tal van dierproeven, o.a. op mui
zen, cavia's en apen verricht, terwijl
ook de invloed van straling op geïso
leerde organen, op weefsel en op cel
len wordt nagegaan.
De onderzoekingen worden verricht
door het medisch-Diologlsch laborato
rium der rijksverdedigingsorganisatie
T.N.O. en het radiobiologisch insti
tuut der gezondheidsorganisatie T. N.
O., die beide onder leiding staan van
§rof. dr. J. A. Cohen, hoogleraar aan
e rijksuniversiteit te Leiden. Prof.
Cohen heeft onze Haagse redacteur
een onderhoud toegestaan, waarin hg
een overzicht gaf van de tot dusver
bjj de onderzoekingen opgedane er
varingen en de betekenis daarvan
voor ae volksgezondheid.
Conclusies
De conclusies, waartoe men thans
in Ryswijk gekomen is. kunnen wor
den samengevat als volgt:
1 De bestraling van de gonaden
geslachtsklierenvan de mens
is onbetekenend in verhouding tot
de natuurlijke straling. Daar echter
in genetisch opzicht elke straling
schadelijk is, aient elke vermeerde
ring zoveel mogeiyk beperkt te wor
den.
O Het wordt onwaarschijnlijk ge-
acht, dat het voorkomen van
„strontium 90" in de huidige doses
schadelijk voor de gezondheid is, op
de duur kan echter Eg toeneming van
de hoeveelheden een besmetting op
treden, waarbg 't ontstaan van been
tumor en leukemie niet is uitgeslo
ten. Grote voorzichtigheid is daarom
geboden.
3 Een schadelgke invloed van ra-
dio-activiteit op de ademha
lingsorganen lgkt niet waarschijnlijk.
Het staat echter niet vast, dat de
verhoogde radio-activiteit in dit op-
Zicht onschadelijk is.
Prof. dr. J. A. Cohen, onder wiens
leiding de onderzoekingen in Rijswijk
worden verricht, heeft ons de bete
kenis van deze conclusies nader toe
gelicht.
De gonaden behoren tot de gevoe
ligste organen van het lichaam. Aan-
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen eikeer en doen wonderen I
D« vier geneesmiddelen van Cbefarine
„4" worden in de hele wereld met uit
stekend resultaat gebruikt. Ze hebben
hun volkomen betrouwbaarheid wel zeer
duidelijk bewezen en millioenen mensen
baat gebracht bij pijnen en griep, vaak
ook dan wanneer andere middelen talen.
leg»» pijnen tn griep. Geschikt voor de gevoeligste n)Mg,
noot die wordt beschermd door het bestanddeel (beleren.
gezien bestraling van de gonaden de
erfelijkheid kan beïnvloeden, is het
voor ons nageslacht van het grootste
belang vast te stellen welk deel van
de op aarde neergeslagen gamma
straling de gonaden bereikt en wat
daarvan de gevolgen zgn. Reeds is
gebleken, dat deze extra-straling tot
dusver niet groter is dan ongeveer
een honderdste deel van de natuurlij
ke straling, maar over de gevolgen
staat nog niets vast. De veiligste weg
is dus om aan te nemen, dat elke ver
hoging van radio-actieve straling het
natuurlijk evenwicht verstoort en
derhalve schadelgk kan werken.
Gevaarlijk strontium
Bedreigt dit risico het welzijn van
de menselijke gemeenschap, in stron
tium 90 schuilt een gevaar voor de
gezondheid van de mens als individu.
Strontium 90 slaat neer op de aarde
wordt opgenomen door gewassen en
bereikt zo het lichaam van mens en
dier. Strontium 90 heeft de nare ei
genschap, dat het doordringt in het
beenderenstelsel en dus in 't lichaam
blijft. Het heeft een halveringstyd
van 28 jaar, hetgeen betekent dat 't
eerst na 28 jaar de helft van zijn
radio-actieve werking verliest. Zelfs
bg zeer kleine hoeveelheden kan
strontium 90 botkanker en leukemie
(bloedkankerï veroorzaken. Vooral
voor kinderen kan het gevaarlgk
zijn.
Voorshands heeft men. o a. op
grond van ervaringen met radium,
aangenomen dat circa 1 microcurie
„strontium 90" per persoon maximaal
toelaatbaar is. Dit maximum kan
echter zowel te hoog als te laag zijn
gesteld men weet het nog niet.
In Engeland is onlangs in het
lichaam van een kind de aanwezig
heid van ongeveer een duizendste
deel van deze maximaal toelaatbare
hoeveelheid „strontium 90" geme
ten, dus ongeveer een duizendste mi
crocurie. De onderzoekingen in Ne
derland wgzen er op. dat de situatie
hier niet veel met die in Engeland
verschilt. We „zitten dus aan de zeer
veilige kant", maar, aldus prof. Co-
hen: „we moeten rekening houden
met enkele omstandigheden, die er
toe kunnen leiden, dat dit aangeno
men maximum tot een tiende, mis
schien zelfs tot een honderdste deel
daarvan moet worden terugge
bracht." De aanwezigheid van een
duizendste microcurie strontium 90
betekent dan dus, dat we in het
laatste geval reeds het tiende deel
van dit maximum hebben bereikt.
Worden de proefnemingen met de
huidige frequentie voortgezet, dan
zal de hoeveelheid op aarde neerge
slagen strontium 90 binnen 100 jaar
tienvoudig zijn toegenomen en de
grens van een honderdste microcurie
hebben bereikt. En zelfs wanneer de
proeven nu onmiddellijk worden stop
gezet, zal uit de stratosfeer, waar
nu op 20 30 kilometer hoogte enor
me slierten radio-actieve stof zweven,
naar schatting nog ongeveer twee
maal zoveel strontium 90 geleidelgk
op aarde neerdalen, als tot dusver
reeds is gevallen.
Opgegeten radio-activiteit
Grote gevaren bedreigen dus de
mens, maar de omvang en ernst er
van kunnen nog nauwelijks bij bena
dering worden vastgesteld. Terwijl
wetenschappelijke werkers van aller
lei richting over de hele wereld
koortsachtig zoeken naar nieuwe ge-
Ïfevens, neemt de radio-actieve stra-
ing in de dampkring toe en wordt
de bodem door radio-actieve stof in
regen en sneeuw verder besmet. De
mens ademt de lucht in en eet de ge
wassen, waarin de radio-activiteit
van de bodem wordt geconcentreerd.
Het inademen van radio-actieve
deeltjes uit de lucht schijnt momen
teel niet gevaariyk voor de adem
halingsorganen te zgn. De verdeling
van de radio-actieve stof in de lucht
is echter niet regelmatig. Er komen
deeltjes in voor, die zeer sterk radio
actief zon. Een zo'n deeltje kan
slechts door één mens worden inge
ademd en men weet niet precies, wat
daarvan de gevolgen kunnen zijn.
Ook daarom blijft „voorzichtigheid
dus vereist."
.-,„Pe "Opgegeten radio-activiteit"
blgft echter voorshands voor prof.
Cohen en zyn medewerkers de groot
ste zorg. Onderzoek van veld en ge
was is dringend noodzakelijk. Wel is
aangekondigd, dat in Wageningen o.
a. voor dit onderzoek een speciaal
instituut zal worden opgericht, maar
het zal vermoedelijk nog wel enkele
jaren duren voordat daar met het
werk kan worden begonnen.
„Zo lang kunnen we niet wachten",
zegt prof. Cohen. In Rgswyk is men
daarom reeds begonnen met voorbe
reidingen om zelf dit onderzoek ter
hand te nemen. In de eerste plaats
zullen melk en boter in dit onderzoek
worden betrokken, daarna de gewas
sen van land- en tuinbouw. De ver
klaring ligt voor de hand: de gewas
sen, inclusief gras, verzamelen de ra
dio-activiteit uit de grond. Koeien
eten veel gras en de radio-activiteit
uit het gras wordt weer in de melk
geconcentreerd. Zo kan een liter melk
dus „gevaariyker" dan een bloemkool
of een pond bakmeel zgn.
Dit betekent overigens niet, dat
er van ernstig direct gevaar sprake
zou z(|n. Men wil in Rgswyk juist zo
nauwkeurig mogelijke gegevens ver
zamelen en vroegtydig met de onder
zoekingen beginnen, teneinde in
staat te zyn eventueel gevaar vroeg
tydig te kunnen ontdekken.
Hetzelfde geldt voor de controle
bij vreedzame toepassing van kern
energie „Met het lozen van radio-ac
tieve afval op het water ook op
zee moeten we uiterst voorzichtig
zijn", meent prof, Cohen. „Dat mag
alleen gebeuren onder controle van
de volksgezondheidsorganen". Daar
om is de gezondheidsraad bij Petten
reeds begonnen met een onderzoek
naar de stromingen van het water
en naar de herstel het dierlgk leven
in de zee en op het land.
De aangekondigde atoomwet moet
zo spoedig mogelijk tot stand komen,
want tal van dingen zijn nog niet ge
regeld. Begrippen als „toelaatbaar
heid" en „gevarengrens" mogen niet
zoals soms onder kernfysici wel
gebeurt al te gemakkeiyk worden
gehanteerd. Het zijn geen vaste be
grippen, het zgn slechts „ezelbrugge
tjes'', die elk ogenblik kunnen veran
deren. Het noemen van een geva
rengrens betekent niet: tot zover is
het veilig. Het is alleen een rode lijn,
die men in geen geval mag over-
schryden, maar waar men by voor
keur zo ver mogelgk oiider moet blg-
ven.
Rabah Naboelsl, de dochter van de
voormalige Jordaanse premier, heeft be
sloten „onder de huidige omstandighe
den" in Egypte te blijven, Zij bevond
zich met een gezelschap Jordaanse stu
denten te Alexandrië, toen haar vader
tn ongenade viel.
(Advertentie)
Koninginnedag te Waarde.
Bij het lezen van het stukje in de
P.Z.C. van 3 mei 1.1., waarmee wij
het overigens volkomen eens zijn, trof
het ons onaangenaam, dat de inzen
der er niet bij vermeld heeft, dat de
muziekvereniging „Vooruit" op eigen
initiatief 's avonds een rondgang
heeft gemaakt, terwijl het in de be
doeling lag een concert te geven in
de tent, hetgeen door het gure weer
geen doorgang kon vinden.
Waarde.
Het bestuur „Vooruit".
Koninginnedag achter
de toonbank
Het winkelpersoneel te Goes vier
de koninginnedag achter de toon
bank. Niet de vrije dag, waarop
iedereen had gerekend en naar uit
gezien, nee, de winkeliers wilden
deze dag, die toevallig samenviel met
de marktdag, niet missen. Wg moes
ten, met oranje getooid, klanten be
dienen. die met zonnige gezichten,
vergezeld van hun echtgenoten, druk
van deze gelegenheid gebruik maak
ten. De dames vonden het heerlijk,
dat de zaken open waren, nu konden
ze immers met manlief samen hun
keus maken. Ze stroomden de win
kels binnen. Toch waren er nog onder
hen, die verwonderd waren, dat wg
moesten werken, en waren er wier
vreugde over de geopende winkels
vermengd werd met een tikje mede
lijden voor dc verkopers en verkoop
sters, die in een lang niet plezierige
stemming hun werk deden, een stem
ming, die de verkoop niet stimu
leerde.
Jammer, dat de winkelende dames
niet hebben begrepen, dat ze door
hun boodschapjes niet een dag uit te
stellen, het winkelpersoneel eigenlijk
in de steek hebben gelaten. Konden
die niet een dagje wachten? Maar er
werd verkocht en dus was de 30ste
april een „geslaagde" dag. We kun
nen nu alleen maar hopen, dat de
volgende koninginnedagen ook voor
het winkelpersoneel feestdagen zul
len zijn Dat hangt slechts af van de
Goese winkeliers.
Goes.
EEN VERKOOPSTER.
Noot van de redactie): Naar de
voorzitter van de Goese midden
standsvereniging „Handelsbelangen"
ons mededeelde, is wel degelijk over
wogen of tot gehele of gedeeltelijke
sluiting Van de Goese zaken op ko
ninginnedag kon worden geadvi
seerd. Daar echter van gemeentezijde
na een enquête or.der de markt
kooplieden werd bepaald, dat de
weekmarkt, hoewel naar de Beesten
markt verplaatst, toch doorgang zou
moeten vinden, achtten de besturen
van de middenstandsverenigingen het
niet verantwoord hun leden tot slui
ting t.e adviseren. De beslissing hier
over werd volledig aan de winkeliers
zelf overgelaten. Wanneer geen
markt zou zgn gehouden, dan wel
dat koninginnedag niet op dinsdag
was gevallen, was naar alle waar-
schgnlgkheid wel een advies tot slui-
Eervolle onderscheiding of
straf bij handbalspel?
Met verwondering lazen wg in de
P.Z.C. van donderdag i.l. dat „Mara
thon" door de Goese handbalvereni
ging „Tonido" gestraft is door
niet mee te mogen doen aan het pink-
stertoernooi, door deze club georga
niseerd. Waarschijnlgk zal dit op een
misverstand berusten, daar wg, na
overleg met de andere Vlisslngse
handbalverenigingen, besloten hebben
(het vorige jaar reeds na het toer
nooi), in ae geest zoals daar handbal
wordt gespeeld, niet meer in te schry-
ven voor dit toernooi. Zeer terecht
werd er in uw dagblad over dit toer
nooi geschreven, aat de buitenlandse
gasten zeer onsportief hadden ge
speeld.
Dit spel had inderdaad met hand
bal niets te maken.
Nadat de voorzitter van „Tonido",
de heer De Leeuw, hiertegen gea
geerd had met een Ingezonden stuk
in uw dagblad, hebben wy onze me
ning kenbaar gemaakt in ons clubor-
taan. Graag spelen wy handbal, maar
an naar de regelen en in de geest
van het handbaTspel.
Dit mag niet ontaarden in trekken
aan en smyten met de tegenstander!
Dit is hetgeen wij onze leden voorhou
den sportiviteit en eerbied voor de te
genstander. Het is een eenvoudig
werk hierop de betreffend» vereni
ging opmerkzaam te maken.
Men is in Duitsland hard spel ge
woon, maar er zit nog groot verschil
tussen hard en onsportief spel.
Aan dit spel heeft men zich als gast
maar aan te passen. Helaas kan het
bestuur vao „Tonido" de kracht niet
opbrengen dit deze mensen kenbaar
te maken. Jammer, want dit doet ook
de Duitse handballer geen goed, hoe
wel ze het toch waarschynhjk wel an
ders zouden willen.
Het spel van deze Duitsers past
evenwel beter ln de geest van het
„Tonido"-bestuur. Durfde men daar
om als bestuur van „Tonido" geen be
slissing te nemen? Betekent leiding
geven een halfjaarlijkse vergadering
by elkaar te roepen en de niets weten
de leden een oordeel te laten uitspre
ken door middel van een geheime
stemming? Laat men als sportman
22. Opgewonden en bijna over z^n eigen woorden
struikelend vertelde Muub zijn vriend welk een myste
rieuze ontdekking hij had gedaan. Een kip en een ko
nijn, die hun boven- en onderkant hadden verwisseld
en die zich op de vliering van zijn ouderlijk huis ver
maakten met het eten van maïskorrels en slablaadje.s
Leo stond met een schuin hoofd naar zijn eigen crea
tie te staren en hij maakte niet de indruk met veel be
langstelling naar dit vreemdsoortig verhaal te luiste
ren, hetgeen Huub woest maakte. „Een kip!" schreeuw
de hij. „met konljnepoten en zo'n k'.eVn kort staartje
en een konijn met een buik vol veren en op twee kip-
pepoten. Leo, luister dan toch en ga mee Je zal Je
ogen niet kunnen geloven!" Leo Luitlnk begon zijn
„Europa" nu van een andere kant te bekijken en hij
kneep daarbij zijn ogen dicht. „Die kop van die stier
moet lager", gromde hij, „ik geloof dat lk 't nou gevon
den heb". Huub greep vol verontwaardiging de deur
knop. „Aan jouw kop mankeert ook wat", schreeuwde
hij kwaad en toen sloeg hij de deur achter zich dicht.
toch ruiterlgk voor zijn standpunt
uitkomen en openlijk namen durven
noemen. Uit het „Tonido"-clubblad
„Paraat" konden wg niet halen, dat
liet over Marathon ging. Uw sport
verslaggever heeft daarover mis
schien inlichtingen gevraagd en ge
kregen. Wij voelen evenwel deze „uit
sluiting", als de meest eervolle onder
scheiding sinds jaren!
Zou het „Tonido"-bestuur deze on-
verkwikkelgke geschiedenis mis
schien dan als een straf voor zichzelf
bezien? Het is bijna niet te geloven!
Het gevolg zal zgn, dat wg voortaan
ieder jaar een handbaltoernool te
Vlissingen gaan organiseren, geba
seerd op sportiviteit. En ook „Toni
do" zal hiervoor worden uitgenodigd,
evenals wij dit steeds doen voor ons
zevenhandoal-jeugdtoernooi.
Namens het bestuur V.S.V. „Ma
rathon",
W. Theune, secretaris.
Vlissingen, 3 mei.
Nederlandse Jaal op
aanslagbiljetten.
Wel gaarne zag ik het onderstaan
de in uw geëerd blad opgenomen. „Al
diverse malen heb ik mij de vraag
gesteld, welk lumen mundi of beter
linguist stelt de redactie op van de
aanslagbiljetten dgkgeschot (Polder
Walcheren) Gisteren nog héb ik mg
er voor de zoveelste maal aan geër
gerd. Belasting moet betaald worden,
dit weten we allemaal. Een tikkeltje
burgerlijke beleefdheid, zoals tegen
woordig van 's Rijksbelastingzgde
wordj in acht genomen, zou ook wel
prettiger aandoen van de zgde van
de „Polder Walcheren". Die oerdom
me alinea": Gy wordt uitgenodigd
tot betaling van uw dgkgeschot vóór
of op de vervaldagen, in gebreke blij
vende, stelt gy U bloot aan vervol
ging ingevolge de wet", ware gemak-
kelgk te wijzigen in: „U wordt uit
genodigd tot betaling van uw dijkge-
schot vóór of op de vervaldagen; in
gebreke blgvende stelt U zich bloot
aan vervolging ingevolge de wet".
Dit laatste doet „zachter" aan; is
bovendien taalkundig juist en past
in ieder geval beter in dit tijdsbestek.
G. A. VERBURG.
N. Vlissingseweg 268, Middelburg.
(Advertentie)
BLANKENHEYM
(mee de baard)
heeft de sleutel van de gezelligheid
Feuilleton
45
Claudia voelde zich, alsof haar
maag zich omkeerde. Zeiden de men
sen aat... En was het zo? Wat was
haar liefde voor Allan waard, als ze
hem niet vertrouwde? Liefde zonder
vertrouwenRustig zei ze: „Ik
geloof nooit iets van wgt de mensen
zeggen, moeder. Als Allan me zelf
vertelt, dat hij van Meg houdt en
met haar faat trouwen, zal ik het
weten. Als hij terugkomt, zal ik hem
zeggen, wat ik denk. Tot zolang zul
len we er niet meer over praten. Het
kan ons alleen maar verder van el
kaar brengen". Daarmee liep ze vlug
de kamer. Haar hart bonsde wild, ze
voelde zich ziek, maar boven alle on
zekerheid uit bleef haar liefde onge
schonden. Als Allan terugkwam, zou
blijken, dat dit allemaal een boze
droom was geweest.
In Schotland, een paar dagen later,
zei Allan: „Vind je het erg. a*s we
morgen teruggaan naar huis, Meg?"
Meg hield haar adem in. „Nee",
zei ze aarzelend, „maar waarom?"
Eerlijk legde hij uit: „Claudia! Ik
11 n: Dit maakt me gek.'
moet haar zien.
duur Sonia lleaue
Misschien kwam ze, toen wij vertrok
ken wel om
„Om te vertellen, dat ze met je
zou trouwen" maakte Meg de zin af.
„Jahet moet wel raar geleken
hebben, dat wij er samen op uit gin
gen en er was geen t»jd om iets te
zeggen. Oh, ik weet, dat Winters..."
Hij zweeg. „Sorry, je dit aan te doen,
liefste, maar... Wat is er Meg; waar
om kijk je me zo aan?"
„Omdat, ik" antwoordde ze onrus
tig. „je bijna niet durf vertellen, wat
ik je vertellen moet". Tei-wijl ze
sprak, overhandigde ze hem een brief.
„Van Susan". Zacht en vriendelijk
ging ze verder: „De aankondiging
van Claudia's verloving met Ray
mond Winters stond deze week in de
krant-
HOOFDSTUK IIX.
Verbaasd, pijnlijk ongelovig, staar
de Allan Meg aan. Hij nam de brief
van Susan en las die door- De sfeer
in de kamer was geladen en het leek
Meg, of in deze spannende ogenblik
ken haar hoop tastbaar werd. Hees
zei Allan: „Wel, het schijnt waar te
zijn".
Vreemd dacht hij, hoe je tegen de
waarheid kunt vechten. Hoe je kunt
weigeren te geloven in het onvermij
delijke. jezelf in slaap kunt sussen,
zodat je niet meer in staat bent, de
mogelijkheid van een nederlaag te er
kennen, totdat dan. plotseling, de
grimmige vrees oplost in de naakte
Advertentie)
voor moeder JS
i| yj 'mmmmm Omdat zi) het zó
cn dwsrs m
In aroom f 52.50 «SS
In Double f 59.-^SSS
i Advertevlttt
feiten en verder zelfbedrog onmoge
lijk wordt.
„Ik heb geprobeerd ie te waar
schuwen", zei Meg eindelijk.
„Dat weet ik. Ik wilde het alleen
maar niet geloven", antwoordde hij
treurig. Zijn lippen vormden een
flauwe, gekunstelde glimlach. „En
ik maakte mezelf nog wijs, dat ze
die morgen naar „Cloverdell" was ge
komen, om te zeggen, dat ze met me
wilde trouwen".
„Wil je nog terug?" vroeg Meg
vol medeleven.
De uitdrukking op zijn gezicht ver
starde. „Nee, we zullen ons bij ons
oorspronkelijke plan houden". Hij
keek haar vriendelijk aan. „Je bent
gezellig gezelschap, Meg. Vergeef
me, ais ik je geïrriteerd heb, maar..."
„Soms helpt het, luidop te den
kenals dë ander je begrijpt".
Ze nam zijn hand in de hare. Haar
hart bonsde hevig.
Waar enkele ogenblikken geleden
dikke wolken haar wereld verduister
den. straalde nu een verblindend licht.
Hoe was dat wonder van die verlo
ving tot stand gekomen Ze had in
Claudia's moeder een bondgenote ge
vonden, dat moest het zgn. Nu kon zg
Allan voor zich winnen. Ze vergat dat
hij van Claudia hield en maakte zich
wijs, dat dit niet meer dan een dwaze
verliefdheid was. Trouwens, maar één
ding telde nu: dat Claudia nu buiten
zgn bereik was.
Allan deed zyn best, het pijniyke
gevoel te stillen, dat in de leegte van
zün maag drong. Hg voelde zich, als
of alle kracht uit hem wegvloeide,
hem zwak en ziek achterlatende. Hoe
hy ook probeerde dat gevoel ais
dwaasheid van zich af te schudden,
hy kon het niet kwgt raken.
De gedachte, dat Claudia met Ray
mond Winters zou trouwen, bracht
zijn bloed aan het koken. Die plotse
linge boosheid sleep de scherpe kan
ten af van de kwellende gedachten.
Ze had hem als een speelbal gebruikt,
hem aan een touwtje gehouden, zon
der dat ze van plan was geweest met
hem te trouwen. Ze had zich ver-
schuild achter het ongelukkige huwe-
lijk van haar ouders, om haar voor
zichtigheid te vergoeilijken. Zonder
twgfel had ze hem gebruikt om Ray
monds jaloezie op te wekken en zo de
rgkste van de twee mannen, die ze te
gen elkaar uitspeelde, in haar netten
te verstrikken. Hg huiverde, omdat
zgn gedachten hem nog meer pgn de
den, dan zijn boosheid, een boosheid,
waartoe hg zijn toevlucht had geno
men, zoals een gewonde zijn toevlucht
zoekt tot een morfine-injectie. Hij ver
achtte iedere zwakheid, maar
ClaudiaClaudiaHet was
niet te geloven, dat zij zich zo zou
hebben gedragen.
Meg dacht vlug na, bouwde lucht
kastelen en berekende haar toekomst.
Welke houding moest zg aannemen,
vroeg ze zich af. Hoe kon ze zichzelf
nu net best voorgoed een plaats in
Allans leven verschaffen Haar ogen
ontmoetten de zijne, toen ze zei: „Ik
weet, hoe je je voelt, Allan en ik wil
Je helpen, jy bent net als ik. je
aat medelijdendat weet ik ze
ker".
„Je hebt gelijk", antwoordde hij bit
ter.
Ze ging staan en kwam langzaam
op hem toe. Haar ogen hield ze neer
geslagen, maar toen, plotseling, sloeg
ze die op en zei: „Mag ik iets zeggen,
datdat nu misschien nog beledi
gend lijkt, maar dat je uiteinaelgk zal
helpen?"
Allan keek haar teder aan. „Je
weet het antwoord. Meg".
„Ja", zei ze zacht, „maar ik wil
niet op onze verhouding vooruit lo
pen".
„Dat kun je nooit", zei hij vol over
tuiging.
Wordt vervolgd
